Nilingon ko si Claine. Seryoso pero hindi galit. I smiled like an idiot that made him stared at me.

"What?" He raised an eyebrow.

I just smiled wider. "Wala."

Hindi ko alam kung saan kami kakain. He told me earlier to stop asking about where we are going. Kung ako lang sana ang magde-desisyon ay sa fast food sana kung saan nandoon ang tatlong batang matagal ko ng hindi nakikita. I was so busy that I can't even visit them. Noon ay lagi ko silang pinupuntahan para mabigyan ng pagkain at bilhan ng damit. Sa susunod na linggo na lang siguro ako bibisita sa kanila.

Nangunot ang noo ko ng tumigil kami sa iniisip kong gusto na puntahan. I stared Claine with widened eyes.

He planned for this? Or it was coincidence that he just wanted to eat here? Hindi siya kumibo pero may ngisi sa labi nito. Lumabas siya sa sasakyan. Umikot para pagbuksan ako ng pintuan. Bumaba ako at agad na tumakbo sa mga batang matagal ko ng hindi nakita. Nakatayo sila sa labas, alam na yata nila na dadating ako.

I hugged them tightly.

Oh, I miss them!

"Kanina pa kayo dito?" tanong ko ng maputol na ang yakap sa kanila.

Malawak ang ngiti nila nang tumingin sa taong nakapamulsa na tahimik lang na nanonood sa amin. Claine is intimidating when he looked into my eyes. I averted my eyes to the three kids.

He planned for this!

"Opo. Hinihintay ka po namin. Dalawa kayo ni Kuya Claine," Charlie said, smiling while she looked at me before Claine.

"Really?" Nilingon ko si Claine, hindi makapaniwala.

He licked his lips. "Really."

My jaw dropped as I face Charlie again. She has this smile that giving me a curiosity. Nangunot din ang noo ko ng makita na hindi gaanong madungis sila. May damit sila na disente, hindi gaya noong huli ko silang makita na mediyo marumi.

They prepared for this huh.

Tumayo ako at hinawakan ang kamay ng dalawa sa tabi ko. Ang isa ay nakakapit sa damit ko.

"You..." Hindi ko madugtungan ang sasabihin ko dahil pagtataka at hindi makapaniwala.

I know he did something about their clothes today. At ang nangyayari din ngayon. He just looked away, looking inside the fast-food chain in front of us. His facial expression tells me to stop talking and we should go inside. Lihim akong napangiti. Mamaya na lang ako na magtanong.

"We should go inside. I know you're hungry..." sabi niya sa akin, lumapit ito at kinuha si Lino na ngayon ay binitiwan ang damit ko. Agad itong yumakap sa leeg ni Claine nang inangat niya ito.

Tumikhim ako. "Ye-Yeah..."

I am flattered at this scene. I don't know why.

Pagpasok namin sa loob ay naupo kami sa lamesa. Claine insisted to order our food so while he was ordering, I take that as opportunity to ask something from the three siblings. They are happy. One thing that I can describe of their situation. I am happy too. Seeing them at this kind of situation is giving me happiness. And I must thank Claine for it.

"Lagi po kaming binibista ni Kuya Claine... Noong nakaraang linggo lang po ang hindi niya pagpunta dito, di ba Lino?" Lingon niya sa kapatid.

Tumango si Lino, namamangha at puno ng kasiyahan ang kaniyang mata.

I was shocked. Oh my gosh.

Claine didn't visit them last week because we are at a vacation.

"Lagi siyang nandito?" Hindi pa rin ako makapaniwala.

"Opo," sumingit si Lino, binitawan nito ang cellphone ko at pinahiram sa nakababatang kapatid na lalaki. "Dumadaan lang pero binibilhan kami ng pagkain kaya lagi kaming pinapayagan ni Ate Fine na lumabas." Tukoy niya ni Lino sa babaeng tinutuluyan nila ngayon.

Really Claine? Really....

"Tapos may babae pa siyang kasama noong nakaraang linggo... "

Tumaas ang kilay ko.

"Sino ang kasama niya?" tanong ko kay Lino.

"Ariene..." Mukhang hindi sigurado kaya nilingon niya si Charlie. "Ariene ba yon' Charlie?"

Tumango si Charlie. "Oo... Si Ate Ariene."

Bakit kasama niya si Ariene? Well... Ariene and Claine were friends and there's nothing wrong if they are together. Baka kumain silang dalawa dito. I bet Ariene is confuse why Claine chose to eat here instead of a fancy restaurant. May date sila bago naging kami huh. I didn't see her after our vacation. She's busy for sure.

Hindi ko na lang inisip iyon. Masisira lang ang mood ko.

It was a happy meal for us after all. I've never experienced this kind of feeling for a while. Kahit sa maliit na lamesa, simple at walang halong pagpapanggap. Hindi ba ako nagpapanggap ngayon? One thing for sure. I want to treasure every moment right now. Alam ko sa susunod man na araw o buwan baka hindi ko na ito maranasan.

