« មកវិញហើយឬ ?»ហេយ៉ុន

« អឹម នេះយកទៅ » ថេហ្យុងហុចរបស់របរដែលខ្លួនទិញយកមកអោយនាង

« ជាអីនឹងច្រើនម្លេះ៉»នាងសម្លឹងមើល ទៅអីវ៉ាន់ដែរគេហ៊ុចមកអោយនោះឡើងសំពីងសំពោង

« ខ្ញុំឃើញនាង មិនសូវមានខោអាវ ទើបទិញអោយ៥-៦ឈុត» ថេហ្យុង

« អគុណណាស់ »ហេយ៉ុនទទួលទាំងញញឹមថ្វីត្បីថាគេមាត់អាក្រក់ឃោឃៅតែក៏ចិត្តល្អដាក់អ្នកជុំវិញខ្លួន

« អូ!!បុិស ភ្លេចនេះ»ថេហ្យុងក៏លើកយកប្រអប់ស្បែកជើងយកមកអោយនាង

« នេះ!!! »នាងសម្លឹងមើលទៅស្បែកជើងនោះសុឹងមិនជឿព្រោះស្បែកជើងនេះមិនក្រោមខ្ទង់មុឺនទេហើយមានតែមួយទៀត នណាឃើញហើយមិនរំភើប

« ហ្អឹកៗៗ អគុណណាស់» ហេយ៉ុនស្ទុះទៅអបថេហ្យុងឯថេហ្យុងវិញនេះទប់ខ្លួនសឹងមិនជាប់តែក៏មិនងាអីអោយនាងដែរ

« ហេមៗៗ »ហ្វីន

« ឈឺករហេ ?»ថេហ្យុង

« ឯងធ្វើមិនដឹងគេប្រចណ្ឌ័ឯងជាមួយខ្ញុំនឹងណា »ហេយ៉ុន

« ហ្វីនអើយ ហេយ៉ុននឹងហីយើងមិនចាប់អារម្មណ៍ទេ បាច់បារម្ភទេ»ចេះមកប្រចណ្ឌ័ជាមួយគេកើត ដែលយ៉ាប់ម៉ងចែហ្វីន

« មកៗចូលក្នុងទៅ នេះម៉ោងជិត៥ហើយ »ហេយ៉ុន

« ត្រឹង !!! ត្រឹង!! »

« អ្នកខលមក ហ្វីនយកទូរស័ព្ទអោយយើងបន្តិច»

« ចាស៎ »ហ្វីនក៏រហ័សយកមកគេ

« នេះលេខ ជុងហ្គុកតើគេខលមកមានការស្អី»ថេហ្យុងគ្រាន់តែឃើញលេខចង់ក្រពុលមុខបាត់ទៅហើយ

« ហាឡូ លោកចនមានការអីឬ»ថេហ្យុងប្រឹងធ្វើសំឡេងធម្មតាទាំងក្នុងចិត្តធុញសឹងស្លាប់

« ថេហ្យុងមកជួបខ្ញុំនៅផ្ទះបន្តិចបានទេខ្ញុំមានរឿងចង់និយាយគ្នា»ជុងហ្គុក

« រឿងអីនិយាយតាមទូរស័ព្ទមិនបាន»ការសំខាន់អីណាស់ណាទៅ ចាំបាច់ទៅដល់ផ្ទះ

« តើថេហ្យុងអាចមកបានឬអត់ បើមកមិនបានខ្ញុំទៅទីនោះក៏បានដែរ»ជុងហ្គុក(ម្លឹងៗប្រូ)

« OK មិនបាច់មកទេ ខ្ញុំទៅទីនោះក៏បាន »ថេហ្យុងគេខ្ជិលសុាំញុាំច្រើនណាស់ណាមួយមិនចង់អោយនាយមកទីនេះផង

