#zawgyi

သည္ေန႔က ကင္မ္ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူးေလးတို႔ရဲ႕
လက္ထပ္ပြဲျဖစ္သည္။ကင္မ္ထယ္ေယာင္းရဲ႕
အေပ်ာ္ဆုံး​ေန႔ဆို ပိုမွန္မည္။လက္ထပ္ပြဲကိုေတာ့
နမ္ဂြၽန္႔ရဲ႕ဟိုတယ္၌သာ က်င္းပတာျဖစ္သည္။

နမ္ဂြၽန္႔ဟိုတယ္ဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းလက္ထပ္ပြဲ
အတြက္ဆိုရင္း လွပသည့္ဒီဇိုင္းေတြနဲ႔ျပင္ဆင္
ေပးထားသည္။ထယ္ေယာင္းက သူ႔လက္ထပ္ပြဲမို႔
ေသခ်ာေျပာထားတာမို႔ သူတို႔ဘက္ကလွပေအာင္
ပိုလုပ္ေပးထားတာ။ဒါထက္ ထယ္ေယာင္းရဲ႕
သတို႔သားေလးဆိုဘယ္ေလာက္ေတာင္လွမလဲ။

အဝတ္စားလဲသည့္အခန္းထဲမွာေတာ့ ကူးေလးက
ပန္းစည္းကိုင္ရင္းထိုင္ေနသည္။ဂ်ီမင္ကလည္း
ဒီကိုစေရာက္ထည္းက ကူးေဘးနားမွာသာေနေပး
သည္။ထယ္ေယာင္းကေတာ့ အျပင္မွာဧည့္သည္
ေတြကိုႏႈတ္ဆက္ေနရလို႔ လာမေတြႏိုင္ေသးဘူး။
ကူးေမေမေတာင္ ထယ္ေယာင္းကမိတ္ဆက္ရမယ္
ဆိုလို႔ ေခၚသြားေသးသည္။

" ေဂ်ာင္ကူး မင္းတအားစိတ္လႈပ္ရွားေနလား၊
မ်ိဳးေစ့ေလးရွိေနတယ္မလား၊စိတ္သိပ္မလႈပ္ရွား
ရဘူးေလ ေဂ်ာင္ကူးရယ္ "

ဂ်ီမင္က စိတ္လႈပ္ရွားေနဟန္ရွိေနသည့္ကူးေလးရဲ႕
လက္ကိုကိုင္ကာ စကားဆိုသည္။ပြဲမစခင္ထည္းက
အဝတ္စားလဲၿပီးတာေတာင္ မ်က္လုံးေလးေတြ
ဟိုဘက္ဒီဘက္ကစားေနရင္း ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေန၏။
စိတ္လႈပ္ရွားေနသည့္ အမူအရာေလးကေလးတစ္
ေယာက္လိုပင္ ခ်စ္စရာေကာင္းေနသည္အထိ။

" ငါ...မထင္ထားဘူး ဂ်ီမင္ရယ္၊တကယ္ေတာ့
စိတ္လႈပ္ရွားေနတာ၊မသိရင္ေလ ငါ့ဗိုက္ထဲက
မ်ိဳးေစ့ေလးေတာင္ ထြက္လာေတာ့မလားဘဲ "

ကူးေလးက စိတ္လႈပ္ရွားေနတာမို႔လက္ေတြတုန္လို႔ဂ်ီမင္ကို ေျပာျပေနသည္။ဂ်ီမင္လည္း ကူးေလးရဲ႕
ပုံစံကိုၾကည့္ကာ ရယ္လည္းရယ္ခ်င္မိသည္။လက္
ထပ္ဖို႔အထိေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီးမွစိတ္ေတြမထိန္းႏိုင္
သည္အထိ စိတ္လႈပ္ရွားေနေတာ့ ဂယူ႔ကိုေတာင္
သတိမရႏိုင္ေတာ့ဘဲ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။

" ေဂ်ာင္ကူးရယ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္၊အဆင္ေျပသြားမွာ၊မင္းကလည္း ဗိုက္ထဲကမ်ိဳးေစ့ေလးကို
အားနာပါဦး... "

ဂ်ီမင္က ကူးရဲ႕ရပ္ဝန္းေလးထဲရွိေနသည့္ မ်ိဳးေစ့
ေလးအေၾကာင္းေျပာေတာ့ ကူးေလးမွာသတိရ
သြားၿပီး ကူးရပ္ဝန္းေလးကိုခပ္ဖြဖြထိေတြ႕ရင္း
ဗိုက္ထဲက မ်ိဳးေစ့ေလးကိုစကားဆိုေနသည္။

" ကေလးေလး ပါးပါးတအားစိတ္လႈပ္ရွားေနတာ၊
ပါးပါးကေလးေလးကေရာ သိေနလားဟင္ "

ကူးကခ်စ္စရာေကာင္းစြာေျပာေနေတာ့ ဂ်ီမင္က
ၿပဳံးၾကည့္ေနေသးသည္။ကူးနဲ႔ဂ်ီမင္စကားေျပာေနရင္း ထယ္ေယာင္းကအခန္းထဲကိုဝင္လာၿပီး
သူ႔ကိုကိုအလွေလးေရွ႕ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ကာ
စကားဆိုသည္။

" ေမာင့္အသက္ အရမ္းလွေနတာပဲကြာ၊ေမာင္ျဖင့္
ဒီလိုအလွေလးကို ပိုင္ဆိုင္ရေတာ့မယ္ကြာ... "

ကူးေလး ထယ္ေယာင္းကိုေတာင္ေသခ်ာမၾကည့္
ႏိုင္ပါ။ထယ္ေယာင္းဝင္လာထည္းက ပုံစံကိုက
လူႀကီးဆန္သည္ထက္ ပိုၾကည့္ေကာင္းေနတာ။
ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္လိုပဲ။ဆံပင္ပုံစံက
သူ႔ကိုပိုခန္႔ညားေအာင္လုပ္ထားတာျဖစ္သည္။

ထယ္ေယာင္းပုံစံက Suitအနက္ကိုမွလူႀကီးဆန္
ေအာင္ေ႐ႊအိုေရာင္ဆံပင္တို႔အားသပ္တင္ထား
ေသးတာျဖစ္သည္။အရပ္ကလည္းခပ္ရွည္ရွည္
ပုံစံကလည္းေႂကြခ်င္စရာျဖစ္လို႔ အေတာ့္ကိုလိုက္ဖက္ေနသည္။

" ေမာင့္ကိုၾကည့္ပါဦး၊ေမာင္က ဒီအလွေလးကို
ၾကည့္ခ်င္လို႔ေရာက္လာတာကိုကြာ... "

ထယ္ေယာင္းက သူ႔ကိုကိုအလွေလးကသူ႔ကို
မၾကည့္ခ်င္ဘဲ ေရွာင္ဖယ္လုပ္ေနတာမို႔ေမးဖ်ားေလးကေနႏူးညံ့ညံ့ဆြဲေမာ့ကာ ၾကည့္ေစလိုက္၏။
ဒါေတာင္ မ်က္ႏွာျပန္ေရွာင္ေနေသးတာ။

" ငါမၾကည့္ခ်င္ဘူးေနာ္... "

" ေမာင့္အသက္က အရမ္းလွေနတာပဲ၊ေမာင့္အပိုင္
မို႔ထင္တယ္ လွခ်က္ႀကီးက ဘယ္သူ႔ကိုေတာင္
အႏိုင္ယူေနတာလဲ ေျပာပါဦး... မြ! "

ထယ္ေယာင္းေျပာလည္းေျပာခ်င္စရာပါေလ။
သူတို႔သားဝတ္စုံအျဖဴေလးနဲ႔ ကိုကိုအလွေလးက
တအားလိုက္ဖက္ေနတာ။ဆံပင္ရွည္ေလးကိုလည္း
ေရွ႕က်မွာဆိုးလို႔ အေနာက္မွာဘီးကုပ္ေလးျဖင့္
ညႇပ္ထားေသးသည္။တကယ့္လွလွေလး။

ထယ္ေယာင္းက ကိုကိုအလွေလးစိတ္ေပ်ာ္ေအာင္
စေနာက္ေနေတာ့ ကိုကိုအလွေလးကစိတ္လႈပ္ရွား
သြားရင္းမွ ၿပဳံးပါေသးသည္။ထယ္ေယာင္းက
သူ႔ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ဗိုက္နားကိုမ်က္ႏွာကပ္ၿပီး
ကူးခါးေသးေလးကိုဖက္ထားလိုက္သည္။

" ဒယ္ဒီ့မ်ိဳးေစ့ေလးကို ဒယ္ဒီအခုထည္းက
ႀကိဳေတာင္းပန္ထားတယ္ဗ်ာ၊ညၾကရင္ေတာ့
ဒယ္ဒီ့ညမို႔ပါ... "

ထယ္ေယာင္းက ဗိုက္ထဲကမ်ိဳးေစ့ေလးကို
ေတာင္းပန္ေတာ့ ကူးေလးကဘာမ်ားမို႔လို႔
အဲ့ေလာက္ထိေတာင္းပန္ရတာလဲဆိုတာေတြး
ေနမိပါသည္။ၿပီးေတာ့မွ ဂ်ီမင္ကေဘးကေန
တိတ္တခိုးရယ္ေနတာမို႔ ေသခ်ာစဥ္းစားရင္း
အေျဖသိသြားတာျဖစ္သည္။ဒါေၾကာင့္စကား
ေျပာေနတဲ့ထယ္ေယာင္းေခါင္းကိုဖယ္လိုက္ရင္း..

" ငါ့ကေလးကို မဟုတ္တာေတြေလွ်ာက္သင္ေပး
မေနနဲ႔၊ငါမႀကိဳက္ဘူးေနာ္... "

" ခ်စ္လို႔စတာပါ ေမာင့္အသက္ရာ... "

ကူးကထယ္ေယာင္းရဲ႕မ်က္ႏွာကိုဖယ္ခြာရင္း
႐ိုက္ေနေတာ့ ထယ္ေယာင္းကရယ္သည္။
သူ႔ကိုကိုအလွေလးက ဘာလုပ္လုပ္ကိုရယ္ေန
ေတာ့တာပဲ။အရမ္းခ်စ္တက္ေနတာ။

ေဘးကၾကည့္ေနရသည့္ ဂ်ီမင္မွာေတာ့မ်က္ေမွာင္
ႀကဳံ႕လို႔ရွိေနသည္။တစ္ညလုံးလည္းေတြ႕ရမွာကို
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက အကဲပိုလြန္းပါသည္။
သည္ထက္ မင္ယြန္းဂီလည္းဘာထူးလို႔လဲ။
ေခၚလာတုန္းက မင္ဂ်ီမင္၊မင္ဂ်ီမင္နဲ႔အခုမ်ား
ဘယ္မိန္းကေလးနဲ႔ပါသြားၿပီလဲမသိဘူး။

" ထယ္ေယာင္း ဒီမွာျပင္သစ္က ဧည့္သည္ႏွစ္
ေယာက္က မင္းတို႔လက္ထပ္ပြဲကိုေရာက္လာၿပီ၊
အခု သတို႔သားေလးကို လာေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ့ "

ယြန္းဂီကေျပာရင္း ထယ္ေယာင္းတို႔ရွိေနသည့္အဝတ္စားလဲခန္းကိုေရာက္လာၾကၿပီး ေနာက္မွာ
လည္းဧည့္သည္ႏွစ္ေယာက္ကပါလာေသးသည္။
ထယ္ေယာင္းေရာကူးေလးက ဧည့္သည္ႏွစ္ေယာက္ကိုေတြ႕ေရာ ၿပဳံးျပေတာ့သည္။သူတို႔က
ကူးတို႔ႏွစ္ေယာက္ေတြ႕ခဲ့ရသည့္ ျပင္သစ္ဒီဇိုင္နာနဲ႔
သူမ၏သားေလးတို႔သာျဖစ္သည္။သူတို႔က
ကူးတို႔ကိုျပန္လည္ၿပဳံးျပၿပီး အနီးနားမွာကခုံမွာ
ဝင္ထိုင္ၾကကာ စကားဆိုသည္။

" Congratulations  "

" Thank you, Madam. "

ျပင္သစ္ဒီဇိုင္နာမက ၿပဳံးရင္းဂုဏ္ယူေၾကာင္း
ေျပာေတာ့ ထယ္ေယာင္းကပါအမ်ိဳးသမီးကို
ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းျပန္ႏႈတ္ဆက္သည္။
ထယ္ေယာင္းတို႔ကအျပန္အလွန္ႏႈတ္ဆက္ရင္း
ျပင္သစ္ဒီဇိုင္နာရဲ႕သားေလးက ကူးအနားကို
လာသည္။သူ႔အေမကဒီဇိုင္နာမို႔ အေနာက္တိုင္း
ဝတ္စုံနဲ႔ကေလးေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းေရာ။

" La belle va-t-elle se marier sans m'attendre ?အလွေလးက ငါ့ကိုမေစာင့္ဘဲ လက္ထပ္ေတာ့မွာလား "

ကေလးေလးက ကူးရဲ႕လက္အိတ္ဝတ္ထားသည့္
လက္ေလးကိုထိလိုက္ၿပီးေျပာေတာ့ ကေလးရဲ႕
အေမက အံ့ဩသြားသလိုထယ္ေယာင္းကလည္း
ကေလးေျပာသည့္ ျပင္သစ္စကားရဲ႕အဓိပၸာယ္ကို
သိေနေတာ့ မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕လိုက္မိသည္။ကူးက
အဂၤလိပ္စကားသာေျပာတက္လို႔ ကေလးေျပာ
တာကိုနားမလည္လိုက္ဘူး။

" ohh.. sweetheart အဲ့လိုမေျပာရဘူးေလ "

ကေလးရဲ႕အေမကရယ္ရင္း သူ႔သားကိုေျပာေတာ့
ကူးကေတာ့ ျပင္သစ္စကားနားမလည္လို႔ထယ္
ေယာင္းရဲ႕ ကုတ္​အက်ႌစကိုဆြဲလိုက္ရင္း...

" ကင္မ္ထယ္ေယာင္း အဲ့ကေလးကငါ့ကိုဘာေျပာ
တာလဲဟင္၊သူအေမကေရာ ဘာေျပာတာလဲ "

ထယ္ေယာင္းအဲ့ကေလးကိုမ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ၾကည့္ေနရင္းမွ ကေလးေလးရဲ႕စကားကိုကူးကေမးေတာ့
ထယ္ေယာင္းမ်က္ႏွာတစ္မ်ိဳးေျပာင္းသြားၿပီးမွ
ကူးရဲ႕ေရွ႕က်ေနသည့္ဆံပင္ေလးေတြကို သပ္တင္
ေပးလိုက္ၿပီး ကူးႏႈတ္ခမ္းေလးကို ယြန္းဂီတို႔ေရွ႕
ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္ကာ ေျဖသည္။

" ေမာင္တို႔လက္ထပ္ပြဲအတြက္ ဂုဏ္ျပဳေနတာ၊
ၿပီးေတာ့မ်ိဳးေစ့ေလးရလို႔ပါထပ္ဂုဏ္ျပဳေရာ... "

" အို...Thank You "

ထယ္ေယာင္းကေျပာလိုက္ေရာ ကူးကတကယ္ထင္
ၿပီးကေလးေလးကို ေက်းဇူးတင္စကားေတာင္ဆို
လိုက္ေသးသည္။ကေလးေလးကေတာ့ ကူးေက်း
ဇူးတင္စကားဆိုတာကို မလိုခ်င္တာမို႔မ်က္ေမွာင္
ႀကဳံ႕ကာ ထယ္ေယာင္းကိုေတာင္ခပ္စူးစူးၾကည့္ၿပီး
အခန္းထဲကထြက္သြားေတာ့သည္။မိခင္ျဖစ္သူ
ဆိုလည္း သူ႔သားအမူအရာကိုၾကည့္လို႔ရယ္ရင္း...

" မစၥတာကင္မ္ ကြၽန္မရဲ႕သားအတြက္တကယ္
ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္၊မစ္ကင္မ္ကိုေရာပဲ...
သားေလးက ဒီကိုျပန္ေရာက္လာထည္းက
မစၥတာကင္မ္ရဲ႕ သတို႔သားေလးကိုအရမ္းေတြ႕
ခ်င္တယ္ဆိုတာႀကီးပဲေျပာေနတာ၊ကြၽန္မရဲ႕
တူေလးတစ္ေယာက္မွာလည္း မစၥတာကင္မ္တို႔လို
ေယာက်ာ္းေလးခ်င္းလက္ထပ္ထားတာ "

" သူတို႔ကႀကိဳက္ေနတာကို ကြၽန္မတူေလးက
သူ႔ခ်စ္သူအလွေလးကိုအိမ္ေခၚလာရင္ သားက
သူ႔မွာဟန္းဂုကအလွေလးရွိတယ္ဆိုၿပီးေျပာေန
တာ၊ႀကီးလာရင္ယူမယ္ေျပာေနလို႔ ကြၽန္မက
အလွေလးရဲ႕ဗိုက္ထဲကေလးေလးရွိေနတယ္၊
ေစာင့္လိုက္လို႔ေျပာထားတာ "

ျပင္သစ္သူက အဂၤလိပ္စကားျဖင့္ရယ္ရင္းေျပာေတာ့ကူးပါနားေထာင္ရင္းရယ္မိေတာ့သည္။
ကူးလည္းခုနက ကေလးေလးေျပာသည့္စကားကိုနားလည္သြားဟန္ျဖင့္ရယ္ေတာ့သည္။ထယ္ေယာင္းဆိုမ်က္ေမွာင္ႀကီးႀကဳံ႕လို႔ပါေလ။တအားေတြသဝန္တိုေနတာ။ဒါထက္ သူ႔မ်ိဳးေစ့ေလးကို
ေစာင့္ဆိုတာႀကီးကို သေဘာမက်ပါေလ။

" ထယ္ေယာင္း ပြဲစေတာ့မယ္ေလ၊စကားေတြသိပ္
မမ်ားၾကနဲ႔ေတာ့၊ညဘက္ပါတီရွိေသးတာကို၊
ငါနဲ႔မင္ဂ်ီမင္သြားႏွင့္ၿပီေနာ္ "

ယြန္းဂီကပြဲစေတာ့မည္ဆိုရင္းေျပာၿပီး ဂ်ီမင္နဲ႔အတူထြက္သြားေတာ့ ျပင္သစ္သူကလည္း
စကားဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ ထြက္သြားသည္။
သူမထြက္သြားသည္အထိ ထယ္ေယာင္းမွာေဒါ
သထြက္ေနတာကို ရပ္မတန္႔ႏိုင္ေသးတာျဖစ္၏။

" မ်ိဳးေစ့ေလးကိုေမြးလာရင္ေတာင္ လုံးဝမေပး
ပါဘူး၊ဒါကိုမ်ား ကင္မ္ထယ္ေယာင္းေရွ႕ဒီစကား
ေျပာရဲတယ္၊ကိုကိုအလွေလးကိုလည္း မရဘူး၊
မ်ိဳးေစ့ေလးကိုလည္း မေပးဘူး "

" သူကလည္းစသြားတာေနမွာပါ၊မင္းလိုပဲငါလည္း
ငါ့ကေလးေလးကို မေပးပါဘူးေနာ္... "

ထယ္ေယာင္းက ျပင္သစ္သူအေၾကာင္းေျပာေတာ့
ကူးမွာလည္း ထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္ရင္းေျပာ၏။
အေဖႏွစ္ေယာက္လုံးက ေမြးမလာေသးသည့္
မ်ိဳးေစ့ေလးကိုသည္းခ်က္ႀကီးက တကယ္ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းတာပါေလ။

" သားကူးေလးတို႔ ပြဲစေတာ့မယ္၊ေနရာသြားမယူ
ၾကေသးဘူးလားကြယ္... "

ကူးအေမနဲ႔ထယ္ေယာင္းအေမက အတူဝင္လာၿပီး
ေျပာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးကျပင္သစ္သူေၾကာင္း
မေက်နပ္ခ်က္ေတြေျပာေနၾကေသးသည္။
ကူးအေမကသေဘာက်စြာရယ္ရင္း...

