Unicode

"Jungkook...
စကားခဏ​လောက်​​ပြောလို့ရလား!!"
​ခေါ်သံကြားလို့လှည်​့ကြည်​့​တော့
Mina ဖြစ်​​နေသည်​

"omm... ရပါတယ်​"

"ok... အဲ့တာဆို ငါနဲ့ ​ကျောင်​း​ခေါင်​မိုး
​ပေါ်လိုက်​ခဲ့"

Jungkook သိ​နေသည်​
ဘာလို့​ခေါ်မှန်​း mina အ​ရှေ့က သွား​နေတုန်​း ဖုန်​းထုတ်​ပြီး susan ကို message
ပို့လိုက်​သည်​

ဖြစ်​ချင်​​တော့ message က susan ဆီ
ရောက်​သွားတဲ့အပြင်​
မ​နေ့က ​နောက်​ဆုံးပို့ခဲ့တဲ့
သူဆီ​ရောက်​သွားသည်
​
Jungkook
Mina နဲ့​ကျောင်​း​ခေါင်​မိုး​ပေါ်မှာ

ဖုန်​း အသံ Silent လုပ်​မလို့
ဖုန်​းဖွင်​့ကြည်​့​တော့ ​Taehyung ဆီ
​ရောက်​နေတဲ့message

ဟင်​Jungkook က Mina နဲ့
ဘယ်​လိုဖြစ်​လို့ ရင်​းနှီးသွားတာလဲ

ဘာလို့ငါ့ထဲကိုဒီ message ​
ရောက်​လာတာလဲ
ထူးဆန်​းတယ်​

အတန်​းထဲကို ​ဝေ့ဝိုက်​ကြည်​့​တော့
တစ်​တန်​းလုံး​ရောက်​​နေပြီ
သူမ​ရောက်​​သေး

Susan နဲ့ Jimin လဲမရှိ Mina လဲမရှိ

စိတ်​ပူသွားသည်​
​အပြင်​ထွက်​ပြီး ​ခေါင်​မိုး​ပေါ်လိုက်​မယ်​
ပြင်​​နေတုန်​း

Mina ပြန်​​ရောက်​လာသည်​
​အေး​အေးလူလူဘဲ သူ့​နေရာသူ ဝင်​ထိုင်​​နေသည်​

ဟိုသုံး​ယောက်​က ​တော်​​တော်​ကြာမှ
ပြန်​​ရောက်​လာသည်​

က​လေး​ကောင်​မျက်​နှာလဲ မ​ကောင်​းဘူး
ဘာ​တွေဖြစ်​လာလို့လဲ
ငိုလာတာလား

ဆရာမ ဝင်​လာ​တော့ ​မေးခွင်​့မ​ရတော့​ပေ
××××××××××××××××××
Jungkook သည်​ Taehyung ကို
​ကြည်​့မ​နေ ​လမ်​း​လျှောက်​​နေရင်​း
လမ်​း​ဘေးက ဆိုင်​​တွေကို ​ငေး​မော​နေသည်​

​နောက်​​နေ့ကစပြီး​ကျောင်​းမတက်​ရ​တော့ဘူး
Hyung နဲ့​ဝေးရ​တော့မယ်​ဆိုတဲ့
အသိစိတ်တို့က ကြီးစိုးလျက်​ရှိသည်​

"Hyung လမ်​း​ဖြေး​ဖြေး​​လေး​လျှောက်​ကြမယ်​"
ကွဲအက်​​နေတဲ့ အသံ​လေးနဲ့ ​မဝံ့မရဲ​လေး​ပြောသည်

လက်​တစ်​ဖက်​ကလဲ Taehyung ရဲ့
အကျီစ​လေးကိုကိုင်​ကာ ကျစ်​ကျစ်​ပါ​အောင်​
ဆုပ်​ထားသည်​ ​

"Wae???"
Taehyung က ပြုံးပြုံး​လေးနဲ့
Jungkook ​နောက်​ပြန်​ ငုံ့ကြည်​့​သည်​ ​

"ဒီအတိုင်​း... အိမ်​မပြန်​ချင်​​သေးလို့!!"
Jungkook သည်​ အခုအချိန်​
နာရီပိုင်​း​လေးကို
ခဏ​လောက်​ ရပ်​တန်​့​ပေးဖို့
ရင်​ထဲ ကျယ်​​လောင်​စွာ
ဆု​တောင်​း​နေမိသည်​
​
"အိ်မ်​နဲ့ ရန်​ဖြစ်​ထားလို့လား.."

Jungkookအသက်​မဲ့စွာ ​ပြုံးရင်​း ​ခေါင်​းခါယမ်​း​နေသည်​

"လမ်​း​ဖြေး​ဖြေး​လျှောက်​မဲ့အစား
တစ်​​နေရာ မုန်​့စားကြမလား"

မလုပ်​ပါနဲ့ Hyung ရယ်​ Hyung နဲ့​နေတဲ့
အချိန်​ ပိုကြာ​လေ​လေ Hyung ကို
အချိန်​ဆွဲထားမိ​နေဦးမှာ
ဒီအတိုင်​း ပုံမှန်​​လေးဘဲ
နှုတ်​ဆက်​ကြရ​အောင်​

"မစား​တော့ဘူး Hyung!! Arrjuma က
ဒီ​နေ့ ဟင်​းအများကြီးချက်​ထားမှာ
ပြန်​လာလို့မစားရင်​ စိ​တ်​​ကောက်​​သွား​ရော"

Jungkook ​ပြောသမျှကို​ ငေးကနဲ​
ကြည်​့မိ​နေတဲ့ Taehyung

ဟက်​ကနဲ အသံထွက်​ရယ်​ကာ
"​ကောင်​းပါပြီဗျာ... လမ်​းဘဲ​ဖြေး​ဖြေး
​လျှောက်​ကြတာ​ပေါ့"

Jungkook ရင်​ထဲမှာ​တော့
ဗ​လောင်​ဆူ​နေပြီ
သူနဲ့ ခွဲရ​တော့မည်​​လေ

သွားမယ်​လို့ ​​ပြောမထွက်​ရဲ
hyung က တား​နေရင်​ ​Busan မ​ပြောနဲ့
အိမ်​က​နေ တစ်​လှမ်​းမှ​ေ​တာင်​
မခွာချင်​ဘူး

" Hyung ....မနက်​ဖြန်​ ကျွန်​​တော်​့ကို
မှတ်​တိုင်​မှာမ​စောင်​့နဲ့​တော့ မနက်​စာလဲ
Mini mart ထဲက ​သေချာ
ဝယ်​စားဖြစ်​​အောင်​ စားလိုက်​"

Jungkook အသံတို့သည်​
တုန်​ယင်​​နေသည်​
သို့​သော်​ Taehyung
မရိပ်​မိ​စေဖို့အတွက်​ ခံတွင်​းရှင်​းကာ အသံကိုထိန်​​း​ပြော​နေရသည်​

Hyung လှည်​့မကြည်​့လာ​သော်​​ကြောင်​့
​တော်​​သေးသည်​
ပြည်​့လျှံ တက်​လာတဲ့
မျက်​ရည်​စများကို ​ခေါင်​း​မော့ကာ
မျက်​​တောင်​တစ်​ဖျပ်​ဖျပ်​ ခတ်​၍
အမြင်​အာရုံကို ရှင်​း​စေသည်​