Nang matapos kaming kumain hindi pa kami umalis para makapagusap pa ng matagal. The kids are noisy that made me smile this whole dinner.

"Di ba Ate Hill magkaibigan lang kayo ni Kuya Claine? Sabi kasi niya na boyfriend mo raw po siya." Charlie darted her eyes between me and Claine.

This topic is uncomfortable.

I bit my lower lip then I glance to Claine. His eyes are on me. He is looking at me intently. It made my heart bit a little but remembering his date with Ariene last week made me annoyed.

"Oh... were-"

Claine cut me off, never left my eyes. "Girlfriend ko siya."

I heard Charlie gasps then stared at us with shocked and amusement. My chicks are turning red now. Iniwas ko ang tingin kay Claine. Tumingin ako sa mga bata na ngayon ay gulat sa narinig. Nalaglag ang panga ng dalawa at si Charlie ay napahawak na sa nakaawang nitong bibig. I didn't expect their reaction. I thought they gonna giggled but hearing their gasps... There is something wrong with it.

Charlie glance to her brothers before giving Claine an unbelievable look.

"Akala ko po Kuya Claine girlfriend mo yong kasama mo noong pumunta ka dito? Si Ate Ariene."

Tumaas ang dalawa kong kilay habang nilingon si Claine. Our eyes locked with unknown feeling.

"Hindi ko girlfriend si Ariene, kaibigan ko lang siya. Si Hillary ang girlfriend ko, Charlie."

"E bakit po noon sinabi ni Ate Hillary na hindi niya kayo girlfriend? At bakit si Ate Ariene ang kasama niyo hindi si Ate Hill?" sunod sunod na tanong ni Lino.

Claine didn't seem nervous with the questions that were thrown to him. He licked his lips and observed my reaction while he spoke. "Girlfriend ko siya noong nakaraang araw lang. Kasama ko lang si Ariene dahil nagpaturo siya sa akin tungkol sa isang bagay."

I tilded my head. That is well explained. Not a date then.

"Ahh... Kung parehas mo silang girlfriend Kuya Claine, hindi kita papansinin." Maangas na wika ni Lino kay Claine. Tinuro niya pa ito.

"Hindi ko gagawin iyon. I have a commitment with your Ate Hillary and she have a commitment with me too... "

His last word gave me goosebumps. Ang asaran na lang ng mga bata ang nagbibigay sa akin ng lakas upang layasan ang ang sinabi ni Claine. But it didn't leave my mind even when we leave the fast-food chain.

Commitment... It was hard to apply in real life. Maybe some people commit easily but for some people, like me it is hard. I have commitment with many things but not with relationships, a real relationship which I never do. Ngayon na naririnig ko ang salitang iyon galing kay Claine ay kinakabahan ako sa mangyayari kung hindi ko panindigan ang commitment ko sa kaniya, sa relasiyong ito.

How we met does not even ideal but being with each other is more ideal than anything. Might as well enjoy this kind of feeling. Hindi ko papabayaan ang misyon ko at ang commitment ko kay Claine.

In a relationship I know commitment is when you promise each other a lot. Iyong hindi ka maghahanap ng iba at sa lahat na problema na dumadating hindi kayo nagiiwanan. I think that is the most important factor into relationship where you commit. And maybe I can give that to him and set aside my mission, my intention to him.

"Hmmm... " Claine inhaled as he held my waist tightly. "You smell so good."

He was smelling my neck. Nandito na kami sa harap ng building ng condo ni Miya. Where inside his car, making out. Nakaupo pa ako sa hita niya.

"You have the same schedule again?"

"Yeah... Why?" Tumitig siya sa akin.

"I will go into your building again... "

Tumaas ang kilay niya at hindi nagsalita ng ilang sandali, nagisip ng malalim habang nakatingin sa gilid. He seemed bothered but it fades immediately.

"Anong oras ang dismissal niyo?" He asked instead of replying.

"Four, I think..."

"If you want to go to our building text me and wait me infront of our building."

I nodded.

He sighed. "You're gonna get bored waiting for me..."

"Nah... " I smirked.

"Wait for me then... " It's like a whisper to my ear.

I smiled.

Ilang oras kaming naghalikan bago ako lumabas sa kotse niya. It almost nine o'clock when I arrived at the condo. Sinilip ko muna si Miya sa kwarto niya pero wala siya kaya diretyo na akong pumasok sa aking silid at doon natulog. My phone is dead bat so I will sleep.

Sa paggising ko sa umaga ay agad akong nagbihis. Natapos na akong maligo pero si Miya ay hindi pa gumagalaw. Magulo ang buhok nito habang kumukuha ng pagkain. She looked problematic.

Nang mapansin niya ang pagdating ko ay napabuntong hininga ito.

"Your cousin came here last night..."

"Si Lance ba?"