" ေမေမတို႔လည္းမေပးပါဘူးေနာ္၊ခမည္းခမက္က
သားထယ္ကို ခဏေခၚသြားေပးပါလား၊ကြၽန္မ
သားကူးေလးကို စကားခဏေလာက္ေျပာခ်င္လို႔ "

ကူးအေမက ထယ္ေယာင္းအေမဘက္လွည့္ကာ
ခပ္ေယးေယးၿပဳံးရင္းေျပာေတာ့ အေမကနား
လည္ဟန္ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ကာ သူ႔သားကိုေခၚ
သည္။

" ဟုတ္ၿပီရွင္၊သားကူးေလး ေမေမတို႔ေရွ႕မွာဆက္
ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္၊သားထယ္ ေမေမတို႔အရင္သြား
ရေအာင္လား "

ထယ္ေယာင္းအေမက ကူးေလးေရွ႕ထိုင္ေနသည့္သူ႔သားကိုေခၚသည္။ထယ္ေယာင္းမွာေတာ့
သူ႔သံေယာဇဥ္ေလးကို ခဏျဖတ္မအားဘဲ
စကားေတြဆိုေသးသည္။

" ေမေမ..ခဏေလး...၊ေမာင့္အသက္ ဘာမွစိတ္မ
လႈပ္ရွားနဲ႔သိလား၊ေမာင့္လက္ကိုခ်ိတ္ၿပီးအတူ
သြားရမွာမို႔ ဘာမွစိတ္လႈပ္ရွားစရာမရွိဘူး၊
ခ်စ္တယ္...ေမာင့္အသက္...ႁပြတ္စ္ "

" ကင္မ္ထယ္ေယာင္း! "

ေမေမတို႔ေရွ႕ ကူးေလးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုအသံျမည္
ေအာင္စုပ္နမ္းသြားကာ ေျပးထြက္သြားေတာ့
ကူးအေမေရာ၊ထယ္ေယာင္းအေမေရာက
ရယ္သည္။ထယ္ေယာင္းအေမက သူ႔သားနဲ႔အတူ
လိုက္ထြက္သြားၿပီး ကူးကေတာ့အေမနဲ႔အတူ
က်န္ခဲ့သည္။

" သားကူးေလး...ဒါေလးကိုသိလား "

ကူးေလးရဲ႕အေမက ကူးေလးေရွ႕အနီေရာင္
ကတၱီပါဘူးေလးကို ကမ္းေပးရင္းဖြင့္ျပေတာ့
ကူးေလးက တအံ့တဩျဖစ္သြားသည္။ဒါက
ေဖေဖ့ရဲ႕ ဆြဲႀကိဳးေလးမဟုတ္လား။

" ဟင္...ေဖေဖနဲ႔ေမေမရဲ႕ အခ်စ္သက္ေသဆြဲႀကိဳးေလးေလ ဟုတ္တယ္မလားေမေမ... "

" ဟုတ္တယ္၊ေမေမက ဘာမွမေပးႏိုင္ေပမဲ့
သားထယ္ရဲ႕အဖိုးက အဖိုးတန္ေလးကအမ်ား
ႀကီးထက္တန္ဖိုးရွိေနတယ္ေျပာလို႔ ေမေမလည္း
ဒီဆြဲႀကိဳးေလးသားကိုေပးထားမို႔ေလ၊ေမေမ့ရဲ႕
သားကူးေလးယူရမယ္ေနာ္... "

ေမေမက သူမဆြဲႀကိဳးကိုပါျဖဳတ္ေပးေနေတာ့
ကူးဟန္႔တားလိုက္သည္။ကူးမယူႏိုင္ပါဘူး။
ေမေမနဲ႔ေဖေဖရဲ႕ လက္ထပ္ထားတဲ့ခ်စ္သက္
လက္ေဆာင္ေလးမို႔ ကူးယူဖို႔မသင့္ဘူးလို႔ထင္၏။
ဒါေၾကာင့္ ဆြဲႀကိဳးျဖဳတ္ေတာမည့္ေမေမ့လက္ကို
ဟန္႔တားလိုက္သည္။

" ကူးမယူႏိုင္ပါဘူး၊ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကလည္း
အဲ့ဒါကိုလက္ခံမယ္မထင္ဘူး၊ဒါေၾကာင့္မို႔ ကူးက
အားနာနာနဲ႔ျငင္းပါရေစ "

" ကြၽန္ေတာ္လည္းျငင္းပါတယ္ ေမေမ "

ကူးက မလိုအပ္ေၾကာင္းဆိုေရာ ခန္းမထဲဝင္ရ
ေတာ့မွာမို႔ ကူးကိုလာေခၚသည့္ထယ္ေယာင္းက
ကူးတို႔သားအမိေျပာေနတာကိုၾကားရင္းစကား
ျဖတ္ေျပာပါသည္။

" ကိုကိုအလွေလးကို ေမြးေပးၿပီးတစ္သက္လုံး
ေကြၽးေမြးလာတာနဲ႔တင္ ရပါၿပီ၊ကြၽန္ေတာ့္အတြက္
ကိုကိုအလွေလးနဲ႔မ်ိဳးေစ့ေလးရွိရင္ ရပါၿပီဗ်ာ၊
ဘာမွမလိုအပ္ပါဘူး၊ဒါေၾကာင့္ ျငင္းပါရေစ "

ထယ္ေယာင္းက ကူးနားေလွ်ာက္လာရင္းမွ
ကူးလက္ကိုကိုင္လိုက္ရင္း ကူးအေမကိုၾကည့္ကာ
ေျပာသည္။ကူးအေမကေတာ့ သက္ျပင္းရွည္ခ်ၿပီး
ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူးေလးကိုၾကည့္ကာၿပဳံးသည္။

" အေမက သားကူးေလးကိုအခုထည္းကအပ္ထား
လိုက္ၿပီေနာ္ သားထယ္၊သားထယ္က သားကူးနဲ႔
ေျမးေလးကို ဂ႐ုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနာ္ "

" ကြၽန္ေတာ့္အသက္နဲ႔ရင္းၿပီးကို ကြၽန္ေတာ့္အသက္
ႏွစ္ေယာက္လုံးကိုေစာင့္ေရွာက္မွာပါ "

ထယ္ေယာင္းကေျပာေတာ့ ကူးအေမကသေဘာ
က်စြာၿပဳံးလိုက္သည္။ကူးဆိုလည္း ထယ္ေယာင္းရဲ႕စကားေၾကာင့္ ခပ္ေယးေယးၿပဳံးလိုက္သည္။
ၿပီးေနာက္ပြဲစေတာ့မည္ဆိုလို႔ ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူးက
ေနရာယူရန္ အခန္းမွထြက္သြားၾကသည္။

- - - - -

ခန္းမထဲမဝင္ခင္ တံခါးနားမွာထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူး
ရပ္ေနၾကၿပီး ကူးကေတာ့စိတ္လႈပ္ရွားေနလို႔
အသံေတာင္မထြက္ႏိုင္တာျဖစ္သည္။ဒါကိုသိတဲ့
ထယ္ေယာင္းက ကူးရဲ႕လက္ေတြကို
သူ႔လက္ေမာင္းမွာခ်ိတ္တြယ္ေစလိုက္ၿပီး
စကားဆိုသည္။

" ေမာင္ရွိေနတယ္ အဆင္ေျပေျပျဖစ္သြားမွာ၊
ေမာင့္အသက္က ေမာင့္လက္ေမာင္းကိုခ်ိတ္ၿပီး
စိတ္ညစ္စရာေတြေတြးမေနနဲ႔... "

" အင္းပါ၊ငါမေတြးေတာ့ပါဘူး၊လူအမ်ားႀကီးမို႔
ငါေၾကာက္လို႔ပါ... "

ထယ္ေယာင္းစကားေၾကာင့္ ကူးေလးစိတ္သက္
သာရာရသြားေပမဲ့လို႔ လူအမ်ားႀကီးေၾကာင့္
ေၾကာက္စိတ္ကအနည္းငယ္ဝင္သည္။ညစာစားပြဲ
ေတြေတာင္ သူသိပ္မတက္တာကလူေတြမ်ားရင္
စိတ္ရႈပ္တက္လို႔သာျဖစ္သည္။အခုေတာ့ ကူးကစိတ္ကူးယဥ္ထားသည့္ လက္ထပ္ပြဲထက္ပိုတဲ့
လူေတြအမ်ားႀကီးၾကား ေလွ်ာက္ရဦးမည္။

" ေမာင္ရွိတယ္၊ေၾကာက္စရာမလိုဘူး "

ထယ္ေယာင္း ကူးလက္ေတြကိုသူ႔လက္ေမာင္းမွာ
ေသခ်ာခ်ိတ္တြယ္ေစၿပီး အထဲဝင္ဖို႔အတြက္
တံခါးနားမွာရပ္ေနၾကသည္။

" သတို႔သားႏွစ္ေယာက္ အတူဝင္လာလို႔ရပါၿပီ "

ကတိသစၥာဆိုေပးမည့္ေနရာအတြက္ နမ္ဂြၽန္က
တာဝန္ယူလိုက္ကာ သတို႔သားႏွစ္ေယာက္ကိုေခၚ
လိုက္ေတာ့ ခန္းမတံခါးပြင့္ဟလာၿပီးခန္႔ညားတဲ့
သတို႔သားေခ်ာေလးရဲ႕ေဘးနားမွာ လွပၿပီးခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ သတို႔သားေလးက
အနီေရာင္ေကာေဇာခင္းထားသည့္ ခန္းမထဲ
ေလွ်ာက္လာသည္ႏွင့္ သတင္းေထာက္မ်ားက
သတင္းအတြက္ ကင္မရာေတြျဖင့္မွတ္တမ္းတင္
ယူၾကၿပီး အမွတ္တရဓာတ္ပုံ႐ိုက္ဖို႔အသင့္ရွိတဲ့
ဓာတ္ပုံဆရာေတြကလည္း ဗီဒီယိုအျဖစ္ေရာ၊
ပုံေတြပါ႐ိုက္ယူေနရသည္။

ကူးက ခန္းမထဲေရာက္ထည္းကထယ္ေယာင္းရဲ႕လက္ေမာင္းကိုခပ္တင္းတင္းခ်ိတ္တြယ္ထားၿပီး
ခန္းမထဲဂယူမ်ားရွိေနမလားဆိုသည့္စိတ္ျဖင့္
အကုန္လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ကူးတို႔အနီေရာင္
ေကာေဇာအတိုင္းေလွ်ာက္လာေနသည္ကို
ေဒၚေလးနဲ႔လီယမ္ကၾကည့္လို႔ မ်က္ႏွာပ်က္၏။

ေဒၚေလးနဲ႔လီယမ္တို႔မိသားစုက စားပြဲဝိုင္းမွာ
သက္သက္စီထိုင္ၿပီး လီယမ္ကကူးကိုၾကည့္ရင္း
ခပ္တိုးတိုးစကားဆိုလိုက္သည္။ပြဲကဆူေနတာမို႔
သူေျပာလိုက္တဲ့စကားကို ၾကားၾကမွာမဟုတ္ဘူး။

" ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၿမဲမွာမို႔လဲ၊မင္းေရာမင္းရဲ႕
ကေလးေရာကို ကင္မ္အိမ္ေတာ္ကထြက္သြားေစ
ရမယ္၊မင္းကေလးကိုပါ ငါကသတ္မွာဟက္... "

လီယမ့္စကားေတြကို ဘယ္သူ႔မွာမၾကားေပမဲ့
သူ႔အေတြးနဲ႔သူေတာ့ၿပဳံးေနေတာ့သည္။
ထယ္ေယာင္းက သူ႔အေဒၚမလာဘူးထင္ကာ
ရွာလိုက္ေပမဲ့ ေဘးမွာလီယမ္လည္းရွိေနတာမို႔
မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ကာ စင္ေရွ႕ကိုသာဆက္သြားရင္း
ကူးကေတာ့ ဂယူ႔ကိုလိုက္ရွာမိသည္။

ဂယူ႔ကိုေတာ့မေတြ႕ေသးေပမဲ့ ကူးအရင္ကအလုပ္လုပ္သည့္ဌာနက လူေတြခ်ည္းတစ္ဝိုင္းကိုေတြ႕သည္။အစ္မယူရီ၊အစ္ယြန္းဟယ္၊အစ္ကိုဂြၽန္ေဆာ့၊အစ္ကိုေဂ်ာင္ဟြန္းတို႔က ကူးကိုေတြ႕ေတာ့ၿပဳံးျပၾကသည္။ကူးလည္းၿပဳံးျပလိုက္ရင္း
ဂယူ႔ကိုမေတြ႕ေတာ့ ေရွ႕ကိုသာဆက္ေလွ်ာက္ေန၏။

ထယ္ေယာင္းရဲ႕အဖိုးနဲ႔မိဘေတြနဲအတူ ကူးအေမကတစ္ဝိုင္းအတူထိုင္ၾကၿပီး အားလုံးကလည္း
မ်က္ရည္လည္ေနၾကသည္အထိ။ထို႔အတူ
ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ရယ္၊မင္ယြန္းဂီနဲ႔ဂ်ီမင္ရယ္၊
ဟိုေဆာ့ရယ္၊ဆရာဝန္ငယ္ေလးရယ္၊ေယာင္းဝူတို႔
တစ္ဝိုင္းထိုင္ၾကၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့
ထယ္ေယာင္းအစားဂုဏ္ယူကာၿပဳံးၾကည့္ေနသည္။
ထို႔အတူဂ်ီမင္လည္း ဂယူ႔အစားစိတ္မေကာင္းေပမဲ့
သူ႔သူငယ္ခ်င္းကူးေလးအတြက္ ဝမ္သာမိသည္။

ေယာင္းဝူကေတာ့ သူ႔ဆရာနဲ႔ဆရာ့အပိုင္ကို
ၾကည့္ကာ မ်က္ရည္ေတာင္က်မိသည္အထိ။
ဆရာျဖစ္ခ်င္တာေတြလည္း ဆုေတာင္းျပည့္သြား
သလို၊သူ႔ရဲ႕အႀကံ ဆရာ့အပိုင္ကိုကားတင္ေျပးမည္
ဆိုသည့္အႀကံလည္းပ်က္စီးသြားၿပီျဖစ္သည္။

ကတိသစၥာဆိုေပးမည့္ နမ္ဂြၽန္ေရွ႕ကိုေရာက္ေတာ့
ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူးက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္လိုက္
ၾကသည္။ကူးကေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားၿပီးရွက္ေနလို႔
ထယ္ေယာင္းကိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မၾကည့္ေနဘူး။

" အဟမ္း...ႏွစ္ေယာက္သားေနရာယူၿပီးၿပီဆိုေတာ့
ကတိသစၥာအတူဆိုၾကရေအာင္ "

နမ္ဂြၽန္ကပါးခ်ိဳင့္ႏွစ္ဖက္ထင္းေနေအာင္ၿပဳံးရင္း
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွိေနသည့္ ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူး
အတြင္ စတင္စကားဆိုသည္။

" ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက ကင္မ္ေဂ်ာင္ဂုအား
သက္ဆုံးတိုင္သစၥာရွိရွိျမတ္ႏိုးေပါင္းသြားမည္ဟု
ကတိသစၥာဆိုႏိုင္ပါသလား "

နမ္ဂြၽန္ကေမးေတာ့ ထယ္ေယာင္းကကူးရဲ႕
လက္ေလးႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္းေျဖသည္။

" ကင္မ္ေဂ်ာင္ဂုကို ျမတ္ႏိုးလို႔သစၥာရွိရွိခ်စ္သြားဖို႔
ကတိသစၥာဆိုပါတယ္ "

ထယ္ေယာင္းက သူ႔အသက္ကိုၾကည့္လို႔ေျဖသည္။
ၿပီးေနာက္နမ္ဂြၽန္က ကူးေလးဘက္သို႔လွည့္ၾကည့္
ကာေမးသည္။

" ကင္မ္ေဂ်ာင္ဂုက ကင္မ္ထယ္ေယာင္းအား
သက္ဆုံးတိုင္သစၥာရွိရွိျမတ္ႏိုးေပါင္းသြားမည္ဟု
ကတိသစၥာဆိုႏိုင္ပါသလား "

နမ္ဂြၽန္ကေမးေတာ့ ကူးေခါင္းငုံ႔ရင္းကေနၿငိမ္ၿပီးမွ
သက္ျပင္းရွည္ခ်ကာ ေျဖလိုက္သည္။

" ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကို သစၥာရွိရွိခ်စ္သြားဖို႔
ကတိ​သစၥာဆိုပါတယ္ "

ကူးဘက္ကလက္ခံလိုက္သည္ႏွင့္ ထယ္ေယာင္းကၿပဳံးလိုက္ၿပီး နမ္ဂြၽန္ကလည္းၿပဳံးကာျဖင့္လက္စြပ္
ဝတ္ဖို႔အတြက္ စကားဆိုသည္။

" ကတိ​သစၥာဆိုၿပီးတာမို႔ ႏွစ္ေယာက္အတူ လက္စြပ္ဝတ္လို႔ရပါၿပီ "

အေျဖစကားဆုံးေရာ ထယ္ေယာင္းကကူေလးရဲ႕
လက္ေလးကိုကိုင္ကာ လက္စြပ္ဝတ္ေပးသည္။
ၿပီးေနာက္ကူးေလးကလည္း ထယ္ေယာင္းကို
လက္စြပ္ျပန္ဝတ္ေပး၏။လက္စြပ္ဝတ္ၿပီးေရာ
နမ္ဂြၽန္က ဆက္ေျပာသည္။

" လက္စြပ္ဝတ္ၿပီးရင္ အနမ္းေပးလို႔ရၿပီး
လက္ထပ္ပြဲက အထေျမာက္-- ပါၿပီ "