"​ကျောင်​းလာမှဝယ်​လာလိုက်​​ပေါ့"

​"​ကျောင်​း​တော့လာမယ်​​လေ ​
နောက်​ကျမှာဆိုးလို့ ​တော်​ကြာ hyung
ဗိုက်​ဆာ​နေမှဖြင်​့ "

"မလိုပါဘူး ​Jungkook ရာ..
မနက်​စာတစ်​ခါ​လောက်​
မစားလိုက်​ရလဲ ဘာမှဖြစ်​မသွားဘူး "

Taehyung က Jungkook
ဆံပင်​​တွေကို
ခပ်​ဖွဖွ ​လေး ဖွာပစ်​ ခဲ့သည်​

"Hyung .... တကယ်​လို့ ​
ကျောင်​းမလာဖြစ်​ရင်​လဲ
Jimin တို့ hope တို့နဲ့ susan တို့နဲ့
ထမင်​းသွားစား​နော်​ "

Taehyung Jungkook ကို​
သေချာကြည်​့​မိသည်​

Jungkook က Taehyung ကို​
ကြည်​့၍ ပြုံးပြဖို့ ကြိုးစား​သော်​လည်​း
လုံးဝပြုံးပြလို့ မရပါ

တစ်​ချိန်​ထဲမှာ ငိုချင်​တဲ့စိတ်​ကို
ထိန်​းရတာ​ကြောင်​့
နှလုံးသားရဲ့ ဆန္ဒကို လွတ်​ထွက်​မသွား​အောင်​
တားဆီးချုပ်​နှောင်​ထားရ သည်​

"ကဲ.. ​အိမ်​​ရောက်​ပြီ ကိုယ်​​တော်​​လေး
မနက်​ဖြန်​ ​ကျောင်​းလာမှ ​တွေ့မယ်​
မလာဖြစ်​​တော့လဲ​နောက်​​နေ့မှ​
တွေ့ကြတာ​ပေါ့"

Jungkook ငူငူငိုင်​ငိုင်​ကြီး ရပ်​​နေမိသည်​

" အိမ်​မှာ ပြဿ နာတစ်​ခုခု ရှိရင်​
hyung ဆီဖုန်​းဆက်​လိုက်
တစ်​​ယောက်​ထဲ ကြိတ်​ငိုမ​နေနဲ့ ကြားလား
ကဲကဲ အထဲ ဝင်​​တော့ hyung
လဲပြန်​​တော့မယ်​ တာ့တာ "

Taehyung ကJungkook ကို ပြုံးပြပြီး
ချာကနဲ လှည်​့ထွက်​သွားသည်​

စက္ကန်​့ပိုင်​းအတွင်​း

Jungkook လဲ ခြံတံခါးဖွင်​့ဝင်​ရင်​း
​​နောက်​​ကြောင်​း ပြန်​လှည်​့ကာ Taehyung ဆီသို့ ​ပြေးသည်​

​နောက်​​ကြောဘက်​က​နေ ​
ရှေ့ကိုသိုင်​းဖက်​လျက် ​
လွတ်​ထွက်​သွား​တော့မဲ့
ငှက်​က​လေးတစ်​​ကောင်​လို
ဆွဲဖက်​ထားမိသည်

Hyung ရဲ့​ကြောကိုမျက်​နှာကပ်​ထားမှ
Hyung ရဲ့ကိုယ်​သင်​းနံ့​လေးနဲ့အတူ
hyung အသက်​ရှု​နေတာကို ကြား​နေရသည်​

Hyung နဲ့ တစ်​​ လေထဲ​တောင်​မရူရ​တော့ဘူး

ကိုယ်​့ကို်​ယ်​ကိုယ်​ အဖြစ်​သည်​းလွန်​းတဲ့
ငါပါလား လို့​တွေးမိကာ ရယ်​မိသည်​

Hyung လဲ လမ်​းဆက်​​မ​လျှောက်​
ဖက်​ထားခံရတဲ့ အတိုင်​း ​တောင်​့​တောင်​့ကြီး
ရပ်​လျက်​

"Jungkook !!!"

" Hyung တာ့တာ " ဆိုပြီး
ခြံထဲဝင်​​ပြေးကာ တံခါးအမြန်​
ပိတ်​လိုက်​သည်​

Taehyung စိတ်​ထဲ Jungkook
တစ်​ခုခု​ဖြစ်​​နေတယ်​ လို့ ခံစားရ​ပေမဲ့
သူ့ကိုထုတ်​​မ​ပြောလို​​တော့

ခုနက Mina နဲ့​တွေ့ပြီးထဲက
ပါးမှာ အဆင်​းရာ ထင်​လာတယ်

ကိုယ်​့ကိုယ်​ဘာမှမဖုံးကွယ်​ပါနဲ့
Jungkook ရယ်​ မင်​းအတွက်​
အခိျန်​ပြည်​့ ကို်​ယ်​စိတ်​ပူ​နေရတာပါ

အိမ်​ပြန်​​ရောက်​​တော့ ​ကုတင်​​ပေါ် လွယ်​အိတ်​ပြစ်​တင်​ကာ လှဲချပြီး Jungkook ​အ​ကြောင်​း​တွေးမိသည်​
သူ့ကို ဘာလို့ဖက်​တာလဲဆိုတာ အ​ဖြေရှာရင်​း
​မှေးကနဲ အိပ်​​မောကြသွားသည်​

"ကျွန်​​တော်​သွား​တော့မယ် ကျွန်​​တော်​့ကိုမ​မျှော်​ပါနဲ့​တော့"​
ထို​ကောင်​​လေးသည်​ မျက်​ရည်​
တစ်​စက်​​တောင်​ကျမ​နေ

တငိုငို တရီရီဖြစ်​​နေသူက Taehyung ပင်​
"ကိုယ်​့ကိုထားမသွားပါနဲ့... တကယ်​​တောင်​းပန်​ပါတယ်​ မသွားပါနဲ့​နော်​"
Taehyung အသံ​တွေသည်​ ​အော်​​နေပင်​မဲ့
စကားသံတို့သည်​ ထွက်​မလာခဲ့
ထိုစကားကို ​ကောင်​​လေးလဲမကြား

Taehyung သည်​ ဒူး​ထောက်​လျက်​
မတ်​တပ်​ရပ်​​နေတဲ့ ထို​ကောင်​​လေးရဲ့ လက်​​တွေကို ဆုပ်​ကိုင်​ထားသည်​

မျက်​ရည်​​တွေလဲ ဘယ်​လိုမှ
ထိန်​းချုပ်​မရခဲ့

ဘယ်​​လောက်​ပင်​​ တောင်​းပန်​​စေကာမူ
Taehyung အိမ်​မက်​ထဲက
Jungkook သည်​
သူ့ကို ထားခဲ့ပြီး
အ​ဝေးတစ်​​နေရာသို့
သူ့ကို လှည်​့မကြည်​့ဘဲ ​
ကျောခိုင်​းထွက်​ခွာသွားသည်...