« អេឯងទៅណានេះមេឃជិតយប់ហើយ »ហេយ៉ុនទើបចេញពីផ្ទះបាយដើរមកប្រទះនឹងថេហ្យុងល្មម

« ទៅជួប ចន ជុងហ្គុក » ថេហ្យុង

« ទៅធ្វើអី ទាំងថ្មើរនេះ»ហេយ៉ុន

« ក៏មិនដឹងហៅទៅធ្វើស្អីប្រាប់ថាមានការសំខាន់ ណាស់ »ថេហ្យុង

« បើទៅប្រយ័ត្នខ្លួនផង »នាងមិនចង់អោយគេទៅដែតែឃាត់មិនបានតែក៏មិនភ្លេចផ្ដែផ្ដាំថេហ្យុងឡើយ

«ខ្ញុំ ដឹងហើយ អាហារពេលល្ងាចញុាំពីនាក់ហ្វីន ចុះ »ថេហ្យុងក៏បើកឡានសម្ដៅទៅភូមគ្រិស្តត្រកូលចន ឡានបើកទៅប្រហែលមួយសន្ទុះក៏មកដល់

« ចាហ្វាយលោកនៅឯណា »ថេហ្យុងក្រឡេកទៅសួរវីនដែលឈរនៅក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ

« បាទចាហ្វាយរបស់ខ្ញុំ គឺនៅក្នុងបន្ទប់ខាងលើ»វីន

ថេហ្យុងក៏ដើរសម្ដៅទៅបន្ទប់ខាងលើទាំងធុញថប់ឯវីនអស់ការងារក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ

« លោកចនហៅខ្ញុំមកមានការអី ???»មកដល់ក្នុងភា្លមគេសួរជុងហ្គុកឡើងភ្លាម ព្រោះគេមិនចង់នៅយូ

« ក៏នឹក ទើបហៅមក »ជុងហ្គុកឆ្លើយចេញមកដូចធម្មតាឯអ្នកឈរស្ដាប់នេះសឹងស្ទះទ្រូង

« នឹងឬការសំខាន់របស់លោក »ការសំខាន់ក៏គ្រាន់តែនឹកនឹងមែនទេ ដឹងទេថាវាខាតពេលវេលារបស់គេប៉ុណ្ណានោះ

« លោកលេងសើច ពេកហើយការងារខ្ញុំគរដូចភ្នំ រវល់រកពេលដកឃ្លាមិនបាន លោកហៅមកនិយាយតែប៉ុណ្ណឹង ចឹងឬ បើគ្មានការអីទៀតទេ ខ្ញុំទៅវិញហើយ »នណារមិនខឹងលោកពាក្យនឹកមួយម៉ាត់សោះធ្វើដូចធំដុំណាស់ចឹង

« យ៉ាងមិច មកជួបខ្ញុំបន្តិចវារវល់ណាស់ឬចុះត្រង់ ទៅអោបប្រុសកណ្ដាលផ្សារអូនមិនថាផង»ជុងហ្គុក

« អោបប្រុស ស្អីលោកឯងចនជុងហ្គុក លោកកុំមកសម្ដីខ្លាំងដាក់ខ្ញុំអោយសោះ »មកចោទគេទាំងរស់យ៉ាងមិចនៀក

« ហើយចុះកាលពីថ្ងៃមិញអោបគ្នាជាមួយវានៅកណ្ដាលផ្សារនោះ យ៉ាងមិចវិញ »ជុងហ្គុកលើកបង្ហាញរូបដែលគេថតបានយកមកអោយថេហ្យុងមើល

« ទោះខ្ញុំអោបថើបមានប្រុសមានស្រីនៅទីណាវាជាសិទ្ធខ្ញុំ ព្រោះលោកគ្មានអីពាក់ពន្ធជាមួយខ្ញុំទេចនជុងហ្គុក»ថេហ្យុង