နမ္ဂြၽန္႔စကားေတာင္မဆုံးေသး ထယ္ေယာင္းက
သူအသည္းယားေနၿပီျဖစ္တဲ့ ကိုကိုအလွေလးရဲ႕
ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းခ်င္ေနၿပီမို႔ ခါးကေနဆြဲယူကာ
သူ႔အနားတိုးကပ္ေစၿပီး ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို
စုပ္ယူနမ္းရႈိက္ေတာ့သည္။ကူးကေတာ့
ထယ္ေယာင္းအနမ္းေၾကာင့္ လန္႔သြားေပမဲ့လည္း
ထယ္ေယာင္းရဲ႕အနမ္းေတြကႏူးညံ့လြန္းတာမို႔
ကူးၿငိမ္ၾကသြားမိသည္။စင္ေအာက္ကလူေတြက
လက္ခုပ္တီးကာအားေပးၾကသည္အထိ။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကစင္ေပၚမွာအၾကာႀကီးနမ္းေနၾကေပမဲ့လည္းဂယူကေတာ့ ခန္းမအျပင္ဘက္နားမွၾကည့္ကာျပန္ထြက္သြားေတာ့သည္။ကူးအတြက္လက္ေဆာင္ကိုအစ္မယူရီတို႔နဲ႔သာထားခဲ့လိုက္တာမ္ို႔ သူဆက္မေနေတာ့ဘူး။

သည္လိုနဲ႔လက္ထပ္ပြဲၿပီးသြားေရာ ထယ္ေယာင္းနဲ႔
ကူးက လက္ထပ္ပြဲမွာရွိသည့္ဧည့္သည္ေတြကို
ဧည့္ခံရသည္။ထယ္ေယာင္းကေတာ့ မိဘေတြအနားသြားေပမဲ့ သူ႔အေဒၚအနားကိုေတာ့သြားမေန
ခဲ့ဘူး။သည္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းရဲ႕အေဒၚက
တကယ္ႀကီးေဒါသထြက္ေနမိသည္။

ခဏၾကာေတာ့ထယ္ေယာင္းတို႔က အမွတ္တရ
ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ၾကၿပီး ထယ္ေယာင္းရဲ႕သူငယ္ခ်င္း
ေတြပါဓာတ္ပုံ႐ိုက္ၾကၿပီး ေယာင္းဝူကလည္း
သီးသန္႔ဓာတ္ပုံ႐ိုက္သည္။ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ၿပီးေရာ
ထယ္ေယာင္းက ကူးေလးကိုပန္းစည္းပစ္ခိုင္း
သည္။

" ကင္မ္ထယ္ေယာင္း!ငါ့လက္ေခ်ာ္သြားမွာေပါ့ "

" ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊အေနာက္မွာ အသက္ရဲ႕အလုပ္က
လူေတြေရာ၊ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းေတြပါ ပန္းစည္းယူဖို႔ေစာင့္ေနၾကတယ္ "

ကူးကလက္ေခ်ာ္သြားမွာဆိုးလို႔ စိုးရိမ္တာကို
ထယ္ေယာင္းက ကူးကိုေတာ့ပန္းစည္းပစ္ေပးခိုင္းသည္။သည္ေတာ့ ကူးလည္းသက္ျပင္းရွည္
ခ်ရင္း ေနာက္ျပန္ျပစ္လိုက္ေတာ့သည္။

" တစ္ေယာက္ထည္းသမားႀကီးက ပန္းစည္း
ရသြားတာပဲ... "

ဟိုေဆာ့စကားေၾကာင့္ ပန္းစည္းေရာက္သည့္
ေနရာကိုကူးလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပန္းစည္းက
ေယာင္းဝူထံသို႔ေရာက္သြားတာျဖစ္သည္။သည္ေတာ့ဟိုေဆာ့က ေယာင္းဝူကိုစေရာအားလုံးက
ဝိုင္းရယ္ၾကၿပီးျဖစ္သည္။သည္လိုနဲ႔လက္ထပ္ပြဲက
ေအာင္ျမင္စြာအေႏွာက္အယွက္မရွိဘဲ ေအးေဆး
လုပ္သြားႏိုင္သည္ျဖစ္သည္။

- - - - -

ညဘက္ေရာက္ေတာ့ နမ္ဂြၽန္ဟိုတယ္ဝန္းထဲမွာ
ညစာစားပြဲက်င္းပၾကသည္။ေမြးေန႔ကိတ္ခြဲအၿပီး
ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူးတို႔က နမ္ဂြၽန္တို႔အုပ္စုနဲ႔ပင္
အတူထိုင္ၾကကာ စကားေဖာင္ဖြဲ႕ေနသည္။
လူႀကီးေတြကေတာ့ နမ့္ဂြၽန္႔ဟိုတယ္မွာပဲ
ေစာေစာအနားယူသြားၾကသည္။

" ေမာင့္အသက္ အသားထပ္စားခ်င္ရင္ ေမာင့္ကိုေျပာ ေမာင္ထပ္သြားယူေပးမယ္၊ျဖည္းျဖည္းခ်င္း
စား၊အစာမေၾကဘဲေနမယ္... "

ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ေသာက္ေနရင္းကူးအတြက္
အသားကင္ေတြကိုအတုံးေလးေတြျဖစ္ေအာင္
လွီးေပးၿပီး သူ႔အသက္နားကမ္းေပးလိုက္၏။
ကူးမွာေတာ့ထယ္ေယာင္းကို စကားေတာင္မေျပာႏိုင္ တစ္ေန႔လုံးဟိုေလွ်ာက္ဒီေလွ်ာက္လုပ္ထားလို႔
ဗိုက္ဆာေနတာေၾကာင့္ လွီးစိပ္ေပးထားသည့္
အတုံးေလးေတြကိုခရင္းျဖင့္ထိုးကာ အရသာရွိရွိ
စားေနေတာ့သည္။

ထယ္ေယာင္းက အကင္စားေနသည့္ကူးကိုၿပဳံးရင္း ၾကည့္ေနေသးသည္။ထို႔အတူ ထယ္ေယာင္းရဲ႕
သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္တဲ့ နမ္ဂြၽန္တို႔ကလည္းၿပဳံးၿပီး
ထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္ေနၾကသည္။အခ်စ္ကိုေတြ႕
ၿပီးေနာက္ ထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္အပိုင္သိမ္း
ခ်င္သည့္အထိျဖစ္သြားေပမဲ့ အစ္ကိုကူးေၾကာင့္
အရင္ကလိုဆိုးမေနေတာ့ဘဲ လိမၼာသြားၿပီး
ထယ္ေယာင္းက သူခ်စ္သည့္အစ္ကိုကူးကိုလည္း
ရေအာင္ယူသြားေသးသည္။သူ႔စကားသူတည္
သြားတာထယ္ေယာင္းက။

" အစ္ကိုကူး...ကြၽန္ေတာ္တို႔ကထပ္ေျပာခ်င္တာ
ႏွစ္ပတ္တစ္ခါ မ်ိဳးေစ့ေလးနဲ႔အစ္ကိုကူးေလးရဲ႕
က်န္းမာေရးကိုစစ္ရမွာမို႔ အစာကိုခ်င့္ခ်ိန္စားၿပီး
မ်ားမ်ားဂ႐ုစိုက္ေနာ္.... "

ဟိုေဆာ့က ကူးေလးကိုၾကည့္ကာက်န္းမာေရး
ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ေျပာေတာ့ ကူးကေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ၿပီး
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ စကားဝင္ျဖတ္ေျပာ၏။

" မလိုပါဘူး၊ငါ့အသက္ကို ငါဂ႐ုစိုက္ရင္ရတယ္၊
ငါ့အသက္ကသာ စားခ်င္တဲ့အခ်ိန္စား၊အိပ္ခ်င္
တဲ့အခ်ိန္အိပ္၊ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ကသာ ငါ့တာဝန္ "

" ပိုကိုပိုလြန္းပါတယ္ကြာ၊ဟိုေဆာ့က အစ္ကိုကူးကို
ထပ္ဆင့္ဂ႐ုစိုက္ေျပာေနတာကို "

ထယ္ေယာင္းစကားကို နမ္ဂြၽန္ကျဖတ္ေျပာသည္။
ဟိုေဆာ့ကေခါင္းၿငိမ့္ရင္းေထာက္ခံေတာ့ ယြန္းဂီမွ
နမ္ဂြၽန္႔စကားကိုအသိမွတ္ျပဳေၾကာင္း ေျပာၾကကာ
ရယ္ၾကေတာ့သည္။ကူးလည္း လိုက္ၿပဳံးလိုက္ရင္း
ထပ္စားရင္းမွ အေဝးကဝိုင္းမွာအစ္မယူရီတို႔ကို
ေတြ႕ေတာ့ ကူးစကားေျပာခ်င္မိတာမို႔ ထရပ္ေတာ့
ထယ္ေယာင္းကေမးသည္။

" ေမာင့္အသက္ဘယ္သြားမလို႔လဲ "

ထယ္ေယာင္းက ကူးလက္ကိုဆြဲေမးလိုက္ရင္းမွ
ကူးၾကည္ေနသည့္ေနရာကိုလိုက္ၾကည့္ေတာ့
သူ႔အေဒၚတို႔ရွိေနသည့္ဘက္ကိုမို႔ ထယ္ေယာင္း
တားရင္းေမးလိုက္သည္။

" ဟိုမွာ...အစ္မယူရီတို႔ကိုေတြ႕လို႔၊မနက္ထည္းက
စကားမေျပာရေသးဘူး၊သြားစကားေျပာခ်င္လို႔ "

ကူးလက္ညိဳးထိုးရာကို ထယ္ေယာင္းၾကည့္ေတာ့ တကယ္ဘဲကူးနဲ႔အတူအရင္တုန္းက အလုပ္တူတူ
လုပ္ခဲ့ၾကသည့္သူေတြမို႔ ထယ္ေယာင္းပါထရပ္
လိုက္သည္။သေဘာက သူပါလိုက္မည္ဆိုပဲ။

" ေမာင္လိုက္ခဲ့မယ္၊အဲ့နားသြားမွာကိုေတာင္
ေမာင္စိတ္မခ်ဘူး.... "

ထယ္ေယာင္းက စိတ္မခ်ဘူးဆိုၿပီးထရပ္ေတာ့
နမ္ဂြၽန္တို႔ေတာင္စေနာက္ၾကေသးသည္။ယြန္းဂီက
ကူးၾကည့္သည့္ေနရာကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
သတိထားမိသည္က အေဝးကဝိုင္းမွာအေဒၚနဲ႔
လီယမ္ရွိေနတာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းစိတ္မခ်
ဘူးဆိုတာကိုသိသည္။

" မင္းအေဒၚနဲ႔ကေဝးပါတယ္၊မင္ဂ်ီမင္ရွိေနတာပဲ၊
သူ႔တို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ အတူသြားလိမ့္မယ္ "

ယြန္းဂီကလက္ညိဳးနဲ႔လက္ခလယ္ၾကားညႇပ္ထား
သည့္ေဆးလိပ္ကို တစ္ခ်က္ဖြာရႈိက္ရင္းေျပာ၏။
ထယ္ေယာင္းကသတိထားမိေတာ့ ယြန္းဂီလက္ထဲ
ကေဆးလိပ္ကိုယူလိုက္ကာ ေဆးလိပ္ခြက္ထဲကို
သတ္ခ်လိုက္သည္။

" ထယ္ေယာင္း ငါေသာက္ေနတယ္ေလကြာ... "

ယြန္းဂီက က်န္ရွိေနေသးသည့္သူ႔ေဆးလိပ္ကို
ၾကည့္ကာေျပာေတာ့ ထယ္ေယာင္းကေခါင္းခါ
ျပၿပီး စကားဆိုသည္။

" မင္းေသာက္ခ်င္ရင္ေနာက္မွေသာက္ေတာ့၊
ငါ့အသက္မွာ မ်ိဳးေစ့ေလးရွိေနတာ၊ေဆးလိပ္
ေသာက္လို႔မရဘူး ကိုယ္ဝန္သည္အနားမွာ "

" ဟုတ္လား၊အစ္ကိုကူး ေဆာရီး၊ေသာက္ေနၾကမို႔
အက်င့္ပါသြားလို႔ပါ... "

ထယ္ေယာင္းကေျပာေတာ့ ယြန္းဂီကကူးဘက္ကို
ၾကည့္ရင္း ေတာင္းပန္စကားဆိုေတာ့သည္။ကူးက
အေစာထည္းကယြန္းဂီနဲ႔သိပ္မတည့္တာမို႔ စကား
မေျပာဘဲတစ္ဖက္သို႔သာလွည့္ေနသည္။

" မင္းအက်င့္ကအၿမဲပါေနတာေလ၊႐ုံးခန္းေတာင္
မေရွာင္ဘဲေလ! "

ထိုအသံက ထယ္ေယာင္းထံမွမဟုတ္ေတာ့ဘဲ
မင္ယြန္းဂီရဲ႕ခ်စ္သူျဖစ္တဲ့ မင္ဂ်ီမင္ထံမွျဖစ္၏။
သည္ေတာ့ယြန္းဂီကရယ္ရင္း သူ႔ေရွ႕ကဘရန္ဒီကို
ဆက္ေသာက္ေနသည္။

" ရတယ္၊ကူးကိုငါလမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ေခၚသြားမယ္၊
ဘာမွမျဖစ္ေစရဘူး စိတ္ခ်လိုက္ထယ္ေယာင္း "

ဂ်ီမင္က ကူးလက္ေမာင္းကိုဆြဲကိုင္ေပးရင္း
ထြက္သြားေတာ့ ထယ္ေယာင္းကေခါင္းၿငိမ့္ၿပီး
စကားဆိုသည္။

" စိတ္ခ်မယ္၊ေမာင့္အသက္ ေမာင္ၾကာရင္လာ
ေခၚမွာ၊ၾကားလား... "

" အင္းအင္း... "

ကူးကေခါင္းၿငိမ့္ရင္းဆိုေတာ့ ထယ္ေယာင္းက
အသည္းယားသျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးက္ိုေတာင္
နမ္းပါေသးသည္။သည္ေတာ့ကူးေလးတစ္ေယာက္
ပိုရွက္သြားကာ ဂ်ီမင္နဲ႔အတူအစ္မယူရီတို႔ဘက္
ထြက္သြားေတာ့သည္။

" ထယ္ေယာင္း မင္းတို႔မဂၤလာဦးညကိုဘယ္လို
ျဖတ္သန္းၾကမွာလဲ၊အခုတစ္ခါက မင္းတို႔က
ေဆးမိၾကမွာမဟုတ္ဘူးေလေနာ္... "

" သူမ်ားမဂၤလာဦးညကို ေမးစရာလား! "

ကူးတို႔ထြက္သြားေရာ နမ္ဂြၽန္ကထယ္ေယာင္းကို
ၾကည့္ကာ ေမးသည္။နမ္ဂြၽန္႔ေဘးကေဆာ့ဂ်င္မွာ
သူ႔ေယာက်ာ္းေက်ာျပင္ကို႐ိုက္ရင္းေျပာသည္။
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ခြက္ျပန္ကိုင္ရင္း
ကူးတို႔ရွိရာဘက္ကိုၾကည့္ေနေတာ့သည္။
ထယ္ေယာင္းစိတ္မခ်ေတြျဖစ္ေနတာ။

" ဂ်င္ေလးကလည္းဗ်ာ ဂြၽန္းေျပာျပမယ္၊မ်ိဳးေစ့ေလးေရာက္လာတာကလည္း လီယမ္ဆိုတဲ့ေကာင္
စပ္ေပးလိုက္တဲ့ေဆးေၾကာင့္ေလ၊အဲ့တုန္းက
ထယ္ေယာင္းမွာအားမနည္းသုံးလိုက္ရတာဗ်၊
အခုက ေဆးမမိဘဲဆက္ရမွာဆိုေတာ့ဘယ္လိုလဲ
ဆိုတာေတာ့သိခ်င္တာေပါ့ "

နမ္ဂြၽန္ကရယ္ရင္းရွင္းျပေနသည္။ထယ္ေယာင္းက
သူ႔ကိုကိုအလွေလးကိုပဲၾကည့္ေနရင္းမွ နမ္ဂြၽန္႔ရဲ႕
အေမးကိုေျဖေပးသည္။

" ငါ့နည္းငါ့ဟန္သြားမွာေပါ့ "

ထယ္ေယာင္းစကားေၾကာင့္ နမ္ဂြၽန္ကလွည့္ၾကည့္
ေတာ့ ဟိုေဆာ့နဲ႔ယြန္းဂီကလည္း 'မသိဘူးေလ '
ဆိုသည့္အထာမ်ိဳးေတြျဖင့္ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ပင့္
ျပသည္။

တစ္ဖက္ကူးမွာေတာ့ အစ္မယူရီတို႔နားထိုင္ရင္း
စကားမ်ားေနၾကသည္။ဂ်ီမင္ကေတာ့ ကူးေဘးမွ
ထိုင္ကာနားေထာင္ေနသည္ေလ။

" ေဂ်ာင္ကူးေလးအဆင္ေျပတယ္မလား၊ဥကၠဌက
လိုေလေသးမရွိေအာင္ထားေတာ့ အဆင္ေျပမွာ၊
ဗိုက္ထဲက ကေလးေလးကိုေရာဂ႐ုစိုက္ေနာ္... "

" ဟုတ္ကဲ့၊ကူးက ဂ႐ုစိုက္ပါတယ္ အစ္မယူရီ၊
ဒါနဲ႔ဂယူေရာ မနက္ကမလာဘူးလားဟင္ "

ယူရီတို႔ကိုၾကည့္ရင္းစကားေျပာေနရာမွ ဂယူ႔ဘက္
လွည့္သြားတာမို႔ ယြန္းဟယ္တို႔စိတ္မေကာင္းပါ။
ဘယ္သူ႔ကေရာ ကိုယ့္ခ်စ္သူကတစ္ျခားသူနဲ႔လက္ထပ္တာကို ဘယ္လိုလုပ္မင္ဂယူကလာၾကည့္
ပါမလဲ။

" လာသြားေသးတယ္၊သူ႔မိသားစုကိစၥရွိလို႔ဆိုၿပီး
ျပန္ထြက္သြားတာ၊ကူးကိုေတာင္ ညၾကေသခ်ာ
ျပန္ေျပာေပးပါဆိုလို႔ အစ္မကိုေတာင္ေျပာျပ
သြားေသးတာ "

အစ္မယြန္းဟယ္က ယူရီ႕အစားေျပာလိုက္ေတာ့
ကူးလည္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားကာ မ်က္ရည္
လည္လာၿပီး ဂ်ီမင္လည္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြား
သည္။သူတို႔သူငယ္ခ်င္း မင္ဂယူကသနားဖို႔
ေကာင္းလိုက္တာ။

" အင့္...ဟင့္...ကူးေတာင္းပန္ပါတယ္၊ကူး..ကူး
ေၾကာင့္မွားတာပါ၊ကူးကသာ အင့္...အီးဟီး... "

ယြန္းဟယ္တို႔လည္းေျပာလိုက္ေရာ ကူးေလးက
သူခ်စ္ေနေသးတဲ့ဂယူ႔ရဲ႕ အေၾကာင္းကိုၾကားေရာ
စိတ္ကလည္းႏုနယ္ေနတာမို႔ ငိုခ်ေတာ့သည္။
သည္ေတာ့တစ္ဖက္က စကားေျပာေနသည့္
ထယ္ေယာင္းလည္း သူ႔အသက္ငိုတဲ့အသံၾကား
ေရာ သူတို႔ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လာတာမို႔
ယူရီတို႔မနည္းျပန္ေခ်ာ့ေနရသည္။

" ေဂ်ာင္ကူးမငိုနဲ႔ေလ...ဟိုမွာထယ္ေယာင္းက
ၾကည့္ေနၿပီ... "