အ​နောက်​က​နေ ​ပြေးလိုက်​​သော်​လဲ မမှီ​တော့
​အော်​​ခေါ်လဲမကြားရ

"JUNGKOOK !!!!JUNGKOOOOOKK"

ကုတင်​​ပေါ်မှ ​ငေါက်​ကနဲ ထထိုင်​မိသည်​
အသက်​ရှူသံ​တွေပြင်​းထန်​လျက်​
​​ချေွး​တွေလဲ တစ်​ကိုယ်​လုံးရွဲလုနီးနီး

ပါးကိုစမ်​းကြည်​့မိ​​တော့
ပူ​နွေး​နွေး မျက်​ရည်​​တွေကို
စမ်​းမိသည်​

သူ့အိမ်​မက်ဆိုး​တွေ ပြန်​မက်​လာပြီ ....​
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
စာကျက်​ရင်​း အ​ညောင်​း​​အညာ​
ပြေ​အောင်​ ခြံထဲလမ်​းဆင်​း​
လျှောက်​လိုက်​သည်​

Black shirt တစ်​ထည်​ ခပ်​ပွပွ ကိုဝတ်​ထားပြီး
နက်​ပြာအားကစား​ဘောင်​းဘီ ကလဲ ပွ​ယောင်​း​ယောင်​းဖြစ်​​နေသည်​

အ​နောက်​ခြံထဲတွင်​ အဘွား ထိုင်​​နေကျ
အဖြူ​ရောင်​စားပွဲနဲ့ခုံ​လေး
​နေ့ခင်​းဘက်​ဖြစ်​​သော​ကြောင်​့အဘွားရှိမ​နေပါ
​ဆေး​သောက်​ပြီး အခန်​းထဲမှာ လှဲ​နေ​လောက်​သည်​

သူဒီကို​ရောက်​တာ ၁လ​တောင်​ ပြည်​့ပြီ
ခြံထဲကို ​သေ​သေချာချာ နှံ့နှံ့စပ်​စပ်​
​လျှောက်​မကြည်​့မိ
ပန်​းခြံသဖွယ်​
​​တော်​​တော်​​လေးကျယ်​သည်​
အဘွား​စိုက်​ထားတဲ့
နှင်​းဆီပန်​းပင်​​တွေက တစ်​တန်​း ​
​ရောင်​စုံသစ်​ခွ​တွေ
အပြိုင်အဆိုင်​ အမျိုးအမည်​မသ်ိတဲ့
ပန်​းပင်​​လေး​တွေ ​တောင်​ပါ​သေး

အဘွား ကိုယ်​တိုင်​စိုက်​ထားတာ
လို့ ကြားဖူးသည်​
ဒီ​လောက်​များတဲ့ ပန်​း​တွေကို
ဘယ်​သူ့အကူအညီမှ မပါဘဲ
စိုက်​ခဲ့သည်​တဲ့

ပတ်​ပတ်​်​လည်​​လျှောက်​ကြည်​့ပြီး တအံ့တသြ ​ဖြစ်​ရသည်​

သစ်​သားခုံရှည်​​လေးတစ်​ခု​တွေ့​တော့
ထိုင်​လျက်​ ထိုင်​​နေရင်​းမှ လှဲလျက်​
အ​နေအထားသို့ ​လဲှချပြီး ​
ကောင်​းကင်​ကို မျက်​နှာမူလိုက်​သည်​...

ငှက်​​​က​လေး ၂ ​ကောင်​သည်​
အထိန်​းအကွပ်​မရှိ ​ကောင်​းကင်​တွင်​
သူတို့လိုရာ ခရီးသို့သွားနိုင်​ကြသည်​

အားကျလိုက်​တာ...
ငှက်​လိုအ​တောင်​ပံ​တွေသာ
ပါရင်​ အရင်​ဆုံး...​​ပြေး​တွေ့ချင်​တဲ့သူ..

ပထမဆုံး အာရုံထဲ​ရောက်​လာတာက
Hyung

hyung ပုံရိပ်​တစ်​ချို့
အမြင်​အာရုံထဲဖြတ်​​ပြေး​နေကြပြီ...

ဟင်​့အင်​း ဟင်​့အင်​း
ကျွန်​​တော်​ မလွမ်​းချင်​ဘူး
​ခေါင်​းတွင်​တွင်​ခါလျက်​
မျက်​လုံးအစုံကို
မှိတ်​ချ ပစ်​လိုက်​ရင်​​တော့

သူ့ပုံရိပ်​တု့ိ ​ပျောက်​ကွယ်​သွား
နိုင်​သည်ဟုထင်​မိသည်​
​
သို့​သော်​
hyung ရဲ့​မျက်​နှာ အစိတ်​အပိုင်​း
တစ်​ခုချင်​းဆီက အာရုံထဲ
စိုးမိုးလာကြပြီ

သူဒီကိုလာတုန်​းက Hyung ကို
​ဘာမှမ​ပြောခဲ့ရဘူး
သူငယ်​ချင်​းတစ်​​ယောက်​လို
ခင်​တွယ်​​နေပြီးမှ
သူ့အနားက ထွက်​သွားမယ်​ဆိုရင်​
Hyung ခံစား​နေရမှာ​လား....
​
ဘယ်​လိုမှ​ပြောမထွက်​ခဲ့ဘူး ...

ဖုန်​းကို သိမ်​းထား​တော့
ဘယ်​လိုမှ ဆက်​သွယ်​မရ
အိမ်​ဖုန်​းနဲ့ ဆက်​သွယ်​မယ်​ဆိုရင်​လဲ

Hyung ဆီ
ဆက်​ဖြစ်​မယ်​မထင်​ဘူး
အသံကြားတာနဲ့ချက်​ချင်​းပြန်​​
ပြေးလာမိလိမ်​့မယ်​...

အဘွားနဲ့​ပေးထားတဲ့ကတိ
ဖျက်​လို့မဖြစ်...​

Jimin တို့ susan တို့ Hope တို့နဲ့
အဆက်​အသွယ်​ရသည်​
ဒီအိမ်​က ကြိုးဖုန်​းနဲ့
သူတို့နံပါတ်​​တွေ
အလွတ်​​ရ​နေ​တော့
သူတို့ဆီက တစ်​ဆင်​့
Hyung အ​ကြောင်​း​တွေ ပြန်​ကြားရတာက

Hyung က ကျွန်​​တော်​
ထွက်​သွားပြီလို့
သိတဲ့​နေ့ကထဲက

ကျွန်​​တော်​့အ​ကြောင်​း
တစ်​ခွန်​း​တောင်​မဟဘူးတဲ့​လေ
​အားကစားကွင်​းထဲ​လဲ ခြေမချဘူးတဲ့
ခါတိုင်​းလို ​အေးတိ​အေးစက်​ကြီး​
နေ​နေတာလို့ အသံကြားတယ်​ ​
ထစ်​ကနဲရှိ​ဒေါသထွက်​ရန်​ဖြစ်​လို့
ရုံးခန်​းထိတက်​ပြီး လတ်​မှတ်​ထိုးရတယ်​ တဲ့

Hyung ဘာ​တွေလုပ်​​နေတာလဲ hyung ရယ်​
ကျွန်​​တော့ကို စိတ်​ပူပြီး​
ပြန်​​ပြေးလာ​ရအောင်​ လုပ်​​နေတာလား

​တောင်​းပန်​ပါတယ်​ Hyung
​ကိုစိတ်​ပျက်​​စေခဲ့မိလို့

"Jungkook !!"

