-Vera, nad czym się tak zastanawiasz?- zapytała ją lekarka.

Emma siedziała naprzeciwko niej. Patrzyła jej w oczy.

-Wczoraj pani kanclerz powiedziała mi, że mam na imię Iris, a nie Veronica. Zastanawiam się dlaczego wszyscy nie mówią do mnie po moim prawdziwym imieniu.

-Znałam twoich rodziców. Poprosili mnie, żebym się tobą opiekowała oraz, żeby zmienić ci imię na takie, którego nikt nie będzie kojarzył z nimi.

-Z nimi?- dopytywała dziewczyna.

-Pewnie pani kanclerz mówiła ci, że kochali mitologię. Iris to dość nietypowe imię.

-No tak. Ale dlaczego "Vera"?

-To imię oznacza przynosząca zwycięstwo. Kiedy na nie wpadłam pomyślałam o tym, że przyczynisz się do naszego małego zwycięstwa.

-Myśleliście, że dzięki mnie wynajdziecie lek.

-Tak- odpowiedziała lekarka.

Sen rozmazał się w głowie Very, a gdy zrobił się wyraźniejszy akcja działa się w innym miejscu.

Laboratorium.

Dziewczyna stała przy blacie ciągle coś notując. Obok niej pracował jakiś naukowiec. Przyglądała się temu co robił.

-Jeśli jakąś substancję trzeba stworzyć sztucznie to z czego ją zrobić?- zapytała.

Naukowiec westchnął.

-To znaczy, że trzeba ją zrobić z innych substancji. Na przykład mieszając to z tym- palcem wskazywał opakowania- otrzymasz mydło. Powiedz co się tutaj znajduje.

-To jest sód, a to kwas palmitynowy- odpowiedziała.

-Dobrze.

-A co jeśli nie ma się takich substancji jak kwasy czy metale pod ręką? W sensie, że nie są dostępne.- Vera oczekiwała na słowa mężczyzny.

-Niektóre można pobrać z roślin i ze zwierząt.

-Aha.

Dziewczyna wróciła do pracy.

Sen się skończył.

Vera nie obudziła się. Spała dalej tak jak Newt i Minho.

***

Wczesnym rankiem obudził ją Minho, który poprosił ją, żeby poszła za nim. Newta nie było. Szybko wstała i ruszyła za Zwiadowcą.

Zaprowadził ją do części Strefy, w której jeszcze nigdy nie była.

-Dokąd idziemy?- zapytała.

-Chciałaś zobaczyć mapy, co nie?- odpowiedział.

-Tak, ale czemu tak wcześnie?

-Nawet nie wiesz ile wariatów mieszka tutaj razem z nami. Lepiej, żeby nikt nas nie widział.

-Ogay.

Przedarli się przez gęstwinę drzew. Dotarli do drewnianych drzwi. Minho otworzył je i przepuścił Verę pierwszą. W środku czekał Newt.

-Od czego zaczynamy?- zapytał.

-Pokaż jej jedną z map- powiedział Zwiadowca.

Vera dostała do ręki kawałek papieru z rysunkiem korytarzy. Uważnie mu się przyglądała.

-Wtedy gdy weszłam na mury zauważyłam, że gdyby zobaczyć go z lotu ptaka, można by zobaczyć co tworzy.

-Wystarczy połączyć mapy- dodał Minho.

-Trzeba mieć na to pewien sposób. Domyślam się, że labirynt nie jest w stanie ułożyć całego kodu.- Vera wiedziała, że czeka ich masa pracy.

-Może masz rację. Zajmiemy się tym innym razem. Teraz musimy pogadać z Thomasem. Ciekawe czy wyciągnął coś od naszej kochanej Teresy.- Minho opuścił Nowy Pokój Map. Vera i Newt zrobili to samo.

W czasie gdy Minho próbował wyciągnąć jakieś informacje od Thomasa, Vera i Newt poszli na śniadanie.

-Co się dzieje między tobą a Thomasem?- zapytał gdy usiedli przy stole.

-Nic. Wiem, że to wygląda trochę dziwnie, ale ostatnio ze sobą nie rozmawiamy.

-Dziewczyno, wczoraj o mało się na niego nie rzuciłaś!

-No dobra, trochę się wkurzyłam, bo nie przyszedł w nocy i nie przyszedł nawet ze mną pogadać. Totalnie mnie olał.

-Ehh... Może rozmawiał z nią o czymś ważnym?- Newt chciał sprostować sytuację.

-To i tak nie jest już ważne.- Vera ugryzła kawałek kanapki.- Wiesz, to wygląda trochę tak jakby próbował się do mnie zbliżyć, żeby wyciągnąć od mnie informacje.

Newta zamurowało.

-Dlaczego tak myślisz?- Chyba się zmartwił.

-Wcześniej się tak nie zachowywał. Raz powiedział, że nie pozwoli na to, żebym cierpiała, a teraz najbardziej mnie rani.

Newt wzruszył ramionami. Nigdy nie myślał w taki sposób o swoim przyjacielu, ale szkoda mu było dziewczyny.

Vera wstała i poszła do Szpitala na dyżur. Ktoś w końcu musiał się zająć Alby'm i Streferami po Przemianie.

.....

Dzięki za przeczytanie! Wiecie co teraz zrobić, prawda? :)