One last step of the stair and I am in the land of Philippines.

I heard Perth yawning then looked at the sky. I smiled when our gaze met. He just smiled a bit then held my hand.

He doesn't want to go here. I convinced him for how many weeks. Wala rin siyang nagawa. I promise him to go back in US. We're going back to US if that... is a vacation. Hindi na kami titira roon. I want to sell our properties there but Tita Mayala convinced me to don't sell it. May paraan naman daw para sa kakailanganin na pera.

Kahit na maraming problema sa pagdating dito sa Pilipinas ay hindi ko iyon inisip. Seeing my relatives and friends are giving me enough strength to face them.

"Nasaan si Lance, Tita?" tanong ko nang makadating kami sa bahay nila.

"He's at work, Hill. Ewan ko ba sa kaniya. Hindi na iyon bumibisita sa bahay."

I chuckled with Tita Mayala rants. Lance didn't take his father footsteps. Engineer ang kinuha niya. I guess Tito Loyd will encourage Lance to take care their business soon.

Dito kami sa bahay nila dumiretiyo dahil may hinanda sila para sa pagdating namin. Pagpasok namin sa bahay nila ay nakita ko na bumaba si Lauren sa hagdanan nila at sinalubong si Perth. Pinabayaan namin ang dalawa sa living room. Napunta kami ni Tita Mayala sa kusina nila na puno ng pagkain. Tito Loyd was reading a newspaper but when he saw me, he stood and walk toward us.

"Welcome home, Hill." He gave me a hug.

I smiled then turned to Tita Mayala. She smiled a bit.

"Our home is big, Hill. You and Perth can-"

"No, Tita. Doon kami sa condo ni Miya titira. Baka sa susunod na taon ay bibili ako ng bahay para sa amin ni Perth."

She sighed sadly. She wants us to live here. Hindi naman sa hindi ko gustong tumira dito pero gusto kong sanayin ang mamuhay ng nagiisa, dalawa kami ni Perth. I want us to face the challenges and learn from it.

Nang matapos ang paguusap namin ni Tita Mayala at Tito Loyd ay napagpasiyahan na naming kumain. The whole lunch is nostalgic. Ang bago lang ay ang kasama si Perth. It was overwhelming to see him getting comfortable while chatting with our relatives.

Pagkatapos ng lunch ay nagkwentuhan muna kami ni Tita Mayala. Ang kaniyang asawa naman ay pinagpatuloy ang pagbabasa ng newspaper sa kanilang living room at pinabayaan kami ni Tita Mayala na magusap. Si Lauren at Perth ay nanood ng TV habang naguusap. Kaya nang makaalis kami ay gumagabi na. Hinatid kami ng isa nilang tauhan.

I was tired the whole ride. Perth seemed tired too. Dahil sa pagod ay hindi na ako nagabalang buksan ang mga maleta namin. Miya was waiting inside her condo. She is giving me her condo and of course, I pay it. She insisted that I shouldn't pay it. Hindi ako pumayag at nagtransfer agad ng pera sa account niya. Wala rin naman siyang nagawa.

"You want to sleep now?" I asked Perth when I saw him yawning.

Kanina ko pa siya nakikitang humihikab.

He nodded. "Yeah. Where is my room?"

Tumayo ako at giniya siya sa kwartong naihanda para sa kaniya. Naiwan muna si Miya sa living room na nakaupo. Pagpasok ni Perth ay agad itong humiga sa kama. I heard him saying good night before he fell asleep. Ngumiti ako bago nagtungo sa kinaroroonan ni Miya.

I was surprised earlier when she didn't go to my cousin house. Inimbitahan ni Tita Mayala pero umayaw ito. May gagawin daw na trabaho. Sinundo ako sa airport pero umalis nang sinabi kong pupunta ako sa bahay ng pinsan ko. She thought that my cousin will be there.

"Magiging okay kayo dito?" tanong niya habang pinalibot ang tingin.

We'll be okay here for sure. Iyon lang kung mag trabaho ako, maiiwan si Perth magisa dito. Magaaral naman siya next month but I don't think I have a time to fetch him. Siguro pupunta muna siya sa bahay nila Tita Mayala saka susunduin ko siya kapag tapos na ang trabaho ko. That would be great.

I smiled and sat beside her. "Of course. We will be okay. And talk about being okay... Are you okay?"

She rolled her eyes when she heard my last statement. Mukhang nawalan ng gana dahil sa naging tanong ko. Nakita kong nagpipigil ito ng galit sa kung ano. And I know what it is.

"You're avoiding my cousin, Miya. You should face him and prove that you've move on-"

"Of course! I've move on now! Hindi lang ako nakapunta kanina dahil tumawag sa akin si Mom." She cut me off with a defensive tone.

Gusto kong tumawa pero hindi ko ginawa. I'm tired to argue right now.

"Okay... Okay. You move on now." I ended the conversation before I decided to leave her in the living room so I can rest.