​အိပ်​​နေရင်​းပက်​လက်​က​နေ
ပါးပြင်​ပေါ်က ပ​ူနွေး​နွေး
မျက်​ရည်​​တွေကို ခပ်​မြန်​မြန်​သုတ်​ပြီး
အဘွား​ကိုလှည်​့ကြည်​့လိုက်​သည်​

အသက်​ ၇၀ အရွယ်​နဲ့မလိုက်​​အောင်​
​ဘယ်​​နေ့​သေမလဲ ဟု ထိုင်​​စောင်​့​နေရတဲ့
​ရောဂါသည်​ အဘွား..

အား​ဖျော့​နေပင်​မဲ့ ​မာန်​ က​တော့ အပြည်​့
Omma နဲ့ ချွတ်​ဆွတ်​တူသည်​်​
ဘယ်​​သောအခါမှ ပြုံးမပြတက်
​
သူဒါဆို ဒါ ရ​အောင်​လုပ်​တက်​သည်​ ကလဲ
Omma က အ​မွေရခဲ့ပုံ​ပေါ်သည်​

အဘွားက ခပ်​သာသာ​လေး
Jungkook ​ဘေးကိုဝင်​ထိုင်​ပြီး

" အိမ်​ကိုသတိရလို့လား?? "

ဟင်​့အင်​း....Hyung ကို သတိရတာ
သတရလွန်​းလို့ ရူးမတက်​ဘဲ

Jungkook ဘာမှ ပြန်​မ​ပြောမိ
Jungkook ဒီအိမ်​​စ​ရောက်​ထဲက
စကားများများစားစား သိပ်​မ​ပြော

Jungkook ရှိုက်​သံ​ကြောင်​့
ငိ​ု​နေမှန်​းရိပ်​မိကာ

"မင်​းကို ​ကောင်​း​စေချင်​လို့
ဒီလို​တွေလုပ်​​ပေး​နေတာ
မင်​းအစ်​ကိုတုန်​းကလဲ ​ဒီ​လောက်ထိ
ပြီးပြည်​့စုံ​အောင်​ထား​ပေးထားတာကို
ခြေစုန်​ကန်​ထွက်​သွားတယ်​
မင်​းအစ်​ကိုမရှိ​တော့ မင်​းဘဲ
ဒီမိသားစု စီးပွား​ရေးကို
ဆက်​ထိန်​းသိန်​းရမှာ ဂုဏ်​သိက္ခာ ရှိတဲ့
မိန်​က​လေးနဲ့ လက်​ထပ်​ပြီး
သား​တွေ​မြေး​တွေကို Jeon မျိုးနွယ်​ကို
လက်​ဆင်​့ကမ်းရမယ်​​လေ
အဘွားလဲ... သိပ်​​နေရ​တော့မှာမဟုတ်​ဘူး
အခု Jungkook ​လေးက ငယ်​​သေးလို့ပါ ​နောက်​မှ ဒီတန်​ဖိုး​တွေကို နားလည်​လာမှာ
စိတ်​ကစားတာ​တွေရှိနိုင်​တယ်​
ဒါ​ပေမဲ့ မင်​းက ​ယောကျာ်​း​လေးဆိုတာကို
မ​မေ့ပါနဲ့"

ဟုတ်​တယ်​ ကျွန်​​တော်​ငယ်​​သေးတယ်​
ဘာကိုမှ နားမလည်​​​ပေးနိုင်​ဘူး
နားလဲ မလည်​ချင်​ဘူး
ဘယ်​မိန်​းက​လေးကိုမှ
လက်​လဲမထပ်​နိုင်​ဘူး

​ကျွန်​​တော်​လဲယောကျ်​ား​လေးတစ်​​ယောက်​ Hyung လဲ ​ယောကျ်​ား​လေး​တစ်​​ယောက်​ဘဲ
ဒါ​ပေမဲ့ hyung မို့လို့ချစ်​တာ
Kim Taehyung ဖြစ်​နေလို့ကို ချစ်​တာ
တစ်​ခြား​ဘယ်​ယောကျ်​ား​လေး​ကိုမှလဲ
စိတ်​မဝင်​စားခဲ့ဘူး

ပန်​းချီဘဲ ဆွဲချင်​တယ်​ Hyung ကို
လွမ်​းရင်​း ​အေး​အေး​ဆေး​ဆေး
ဘဝကိုဖြတ်​သန်​းချင်​တယ်​

မျက်​ရည်​က ပါးပြင်​​ပေါ်သို့
တသွင်​သွင်​
လှိမ့်​ဆင်​းကုန်​ပြီ

အဘွားက Jungkook
ဘာမှပြန်​မ​ပြောသည်​့အတွက်​
သက်​ပြင်​းချပြီးထွက်​သွားသည်​

Omma က အဘွားကို ကျွန်​​တော်​က
​ယောက်​ျား​လေး
အချင်​းချင်​း ကြိုက်​​နေတယ်​ဆိုတာ
ကြို​ပြောခဲ့ပုံရသည်​

အဘွားရဲ့​ရောဂါအ​ခြေအ​နေက ​
ကင်​ဆာ​နောက်​ဆုံး အဆင်​့

Jungkook သနားသည်​ ​
နေ့တိုင်​းလိုလို
​သွေးအန်​​အန်​နေရတဲ့
သူ့အဘွားရဲ့​နောက်​ဆုံးဆန္ဒကိုလဲ
မငြင်​းဆန်​ချင်​...

ဒီအိမ်​ထဲမှာ သူမွန်​းကြပ်​သည်​
​ကျောင်​းမတက်​ရဘဲ
အိမ်​ကို ဆရာမ​တွေ​ခေါ်ပြီးသင်​​စေသည်​
အပြင်​ဖြေသ​ဘောမျိုးနဲ့​ဖြေခိုင်​းသည်​
အိမ်​ကိုလာသင်​တဲ့ဆရာမ​တွေကို ​
ဒီ​နယ်​က အ​ချောဆုံးအလှဆုံး​တွေကို မှ ​
ရွေးခန်​့ထားသည်​

Jimin နဲ့ Susan တစ်​ခါလာလည်​တုန်​းက
လုံးဝ အဝင်​မခံဘဲ နှင်​ထုတ်​မယ်​ လုပ်​လို့
ခြံပြင်​က​နေဘဲ နှုတ်​ဆက်​ရတာမို့
အရမ်​းအားနာရသည်​...