« គ្មានអីពាក់ពន្ធ័ចុះកាលយើងដេកជាមួយគ្នានៅថ្ងៃនោះអូនគិតថាវាមិនពាក់ពន្ធ័អញ្ចឹងឬ»ជុងហ្គុកខឹងច្រលោតភ្នែកឡើងក្រហមសឹងបែកសសៃរឈាម

« សម្បិត្តិត្រឹមដេកជាមួយគ្នាម្ដងចង់គ្រប់គ្រង ជីវិតខ្ញុំឬលោកកុំគិតស្រម៉អោយសោះថាខ្ញុំស្រលាញ់លោកនោះខ្ញុំធ្វើគ្រប់យ៉ាងតែចង់ឌឺអ៊ុនត្រាប៉ុណ្ណោះក្ដីស្រលាញ់របស់ខ្ញុំចំពោះលោកគឺគ្មានសូម្បី1%»ថេហ្យុង ចង់គ្រប់គ្រងគេដូចបងប្រុសគេឬមិនអាចទេគិតខុសហើយ

« បញ្ឈឺអ៊ុនត្រាចឹងឬ នេះមានដឹងឬអត់ថាអូនធ្វើអោយបេះដូងបងប្រេះស្រាំស្ទើខ្ទិចទៅហើយដឹងទេ »នាយនាក់ចិត្តស្រលាញ់គេតាំងពីដំបូងមកម្ល៉េះហេតុអីមកប្រាប់ថាវាមិនមែនជាការស្រលាញ់

« បេះដូងលោកខ្ទេចស្រាំលោកឈឺចាប់ លោកឈឺចាប់ស្មើរបងប្រុសខ្ញុំទេលោកជាដើមហេតុទាំងអស់ធ្វើអោយបងប្រុសខ្ញុំស្លាប់ហេតុអីខ្ញុំស្រលាញ់លោកនោះ »ថេហ្យុង

« តែវាជារឿងកើតឡើងរួចមកហើយអូនយកវាមកគិតធ្វើអីទៀត អូនស្មានថាបងចង់អោយថេយ៉ុងស្លាប់ហ្អេ»ជុងហ្គុក

« ខ្ញុំមិនខ្វល់ដឹងត្រឹមថាខ្ញុំស្អប់លោកស្អប់លោកដល់ឆ្អឹង »ថេហ្យុង

« ស្អប់អញ្ជឹងឬ បានតើបងនឹងធ្វើអោយអូនមើលថាប្រុសដែលអូនស្អប់នេះហ៊ានធ្វើស្អីខ្លះ »ជុងហ្គុកដើរទៅចាក់សោរទ្វាបន្ទប់យ៉ាងជាប់ជៀសវាងថេហ្យុងចេញមកក្រៅបាន

« លោកឯងចង់ធ្វើស្អី !?»ថេហ្យុងចាប់ផ្ដើមមិនស្រួលរហ័សទាញកាំភ្លើងចេញពីចង្កេះតែចង្រៃអីជុងហ្គុកចាប់កាំភ្លើងបានដោះគ្រាប់មុននឹងគេបាញ់នាយ

« ចង់បាញ់ប្ដីខ្លួនឯងឬ??»ជុងហ្គុកដើរចូលទៅកាន់តែជិតថេហ្យុងរហូតដល់ខ្នងពិតនឹងជញ្ជាំង

« បើលោកហ៊ានតែធ្វើស្អី ខ្ញុំនោះខ្ញុំនឹងសម្លាប់លោក »រាងតូចប្រឹងគំរាមជុងហ្គុកតែវាគ្មានបានផលឡើយព្រោះជុងហ្គុកមិនបាមស្ដាប់គេទេ

« តែមុននឹងបងស្លាប់ បងនឹងសុីអូនសិន »ជុងហ្គុកអោនទៅខាំកញ្ជឹងរាងតូចទាំងកម្រោល

« អ្ហាស៎ ឈឺអាឆ្គួតឯងចង់ងាប់ហើយមែនទេ »រាងតូចស្រែកឡើងភ្លាត់សំឡេងពេលដែលជុងហ្គុកខាំញក់ញីកររបស់គេ