ဂ်ီမင္ကငိုေနသည့္ကူးေလးကို ေခ်ာ့ေျပာသည္။
ကူးကေတာ့မရပါဘဲစိတ္မထိန္းႏိုင္ပဲ ငိုလိုက္တာမို႔
ထယ္ေယာင္းကအသံၾကားေလေလ သူတိုဘက္ကို
ပိုေလွ်ာက္လာသည္။

" ေမာင့္အသက္ ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ၊မင္းတို႔ေတြ
ဘာလုပ္လိုက္ၾကတာလဲ!!... ေတာက္!
အသက္ဘာလို႔ငိုတာလဲ၊ေမာင့္ကိုေျပာပါဦး "

ထယ္ေယာင္းက အနားကိုေရာက္ေရာေမးေတာ့
ကူးကစိတ္မေကာင္းျဖစ္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ပိုငိုလို႔
ထယ္ေယာင္းေတာင္ ေမးမရေတာ့တာျဖစ္သည္။
ယူရီတို႔ကိုၾကည့္ေတာ့လည္း ရယ္ႀကဲႀကဲလုပ္ေနလို႔
ဂ်ီမင္ကိုၾကည့္ေတာ့မွ ဂ်ီမင္ကတစ္ဖက္အစ္မတို႔ကိုအားနာၿပီးေျဖရွင္းေပးသည္။

" ေဂ်ာင္ကူးကေခြးေလးေမြးခ်င္တယ္လို႔ေျပာတာ
အဲ့ဒါနဲ႔အစ္ကိုဂြၽန္ေဆာ့ကေခြးေလးေတြပုံျပရင္း
ဟာသဗီဒီယိုထဲက ဝါးခနဲေပၚလာတဲ့သရဲကိုျမင္ၿပီး
လန္႔ငိုသြားတာ...ငါတို႔မရည္႐ြယ္ပါဘူး "

ဂ်ီမင္ကေျပာေရာ က်န္သည့္သူေတြအားလုံးပါ
လိုက္ေခါင္းၿငိမ့္ၾကသည္။ထယ္ေယာင္းလည္း
ေဒါသထြက္ေနရာကေနၿငိမ္ၾကသြားၿပီးမွ
သူ႔ကိုကိုအလွေလးကို မင္းသမီးေလးအလား
ေပြ႕မလိုက္သည္။

" မငိုနဲ႔ေတာ့၊ေမာင္တို႔အခန္းထဲသြားၾကမယ္၊
အခန္းထဲေရာက္မွ ေမာင့္ကိုလိုခ်င္တာေျပာ "

ထယ္ေယာင္းက ကူးကိုေပြ႕မလိုက္ရင္း
အခန္းထဲကိုေခၚသြားေတာ့သည္။ထယ္ေယာင္းက
စိတ္သာႀကီးသာ သူ႔ကိုကိုအလွေလးနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့
သူကတအားႏူးညံ့ပါသည္ေလ။ထယ္ေယာင္းတို႔
ထြက္သြားေတာ့မွ အစ္မယူရီတို႔အားလုံးလည္း
သက္ျပင္းခ်လိုက္ႏိုင္ေတာ့သည္။

" ဂ်ီမင္ေလးကယ္လို႔ပဲ၊မဟုတ္ရင္ အစ္မတို႔ေတာ့
တန္းစီၿပီးအလုပ္ထုတ္ခံရမွာေသခ်ာတယ္... "

" ဟုတ္တယ္၊ငါတို႔ကိုဂ်ီမင္ေလးကကယ္သြားတာ "

အစ္မယူရီစကားကို ေဂ်ာင္ဟြန္းကလိုက္ေထာက္
ေျပာလိုက္ေပမဲ့ ဂ်ီမင္ကရယ္လိုက္ေတာ့သည္။
အားလုံးကလည္း ထယ္ေယာင္းကကူးကိုခ်စ္
တာကိုသိေရာ သေဘာက်ရယ္လိုက္ၾကသည္။

သို႔ေပမဲ့ ယြန္းဂီကေတာ့ အျခားသူေတြနဲ႔ရယ္ေန
သည့္ဂ်ီမင္ကို မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ကာခပ္စူးစူးၾကည့္
ေနသည္က ဂ်ီမင္ကိုတအားသဝန္တိုေနတာ။ဒါကို
ဂ်ီမင္ကေတာ့ သိမည္မဟုတ္ပါေလ။

- - - - -

တစ္ဖက္ကထယ္ေယာင္းမွာေတာ့ ကူးေလးကို
ေပြ႕လာရင္း သူတို႔အိပ္မည့္အခန္းကိုေရာက္လာ
ၾကသည္။အခန္းထဲေရာက္ေရာက္ေတာ့ ကုတင္က
မဂၤလာဦးညေအးေဆးျဖစ္ေအာင္ နမ္ဂြၽန္တို႔က
ႏွင္းဆီပန္းေတြနဲေသခ်ာအလွဆင္ေပးထားသည္။

အခုေတာ့ဒါေတြကိုၾကည့္မအား တံခါးကိုအားေနတဲ့လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ပိတ္လိုက္ၿပီး ကူးေလးကို
ကုတင္ေပၚမခ်ေပးေသးဘဲ ထယ္ေယာင္းက
ကုတင္ေပၚအရင္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သူ႔အသက္ကို
သူ႔ေပါင္ေပၚထိုင္ေစလိုက္ၿပီးေမးေတာ့သည္။

" ေမာင့္အသက္ဘာလို႔ တအားငိုေနတာလဲကြာ၊
ေခြးေလးလိုခ်င္လို႔လား၊ေျပာ...ေမာင့္အသက္
ဘယ္လိုေခြးမ်ိဳးေလး လိုခ်င္လဲ... "

ထယ္ေယာင္းက ကေလးေတြကိုေခ်ာ့သလိုငိုေနတဲ့
သူ႔အသက္ကိုေခ်ာ့ရင္းေျပာသည္။အေၾကာင္းက
သူလိုခ်င္တာေလးမ်ားရမည္ဆိုသည့္အခ်က္
ေၾကာင့္ေလးလည္းပါသည္။

" ငါေခြးမလိုခ်င္ေသးပါဘူး၊ကေလးေလးထြက္
မလာေသးခင္ ေခြးမေမြးခ်င္ေသးဘူး၊အခုက
ဂယူ႔ကိုအားနာလို႔ငိုတာ... "

ကူးစကားေၾကာင့္ထယ္ေယာင္း မ်က္ေမွာင္အလိုလိုႀကဳံ႕မိသားျဖစ္သြားသည္။ေခြးေလးကိစၥထက္
မင္ဂယူမလာလို႔ျဖစ္သည္တဲ့။အခုထက္ထိမ်ား
ေမ့မႏိုင္ေသးဘူးလား ေမာင့္အသက္ရာ။ေမာင့္
အသက္က ဂယူလို႔တစ္ခြန္းေျပာတိုင္းေမာင့္ရင္ထဲ
နာက်င္ေနတယ္ဆိုတာ။

" အင္း...သူမလာေတာ့ဘာျဖစ္လို႔လဲ... "

" တစ္မ်ိဳးမထင္ပါနဲ႔ ကင္မ္ထယ္ေယာင္း၊ငါတို႔က
႐ိုး႐ိုးသားသားအေနနဲ႔ပဲမိတ္ေဆြေတြျဖစ္တာပါ၊
မင္းနဲ႔လက္ထပ္ထားရတဲ့ေယာက္်ားေလးမို႔
ငါ့ေနရမဲ့ပုံစံကိုငါသိပါတယ္၊အခုကငါက
ဂယူ႔ကိုအားနာလို႔ငိုေနမ္ိတာ "

ကူးက ထယ္ေယာင္းအေတြးကိုေတြသိေတာ့
ခ်က္ခ်င္းရွင္းျပလာသည္။ထယ္ေယာင္းလည္း
သူတစ္မ်ိဳးထင္သြားတာကို ရွင္းျပေပးေနသည့္
ကိုကိုအလွေလးပုံကိုၾကည့္ကာ ၿပဳံးလိုက္ၿပီး
ေရွ႕က်ေနသည္ဆံပင္ေလးေတြကိုသပ္တင္ေပး
လိုက္သည္။

" ကိုကိုအလွေလး...ေမာင့္ကိုခြင့္ျပဳေပးပါလား "

" ဘာေျပာေနတာလဲ ကင္မ္ထယ္ေယာင္း... "

ထယ္ေယာင္းေျပာသည္ကို နားမလည္သည့္ကူးက
ထပ္ေမးေတာ့ ထယ္ေယာင္းကရယ္လိုက္ၿပီး
ကူးေလးရဲ႕ခါးေသးေလးကိုဖက္ရင္း ကူး​အက်ႌကေနတစ္ဆင့္ ထယ္ေယာင္းရဲ႕လက္ေတြကအထဲက
ေက်ာျပင္ေလးကိုပြတ္ေပးေနရင္း သူ႔ေပၚတင္
ထားသည့္ကူးေလးကို အိပ္ယာထက္လွဲခ်ေစၿပီး
ထယ္ေယာင္းကလက္ေထာက္ၿပီး အုပ္မိုးရင္း
စကားဆိုသည္။

" ေမာင့္ကိုဒီည ခြင့္ျပဳလို႔... "

ထယ္ေယာင္းစကားေၾကာင့္ ကူးလန္႔သြားၿပီး
အိပ္ယာခင္းစကိုကုတ္ဆြဲမိသည္။ဟိုးအရင္က
ထယ္ေယာင္းနဲ႔တစ္ခါေလးအတူေနမိတာေတာင္
မနက္ႏိုးလာသည့္အထိနာက်င္မႈကမေပ်ာက္သလို
တစ္ပတ္ေက်ာ္ေတာင္ နာက်င္မႈကမေပ်ာက္လို႔
အိမ္မွာေတာ့္ေတာ့္ကိုအနားယူခဲ့ရတာျဖစ္တာမို႔
ေၾကာက္သည္။

" ကေလးေလးရွိတယ္ မလုပ္နဲ႔ေတာ့လို႔ "

ကူးစကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းသူတီရွပ္အနက္ကို
ခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီး ခပ္ဟဟရယ္ေမာသည္။
ထယ္ေယာင္းကသာရယ္ေနတာ။ကူးကေတာ့
ထယ္ေယာင္းရယ္ေနတာကိုမၾကည့္ႏိုင္ဘဲ Sixpackလိုင္းေတြကိုသာၾကည့္ေန၏။

" ေမာင္ညင္သာပါမယ္ကြာ... "

ထယ္ေယာင္းက ညင္သာမည္ဆိုသည္ဟုေျပာရင္း
ကူးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကိုစုပ္ယူနမ္းရႈိက္သည္။
တစ္လႊာခ်င္းစီကူးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကိုထိေတြ႕
ရင္း အနမ္းေတြဆက္ေတာ့ ကူးလည္းအလိုက္သင့္
နမ္းေနရသလိုျဖစ္သည္။ေက်ာ္သြားလို႔မျဖစ္ဘူး။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ကန္လိုက္ခ်င္သည္။ကေလးေလးရွိလို႔
ဘာမွမလုပ္တာ။

ၿပီးေနာက္ထယ္ေယာင္းက ကူး​အက်ႌကိုခြၽတ္ရင္း
ေပၚလာသည့္လည္တိုင္ေဖြးေဖြးေလးကို စုပ္နမ္း
ၿပီး သူ႔အပိုင္အမွတ္အသားတို႔႐ိုက္ခတ္သည္။
ကိုကိုအလွေလးကေတာ့ ညည္းလို႔။

" ဟာ့...ကင္မ္ထယ္ေယာင္း... "

ကူးေလးက နာမည္ေလးသာေျပာလိုက္ရေသး
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ေအာက္ပိုင္းတစ္ေနရာက အရာက
ကူးေလးရဲ႕ပန္းေရာင္ေလးထဲဝင္ခ်င္ၿပီမို႔ ပုံစံႀကီး
ျပလာသည္။သည္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းလည္းၿပဳံး
လိုက္ကာ ကိုကိုအလွေလး၏အေပၚပိုင္းအားလုံးကိုစုပ္နမ္းရင္း ကိုယ္ပိုင္အမွတ္အသားေတြျဖင့္
အလွဆင္ရင္း ေနာက္တစ္ဆင့္တက္ဖို႔ေဘာင္းဘီခြၽတ္ခ်လိုက္သလို ကူးေလးရဲ႕ေဘာင္းဘီကိုပါ
ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ေပၚလာတဲ့အရာေလးနဲ႔အတူ
ပန္းေရာင္ရပ္ဝန္းေလးေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းက
ရပ္ဝန္းေလးထဲ လွ်ာျဖင့္ထိုးကပ္ေတာ့ ကူးေလးက
ထယ္ေယာင္းကိုဆံပင္ဆြဲလာသည္။

" အင့္...မလုပ္နဲ႔....တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ.... "

ထယ္ေယာင္းၿပီးေနာက္ ကူးေလးရဲ႕ေျပာပုံကို
သေဘာက်ကာေခၚေဆာင္သြားသည္။ကူးကေတာ့
ထယ္ေယာင္းျပဳစုမႈေတြေၾကာင့္ ညည္းသံေတြက
ပိုလို႔ကိုက်ယ္လာသည္။

" ဟင္း...ဟင့္.. ၿပီးေတာ့မယ္... "

ထယ္ေယာင္းျပဳစုမႈကအဆင္ေျပသည္ထင္၏။
ကိုကိုအလွေလးလည္း ၿပီးဆုံးျခင္းကိုေရာက္ၿပီးမို႔
ခဏေလာက္ဖယ္ခြာလိုက္ကာ သူ႔အသက္ကိုၾကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။

" ေမာင့္ဝင္လာေတာ့မွာမို႔ လက္ခံေပးပါ၊အာ့..
ဟာ့... "

" အင့္...နာတယ္...ျပန္ထုတ္ေပး... "

" မရေတာ့ဘူး ေမာင့္အသက္၊ေမာင့္အခ်စ္ေတြကို ဒီညေတာ့အမ်ားႀကီးျပခ်င္မိပါတယ္ "

ထယ္ေယာင္းထို႔သို႔ေျပာၿပီးေနာက္ သူ႔အသက္ရဲ႕
ရင္ဘက္ေပၚကပန္းေရာင္သန္းေနတဲ့ အရာငယ္ကိုငုံေထြးလိုက္ၿပီး ေအာက္ပိုင္းကလည္းဆက္သြယ္
လိုက္ေတာ့ ကူးေလးရဲ႕ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ား
ေကာ့တက္သြားၿပီး ညည္းသံပိုထြက္လာ၏။

" ဟ့!ကိုကို..ေႏြးလိုက္တာ... "

" အင့္...နာတယ္... "

" အင္း...ေမာင္ဝင္လာၿပီမို႔ ေမာင့္အသက္နာရင္
ေမာင့္ေက်ာျပင္ကိုကုတ္ထားၿပီး၊ေမာင့္ပုခုံးကို
ကိုက္လိုက္၊ေမာင္တို႔နာက်င္မႈေတြမွ်ေဝမယ္ "

ကူေလးနာက်င္ေနတာကို ထယ္ေယာင္းမျမင္ရက္
ေတာ့ ကူးရဲ႕ေျခတံသြယ္ေလးေတြကိုသူ႔ခါးမွာခ်ိတ္
ေစၿပီး လက္ေတြကိုလည္းေက်ာျပင္ထက္ပို႔ေပး၏။သည္ေတာ့ကူးေလးရဲ႕လက္ေတြက
သူ႔ေက်ာျပင္ကိုကုတ္တြယ္လာသလို ပုခုံးေပၚကိုလည္းကူးေလးကကိုက္လာေသးသည္။

" ေမာင့္အသက္နာေနရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊
ေမာင္ညင္သာမယ္ဆိုတာ အတည္ေျပာတာပါ "

ဆိုရင္းထယ္ေယာင္း ကူးေလးရဲ႕ကိုယ္ငယ္ေလးတြင္းသို႔ သူ၏အရာကိုအဆုံးထိသြင္းလိုက္ရင္း
ျဖည္းညႇင္းစြာပင္လႈပ္ရွားေနလိုက္သည္။
အတြင္းထဲေရာက္ေနသည့္ ကူးေလးကေတာ့
နာက်င္မႈေၾကာင့္ မ်က္ရည္စေလးေတြတြဲခိုေနၿပီး
ထယ္ေယာင္းက ကူးကိုအနမ္းေတြျဖင့္ေခ်ာ့၏။

" အာ့!.ဟာ့...ေမာင့္အသက္..... "

" ကင္မ္ထယ္ေယာင္း..နာ..နာလို႔... "

ကူးကနာတယ္ေျပာေတာ့ ထယ္ေယာင္းတအား
ႀကီးလႈပ္ရွားမေနပါဘဲ ျဖည္းျဖည္းသာလႈပ္ရွား
တာမို႔ ထယ္ေယာင္းကဦးေဆာင္ကာ
အခ်စ္ေတြကိုဆက္သည္။ၿပီးေနာက္ ကူးေလးကို
သူ႔ေပၚတင္လို႔ ေအာက္ကေနထယ္ေယာင္းက
ပင့္လႈပ္ရွားၿပီးေနာက္ တစ္ခ်ီၿပီးသြားၿပီး
အခ်စ္ေတြျပန္လည္ဆက္သည္။

" အင့္...ဟင့္....ျဖည္းျဖည္းဆို!..ဘာလို႔ျမန္ျမန္
လာတာလဲ လူဆိုး​ေကာင္ရဲ႕ အင့္! "

ေနာက္ေတာ့ကူးကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းေလးျဖင့္
ေဘးတစ္ေစာင္းေလးထားကာ ကူးေလးရဲ႕
ေပါင္တံေလးကိုမလို႔ လည္တိုင္ေတြ၊ပုခုံးေတြမွာ
အမွတ္အသားေတြအမ်ားႀကီးေပး၍ အခ်စ္ေတြ
ဆက္တိုးေတာ့သည္။

" အာ့!..ေမာင္...ျမန္ျမန္ေလးကိုျဖည္းျဖည္း
သြားပါရေစ..."