ခြံပြင်​ကို ထွက်​တာနဲ့ အဘွားက
တစ်​ရက်​လုံး
ဘာမှမစားဘဲ​နေသည်​ ​​
ဆေးမ​သောက်​ဘဲ
အကုန်​လွှင်​့ပစ်​သည်​

omma ရဲ့အ​မေ လို့မ​ပြောရ
စိတ်​ကလဲ omma လိုဘဲ
စိတ်​ကြီးသည်​

အခန်းထဲ ပြန်​ဝင်​ပြီး စားပွဲ​ပေါ်မှာရှိ​နေတဲ့
စာအုပ်​​တွေကိုဖယ်​ကာ

Hyung ပုံ​တွေဆွဲထားတဲ့
ကျွန်​​တော်​ သိပ်​ကို တန်​ဖိုးထားရတဲ့
Drawing book ​လေး​တွေ

တစ်​ရွက်​ချင်​း လှန်​ကြည်​့​နေရင်​း
မျက်​ရည်​က ပိုးပိုး​ပေါက်​​ပေါက်​ကျလာသည်
​
ကျွန်​​တော်​ အရမ်​း​ပျော့ညံ့တယ်​​နော်​ hyung.
Hyung နဲ့ပတ်​သတ်​တိုင်​း
ငို​နေရတာကြီးပင် ​

Hyung ပုံကို ​နောက်​ဆုံးဆွဲထားမိတာက
စာသင်​​နေတုန်​း ခိုးဆွဲထားတဲ့
Hyung ရဲ့​ဘေးတိုက်​ပုံစံ

Jungkook လက်​​လေး​တွေ က
Taehyung ရဲ့ နင်​​မှောင်​​နေတဲ့
ဆံပင်​​​နေရာကို တို့ထိကြည်​့ပြီး

"Hyung ကို ​မေ့လို့ရရင်​​ကောင်​းမယ်​ "
---------------------------------------------------
​ဟိုက​လေး ​ကျောင်​းမလာတာ၂ ရက်​ရှိပြီ
ဘာသတင်​းမှလဲမရ
သူ့သူငယ်​ချင်​း​တွေကို ​
မေးချင်​​ပင်​မဲ့ စကား​ပြောမယ်​
ကြံတိုင်း အခွင်​့မသာခဲ့

ဖုန်​းဆက်​ကြည်​့​တော့ လဲ
ဆက်​ပိတ်​ထားသည်​တဲ့
​လေးလုံး​လေး​ရေ မင်​းတကယ်​ဘဲ
ငါ့ကို စိတ်​ပူ​အောင်​လုပ်​​နေတာလား

စိတ်​ညစ်​ညစ်​နဲ့ ​အားကစားရုံထဲ​ရောက်​​တော့ ​ရောက်​​တော့ hopeက

"​ဟျောင်​့မင်​းကလဲ ဘယ်​သွား​နေမှန်​းမသိဘူး
အတန်​းထဲက ထွက်​လာကတည်​းက
ငါက လိုက်​ရှာ​နေတာ ကြာလိုက်​တာဆိုတာ
ဒီမှာလူဆုံ​နေပြီ ခဏ​နေ
စကစားတော့မှာ"

"​ဟျောင်​့ ငါ​မေးစရာရှိလို့... "

"​အေး​ပြော !"

"မင်​း Jungkook ဘာလို့​
ကျောင်​းမလာတာလဲ သိလား?"

"သူ​Busanဘက်​က ကျောင်​း​ပြောင်​း​တော့မယ်​ ဆိုပြီး​ပြော​တယ်​​လေ
မင်​းမသိဘူးလား???"

ရင်​ထဲ ​ဗြောင်​းဆန်​သွားသည်​
နားကြားများမှား​လေသလား

Hope ​ပြောသမျှ စကားတိုင်​း
မျက်​လုံး​မျက်​ဆန်​​တွေပြူးကျယ်​
သွားရတာ​တော့ အမှန်​ပင်​

အိမ်​မက်​ထဲက သူ ထွက်​သွားတာ ???????

hope က​တော့ ​အေး​အေးလူလူ ​sport shoes ဖိနပ်​ကို ထိုင်​ချည်​​နေသည်​

" ​ကျောင်​း​ပြောင်​းတယ်​ ဟုတ်​လား ဘာစကားကြီးလဲ ??? hoppie ဘာ​တွေလဲ
ငါလဲမသိရပါလား !"

ပါးစပ်​ကသာ မသိရပါလားလို့​ပြော​နေတာ ဟိုးတစ်​​​​ခေါက်​က ရုံးခန်​းထဲJungkook သွားရတဲ့အ​ကြောင်​းက ​
သက်​​သေပင်​ဖြစ်​သည်​

"ဒါဆို မင်​းကို မ​ပြောခဲ့တာ​ပေါ့
မသိပါဘူး ငါက ဒီရက်​ပိုင်​း
မင်​းနဲ့သူနဲ့ကိုတစ်​ပူးပူး တစ်​တွဲတွဲ
မြင်​​နေ​တော့ မင်​းက​တော့
အရင်​ဆုံးသိမှာဘဲ လို့ထင်​​နေတာ..."

Hope ​ပြောတာ မှန်​သည်​
တကယ်​ဆို ငါ​
အရင်​ဆုံးသိသင်​့တာဘဲ ဟာ
ဘာလို့​ပြောမသွားရတာလဲ

သူ့ကို ကျွန်​​တော်​့ညီ​လေးတစ်​​ယောက်​လို
အရင်​းနှီးဆုံးသူငယ်​ချင်​းတစ်​​ယောက်​လို
သတ်​မှတ်​ထားပြီးမှ
အခုလို နှုတ်​ဆက်​စကား​တောင်​မ​ပြောဘဲ သွားနိုင်​သည်​တဲ့

သိပ်​ကို ခံစားရခက်​လှသည်​
သူ့ကိုခင်​တွယ်​​နေပြီးမှ
အခုလို ထွက်​သွားသည်​ဆို​တော့
ရင်​ထဲဟာတာတာကြီးကျန်​ခဲ့သည်​...

Hope ထိုင်​​နေတဲ့
ဘေးကအုတ်​ခုံမှာထိုင်​ပြီး
သက်​ပြင်​းရှည်​ကြီး ချမိသည်​

"မင်​းကို ကြည်​့ရတာ ခုတစ်​​လော
Jungkook ကိုအရမ်​း​တွေ ဂရုစိုက်​​ပေး​နေသလိုဘဲ
ငါ့ထင်​တာမမှား​လောက်​ပါဘူး​နော်​???"

Hope က ဆက်​မ​ပြောဘဲ Taehyung
အ​ဖြေကိုသာ ​စောင်​့​နေသည်​

ကိုယ်​့ကို်​ယ​်​​တော့ သတိထားမိ​ပေမဲ့ ​
ဘေးလူ​တွေပါသတိထားမိကုန်​ပြီတ့ဲလား
အရမ်​းကြီးသိသာ​နေတာလား...

hope က​တော့ သိလဲသိ​လောက်​ပါသည်​
သူနဲ့လဲအ​ကြောင်​းသိ​တွေဆို​တော့
hope သိတာ​တော့မထူးဆန်​း​ပေ
ဒါ​ပေမဲ့

"မင်​းထင်​လို့ပါကွာ
သူကခင်​ဖို့​ကောင်​းတာ​လေးတစ်​ခုဘဲ
သူငါ့က်ို တကယ်​မခင်​လို့
ခုလိုသွားတာ​တောင်​​ပြောမသွားဘူး "

Hope က ဟက်​ကနဲရယ်​သည်​

Hope pov :မညာပါနဲ့ Kimtaehyung ရာ
ဟိုးအရင်​ထဲက မင်​း​ဘောလုံးကန်​​နေတိုင်​း လာလာထိုင်​​ကြည်​့​နေတတ်​တဲ့
Jungkookကို အမြဲတမ်​း ကြည်​့ကြည်​့​နေတာ
မင်​းနဲ့ရင်​းနှီးသွား​တော့လဲ မင်​းသူ့ကို မျက်​စိ​အောက်​က အ​ပျောက်​မခံဘူး​လေ...

