#zawgyi

" ဟုတ္မွသာေျပာၾကပါကြာ၊ကိုကိုအလွေလးက
ေယာက်ာ္းေလးကြ! "

ေဒါက္တာအြန္းဂ်ဴေျပာျပတာေတာင္ လက္မခံႏိုင္
တဲ့ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ ေဒါက္တာမလည္းထပ္
မေျပာႏိုင္ေတာ့ပါ။ဟိုေဆာ့ဆိုလည္း ရွင္းျပေနရ
တာတင္ပါးစပ္ေညာင္းေနၿပီျဖစ္သည္။

" ဒီကအစ္ကိုရယ္၊ဒီေဒါက္တာကေလ OGဆရာဝန္
စစ္စစ္ပါ၊ကြၽန္ေတာ္ကလည္း OGပါပဲ... "

ဟိုေဆာ့ေခၚထားသည့္ ဆရာဝန္ငယ္ေလးနဲ႔
ေဒါက္တာအြန္းဂ်ဴက OGဆရာဝန္ေတြျဖစ္တာမို႔
ရွင္းျပေနတာေတာင္ ထယ္ေယာင္းကမယုံႏိုင္ေသး
တာျဖစ္ၿပီး သူတို႔ကိုေတာင္ေျပာေသးသည္။

" မင္းေတာင္မယုံလို႔ ေဒါက္တာသြားေခၚရတာကို
ရမ္းေျပာမေနၾကနဲ႔ကြာ... "

ထယ္ေယာင္းစကားေၾကာင့္ ေဒါက္တာအြန္းဂ်ဴက
သက္ျပင္းရွည္ခ်လိုက္ၿပီး ဆိုဖာထက္ထိုင္ကာ
ခုနကစားလက္စေပါင္မုန္႔ကိုယူၿပီးစားေနသည္။
ၿပီးမွေရျဖင့္ေမွ်ာခ်လိုက္ရင္း....

" မင္းမယုံတာေတာ့မင္းကိစၥ၊ငါတို႔ သူႏိုးလာရင္
Medical checkလုပ္ၾကဦးမွာ၊ေျပာရရင္ေလ..
အမေလး..ငါအပ်ိဳေလးရွက္လိုက္တာဟယ္...
မင္းတို႔ဘယ္ႏွစ္ရက္အတူေနျဖစ္ၾကလည္း "

ေဒါက္တာအြန္းဂ်ဴက မ်က္မွန္ကိုပင့္တင္လိုက္ရင္း
ေမးေတာ့ ဟိုေဆာ့ကတစ္ခါဟုလက္တစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ျပသည္။မသိရင္ပဲသူပဲျဖစ္သလိုလိုနဲ႔။
ဟိုေဆာ့ကိုအမ်က္မျမည္သည့္မ်က္ေစာင္းျဖင့္
ၾကည့္သည္။

ၿပီးမွထယ္ေယာင္းကိုျပန္ၾကည့္ကာသူမမွာလည္းဟိုေဆာ့ေျပာျပတာနားေထာင္မိရင္း
အေတာ္အံ့အားသင့္သြားသည္ကအမွန္ပါ။

" တစ္ခါထည္းေတာင္ အာနိသင္ျပတာကအရမ္း
စြမ္းတာပဲေနာ္၊ဒါကေတာ့ထားပါ၊ေျပာခ်င္တာက
ေကာင္ေလးက ကံေကာင္းတယ္ပဲေျပာရမလား၊
သားအိမ္ပါလာတာရယ္၊ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈႏႈန္းကေယာက်ာ္း
ေလးမို႔ ဘာမွသိပ္မသိသာဘူး၊ဒါေပမဲ့လည္း
ႏွစ္ေယာက္ကအတူေနေတာ့ တစ္ႀကိမ္ထည္းကို
ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာရွိေတာ့ လႈံ႕ေဆာ္သလိုျဖစ္သြားတာ၊
တစ္နည္းမ်ိဳးပြားဖို႔ ျဖစ္သြားတာ၊တကယ္မင္းတို႔
ကံေကာင္းတယ္ေနာ္၊ငါေတာင္ႏိုင္ငံျခားမွာပဲ
ဒီCaseကိုတစ္ခါပဲျမင္ဖူးတာ "

ေဒါက္တာမေလးကေျပာရင္း သူမ၏မကုန္ႏိုင္​
ေသးတဲ့ေပါင္မုန္႔ကိုဆက္စားေနသည္။ထယ္
ေယာင္းမွာေတာ့ သူမေျပာသည့္မ်ိဳးပြားတာကို
ဆက္ေတြးေနရင္းမွ ထယ္ေယာင္းၿပဳံးမိ၏။

" မ်ိဳးပြားဖို႔ျဖစ္သြားတာဆိုေတာ့ ေမာင္တို႔ရဲ႕
မ်ိဳးေစ့ေလးေပါ့ "

ထယ္ေယာင္းက သူ႔ကိုကိုအလွေလးေဘးနားကို
သြားထိုင္ကာ လက္ေဖြးေဖြးေလးကိုဆုပ္ကိုင္ရင္း လက္ဖမိုးေလးကိုခပ္ဖြဖြနမ္းၿပီးေတာ့ေျပာလိုက္သည္။

" ဒယ္ဒီ့မ်ိဳးေစ့ေလး... "

ဒါကိုေရေသာက္ေနသည့္ ေဒါက္တာမေလးက
ကေလးရဲ႕နာမည္ေၾကာင့္ ရယ္ခ်င္စိတ္ကမ်ားသြား
သလို ေရေတြေတာင္သီးသြားသည္အထိ။

" ဖူး!!! ဘယ္လိုဘယ္လို!! "

ေဒါက္တာမကေမးတာေတာင္ မေျဖဘဲအိပ္ေန
သည့္ကူးေလးရဲ႕အနားမွာ လက္ဖမိုးေလးကို
တဖြဖြနမ္းၿပီး ကူးေလးရဲ႕ဗိုက္ခ်ပ္ခ်ပ္ေပၚမွာ
ေခါင္းေလးတင္ၿပီး 'ဒယ္ဒီ့မ်ိဳးေစ့ေလး'ဆိုတာခ်ည္းပဲထပ္ေနေတာ့သည္။

ဟိုေဆာ့ကေတာ့ ေဒါက္တာမကိုအရိပ္အကဲျပရင္း
သတိေပးလိုက္တာမို႔ ေဒါက္တာအြန္းဂ်ဴကဆက္
မေျပာေတာ့ဘဲ ၿငိမ္သြားၿပီးနားေထာင္ေတာ့သည္။

" ဟိုေဆာ့ ငါမင္းတို႔ေျပာတာမယုံတာမဟုတ္ေပမဲ့
ကိုကိုအလွေလးႏိုးလာရင္ ေသခ်ာစစ္ၾကည့္ေပးပါ၊ၿပီးေတာ့ငါ့မ်ိဳးေစ့ေလးက တကယ္ရွိေနရင္
မင္းက လိုအပ္တာေတြေျပာေပးပါ၊ငါ့အသက္
အားနည္းေနတယ္... "

ထယ္ေယာင္းက အားနည္းေနသည့္သူ႔အသက္ကို
ၾကည့္ကာဆံပင္ရွည္ေလးေတြကို သပ္တင္ေပးၿပီး
နမ္းကာ ဟိုေဆာ့ကိုလည္း ကိုယ္ဝန္ရွိေနသည့္
သူ႔အသက္အတြက္ဂ႐ုစိုက္ရန္ေတြေမးေနသည္။

ဟိုေဆာ့ကေတာ့ၿပဳံးရင္း ထယ္ေယာင္းအနားကို​
ေလွ်ာက္လာကာ ပုခုံးေပၚလက္တင္လိုက္ရင္း
ၿပဳံးေနကာေျပာသည္။

" အင္းပါ ငါတို႔ေသခ်ာ Medical Checkေပးပါ့
မယ္၊မင္းသာဘာဆက္လုပ္မလဲစဥ္းစားေတာ့ "

ဟိုေဆာ့လည္းအၿပဳံးတို႔ပိုတိုးရင္း သူတို႔သူငယ္ခ်င္း၏ Caseအဆင္ေျပသြားတဲ့အတြက္ ဝမ္းသာတာမို႔ေရာ ၿပီးေတာ့လည္းထပ္ဆင္အေနနဲ႔
ရာထူးပါတိုးသြားၿပီး သူတို႔ဆိုဦးေလးေတြေတာင္
ျဖစ္ေတာ့မည္အထိ။

အစ္ကိုကူးေလးက ထယ္ေယာင္းအတြက္ေတာ့
ကံေကာင္းျခင္းပါသယ္လာေပးသလို ေပ်ာ္စရာ
မိသားစုဘဝေလးပါ ျဖစ္လာေစသည္။

" ဟိုေဆာ့ရာ ငါသိပ္ေပ်ာ္တာပဲကြာ၊အစကငါ့ကို
တကယ္လက္မထပ္ေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ထားေပမဲ့
အခုေတာ့ငါ့ကို ငါ့အသက္လက္ထပ္မွာမလား၊
ငါတို႔မ်ိဳးေစ့ေလးေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ေလ "

ထယ္ေယာင္းက ဝမ္းသာအားရစြာမ်က္ရည္က်
ရင္းေျပာေတာ့ ဟိုေဆာ့နဲ႔အတူေယာင္းဝူေရာ
ဆရာဝန္ေလးပါမ်က္ရည္က်ေနသည္။သူလည္း
ၾကားထဲကေန ဝမ္းသာျခင္းတစ္မ်ိဳးေပါ့။

ေယာက်္ားေလးခ်င္းဆိုေသာ္လည္း မထင္မွတ္ဘဲ
အတူေနျခင္းကေန ရင္ေသြးေလးေတာင္ျဖစ္တည္
သြားတယ္ဆိုေတာ့ ထယ္ေယာင္းအဖို႔အရမ္းေပ်ာ္
ေနသည္ေလ။ဟိုေဆာ့တို႔လည္း ေပ်ာ္လြန္းလို႔
မ်က္ရည္က်မိသည္။

ထယ္ေယာင္းေတာ့ တအားသည္းကဲလြန္းေနေတာ့မွာပဲ။ဒီတိုင္းေတာင္ ကိုကိုအလွေလး၊အသက္ဆိုၿပီးမ်ိဳးစုံ သည္းကဲေနတာ။အခုဆိုသည္းကဲစရာ
'ဒယ္ဒီ'လို႔ေခၚမည့္ေပါက္စေလးကေရာက္လာေတာ့ပိုသည္းကဲေတာ့မဲ့စကားေတြၾကားရမည္။

" ဆရာ...ဆရာ့အပိုင္ရွိကဖုန္းလာေနတယ္... "

ထယ္ေယာင္း သူ႔ကိုကိုအလွေလးနားထိုင္ကာ
လက္ဖမိုးေလးေတြကို ေႏြးေအာင္ဂ႐ုစိုက္ရင္းမွ
ကူးေလးထံမွဖုန္းလာေတာ့ ေယာင္းဝူကသတိထား
မိၿပီးေျပာလာကာ ထယ္ေယာင္းဘက္ကိုဖုန္းကမ္း
ေပးေတာ့သည္။

ထယ္ေယာင္းဖုန္းကိုယူၾကည့္ေတာ့ ေခၚဆိုသူက
သူ႔အသက္၏ မိခင္ျဖစ္သည္။သည္ေတာ့မွလည္း
ထယ္ေယာင္းသတိရကာ အျပင္ဘက္ကိုၾကည့္ေတာ့အနည္းငယ္ ေမွာင္စျပဳေနၿပီျဖစ္သည္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ဖုန္းဆက္တာျဖစ္ရမည္။

' သားကူးေလး...အိမ္မျပန္လာေသးဘူးလား '

ထယ္ေယာင္းကဖုန္းကိုင္လိုက္ေရာ ကိုကို႔ရဲ႕အေမမွ
တစ္ဖက္ကေန ေမးလာသည္။အသံကလည္းတုန္
ေနလို႔ သူ႔သားေလးကိုဘယ္ေလာက္စိတ္ပူေနလဲ
ဆိုတာသိသာပါသည္။

" အေမ သူအိပ္ေနပါတယ္ခင္ဗ် "

ထယ္ေယာင္းက အိပ္ေနသည့္သူ႔အသက္အစား
ေျဖလိုက္ေတာ့ တစ္ဖက္ကအေမက အံ့အားသင့္
သြားသလိုေျဖလိုက္သည္။

' သားက ဘယ္သူလဲကြယ္... '

" ကြၽန္ေတာ္က ကိုကို႔ရဲ႕--ကူးရဲ႕ ဥကၠဌပါ "

ထယ္ေယာင္းက သူ႔ေခၚေနၾကနာမည္ေလးကို ကိုကိုအလွေလးရဲ႕အေမေရွ႕မွာမို႔ထုတ္မေျပာဘဲ
ေျဖလိုက္ေတာ့ ကိုကိုအလွေလးရဲ႕အေမကအေျပာ
အဆိုပိုေျပာေတာ့သည္။

' ဟုတ္လား၊အန္တီက စိတ္ပူလို႔ဖုန္းဆက္တာပါ၊
သားကူးေလး ဒီေန႔အိမ္ျပန္လာျဖစ္မယ္မလား '

ေမေမ့အေမးေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းကအိပ္ေနတဲ့
သူ႔ကိုကိုအလွေလးကိုၾကည့္လိုက္သည္။တစ္ခ်ိန္
လုံး သူ႔ကိုယ့္ပြားေလးရွိေနေတာ့အစားမစားႏိုင္၊
အရမ္းပင္ပန္းေနသည့္ ကိုကိုအလွေလးေၾကာင့္
သူအိမ္ျပန္မလႊတ္ဘဲ သူ႔အိမ္ကိုေခၚသြားမည္လို႔
ေတြးထားမိတာေၾကာင့္ျဖစ္လို႔ အားေနေပမဲ့လည္း
ျငင္းလိုက္သည္။

" ဒီေန႔ေတာ့ျပန္မလာျဖစ္ဘူးထင္တယ္၊ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္မ်ားေနလို႔ ဒီညမျပန္ျဖစ္ေလာက္ဘူး၊
မနက္ၾကရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကုမၸဏီကိုလာခဲ့ေပးပါ၊
အေမကို႔ ကြၽန္ေတာ္မနက္ၾကလာေခၚခိုင္းပါရေစ၊
လိုက္ခဲ့ေပးပါ၊ကြၽန္႔ေတာ့္တပည့္နဲ႔ "

' ဟုတ္ပါၿပီကြယ္၊သားကူးေလးကို ထမင္းစားဖို႔
ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ေပးပါဦးေနာ္၊သူေနမေကာင္းျဖစ္
ၿပီးထမင္းမစားတာအေတာ္ၾကာၿပီ '

အေမ့စကားမွာ ထယ္ေယာင္းပိုလို႔မ်က္ရည္ဝဲ
သြားသည္။ကိုကိုအေလွးကို သူသာဂ႐ုစိုက္ရင္
အခုလိုေတြျဖစ္မွာမဟုတ္။ကိုကို႔အေမဆိုလည္း
သူ႔သားကူးေလးကိုတအားခ်စ္လို႔ စိတ္ပူကာ
ေမးေတာ့သည္။

" ကြၽန္ေတာ္က ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ေပးပါ့မယ္၊အေမ
လည္း ေအးေဆးအနားယူပါ၊ေကာင္းေသာညပါ "

' ေက်းဇူးပါ သားေလးရယ္ '

ထယ္ေယာင္းကို ခပ္ခ်ိဳခ်ိဳေလးေျပာၿပီးေနာက္
ဦးစြာဖုန္းခ်လိုက္သည္။သည္ေတာမွလည္း
ထယ္ေယာင္းက သက္ျပင္းရွည္ခ်ရင္း...

