Minho zjawił się w Bazie po około godzinie.

Vera zdążyła opatrzyć większość rannych Streferów i teraz mogła odejść ze świadomością, że zostawia ich w dobrych rękach. Plastry miały zająć się resztą.

Vera wyszła na zewnątrz i ujrzała pole bitwy. Powietrze przesycone było zapachem krwi i dymu. Sprzątano po poprzednim ataku.

-Czy ktoś zginął?- zapytała Zwiadowcę.

-Cztery osoby. Nie można im było pomóc- odpowiedział.- I trzy porwano.

-Porwano?

-Codziennie zabierają jednego. Dzisiaj padło na Gally'ego.

Verę przeszedł dreszcz.

-Jeszcze nie ma północy, więc musimy się pospieszyć jeśli jeszcze dzisiaj chcemy stąd uciec- oznajmił Minho.

Chłopak włączył latarkę i poprowadził dziewczynę przez las. Szli przedzierając się przez gęstwinę drzew, hacząc o ostre gałęzie, rozcinając przy tym skórę. W tej części lasu rosły rośliny wytwarzające ciernie.

-To już niedaleko- powiedział po pewnym czasie.

Vera czuła się bezradna. Nie mogła pomóc Streferom podczas ataków, bo sama w tym czasie potrzebowała uwagi innych.

-Czy podczas Przemiany działo się ze mną coś niepokojącego?- spytała.

-Przez pierwsze godziny wyglądałaś tak jak wszyscy, którzy zostali użądleni, ale szybko odzyskałaś normalne kolory- Chłopak uśmiechnął się.

"Niezniszczalna"- pomyślała i spojrzała na swój tatuaż.

-Doszłaś do siebie szybciej niż inni- kontynuował.- A przypomniałaś coś sobie? Wiesz, niektórym rozjaśnia się umysł i po części widzą swoje wspomnienia.

-Tak. Właściwie to wróciła mi cała pamięć.

Minho stanął jak wryty. Chyba zaskoczyło go to, co powiedziała Vera.

-Na serio?

Dziewczyna przytaknęła.

-A pamiętasz coś co mogłoby się nam przydać?

-Opowiem jak będziemy mieli kod, bo to wszystko wiąże się właśnie z tym. A właściwie dlaczego postanowiłeś pokazać mi właśnie teraz te kwiaty?- zaciekawiło ją to.

-Bo obiecałem.

Vera chciała znaleźć kwiat, ponieważ lek, który miała wynaleźć trzeba było stworzyć z substancji znajdujących się w otoczeniu. "Ambrozja" pierwsza przyszła jej do głowy.

Minho zatrzymał się i latarką oświecił roślinę przed sobą. Tak jak w opisie dziewczyny, kwiat był biały i oprószony złotym pyłem.

-Nie mam pojęcia jak ten kwiat się nazywa- powiedział Zwiadowca.

-Ale ja wiem. To są Irysy- oznajmiła Vera.- Przeważnie są fioletowe, ale zdarzają się też białe. Bardzo rzadko.

-Skąd to wiesz?

-Dużo czytałam o kwiatach i w ogóle o roślinach.

Dziewczyna wyrwała kwiat z korzeniami i strząsnęła nadmiar ziemi. Minho nie zdziwił ten czyn, ale Vera spojrzała na niego oczekując wyjaśnień.

-Newt mi powiedział. O wirusie. Domyśliłem się, że za pomocą tej rośliny będziesz chciała stworzyć lek.

-Nie mam pewności, że się uda, ale jeśli nie spróbuję...

Minho chwycił ją za ramię w pokrzepiającym geście i pospieszył. Zostawało im co raz mniej czasu.

Vera pobiegła do Bazy aby odłożyć roślinę. Jak tylko to zostawię, pobiegnę skontrolować co dzieje się z kodem- postanowiła.

Baza nadal była przepełniona Streferami, którzy teraz próbowali zasnąć, by nabrać sił. Niestety, niektórzy w agonii nie mogli zmrużyć oka.

Wirus spoczywał bezpiecznie pod deskami podłogi. Dziewczyna przesunęła skrzynkę nieco dalej i uzyskała trochę przestrzeni, aby ukryć kwiat. Teraz mogła pomóc przyjaciołom w uzyskiwaniu kodu.

.....

Dzięki za przeczytanie!!!