" ဟင့္...အင့္...ငါလိုခ်င္တယ္... "

ကူးရွက္ေပမဲ့လည္း ထယ္ေယာင္းႏူးညံ့ညင္သာစြာ
လႈပ္ရွားျခင္းေတြက ကူးအတြက္သာယာမႈကို
ေရာက္လာၿပီမို႔ ပိုေတာင္းဆိုမိတာမို႔ထယ္ေယာင္း
ပိုေရွ႕ဆက္မိသည္။

" အာ့...ေမာင့္အသက္... "

ကူးေလးကပိုလို႔ကို ေတာင္းဆိုလာေတာ့
ထယ္ေယာင္းမွာသူ႔အသက္ရဲ႕အေပၚကေန
အုပ္မိုးလို႔ျမန္ဆန္လြန္းစြာ ခပ္သြက္သြက္လႈပ္ရွား
ေတာ့သည္။

" အင့္...ဟ့...ၿပီးေတာ့မယ္... "

" ေမာင္ေရာပဲ...ဟ့... "

ၿပီးေနာက္ကူးေရာထယ္ေယာင္းေရာ ၿပီးဆုံးျခင္းျဖစ္သြားခဲ့ေတာ့သည္။ကူးေလးရဲ႕ၿပီးဆုံးျခင္းေတြကသူ႔ဗိုက္ေပၚသို႔လွ်ံက်လာၿပီး သူရဲ႕ၿပီးဆုံးျခင္းက
အျပင္မွာသာၿပီးျဖစ္လိုက္သည္။သူ႔အသက္က
ကိုယ္ဝန္သည္မို႔ အဆင္မေျပမျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။

ကူးေလးကပင္ပန္းသြားတာမို႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီျဖစ္သည္။ထယ္ေယာင္းကကူးေလးရဲ႕ပါးေဖာင္းေလးကိုနမ္းလိုက္ရင္း မ်ိဳးေစ့ေလးရွိေနသည့္ကူးေလးရဲ႕ဗိုက္ေပၚကိုနမ္းလိုက္ၿပီးစကားဆိုသည္။

" ဒယ္ဒီ့မ်ိဳးေစ့ေလး လန္႔သြားရင္ေတာင္းပန္ပါ
တယ္ကြာ၊ခ်စ္တယ္ ဒယ္ဒီ့မ်ိဳးေစ့ေလး...
ၿပီးေတာ့ေမာင့္အသက္ေလးကိုေရာပဲ.... "

ထယ္ေယာင္းကူးဗိုက္ေလးကိုနမ္းရင္း ကူးရဲ႕
ပါးေဖာင္ေလးကိုပါနမ္းကာသူ႔လည္းကူးေဘးမွာ
လွဲခ်လိုက္ကာကူးေလးရဲ႕ကိုယ္ငယ္ေလးကိုဖက္
အိပ္လိုက္သည္။ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အားအင္
သုံးလိုက္ရလဲဆို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ဖို႔ေတာင္
မထႏိုင္ေတာ့တာျဖစ္သည္အထိ။

To be continued ~

အမ်ားႀကီးေရးေပးထားတဲ့ Updateေလးပါ။

စြာေတးတို႔၊ေဂ်ရီရယ္ေလးတို႔၊ကျပားေလးတို႔
လာေတာင္းတဲ့Updateေလးေတြကို ကြၽန္ေတာ္
မေမ့ပါဘူးေနာ္ဗ်။ဒါေပမဲ့အခုက တစ္ခုၿပီးမွ
ေနာက္တစ္ခုသြားမွာမို႔ ေစာင့္ေပးပါဦးခင္ဗ်။

> >

#unicode

သည်နေ့က ကင်မ်ထယ်ယောင်းနဲ့ကူးလေးတို့ရဲ့
လက်ထပ်ပွဲဖြစ်သည်။ကင်မ်ထယ်ယောင်းရဲ့
အပျော်ဆုံး​နေ့ဆို ပိုမှန်မည်။လက်ထပ်ပွဲကိုတော့
နမ်ဂျွန့်ရဲ့ဟိုတယ်၌သာ ကျင်းပတာဖြစ်သည်။

နမ်ဂျွန့်ဟိုတယ်ဆိုတော့ သူငယ်ချင်းလက်ထပ်ပွဲ
အတွက်ဆိုရင်း လှပသည့်ဒီဇိုင်းတွေနဲ့ပြင်ဆင်
ပေးထားသည်။ထယ်ယောင်းက သူ့လက်ထပ်ပွဲမို့
သေချာပြောထားတာမို့ သူတို့ဘက်ကလှပအောင်
ပိုလုပ်ပေးထားတာ။ဒါထက် ထယ်ယောင်းရဲ့
သတို့သားလေးဆိုဘယ်လောက်တောင်လှမလဲ။

အဝတ်စားလဲသည့်အခန်းထဲမှာတော့ ကူးလေးက
ပန်းစည်းကိုင်ရင်းထိုင်နေသည်။ဂျီမင်ကလည်း
ဒီကိုစရောက်ထည်းက ကူးဘေးနားမှာသာနေပေး
သည်။ထယ်ယောင်းကတော့ အပြင်မှာဧည့်သည်
တွေကိုနှုတ်ဆက်နေရလို့ လာမတွေနိုင်သေးဘူး။
ကူးမေမေတောင် ထယ်ယောင်းကမိတ်ဆက်ရမယ်
ဆိုလို့ ခေါ်သွားသေးသည်။

" ဂျောင်ကူး မင်းတအားစိတ်လှုပ်ရှားနေလား၊
မျိုးစေ့လေးရှိနေတယ်မလား၊စိတ်သိပ်မလှုပ်ရှား
ရဘူးလေ ဂျောင်ကူးရယ် "

ဂျီမင်က စိတ်လှုပ်ရှားနေဟန်ရှိနေသည့်ကူးလေးရဲ့
လက်ကိုကိုင်ကာ စကားဆိုသည်။ပွဲမစခင်ထည်းက
အဝတ်စားလဲပြီးတာတောင် မျက်လုံးလေးတွေ
ဟိုဘက်ဒီဘက်ကစားနေရင်း ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေ၏။
စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့် အမူအရာလေးကလေးတစ်
ယောက်လိုပင် ချစ်စရာကောင်းနေသည်အထိ။

" ငါ...မထင်ထားဘူး ဂျီမင်ရယ်၊တကယ်တော့
စိတ်လှုပ်ရှားနေတာ၊မသိရင်လေ ငါ့ဗိုက်ထဲက
မျိုးစေ့လေးတောင် ထွက်လာတော့မလားဘဲ "

ကူးလေးက စိတ်လှုပ်ရှားနေတာမို့လက်တွေတုန်လို့ဂျီမင်ကို ပြောပြနေသည်။ဂျီမင်လည်း ကူးလေးရဲ့
ပုံစံကိုကြည့်ကာ ရယ်လည်းရယ်ချင်မိသည်။လက်
ထပ်ဖို့အထိတောင် ဖြစ်နေပြီးမှစိတ်တွေမထိန်းနိုင်
သည်အထိ စိတ်လှုပ်ရှားနေတော့ ဂယူ့ကိုတောင်
သတိမရနိုင်တော့ဘဲ ဖြစ်နေတော့သည်။

" ဂျောင်ကူးရယ် ဘာမှမဖြစ်ဘူးနော်၊အဆင်ပြေသွားမှာ၊မင်းကလည်း ဗိုက်ထဲကမျိုးစေ့လေးကို
အားနာပါဦး... "

ဂျီမင်က ကူးရဲ့ရပ်ဝန်းလေးထဲရှိနေသည့် မျိုးစေ့
လေးအကြောင်းပြောတော့ ကူးလေးမှာသတိရ
သွားပြီး ကူးရပ်ဝန်းလေးကိုခပ်ဖွဖွထိတွေ့ရင်း
ဗိုက်ထဲက မျိုးစေ့လေးကိုစကားဆိုနေသည်။

" ကလေးလေး ပါးပါးတအားစိတ်လှုပ်ရှားနေတာ၊
ပါးပါးကလေးလေးကရော သိနေလားဟင် "

ကူးကချစ်စရာကောင်းစွာပြောနေတော့ ဂျီမင်က
ပြုံးကြည့်နေသေးသည်။ကူးနဲ့ဂျီမင်စကားပြောနေရင်း ထယ်ယောင်းကအခန်းထဲကိုဝင်လာပြီး
သူ့ကိုကိုအလှလေးရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ချကာ
စကားဆိုသည်။

" မောင့်အသက် အရမ်းလှနေတာပဲကွာ၊မောင်ဖြင့်
ဒီလိုအလှလေးကို ပိုင်ဆိုင်ရတော့မယ်ကွာ... "

ကူးလေး ထယ်ယောင်းကိုတောင်သေချာမကြည့်
နိုင်ပါ။ထယ်ယောင်းဝင်လာထည်းက ပုံစံကိုက
လူကြီးဆန်သည်ထက် ပိုကြည့်ကောင်းနေတာ။
နိုင်ငံခြားသားတစ်ယောက်လိုပဲ။ဆံပင်ပုံစံက
သူ့ကိုပိုခန့်ညားအောင်လုပ်ထားတာဖြစ်သည်။

ထယ်ယောင်းပုံစံက Suitအနက်ကိုမှလူကြီးဆန်
အောင်ရွှေအိုရောင်ဆံပင်တို့အားသပ်တင်ထား
သေးတာဖြစ်သည်။အရပ်ကလည်းခပ်ရှည်ရှည်
ပုံစံကလည်းကြွေချင်စရာဖြစ်လို့ အတော့်ကိုလိုက်ဖက်နေသည်။

" မောင့်ကိုကြည့်ပါဦး၊မောင်က ဒီအလှလေးကို
ကြည့်ချင်လို့ရောက်လာတာကိုကွာ... "

ထယ်ယောင်းက သူ့ကိုကိုအလှလေးကသူ့ကို
မကြည့်ချင်ဘဲ ရှောင်ဖယ်လုပ်နေတာမို့မေးဖျားလေးကနေနူးညံ့ညံ့ဆွဲမော့ကာ ကြည့်စေလိုက်၏။
ဒါတောင် မျက်နှာပြန်ရှောင်နေသေးတာ။

" ငါမကြည့်ချင်ဘူးနော်... "

" မောင့်အသက်က အရမ်းလှနေတာပဲ၊မောင့်အပိုင်
မို့ထင်တယ် လှချက်ကြီးက ဘယ်သူ့ကိုတောင်
အနိုင်ယူနေတာလဲ ပြောပါဦး... မွ! "

ထယ်ယောင်းပြောလည်းပြောချင်စရာပါလေ။
သူတို့သားဝတ်စုံအဖြူလေးနဲ့ ကိုကိုအလှလေးက
တအားလိုက်ဖက်နေတာ။ဆံပင်ရှည်လေးကိုလည်း
ရှေ့ကျမှာဆိုးလို့ အနောက်မှာဘီးကုပ်လေးဖြင့်
ညှပ်ထားသေးသည်။တကယ့်လှလှလေး။

ထယ်ယောင်းက ကိုကိုအလှလေးစိတ်ပျော်အောင်
စနောက်နေတော့ ကိုကိုအလှလေးကစိတ်လှုပ်ရှား
သွားရင်းမှ ပြုံးပါသေးသည်။ထယ်ယောင်းက
သူ့ကိုကိုအလှလေးရဲ့ဗိုက်နားကိုမျက်နှာကပ်ပြီး
ကူးခါးသေးလေးကိုဖက်ထားလိုက်သည်။

" ဒယ်ဒီ့မျိုးစေ့လေးကို ဒယ်ဒီအခုထည်းက
ကြိုတောင်းပန်ထားတယ်ဗျာ၊ညကြရင်တော့
ဒယ်ဒီ့ညမို့ပါ... "

ထယ်ယောင်းက ဗိုက်ထဲကမျိုးစေ့လေးကို
တောင်းပန်တော့ ကူးလေးကဘာများမို့လို့
အဲ့လောက်ထိတောင်းပန်ရတာလဲဆိုတာတွေး
နေမိပါသည်။ပြီးတော့မှ ဂျီမင်ကဘေးကနေ
တိတ်တခိုးရယ်နေတာမို့ သေချာစဥ်းစားရင်း
အဖြေသိသွားတာဖြစ်သည်။ဒါကြောင့်စကား
ပြောနေတဲ့ထယ်ယောင်းခေါင်းကိုဖယ်လိုက်ရင်း..

" ငါ့ကလေးကို မဟုတ်တာတွေလျှောက်သင်ပေး
မနေနဲ့၊ငါမကြိုက်ဘူးနော်... "

" ချစ်လို့စတာပါ မောင့်အသက်ရာ... "

ကူးကထယ်ယောင်းရဲ့မျက်နှာကိုဖယ်ခွာရင်း
ရိုက်နေတော့ ထယ်ယောင်းကရယ်သည်။
သူ့ကိုကိုအလှလေးက ဘာလုပ်လုပ်ကိုရယ်နေ
တော့တာပဲ။အရမ်းချစ်တက်နေတာ။

ဘေးကကြည့်နေရသည့် ဂျီမင်မှာတော့မျက်မှောင်
ကြုံ့လို့ရှိနေသည်။တစ်ညလုံးလည်းတွေ့ရမှာကို
ကင်မ်ထယ်ယောင်းက အကဲပိုလွန်းပါသည်။
သည်ထက် မင်ယွန်းဂီလည်းဘာထူးလို့လဲ။
ခေါ်လာတုန်းက မင်ဂျီမင်၊မင်ဂျီမင်နဲ့အခုများ
ဘယ်မိန်းကလေးနဲ့ပါသွားပြီလဲမသိဘူး။

" ထယ်ယောင်း ဒီမှာပြင်သစ်က ဧည့်သည်နှစ်
ယောက်က မင်းတို့လက်ထပ်ပွဲကိုရောက်လာပြီ၊
အခု သတို့သားလေးကို လာတွေ့ချင်လို့တဲ့ "

ယွန်းဂီကပြောရင်း ထယ်ယောင်းတို့ရှိနေသည့်အဝတ်စားလဲခန်းကိုရောက်လာကြပြီး နောက်မှာ
လည်းဧည့်သည်နှစ်ယောက်ကပါလာသေးသည်။
ထယ်ယောင်းရောကူးလေးက ဧည့်သည်နှစ်ယောက်ကိုတွေ့ရော ပြုံးပြတော့သည်။သူတို့က
ကူးတို့နှစ်ယောက်တွေ့ခဲ့ရသည့် ပြင်သစ်ဒီဇိုင်နာနဲ့
သူမ၏သားလေးတို့သာဖြစ်သည်။သူတို့က
ကူးတို့ကိုပြန်လည်ပြုံးပြပြီး အနီးနားမှာကခုံမှာ
ဝင်ထိုင်ကြကာ စကားဆိုသည်။

" Congratulations  "

" Thank you, Madam. "

ပြင်သစ်ဒီဇိုင်နာမက ပြုံးရင်းဂုဏ်ယူကြောင်း
ပြောတော့ ထယ်ယောင်းကပါအမျိုးသမီးကို
ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြန်နှုတ်ဆက်သည်။
ထယ်ယောင်းတို့ကအပြန်အလှန်နှုတ်ဆက်ရင်း
ပြင်သစ်ဒီဇိုင်နာရဲ့သားလေးက ကူးအနားကို
လာသည်။သူ့အမေကဒီဇိုင်နာမို့ အနောက်တိုင်း
ဝတ်စုံနဲ့ကလေးလေးက ချစ်စရာကောင်းရော။

" La belle va-t-elle se marier sans m'attendre ?အလှလေးက ငါ့ကိုမစောင့်ဘဲ လက်ထပ်တော့မှာလား "

ကလေးလေးက ကူးရဲ့လက်အိတ်ဝတ်ထားသည့်
လက်လေးကိုထိလိုက်ပြီးပြောတော့ ကလေးရဲ့
အမေက အံ့ဩသွားသလိုထယ်ယောင်းကလည်း
ကလေးပြောသည့် ပြင်သစ်စကားရဲ့အဓိပ္ပာယ်ကို
သိနေတော့ မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်မိသည်။ကူးက
အင်္ဂလိပ်စကားသာပြောတက်လို့ ကလေးပြော
တာကိုနားမလည်လိုက်ဘူး။

" ohh.. sweetheart အဲ့လိုမပြောရဘူးလေ "

ကလေးရဲ့အမေကရယ်ရင်း သူ့သားကိုပြောတော့
ကူးကတော့ ပြင်သစ်စကားနားမလည်လို့ထယ်
ယောင်းရဲ့ ကုတ်​အင်္ကျီစကိုဆွဲလိုက်ရင်း...

" ကင်မ်ထယ်ယောင်း အဲ့ကလေးကငါ့ကိုဘာပြော
တာလဲဟင်၊သူအမေကရော ဘာပြောတာလဲ "

ထယ်ယောင်းအဲ့ကလေးကိုမျက်မှောင်ကြုံ့ကြည့်နေရင်းမှ ကလေးလေးရဲ့စကားကိုကူးကမေးတော့
ထယ်ယောင်းမျက်နှာတစ်မျိုးပြောင်းသွားပြီးမှ
ကူးရဲ့ရှေ့ကျနေသည့်ဆံပင်လေးတွေကို သပ်တင်
ပေးလိုက်ပြီး ကူးနှုတ်ခမ်းလေးကို ယွန်းဂီတို့ရှေ့
ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်ကာ ဖြေသည်။

" မောင်တို့လက်ထပ်ပွဲအတွက် ဂုဏ်ပြုနေတာ၊
ပြီးတော့မျိုးစေ့လေးရလို့ပါထပ်ဂုဏ်ပြုရော... "

" အို...Thank You "

ထယ်ယောင်းကပြောလိုက်ရော ကူးကတကယ်ထင်
ပြီးကလေးလေးကို ကျေးဇူးတင်စကားတောင်ဆို
လိုက်သေးသည်။ကလေးလေးကတော့ ကူးကျေး
ဇူးတင်စကားဆိုတာကို မလိုချင်တာမို့မျက်မှောင်
ကြုံ့ကာ ထယ်ယောင်းကိုတောင်ခပ်စူးစူးကြည့်ပြီး
အခန်းထဲကထွက်သွားတော့သည်။မိခင်ဖြစ်သူ
ဆိုလည်း သူ့သားအမူအရာကိုကြည့်လို့ရယ်ရင်း...