« ហឹម ក្រអូបណាស់ ក្លិនអូនពង្វក់បងខ្លាំងណាស់ »រាងក្រាស់អោនទៅនិយាយដាក់ត្រចៀបរាងតូចស្រាលៗឡើងគេព្រឺរោមឆ្ញាកៗៗ

« លែងយើង អាចង្រៃយើងរួចខ្លួនពេលណាយើងនឹងសម្លា..ហ្អឹម..»មិនអោយនិយាយចប់ជុងហ្គុកអោនទៅត្របាក់បបូរមាត់រាងតូចយ៉ាងរោលរាលព្រោះគេប៉ងយូហើយដៃរបស់គេមិនទំនេរលូកសរសៀរទៅដោះអាវរាងតូចអស់រលីង

« ហ្អឹមៗ ឌឹប!! ឌឹប!!» ថេហ្យុងប្រឹងគក់ខ្នងនាយតែគេមិនរសើបអីបន្តិចសោះ

« អាស្លាប់ អាឆ្គួត ឯង ចាំមើលណាយើងនឹងសម្លាប់ឯង »ក្រោយពីរាងក្រាស់ប្រលឺងមាត់អោយមានសេរីភាពវិញហើយគេជេយកៗគ្មានសំចៃ

« ឆ្លង ផុតអោយរួចយប់នេះសិនទៅចាំសម្លាប់បង »ជុងហ្គុក

«ព្រូស!!!*»

«អួយ អាឆ្គួត លែងយើងភ្លាម យើងអាចង្រៃ លែង អ្ហឹម ...»ជុងហ្គុកមិនបង្អង់យូលើកបោះថេហ្យុងទៅលើពូកមុននឹងចាប់ផ្ដើមថើមគេសារជាថ្មី តែថេហ្យុងមិនព្រមបើកមាត់សោះ

« អ្ហាស៎..ហ្ហឹម »ដោយឃើញថេហ្យុងមិនសហកាគេក៏ច្របាច់ចុងឈើរើទាំងពីរបស់រាងតូចធ្វើអោយគេហើបមាត់ងាយស្រួលក្នុងការជញ្ជក់យកទឹកដមដងដួសពីក្រអូមមាត់ថេហ្យុង

« អ្ហាយ..!!!!ឈឺអាប្រកាច់ ដកចេញភ្លាម »ថេហ្យុងស្រែកឡើងភ្លាត់សម្លេងពេលនាយស៊កនៅកូនប្រុសរបស់គេដោយមិនអោយដំណឹងមុន🔥(😭🙏)

« អ្ហាស៎~ អ្ហា៎* ហេតុអ្វីតឹងយ៉ាងនេះអ្ហឹម »ជុងហ្គុកនាយក្រហឹមឡើងយ៉ាងសុខស្រួល

« អួយ អ្ហាស៎ ឈឺអាឆ្គួត អានរកសុីសួត អ្ហឹស *»ថេហ្យុងទោះស្ថិតក្នងស្ថានការបែបនេះនៅតែមិនភ្លេចជេប្រទេចនាយដដែល

« អ្ហឹស អស្ចារ្យ ណាស់ សឺតផុតពីយប់នេះបងនឹងមិនអោយអូនទៅណាទាំងអស់ »ជុងហ្គុកប្រឹងសម្រុកគ្មានសំចៃបន្តិចសោះឡើយ

« អ្ហាស៎ ~អ្ហាហ៎ កុំសង្ឃឹម អោយសោះ អ្ហាស៎យើងនឹងសម្លាប់ឯង អួយមួយៗមើលអាប់..អាហ្អឹម »ដោយថ្ង់ថេហ្យុងជេច្រើនពេកនាយអោនទៅលេបយកបបូរនោះសារជាថ្មី ....🔞🔥