" ေယာင္းဝူ...အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ထားလိုက္ေတာ့၊
အိမ္မွာရွိတာေတြ ကိုကိုအလွေလးထမင္းစားဖို႔
ျပင္ဆင္ေပးထားပါလို႔၊စစ္ေဆးၿပီးသြားရင္
ငါ့အိမ္ကိုသြားၿပီးျပရမယ္၊ငါတို႔မ်ိဳးေစ့ေလးကို "

ထယ္ေယာင္းက ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ဖုန္းကိုသိမ္း
ထားၿပီး ေယာင္းဝူကိုေျပာလိုက္ေတာ့သည္။

" ဟုတ္ကဲ့ဆရာ..ဟဲဟဲ ကြၽန္ေတာ္စီစဥ္ပါ့မယ္ "

ေယာင္းဝူကဖုန္းေျပာရင္ အျပင္ထြက္သြားၿပီး
အခန္းထဲမွာထယ္ေယာင္းရယ္၊ဟိုေဆာ့နဲ႔ဆရာဝန္
ႏွစ္ေယာက္သာက်န္ေနသည္။အေၾကာင္းကား
ႏိုးလာမည့္ကူးေလးကို ေျပာျပဖို႔အတြက္ေစာင့္
ေနၾကသည္ေပါ့။

" မင္းအေဒၚသာသိရင္ ေသြးတက္လိုက္မဲ့ျဖစ္ျခင္း
အစ္ကိုကူးေလးနဲ႔မင္းကို ကြဲေစခ်င္တာသူပါ
ထိပ္ဆုံးပါတယ္ေနာ္ "

ဟိုေဆာ့ကေျပာ​ေတာ့ ထယ္ေယာင္းကရယ္၏။
သူ႔အေဒၚတို႔ကူညီလို႔ပဲ သူနဲ႔ကိုကိုအလွေလးက
ဒီလိုျဖစ္သြားတာမလား။ပိုလို႔ေတာင္ပင္
ထယ္ေယာင္းက ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

" ေအးကြာ၊ေဒၚေလးသာသိရင္ အေတာ္အံ့ဩမွာ၊
အခုေတာ့ ဒယ္ဒီမ်ိဳးေစ့ေလးအတြက္ေတာ့
ဝမ္းသာၿပီ၊ဒယ္ဒီကအမ်ားႀကီးဂ႐ုစိုက္မွာမို႔
ဒယ္ဒီ့ မ်ိဳးေစ့ေလးကိုေတြ႕ခ်င္ၿပီ... "

ထယ္ေယာင္းက ကူးေလးရဲ႕အက်ႌကိုလွန္ကာ
ဗိုက္ခ်ပ္ျဖဴျဖဴေလးကို ခပ္ဖြဖြနမ္းရင္းေျပာ၏။
ဟိုေဆာ့ကေတာ့ တစ္ဖက္ကိုလွည့္သြားၿပီး
ဆရာဝန္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေစာင့္ေပးသည္။

" အင္း...ဟင္း... "

ကူးေလးကိုဆက္ေစာင့္ေပးေနရင္း ခဏအၾကာ
ကူးေလးက သတိျပန္လည္လာေတာ့သည္။
ထယ္ေယာင္းမွာလည္း သူ႔ကိုကိုအလွေလး
သတိျပန္လည္လာေတာ့ ဝမ္းသာသြားကာ
ၾကည့္ေနေတာ့သည္။

သတိရကာႏိုးလာသည့္ကူးေလးကေတာ့ မ်က္လုံး
ဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းထယ္ေယာင္းကိုျမင္ေတာ့ လန္႔သြားၿပီး
ဆတ္ခနဲထထိုင္ေတာ့သည္။

" ကိုကိုအလွေလး အဲ့လိုထမထိုင္ရဘူးေလ... "

ထယ္ေယာင္းက ကိုကိုအလွေလးသူ႔ကိုေတြ႕ကာ
ဆက္ခနဲထထိုင္လိုက္တာမို႔ အသည္းအသန္
ကိုယ္ငယ္ေလးကိုထိန္းေပးေတာ့ ကူးေလးက
လက္ကိုဖယ္ခ်ျပန္သည္။

" ငါ့ကိုလႊတ္!... "

" အစ္ကိုကူး...အိပ္ၿပီးရင္ေတာင္ အဲလိုမ်ိဳးဆက္ခနဲမထပါနဲ႔၊အဲ့ဒါကက်န္းမာေရးနဲ႔ညီၫြတ္တာမ်ိဳး
မဟုတ္ဘူးရယ္... "

ကူးေလးက ထယ္ေယာင္းကိုင္တာကိုျငင္းပယ္လို႔
ဟိုေဆာ့ကအျမင္မေတာ္ကာ သြားေျပာေပးသည္။
ဘယ္ေလာက္ပဲ ကေလးေလးရွိေနပါေစ၊အိပ္ယာမွႏိုးႏိုးခ်င္းဆက္ခနဲထထိုင္တာႀကီးက က်န္းမာေရး
ထိခိုက္ေစႏိုင္ပါသည္။

" အစ္ကိုအိမ္ျပန္ခ်င္တယ္၊သူကေရာဘယ္လိုလုပ္
ေရာက္လာတာလဲ... "

ကူးေလးက ထယ္ေယာင္းကိုေတြ႕ေတာ့ ဖယ္ေရွာင္လိုက္ကာ ဟိုေဆာ့ဘက္ကိုၾကည့္ရင္းေျပာသည္။
ဟိုေဆာ့ကေတာ့ ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္သြားၿပီး
သက္ျပင္းခ်လိုက္ကာ....

" အစ္ကိုကူး...အိမ္ျပန္လို႔မရေသးဘူး၊အစ္ကိုကူး
ေနမေကာင္းတဲ့caseေလးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ေျပာ
ျပဖို႔လိုအပ္လို႔၊အစ္ကိုကူးက ကြၽန္႔ေတာ့္ကိုျဖစ္
တာေလးေတြ ေသခ်ာေလးေျပာျပလို႔ရမလား "

ဟိုေဆာ့က အနီးနားမွာရွိသည့္ခုံကိုဆြဲယူလိုက္ရင္း
အစ္ကိုကူးေဘးနားထိုင္သည္။အစ္ကိုကူးကေတာ့
ထယ္ေယာင္းကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္မၾကည္လဲ
ဆိုတာ လွည့္ေတာင္မၾကည့္ေနဘူး။

ထယ္ေယာင္းကိုအကဲခတ္ျပန္ေတာ့လည္း
သူ႔ကေလးရွိေနလို႔ အတင္းမလုပ္ခ်င္သည့္ပုံစံမို႔
ထယ္ေယာင္းမထိတာျဖစ္သည္။ဒီလိုၾကေတာ့
ထယ္ေယာင္းက အေတာ္သနားဖို႔ေကာင္း၏။

" အစ္ကိုဘာမွမျဖစ္ပါဘူး၊သူ႔ကိုေတာ့မေတြ႕ခ်င္
တာမို႔ ျပန္ခိုင္းလိုက္ပါ... "

ကူးေလးက ဟိုေဆာ့ရွိေနသည့္အနားကိုတိုးကပ္
ရင္းေျပာေတာ့ အစကေတာ့ၿငိမ္နားေထာင္ေနတဲ့
OGဆရာဝန္မေလးက ထရပ္လာရင္းျဖင့္
ဟိုေဆာ့ေဘးနားလာကာ ထေျပာရေတာ့သည္။

" မေတြ႕ခ်င္လို႔မရဘူးကြယ္၊သူက ေမာင္ေလးရဲ႕
ဗိုက္ထဲက ကေလးအေဖမို႔သူရွိေနေတာ့ပိုသိတာ
ေကာင္းသြားတာေပါ့ "

" ဟင္...ကေလး "

ကူးအံ့အားသင့္သြားသည္။ထိုဆရာဝန္မေလးက
ကူးအနားကိုေရာက္လာၿပီး ဗိုက္နားကိုလက္ညိဳး
ထိုးျပကာ ကေလးရွိေၾကာင္းျပကာကေလးအေဖ
ထယ္ေယာင္းရွိရမည္လို႔ေျပာသည္။ဘာေတြလဲ။
ဘာေတြမ်ားျဖစ္ေနတာလဲ။

" သူတို႔ေျပာတာဟုတ္တယ္ ကိုကိုအလွေလး၊
ကိုကိုအလွေလးမွာ ေမာင္နဲ႔ရတဲ့ကေလးေလး
ရွိေနတာတဲ့... "

ၿငိမ္ေနသည့္ထယ္ေယာင္းပါ ကူးေလး၏လက္ကို
ဆုပ္ကိုင္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ကူးေလးကေတာ့
ထယ္ေယာင္းေျပာတဲ့စကားေၾကာင့္ မ်က္ဝန္းဝိုင္းေတြက အံ့ဩေနသည္။

" မယုံဘူး၊မဟုတ္တာေတြလာမေျပာေနနဲ႔၊
ငါကေယာက်ာ္းေလး၊မင္းရဲ႕အႀကံေတြက
ဒါအကုန္ပဲလား ကင္မ္ထယ္ေယာင္း!ငါ့ကို
ထပ္ၿပီး ဒုကၡေပးဦးမွာလား! "

ကူးေလးက သတိဝင္လာၿပီးမွ ထယ္ေယာင္းရဲ႕
လက္ကိုဆြဲဖယ္ကာေျပာသည္။ထယ္ေယာင္းက
သူ႔ကိုကိုအလွေလးစကားေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းမိ၏။
ဝမ္းနည္းတယ္ဆိုတာထက္ နာက်င္သည္။

ခ်စ္ရသူကကိုယ့္ကို လူဆိုးတစ္ေယာက္လိုပမာ
သတ္မွတ္ထားခံရတာမို႔ နာက်င္ေလသည္။သူနာ
က်င္တာကို တစ္ျခားသူေတြကိုမျပခ်င္တာမို႔
က်ေတာ့မည့္မ်က္ရည္ေတြကိုလက္ဖမိုးျဖင့္
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသုတ္ကာထရပ္လိုက္သည္။

" ေမာင္က ဒုကၡေပးတာမဟုတ္ဘဲ အသက္က
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဒုကၡေပးေနတာ၊အပင္ပန္းခံေနတာ
ေလ၊ဟိုေဆာ့!သူ႔ကိုအိမ္ေခၚသြားေတာ့မွာမို႔
ျမန္ျမန္စစ္ေဆးလိုက္ရင္ေကာင္းမယ္ "

" ေအးပါကြာ၊အစ္ကိုကူးေလး ေနမေကာင္းျဖစ္
တာၾကာၿပီလား၊ၿပီးေတာ့ေနမေကာင္းရင္းကေန
အစ္ကိုကူးေလးက အန္ခ်င္တာမ်ိဳး၊ခံတြင္းပ်က္
ၿပီးထမင္းမစားခ်င္တာမ်ိဳးေရာျဖစ္ေသးလား "

ဟိုေဆာ့ကေမးေတာ့ ကူးေလးကေခါင္းအသာ
ေလးၿငိမ့္ျပသည္။ၿပီးမွ သက္ျပင္းရွည္ခ်ရင္း..

" အင္း...ျဖစ္တယ္၊အစ္ကိုအဲ့လိုျဖစ္ေနခဲ့တာ
သူနဲ႔မေတြ႕တဲ့၃ပတ္အေက်ာ္မွာပဲ၊ထမင္းစားပ်က္လို႔ေမေမေကြၽးတာေတြမစားႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ေကာင္းတာ
ေတြစားခ်င္စိတ္ကျပင္းျပတာမ်ိဳးျဖစ္ေပမဲ့လည္း
အစာမေၾကခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္တယ္ "

ကူးေလးကဟိုေဆာ့ကို သူျဖစ္ေၾကာင္းေတြေျပာျပေတာ့ ထယ္ေယာင္းက သူ႔ကိုကိုအလွေလးကို
ပိုဂ႐ုဏသက္မိပါသည္။ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား
စားခ်င္တာေတြရွိလိုက္မလဲ။ဘယ္ေလာက္မ်ား
ခံစားေနရတာေတြကို သည္းခံထားရမလဲ။

" ရွင္းဟြန္း မင္းကစမ္းသပ္ဖို႔အခန္းကိုေသခ်ာျပင္ထားေတာ့၊ငါပဲတာဝန္ယူစစ္ေဆးေပးမယ္၊အစ္မအြန္းဂ်ဴကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "

ဟိုေဆာ့က ကူးေလးထံမွစကားသံကိုၾကားေတာ့
အျမန္စစ္ေပးဖို႔လုပ္ရသည္။ဘာေၾကာင့္လည္းဆို
ဟိုေဆာ့က အစ္ကိုကူးပင္ပန္းေနပုံေပါက္တာမို႔
အျမန္စီစဥ္လိုက္ရတာျဖစ္သည္။

" ရတယ္၊ဟိုေမာင္ေလး ဗိုက္ထဲကမ်ိဳးေစ့ေလးကို
ဂ႐ုစိုက္ေပါ့ေနာ္ ဟီးဟီး... "

ဆရာဝန္အစ္မက ကူးေလးကိုၾကည့္ကာၿပဳံးကာ
ေျပာျပၿပီးထြက္သြားေတာ့ ကူးေလးသူ႔ရဲ႕ဗိုက္ေပၚ
ကိုလက္ျဖင့္ထိေတြ႕မိသည္။

ကေလးေလးတဲ့။ဘယ္လိုေရာက္လာျပန္တာလဲ။အကယ္လို႔မင္းရွိေနရင္ေတာင္ မင္းကငါမခ်စ္တဲ့
သူရဲ႕ေသြးနဲ႔စပ္ေနလို႔ မလိုခ်င္မိဘူး။ရွိေနရင္လည္း
ဖ်က္ခ်ခ်င္မိပါသည္။

- - - - -

" ကြၽန္ေတာ္က စစ္ေတာ့မွာမို႔အစ္ကိုကူးေလးက
စိတ္လႈပ္ရွားတာမ်ိဳးေတာ့ျဖစ္မေနပါနဲ႔...
မ်ိဳးေစ့ေလးရွိေနေတာ့ ပိုေကာင္းတယ္မလား "

စစ္ေဆးမည့္အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ဟိုေဆာ့က
ရယ္ႀကဲႀကဲျဖင့္ စေနာက္သလိုေျပာသည္။
ကူးလည္း အလိုက္သင့္ခပ္ေအးေအးၿပဳံးလိုက္
ေပမဲ့လည္း ကေလးရွိမေနပါေစနဲ႔လို႔စိတ္ထဲမွ
ဆုေတာင္းမိပါသည္။

ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ကူးေလးနဲ႔တူမေနဘူး။
တစ္ခ်ိန္လုံးစိတ္လႈပ္ရွားၿပီး အေပၚကုတ္ေတြပါ
ခြၽတ္ၿပီး အခန္းထဲမွာပင္ဟိုေလွ်ာက္ဒီေလွ်ာက္
လုပ္ေနသည္။ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ေပ်ာ္ေနရတာလဲ။

" ထယ္ေယာင္းရယ္ မင္းၿငိမ္ၿငိမ္ေနပါလားကြာ၊
ကိုယ္ဝန္ရွိလားစစ္ေဆးရမဲ့သူက ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊
မင္းကပဲ စိတ္လႈပ္ရွားေနတယ္... "

ဟိုေဆာ့က စမ္းသပ္ဖို႔စက္ကိုေသခ်ာျပင္ေနရင္း
ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနသည့္ ထယ္ေယာင္းကိုေမးေတာ့
ကူးတို႔အနားကိုေရာက္လာကာ ဟိုေဆာ့ကိုၾကည့္လို႔
ေျဖပါသည္။

" မ်ိဳးေစ့ေလးက ငါ့အတြက္ကံေကာင္းေစတဲ့
အရာေလးျဖစ္ေတာ့မွာမို႔ ငါစိတ္လႈပ္ရွားတယ္၊
ငါ့မ်ိဳးေစ့ေလး အထဲမွာရွိေနမွာမလား "

ထယ္ေယာင္းက စိတ္လႈပ္ရွားစြာေျပာေနေတာ့
ကူးေလးမွာ အံ့ဩေနတာျဖစ္သည္။ငါ့မွာကေလး
ရွိတာေလးက သူ႔အတြက္ဘာေတြမ်ားေပ်ာ္စရာ
ျဖစ္သြားရတာမို႔လဲ။မရွိပါေစနဲ႔။

" ေအာင္မေလး..ထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္ထည္း
မဟုတ္ဘဲ ငါေတာင္စိတ္ေတြလႈပ္ရွားေနတယ္...
အစ္ကိုကူး ဂ်ယ္လိမ္းၿပီးၿပီမို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔စမ္း
သပ္ၿပီေနာ္... "

ဟိုေဆာ့က ကူးေလးရဲ႕အက်ႌကိုလွန္ကာဗိုက္ေပၚ
ဂ်ယ္လိမ္းေပးၿပီး စစ္ေဆးဖို႔အတြက္ကူးေလးကို
အသိေပးသည္။သည္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းလည္း
ကူးလွဲေနတဲ့ကုတင္ေဘးမွာထိုင္ကာ စိတ္လႈပ္ရွား
စြာေစာင့္ဆိုင္းေနသည္။

ကူးေလးရဲ႕ဗိုက္ေပၚ စစ္ေဆးသည့္ကရိယာေလး
တင္ၿပီးစစ္ေနသည့္ႏွင့္ ကူးေလးကစိတ္လႈပ္ရွားကာ လက္သီးဆုပ္ေလးတင္းခနဲျဖစ္သြားသည္။
ထယ္ေယာင္းဆိုသည္လည္း ကူးေလးရဲ႕အေန
အထားကိုသတိထားမိသည့္အတြက္ ကူးေလးရဲ႕
လက္ျဖဴေလးကို သူလက္တို႔ျဖင့္အုပ္ကိုင္ထား၏။

ဟိုေဆာ့ကေတာ့ စစ္ၾကည့္ေပးရင္းမွၿပဳံးရယ္လိုက္
တာမို႔ ထယ္ေယာင္းလည္းလႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြား
သလို၊ကူးလည္း မ်က္ဝန္းေလးမ်ားပိတ္ထားၿပီး
လက္သီးခပ္ျပင္းျပင္းဆုပ္ထားမိသည္။

" အို!ေသခ်ာေနတာပဲ၊ထယ္ေယာင္းေရ မင္းေတာ့
ဒယ္ဒီျဖစ္ၿပီ၊ဂုဏ္ယူပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းရာ... "

ဟိုေဆာ့က ဝမ္းသာအားရစြာျဖင့္ထယ္ေယာင္းကို
ေျပာျပေနေတာ့ထယ္ေယာင္းမွာလည္း အေတာ္
ေပ်ာ္ေနတာျဖစ္သည္။ကင္မ္ထယ္ေယာင္း
တကယ္ဒယ္ဒီျဖစ္ၿပီပဲ။

" ဒါဆိုငါတို႔မ်ိဳးေစ့ေလး၊ဟား!ေမာင့္အသက္
ၾကားလား၊ေမာင္တို႔မ်ိဳးေစ့ေလးရွိတယ္တဲ့... "