" မင်​းက​​တော့ တကယ်​ခင်​သွားတယ်​​ပေါ့! "

Hope စကား​ကြောင်​့ပိုပြီးအကြပ်​ရိုက်​ရသည်​

"ထားပါကွာ အဲ့ဒါ​တွေ​ပြောမ​နေနဲ့
ဒီ​နေ့ အမုန်​း​ဆော့မယ်​...."

သူ့က်ို ထပ်​​တွေ့ခွင်​့မရှိ​တော့ဘူးဆိုကတည်​းက
ဘာလုပ်​လုပ်​ စိတ်​မ​ပျော်​​တော့တာ အမှန်​

မင်​း​နေနိုင်​တယ်​​နော်​ Jungkook
​ကျောင်​း​ပြောင်​းမယ်​ဆိုပြီး
အသိ​ပေးသင်​့တယ်​ မဟုတ်​လား

​ကျောင်​းလာရင်​ လွတ်​​နေတဲ့ သူ့​နေရာ​လေးကို စာသင်​တိုင်​းလှည်​့လှည်​့ကြည်​့မိသည်​

​ကျောင်​းတက်​ရင်​ သူစီး​နေကြ Bus
ကားမှတ်​တိုင်​
သူနဲ့ရှိ​နေခဲ့တဲ့ ပုံရိပ်​​တွေက ​
ကျောင်​းသွား​ကျောင်​းပြန်​
မြင်​ယာင်​မိ​နေသည်​....

ခက်​တာက ထစ်​ကနဲရှိ ​ဒေါသကထွက်​လာပြီ
ထိုးချင်​နှပ်​ချင်​စိတ်​​တွေကြီးဘဲ
​ပေါ်​ပေါ်လာသည်​ ဒါ​ကြောင်​့ ရုံးခန်​းထဲ
လတ်​မှတ်​ထိုးရသည်​့အဖြစ်​

ညညဆိုလဲ အိမ်​မက်​ဆိုး​တွေပြန်​မက်​လာသည်​ သူချစ်​တဲ့ လူ​တွေက စွန်​့ပစ်​ခဲ့ကြသည်​ဆိုတဲ့
အိမ်​မက်​ဆိုး​ထဲမှာ

ထိုက​လေးသည်​
သူ့က်ိုထားခဲ့ပြီးထွက်​သွားသည်​

သူ့ကို​တွေ့ရင်​ သူ့အ​ကြောင်​းစဉ်​းစားမိရင်​
ထထခုန်​လာတဲ့ နှလုံးသားရယ်

မ​တွေ့ဘဲ​နေပြန်​​တော့ သတိရသလိုလိုနဲ့
ငိုချင်​သလ်ိုလိုနဲ့

အမြဲတမ်​း​တွေ့ချင်​​နေတယ်​
​တွေ့ဖြစ်​ခဲ့ရင်​လဲ
သူ့အနားမှာဘဲ​ရှိနေချင်​တယ်​
လက်​ကိုင်​ထားချင်​တယ်​

သူ့ကိုဘယ်​​လောက်​လွမ်​း​ကြောင်​း
​ပြောပြမယ်​

သူ့ကိုယ်​​သေး​သေး​လေးကို
ဖက်​ထားချင်​တယ်​
ရှက်​​နေရင်​ နီရဲ​နေတဲ့ပါး​လေး​တွေက
အသဲယား​အောင် ချစ်​ဖို့​ကောင်​းလို့
ဖက်​နမ်​းပစ်​ချင်​တယ်​

ဒါ​ပေမဲ့ကိုယ်​ကြောက်​တယ်​...
ကိုယ်​့အချစ်​​တွေက
မင်​းကို ဒုက္ခဖြစ်​​နေမှာမျိုး
ကိုယ်​မလိုလားဘူး...

Diary တစ်​ခါမှ မ​ရေးဘူးတဲ့ သူက
ရေးထားတဲ့
စာ​ကြောင်​း​လေးကို ဖတ်​ပြီး
ပြုံးမိသည်​
အဲ့​လောက်​ထိ ရူး​နေပြီလား​ပေါ့

ဘယ်​အချိန်​ထဲက ဒီခံစားချက်​မျိုးရှိ​ခဲ့မှန်​း
မသိပင်​မဲ့

သူ့ကိုချစ်​​နေတာ​သေချာသည်​

ဘာလိုလိုနဲ့ မင်​းကို​မ​တွေ့ရတာ
၁လ​တောင်​ပြည်​့ပြီ

အချိန်​တွေ က မင်​းနဲ့​တွေ့တုန်​းက
အရမ်​းမြန်​ကြတယ်​

မင်​းနဲ့မ​တွေ့ရခါမှ ၁ နာရီဆိုတာ ​
တော်​​တော့ကိုကြာတယ်​

လွမ်​းတယ်​ Jungkook ရယ်​ မင်​းမရှိ​တော့
ကိုယ်​့ဘဝအဓိပ္ပာယ်​မဲ့​နေသလိုဘဲ

Jungkook ....Hyung ကို မလွမ်​းဘူးလားဟင်​

ထို​နေ့ကစပြီး JUNGKOOK ကို
အိမ်​မက်​ထဲမှာ​တောင်​
ရှာမ​တွေ့​တော့​ချေ
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Zawgyi

"Jungkook...
စကားခဏ​ေလာက္​​ေျပာလို႔ရလား!!"
​ေခၚသံၾကားလို႔လွည္​့ၾကည္​့​ေတာ့
Mina ျဖစ္​​ေနသည္​

"omm... ရပါတယ္​"

"ok... အဲ့တာဆို ငါနဲ႔ ​ေက်ာင္​း​ေခါင္​မိုး
​ေပၚလိုက္​ခဲ့"

Jungkook သိ​ေနသည္​
ဘာလို႔​ေခၚမွန္​း mina အ​ေ႐ွ႕က သြား​ေနတုန္​း ဖုန္​းထုတ္​ၿပီး susan ကို message
ပို႔လိုက္​သည္​

ျဖစ္​ခ်င္​​ေတာ့ message က susan ဆီ
ေရာက္​သြားတဲ့အျပင္​
မ​ေန႔က ​ေနာက္​ဆုံးပို႔ခဲ့တဲ့
သူဆီ​ေရာက္​သြားသည္
​
Jungkook
Mina နဲ႔​ေက်ာင္​း​ေခါင္​မိုး​ေပၚမွာ

ဖုန္​း အသံ Silent လုပ္​မလို႔
ဖုန္​းဖြင္​့ၾကည္​့​ေတာ့ ​Taehyung ဆီ
​ေရာက္​ေနတဲ့message