" မစ္စတာကင်မ် ကျွန်မရဲ့သားအတွက်တကယ်
တောင်းပန်ပါတယ်နော်၊မစ်ကင်မ်ကိုရောပဲ...
သားလေးက ဒီကိုပြန်ရောက်လာထည်းက
မစ္စတာကင်မ်ရဲ့ သတို့သားလေးကိုအရမ်းတွေ့
ချင်တယ်ဆိုတာကြီးပဲပြောနေတာ၊ကျွန်မရဲ့
တူလေးတစ်ယောက်မှာလည်း မစ္စတာကင်မ်တို့လို
ယောကျာ်းလေးချင်းလက်ထပ်ထားတာ "

" သူတို့ကကြိုက်နေတာကို ကျွန်မတူလေးက
သူ့ချစ်သူအလှလေးကိုအိမ်ခေါ်လာရင် သားက
သူ့မှာဟန်းဂုကအလှလေးရှိတယ်ဆိုပြီးပြောနေ
တာ၊ကြီးလာရင်ယူမယ်ပြောနေလို့ ကျွန်မက
အလှလေးရဲ့ဗိုက်ထဲကလေးလေးရှိနေတယ်၊
စောင့်လိုက်လို့ပြောထားတာ "

ပြင်သစ်သူက အင်္ဂလိပ်စကားဖြင့်ရယ်ရင်းပြောတော့ကူးပါနားထောင်ရင်းရယ်မိတော့သည်။
ကူးလည်းခုနက ကလေးလေးပြောသည့်စကားကိုနားလည်သွားဟန်ဖြင့်ရယ်တော့သည်။ထယ်ယောင်းဆိုမျက်မှောင်ကြီးကြုံ့လို့ပါလေ။တအားတွေသဝန်တိုနေတာ။ဒါထက် သူ့မျိုးစေ့လေးကို
စောင့်ဆိုတာကြီးကို သဘောမကျပါလေ။

" ထယ်ယောင်း ပွဲစတော့မယ်လေ၊စကားတွေသိပ်
မများကြနဲ့တော့၊ညဘက်ပါတီရှိသေးတာကို၊
ငါနဲ့မင်ဂျီမင်သွားနှင့်ပြီနော် "

ယွန်းဂီကပွဲစတော့မည်ဆိုရင်းပြောပြီး ဂျီမင်နဲ့အတူထွက်သွားတော့ ပြင်သစ်သူကလည်း
စကားဆက်မပြောတော့ဘဲ ထွက်သွားသည်။
သူမထွက်သွားသည်အထိ ထယ်ယောင်းမှာဒေါ
သထွက်နေတာကို ရပ်မတန့်နိုင်သေးတာဖြစ်၏။

" မျိုးစေ့လေးကိုမွေးလာရင်တောင် လုံးဝမပေး
ပါဘူး၊ဒါကိုများ ကင်မ်ထယ်ယောင်းရှေ့ဒီစကား
ပြောရဲတယ်၊ကိုကိုအလှလေးကိုလည်း မရဘူး၊
မျိုးစေ့လေးကိုလည်း မပေးဘူး "

" သူကလည်းစသွားတာနေမှာပါ၊မင်းလိုပဲငါလည်း
ငါ့ကလေးလေးကို မပေးပါဘူးနော်... "

ထယ်ယောင်းက ပြင်သစ်သူအကြောင်းပြောတော့
ကူးမှာလည်း ထယ်ယောင်းကိုကြည့်ရင်းပြော၏။
အဖေနှစ်ယောက်လုံးက မွေးမလာသေးသည့်
မျိုးစေ့လေးကိုသည်းချက်ကြီးက တကယ်ချစ်စရာကောင်းလွန်းတာပါလေ။

" သားကူးလေးတို့ ပွဲစတော့မယ်၊နေရာသွားမယူ
ကြသေးဘူးလားကွယ်... "

ကူးအမေနဲ့ထယ်ယောင်းအမေက အတူဝင်လာပြီး
ပြောတော့ နှစ်ယောက်လုံးကပြင်သစ်သူကြောင်း
မကျေနပ်ချက်တွေပြောနေကြသေးသည်။
ကူးအမေကသဘောကျစွာရယ်ရင်း...

" မေမေတို့လည်းမပေးပါဘူးနော်၊ခမည်းခမက်က
သားထယ်ကို ခဏခေါ်သွားပေးပါလား၊ကျွန်မ
သားကူးလေးကို စကားခဏလောက်ပြောချင်လို့ "

ကူးအမေက ထယ်ယောင်းအမေဘက်လှည့်ကာ
ခပ်ယေးယေးပြုံးရင်းပြောတော့ အမေကနား
လည်ဟန်ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ကာ သူ့သားကိုခေါ်
သည်။

" ဟုတ်ပြီရှင်၊သားကူးလေး မေမေတို့ရှေ့မှာဆက်
စောင့်နေမယ်နော်၊သားထယ် မေမေတို့အရင်သွား
ရအောင်လား "

ထယ်ယောင်းအမေက ကူးလေးရှေ့ထိုင်နေသည့်သူ့သားကိုခေါ်သည်။ထယ်ယောင်းမှာတော့
သူ့သံယောဇဥ်လေးကို ခဏဖြတ်မအားဘဲ
စကားတွေဆိုသေးသည်။

" မေမေ..ခဏလေး...၊မောင့်အသက် ဘာမှစိတ်မ
လှုပ်ရှားနဲ့သိလား၊မောင့်လက်ကိုချိတ်ပြီးအတူ
သွားရမှာမို့ ဘာမှစိတ်လှုပ်ရှားစရာမရှိဘူး၊
ချစ်တယ်...မောင့်အသက်...ပြွတ်စ် "

" ကင်မ်ထယ်ယောင်း! "

မေမေတို့ရှေ့ ကူးလေးရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုအသံမြည်
အောင်စုပ်နမ်းသွားကာ ပြေးထွက်သွားတော့
ကူးအမေရော၊ထယ်ယောင်းအမေရောက
ရယ်သည်။ထယ်ယောင်းအမေက သူ့သားနဲ့အတူ
လိုက်ထွက်သွားပြီး ကူးကတော့အမေနဲ့အတူ
ကျန်ခဲ့သည်။

" သားကူးလေး...ဒါလေးကိုသိလား "

ကူးလေးရဲ့အမေက ကူးလေးရှေ့အနီရောင်
ကတ္တီပါဘူးလေးကို ကမ်းပေးရင်းဖွင့်ပြတော့
ကူးလေးက တအံ့တဩဖြစ်သွားသည်။ဒါက
ဖေဖေ့ရဲ့ ဆွဲကြိုးလေးမဟုတ်လား။

" ဟင်...ဖေဖေနဲ့မေမေရဲ့ အချစ်သက်သေဆွဲကြိုးလေးလေ ဟုတ်တယ်မလားမေမေ... "

" ဟုတ်တယ်၊မေမေက ဘာမှမပေးနိုင်ပေမဲ့
သားထယ်ရဲ့အဖိုးက အဖိုးတန်လေးကအများ
ကြီးထက်တန်ဖိုးရှိနေတယ်ပြောလို့ မေမေလည်း
ဒီဆွဲကြိုးလေးသားကိုပေးထားမို့လေ၊မေမေ့ရဲ့
သားကူးလေးယူရမယ်နော်... "

မေမေက သူမဆွဲကြိုးကိုပါဖြုတ်ပေးနေတော့
ကူးဟန့်တားလိုက်သည်။ကူးမယူနိုင်ပါဘူး။
မေမေနဲ့ဖေဖေရဲ့ လက်ထပ်ထားတဲ့ချစ်သက်
လက်ဆောင်လေးမို့ ကူးယူဖို့မသင့်ဘူးလို့ထင်၏။
ဒါကြောင့် ဆွဲကြိုးဖြုတ်တောမည့်မေမေ့လက်ကို
ဟန့်တားလိုက်သည်။

" ကူးမယူနိုင်ပါဘူး၊ကင်မ်ထယ်ယောင်းကလည်း
အဲ့ဒါကိုလက်ခံမယ်မထင်ဘူး၊ဒါကြောင့်မို့ ကူးက
အားနာနာနဲ့ငြင်းပါရစေ "

" ကျွန်တော်လည်းငြင်းပါတယ် မေမေ "

ကူးက မလိုအပ်ကြောင်းဆိုရော ခန်းမထဲဝင်ရ
တော့မှာမို့ ကူးကိုလာခေါ်သည့်ထယ်ယောင်းက
ကူးတို့သားအမိပြောနေတာကိုကြားရင်းစကား
ဖြတ်ပြောပါသည်။

" ကိုကိုအလှလေးကို မွေးပေးပြီးတစ်သက်လုံး
ကျွေးမွေးလာတာနဲ့တင် ရပါပြီ၊ကျွန်တော့်အတွက်
ကိုကိုအလှလေးနဲ့မျိုးစေ့လေးရှိရင် ရပါပြီဗျာ၊
ဘာမှမလိုအပ်ပါဘူး၊ဒါကြောင့် ငြင်းပါရစေ "

ထယ်ယောင်းက ကူးနားလျှောက်လာရင်းမှ
ကူးလက်ကိုကိုင်လိုက်ရင်း ကူးအမေကိုကြည့်ကာ
ပြောသည်။ကူးအမေကတော့ သက်ပြင်းရှည်ချပြီး
ထယ်ယောင်းနဲ့ကူးလေးကိုကြည့်ကာပြုံးသည်။

" အမေက သားကူးလေးကိုအခုထည်းကအပ်ထား
လိုက်ပြီနော် သားထယ်၊သားထယ်က သားကူးနဲ့
မြေးလေးကို ဂရုစိုက်စောင့်ရှောက်ပေးနော် "

" ကျွန်တော့်အသက်နဲ့ရင်းပြီးကို ကျွန်တော့်အသက်
နှစ်ယောက်လုံးကိုစောင့်ရှောက်မှာပါ "

ထယ်ယောင်းကပြောတော့ ကူးအမေကသဘော
ကျစွာပြုံးလိုက်သည်။ကူးဆိုလည်း ထယ်ယောင်းရဲ့စကားကြောင့် ခပ်ယေးယေးပြုံးလိုက်သည်။
ပြီးနောက်ပွဲစတော့မည်ဆိုလို့ ထယ်ယောင်းနဲ့ကူးက
နေရာယူရန် အခန်းမှထွက်သွားကြသည်။

- - - - -

ခန်းမထဲမဝင်ခင် တံခါးနားမှာထယ်ယောင်းနဲ့ကူး
ရပ်နေကြပြီး ကူးကတော့စိတ်လှုပ်ရှားနေလို့
အသံတောင်မထွက်နိုင်တာဖြစ်သည်။ဒါကိုသိတဲ့
ထယ်ယောင်းက ကူးရဲ့လက်တွေကို
သူ့လက်မောင်းမှာချိတ်တွယ်စေလိုက်ပြီး
စကားဆိုသည်။

" မောင်ရှိနေတယ် အဆင်ပြေပြေဖြစ်သွားမှာ၊
မောင့်အသက်က မောင့်လက်မောင်းကိုချိတ်ပြီး
စိတ်ညစ်စရာတွေတွေးမနေနဲ့... "

" အင်းပါ၊ငါမတွေးတော့ပါဘူး၊လူအများကြီးမို့
ငါကြောက်လို့ပါ... "

ထယ်ယောင်းစကားကြောင့် ကူးလေးစိတ်သက်
သာရာရသွားပေမဲ့လို့ လူအများကြီးကြောင့်
ကြောက်စိတ်ကအနည်းငယ်ဝင်သည်။ညစာစားပွဲ
တွေတောင် သူသိပ်မတက်တာကလူတွေများရင်
စိတ်ရှုပ်တက်လို့သာဖြစ်သည်။အခုတော့ ကူးကစိတ်ကူးယဥ်ထားသည့် လက်ထပ်ပွဲထက်ပိုတဲ့
လူတွေအများကြီးကြား လျှောက်ရဦးမည်။

" မောင်ရှိတယ်၊ကြောက်စရာမလိုဘူး "

ထယ်ယောင်း ကူးလက်တွေကိုသူ့လက်မောင်းမှာ
သေချာချိတ်တွယ်စေပြီး အထဲဝင်ဖို့အတွက်
တံခါးနားမှာရပ်နေကြသည်။

" သတို့သားနှစ်ယောက် အတူဝင်လာလို့ရပါပြီ "

ကတိသစ္စာဆိုပေးမည့်နေရာအတွက် နမ်ဂျွန်က
တာဝန်ယူလိုက်ကာ သတို့သားနှစ်ယောက်ကိုခေါ်
လိုက်တော့ ခန်းမတံခါးပွင့်ဟလာပြီးခန့်ညားတဲ့
သတို့သားချောလေးရဲ့ဘေးနားမှာ လှပပြီးချစ်စရာကောင်းသည့် သတို့သားလေးက
အနီရောင်ကောဇောခင်းထားသည့် ခန်းမထဲ
လျှောက်လာသည်နှင့် သတင်းထောက်များက
သတင်းအတွက် ကင်မရာတွေဖြင့်မှတ်တမ်းတင်
ယူကြပြီး အမှတ်တရဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့အသင့်ရှိတဲ့
ဓာတ်ပုံဆရာတွေကလည်း ဗီဒီယိုအဖြစ်ရော၊
ပုံတွေပါရိုက်ယူနေရသည်။

ကူးက ခန်းမထဲရောက်ထည်းကထယ်ယောင်းရဲ့လက်မောင်းကိုခပ်တင်းတင်းချိတ်တွယ်ထားပြီး
ခန်းမထဲဂယူများရှိနေမလားဆိုသည့်စိတ်ဖြင့်
အကုန်လိုက်ကြည့်နေမိသည်။ကူးတို့အနီရောင်
ကောဇောအတိုင်းလျှောက်လာနေသည်ကို
ဒေါ်လေးနဲ့လီယမ်ကကြည့်လို့ မျက်နှာပျက်၏။

ဒေါ်လေးနဲ့လီယမ်တို့မိသားစုက စားပွဲဝိုင်းမှာ
သက်သက်စီထိုင်ပြီး လီယမ်ကကူးကိုကြည့်ရင်း
ခပ်တိုးတိုးစကားဆိုလိုက်သည်။ပွဲကဆူနေတာမို့
သူပြောလိုက်တဲ့စကားကို ကြားကြမှာမဟုတ်ဘူး။

" ဘယ်လောက်တောင်မြဲမှာမို့လဲ၊မင်းရောမင်းရဲ့
ကလေးရောကို ကင်မ်အိမ်တော်ကထွက်သွားစေ
ရမယ်၊မင်းကလေးကိုပါ ငါကသတ်မှာဟက်... "

လီယမ့်စကားတွေကို ဘယ်သူ့မှာမကြားပေမဲ့
သူ့အတွေးနဲ့သူတော့ပြုံးနေတော့သည်။
ထယ်ယောင်းက သူ့အဒေါ်မလာဘူးထင်ကာ
ရှာလိုက်ပေမဲ့ ဘေးမှာလီယမ်လည်းရှိနေတာမို့
မျက်မှောင်ကြုံ့ကာ စင်ရှေ့ကိုသာဆက်သွားရင်း
ကူးကတော့ ဂယူ့ကိုလိုက်ရှာမိသည်။

ဂယူ့ကိုတော့မတွေ့သေးပေမဲ့ ကူးအရင်ကအလုပ်လုပ်သည့်ဌာနက လူတွေချည်းတစ်ဝိုင်းကိုတွေ့သည်။အစ်မယူရီ၊အစ်ယွန်းဟယ်၊အစ်ကိုဂျွန်ဆော့၊အစ်ကိုဂျောင်ဟွန်းတို့က ကူးကိုတွေ့တော့ပြုံးပြကြသည်။ကူးလည်းပြုံးပြလိုက်ရင်း
ဂယူ့ကိုမတွေ့တော့ ရှေ့ကိုသာဆက်လျှောက်နေ၏။

ထယ်ယောင်းရဲ့အဖိုးနဲ့မိဘတွေနဲအတူ ကူးအမေကတစ်ဝိုင်းအတူထိုင်ကြပြီး အားလုံးကလည်း
မျက်ရည်လည်နေကြသည်အထိ။ထို့အတူ
ကင်မ်ဆော့ဂျင်ရယ်၊မင်ယွန်းဂီနဲ့ဂျီမင်ရယ်၊
ဟိုဆော့ရယ်၊ဆရာဝန်ငယ်လေးရယ်၊ယောင်းဝူတို့
တစ်ဝိုင်းထိုင်ကြပြီး သူငယ်ချင်းတွေကတော့
ထယ်ယောင်းအစားဂုဏ်ယူကာပြုံးကြည့်နေသည်။
ထို့အတူဂျီမင်လည်း ဂယူ့အစားစိတ်မကောင်းပေမဲ့
သူ့သူငယ်ချင်းကူးလေးအတွက် ဝမ်သာမိသည်။

ယောင်းဝူကတော့ သူ့ဆရာနဲ့ဆရာ့အပိုင်ကို
ကြည့်ကာ မျက်ရည်တောင်ကျမိသည်အထိ။
ဆရာဖြစ်ချင်တာတွေလည်း ဆုတောင်းပြည့်သွား
သလို၊သူ့ရဲ့အကြံ ဆရာ့အပိုင်ကိုကားတင်ပြေးမည်
ဆိုသည့်အကြံလည်းပျက်စီးသွားပြီဖြစ်သည်။

ကတိသစ္စာဆိုပေးမည့် နမ်ဂျွန်ရှေ့ကိုရောက်တော့
ထယ်ယောင်းနဲ့ကူးက မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်လိုက်
ကြသည်။ကူးကတော့ စိတ်လှုပ်ရှားပြီးရှက်နေလို့
ထယ်ယောင်းကိုမျက်နှာချင်းဆိုင်မကြည့်နေဘူး။

" အဟမ်း...နှစ်ယောက်သားနေရာယူပြီးပြီဆိုတော့
ကတိသစ္စာအတူဆိုကြရအောင် "

နမ်ဂျွန်ကပါးချိုင့်နှစ်ဖက်ထင်းနေအောင်ပြုံးရင်း
မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှိနေသည့် ထယ်ယောင်းနဲ့ကူး
အတွင် စတင်စကားဆိုသည်။

" ကင်မ်ထယ်ယောင်းက ကင်မ်ဂျောင်ဂုအား
သက်ဆုံးတိုင်သစ္စာရှိရှိမြတ်နိုးပေါင်းသွားမည်ဟု
ကတိသစ္စာဆိုနိုင်ပါသလား "

နမ်ဂျွန်ကမေးတော့ ထယ်ယောင်းကကူးရဲ့
လက်လေးနှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ရင်းဖြေသည်။

" ကင်မ်ဂျောင်ဂုကို မြတ်နိုးလို့သစ္စာရှိရှိချစ်သွားဖို့
ကတိသစ္စာဆိုပါတယ် "

ထယ်ယောင်းက သူ့အသက်ကိုကြည့်လို့ဖြေသည်။
ပြီးနောက်နမ်ဂျွန်က ကူးလေးဘက်သို့လှည့်ကြည့်
ကာမေးသည်။

" ကင်မ်ဂျောင်ဂုက ကင်မ်ထယ်ယောင်းအား
သက်ဆုံးတိုင်သစ္စာရှိရှိမြတ်နိုးပေါင်းသွားမည်ဟု
ကတိသစ္စာဆိုနိုင်ပါသလား "

နမ်ဂျွန်ကမေးတော့ ကူးခေါင်းငုံ့ရင်းကနေငြိမ်ပြီးမှ
သက်ပြင်းရှည်ချကာ ဖြေလိုက်သည်။

" ကင်မ်ထယ်ယောင်းကို သစ္စာရှိရှိချစ်သွားဖို့
ကတိ​သစ္စာဆိုပါတယ် "

ကူးဘက်ကလက်ခံလိုက်သည်နှင့် ထယ်ယောင်းကပြုံးလိုက်ပြီး နမ်ဂျွန်ကလည်းပြုံးကာဖြင့်လက်စွပ်
ဝတ်ဖို့အတွက် စကားဆိုသည်။

" ကတိ​သစ္စာဆိုပြီးတာမို့ နှစ်ယောက်အတူ လက်စွပ်ဝတ်လို့ရပါပြီ "

အဖြေစကားဆုံးရော ထယ်ယောင်းကကူလေးရဲ့
လက်လေးကိုကိုင်ကာ လက်စွပ်ဝတ်ပေးသည်။
ပြီးနောက်ကူးလေးကလည်း ထယ်ယောင်းကို
လက်စွပ်ပြန်ဝတ်ပေး၏။လက်စွပ်ဝတ်ပြီးရော
နမ်ဂျွန်က ဆက်ပြောသည်။

" လက်စွပ်ဝတ်ပြီးရင် အနမ်းပေးလို့ရပြီး
လက်ထပ်ပွဲက အထမြောက်-- ပါပြီ "