ကူးမ်က္ဝန္းေတြကို ခပ္တင္းတင္းပိတ္ထားၿပီး
နဖူးျပင္မွေခြၽးစေတြထြက္လာကာ ေခါင္းကိုအႀကိမ္ႀကိမ္ခါေနမိသည္။ကေလးကရွိေနတာတဲ့။
မရွိပါေစနဲ႔လို႔ဆုေတာင္းလိုက္ေပမဲ့လည္း သူျဖစ္
ခ်င္တာမ်ိဳးျဖစ္မလာခဲ့ပါေလ။

" ဒီမွာၾကည့္၊ဒီအမဲစက္ေလးက မင္းရဲ႕မ်ိဳးေစ့ေလး
အစ္ကိုကူး...စိတ္လႈပ္ရွားေနတာလား၊ၾကည့္ရတာ
ပိုစိတ္လႈပ္ရွားေအာင္ ကြၽန္ေတာ္တစ္ခုခုျပရမယ္
ထင္တယ္.... "

ဟိုေဆာ့က မ်က္ဝန္းေတြအတင္းပိတ္ထားသည့္
ကူးေလးကိုၾကည့္ကာေနာက္ေနေတာ့သည္။
ထယ္ေယာင္းမွာလည္း သူ႔ကိုကိုအလွေလးကို
ၾကည့္ၿပီးေခြၽးစို႔ေနသည့္နဖူးက်ဥ္ေလးကိုနမ္း၏။

' ဒုတ္!...ဒုတ္!...ဒုတ္!.... '

" ဟင္....ဟင့္...ကေလးေလး... "

ဟိုေဆာ့က ကူးေလးကမျမင္ရေသးလို႔ဆိုၿပီး
စိတ္လႈပ္ရွားေနတယ္ဟုထင္ကာ ကူးေလးရဲ႕
ဗိုက္ထဲရွိေနသည့္ကေလးေလး၏ ႏွလုံးခုန္သံကို
ေပးနားေထာင္လိုက္ေတာ့သည္။

" မ်ိဳးေစ့ေလး...ဒယ္ဒီ့မ်ိဳးေစ့ေလး "

ထယ္ေယာင္းကလည္းေပ်ာ္လို႔ မ်က္ရည္က်ကာ
ဝမ္းသာေနကာ ကေလးေလးရဲ႕နာမည္ကိုထပ္ခါ
တစ္လဲလဲေခၚေနသည္။

ကူးေလးရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြလည္း ကေလးေလး၏
ႏွလုံးခုန္သံၾကားၿပီးထည္းက ပြင့္လာၿပီျဖစ္သည္။မိဘတစ္ေယာက္ရဲ႕ေမတၱာလႈိင္းေလးကျဖတ္သြားသည္မို႔ အသက္ရွင္ေနတဲ့ကေလးေလးေၾကာင့္
ကူးမ်က္ဝန္းေလးဝိုင္းလို႔နားေထာင္ေနသည္။

ဟိုေဆာ့ကေတာ့ ကူးေလးအံ့အားသင့္ေနတာကို
သတိထားမိလို႔ၿပဳံးလိုက္ကာ စကားဆိုသည္။

" အစ္ကိုကူး...ကြၽန္ေတာ္ ကေလးေလးရွိေနတဲ့
ေနရာေလးျပရမလား၊ထယ္ေယာင္းကလည္း
ေတြ႕ခ်င္ေနတာမို႔လို႔ေလ... "

" အင္း..အင္း.. "

ကူးေလးလက္ခံလိုက္မိသည္။ကေလးေလးရဲ႕
အသက္ရွင္ေနေၾကာင္းျပသည့္ ႏွလုံးခုန္သံကို
ၾကားလိုက္ရတာထည္းက ပုံစံေလးကိုပါျမင္
ခ်င္ေနၿပီျဖစ္တာမို႔ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။

" ဒါေလးက အစ္ကိုကူးရဲ႕ဗိုက္ထဲမွာတည္ရွိေနတဲ့
သက္ရွိမ်ိဳးေစ့ေလးပါဗ်ာ... "

ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူးေလးဘက္သို႔ ဟိုေဆာ့က
စက္ကိုလွည့္ျပေတာ့ ထယ္ေယာင္းမွာလည္း
ဝမ္းသာၿပီးၾကည့္ေနသလို ကူးဆိုသည္လည္း
ဟိုေဆာ့ျပသည့္အမဲစက္ေလးက္ုၾကည့္ကာျဖင့္
ငိုမိေတာ့သည္။

ကူးမ်က္ရည္ေတြက်ဆင္းရင္း ကေလးေလးရဲ႕
လႈပ္ရွားေနသည့္အမဲစက္ေသးေသးေလးကို
သေဘာက်ၾကည့္ေနမိသည္။ကေလးေလးက
သူထဲရွိေနတာပဲ။

" ဂုဏ္ယူပါတယ္ ဒယ္ဒီနဲ႔ပါးပါးကို၊မ်ိဳးေစ့ေလးက
အတည္ႀကီးရွိေနတာမို႔... "

" အင့္..ဟင့္..ကေလးေလး.. "

ဟိုေဆာ့ကေျပာလိုက္ေတာ့ ကူးေလးမွာေတာ့
မိဘေနရာေရာက္သည့္ခံစားခ်က္ကို ပိုခံစားမိလိုက္ၿပီး ပိုတိုးလို႔ငိုမိသည္။ထယ္ေယာင္းမွာ
လည္းငိုေနသည့္ သူ႔ကိုကိုအလွေလးကိုရင္ခြင္ထဲ
ထည့္ကာ ဟိုေဆာ့ျပသည့္ပုံရိပ္ေလးကိုၾကည့္လို႔
သေဘာက်ေနသည္။

" ဟိုေဆာ့...ငါတို႔ဒီပုံေလးကိုအမ်ားႀကီးရမလား၊
ငါသေဘာက်လြန္းလို႔ပါ၊ငါတို႔မ်ိဳးေစ့ေလးက
ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ရွိေနတာေလးမို႔... "

ထယ္ေယာင္းလည္းငိုထားေတာ့ ဩရွရွအသံက
အက္ကြဲေနသည့္ၾကားမွေျပာလိုက္သည္။
ဟိုေဆာ့ကရယ္ရင္း...

" မင္းတို႔မေျပာလည္း ငါေပးမွာပါကြာ၊အခုေတာ့
အစ္ကိုကူးကိုေခၚၿပီး ေရတိုက္လိုက္ပါဦး၊အရမ္း
ပင္ပန္းထားတာမို႔ ငိုဖို႔မသင့္ဘူး... "

" အင္းအင္း...ကိုကိုအလွေလး၊ေမာင္..ေရသြား
ထည့္ေပးမယ္၊ကိုကိုအလွေလးက မငိုနဲ႔ေတာ့ "

ထယ္ေယာင္းက ငိုေနသည့္သူ႔ကိုကိုအလွေလးကို
မ်က္ႏွာေလးကိုတဖြဖြနမ္းလိုက္ၿပီး ေရသြားထည့္
လာၿပီး ေရတိုက္ေစသည္။ကူးေလးမွာလည္း
သူ႔ကေလးေလးကိုျမင္ျမင္ခ်င္းဖ်က္ခ်ဖို႔ေတာင္
စိတ္ကူးရွိမေနေတာ့ဘဲ သူအားနာမိသြားသည္။
အခုေတာင္သူေျပာတဲ့စကားေတြကိုမ်ားၾကား
သြားမိမွာေတာင္ စိုးရိမ္မိပါသည္။

" အစ္ကိုကူးအတြက္ေရာ...ေရာ့..ထယ္ေယာင္း
မင္းကေတာ့ထပ္ယူလာေပးထားတယ္ "

ကူးလက္ထဲဟိုေဆာ့က ကေလးေလး၏ပုံေလးေပးလိုက္၏။ကူးေလးလည္း ထိုပုံေလးကိုၾကည့္
ကာေႏြးေထြးသြားသလိုခံစားရၿပီး အမဲစက္ေလး
ျဖစ္ေနသည့္ေနရာေလးကို လက္ေလးနဲ႔တို႔ထိမိ
ေတာ့သည္။

ၿပီးေတာ့လည္း ပုံေလးကိုၾကည့္ကာမ်က္ရည္ေတြ
အလိုလိုက်လာရင္း အမဲစက္ေလးရွိသည့္ေနရာကို
နမ္းလိုက္သည္။

" ပါးပါးကေလးေလးကို ပါးပါးကခုနကစိတ္ထဲ
ေျပာလိုက္မိတာမို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ... "

ထယ္ေယာင္းနဲ႔ဟိုေဆာ့က ကူးေလးလုပ္သည့္ အမူအရာကိုၾကည့္ကာ ၿပဳံးေနမိေတာ့သည္။
ကေလးေလးအေပၚအမွားလုပ္မိရင္လည္း
ဗိုက္ထဲကမ်ိဳးေစ့ေလးက သူ႔ပါးပါးကခ်စ္စရာ
ေကာင္းလို႔ဆိုသည့္အခ်က္ႏွင့္ စိတ္ဆိုးေျပမွာ
အေသအခ်ာပါပဲေလ။

" ကိုကိုအလွေလး...ေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ထည္း
ေအးေဆးစကားေျပာလို႔ရမလား... "

" အင္း...ေျပာေလ... "

ကူးေလးကနမ္းၿပီးမွ ပုံေလးကိုဆက္ၾကည့္ေနရင္း
ထယ္ေယာင္းက စကားေျပာဖို႔ခြင့္ေတာင္းေတာ့
မ်က္ႏွာတည္သြားၿပီး မ်က္ရည္တို႔ကိုသုတ္ရင္း
စကားေျပာလာသည္။ဟိုေဆာ့ကၿပဳံးရင္း
အလိုက္သိစြာထြက္သြားေပးသည္။

" ေမာင္...ကိုကိုအလွေလးကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ
အေစာထည္းကသိၿပီးသားေနမွာပါ၊ေမာင္က
ျဖစ္ျဖစ္ျခင္းကထည္းက တာဝန္ယူဖို႔ေျပာေပမဲ့
ကိုကိုအလွေလးလက္မခံေတာ့ ေမာင္အတင္း
မလုပ္ခဲ့ပါဘူး၊အခုေတာ့ေမာင္တို႔ကေလးေလး
ရွိလို႔ လက္ထပ္ဖို႔ကိုခြင့္ေတာင္းပါတယ္ "

ကူးေလးရဲ႕မ်က္ႏွာတည္အေနအထားကပ်က္သလို
ျဖစ္သြားသည္။သည္ေတာ့ထယ္ေယာင္းလည္း
သက္ျပင္းရွည္ခ်ရင္း....

" ကိုကိုအလွေလးအတြက္မေတြးေပးရင္ေတာင္
မ်ိဳးေစ့ေလးအတြက္ေတြးေပးလို႔မရဘူးလား၊
အေဖႏွစ္ေယာက္လုံးကရွိေနရဲ႕နဲ႔ခြဲေနေသးတာ
မေကာင္းဘူးမလား "

ထယ္ေယာင္းေျပာလိုက္သည္ေၾကာင့္ ကူးေလး
ေတြးလိုက္သည္။ၿပီးမွ သူ႔ကေလးေလးရဲ႕ပုံကို
ၾကည့္ရင္းေျဖလိုက္သည္။

" ငါစဥ္းစားဦးမယ္၊မဟုတ္လည္း ကေလးကို
ငါတစ္ေယာက္ထည္းရေအာင္ေမြးမယ္၊မင္းနဲ႔
အတူေနဖို႔ဆိုတာ ငါအတြက္အဆင္မေျပဘူး "

" အစ္ကိုကူး...ဒါကစဥ္းစားစရာမဟုတ္ဘူးေလ၊
ကေလးအတြက္ေတြးၿပီးေလ-- "

အခန္းထဲျပန္ဝင္လာသည့္ဟိုေဆာ့က ကူးေလးနဲ႔
ထယ္ေယာင္းေျပာေနတာကိုၾကားၿပီး ေျပာ၏။
ထယ္ေယာင္းက ဟိုေဆာ့စကာထပ္ေျပာမွာကို
ဟန္႔တားလိုက္ၿပီး လႊတ္ေပးခိုင္းလိုက္သည္။

ကူးေလးကေတာ့ ဂ႐ုေတာင္စိုက္မေနဘဲကေလးရဲ႕
အမဲစက္ေသးေလးပုံကိုသာ ဆက္ၾကည့္ေနသည္။
ထယ္ေယာင္းေတြးမိသည္။ကိုကိုအလွေလးက
မ်ိဳးေစ့ေလးေရာက္လာတာေတာင္မွလည္း
သူ႔တစ္ေယာက္ထည္းအတြက္ မာနတင္းခံ
ေနတာျဖစ္သည္။

" ထယ္ေယာင္း မင္းဘယ္လိုဆက္လုပ္မွာလဲ... "

ဟိုေဆာ့က ထယ္ေယာင္းအနားပိုကပ္လာကာ
ကူးေလးမၾကားေအာင္ ေျပာလာသည္။
ထယ္ေယာင္းလည္း သက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း
ဟိုေဆာ့ေမးသည္ကို ျပန္ေျဖသည္။

" အခုငါ့အိမ္ကိုေခၚသြားမွာ၊လူႀကီးေတြကေျပာလို႔
ကိုကိုအလွေလးက လက္မခံစရာမရွိဘူး၊
အထူးသျဖင့္အဖိုးနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ အဖိုးကေသခ်ာ
ေျပာျပလိုက္ရင္ ကိုကိုအလွေလးလက္ခံမွာ... "

ထယ္ေယာင္းထိုသို႔ေျပာလိုက္ၿပီး သူ႔အသက္ကို
ဆက္ၾကည့္ေနသည္။ဟိုေဆာ့ကေတာ့
ထယ္ေယာင္းေျပာသည့္စကားေတြေၾကာင့္
သေဘာက်ကာ ၿပဳံးလိုက္သည္။

အျမန္လက္ထပ္ျဖစ္ပါေစလို႔လည္း ေတြးရင္းေပါ့။

- - - - -

" ဟင့္..ေဒၚေလးရယ္ ညေနကေလလီယမ္က
အလုပ္ကိစၥေျပာတာကို ႏွင္လႊတ္တယ္၊လီယမ္က
စကားအေကာင္းေျပာဖို႔ သြားတာကို "

အခုဆိုရင္ေတာ့ ညေနကထယ္ေယာင္းႏွင္လႊတ္
လိုက္သည္။​ကိစၥကိုမေက်မနပ္ျဖစ္သည္ထက္
အားလုံးသနားေအာင္ လာငိုၿပီးအေဒၚကိုတိုင္
ေနသည္။ဧည့္ခန္းထဲ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ကာ
TVၾကည့္ေနသည့္အဖိုးေရာ၊သတင္းစာဖတ္ေနတဲ့
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ဒယ္ဒီေရာ၊စေတာ္ဘယ္ရီအသီး
ေတြခ်ည္းစိပ္ေနတဲ့ ထယ္ေယာင္းရဲ႕အေမေရွ႕
ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ကာငိုျပေနေတာ့သည္။

" အင္းပါကြယ္၊ေဒၚေလးက ျပန္လာရင္လည္း
အမ်ားႀကီးဆူေပးပါ့မယ္၊ထယ္ေဆာင္း!
နင့္သားကိုနင္ျပန္ဆူထားေနာ္! "

ေဒၚေလးက လီယမ့္စကားေၾကာင့္သနားသြားကာ
ဖက္ေပးထားရင္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေရွ႕ကသတင္း
စာဖတ္ေနသည့္ေမာင္ကိုလည္း ေျပာေသးသည္။

" ငါ့သားျပန္လာမွ အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးၿပီး
ဆူတာပိုေကာင္းမယ္ထင္တယ္... "

ကင္မ္ထယ္ေဆာင္းက သတင္းစာဖတ္ရင္းမွ
သူ႔အစ္မကိုလွမ္းၾကည့္ရင္း မ်က္မွန္ကိုပင့္တင္လို႔
ေျပာသည္။အစ္မကေတာ့ မေက်နပ္ကာျဖင့္
ခပ္စူးစူးၾကည့္ရင္း TVၾကည့္ေနသည့္အေဖ့ဘက္
လွည့္ကာ...