Sinamahan niya akong matulog sa gabing iyon. Pagkatapos ng ilang minutong pagtulog ay naramdaman kong tumabi siya. I smiled when she told me that she missed me. We did not see each other for a month's so I guess she misses me.

I miss her too.

Tanghali na nang nagising ako. Wala na si Miya sa tabi ko. She texted me.

Miya:

I'm going to work. Waldo invited us for dinner in a restaurant on Monday. Your coming?

It's thursday so I have a time to organize our things. May aasikasuhin din ako sa mansion namin sa Batangas.

Ako:

Yes. Just text me the time.

Nagpunta agad ako sa kusina. Naabutan ko si Perth na nanonood ng TV kaya nagluto na ako para may makaim kami. Tanghali na kaya gutom na siya. He didn't eat breakfast too. Maaga naman lagi akong nagigising noong nasa state kami. Talagang pagod lang ako kaya tanghali akong nagising.

Buti ay may stock ng pagkain dito. I will go to grocery tomorrow.

"I'm sorry. I didn't wake up early to cook our breakfast." Nilapag ko ang tatlong putahe sa lamesa.

Umupo na ako sa harap ni Perth. I gave him an apologetic look.

"It's fine. I just woke up after few minutes before you."

"Sana ay ginising mo ako," agap ko. Para hindi siya naghintay sa panonood ng TV.

He sighed. "It's fine, ate. I'm not that hungry so... "

Kumuha na siya ng pagkain kaya ganoon na rin ang ginawa ko. Hindi na siya nanibago sa mga niluto kong putahe dahil ganiyan ang niluluto ko palagi nang nasa US kami.

Nang matapos kaming kumain ay nagpresinta siyang maghugas ng pinggan. Siya na rin ang nagligpit ng pinagkainan namin. Hindi ko siya inuutusan kung sa mga ganiyang bagay but if he insisted to do it, then I let him. Gusto ko rin na masanay siya sa gawaing bahay.

Ako naman ay nagayos ng gamit. I arrange all our things the whole day. I was exhausted when I finish arranging our things. Marami akong gamit, si Perth ay damit lang at ibang mga laruan. Sa gabi ay nagorder na lang kami ng pagkain. I am tired to cook. Wala rin namang maluluto sa ref. Mga imported lang na chocolate ang nandoon galing sa US at snacks. Kaya maaga akong nagising kinabukasan. It was seven am. Ginising ko si Perth para samahan niya ako mamili.

Mediyo naninibago siya nang lumabas kami para bumili. He was. unfamiliar with his back ground. Ako naman ay hinahayaan siyang pagmasdan ang paligid ng Manila.

Sigurado akong matutunan na niyang magtagalog kapag magaaral na siya dito. He understands tagalog but he didn't know how to speak it properly.

"What do you want me to cook for our lunch?" tanong ko nang matapos na kaming makapagrocery.

Nasa kusina kaming dalawa. Natigil siya na kumain ng cereals. Tumitig ito sa akin at nagkibit balikat.

"Adobo?" patanong niya sa akin bago sumubo sa kinakain.

I smiled. "Okay. Adobong manok then.... "

The last few days before I went to dinner with Waldo and Miya, Perth and I spent strolling around. We visit the company that my mother put my name to handle it. Morgan Corp.

Next week, Tita Mayala will step out. I'm gonna be the president. I am nervous. Being in that kind of position is difficult. Especially that I don't have enough experience. Ngayon na natupad ko na ang pangako ko kay Mom ay kailangan ko naman na ipagpatuloy ang nasimulan ni Dad.

"If you need help, were here for you," Waldo assured me.

Nasabi ko na kinakabahan ako sa pwesto na maipapasa sa akin. The two just assured me that they gonna help me if I needed it. Waldo is a business man now. Kayang kaya niya akong tulungan. An advice would help. Kung si Miya naman ay pwede rin. She's taking her mother business clothing.

"Thanks." I smiled.

Ngumiti rin si Waldo pero napalitan ito ng kuryusidad nang nalukot ang noo nito. May naalala yata.

"About... Claine?" Nilingon niya si Miya na ngayon unti unting nanlalaki ang mga mata. Hindi yata sigurado si Waldo sa sinabi niya tinignan niya si Miya.

"Is that his name?"

Miya nodded then bit her lower lip when she looked at me.

"What about Claine?" agad kong tanong.

"You know him?" balik niya.

Hindi ko alam kung iyon ang itatanong niya kanina o dahil sa pagsambit ko sa pangalan niya kaya tinanong niya kung kilala ko si Claine. And why the hell he's asking that question? He knew him?

Hindi pa namin sinabi sa kaniya ang nangyari noon. Ang akala niya ay tumakas lang kami dahil nakuha na si Perth at hindi pa nahuhuli ang aking stepfather. That's why when we are hanging together Miya and I didn't open that kind of topic. And here we are...