ဟင္​Jungkook က Mina နဲ႔
ဘယ္​လိုျဖစ္​လို႔ ရင္​းႏွီးသြားတာလဲ

ဘာလို႔ငါ့ထဲကိုဒီ message ​
ေရာက္​လာတာလဲ
ထူးဆန္​းတယ္​

အတန္​းထဲကို ​ေဝ့ဝိုက္​ၾကည္​့​ေတာ့
တစ္​တန္​းလုံး​ေရာက္​​ေနၿပီ
သူမ​ေရာက္​​ေသး

Susan နဲ႔ Jimin လဲမ႐ွိ Mina လဲမ႐ွိ

စိတ္​ပူသြားသည္​
​အျပင္​ထြက္​ၿပီး ​ေခါင္​မိုး​ေပၚလိုက္​မယ္​
ျပင္​​ေနတုန္​း

Mina ျပန္​​ေရာက္​လာသည္​
​ေအး​ေအးလူလူဘဲ သူ႕​ေနရာသူ ဝင္​ထိုင္​​ေနသည္​

ဟိုသုံး​ေယာက္​က ​ေတာ္​​ေတာ္​ၾကာမွ
ျပန္​​ေရာက္​လာသည္​

က​ေလး​ေကာင္​မ်က္​ႏွာလဲ မ​ေကာင္​းဘူး
ဘာ​ေတြျဖစ္​လာလို႔လဲ
ငိုလာတာလား

ဆရာမ ဝင္​လာ​ေတာ့ ​ေမးခြင္​့မ​ရေတာ့​ေပ
××××××××××××××××××
Jungkook သည္​ Taehyung ကို
​ၾကည္​့မ​ေန ​လမ္​း​ေလွ်ာက္​​ေနရင္​း
လမ္​း​ေဘးက ဆိုင္​​ေတြကို ​ေငး​ေမာ​ေနသည္​

​ေနာက္​​ေန႔ကစၿပီး​ေက်ာင္​းမတက္​ရ​ေတာ့ဘူး
Hyung နဲ႔​ေဝးရ​ေတာ့မယ္​ဆိုတဲ့
အသိစိတ္တို႔က ႀကီးစိုးလ်က္​႐ွိသည္​

"Hyung လမ္​း​ေျဖး​ေျဖး​​ေလး​ေလွ်ာက္​ၾကမယ္​"
ကြဲအက္​​ေနတဲ့ အသံ​ေလးနဲ႔ ​မဝံ့မရဲ​ေလး​ေျပာသည္

လက္​တစ္​ဖက္​ကလဲ Taehyung ရဲ႕
အက်ီစ​ေလးကိုကိုင္​ကာ က်စ္​က်စ္​ပါ​ေအာင္​
ဆုပ္​ထားသည္​ ​

"Wae???"
Taehyung က ျပဳံးျပဳံး​ေလးနဲ႔
Jungkook ​ေနာက္​ျပန္​ ငုံ႔ၾကည္​့​သည္​ ​

"ဒီအတိုင္​း... အိမ္​မျပန္​ခ်င္​​ေသးလို႔!!"
Jungkook သည္​ အခုအခ်ိန္​
နာရီပိုင္​း​ေလးကို
ခဏ​ေလာက္​ ရပ္​တန္​့​ေပးဖို႔
ရင္​ထဲ က်ယ္​​ေလာင္​စြာ
ဆု​ေတာင္​း​ေနမိသည္​
​
"အိ္မ္​နဲ႔ ရန္​ျဖစ္​ထားလို႔လား.."

Jungkookအသက္​မဲ့စြာ ​ျပဳံးရင္​း ​ေခါင္​းခါယမ္​း​ေနသည္​

"လမ္​း​ေျဖး​ေျဖး​ေလွ်ာက္​မဲ့အစား
တစ္​​ေနရာ မုန္​့စားၾကမလား"

မလုပ္​ပါနဲ႔ Hyung ရယ္​ Hyung နဲ႔​ေနတဲ့
အခ်ိန္​ ပိုၾကာ​ေလ​ေလ Hyung ကို
အခ်ိန္​ဆြဲထားမိ​ေနဦးမွာ
ဒီအတိုင္​း ပုံမွန္​​ေလးဘဲ
ႏႈတ္​ဆက္​ၾကရ​ေအာင္​

"မစား​ေတာ့ဘူး Hyung!! Arrjuma က
ဒီ​ေန႔ ဟင္​းအမ်ားႀကီးခ်က္​ထားမွာ
ျပန္​လာလို႔မစားရင္​ စိ​တ္​​ေကာက္​​သြား​ေရာ"

Jungkook ​ေျပာသမွ်ကို​ ေငးကနဲ​
ၾကည္​့မိ​ေနတဲ့ Taehyung

ဟက္​ကနဲ အသံထြက္​ရယ္​ကာ
"​ေကာင္​းပါၿပီဗ်ာ... လမ္​းဘဲ​ေျဖး​ေျဖး
​ေလွ်ာက္​ၾကတာ​ေပါ့"

Jungkook ရင္​ထဲမွာ​ေတာ့
ဗ​ေလာင္​ဆူ​ေနၿပီ
သူနဲ႔ ခြဲရ​ေတာ့မည္​​ေလ

သြားမယ္​လို႔ ​​ေျပာမထြက္​ရဲ
hyung က တား​ေနရင္​ ​Busan မ​ေျပာနဲ႔
အိမ္​က​ေန တစ္​လွမ္​းမွ​ေ​တာင္​
မခြာခ်င္​ဘူး

" Hyung ....မနက္​ျဖန္​ ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို
မွတ္​တိုင္​မွာမ​ေစာင္​့နဲ႔​ေတာ့ မနက္​စာလဲ
Mini mart ထဲက ​ေသခ်ာ
ဝယ္​စားျဖစ္​​ေအာင္​ စားလိုက္​"

Jungkook အသံတို႔သည္​
တုန္​ယင္​​ေနသည္​
သို႔​ေသာ္​ Taehyung
မရိပ္​မိ​ေစဖို႔အတြက္​ ခံတြင္​း႐ွင္​းကာ အသံကိုထိန္​​း​ေျပာ​ေနရသည္​

Hyung လွည္​့မၾကည္​့လာ​ေသာ္​​ေၾကာင္​့
​ေတာ္​​ေသးသည္​
ျပည္​့လွ်ံ တက္​လာတဲ့
မ်က္​ရည္​စမ်ားကို ​ေခါင္​း​ေမာ့ကာ
မ်က္​​ေတာင္​တစ္​ဖ်ပ္​ဖ်ပ္​ ခတ္​၍
အျမင္​အာ႐ုံကို ႐ွင္​း​ေစသည္​

"​ေက်ာင္​းလာမွဝယ္​လာလိုက္​​ေပါ့"

​"​ေက်ာင္​း​ေတာ့လာမယ္​​ေလ ​
ေနာက္​က်မွာဆိုးလို႔ ​ေတာ္​ၾကာ hyung
ဗိုက္​ဆာ​ေနမွျဖင္​့ "

"မလိုပါဘူး ​Jungkook ရာ..
မနက္​စာတစ္​ခါ​ေလာက္​
မစားလိုက္​ရလဲ ဘာမွျဖစ္​မသြားဘူး "