နမ်ဂျွန့်စကားတောင်မဆုံးသေး ထယ်ယောင်းက
သူအသည်းယားနေပြီဖြစ်တဲ့ ကိုကိုအလှလေးရဲ့
နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းချင်နေပြီမို့ ခါးကနေဆွဲယူကာ
သူ့အနားတိုးကပ်စေပြီး နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို
စုပ်ယူနမ်းရှိုက်တော့သည်။ကူးကတော့
ထယ်ယောင်းအနမ်းကြောင့် လန့်သွားပေမဲ့လည်း
ထယ်ယောင်းရဲ့အနမ်းတွေကနူးညံ့လွန်းတာမို့
ကူးငြိမ်ကြသွားမိသည်။စင်အောက်ကလူတွေက
လက်ခုပ်တီးကာအားပေးကြသည်အထိ။

သူတို့နှစ်ယောက်ကစင်ပေါ်မှာအကြာကြီးနမ်းနေကြပေမဲ့လည်းဂယူကတော့ ခန်းမအပြင်ဘက်နားမှကြည့်ကာပြန်ထွက်သွားတော့သည်။ကူးအတွက်လက်ဆောင်ကိုအစ်မယူရီတို့နဲ့သာထားခဲ့လိုက်တာမ်ို့ သူဆက်မနေတော့ဘူး။

သည်လိုနဲ့လက်ထပ်ပွဲပြီးသွားရော ထယ်ယောင်းနဲ့
ကူးက လက်ထပ်ပွဲမှာရှိသည့်ဧည့်သည်တွေကို
ဧည့်ခံရသည်။ထယ်ယောင်းကတော့ မိဘတွေအနားသွားပေမဲ့ သူ့အဒေါ်အနားကိုတော့သွားမနေ
ခဲ့ဘူး။သည်တော့ ထယ်ယောင်းရဲ့အဒေါ်က
တကယ်ကြီးဒေါသထွက်နေမိသည်။

ခဏကြာတော့ထယ်ယောင်းတို့က အမှတ်တရ
ဓာတ်ပုံရိုက်ကြပြီး ထယ်ယောင်းရဲ့သူငယ်ချင်း
တွေပါဓာတ်ပုံရိုက်ကြပြီး ယောင်းဝူကလည်း
သီးသန့်ဓာတ်ပုံရိုက်သည်။ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီးရော
ထယ်ယောင်းက ကူးလေးကိုပန်းစည်းပစ်ခိုင်း
သည်။

" ကင်မ်ထယ်ယောင်း!ငါ့လက်ချော်သွားမှာပေါ့ "

" ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊အနောက်မှာ အသက်ရဲ့အလုပ်က
လူတွေရော၊မောင့်သူငယ်ချင်းတွေပါ ပန်းစည်းယူဖို့စောင့်နေကြတယ် "

ကူးကလက်ချော်သွားမှာဆိုးလို့ စိုးရိမ်တာကို
ထယ်ယောင်းက ကူးကိုတော့ပန်းစည်းပစ်ပေးခိုင်းသည်။သည်တော့ ကူးလည်းသက်ပြင်းရှည်
ချရင်း နောက်ပြန်ပြစ်လိုက်တော့သည်။

" တစ်ယောက်ထည်းသမားကြီးက ပန်းစည်း
ရသွားတာပဲ... "

ဟိုဆော့စကားကြောင့် ပန်းစည်းရောက်သည့်
နေရာကိုကူးလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ပန်းစည်းက
ယောင်းဝူထံသို့ရောက်သွားတာဖြစ်သည်။သည်တော့ဟိုဆော့က ယောင်းဝူကိုစရောအားလုံးက
ဝိုင်းရယ်ကြပြီးဖြစ်သည်။သည်လိုနဲ့လက်ထပ်ပွဲက
အောင်မြင်စွာအနှောက်အယှက်မရှိဘဲ အေးဆေး
လုပ်သွားနိုင်သည်ဖြစ်သည်။

- - - - -

ညဘက်ရောက်တော့ နမ်ဂျွန်ဟိုတယ်ဝန်းထဲမှာ
ညစာစားပွဲကျင်းပကြသည်။မွေးနေ့ကိတ်ခွဲအပြီး
ထယ်ယောင်းနဲ့ကူးတို့က နမ်ဂျွန်တို့အုပ်စုနဲ့ပင်
အတူထိုင်ကြကာ စကားဖောင်ဖွဲ့နေသည်။
လူကြီးတွေကတော့ နမ့်ဂျွန့်ဟိုတယ်မှာပဲ
စောစောအနားယူသွားကြသည်။

" မောင့်အသက် အသားထပ်စားချင်ရင် မောင့်ကိုပြော မောင်ထပ်သွားယူပေးမယ်၊ဖြည်းဖြည်းချင်း
စား၊အစာမကြေဘဲနေမယ်... "

ထယ်ယောင်းကတော့ သောက်နေရင်းကူးအတွက်
အသားကင်တွေကိုအတုံးလေးတွေဖြစ်အောင်
လှီးပေးပြီး သူ့အသက်နားကမ်းပေးလိုက်၏။
ကူးမှာတော့ထယ်ယောင်းကို စကားတောင်မပြောနိုင် တစ်နေ့လုံးဟိုလျှောက်ဒီလျှောက်လုပ်ထားလို့
ဗိုက်ဆာနေတာကြောင့် လှီးစိပ်ပေးထားသည့်
အတုံးလေးတွေကိုခရင်းဖြင့်ထိုးကာ အရသာရှိရှိ
စားနေတော့သည်။

ထယ်ယောင်းက အကင်စားနေသည့်ကူးကိုပြုံးရင်း ကြည့်နေသေးသည်။ထို့အတူ ထယ်ယောင်းရဲ့
သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်တဲ့ နမ်ဂျွန်တို့ကလည်းပြုံးပြီး
ထယ်ယောင်းကိုကြည့်နေကြသည်။အချစ်ကိုတွေ့
ပြီးနောက် ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်အပိုင်သိမ်း
ချင်သည့်အထိဖြစ်သွားပေမဲ့ အစ်ကိုကူးကြောင့်
အရင်ကလိုဆိုးမနေတော့ဘဲ လိမ္မာသွားပြီး
ထယ်ယောင်းက သူချစ်သည့်အစ်ကိုကူးကိုလည်း
ရအောင်ယူသွားသေးသည်။သူ့စကားသူတည်
သွားတာထယ်ယောင်းက။

" အစ်ကိုကူး...ကျွန်တော်တို့ကထပ်ပြောချင်တာ
နှစ်ပတ်တစ်ခါ မျိုးစေ့လေးနဲ့အစ်ကိုကူးလေးရဲ့
ကျန်းမာရေးကိုစစ်ရမှာမို့ အစာကိုချင့်ချိန်စားပြီး
များများဂရုစိုက်နော်.... "

ဟိုဆော့က ကူးလေးကိုကြည့်ကာကျန်းမာရေး
ဂရုစိုက်ဖို့ပြောတော့ ကူးကခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပြီး
ထယ်ယောင်းကတော့ စကားဝင်ဖြတ်ပြော၏။

" မလိုပါဘူး၊ငါ့အသက်ကို ငါဂရုစိုက်ရင်ရတယ်၊
ငါ့အသက်ကသာ စားချင်တဲ့အချိန်စား၊အိပ်ချင်
တဲ့အချိန်အိပ်၊ဂရုစိုက်ဖို့ကသာ ငါ့တာဝန် "

" ပိုကိုပိုလွန်းပါတယ်ကွာ၊ဟိုဆော့က အစ်ကိုကူးကို
ထပ်ဆင့်ဂရုစိုက်ပြောနေတာကို "

ထယ်ယောင်းစကားကို နမ်ဂျွန်ကဖြတ်ပြောသည်။
ဟိုဆော့ကခေါင်းငြိမ့်ရင်းထောက်ခံတော့ ယွန်းဂီမှ
နမ်ဂျွန့်စကားကိုအသိမှတ်ပြုကြောင်း ပြောကြကာ
ရယ်ကြတော့သည်။ကူးလည်း လိုက်ပြုံးလိုက်ရင်း
ထပ်စားရင်းမှ အဝေးကဝိုင်းမှာအစ်မယူရီတို့ကို
တွေ့တော့ ကူးစကားပြောချင်မိတာမို့ ထရပ်တော့
ထယ်ယောင်းကမေးသည်။

" မောင့်အသက်ဘယ်သွားမလို့လဲ "

ထယ်ယောင်းက ကူးလက်ကိုဆွဲမေးလိုက်ရင်းမှ
ကူးကြည်နေသည့်နေရာကိုလိုက်ကြည့်တော့
သူ့အဒေါ်တို့ရှိနေသည့်ဘက်ကိုမို့ ထယ်ယောင်း
တားရင်းမေးလိုက်သည်။

" ဟိုမှာ...အစ်မယူရီတို့ကိုတွေ့လို့၊မနက်ထည်းက
စကားမပြောရသေးဘူး၊သွားစကားပြောချင်လို့ "

ကူးလက်ညိုးထိုးရာကို ထယ်ယောင်းကြည့်တော့ တကယ်ဘဲကူးနဲ့အတူအရင်တုန်းက အလုပ်တူတူ
လုပ်ခဲ့ကြသည့်သူတွေမို့ ထယ်ယောင်းပါထရပ်
လိုက်သည်။သဘောက သူပါလိုက်မည်ဆိုပဲ။

" မောင်လိုက်ခဲ့မယ်၊အဲ့နားသွားမှာကိုတောင်
မောင်စိတ်မချဘူး.... "

ထယ်ယောင်းက စိတ်မချဘူးဆိုပြီးထရပ်တော့
နမ်ဂျွန်တို့တောင်စနောက်ကြသေးသည်။ယွန်းဂီက
ကူးကြည့်သည့်နေရာကိုလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
သတိထားမိသည်က အဝေးကဝိုင်းမှာအဒေါ်နဲ့
လီယမ်ရှိနေတာကြောင့် ထယ်ယောင်းစိတ်မချ
ဘူးဆိုတာကိုသိသည်။

" မင်းအဒေါ်နဲ့ကဝေးပါတယ်၊မင်ဂျီမင်ရှိနေတာပဲ၊
သူ့တို့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် အတူသွားလိမ့်မယ် "

ယွန်းဂီကလက်ညိုးနဲ့လက်ခလယ်ကြားညှပ်ထား
သည့်ဆေးလိပ်ကို တစ်ချက်ဖွာရှိုက်ရင်းပြော၏။
ထယ်ယောင်းကသတိထားမိတော့ ယွန်းဂီလက်ထဲ
ကဆေးလိပ်ကိုယူလိုက်ကာ ဆေးလိပ်ခွက်ထဲကို
သတ်ချလိုက်သည်။

" ထယ်ယောင်း ငါသောက်နေတယ်လေကွာ... "

ယွန်းဂီက ကျန်ရှိနေသေးသည့်သူ့ဆေးလိပ်ကို
ကြည့်ကာပြောတော့ ထယ်ယောင်းကခေါင်းခါ
ပြပြီး စကားဆိုသည်။

" မင်းသောက်ချင်ရင်နောက်မှသောက်တော့၊
ငါ့အသက်မှာ မျိုးစေ့လေးရှိနေတာ၊ဆေးလိပ်
သောက်လို့မရဘူး ကိုယ်ဝန်သည်အနားမှာ "

" ဟုတ်လား၊အစ်ကိုကူး ဆောရီး၊သောက်နေကြမို့
အကျင့်ပါသွားလို့ပါ... "

ထယ်ယောင်းကပြောတော့ ယွန်းဂီကကူးဘက်ကို
ကြည့်ရင်း တောင်းပန်စကားဆိုတော့သည်။ကူးက
အစောထည်းကယွန်းဂီနဲ့သိပ်မတည့်တာမို့ စကား
မပြောဘဲတစ်ဖက်သို့သာလှည့်နေသည်။

" မင်းအကျင့်ကအမြဲပါနေတာလေ၊ရုံးခန်းတောင်
မရှောင်ဘဲလေ! "

ထိုအသံက ထယ်ယောင်းထံမှမဟုတ်တော့ဘဲ
မင်ယွန်းဂီရဲ့ချစ်သူဖြစ်တဲ့ မင်ဂျီမင်ထံမှဖြစ်၏။
သည်တော့ယွန်းဂီကရယ်ရင်း သူ့ရှေ့ကဘရန်ဒီကို
ဆက်သောက်နေသည်။

" ရတယ်၊ကူးကိုငါလမ်းလျှောက်ဖို့ခေါ်သွားမယ်၊
ဘာမှမဖြစ်စေရဘူး စိတ်ချလိုက်ထယ်ယောင်း "

ဂျီမင်က ကူးလက်မောင်းကိုဆွဲကိုင်ပေးရင်း
ထွက်သွားတော့ ထယ်ယောင်းကခေါင်းငြိမ့်ပြီး
စကားဆိုသည်။

" စိတ်ချမယ်၊မောင့်အသက် မောင်ကြာရင်လာ
ခေါ်မှာ၊ကြားလား... "

" အင်းအင်း... "

ကူးကခေါင်းငြိမ့်ရင်းဆိုတော့ ထယ်ယောင်းက
အသည်းယားသဖြင့် နှုတ်ခမ်းပါးလေးက်ိုတောင်
နမ်းပါသေးသည်။သည်တော့ကူးလေးတစ်ယောက်
ပိုရှက်သွားကာ ဂျီမင်နဲ့အတူအစ်မယူရီတို့ဘက်
ထွက်သွားတော့သည်။

" ထယ်ယောင်း မင်းတို့မင်္ဂလာဦးညကိုဘယ်လို
ဖြတ်သန်းကြမှာလဲ၊အခုတစ်ခါက မင်းတို့က
ဆေးမိကြမှာမဟုတ်ဘူးလေနော်... "

" သူများမင်္ဂလာဦးညကို မေးစရာလား! "

ကူးတို့ထွက်သွားရော နမ်ဂျွန်ကထယ်ယောင်းကို
ကြည့်ကာ မေးသည်။နမ်ဂျွန့်ဘေးကဆော့ဂျင်မှာ
သူ့ယောကျာ်းကျောပြင်ကိုရိုက်ရင်းပြောသည်။
ထယ်ယောင်းကတော့ခွက်ပြန်ကိုင်ရင်း
ကူးတို့ရှိရာဘက်ကိုကြည့်နေတော့သည်။
ထယ်ယောင်းစိတ်မချတွေဖြစ်နေတာ။

" ဂျင်လေးကလည်းဗျာ ဂျွန်းပြောပြမယ်၊မျိုးစေ့လေးရောက်လာတာကလည်း လီယမ်ဆိုတဲ့ကောင်
စပ်ပေးလိုက်တဲ့ဆေးကြောင့်လေ၊အဲ့တုန်းက
ထယ်ယောင်းမှာအားမနည်းသုံးလိုက်ရတာဗျ၊
အခုက ဆေးမမိဘဲဆက်ရမှာဆိုတော့ဘယ်လိုလဲ
ဆိုတာတော့သိချင်တာပေါ့ "

နမ်ဂျွန်ကရယ်ရင်းရှင်းပြနေသည်။ထယ်ယောင်းက
သူ့ကိုကိုအလှလေးကိုပဲကြည့်နေရင်းမှ နမ်ဂျွန့်ရဲ့
အမေးကိုဖြေပေးသည်။

" ငါ့နည်းငါ့ဟန်သွားမှာပေါ့ "

ထယ်ယောင်းစကားကြောင့် နမ်ဂျွန်ကလှည့်ကြည့်
တော့ ဟိုဆော့နဲ့ယွန်းဂီကလည်း 'မသိဘူးလေ '
ဆိုသည့်အထာမျိုးတွေဖြင့် ပုခုံးနှစ်ဖက်ပင့်
ပြသည်။

တစ်ဖက်ကူးမှာတော့ အစ်မယူရီတို့နားထိုင်ရင်း
စကားများနေကြသည်။ဂျီမင်ကတော့ ကူးဘေးမှ
ထိုင်ကာနားထောင်နေသည်လေ။

" ဂျောင်ကူးလေးအဆင်ပြေတယ်မလား၊ဥက္ကဌက
လိုလေသေးမရှိအောင်ထားတော့ အဆင်ပြေမှာ၊
ဗိုက်ထဲက ကလေးလေးကိုရောဂရုစိုက်နော်... "

" ဟုတ်ကဲ့၊ကူးက ဂရုစိုက်ပါတယ် အစ်မယူရီ၊
ဒါနဲ့ဂယူရော မနက်ကမလာဘူးလားဟင် "

ယူရီတို့ကိုကြည့်ရင်းစကားပြောနေရာမှ ဂယူ့ဘက်
လှည့်သွားတာမို့ ယွန်းဟယ်တို့စိတ်မကောင်းပါ။
ဘယ်သူ့ကရော ကိုယ့်ချစ်သူကတစ်ခြားသူနဲ့လက်ထပ်တာကို ဘယ်လိုလုပ်မင်ဂယူကလာကြည့်
ပါမလဲ။

" လာသွားသေးတယ်၊သူ့မိသားစုကိစ္စရှိလို့ဆိုပြီး
ပြန်ထွက်သွားတာ၊ကူးကိုတောင် ညကြသေချာ
ပြန်ပြောပေးပါဆိုလို့ အစ်မကိုတောင်ပြောပြ
သွားသေးတာ "

အစ်မယွန်းဟယ်က ယူရီ့အစားပြောလိုက်တော့
ကူးလည်းစိတ်မကောင်းဖြစ်သွားကာ မျက်ရည်
လည်လာပြီး ဂျီမင်လည်းစိတ်မကောင်းဖြစ်သွား
သည်။သူတို့သူငယ်ချင်း မင်ဂယူကသနားဖို့
ကောင်းလိုက်တာ။

" အင့်...ဟင့်...ကူးတောင်းပန်ပါတယ်၊ကူး..ကူး
ကြောင့်မှားတာပါ၊ကူးကသာ အင့်...အီးဟီး... "

ယွန်းဟယ်တို့လည်းပြောလိုက်ရော ကူးလေးက
သူချစ်နေသေးတဲ့ဂယူ့ရဲ့ အကြောင်းကိုကြားရော
စိတ်ကလည်းနုနယ်နေတာမို့ ငိုချတော့သည်။
သည်တော့တစ်ဖက်က စကားပြောနေသည့်
ထယ်ယောင်းလည်း သူ့အသက်ငိုတဲ့အသံကြား
ရော သူတို့ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်လာတာမို့
ယူရီတို့မနည်းပြန်ချော့နေရသည်။

" ဂျောင်ကူးမငိုနဲ့လေ...ဟိုမှာထယ်ယောင်းက
ကြည့်နေပြီ... "

ဂျီမင်ကငိုနေသည့်ကူးလေးကို ချော့ပြောသည်။
ကူးကတော့မရပါဘဲစိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ငိုလိုက်တာမို့
ထယ်ယောင်းကအသံကြားလေလေ သူတိုဘက်ကို
ပိုလျှောက်လာသည်။

" မောင့်အသက် ဘာလို့ငိုနေတာလဲ၊မင်းတို့တွေ
ဘာလုပ်လိုက်ကြတာလဲ!!... တောက်!
အသက်ဘာလို့ငိုတာလဲ၊မောင့်ကိုပြောပါဦး "

ထယ်ယောင်းက အနားကိုရောက်ရောမေးတော့
ကူးကစိတ်မကောင်းဖြစ်တဲ့စိတ်ကြောင့် ပိုငိုလို့
ထယ်ယောင်းတောင် မေးမရတော့တာဖြစ်သည်။
ယူရီတို့ကိုကြည့်တော့လည်း ရယ်ကြဲကြဲလုပ်နေလို့
ဂျီမင်ကိုကြည့်တော့မှ ဂျီမင်ကတစ်ဖက်အစ်မတို့ကိုအားနာပြီးဖြေရှင်းပေးသည်။