" ဒယ္ဒီ့!ဒယ္ဒီလည္းဒယ္ဒီ့ေျမးကိုဆူသင့္တယ္
ထင္တယ္ေနာ္၊ဒယ္ဒီ!ဒယ္ဒီ! "

" သမီးေခၚေနတာလား၊ဒယ္ဒီ႐ုပ္ရွင္ထဲေရာက္
ေနလို႔ သမီးဘာေျပာေနလဲမၾကားဘူး "

အဖိုးရဲ႕စကားေၾကာင့္ လီယမ္ငိုေနရင္းမွမ်က္
ေမွာင္ႀကဳံ႕မိပါသည္။သူေရာက္ထည္းကငိုျပ
ေနတာကို အခုထိ႐ုပ္ရွင္ၾကည္ေနတာတဲ့။
ဒါဆိုသူငိုေနတာကို တစ္ေယာက္မွမသိဘူးေပါ့။
လီယမ္ေဒါသတို႔ပိုထြက္မိပါသည္။

" ဒယ္ဒီ့ေျမးတအားဆိုးေနတာ၊ဒယ္ဒီလည္း နဲနဲ
ဆုံးမပါလား၊အခုက ကြၽန္မမိတ္ေဆြရဲ႕သားကို
ေစာ္ကားေျပာဆိုေနတာေလ ဒယ္ဒီ... "

" အင္း၊ေျမးလာရင္ေတာ့ အကုန္ေမးေပးမယ္ "

အဖိုးကဂ႐ုေတာင္စိုက္မေနဘဲ Tvဆက္ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ လီယမ္ကသူ႔ကိုဂ႐ုစိုက္သည့္အေဒၚ
ေၾကာင့္ဆက္ငိုေနသည္။သည္ေတာ့ ေဒၚေလးက
သူမ၏ေယာင္းမစိပ္ထားသည့္ စေတာ္ဘယ္ရီဗန္း
ကိုယူလိုက္ၿပီး လီယမ္ကိုေပးလိုက္သည္။

" ေရာ့..လီယမ္ေလးစားေနာ္၊ၿပီးရင္ျပင္ခိုင္းထားတဲ့
ထမင္းေတြလည္းစားသြားဦး...သားထယ္ေရာက္
လာမွျပန္ေတာ့ေနာ္၊ေဒၚေလးကဆူေပးမယ္ "

" ဟင့္...ေက်းဇူးပါဗ် ေဒၚေလး... "

လီယမ္ကစေတာ္ဘယ္ရီသီးေတြကိုစားေနေတာ့
ထယ္ေယာင္းအေမကလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
ထိုသည္ကို ေဘးကသတင္းစာဖတ္ေနသည့္
ထယ္ေယာင္းအေဖက သတိထားမိေတာ့
အားနာေနသည့္သူ႔ဇနီးအစားလွမ္းေျပာ၏။

" အိမ္ကိုဧည့္သည္လာမွာမို႔ အခ်စ္ကအမ်ားႀကီး
လုပ္ထားတာ၊နင့္အတြက္လို႔ေျပာလို႔လား "

ထယ္ေယာင္းအေဖက သတင္းစာကိုစားပြဲေပၚ
တင္ရင္းေျပာလိုက္ေတာ့ စေတာ္ဘယ္ရီစားေနတဲ့
လီယမ္ပါရပ္သြားၿပီး ေဒၚေလးကစကားစသည္။

" လီယမ္ေလးကလည္း ဧည့္သည္ပဲကို၊နင္တို႔
လည္းအခုအခ်ိန္အထိ ထမင္းမစားဘဲဒီအသီးေတြ
စားၿပီးလည္း ဗိုက္ဝေသးမွာမဟုတ္ဘူး၊ဒယ္ဒီဆို
အခုထိထမင္းမစားႏိုင္ေသးဘူး လက္ဖက္ရည္
ေသာက္ေနတာမ်ားၿပီ "

ေဒၚေလးက ထယ္ေယာင္းအေဖကိုၾကည့္ကာ
ခပ္႐ြဲ႕႐ြဲ႕ဆိုရင္း သူမ၏အေဖကိုေတာင္ခပ္႐ြဲ႐ြဲ႕
ေျပာလိုက္ေသးသည္။ကင္မ္ထယ္ေဆာင္းက
သက္ျပင္းရွည္ခ်လိုက္သည္။တကယ္ေတာ့
သက္ျပင္းထက္ေဒါသကိုေလ်ာ့ခ်ာတယ္ဆိုတာ
ပိုမွန္ပါသည္ေလ။

" အကို...ကြၽန္မထပ္သြားစိပ္လိုက္ပါ့မယ္၊အမ်ား
ႀကီးစိတ္မတိုေနနဲ႔ေနာ္၊ခဏေနသားေလးေရာက္
လာေတာ့မွာကို... "

" အင္း..ထပ္စိပ္ေနရင္လည္း Tvမၾကည့္နဲ႔ေတာ့၊
ဓားရွမိလိမ့္မယ္ ဂ႐ုစိုက္... "

ထယ္ေယာင္းအေဖက သူ႔ဇနီးကိုဆိုသိပ္ခ်စ္၏။
အခုေတာင္ ကိစၥေသးေသးေလးလုပ္တာေတာင္
ဓားရွမွားဆိုတာေၾကာင့္ပါ ဂ႐ုစိုက္ေနေသးသည္။
ထယ္ေယာင္းအေမလည္းၿပဳံးလိုက္ၿပီး မီးဖိုခန္းထဲ
ျပန္ဝင္သြားေတာ့သည္။

အေဒၚကေတာ့ လီယမ့္နဲ႔အတူစေတာ္ဘယ္ရီစားရင္း သူ႔ေမာင္နဲ႔ေယာင္းမပုံစံကိုၾကည့္ကာ ခပ္မဲ့
မဲ့ၾကည့္သည္။

" ကြၽန္ေတာ္ေရာက္ၿပီ အဖိုး၊ဪ...လူစုံေနတာပဲ၊
ပိုေကာင္းတာေပါ့ မဟုတ္လား... "

ခဏၾကာေတာ့ ထယ္ေယာင္းကအိမ္ထဲသို႔ေရာက္
ေၾကာင္းေျပာကာ ဝင္လာခဲ့သည္။ဧည့္ခန္းကို
ေရာက္ေတာ့ အဖိုးနဲ႔ဒယ္ဒီအျပင္ ေဒၚေလးနဲ႔
ဟိုေကာင္ပါရွိေနတာမို႔ ထယ္ေယာင္းရယ္ကာ
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လီယမ္ကမ်က္ႏွာကိုတစ္ဖက္
လွည့္လိုက္သည္။

" သားထယ္!မင္းေဒၚေလးမိတ္ေဆြရဲ႕သားကို
ဘာေတြေျပာလိုက္တာလဲ၊ကေလးကလန္႔ၿပီး
ငါ့ကိုလာတိုင္တယ္ဆိုတာသိလား၊ဒီမွာၾကည့္
အခုေတာင္႐ုပ္လွလွေလးကငိုေနတာ... "

ေဒၚေလးက လီယမ့္လက္ကိုဆြဲၿပီး ထယ္ေယာင္း
အနားကိုေလွ်ာက္သြားကာ လီယမ့္၏မ်က္ႏွာကို
ျပလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေၾကာင္းေျပာသည္။
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ရယ္လို႔...

" လန္႔ၿပီးေသသြားရမွာမေသလို႔ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္
ဒီေကာင္ကံေကာင္းတယ္လို႔ ေတြးေနတာပါ "

" သားထယ္!ေဒၚေလးတူေလးက ဘာလို႔အဲ့လို႔
ေျပာရတာလဲ!ေဒၚေလးရဲ႕ကေလးက မဆိုးဘူး
မလား... "

ထယ္ေယာင္းကခပ္မဲ့မဲ့ေျပာလိုက္တာကို
ေဒၚေလးကစိတ္ဆိုးသည္ေၾကာင့္ ေအာ္ခ်င္ေပမဲ့
တစ္ခါမွလည္း တစ္ဦးထည္းေသာတူေလးကို
မေအာ္ဖူးတာမို႔ ေခ်ာ့ေျပာေတာ့ထယ္ေယာင္းက
မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ကာဆက္ေျပာသည္။

" ကြၽန္ေတာ္ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး ေဒၚေလး၊
ကေလးအေဖေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ... "

ထယ္ေယာင္းက ေျပာလိုက္ေတာ့ဒယ္ဒီေရာ၊
အဖိုးေရာ၊ေဒၚေလးပါ ပိုၾကည့္လာေလသည္။
လီယမ္ကေတာ့ စေနာက္ေနတယ္ဟုသာထင္
မွတ္ေနေတာ့သည္။ဒါေတြကယုံတမ္းစကား
ေတြမွမဟုတ္တာ။

" သားထယ္...ေမေမ့သားေလးျပန္လာၿပီဘဲ၊
သားရဲ႕ဧည့္သည္ေလးေရာ မပါလာဘူးလား "

ေမေမက သူ႔သားအသံၾကားေရာလက္ထဲမွာ
စေတာ္ဘယ္ရီသီးစိပ္ေလးေတြကိုကိုင္ရင္း
ထြက္လာၿပီး ထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္လိုက္
အေနာက္ကိုၾကည့္လိုက္လုပ္ေနသည္။

" ဧည့္သည္မဟုတ္တဲ့အိမ္ရွင္က တစ္ေယာက္ထည္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ျဖစ္သြားၿပီ... "

" ဟင္..ဟုတ္လား၊ဘယ္သူလဲမိတ္ဆက္ေပးပါဦး "

ထယ္ေယာင္းအေမကလည္း အံ့ဩသြားသည္ျဖင့္
မိတ္ဆက္ဖို႔ေျပာေတာ့ ထယ္ေယာင္းေခါင္းၿငိမ့္ကာ
အဖိုးနဲ႔ဒယ္ဒီကိုပါ မ်က္စိမွိတ္ျပေနသည္။အဖိုးနဲ႔
ဒယ္ဒီက ဧည့္သည္လာမည္ပဲသိထားၿပီးျဖစ္ၿပီးအေၾကာင္းအရင္းကိုမသိတာမို႔ ထယ္ေယာင္းက
မ်က္စိမွိတ္ျပတာေတာင္ ေၾကာင္အံ့ေနသည္။

" ဝင္လာခဲ့လို႔ရၿပီ... "

ထယ္ေယာင္းကဝင္လာခဲ့ဖို႔ေျပာေတာ့ ကူးေလးနဲ႔
အတူေဘးမွာဟိုေဆာ့ပါဝင္လာသည္။ေမေမက
ကူးေလးကိုၾကည္ေနသလို ဒယ္ဒီနဲ႔အဖိုးကလည္း
ဟိုေဆာ့ေဘးကပါလာသည့္ အေသးေလးကို
ၾကည့္ကာ အံ့ဩေနသည္အထိ။

အဖိုးနဲ႔ဒယ္ဒီဆိုလည္း ကူးေလးကိုၾကည့္ရင္းၿပဳံး
ေနၿပီး ေမေမဆိုလည္း ထယ္ေယာင္းရဲ႕အပိုင္ကို
ၿပဳံးကာၾကည့္ေနသည္။

လီယမ္နဲ႔ေဒၚေလးက ကူးေလးပါဝင္လာထည္းက
အေၾကာင္းေတြသိေနတာမို႔ အံ့ဩစြာၾကည့္ရင္း
လီယမ္ဆို မနက္ကအစ္ကိုထယ္ေျပာသည့္
စကားေတြကိုၾကားေယာင္ရင္း လက္ထပ္ဖို႔အတြက္မဟုတ္ပါေစနဲ႔လို႔ဆုေတာင္းေနတာျဖစ္သည္။

" ဒယ္ဒီ့ကိုေရာ၊အဖိုးကိုေရာ၊ေမေမ့ကိုေရာ
ကြၽန္ေတာ္ေျပာျပထားတဲ့အတိုင္းပဲ၊ကြၽန္ေတာ္နဲ႔
ကိုကိုအလွေလးတို႔ အိပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္၊
မထင္မွတ္ထားတဲ့ကိစၥမ်ိဳးျဖစ္သြား--အာ့! "

" ဘာလို႔အဲ့ဒါေတြကို လိုက္ေျပာေနတာလဲ "

ထယ္ေယာင္းကဟိုကိစၥေတြအထိေျပာလို႔ ကူးေလး
ရွက္ကာ လက္ေမာင္းကိုကုတ္ဆြဲလိုက္မိသည္။
ထယ္ေယာင္းကနာလို႔ေအာ္ေတာ့ ေမေမက
ၿပဳံးၾကည့္ရင္း...

" သားေလး...အန္တီတို႔သိၿပီးၿပီမို႔မလိုပါဘူး၊
သားအတြက္ အန္တီကသီးသန္႔လုပ္ေပးထားတာ၊
စေတာ္ဘယ္ရီစားပါဦး... "

ကူးက သူ႔သားကိုဆြဲကုတ္မိလိုက္တာေတာင္
ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးအနားတိုးကပ္လာကာ စေတာ္ဘယ္ရီ
ေကြၽးသည္။ကူးလည္းၿပဳံးၿပံး စေတာ္ဘယ္ရီေတြ
ကိုၾကည့္ေတာ့ အသီးေတြအႀကီးႀကီးမို႔စားခ်င္
စရာျဖစ္သည္။

" သီးသန္႔ဆိုေပမဲ့ လီယမ္အတြက္အရင္ေကြၽးထား
ၿပီးသားမို႔ စိတ္သန္႔တယ္ဆိုလည္းစားေပါ့ "

" ေဒၚေလး!ကြၽန္ေတာ္မႀကိဳက္ဘူး၊အဲ့လိုမေျပာနဲ႔၊
အဲ့ေလာက္ျဖစ္ေနရင္ အဲ့ေကာင္ကိုစေတာ္ဘယ္ရီနဲ႔
ကြၽန္ေတာ္က ေပါက္သတ္လိုက္-- "

" ဟင့္အင္း..ထားလိုက္ပါေတာ့... "

ကူးေလးကထယ္ေယာင္းရဲ႕ အက်ႌစကိုဆြဲရင္း
ေတာင္းပန္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းအသံတိတ္သြား
ေပးလိုက္သည္။ထိုသည္ထက္ ကိုကိုအလွေလးနဲ႔
မ်ိဳးေစ့ေလးလန္႔သြားမွာဆိုးလို႔။

" လန္႔သြားမွာဆိုးလို႔ ထပ္မေျပာေတာ့တာ၊
ေဒၚေလးအဲ့ေလာက္ခ်စ္ေနလည္း သူနဲ႔သြားေန၊
ကိုကိုအလွေလး စေတာ္ဘယ္ရီစား... "

ထယ္ေယာင္းက စေတာ္ဘယ္ရီေတြထည့္ထားတဲ့
ပန္းကန္ကိုေပးေတာ့ ကူးေလးယူလိုက္သည္။
အခုတေလာ သူစားခ်င္တဲ့အသီးထဲမွာလည္း
စေတာ္ဘယ္ရီလည္းပါတာမို႔ ခရင္းျဖင့္တစ္စိပ္
ထိုးစားလိုက္ေတာ့ သေဘာက်လို႔ထပ္ထပ္ၿပီး
ပါးစပ္ထဲထည့္စားေနေတာ့သည္။စားလို႔ေကာင္း
လိုက္တာ။ခ်ိဳၿပီးထပ္စားခ်င္ေရာပဲ။

" သား!ဧည့္သည္ေလးကို မိတ္ဆက္ေပးေလ "

ထယ္ေယာင္းအေဖက သူ႔ဇနီးနားလာကာ
ကူးေလးကိုမိတ္ဆက္ေပးဖို႔ေျပာေတာ့
အဖိုးပါထရပ္လာကာ ထယ္ေယာင္းအနားကို
ေလွ်ာက္လာသည္။

လီယမ္ကေတာ့ သူ႔အေတြးနဲ႔သူထက္ စိတ္ပူတာက
ေဆးခပ္တဲ့ကိစၥမသိေစဖို႔ရယ္ အစ္ကိုထယ္က
ဒီေကာင့္ကိုလက္ထပ္ဖို႔ကို ေျပာမွာမလားလို႔ပါ
စိုးရိမ္သည္။တကယ္လက္မထပ္ၾကပါေစနဲ႔။

ထယ္ေယာင္းလည္းၿပဳံးကာ သူ႔အိတ္ကပ္ထဲက
ပုံေလးကိုထုတ္လိုက္ၿပီး အဖိုးေရွ႕ကမ္းေပး၏။
အဖိုးကေတာ့ ultrasound႐ိုက္ထားသည့္
ပုံကဒ္ေလးကိုၾကည့္ကာ အံ့ဩေနေသးသည္။
ထို႔အတူ ဒယဒီနဲ႔ေမေမမွာလည္း အဖိုးဘက္ကို
သြားၿပီး ultrasoundကဒ္က္ုၾကည့္ေန၏။

" အဖိုး...ကြၽန္ေတာ္ကေလးအေဖျဖစ္ေတာ့မယ္၊
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ ေသြးသားေလးက
ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ဗိုက္ထဲမွာရွိေနတာတဲ့... "

ေဒၚေလးဆိုသည္လည္း လီယမ့္ဘက္ကိုၾကည့္ရင္း
အံ့ဩကာျဖစ္ေနသလို လီယမ္မွာလည္းဘာမွမတက္ႏိုင္ ေခါင္းခါျပသည္။သူမသိလိုက္ပါၿပီ။
ေဆးခပ္တာက လြဲေခ်ာ္သြားၿပီဆိုၿပီးဟုသာ။

သို႔ေပမဲ့မယုံႏိုင္လို႔ သူမကကူးေလးကိုၾကည္ကာ
စကားဆိုသည္။

" လိမ္စားေနတာမလား၊ေယာက်ာ္းေလးက
ဘယ္လိုလုပ္ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ႏိုင္မွာလည္း၊
မင္းကငါ့တူကိုလိုခ်င္လို႔ လိမ္လည္လွည့္
ျဖားတာမလား... "

ေဒၚေလးက ကူးေရွ႕လက္ညိဳးေငါက္ေငါက္ထိုးကာ
ေျပာေတာ့ ကူးေလးလန္႔သြားၿပီးေခါင္းခါျပသည္။
သူဘယ္ေလာက္ပဲသန္မာေသာ္လည္း ကိုယ္ဝန္
ေၾကာင့္မို႔ စိတ္ေလးကအားငယ္တက္သည္။
ဒါေၾကာင့္လည္း ေခါင္းအသြင္သြင္ခါျပၿပီး
ေျပာဖို႔လုပ္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းဖက္ထားရင္း..

" ကြၽန္ေတာ့္တို႔ကေလးလန္႔သြားမယ္၊ေဒၚေလးက
မေအာ္ပါနဲ႔မႀကိဳက္ဘူး! "

ထယ္ေေယာင္းကေျပာရင္း ေဘးကကူးေလးကို
ဖက္လိုက္ၿပီး အဖိုးတို႔ကပါအံ့ဩကာဟိုေဆာ့ကို
ၾကည့္ျပန္ေတာ့ ဟိုေဆာ့ကေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။
ၿပီးမွထယ္ေယာင္းတို႔အနားေရာက္လာၿပီး...