#Newday

« នេះក្រោកទៅបាត់ហើយហ្អេស នេះលេងធ្ងន់ដៃប៉ុណ្ណឹងហើយ នៅមានកម្លាំងទៀតឬ?»យប់មិញនេះណានាយលេងធ្ងន់ដៃសម្បើបណាស់រហូតដល់ម៉ោង1យប់ឯណោះ

« បងនឹងមិនអោយបាត់បង់អូនដូចបងបាត់បង់ថេយ៉ុងទេ »ជុងហ្គុកនិយាយយ៉ាងមត់មាំគេនឹងមិនអោយមានលើកទីពីទេគេនឹងមិនអោយថេហ្យុងទៅអ្នកណាទាំងអស់

« ករឯងកើតអីនឹង??»ជីមីន

« មូសខាំ ..»ថេហ្យុង

« មូសផ្ទះឯងធំៗម្ល៉េះ ហ្អាស »ជីមីន

« កុំទៅគិតពីរឿងនេះច្រើនពេក គិតតែពីសុងគីលទៅវាមានសកម្មភាពអីផ្សេងទេ» ថេហ្យុងព្យាយាមនិយាយបន្លប់ដើម្បីកុំអោយជីមីនសង្ស័យ

« វាគ្មានអីផ្លែកទេ មើលទៅវាធម្មតាៗ»ជីមីន

« កុំមើលងាយសត្រូវ ជួនកាលអាចជាល្បិចក៏ថាបានដែរ»ថេហ្យុង

« ចុះឯងប្រុងធ្វើយ៉ាងមិច»ជីមីន

« កុំទាន់ចាត់ការវាអីព្រោះវានៅតែម្នាក់ឯង ទេចង់ចាត់ការស្មាណាក៏បានដែរ»ថេហ្យុងអត់ដឹងថាសុងគីលមានអ្នកនៅពីក្រោយខ្នងទេ

« លោកម្ចាស់ ខ្ញុំសើបដឹងហើយអ្នកនៅពីក្រោយរឿងរ៉ាវស្លាប់អ្នកនាងអ៊ុនត្រានឹងអ្នកនាងហ្វីយ៉ា គឺជាប្អូនភ្លោះរបស់ថេយ៉ុង»ខេន

« អញ្ជឹងបានន័យថា គេគឺជាឃាតករសម្លាប់ពួកគេហ្អេ តែមើលទៅគេរាងតូចៗនឹង»សុងគីល

« សាហាវបែបនេះយើងចាប់អារម្មណ៍ »សុងហ៊ុន

« តែលោកម្ចាស់វាជាឃាតករសម្លាប់កូនខ្ញុំណា »សុងគីល

« ឯង!!កុំចេះរឿងយើងថែតែជីវិតឯងអោយបានល្អទៅ»សុងហ៊ុន

« យើងក៏ដឹងថាជុងហ្គុកកំពុងចាប់អារម្មណ៍គេ ដូច្នេះវាអាចជាព្រួញមុខពីហើយចំណេញដល់យើង»សុងហ៊ុន

« តែលោកម្ចាស់ខ្ញុំថាគេមិនធម្មតាទេយើងដឹងត្រឹមតែគេមកពីបារាំងតែមិនដឹងពីសាវតាគេនោះទេ យើងគួរធ្វើយ៉ាងមិច »សុងគីល

« ហុឹស មានអីទៅពិបាកយើងគ្រាន់តែនៅក្បែរៗធ្វើអោយគេទុកចិត្តទៅ»សុងហ៊ុន

« លោកម្ចាស់ចង់ធ្វើយ៉ាងមិច?»ខេន

« ពួកឯងចាំតែមើលទៅ»សុងហ៊ុន

(ឆីថេពូគុកចាំសុីទៀតហើយ🤣)

រង់ចាំភាគបន្ត...💜