" ဂျောင်ကူးကခွေးလေးမွေးချင်တယ်လို့ပြောတာ
အဲ့ဒါနဲ့အစ်ကိုဂျွန်ဆော့ကခွေးလေးတွေပုံပြရင်း
ဟာသဗီဒီယိုထဲက ဝါးခနဲပေါ်လာတဲ့သရဲကိုမြင်ပြီး
လန့်ငိုသွားတာ...ငါတို့မရည်ရွယ်ပါဘူး "

ဂျီမင်ကပြောရော ကျန်သည့်သူတွေအားလုံးပါ
လိုက်ခေါင်းငြိမ့်ကြသည်။ထယ်ယောင်းလည်း
ဒေါသထွက်နေရာကနေငြိမ်ကြသွားပြီးမှ
သူ့ကိုကိုအလှလေးကို မင်းသမီးလေးအလား
ပွေ့မလိုက်သည်။

" မငိုနဲ့တော့၊မောင်တို့အခန်းထဲသွားကြမယ်၊
အခန်းထဲရောက်မှ မောင့်ကိုလိုချင်တာပြော "

ထယ်ယောင်းက ကူးကိုပွေ့မလိုက်ရင်း
အခန်းထဲကိုခေါ်သွားတော့သည်။ထယ်ယောင်းက
စိတ်သာကြီးသာ သူ့ကိုကိုအလှလေးနဲ့ဆိုရင်တော့
သူကတအားနူးညံ့ပါသည်လေ။ထယ်ယောင်းတို့
ထွက်သွားတော့မှ အစ်မယူရီတို့အားလုံးလည်း
သက်ပြင်းချလိုက်နိုင်တော့သည်။

" ဂျီမင်လေးကယ်လို့ပဲ၊မဟုတ်ရင် အစ်မတို့တော့
တန်းစီပြီးအလုပ်ထုတ်ခံရမှာသေချာတယ်... "

" ဟုတ်တယ်၊ငါတို့ကိုဂျီမင်လေးကကယ်သွားတာ "

အစ်မယူရီစကားကို ဂျောင်ဟွန်းကလိုက်ထောက်
ပြောလိုက်ပေမဲ့ ဂျီမင်ကရယ်လိုက်တော့သည်။
အားလုံးကလည်း ထယ်ယောင်းကကူးကိုချစ်
တာကိုသိရော သဘောကျရယ်လိုက်ကြသည်။

သို့ပေမဲ့ ယွန်းဂီကတော့ အခြားသူတွေနဲ့ရယ်နေ
သည့်ဂျီမင်ကို မျက်မှောင်ကြုံ့ကာခပ်စူးစူးကြည့်
နေသည်က ဂျီမင်ကိုတအားသဝန်တိုနေတာ။ဒါကို
ဂျီမင်ကတော့ သိမည်မဟုတ်ပါလေ။

- - - - -

တစ်ဖက်ကထယ်ယောင်းမှာတော့ ကူးလေးကို
ပွေ့လာရင်း သူတို့အိပ်မည့်အခန်းကိုရောက်လာ
ကြသည်။အခန်းထဲရောက်ရောက်တော့ ကုတင်က
မင်္ဂလာဦးညအေးဆေးဖြစ်အောင် နမ်ဂျွန်တို့က
နှင်းဆီပန်းတွေနဲသေချာအလှဆင်ပေးထားသည်။

အခုတော့ဒါတွေကိုကြည့်မအား တံခါးကိုအားနေတဲ့လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ပိတ်လိုက်ပြီး ကူးလေးကို
ကုတင်ပေါ်မချပေးသေးဘဲ ထယ်ယောင်းက
ကုတင်ပေါ်အရင်ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့အသက်ကို
သူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်စေလိုက်ပြီးမေးတော့သည်။

" မောင့်အသက်ဘာလို့ တအားငိုနေတာလဲကွာ၊
ခွေးလေးလိုချင်လို့လား၊ပြော...မောင့်အသက်
ဘယ်လိုခွေးမျိုးလေး လိုချင်လဲ... "

ထယ်ယောင်းက ကလေးတွေကိုချော့သလိုငိုနေတဲ့
သူ့အသက်ကိုချော့ရင်းပြောသည်။အကြောင်းက
သူလိုချင်တာလေးများရမည်ဆိုသည့်အချက်
ကြောင့်လေးလည်းပါသည်။

" ငါခွေးမလိုချင်သေးပါဘူး၊ကလေးလေးထွက်
မလာသေးခင် ခွေးမမွေးချင်သေးဘူး၊အခုက
ဂယူ့ကိုအားနာလို့ငိုတာ... "

ကူးစကားကြောင့်ထယ်ယောင်း မျက်မှောင်အလိုလိုကြုံ့မိသားဖြစ်သွားသည်။ခွေးလေးကိစ္စထက်
မင်ဂယူမလာလို့ဖြစ်သည်တဲ့။အခုထက်ထိများ
မေ့မနိုင်သေးဘူးလား မောင့်အသက်ရာ။မောင့်
အသက်က ဂယူလို့တစ်ခွန်းပြောတိုင်းမောင့်ရင်ထဲ
နာကျင်နေတယ်ဆိုတာ။

" အင်း...သူမလာတော့ဘာဖြစ်လို့လဲ... "

" တစ်မျိုးမထင်ပါနဲ့ ကင်မ်ထယ်ယောင်း၊ငါတို့က
ရိုးရိုးသားသားအနေနဲ့ပဲမိတ်ဆွေတွေဖြစ်တာပါ၊
မင်းနဲ့လက်ထပ်ထားရတဲ့ယောက်ျားလေးမို့
ငါ့နေရမဲ့ပုံစံကိုငါသိပါတယ်၊အခုကငါက
ဂယူ့ကိုအားနာလို့ငိုနေမ်ိတာ "

ကူးက ထယ်ယောင်းအတွေးကိုတွေသိတော့
ချက်ချင်းရှင်းပြလာသည်။ထယ်ယောင်းလည်း
သူတစ်မျိုးထင်သွားတာကို ရှင်းပြပေးနေသည့်
ကိုကိုအလှလေးပုံကိုကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်ပြီး
ရှေ့ကျနေသည်ဆံပင်လေးတွေကိုသပ်တင်ပေး
လိုက်သည်။

" ကိုကိုအလှလေး...မောင့်ကိုခွင့်ပြုပေးပါလား "

" ဘာပြောနေတာလဲ ကင်မ်ထယ်ယောင်း... "

ထယ်ယောင်းပြောသည်ကို နားမလည်သည့်ကူးက
ထပ်မေးတော့ ထယ်ယောင်းကရယ်လိုက်ပြီး
ကူးလေးရဲ့ခါးသေးလေးကိုဖက်ရင်း ကူး​အင်္ကျီကနေတစ်ဆင့် ထယ်ယောင်းရဲ့လက်တွေကအထဲက
ကျောပြင်လေးကိုပွတ်ပေးနေရင်း သူ့ပေါ်တင်
ထားသည့်ကူးလေးကို အိပ်ယာထက်လှဲချစေပြီး
ထယ်ယောင်းကလက်ထောက်ပြီး အုပ်မိုးရင်း
စကားဆိုသည်။

" မောင့်ကိုဒီည ခွင့်ပြုလို့... "

ထယ်ယောင်းစကားကြောင့် ကူးလန့်သွားပြီး
အိပ်ယာခင်းစကိုကုတ်ဆွဲမိသည်။ဟိုးအရင်က
ထယ်ယောင်းနဲ့တစ်ခါလေးအတူနေမိတာတောင်
မနက်နိုးလာသည့်အထိနာကျင်မှုကမပျောက်သလို
တစ်ပတ်ကျော်တောင် နာကျင်မှုကမပျောက်လို့
အိမ်မှာတော့်တော့်ကိုအနားယူခဲ့ရတာဖြစ်တာမို့
ကြောက်သည်။

" ကလေးလေးရှိတယ် မလုပ်နဲ့တော့လို့ "

ကူးစကားကြောင့် ထယ်ယောင်းသူတီရှပ်အနက်ကို
ချွတ်ချလိုက်ပြီး ခပ်ဟဟရယ်မောသည်။
ထယ်ယောင်းကသာရယ်နေတာ။ကူးကတော့
ထယ်ယောင်းရယ်နေတာကိုမကြည့်နိုင်ဘဲ Sixpackလိုင်းတွေကိုသာကြည့်နေ၏။

" မောင်ညင်သာပါမယ်ကွာ... "

ထယ်ယောင်းက ညင်သာမည်ဆိုသည်ဟုပြောရင်း
ကူးရဲ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးကိုစုပ်ယူနမ်းရှိုက်သည်။
တစ်လွှာချင်းစီကူးရဲ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးကိုထိတွေ့
ရင်း အနမ်းတွေဆက်တော့ ကူးလည်းအလိုက်သင့်
နမ်းနေရသလိုဖြစ်သည်။ကျော်သွားလို့မဖြစ်ဘူး။
ဖြစ်နိုင်ရင်ကန်လိုက်ချင်သည်။ကလေးလေးရှိလို့
ဘာမှမလုပ်တာ။

ပြီးနောက်ထယ်ယောင်းက ကူး​အင်္ကျီကိုချွတ်ရင်း
ပေါ်လာသည့်လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးကို စုပ်နမ်း
ပြီး သူ့အပိုင်အမှတ်အသားတို့ရိုက်ခတ်သည်။
ကိုကိုအလှလေးကတော့ ညည်းလို့။

" ဟာ့...ကင်မ်ထယ်ယောင်း... "

ကူးလေးက နာမည်လေးသာပြောလိုက်ရသေး
ထယ်ယောင်းရဲ့အောက်ပိုင်းတစ်နေရာက အရာက
ကူးလေးရဲ့ပန်းရောင်လေးထဲဝင်ချင်ပြီမို့ ပုံစံကြီး
ပြလာသည်။သည်တော့ ထယ်ယောင်းလည်းပြုံး
လိုက်ကာ ကိုကိုအလှလေး၏အပေါ်ပိုင်းအားလုံးကိုစုပ်နမ်းရင်း ကိုယ်ပိုင်အမှတ်အသားတွေဖြင့်
အလှဆင်ရင်း နောက်တစ်ဆင့်တက်ဖို့ဘောင်းဘီချွတ်ချလိုက်သလို ကူးလေးရဲ့ဘောင်းဘီကိုပါ
ချွတ်လိုက်တော့ ပေါ်လာတဲ့အရာလေးနဲ့အတူ
ပန်းရောင်ရပ်ဝန်းလေးကြောင့် ထယ်ယောင်းက
ရပ်ဝန်းလေးထဲ လျှာဖြင့်ထိုးကပ်တော့ ကူးလေးက
ထယ်ယောင်းကိုဆံပင်ဆွဲလာသည်။

" အင့်...မလုပ်နဲ့....တစ်မျိုးကြီးပဲ.... "

ထယ်ယောင်းပြီးနောက် ကူးလေးရဲ့ပြောပုံကို
သဘောကျကာခေါ်ဆောင်သွားသည်။ကူးကတော့
ထယ်ယောင်းပြုစုမှုတွေကြောင့် ညည်းသံတွေက
ပိုလို့ကိုကျယ်လာသည်။

" ဟင်း...ဟင့်.. ပြီးတော့မယ်... "

ထယ်ယောင်းပြုစုမှုကအဆင်ပြေသည်ထင်၏။
ကိုကိုအလှလေးလည်း ပြီးဆုံးခြင်းကိုရောက်ပြီးမို့
ခဏလောက်ဖယ်ခွာလိုက်ကာ သူ့အသက်ကိုကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။

" မောင့်ဝင်လာတော့မှာမို့ လက်ခံပေးပါ၊အာ့..
ဟာ့... "

" အင့်...နာတယ်...ပြန်ထုတ်ပေး... "

" မရတော့ဘူး မောင့်အသက်၊မောင့်အချစ်တွေကို ဒီညတော့အများကြီးပြချင်မိပါတယ် "

ထယ်ယောင်းထို့သို့ပြောပြီးနောက် သူ့အသက်ရဲ့
ရင်ဘက်ပေါ်ကပန်းရောင်သန်းနေတဲ့ အရာငယ်ကိုငုံထွေးလိုက်ပြီး အောက်ပိုင်းကလည်းဆက်သွယ်
လိုက်တော့ ကူးလေးရဲ့ခြေချောင်းလေးများ
ကော့တက်သွားပြီး ညည်းသံပိုထွက်လာ၏။

" ဟ့!ကိုကို..နွေးလိုက်တာ... "

" အင့်...နာတယ်... "

" အင်း...မောင်ဝင်လာပြီမို့ မောင့်အသက်နာရင်
မောင့်ကျောပြင်ကိုကုတ်ထားပြီး၊မောင့်ပုခုံးကို
ကိုက်လိုက်၊မောင်တို့နာကျင်မှုတွေမျှဝေမယ် "

ကူလေးနာကျင်နေတာကို ထယ်ယောင်းမမြင်ရက်
တော့ ကူးရဲ့ခြေတံသွယ်လေးတွေကိုသူ့ခါးမှာချိတ်
စေပြီး လက်တွေကိုလည်းကျောပြင်ထက်ပို့ပေး၏။သည်တော့ကူးလေးရဲ့လက်တွေက
သူ့ကျောပြင်ကိုကုတ်တွယ်လာသလို ပုခုံးပေါ်ကိုလည်းကူးလေးကကိုက်လာသေးသည်။

" မောင့်အသက်နာနေရင် တောင်းပန်ပါတယ်၊
မောင်ညင်သာမယ်ဆိုတာ အတည်ပြောတာပါ "

ဆိုရင်းထယ်ယောင်း ကူးလေးရဲ့ကိုယ်ငယ်လေးတွင်းသို့ သူ၏အရာကိုအဆုံးထိသွင်းလိုက်ရင်း
ဖြည်းညှင်းစွာပင်လှုပ်ရှားနေလိုက်သည်။
အတွင်းထဲရောက်နေသည့် ကူးလေးကတော့
နာကျင်မှုကြောင့် မျက်ရည်စလေးတွေတွဲခိုနေပြီး
ထယ်ယောင်းက ကူးကိုအနမ်းတွေဖြင့်ချော့၏။

" အာ့!.ဟာ့...မောင့်အသက်..... "

" ကင်မ်ထယ်ယောင်း..နာ..နာလို့... "

ကူးကနာတယ်ပြောတော့ ထယ်ယောင်းတအား
ကြီးလှုပ်ရှားမနေပါဘဲ ဖြည်းဖြည်းသာလှုပ်ရှား
တာမို့ ထယ်ယောင်းကဦးဆောင်ကာ
အချစ်တွေကိုဆက်သည်။ပြီးနောက် ကူးလေးကို
သူ့ပေါ်တင်လို့ အောက်ကနေထယ်ယောင်းက
ပင့်လှုပ်ရှားပြီးနောက် တစ်ချီပြီးသွားပြီး
အချစ်တွေပြန်လည်ဆက်သည်။

" အင့်...ဟင့်....ဖြည်းဖြည်းဆို!..ဘာလို့မြန်မြန်
လာတာလဲ လူဆိုး​ကောင်ရဲ့ အင့်! "

နောက်တော့ကူးကို ခပ်ဖြည်းဖြည်းလေးဖြင့်
ဘေးတစ်စောင်းလေးထားကာ ကူးလေးရဲ့
ပေါင်တံလေးကိုမလို့ လည်တိုင်တွေ၊ပုခုံးတွေမှာ
အမှတ်အသားတွေအများကြီးပေး၍ အချစ်တွေ
ဆက်တိုးတော့သည်။

" အာ့!..မောင်...မြန်မြန်လေးကိုဖြည်းဖြည်း
သွားပါရစေ..."

" ဟင့်...အင့်...ငါလိုချင်တယ်... "

ကူးရှက်ပေမဲ့လည်း ထယ်ယောင်းနူးညံ့ညင်သာစွာ
လှုပ်ရှားခြင်းတွေက ကူးအတွက်သာယာမှုကို
ရောက်လာပြီမို့ ပိုတောင်းဆိုမိတာမို့ထယ်ယောင်း
ပိုရှေ့ဆက်မိသည်။

" အာ့...မောင့်အသက်... "

ကူးလေးကပိုလို့ကို တောင်းဆိုလာတော့
ထယ်ယောင်းမှာသူ့အသက်ရဲ့အပေါ်ကနေ
အုပ်မိုးလို့မြန်ဆန်လွန်းစွာ ခပ်သွက်သွက်လှုပ်ရှား
တော့သည်။

" အင့်...ဟ့...ပြီးတော့မယ်... "

" မောင်ရောပဲ...ဟ့... "

ပြီးနောက်ကူးရောထယ်ယောင်းရော ပြီးဆုံးခြင်းဖြစ်သွားခဲ့တော့သည်။ကူးလေးရဲ့ပြီးဆုံးခြင်းတွေကသူ့ဗိုက်ပေါ်သို့လျှံကျလာပြီး သူရဲ့ပြီးဆုံးခြင်းက
အပြင်မှာသာပြီးဖြစ်လိုက်သည်။သူ့အသက်က
ကိုယ်ဝန်သည်မို့ အဆင်မပြေမဖြစ်စေချင်ဘူး။

ကူးလေးကပင်ပန်းသွားတာမို့ အိပ်ပျော်သွားပြီဖြစ်သည်။ထယ်ယောင်းကကူးလေးရဲ့ပါးဖောင်းလေးကိုနမ်းလိုက်ရင်း မျိုးစေ့လေးရှိနေသည့်ကူးလေးရဲ့ဗိုက်ပေါ်ကိုနမ်းလိုက်ပြီးစကားဆိုသည်။

" ဒယ်ဒီ့မျိုးစေ့လေး လန့်သွားရင်တောင်းပန်ပါ
တယ်ကွာ၊ချစ်တယ် ဒယ်ဒီ့မျိုးစေ့လေး...
ပြီးတော့မောင့်အသက်လေးကိုရောပဲ.... "

ထယ်ယောင်းကူးဗိုက်လေးကိုနမ်းရင်း ကူးရဲ့
ပါးဖောင်လေးကိုပါနမ်းကာသူ့လည်းကူးဘေးမှာ
လှဲချလိုက်ကာကူးလေးရဲ့ကိုယ်ငယ်လေးကိုဖက်
အိပ်လိုက်သည်။ဘယ်လောက်တောင် အားအင်
သုံးလိုက်ရလဲဆို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ဖို့တောင်
မထနိုင်တော့တာဖြစ်သည်အထိ။

To be continued ~

အများကြီးရေးပေးထားတဲ့ Updateလေးပါ။

စွာတေးတို့၊ဂျေရီရယ်လေးတို့၊ကပြားလေးတို့
လာတောင်းတဲ့Updateလေးတွေကို ကျွန်တော်
မမေ့ပါဘူးနော်ဗျ။ဒါပေမဲ့အခုက တစ်ခုပြီးမှ
နောက်တစ်ခုသွားမှာမို့ စောင့်ပေးပါဦးခင်ဗျ။

> >