" ဟုတ္ပါတယ္၊ကြၽန္ေတာ္နဲ႔OGဆရာဝန္တိုင္း
လာစစ္ေပးထားတာပါ၊တကယ္ပဲအစ္ကိုကူးက
ကေလးေလးကိုလြယ္ထားရတာပါ ေဒၚေလး "

" ေအာင္မေလး...ငါမူးလိုက္တာ... "

" ေဒၚေလး...ေဒၚေလး... "

ဟိုေဆာ့ကေျပာလိုက္ေရာ ေဒၚေလးမယုံၾကည္စြာေခါင္းခါရင္း ေမ့လဲသြားေတာ့သည္။သည္ေတာ့
ဟိုေဆာ့အျပင္ ထယ္ေယာင္းအေမနဲ႔လီယမ္က
ေဒၚေလးကိုကူတြဲလိုက္ေပမဲ့လည္း သတိမရ
လာေတာ့ပါ။မူးေမ့လဲသြားတာျဖစ္သည္။

ကူးေလးမွာလည္း သူ႔ေၾကာင့္ေမ့လဲသြားတာမို႔
ထူေပးဖို႔လုပ္ေပမဲ့လည္း ထယ္ေယာင္းက
ဟန္႔တားလိုက္တာမို႔ သူေရွ႕ဆက္မတိုးေတာ့ဘဲ
ၾကည့္ေနလိုက္မိရင္း ခပ္တိုးတိုးေရ႐ြတ္လိုက္၏။

" ငါဒီမွာေနရင္ ငါနဲငါ့ကေလးကိုသူ႔အေဒၚက
ၾကည္ျဖဴမွာမဟုတ္လိို႔ လက္မထပ္ဖို႔ျငင္းဆို
ရမယ္... "

To be continued ~

ကူးေလးက တကယ္ပဲျငင္းႏိုင္ပါမလားလို႔
မထင္ၾကဘူးမလားဗ်။

> >

#unicode

" ဟုတ်မှသာပြောကြပါကွာ၊ကိုကိုအလှလေးက
ယောကျာ်းလေးကွ! "

ဒေါက်တာအွန်းဂျူပြောပြတာတောင် လက်မခံနိုင်
တဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့် ဒေါက်တာမလည်းထပ်
မပြောနိုင်တော့ပါ။ဟိုဆော့ဆိုလည်း ရှင်းပြနေရ
တာတင်ပါးစပ်ညောင်းနေပြီဖြစ်သည်။

" ဒီကအစ်ကိုရယ်၊ဒီဒေါက်တာကလေ OGဆရာဝန်
စစ်စစ်ပါ၊ကျွန်တော်ကလည်း OGပါပဲ... "

ဟိုဆော့ခေါ်ထားသည့် ဆရာဝန်ငယ်လေးနဲ့
ဒေါက်တာအွန်းဂျူက OGဆရာဝန်တွေဖြစ်တာမို့
ရှင်းပြနေတာတောင် ထယ်ယောင်းကမယုံနိုင်သေး
တာဖြစ်ပြီး သူတို့ကိုတောင်ပြောသေးသည်။

" မင်းတောင်မယုံလို့ ဒေါက်တာသွားခေါ်ရတာကို
ရမ်းပြောမနေကြနဲ့ကွာ... "

ထယ်ယောင်းစကားကြောင့် ဒေါက်တာအွန်းဂျူက
သက်ပြင်းရှည်ချလိုက်ပြီး ဆိုဖာထက်ထိုင်ကာ
ခုနကစားလက်စပေါင်မုန့်ကိုယူပြီးစားနေသည်။
ပြီးမှရေဖြင့်မျှောချလိုက်ရင်း....

" မင်းမယုံတာတော့မင်းကိစ္စ၊ငါတို့ သူနိုးလာရင်
Medical checkလုပ်ကြဦးမှာ၊ပြောရရင်လေ..
အမလေး..ငါအပျိုလေးရှက်လိုက်တာဟယ်...
မင်းတို့ဘယ်နှစ်ရက်အတူနေဖြစ်ကြလည်း "

ဒေါက်တာအွန်းဂျူက မျက်မှန်ကိုပင့်တင်လိုက်ရင်း
မေးတော့ ဟိုဆော့ကတစ်ခါဟုလက်တစ်ချောင်း ထောင်ပြသည်။မသိရင်ပဲသူပဲဖြစ်သလိုလိုနဲ့။
ဟိုဆော့ကိုအမျက်မမြည်သည့်မျက်စောင်းဖြင့်
ကြည့်သည်။

ပြီးမှထယ်ယောင်းကိုပြန်ကြည့်ကာသူမမှာလည်းဟိုဆော့ပြောပြတာနားထောင်မိရင်း
အတော်အံ့အားသင့်သွားသည်ကအမှန်ပါ။

" တစ်ခါထည်းတောင် အာနိသင်ပြတာကအရမ်း
စွမ်းတာပဲနော်၊ဒါကတော့ထားပါ၊ပြောချင်တာက
ကောင်လေးက ကံကောင်းတယ်ပဲပြောရမလား၊
သားအိမ်ပါလာတာရယ်၊ဖွံ့ဖြိုးမှုနှုန်းကယောကျာ်း
လေးမို့ ဘာမှသိပ်မသိသာဘူး၊ဒါပေမဲ့လည်း
နှစ်ယောက်ကအတူနေတော့ တစ်ကြိမ်ထည်းကို
ကြိမ်ဖန်များစွာရှိတော့ လှုံ့ဆော်သလိုဖြစ်သွားတာ၊
တစ်နည်းမျိုးပွားဖို့ ဖြစ်သွားတာ၊တကယ်မင်းတို့
ကံကောင်းတယ်နော်၊ငါတောင်နိုင်ငံခြားမှာပဲ
ဒီCaseကိုတစ်ခါပဲမြင်ဖူးတာ "

ဒေါက်တာမလေးကပြောရင်း သူမ၏မကုန်နိုင်​
သေးတဲ့ပေါင်မုန့်ကိုဆက်စားနေသည်။ထယ်
ယောင်းမှာတော့ သူမပြောသည့်မျိုးပွားတာကို
ဆက်တွေးနေရင်းမှ ထယ်ယောင်းပြုံးမိ၏။

" မျိုးပွားဖို့ဖြစ်သွားတာဆိုတော့ မောင်တို့ရဲ့
မျိုးစေ့လေးပေါ့ "

ထယ်ယောင်းက သူ့ကိုကိုအလှလေးဘေးနားကို
သွားထိုင်ကာ လက်ဖွေးဖွေးလေးကိုဆုပ်ကိုင်ရင်း လက်ဖမိုးလေးကိုခပ်ဖွဖွနမ်းပြီးတော့ပြောလိုက်သည်။

" ဒယ်ဒီ့မျိုးစေ့လေး... "

ဒါကိုရေသောက်နေသည့် ဒေါက်တာမလေးက
ကလေးရဲ့နာမည်ကြောင့် ရယ်ချင်စိတ်ကများသွား
သလို ရေတွေတောင်သီးသွားသည်အထိ။

" ဖူး!!! ဘယ်လိုဘယ်လို!! "

ဒေါက်တာမကမေးတာတောင် မဖြေဘဲအိပ်နေ
သည့်ကူးလေးရဲ့အနားမှာ လက်ဖမိုးလေးကို
တဖွဖွနမ်းပြီး ကူးလေးရဲ့ဗိုက်ချပ်ချပ်ပေါ်မှာ
ခေါင်းလေးတင်ပြီး 'ဒယ်ဒီ့မျိုးစေ့လေး'ဆိုတာချည်းပဲထပ်နေတော့သည်။

ဟိုဆော့ကတော့ ဒေါက်တာမကိုအရိပ်အကဲပြရင်း
သတိပေးလိုက်တာမို့ ဒေါက်တာအွန်းဂျူကဆက်
မပြောတော့ဘဲ ငြိမ်သွားပြီးနားထောင်တော့သည်။

" ဟိုဆော့ ငါမင်းတို့ပြောတာမယုံတာမဟုတ်ပေမဲ့
ကိုကိုအလှလေးနိုးလာရင် သေချာစစ်ကြည့်ပေးပါ၊ပြီးတော့ငါ့မျိုးစေ့လေးက တကယ်ရှိနေရင်
မင်းက လိုအပ်တာတွေပြောပေးပါ၊ငါ့အသက်
အားနည်းနေတယ်... "

ထယ်ယောင်းက အားနည်းနေသည့်သူ့အသက်ကို
ကြည့်ကာဆံပင်ရှည်လေးတွေကို သပ်တင်ပေးပြီး
နမ်းကာ ဟိုဆော့ကိုလည်း ကိုယ်ဝန်ရှိနေသည့်
သူ့အသက်အတွက်ဂရုစိုက်ရန်တွေမေးနေသည်။

ဟိုဆော့ကတော့ပြုံးရင်း ထယ်ယောင်းအနားကို​
လျှောက်လာကာ ပုခုံးပေါ်လက်တင်လိုက်ရင်း
ပြုံးနေကာပြောသည်။

" အင်းပါ ငါတို့သေချာ Medical Checkပေးပါ့
မယ်၊မင်းသာဘာဆက်လုပ်မလဲစဥ်းစားတော့ "

ဟိုဆော့လည်းအပြုံးတို့ပိုတိုးရင်း သူတို့သူငယ်ချင်း၏ Caseအဆင်ပြေသွားတဲ့အတွက် ဝမ်းသာတာမို့ရော ပြီးတော့လည်းထပ်ဆင်အနေနဲ့
ရာထူးပါတိုးသွားပြီး သူတို့ဆိုဦးလေးတွေတောင်
ဖြစ်တော့မည်အထိ။

အစ်ကိုကူးလေးက ထယ်ယောင်းအတွက်တော့
ကံကောင်းခြင်းပါသယ်လာပေးသလို ပျော်စရာ
မိသားစုဘဝလေးပါ ဖြစ်လာစေသည်။

" ဟိုဆော့ရာ ငါသိပ်ပျော်တာပဲကွာ၊အစကငါ့ကို
တကယ်လက်မထပ်တော့ဘူးလို့ ထင်ထားပေမဲ့
အခုတော့ငါ့ကို ငါ့အသက်လက်ထပ်မှာမလား၊
ငါတို့မျိုးစေ့လေးရောက်လာပြီဆိုတော့လေ "

ထယ်ယောင်းက ဝမ်းသာအားရစွာမျက်ရည်ကျ
ရင်းပြောတော့ ဟိုဆော့နဲ့အတူယောင်းဝူရော
ဆရာဝန်လေးပါမျက်ရည်ကျနေသည်။သူလည်း
ကြားထဲကနေ ဝမ်းသာခြင်းတစ်မျိုးပေါ့။

ယောကျ်ားလေးချင်းဆိုသော်လည်း မထင်မှတ်ဘဲ
အတူနေခြင်းကနေ ရင်သွေးလေးတောင်ဖြစ်တည်
သွားတယ်ဆိုတော့ ထယ်ယောင်းအဖို့အရမ်းပျော်
နေသည်လေ။ဟိုဆော့တို့လည်း ပျော်လွန်းလို့
မျက်ရည်ကျမိသည်။

ထယ်ယောင်းတော့ တအားသည်းကဲလွန်းနေတော့မှာပဲ။ဒီတိုင်းတောင် ကိုကိုအလှလေး၊အသက်ဆိုပြီးမျိုးစုံ သည်းကဲနေတာ။အခုဆိုသည်းကဲစရာ
'ဒယ်ဒီ'လို့ခေါ်မည့်ပေါက်စလေးကရောက်လာတော့ပိုသည်းကဲတော့မဲ့စကားတွေကြားရမည်။

" ဆရာ...ဆရာ့အပိုင်ရှိကဖုန်းလာနေတယ်... "

ထယ်ယောင်း သူ့ကိုကိုအလှလေးနားထိုင်ကာ
လက်ဖမိုးလေးတွေကို နွေးအောင်ဂရုစိုက်ရင်းမှ
ကူးလေးထံမှဖုန်းလာတော့ ယောင်းဝူကသတိထား
မိပြီးပြောလာကာ ထယ်ယောင်းဘက်ကိုဖုန်းကမ်း
ပေးတော့သည်။

ထယ်ယောင်းဖုန်းကိုယူကြည့်တော့ ခေါ်ဆိုသူက
သူ့အသက်၏ မိခင်ဖြစ်သည်။သည်တော့မှလည်း
ထယ်ယောင်းသတိရကာ အပြင်ဘက်ကိုကြည့်တော့အနည်းငယ် မှောင်စပြုနေပြီဖြစ်သည်။
ဒါကြောင့်မို့ဖုန်းဆက်တာဖြစ်ရမည်။

' သားကူးလေး...အိမ်မပြန်လာသေးဘူးလား '

ထယ်ယောင်းကဖုန်းကိုင်လိုက်ရော ကိုကို့ရဲ့အမေမှ
တစ်ဖက်ကနေ မေးလာသည်။အသံကလည်းတုန်
နေလို့ သူ့သားလေးကိုဘယ်လောက်စိတ်ပူနေလဲ
ဆိုတာသိသာပါသည်။

" အမေ သူအိပ်နေပါတယ်ခင်ဗျ "

ထယ်ယောင်းက အိပ်နေသည့်သူ့အသက်အစား
ဖြေလိုက်တော့ တစ်ဖက်ကအမေက အံ့အားသင့်
သွားသလိုဖြေလိုက်သည်။

' သားက ဘယ်သူလဲကွယ်... '

" ကျွန်တော်က ကိုကို့ရဲ့--ကူးရဲ့ ဥက္ကဌပါ "

ထယ်ယောင်းက သူ့ခေါ်နေကြနာမည်လေးကို ကိုကိုအလှလေးရဲ့အမေရှေ့မှာမို့ထုတ်မပြောဘဲ
ဖြေလိုက်တော့ ကိုကိုအလှလေးရဲ့အမေကအပြော
အဆိုပိုပြောတော့သည်။

' ဟုတ်လား၊အန်တီက စိတ်ပူလို့ဖုန်းဆက်တာပါ၊
သားကူးလေး ဒီနေ့အိမ်ပြန်လာဖြစ်မယ်မလား '

မေမေ့အမေးကြောင့် ထယ်ယောင်းကအိပ်နေတဲ့
သူ့ကိုကိုအလှလေးကိုကြည့်လိုက်သည်။တစ်ချိန်
လုံး သူ့ကိုယ့်ပွားလေးရှိနေတော့အစားမစားနိုင်၊
အရမ်းပင်ပန်းနေသည့် ကိုကိုအလှလေးကြောင့်
သူအိမ်ပြန်မလွှတ်ဘဲ သူ့အိမ်ကိုခေါ်သွားမည်လို့
တွေးထားမိတာကြောင့်ဖြစ်လို့ အားနေပေမဲ့လည်း
ငြင်းလိုက်သည်။

" ဒီနေ့တော့ပြန်မလာဖြစ်ဘူးထင်တယ်၊ကျွန်တော်တို့ အလုပ်များနေလို့ ဒီညမပြန်ဖြစ်လောက်ဘူး၊
မနက်ကြရင် ကျွန်တော်တို့ကုမ္ပဏီကိုလာခဲ့ပေးပါ၊
အမေကို့ ကျွန်တော်မနက်ကြလာခေါ်ခိုင်းပါရစေ၊
လိုက်ခဲ့ပေးပါ၊ကျွန့်တော့်တပည့်နဲ့ "

' ဟုတ်ပါပြီကွယ်၊သားကူးလေးကို ထမင်းစားဖို့
သေချာဂရုစိုက်ပေးပါဦးနော်၊သူနေမကောင်းဖြစ်
ပြီးထမင်းမစားတာအတော်ကြာပြီ '

အမေ့စကားမှာ ထယ်ယောင်းပိုလို့မျက်ရည်ဝဲ
သွားသည်။ကိုကိုအလှေးကို သူသာဂရုစိုက်ရင်
အခုလိုတွေဖြစ်မှာမဟုတ်။ကိုကို့အမေဆိုလည်း
သူ့သားကူးလေးကိုတအားချစ်လို့ စိတ်ပူကာ
မေးတော့သည်။

" ကျွန်တော်က သေချာဂရုစိုက်ပေးပါ့မယ်၊အမေ
လည်း အေးဆေးအနားယူပါ၊ကောင်းသောညပါ "

' ကျေးဇူးပါ သားလေးရယ် '

ထယ်ယောင်းကို ခပ်ချိုချိုလေးပြောပြီးနောက်
ဦးစွာဖုန်းချလိုက်သည်။သည်တောမှလည်း
ထယ်ယောင်းက သက်ပြင်းရှည်ချရင်း...