"Y-yeah. I-I know him..." Napainom ako ng sa aking wineglass.

I'm shuttering!

"Oh! We met him in a bar. Magkasama sila ng pinsan mo. He looked like he has a problem with me. Tsk." Napailing siya.

"We meet in some business meeting and he always has the attitude to me. Kaibigan pa naman siya ng pinsan mo."

Tinignan ko si Miya para malaman kung may alam siya tungkol sa pinagsasabi ni Waldo. She gave an "I don't know" look.

Agad kong iniba ang usapan. Tapos na kaming kumain kaya naguusap muna kami bago umuwi. Naabutan ko si Perth na naglalaro sa iPad niya. Hinayaan ko siya sa living room. Nagpunta ako sa kusina upang matawagan si Miya tungkol sa sinabi kanina ni Waldo. Sinagot niya ang tawag ko. Nagpaliwanag ito nang magtanong ako tungkol doon.

"I don't know about it. We saw him and I didn't notice that he had a problem with Waldo. I just greeted Fara, Eugene and Zack after that.... we leave them in their table."

I didn't respond.

"Why are you bothered?" biglang tanong niya. May halong panunukso iyon.

"I'm not, Miya," I said defensively.

Am I bothered? I just asked her if she know something about Claine and Waldo. Kapag may naging connection ang dalawa ay baka ano pa ang masabi ni Claine kay Waldo. Marahan itong tumawa. Sa uri ng tawa nito ay parang may tinatago. Nangunot ang noo ko nang magsalita ito.

"Maybe he still had feelings for you, Hill."

"Tsk. We both move on Miya."

Especially Claine.... He has a girlfriend now! Kahit hindi ko nakikita si Miya ngayon ay nai-imagine ko na ang nanunuya nitong tingin. She didn't believe that I've move on. And I can't blame her because that is true.

"Oh right. Then there's nothing wrong. But you need his forgiveness though."

Huminga ako ng malalim. Yeah. I need his forgiveness. Pero paano ko iyon gagawin? Kapag magkikita kami muli sasabihin kong "sorry Claine, nagawa ko lang naman iyon dahil para makuha ang kapatid ko. Wala naman akong kinuha kaya pwede bang maging okay na tayo?"

Kapag sinabi ko iyon mapapatawad niya ba ako? And I remember that he's serious with many things. But he moved on now, right? Bakit pa siya magagalit sa akin? Alam kong may panahon na magkikita kami. Malapit siya sa pinsan ko. Ang pamilya niya ay kilala ang pamilya ni Lance. If we meet in a party or accidentally then I should act normal. Hindi na ako iyong dating Hillary na dating naghahabol sa kaniya. I'm not that desperate anymore to get his attention.

The days pass so quickly. Ang pagbisita ko sa Mansion namin sa Batangas ay yun na rin ang pagbisita sa kapatid ni Mama.

"Buti ay nakapunta ka, Hill! Gusto ka rin naming bisitahin sa America pero sadiyang marami kaming inaasikaso." Malungkot na ngumiti si Tita.

Nasa labas kami ng bahay nila. Kasama ko si Perth na ngayon ay nasa aking likod. Nakatingin sa paligid. Nang mapansin ni Tita Mayala Mila ang kapatid ko ay niyakap niya ako ng mahigpit. Mediyo nagulat ako sa ginawa niya. Niyakap ko rin siya.

Nang makalas ang yakap, nakita ko kasiyahan at ginhawa sa mga mata nito.

"You are brave, Hill." Tumitig siya sa aking kapatid.

Nagpakilala si Tita Mila kay Perth pagkatapos kaming inaniyanyahan sa loob ng bahay nila. Ang anak nitong isa ay agad na lumapit kay Perth. Ang isa naman ay seryoso lang ang panonood sa kaniyang kapatid. Iniwan namin sila at napunta kami ni Tita sa mediyo maliit na lamesa at doon naupo. Matagal kaming nagusap ni Tita Mila. Gusto niyang dito muna kami tumuloy pero maaga pa ako bukas para sa trabaho. Ang unang pagasok ko sa kompaniya na maipapasa sa akin. All my relatives cheered for me. They are all happy for my decision. Lalo na si Tita Mayala. Isa lang ang hindi bumati sa akin.

No other than my grandmother, Zoella.

"Mom is inviting you for a lunch in mansion. Sana ay kausapin mo siya para magkabutihan kayo." Ang sabi ni Tita Mila kanina bago kami umalis.

Noon pa niya akong iniimbitahan sa mansion niya. Panay ang paalala sa akin ni Tita Mayala tungkol doon pero binabalewala ko. Ano pa? I won't forget how she disrespect my mother. Marami siyang naibato na masasamang salita sa akin nang malaman niya ang pinanggagawa ko para makuha noon ang aking kapatid.

Nalaman niya rin ang ginawa ko kay Claine. She must be mad and disappointed again. I would schedule my visit. I need to settle things between us.