Bakit pumunta dito si Lance? I bet he want to talk about my relationship with Claine.

"Yeah and... his sister," she said while he chewed hard the bread.

Tumaas ang kilay ko at naupo sa tabi niya. "Anong oras sila na pumunta dito?"

"Six pm. Hinintay ka nilang makadating pero hindi ka nila nahintay kaya umuwi rin sila. His sister is sad when she and Lance leave this condo."

"You're not answering my call," patuloy niya.

I bit my lower lip. Bakit hindi ko man lang nakita sa parking lot ang sasakyan niya? Namula ang pisngi ko ng maalala kung bakit hindi ko napansin iyon. Me and Claine are busy with something so... Low battery din yung phone ko

"Low bat... " Iyon ang tanging tugon ko sa huli niyang sinabi.

Miya is suspicious when she observed my reaction.

I cleared my throat. "Bakit sila pumunta dito?"

"Lauren wants to visit you so he pleaded her brother to drove here." Nagiwas siya ng tingin sa huling sinabi.

"Anong sinabi mo kung bakit ako wala?" Hindi siya makatingin sa akin. Nagisip siya ng ilang sandali habang nakatingin sa pagkain.

"Anong sinabi mo?"

"I said you were together with Claine. He knew something about you and Claine, Hill. Hindi pa raw iyon sumasama minsan sa pinsan mo dahil busy sa ibang bagay at ang bagay na iyon ay alam mo na."

She smirked. "Don't worry. Your cousin seemed okay with your relationship with his buddy. "

Hindi ako napanatag sa sinabi ni Miya. Lance knew his best friend. Claine is not the type of a boy who jumped women to another. The fact that he doesn't do that, Lance is concern that I might break his best friend heart. He is just not concerned with his bestfriend heart but the sake of their friendship. Lance knew me, too. We are not different with our perspective in a relationship.

Alam kong may oras na kakausapin ako ni Lance tungkol sa relasiyon namin ni Claine. I should prepare a valid explanation. Dahil kung hindi ay sa isang pitik lang, masisira ang plano ko. Unless I will tell him about my plan. But I promise myself that I will not involve any of my relatives.

Hindi na ako sumabay kay Miya. Ang akala niya ay sasabay ako kay Claine. Ang akala din ni Claine ay kasama ko si Miya sa pagpasok. Nagsinungaling ako dahil sa mensahe niya. Kasama niya raw ang pinsan ko na papasok ngayon. They have a group project. Kakausapin ako ni Lance panigurado. I don't want to talk to him when Claine is around. Nang matapos ang dalawa kong klase sa umaga ay hindi ako pumunta sa cafeteria. Tumambay ako sa classroom na aking papasukan na klase. I listened some music.

Pinikit ko ang aking mga mata. Kung pupunta ako sa cafeteria ay makikita ko ang mga magkakaibigan at tutuksuhin ako kay Claine unless they would just be formal with it.

Ilang sandali ay minulat ko ang mata ko at hindi inaasahan na makita si Ariene na nakatayo sa gilid. Matalim ang tingin niya sa akin.

"Magusap tayo... "

Sa tono pa lang ng boses niya ay alam ko na ang gusto niyang pagusapan. Huminga lang ako ng malalim at tumayo. Umalis kami sa loob ng classroom at nagtungo sa mas pribadong lugar. Kahit hallway ay mediyo tahimik. May estudiyante lang na naglalakad pero may sariling mundo.

"Ginagamit mo lang si Claine, hindi ba?" Unang bungad niya sa akin.

Napalunok ako. I tried to calm myself.

"Ginagamit?" Balik ko, natatawa ako sa sariling tanong pero sa likod ng tawang iyon ay may tinatago akong takot.

I hope she's accusing me of something else not what I think it is.

Tumawa siya ng sarkastiko. "Hindi ka nahihiya sa sarili mong baho? Your cousin told us that you pretend to get what you want. At ngayon ginagamit mo si Claine para makuha ang gusto mong bagay.... "

"What? Ako? Ginamamit si Claine? Ano sa tingin mo ang gusto kong makuha sa kaniya?"

"Hindi ko alam pero alam kong ginagamit mo siya... " She gave me a disgusting look. "Sa una pa lang alam ko na may balak ka, sa galaw pa lang alam ko na. Pinipilit mo pa na makisama sa kaibigan ng pinsan mo kahit ayaw niya."

Hindi ko aakalain na sa malaanghel nitong mukha ganito ang uri ng ugali niya.

"You're wrong..." I sneered. "You want to know what I want from him?"

Hindi siya nagsalita. Nanatili ang galit nitong mukha.

"I want to get his heart, Ari."

Umalis ako sa harapan niya at tumalikod upangpumasok na sa susunod na klase. I didn't lie with my last statement. Sa totoolang, iyon ang una kong gusto na makuha bago ang pinakaimportanteng bagay nadapat kong makuha.