" ယောင်းဝူ...အိမ်ကိုဖုန်းဆက်ထားလိုက်တော့၊
အိမ်မှာရှိတာတွေ ကိုကိုအလှလေးထမင်းစားဖို့
ပြင်ဆင်ပေးထားပါလို့၊စစ်ဆေးပြီးသွားရင်
ငါ့အိမ်ကိုသွားပြီးပြရမယ်၊ငါတို့မျိုးစေ့လေးကို "

ထယ်ယောင်းက ကိုကိုအလှလေးရဲ့ဖုန်းကိုသိမ်း
ထားပြီး ယောင်းဝူကိုပြောလိုက်တော့သည်။

" ဟုတ်ကဲ့ဆရာ..ဟဲဟဲ ကျွန်တော်စီစဥ်ပါ့မယ် "

ယောင်းဝူကဖုန်းပြောရင် အပြင်ထွက်သွားပြီး
အခန်းထဲမှာထယ်ယောင်းရယ်၊ဟိုဆော့နဲ့ဆရာဝန်
နှစ်ယောက်သာကျန်နေသည်။အကြောင်းကား
နိုးလာမည့်ကူးလေးကို ပြောပြဖို့အတွက်စောင့်
နေကြသည်ပေါ့။

" မင်းအဒေါ်သာသိရင် သွေးတက်လိုက်မဲ့ဖြစ်ခြင်း
အစ်ကိုကူးလေးနဲ့မင်းကို ကွဲစေချင်တာသူပါ
ထိပ်ဆုံးပါတယ်နော် "

ဟိုဆော့ကပြော​တော့ ထယ်ယောင်းကရယ်၏။
သူ့အဒေါ်တို့ကူညီလို့ပဲ သူနဲ့ကိုကိုအလှလေးက
ဒီလိုဖြစ်သွားတာမလား။ပိုလို့တောင်ပင်
ထယ်ယောင်းက ကျေးဇူးတင်ပါသည်။

" အေးကွာ၊ဒေါ်လေးသာသိရင် အတော်အံ့ဩမှာ၊
အခုတော့ ဒယ်ဒီမျိုးစေ့လေးအတွက်တော့
ဝမ်းသာပြီ၊ဒယ်ဒီကအများကြီးဂရုစိုက်မှာမို့
ဒယ်ဒီ့ မျိုးစေ့လေးကိုတွေ့ချင်ပြီ... "

ထယ်ယောင်းက ကူးလေးရဲ့အင်္ကျီကိုလှန်ကာ
ဗိုက်ချပ်ဖြူဖြူလေးကို ခပ်ဖွဖွနမ်းရင်းပြော၏။
ဟိုဆော့ကတော့ တစ်ဖက်ကိုလှည့်သွားပြီး
ဆရာဝန်နှစ်ယောက်ကတော့ စောင့်ပေးသည်။

" အင်း...ဟင်း... "

ကူးလေးကိုဆက်စောင့်ပေးနေရင်း ခဏအကြာ
ကူးလေးက သတိပြန်လည်လာတော့သည်။
ထယ်ယောင်းမှာလည်း သူ့ကိုကိုအလှလေး
သတိပြန်လည်လာတော့ ဝမ်းသာသွားကာ
ကြည့်နေတော့သည်။

သတိရကာနိုးလာသည့်ကူးလေးကတော့ မျက်လုံး
ဖွင့်ဖွင့်ချင်းထယ်ယောင်းကိုမြင်တော့ လန့်သွားပြီး
ဆတ်ခနဲထထိုင်တော့သည်။

" ကိုကိုအလှလေး အဲ့လိုထမထိုင်ရဘူးလေ... "

ထယ်ယောင်းက ကိုကိုအလှလေးသူ့ကိုတွေ့ကာ
ဆက်ခနဲထထိုင်လိုက်တာမို့ အသည်းအသန်
ကိုယ်ငယ်လေးကိုထိန်းပေးတော့ ကူးလေးက
လက်ကိုဖယ်ချပြန်သည်။

" ငါ့ကိုလွှတ်!... "

" အစ်ကိုကူး...အိပ်ပြီးရင်တောင် အဲလိုမျိုးဆက်ခနဲမထပါနဲ့၊အဲ့ဒါကကျန်းမာရေးနဲ့ညီညွတ်တာမျိုး
မဟုတ်ဘူးရယ်... "

ကူးလေးက ထယ်ယောင်းကိုင်တာကိုငြင်းပယ်လို့
ဟိုဆော့ကအမြင်မတော်ကာ သွားပြောပေးသည်။
ဘယ်လောက်ပဲ ကလေးလေးရှိနေပါစေ၊အိပ်ယာမှနိုးနိုးချင်းဆက်ခနဲထထိုင်တာကြီးက ကျန်းမာရေး
ထိခိုက်စေနိုင်ပါသည်။

" အစ်ကိုအိမ်ပြန်ချင်တယ်၊သူကရောဘယ်လိုလုပ်
ရောက်လာတာလဲ... "

ကူးလေးက ထယ်ယောင်းကိုတွေ့တော့ ဖယ်ရှောင်လိုက်ကာ ဟိုဆော့ဘက်ကိုကြည့်ရင်းပြောသည်။
ဟိုဆော့ကတော့ ဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်သွားပြီး
သက်ပြင်းချလိုက်ကာ....

" အစ်ကိုကူး...အိမ်ပြန်လို့မရသေးဘူး၊အစ်ကိုကူး
နေမကောင်းတဲ့caseလေးကို ကျွန်တော်တို့ပြော
ပြဖို့လိုအပ်လို့၊အစ်ကိုကူးက ကျွန့်တော့်ကိုဖြစ်
တာလေးတွေ သေချာလေးပြောပြလို့ရမလား "

ဟိုဆော့က အနီးနားမှာရှိသည့်ခုံကိုဆွဲယူလိုက်ရင်း
အစ်ကိုကူးဘေးနားထိုင်သည်။အစ်ကိုကူးကတော့
ထယ်ယောင်းကို ဘယ်လောက်တောင်မကြည်လဲ
ဆိုတာ လှည့်တောင်မကြည့်နေဘူး။

ထယ်ယောင်းကိုအကဲခတ်ပြန်တော့လည်း
သူ့ကလေးရှိနေလို့ အတင်းမလုပ်ချင်သည့်ပုံစံမို့
ထယ်ယောင်းမထိတာဖြစ်သည်။ဒီလိုကြတော့
ထယ်ယောင်းက အတော်သနားဖို့ကောင်း၏။

" အစ်ကိုဘာမှမဖြစ်ပါဘူး၊သူ့ကိုတော့မတွေ့ချင်
တာမို့ ပြန်ခိုင်းလိုက်ပါ... "

ကူးလေးက ဟိုဆော့ရှိနေသည့်အနားကိုတိုးကပ်
ရင်းပြောတော့ အစကတော့ငြိမ်နားထောင်နေတဲ့
OGဆရာဝန်မလေးက ထရပ်လာရင်းဖြင့်
ဟိုဆော့ဘေးနားလာကာ ထပြောရတော့သည်။

" မတွေ့ချင်လို့မရဘူးကွယ်၊သူက မောင်လေးရဲ့
ဗိုက်ထဲက ကလေးအဖေမို့သူရှိနေတော့ပိုသိတာ
ကောင်းသွားတာပေါ့ "

" ဟင်...ကလေး "

ကူးအံ့အားသင့်သွားသည်။ထိုဆရာဝန်မလေးက
ကူးအနားကိုရောက်လာပြီး ဗိုက်နားကိုလက်ညိုး
ထိုးပြကာ ကလေးရှိကြောင်းပြကာကလေးအဖေ
ထယ်ယောင်းရှိရမည်လို့ပြောသည်။ဘာတွေလဲ။
ဘာတွေများဖြစ်နေတာလဲ။

" သူတို့ပြောတာဟုတ်တယ် ကိုကိုအလှလေး၊
ကိုကိုအလှလေးမှာ မောင်နဲ့ရတဲ့ကလေးလေး
ရှိနေတာတဲ့... "

ငြိမ်နေသည့်ထယ်ယောင်းပါ ကူးလေး၏လက်ကို
ဆုပ်ကိုင်ကာ ပြောလိုက်သည်။ကူးလေးကတော့
ထယ်ယောင်းပြောတဲ့စကားကြောင့် မျက်ဝန်းဝိုင်းတွေက အံ့ဩနေသည်။

" မယုံဘူး၊မဟုတ်တာတွေလာမပြောနေနဲ့၊
ငါကယောကျာ်းလေး၊မင်းရဲ့အကြံတွေက
ဒါအကုန်ပဲလား ကင်မ်ထယ်ယောင်း!ငါ့ကို
ထပ်ပြီး ဒုက္ခပေးဦးမှာလား! "

ကူးလေးက သတိဝင်လာပြီးမှ ထယ်ယောင်းရဲ့
လက်ကိုဆွဲဖယ်ကာပြောသည်။ထယ်ယောင်းက
သူ့ကိုကိုအလှလေးစကားကြောင့် ဝမ်းနည်းမိ၏။
ဝမ်းနည်းတယ်ဆိုတာထက် နာကျင်သည်။

ချစ်ရသူကကိုယ့်ကို လူဆိုးတစ်ယောက်လိုပမာ
သတ်မှတ်ထားခံရတာမို့ နာကျင်လေသည်။သူနာ
ကျင်တာကို တစ်ခြားသူတွေကိုမပြချင်တာမို့
ကျတော့မည့်မျက်ရည်တွေကိုလက်ဖမိုးဖြင့်
ခပ်ကြမ်းကြမ်းသုတ်ကာထရပ်လိုက်သည်။

" မောင်က ဒုက္ခပေးတာမဟုတ်ဘဲ အသက်က
ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဒုက္ခပေးနေတာ၊အပင်ပန်းခံနေတာ
လေ၊ဟိုဆော့!သူ့ကိုအိမ်ခေါ်သွားတော့မှာမို့
မြန်မြန်စစ်ဆေးလိုက်ရင်ကောင်းမယ် "

" အေးပါကွာ၊အစ်ကိုကူးလေး နေမကောင်းဖြစ်
တာကြာပြီလား၊ပြီးတော့နေမကောင်းရင်းကနေ
အစ်ကိုကူးလေးက အန်ချင်တာမျိုး၊ခံတွင်းပျက်
ပြီးထမင်းမစားချင်တာမျိုးရောဖြစ်သေးလား "

ဟိုဆော့ကမေးတော့ ကူးလေးကခေါင်းအသာ
လေးငြိမ့်ပြသည်။ပြီးမှ သက်ပြင်းရှည်ချရင်း..

" အင်း...ဖြစ်တယ်၊အစ်ကိုအဲ့လိုဖြစ်နေခဲ့တာ
သူနဲ့မတွေ့တဲ့၃ပတ်အကျော်မှာပဲ၊ထမင်းစားပျက်လို့မေမေကျွေးတာတွေမစားနိုင်ခဲ့ဘူး၊ကောင်းတာ
တွေစားချင်စိတ်ကပြင်းပြတာမျိုးဖြစ်ပေမဲ့လည်း
အစာမကြေချင်စိတ်တွေဖြစ်တယ် "

ကူးလေးကဟိုဆော့ကို သူဖြစ်ကြောင်းတွေပြောပြတော့ ထယ်ယောင်းက သူ့ကိုကိုအလှလေးကို
ပိုဂရုဏသက်မိပါသည်။ဘယ်လောက်တောင်များ
စားချင်တာတွေရှိလိုက်မလဲ။ဘယ်လောက်များ
ခံစားနေရတာတွေကို သည်းခံထားရမလဲ။

" ရှင်းဟွန်း မင်းကစမ်းသပ်ဖို့အခန်းကိုသေချာပြင်ထားတော့၊ငါပဲတာဝန်ယူစစ်ဆေးပေးမယ်၊အစ်မအွန်းဂျူကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ် "

ဟိုဆော့က ကူးလေးထံမှစကားသံကိုကြားတော့
အမြန်စစ်ပေးဖို့လုပ်ရသည်။ဘာကြောင့်လည်းဆို
ဟိုဆော့က အစ်ကိုကူးပင်ပန်းနေပုံပေါက်တာမို့
အမြန်စီစဥ်လိုက်ရတာဖြစ်သည်။

" ရတယ်၊ဟိုမောင်လေး ဗိုက်ထဲကမျိုးစေ့လေးကို
ဂရုစိုက်ပေါ့နော် ဟီးဟီး... "

ဆရာဝန်အစ်မက ကူးလေးကိုကြည့်ကာပြုံးကာ
ပြောပြပြီးထွက်သွားတော့ ကူးလေးသူ့ရဲ့ဗိုက်ပေါ်
ကိုလက်ဖြင့်ထိတွေ့မိသည်။

ကလေးလေးတဲ့။ဘယ်လိုရောက်လာပြန်တာလဲ။အကယ်လို့မင်းရှိနေရင်တောင် မင်းကငါမချစ်တဲ့
သူရဲ့သွေးနဲ့စပ်နေလို့ မလိုချင်မိဘူး။ရှိနေရင်လည်း
ဖျက်ချချင်မိပါသည်။

- - - - -

" ကျွန်တော်က စစ်တော့မှာမို့အစ်ကိုကူးလေးက
စိတ်လှုပ်ရှားတာမျိုးတော့ဖြစ်မနေပါနဲ့...
မျိုးစေ့လေးရှိနေတော့ ပိုကောင်းတယ်မလား "

စစ်ဆေးမည့်အခန်းထဲရောက်တော့ ဟိုဆော့က
ရယ်ကြဲကြဲဖြင့် စနောက်သလိုပြောသည်။
ကူးလည်း အလိုက်သင့်ခပ်အေးအေးပြုံးလိုက်
ပေမဲ့လည်း ကလေးရှိမနေပါစေနဲ့လို့စိတ်ထဲမှ
ဆုတောင်းမိပါသည်။

ထယ်ယောင်းကတော့ ကူးလေးနဲ့တူမနေဘူး။
တစ်ချိန်လုံးစိတ်လှုပ်ရှားပြီး အပေါ်ကုတ်တွေပါ
ချွတ်ပြီး အခန်းထဲမှာပင်ဟိုလျှောက်ဒီလျှောက်
လုပ်နေသည်။ဘာလို့အဲ့လောက်ပျော်နေရတာလဲ။

" ထယ်ယောင်းရယ် မင်းငြိမ်ငြိမ်နေပါလားကွာ၊
ကိုယ်ဝန်ရှိလားစစ်ဆေးရမဲ့သူက ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊
မင်းကပဲ စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်... "

ဟိုဆော့က စမ်းသပ်ဖို့စက်ကိုသေချာပြင်နေရင်း
ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေသည့် ထယ်ယောင်းကိုမေးတော့
ကူးတို့အနားကိုရောက်လာကာ ဟိုဆော့ကိုကြည့်လို့
ဖြေပါသည်။

" မျိုးစေ့လေးက ငါ့အတွက်ကံကောင်းစေတဲ့
အရာလေးဖြစ်တော့မှာမို့ ငါစိတ်လှုပ်ရှားတယ်၊
ငါ့မျိုးစေ့လေး အထဲမှာရှိနေမှာမလား "

ထယ်ယောင်းက စိတ်လှုပ်ရှားစွာပြောနေတော့
ကူးလေးမှာ အံ့ဩနေတာဖြစ်သည်။ငါ့မှာကလေး
ရှိတာလေးက သူ့အတွက်ဘာတွေများပျော်စရာ
ဖြစ်သွားရတာမို့လဲ။မရှိပါစေနဲ့။

" အောင်မလေး..ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်ထည်း
မဟုတ်ဘဲ ငါတောင်စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေတယ်...
အစ်ကိုကူး ဂျယ်လိမ်းပြီးပြီမို့ ကျွန်တော်တို့စမ်း
သပ်ပြီနော်... "

ဟိုဆော့က ကူးလေးရဲ့အင်္ကျီကိုလှန်ကာဗိုက်ပေါ်
ဂျယ်လိမ်းပေးပြီး စစ်ဆေးဖို့အတွက်ကူးလေးကို
အသိပေးသည်။သည်တော့ ထယ်ယောင်းလည်း
ကူးလှဲနေတဲ့ကုတင်ဘေးမှာထိုင်ကာ စိတ်လှုပ်ရှား
စွာစောင့်ဆိုင်းနေသည်။

ကူးလေးရဲ့ဗိုက်ပေါ် စစ်ဆေးသည့်ကရိယာလေး
တင်ပြီးစစ်နေသည့်နှင့် ကူးလေးကစိတ်လှုပ်ရှားကာ လက်သီးဆုပ်လေးတင်းခနဲဖြစ်သွားသည်။
ထယ်ယောင်းဆိုသည်လည်း ကူးလေးရဲ့အနေ
အထားကိုသတိထားမိသည့်အတွက် ကူးလေးရဲ့
လက်ဖြူလေးကို သူလက်တို့ဖြင့်အုပ်ကိုင်ထား၏။

ဟိုဆော့ကတော့ စစ်ကြည့်ပေးရင်းမှပြုံးရယ်လိုက်
တာမို့ ထယ်ယောင်းလည်းလှုပ်ရှားရှားဖြစ်သွား
သလို၊ကူးလည်း မျက်ဝန်းလေးများပိတ်ထားပြီး
လက်သီးခပ်ပြင်းပြင်းဆုပ်ထားမိသည်။

" အို!သေချာနေတာပဲ၊ထယ်ယောင်းရေ မင်းတော့
ဒယ်ဒီဖြစ်ပြီ၊ဂုဏ်ယူပါတယ် သူငယ်ချင်းရာ... "

ဟိုဆော့က ဝမ်းသာအားရစွာဖြင့်ထယ်ယောင်းကို
ပြောပြနေတော့ထယ်ယောင်းမှာလည်း အတော်
ပျော်နေတာဖြစ်သည်။ကင်မ်ထယ်ယောင်း
တကယ်ဒယ်ဒီဖြစ်ပြီပဲ။

" ဒါဆိုငါတို့မျိုးစေ့လေး၊ဟား!မောင့်အသက်
ကြားလား၊မောင်တို့မျိုးစေ့လေးရှိတယ်တဲ့... "

ကူးမျက်ဝန်းတွေကို ခပ်တင်းတင်းပိတ်ထားပြီး
နဖူးပြင်မှချွေးစတွေထွက်လာကာ ခေါင်းကိုအကြိမ်ကြိမ်ခါနေမိသည်။ကလေးကရှိနေတာတဲ့။
မရှိပါစေနဲ့လို့ဆုတောင်းလိုက်ပေမဲ့လည်း သူဖြစ်
ချင်တာမျိုးဖြစ်မလာခဲ့ပါလေ။

" ဒီမှာကြည့်၊ဒီအမဲစက်လေးက မင်းရဲ့မျိုးစေ့လေး
အစ်ကိုကူး...စိတ်လှုပ်ရှားနေတာလား၊ကြည့်ရတာ
ပိုစိတ်လှုပ်ရှားအောင် ကျွန်တော်တစ်ခုခုပြရမယ်
ထင်တယ်.... "

ဟိုဆော့က မျက်ဝန်းတွေအတင်းပိတ်ထားသည့်
ကူးလေးကိုကြည့်ကာနောက်နေတော့သည်။
ထယ်ယောင်းမှာလည်း သူ့ကိုကိုအလှလေးကို
ကြည့်ပြီးချွေးစို့နေသည့်နဖူးကျဥ်လေးကိုနမ်း၏။

' ဒုတ်!...ဒုတ်!...ဒုတ်!.... '

" ဟင်....ဟင့်...ကလေးလေး... "

ဟိုဆော့က ကူးလေးကမမြင်ရသေးလို့ဆိုပြီး
စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်ဟုထင်ကာ ကူးလေးရဲ့
ဗိုက်ထဲရှိနေသည့်ကလေးလေး၏ နှလုံးခုန်သံကို
ပေးနားထောင်လိုက်တော့သည်။

" မျိုးစေ့လေး...ဒယ်ဒီ့မျိုးစေ့လေး "

ထယ်ယောင်းကလည်းပျော်လို့ မျက်ရည်ကျကာ
ဝမ်းသာနေကာ ကလေးလေးရဲ့နာမည်ကိုထပ်ခါ
တစ်လဲလဲခေါ်နေသည်။

ကူးလေးရဲ့မျက်ဝန်းတွေလည်း ကလေးလေး၏
နှလုံးခုန်သံကြားပြီးထည်းက ပွင့်လာပြီဖြစ်သည်။မိဘတစ်ယောက်ရဲ့မေတ္တာလှိုင်းလေးကဖြတ်သွားသည်မို့ အသက်ရှင်နေတဲ့ကလေးလေးကြောင့်
ကူးမျက်ဝန်းလေးဝိုင်းလို့နားထောင်နေသည်။

ဟိုဆော့ကတော့ ကူးလေးအံ့အားသင့်နေတာကို
သတိထားမိလို့ပြုံးလိုက်ကာ စကားဆိုသည်။

" အစ်ကိုကူး...ကျွန်တော် ကလေးလေးရှိနေတဲ့
နေရာလေးပြရမလား၊ထယ်ယောင်းကလည်း
တွေ့ချင်နေတာမို့လို့လေ... "

" အင်း..အင်း.. "

ကူးလေးလက်ခံလိုက်မိသည်။ကလေးလေးရဲ့
အသက်ရှင်နေကြောင်းပြသည့် နှလုံးခုန်သံကို
ကြားလိုက်ရတာထည်းက ပုံစံလေးကိုပါမြင်
ချင်နေပြီဖြစ်တာမို့ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။

" ဒါလေးက အစ်ကိုကူးရဲ့ဗိုက်ထဲမှာတည်ရှိနေတဲ့
သက်ရှိမျိုးစေ့လေးပါဗျာ... "

ထယ်ယောင်းနဲ့ကူးလေးဘက်သို့ ဟိုဆော့က
စက်ကိုလှည့်ပြတော့ ထယ်ယောင်းမှာလည်း
ဝမ်းသာပြီးကြည့်နေသလို ကူးဆိုသည်လည်း
ဟိုဆော့ပြသည့်အမဲစက်လေးက်ုကြည့်ကာဖြင့်
ငိုမိတော့သည်။

ကူးမျက်ရည်တွေကျဆင်းရင်း ကလေးလေးရဲ့
လှုပ်ရှားနေသည့်အမဲစက်သေးသေးလေးကို
သဘောကျကြည့်နေမိသည်။ကလေးလေးက
သူထဲရှိနေတာပဲ။

" ဂုဏ်ယူပါတယ် ဒယ်ဒီနဲ့ပါးပါးကို၊မျိုးစေ့လေးက
အတည်ကြီးရှိနေတာမို့... "

" အင့်..ဟင့်..ကလေးလေး.. "

ဟိုဆော့ကပြောလိုက်တော့ ကူးလေးမှာတော့
မိဘနေရာရောက်သည့်ခံစားချက်ကို ပိုခံစားမိလိုက်ပြီး ပိုတိုးလို့ငိုမိသည်။ထယ်ယောင်းမှာ
လည်းငိုနေသည့် သူ့ကိုကိုအလှလေးကိုရင်ခွင်ထဲ
ထည့်ကာ ဟိုဆော့ပြသည့်ပုံရိပ်လေးကိုကြည့်လို့
သဘောကျနေသည်။

" ဟိုဆော့...ငါတို့ဒီပုံလေးကိုအများကြီးရမလား၊
ငါသဘောကျလွန်းလို့ပါ၊ငါတို့မျိုးစေ့လေးက
ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ရှိနေတာလေးမို့... "

ထယ်ယောင်းလည်းငိုထားတော့ ဩရှရှအသံက
အက်ကွဲနေသည့်ကြားမှပြောလိုက်သည်။
ဟိုဆော့ကရယ်ရင်း...

" မင်းတို့မပြောလည်း ငါပေးမှာပါကွာ၊အခုတော့
အစ်ကိုကူးကိုခေါ်ပြီး ရေတိုက်လိုက်ပါဦး၊အရမ်း
ပင်ပန်းထားတာမို့ ငိုဖို့မသင့်ဘူး... "

" အင်းအင်း...ကိုကိုအလှလေး၊မောင်..ရေသွား
ထည့်ပေးမယ်၊ကိုကိုအလှလေးက မငိုနဲ့တော့ "

ထယ်ယောင်းက ငိုနေသည့်သူ့ကိုကိုအလှလေးကို
မျက်နှာလေးကိုတဖွဖွနမ်းလိုက်ပြီး ရေသွားထည့်
လာပြီး ရေတိုက်စေသည်။ကူးလေးမှာလည်း
သူ့ကလေးလေးကိုမြင်မြင်ချင်းဖျက်ချဖို့တောင်
စိတ်ကူးရှိမနေတော့ဘဲ သူအားနာမိသွားသည်။
အခုတောင်သူပြောတဲ့စကားတွေကိုများကြား
သွားမိမှာတောင် စိုးရိမ်မိပါသည်။

" အစ်ကိုကူးအတွက်ရော...ရော့..ထယ်ယောင်း
မင်းကတော့ထပ်ယူလာပေးထားတယ် "

ကူးလက်ထဲဟိုဆော့က ကလေးလေး၏ပုံလေးပေးလိုက်၏။ကူးလေးလည်း ထိုပုံလေးကိုကြည့်
ကာနွေးထွေးသွားသလိုခံစားရပြီး အမဲစက်လေး
ဖြစ်နေသည့်နေရာလေးကို လက်လေးနဲ့တို့ထိမိ
တော့သည်။

ပြီးတော့လည်း ပုံလေးကိုကြည့်ကာမျက်ရည်တွေ
အလိုလိုကျလာရင်း အမဲစက်လေးရှိသည့်နေရာကို
နမ်းလိုက်သည်။

" ပါးပါးကလေးလေးကို ပါးပါးကခုနကစိတ်ထဲ
ပြောလိုက်မိတာမို့ တောင်းပန်ပါတယ်နော် ... "

ထယ်ယောင်းနဲ့ဟိုဆော့က ကူးလေးလုပ်သည့် အမူအရာကိုကြည့်ကာ ပြုံးနေမိတော့သည်။
ကလေးလေးအပေါ်အမှားလုပ်မိရင်လည်း
ဗိုက်ထဲကမျိုးစေ့လေးက သူ့ပါးပါးကချစ်စရာ
ကောင်းလို့ဆိုသည့်အချက်နှင့် စိတ်ဆိုးပြေမှာ
အသေအချာပါပဲလေ။

" ကိုကိုအလှလေး...မောင်တို့နှစ်ယောက်ထည်း
အေးဆေးစကားပြောလို့ရမလား... "

" အင်း...ပြောလေ... "

ကူးလေးကနမ်းပြီးမှ ပုံလေးကိုဆက်ကြည့်နေရင်း
ထယ်ယောင်းက စကားပြောဖို့ခွင့်တောင်းတော့
မျက်နှာတည်သွားပြီး မျက်ရည်တို့ကိုသုတ်ရင်း
စကားပြောလာသည်။ဟိုဆော့ကပြုံးရင်း
အလိုက်သိစွာထွက်သွားပေးသည်။

" မောင်...ကိုကိုအလှလေးကိုချစ်တယ်ဆိုတာ
အစောထည်းကသိပြီးသားနေမှာပါ၊မောင်က
ဖြစ်ဖြစ်ခြင်းကထည်းက တာဝန်ယူဖို့ပြောပေမဲ့
ကိုကိုအလှလေးလက်မခံတော့ မောင်အတင်း
မလုပ်ခဲ့ပါဘူး၊အခုတော့မောင်တို့ကလေးလေး
ရှိလို့ လက်ထပ်ဖို့ကိုခွင့်တောင်းပါတယ် "

ကူးလေးရဲ့မျက်နှာတည်အနေအထားကပျက်သလို
ဖြစ်သွားသည်။သည်တော့ထယ်ယောင်းလည်း
သက်ပြင်းရှည်ချရင်း....

" ကိုကိုအလှလေးအတွက်မတွေးပေးရင်တောင်
မျိုးစေ့လေးအတွက်တွေးပေးလို့မရဘူးလား၊
အဖေနှစ်ယောက်လုံးကရှိနေရဲ့နဲ့ခွဲနေသေးတာ
မကောင်းဘူးမလား "

ထယ်ယောင်းပြောလိုက်သည်ကြောင့် ကူးလေး
တွေးလိုက်သည်။ပြီးမှ သူ့ကလေးလေးရဲ့ပုံကို
ကြည့်ရင်းဖြေလိုက်သည်။

" ငါစဥ်းစားဦးမယ်၊မဟုတ်လည်း ကလေးကို
ငါတစ်ယောက်ထည်းရအောင်မွေးမယ်၊မင်းနဲ့
အတူနေဖို့ဆိုတာ ငါအတွက်အဆင်မပြေဘူး "

" အစ်ကိုကူး...ဒါကစဥ်းစားစရာမဟုတ်ဘူးလေ၊
ကလေးအတွက်တွေးပြီးလေ-- "

အခန်းထဲပြန်ဝင်လာသည့်ဟိုဆော့က ကူးလေးနဲ့
ထယ်ယောင်းပြောနေတာကိုကြားပြီး ပြော၏။
ထယ်ယောင်းက ဟိုဆော့စကာထပ်ပြောမှာကို
ဟန့်တားလိုက်ပြီး လွှတ်ပေးခိုင်းလိုက်သည်။

ကူးလေးကတော့ ဂရုတောင်စိုက်မနေဘဲကလေးရဲ့
အမဲစက်သေးလေးပုံကိုသာ ဆက်ကြည့်နေသည်။
ထယ်ယောင်းတွေးမိသည်။ကိုကိုအလှလေးက
မျိုးစေ့လေးရောက်လာတာတောင်မှလည်း
သူ့တစ်ယောက်ထည်းအတွက် မာနတင်းခံ
နေတာဖြစ်သည်။

" ထယ်ယောင်း မင်းဘယ်လိုဆက်လုပ်မှာလဲ... "

ဟိုဆော့က ထယ်ယောင်းအနားပိုကပ်လာကာ
ကူးလေးမကြားအောင် ပြောလာသည်။
ထယ်ယောင်းလည်း သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း
ဟိုဆော့မေးသည်ကို ပြန်ဖြေသည်။

" အခုငါ့အိမ်ကိုခေါ်သွားမှာ၊လူကြီးတွေကပြောလို့
ကိုကိုအလှလေးက လက်မခံစရာမရှိဘူး၊
အထူးသဖြင့်အဖိုးနဲ့ဆိုရင်တော့ အဖိုးကသေချာ
ပြောပြလိုက်ရင် ကိုကိုအလှလေးလက်ခံမှာ... "

ထယ်ယောင်းထိုသို့ပြောလိုက်ပြီး သူ့အသက်ကို
ဆက်ကြည့်နေသည်။ဟိုဆော့ကတော့
ထယ်ယောင်းပြောသည့်စကားတွေကြောင့်
သဘောကျကာ ပြုံးလိုက်သည်။

အမြန်လက်ထပ်ဖြစ်ပါစေလို့လည်း တွေးရင်းပေါ့။

- - - - -

" ဟင့်..ဒေါ်လေးရယ် ညနေကလေလီယမ်က
အလုပ်ကိစ္စပြောတာကို နှင်လွှတ်တယ်၊လီယမ်က
စကားအကောင်းပြောဖို့ သွားတာကို "

အခုဆိုရင်တော့ ညနေကထယ်ယောင်းနှင်လွှတ်
လိုက်သည်။​ကိစ္စကိုမကျေမနပ်ဖြစ်သည်ထက်
အားလုံးသနားအောင် လာငိုပြီးအဒေါ်ကိုတိုင်
နေသည်။ဧည့်ခန်းထဲ လက်ဖက်ရည်သောက်ကာ
TVကြည့်နေသည့်အဖိုးရော၊သတင်းစာဖတ်နေတဲ့
ထယ်ယောင်းရဲ့ဒယ်ဒီရော၊စတော်ဘယ်ရီအသီး
တွေချည်းစိပ်နေတဲ့ ထယ်ယောင်းရဲ့အမေရှေ့
ဟန်မဆောင်နိုင်ကာငိုပြနေတော့သည်။

" အင်းပါကွယ်၊ဒေါ်လေးက ပြန်လာရင်လည်း
အများကြီးဆူပေးပါ့မယ်၊ထယ်ဆောင်း!
နင့်သားကိုနင်ပြန်ဆူထားနော်! "

ဒေါ်လေးက လီယမ့်စကားကြောင့်သနားသွားကာ
ဖက်ပေးထားရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှေ့ကသတင်း
စာဖတ်နေသည့်မောင်ကိုလည်း ပြောသေးသည်။

" ငါ့သားပြန်လာမှ အကျိုးအကြောင်းမေးပြီး
ဆူတာပိုကောင်းမယ်ထင်တယ်... "

ကင်မ်ထယ်ဆောင်းက သတင်းစာဖတ်ရင်းမှ
သူ့အစ်မကိုလှမ်းကြည့်ရင်း မျက်မှန်ကိုပင့်တင်လို့
ပြောသည်။အစ်မကတော့ မကျေနပ်ကာဖြင့်
ခပ်စူးစူးကြည့်ရင်း TVကြည့်နေသည့်အဖေ့ဘက်
လှည့်ကာ...

" ဒယ်ဒီ့!ဒယ်ဒီလည်းဒယ်ဒီ့မြေးကိုဆူသင့်တယ်
ထင်တယ်နော်၊ဒယ်ဒီ!ဒယ်ဒီ! "

" သမီးခေါ်နေတာလား၊ဒယ်ဒီရုပ်ရှင်ထဲရောက်
နေလို့ သမီးဘာပြောနေလဲမကြားဘူး "

အဖိုးရဲ့စကားကြောင့် လီယမ်ငိုနေရင်းမှမျက်
မှောင်ကြုံ့မိပါသည်။သူရောက်ထည်းကငိုပြ
နေတာကို အခုထိရုပ်ရှင်ကြည်နေတာတဲ့။
ဒါဆိုသူငိုနေတာကို တစ်ယောက်မှမသိဘူးပေါ့။
လီယမ်ဒေါသတို့ပိုထွက်မိပါသည်။

" ဒယ်ဒီ့မြေးတအားဆိုးနေတာ၊ဒယ်ဒီလည်း နဲနဲ
ဆုံးမပါလား၊အခုက ကျွန်မမိတ်ဆွေရဲ့သားကို
စော်ကားပြောဆိုနေတာလေ ဒယ်ဒီ... "

" အင်း၊မြေးလာရင်တော့ အကုန်မေးပေးမယ် "

အဖိုးကဂရုတောင်စိုက်မနေဘဲ Tvဆက်ကြည့်နေတာကြောင့် လီယမ်ကသူ့ကိုဂရုစိုက်သည့်အဒေါ်
ကြောင့်ဆက်ငိုနေသည်။သည်တော့ ဒေါ်လေးက
သူမ၏ယောင်းမစိပ်ထားသည့် စတော်ဘယ်ရီဗန်း
ကိုယူလိုက်ပြီး လီယမ်ကိုပေးလိုက်သည်။

" ရော့..လီယမ်လေးစားနော်၊ပြီးရင်ပြင်ခိုင်းထားတဲ့
ထမင်းတွေလည်းစားသွားဦး...သားထယ်ရောက်
လာမှပြန်တော့နော်၊ဒေါ်လေးကဆူပေးမယ် "

" ဟင့်...ကျေးဇူးပါဗျ ဒေါ်လေး... "

လီယမ်ကစတော်ဘယ်ရီသီးတွေကိုစားနေတော့
ထယ်ယောင်းအမေကလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
ထိုသည်ကို ဘေးကသတင်းစာဖတ်နေသည့်
ထယ်ယောင်းအဖေက သတိထားမိတော့
အားနာနေသည့်သူ့ဇနီးအစားလှမ်းပြော၏။

" အိမ်ကိုဧည့်သည်လာမှာမို့ အချစ်ကအများကြီး
လုပ်ထားတာ၊နင့်အတွက်လို့ပြောလို့လား "

ထယ်ယောင်းအဖေက သတင်းစာကိုစားပွဲပေါ်
တင်ရင်းပြောလိုက်တော့ စတော်ဘယ်ရီစားနေတဲ့
လီယမ်ပါရပ်သွားပြီး ဒေါ်လေးကစကားစသည်။

" လီယမ်လေးကလည်း ဧည့်သည်ပဲကို၊နင်တို့
လည်းအခုအချိန်အထိ ထမင်းမစားဘဲဒီအသီးတွေ
စားပြီးလည်း ဗိုက်ဝသေးမှာမဟုတ်ဘူး၊ဒယ်ဒီဆို
အခုထိထမင်းမစားနိုင်သေးဘူး လက်ဖက်ရည်
သောက်နေတာများပြီ "

ဒေါ်လေးက ထယ်ယောင်းအဖေကိုကြည့်ကာ
ခပ်ရွဲ့ရွဲ့ဆိုရင်း သူမ၏အဖေကိုတောင်ခပ်ရွဲရွဲ့
ပြောလိုက်သေးသည်။ကင်မ်ထယ်ဆောင်းက
သက်ပြင်းရှည်ချလိုက်သည်။တကယ်တော့
သက်ပြင်းထက်ဒေါသကိုလျော့ချာတယ်ဆိုတာ
ပိုမှန်ပါသည်လေ။

" အကို...ကျွန်မထပ်သွားစိပ်လိုက်ပါ့မယ်၊အများ
ကြီးစိတ်မတိုနေနဲ့နော်၊ခဏနေသားလေးရောက်
လာတော့မှာကို... "

" အင်း..ထပ်စိပ်နေရင်လည်း Tvမကြည့်နဲ့တော့၊
ဓားရှမိလိမ့်မယ် ဂရုစိုက်... "

ထယ်ယောင်းအဖေက သူ့ဇနီးကိုဆိုသိပ်ချစ်၏။
အခုတောင် ကိစ္စသေးသေးလေးလုပ်တာတောင်
ဓားရှမှားဆိုတာကြောင့်ပါ ဂရုစိုက်နေသေးသည်။
ထယ်ယောင်းအမေလည်းပြုံးလိုက်ပြီး မီးဖိုခန်းထဲ
ပြန်ဝင်သွားတော့သည်။

အဒေါ်ကတော့ လီယမ့်နဲ့အတူစတော်ဘယ်ရီစားရင်း သူ့မောင်နဲ့ယောင်းမပုံစံကိုကြည့်ကာ ခပ်မဲ့
မဲ့ကြည့်သည်။

" ကျွန်တော်ရောက်ပြီ အဖိုး၊ဪ...လူစုံနေတာပဲ၊
ပိုကောင်းတာပေါ့ မဟုတ်လား... "

ခဏကြာတော့ ထယ်ယောင်းကအိမ်ထဲသို့ရောက်
ကြောင်းပြောကာ ဝင်လာခဲ့သည်။ဧည့်ခန်းကို
ရောက်တော့ အဖိုးနဲ့ဒယ်ဒီအပြင် ဒေါ်လေးနဲ့
ဟိုကောင်ပါရှိနေတာမို့ ထယ်ယောင်းရယ်ကာ
ကြည့်လိုက်တော့ လီယမ်ကမျက်နှာကိုတစ်ဖက်
လှည့်လိုက်သည်။

" သားထယ်!မင်းဒေါ်လေးမိတ်ဆွေရဲ့သားကို
ဘာတွေပြောလိုက်တာလဲ၊ကလေးကလန့်ပြီး
ငါ့ကိုလာတိုင်တယ်ဆိုတာသိလား၊ဒီမှာကြည့်
အခုတောင်ရုပ်လှလှလေးကငိုနေတာ... "

ဒေါ်လေးက လီယမ့်လက်ကိုဆွဲပြီး ထယ်ယောင်း
အနားကိုလျှောက်သွားကာ လီယမ့်၏မျက်နှာကို
ပြလို့ စိတ်မကောင်းဖြစ်ကြောင်းပြောသည်။
ထယ်ယောင်းကတော့ရယ်လို့...

" လန့်ပြီးသေသွားရမှာမသေလို့ ကျွန်တော်တောင်
ဒီကောင်ကံကောင်းတယ်လို့ တွေးနေတာပါ "

" သားထယ်!ဒေါ်လေးတူလေးက ဘာလို့အဲ့လို့
ပြောရတာလဲ!ဒေါ်လေးရဲ့ကလေးက မဆိုးဘူး
မလား... "

ထယ်ယောင်းကခပ်မဲ့မဲ့ပြောလိုက်တာကို
ဒေါ်လေးကစိတ်ဆိုးသည်ကြောင့် အော်ချင်ပေမဲ့
တစ်ခါမှလည်း တစ်ဦးထည်းသောတူလေးကို
မအော်ဖူးတာမို့ ချော့ပြောတော့ထယ်ယောင်းက
မျက်မှောင်ကြုံ့ကာဆက်ပြောသည်။

" ကျွန်တော်ကလေးမဟုတ်တော့ဘူး ဒေါ်လေး၊
ကလေးအဖေတောင်ဖြစ်နေပြီ... "

ထယ်ယောင်းက ပြောလိုက်တော့ဒယ်ဒီရော၊
အဖိုးရော၊ဒေါ်လေးပါ ပိုကြည့်လာလေသည်။
လီယမ်ကတော့ စနောက်နေတယ်ဟုသာထင်
မှတ်နေတော့သည်။ဒါတွေကယုံတမ်းစကား
တွေမှမဟုတ်တာ။

" သားထယ်...မေမေ့သားလေးပြန်လာပြီဘဲ၊
သားရဲ့ဧည့်သည်လေးရော မပါလာဘူးလား "

မေမေက သူ့သားအသံကြားရောလက်ထဲမှာ
စတော်ဘယ်ရီသီးစိပ်လေးတွေကိုကိုင်ရင်း
ထွက်လာပြီး ထယ်ယောင်းကိုကြည့်လိုက်
အနောက်ကိုကြည့်လိုက်လုပ်နေသည်။

" ဧည့်သည်မဟုတ်တဲ့အိမ်ရှင်က တစ်ယောက်ထည်းမဟုတ်တော့ဘူး၊နှစ်ယောက်တောင်ဖြစ်သွားပြီ... "

" ဟင်..ဟုတ်လား၊ဘယ်သူလဲမိတ်ဆက်ပေးပါဦး "

ထယ်ယောင်းအမေကလည်း အံ့ဩသွားသည်ဖြင့်
မိတ်ဆက်ဖို့ပြောတော့ ထယ်ယောင်းခေါင်းငြိမ့်ကာ
အဖိုးနဲ့ဒယ်ဒီကိုပါ မျက်စိမှိတ်ပြနေသည်။အဖိုးနဲ့
ဒယ်ဒီက ဧည့်သည်လာမည်ပဲသိထားပြီးဖြစ်ပြီးအကြောင်းအရင်းကိုမသိတာမို့ ထယ်ယောင်းက
မျက်စိမှိတ်ပြတာတောင် ကြောင်အံ့နေသည်။

" ဝင်လာခဲ့လို့ရပြီ... "

ထယ်ယောင်းကဝင်လာခဲ့ဖို့ပြောတော့ ကူးလေးနဲ့
အတူဘေးမှာဟိုဆော့ပါဝင်လာသည်။မေမေက
ကူးလေးကိုကြည်နေသလို ဒယ်ဒီနဲ့အဖိုးကလည်း
ဟိုဆော့ဘေးကပါလာသည့် အသေးလေးကို
ကြည့်ကာ အံ့ဩနေသည်အထိ။

အဖိုးနဲ့ဒယ်ဒီဆိုလည်း ကူးလေးကိုကြည့်ရင်းပြုံး
နေပြီး မေမေဆိုလည်း ထယ်ယောင်းရဲ့အပိုင်ကို
ပြုံးကာကြည့်နေသည်။

လီယမ်နဲ့ဒေါ်လေးက ကူးလေးပါဝင်လာထည်းက
အကြောင်းတွေသိနေတာမို့ အံ့ဩစွာကြည့်ရင်း
လီယမ်ဆို မနက်ကအစ်ကိုထယ်ပြောသည့်
စကားတွေကိုကြားယောင်ရင်း လက်ထပ်ဖို့အတွက်မဟုတ်ပါစေနဲ့လို့ဆုတောင်းနေတာဖြစ်သည်။

" ဒယ်ဒီ့ကိုရော၊အဖိုးကိုရော၊မေမေ့ကိုရော
ကျွန်တော်ပြောပြထားတဲ့အတိုင်းပဲ၊ကျွန်တော်နဲ့
ကိုကိုအလှလေးတို့ အိပ်ဖြစ်ခဲ့ကြပါတယ်၊
မထင်မှတ်ထားတဲ့ကိစ္စမျိုးဖြစ်သွား--အာ့! "

" ဘာလို့အဲ့ဒါတွေကို လိုက်ပြောနေတာလဲ "

ထယ်ယောင်းကဟိုကိစ္စတွေအထိပြောလို့ ကူးလေး
ရှက်ကာ လက်မောင်းကိုကုတ်ဆွဲလိုက်မိသည်။
ထယ်ယောင်းကနာလို့အော်တော့ မေမေက
ပြုံးကြည့်ရင်း...

" သားလေး...အန်တီတို့သိပြီးပြီမို့မလိုပါဘူး၊
သားအတွက် အန်တီကသီးသန့်လုပ်ပေးထားတာ၊
စတော်ဘယ်ရီစားပါဦး... "

ကူးက သူ့သားကိုဆွဲကုတ်မိလိုက်တာတောင်
ပြုံးပြုံးကြီးအနားတိုးကပ်လာကာ စတော်ဘယ်ရီ
ကျွေးသည်။ကူးလည်းပြုံးပြံး စတော်ဘယ်ရီတွေ
ကိုကြည့်တော့ အသီးတွေအကြီးကြီးမို့စားချင်
စရာဖြစ်သည်။

" သီးသန့်ဆိုပေမဲ့ လီယမ်အတွက်အရင်ကျွေးထား
ပြီးသားမို့ စိတ်သန့်တယ်ဆိုလည်းစားပေါ့ "

" ဒေါ်လေး!ကျွန်တော်မကြိုက်ဘူး၊အဲ့လိုမပြောနဲ့၊
အဲ့လောက်ဖြစ်နေရင် အဲ့ကောင်ကိုစတော်ဘယ်ရီနဲ့
ကျွန်တော်က ပေါက်သတ်လိုက်-- "

" ဟင့်အင်း..ထားလိုက်ပါတော့... "

ကူးလေးကထယ်ယောင်းရဲ့ အင်္ကျီစကိုဆွဲရင်း
တောင်းပန်တော့ ထယ်ယောင်းအသံတိတ်သွား
ပေးလိုက်သည်။ထိုသည်ထက် ကိုကိုအလှလေးနဲ့
မျိုးစေ့လေးလန့်သွားမှာဆိုးလို့။

" လန့်သွားမှာဆိုးလို့ ထပ်မပြောတော့တာ၊
ဒေါ်လေးအဲ့လောက်ချစ်နေလည်း သူနဲ့သွားနေ၊
ကိုကိုအလှလေး စတော်ဘယ်ရီစား... "

ထယ်ယောင်းက စတော်ဘယ်ရီတွေထည့်ထားတဲ့
ပန်းကန်ကိုပေးတော့ ကူးလေးယူလိုက်သည်။
အခုတလော သူစားချင်တဲ့အသီးထဲမှာလည်း
စတော်ဘယ်ရီလည်းပါတာမို့ ခရင်းဖြင့်တစ်စိပ်
ထိုးစားလိုက်တော့ သဘောကျလို့ထပ်ထပ်ပြီး
ပါးစပ်ထဲထည့်စားနေတော့သည်။စားလို့ကောင်း
လိုက်တာ။ချိုပြီးထပ်စားချင်ရောပဲ။

" သား!ဧည့်သည်လေးကို မိတ်ဆက်ပေးလေ "

ထယ်ယောင်းအဖေက သူ့ဇနီးနားလာကာ
ကူးလေးကိုမိတ်ဆက်ပေးဖို့ပြောတော့
အဖိုးပါထရပ်လာကာ ထယ်ယောင်းအနားကို
လျှောက်လာသည်။

လီယမ်ကတော့ သူ့အတွေးနဲ့သူထက် စိတ်ပူတာက
ဆေးခပ်တဲ့ကိစ္စမသိစေဖို့ရယ် အစ်ကိုထယ်က
ဒီကောင့်ကိုလက်ထပ်ဖို့ကို ပြောမှာမလားလို့ပါ
စိုးရိမ်သည်။တကယ်လက်မထပ်ကြပါစေနဲ့။

ထယ်ယောင်းလည်းပြုံးကာ သူ့အိတ်ကပ်ထဲက
ပုံလေးကိုထုတ်လိုက်ပြီး အဖိုးရှေ့ကမ်းပေး၏။
အဖိုးကတော့ ultrasoundရိုက်ထားသည့်
ပုံကဒ်လေးကိုကြည့်ကာ အံ့ဩနေသေးသည်။
ထို့အတူ ဒယဒီနဲ့မေမေမှာလည်း အဖိုးဘက်ကို
သွားပြီး ultrasoundကဒ်က်ုကြည့်နေ၏။

" အဖိုး...ကျွန်တော်ကလေးအဖေဖြစ်တော့မယ်၊
ကျွန်တော်နဲ့ကိုကိုအလှလေးရဲ့ သွေးသားလေးက
ကိုကိုအလှလေးရဲ့ဗိုက်ထဲမှာရှိနေတာတဲ့... "

ဒေါ်လေးဆိုသည်လည်း လီယမ့်ဘက်ကိုကြည့်ရင်း
အံ့ဩကာဖြစ်နေသလို လီယမ်မှာလည်းဘာမှမတက်နိုင် ခေါင်းခါပြသည်။သူမသိလိုက်ပါပြီ။
ဆေးခပ်တာက လွဲချော်သွားပြီဆိုပြီးဟုသာ။

သို့ပေမဲ့မယုံနိုင်လို့ သူမကကူးလေးကိုကြည်ကာ
စကားဆိုသည်။

" လိမ်စားနေတာမလား၊ယောကျာ်းလေးက
ဘယ်လိုလုပ်ကိုယ်ဝန်ဆောင်နိုင်မှာလည်း၊
မင်းကငါ့တူကိုလိုချင်လို့ လိမ်လည်လှည့်
ဖြားတာမလား... "

ဒေါ်လေးက ကူးရှေ့လက်ညိုးငေါက်ငေါက်ထိုးကာ
ပြောတော့ ကူးလေးလန့်သွားပြီးခေါင်းခါပြသည်။
သူဘယ်လောက်ပဲသန်မာသော်လည်း ကိုယ်ဝန်
ကြောင့်မို့ စိတ်လေးကအားငယ်တက်သည်။
ဒါကြောင့်လည်း ခေါင်းအသွင်သွင်ခါပြပြီး
ပြောဖို့လုပ်တော့ ထယ်ယောင်းဖက်ထားရင်း..

" ကျွန်တော့်တို့ကလေးလန့်သွားမယ်၊ဒေါ်လေးက
မအော်ပါနဲ့မကြိုက်ဘူး! "

ထယ်ေယောင်းကပြောရင်း ဘေးကကူးလေးကို
ဖက်လိုက်ပြီး အဖိုးတို့ကပါအံ့ဩကာဟိုဆော့ကို
ကြည့်ပြန်တော့ ဟိုဆော့ကခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။
ပြီးမှထယ်ယောင်းတို့အနားရောက်လာပြီး...

" ဟုတ်ပါတယ်၊ကျွန်တော်နဲ့OGဆရာဝန်တိုင်း
လာစစ်ပေးထားတာပါ၊တကယ်ပဲအစ်ကိုကူးက
ကလေးလေးကိုလွယ်ထားရတာပါ ဒေါ်လေး "

" အောင်မလေး...ငါမူးလိုက်တာ... "

" ဒေါ်လေး...ဒေါ်လေး... "

ဟိုဆော့ကပြောလိုက်ရော ဒေါ်လေးမယုံကြည်စွာခေါင်းခါရင်း မေ့လဲသွားတော့သည်။သည်တော့
ဟိုဆော့အပြင် ထယ်ယောင်းအမေနဲ့လီယမ်က
ဒေါ်လေးကိုကူတွဲလိုက်ပေမဲ့လည်း သတိမရ
လာတော့ပါ။မူးမေ့လဲသွားတာဖြစ်သည်။

ကူးလေးမှာလည်း သူ့ကြောင့်မေ့လဲသွားတာမို့
ထူပေးဖို့လုပ်ပေမဲ့လည်း ထယ်ယောင်းက
ဟန့်တားလိုက်တာမို့ သူရှေ့ဆက်မတိုးတော့ဘဲ
ကြည့်နေလိုက်မိရင်း ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်လိုက်၏။

" ငါဒီမှာနေရင် ငါနဲငါ့ကလေးကိုသူ့အဒေါ်က
ကြည်ဖြူမှာမဟုတ်လိို့ လက်မထပ်ဖို့ငြင်းဆို
ရမယ်... "

To be continued ~

ကူးလေးက တကယ်ပဲငြင်းနိုင်ပါမလားလို့
မထင်ကြဘူးမလားဗျ။

> >