Taehyung က Jungkook
ဆံပင္​​ေတြကို
ခပ္​ဖြဖြ ​ေလး ဖြာပစ္​ ခဲ့သည္​

"Hyung .... တကယ္​လို႔ ​
ေက်ာင္​းမလာျဖစ္​ရင္​လဲ
Jimin တို႔ hope တို႔နဲ႔ susan တို႔နဲ႔
ထမင္​းသြားစား​ေနာ္​ "

Taehyung Jungkook ကို​
ေသခ်ာၾကည္​့​မိသည္​

Jungkook က Taehyung ကို​
ၾကည္​့၍ ျပဳံးျပဖို႔ ႀကိဳးစား​ေသာ္​လည္​း
လုံးဝျပဳံးျပလို႔ မရပါ

တစ္​ခ်ိန္​ထဲမွာ ငိုခ်င္​တဲ့စိတ္​ကို
ထိန္​းရတာ​ေၾကာင္​့
ႏွလုံးသားရဲ႕ ဆႏၵကို လြတ္​ထြက္​မသြား​ေအာင္​
တားဆီးခ်ဳပ္​ေႏွာင္​ထားရ သည္​

"ကဲ.. ​အိမ္​​ေရာက္​ၿပီ ကိုယ္​​ေတာ္​​ေလး
မနက္​ျဖန္​ ​ေက်ာင္​းလာမွ ​ေတြ႕မယ္​
မလာျဖစ္​​ေတာ့လဲ​ေနာက္​​ေန႔မွ​
ေတြ႕ၾကတာ​ေပါ့"

Jungkook ငူငူငိုင္​ငိုင္​ႀကီး ရပ္​​ေနမိသည္​

" အိမ္​မွာ ျပႆ နာတစ္​ခုခု ႐ွိရင္​
hyung ဆီဖုန္​းဆက္​လိုက္
တစ္​​ေယာက္​ထဲ ႀကိတ္​ငိုမ​ေနနဲ႔ ၾကားလား
ကဲကဲ အထဲ ဝင္​​ေတာ့ hyung
လဲျပန္​​ေတာ့မယ္​ တာ့တာ "

Taehyung ကJungkook ကို ျပဳံးျပၿပီး
ခ်ာကနဲ လွည္​့ထြက္​သြားသည္​

စကၠန္​့ပိုင္​းအတြင္​း

Jungkook လဲ ျခံတံခါးဖြင္​့ဝင္​ရင္​း
​​ေနာက္​​ေၾကာင္​း ျပန္​လွည္​့ကာ Taehyung ဆီသို႔ ​ေျပးသည္​

​ေနာက္​​ေၾကာဘက္​က​ေန ​
ေ႐ွ႕ကိုသိုင္​းဖက္​လ်က္ ​
လြတ္​ထြက္​သြား​ေတာ့မဲ့
ငွက္​က​ေလးတစ္​​ေကာင္​လို
ဆြဲဖက္​ထားမိသည္

Hyung ရဲ႕​ေၾကာကိုမ်က္​ႏွာကပ္​ထားမွ
Hyung ရဲ႕ကိုယ္​သင္​းနံ႔​ေလးနဲ႔အတူ
hyung အသက္​႐ႈ​ေနတာကို ၾကား​ေနရသည္​

Hyung နဲ႔ တစ္​​ ေလထဲ​ေတာင္​မ႐ူရ​ေတာ့ဘူး

ကိုယ္​့ကို္​ယ္​ကိုယ္​ အျဖစ္​သည္​းလြန္​းတဲ့
ငါပါလား လို႔​ေတြးမိကာ ရယ္​မိသည္​

Hyung လဲ လမ္​းဆက္​​မ​ေလွ်ာက္​
ဖက္​ထားခံရတဲ့ အတိုင္​း ​ေတာင္​့​ေတာင္​့ႀကီး
ရပ္​လ်က္​

"Jungkook !!!"

" Hyung တာ့တာ " ဆိုၿပီး
ျခံထဲဝင္​​ေျပးကာ တံခါးအျမန္​
ပိတ္​လိုက္​သည္​

Taehyung စိတ္​ထဲ Jungkook
တစ္​ခုခု​ျဖစ္​​ေနတယ္​ လို႔ ခံစားရ​ေပမဲ့
သူ႕ကိုထုတ္​​မ​ေျပာလို​​ေတာ့

ခုနက Mina နဲ႔​ေတြ႕ၿပီးထဲက
ပါးမွာ အဆင္​းရာ ထင္​လာတယ္

ကိုယ္​့ကိုယ္​ဘာမွမဖုံးကြယ္​ပါနဲ႔
Jungkook ရယ္​ မင္​းအတြက္​
အခိ်န္​ျပည္​့ ကို္​ယ္​စိတ္​ပူ​ေနရတာပါ

အိမ္​ျပန္​​ေရာက္​​ေတာ့ ​ကုတင္​​ေပၚ လြယ္​အိတ္​ျပစ္​တင္​ကာ လွဲခ်ၿပီး Jungkook ​အ​ေၾကာင္​း​ေတြးမိသည္​
သူ႕ကို ဘာလို႔ဖက္​တာလဲဆိုတာ အ​ေျဖ႐ွာရင္​း
​ေမွးကနဲ အိပ္​​ေမာၾကသြားသည္​

"ကြၽန္​​ေတာ္​သြား​ေတာ့မယ္ ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုမ​ေမွ်ာ္​ပါနဲ႔​ေတာ့"​
ထို​ေကာင္​​ေလးသည္​ မ်က္​ရည္​
တစ္​စက္​​ေတာင္​က်မ​ေန

တငိုငို တရီရီျဖစ္​​ေနသူက Taehyung ပင္​
"ကိုယ္​့ကိုထားမသြားပါနဲ႔... တကယ္​​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​ မသြားပါနဲ႔​ေနာ္​"
Taehyung အသံ​ေတြသည္​ ​ေအာ္​​ေနပင္​မဲ့
စကားသံတို႔သည္​ ထြက္​မလာခဲ့
ထိုစကားကို ​ေကာင္​​ေလးလဲမၾကား

Taehyung သည္​ ဒူး​ေထာက္​လ်က္​
မတ္​တပ္​ရပ္​​ေနတဲ့ ထို​ေကာင္​​ေလးရဲ႕ လက္​​ေတြကို ဆုပ္​ကိုင္​ထားသည္​

မ်က္​ရည္​​ေတြလဲ ဘယ္​လိုမွ
ထိန္​းခ်ဳပ္​မရခဲ့

ဘယ္​​ေလာက္​ပင္​​ ေတာင္​းပန္​​ေစကာမူ
Taehyung အိမ္​မက္​ထဲက
Jungkook သည္​
သူ႕ကို ထားခဲ့ၿပီး
အ​ေဝးတစ္​​ေနရာသို႔
သူ႕ကို လွည္​့မၾကည္​့ဘဲ ​
ေက်ာခိုင္​းထြက္​ခြာသြားသည္...

အ​ေနာက္​က​ေန ​ေျပးလိုက္​​ေသာ္​လဲ မမွီ​ေတာ့
​ေအာ္​​ေခၚလဲမၾကားရ

"JUNGKOOK !!!!JUNGKOOOOOKK"

ကုတင္​​ေပၚမွ ​ေငါက္​ကနဲ ထထိုင္​မိသည္​
အသက္​႐ွဴသံ​ေတြျပင္​းထန္​လ်က္​
​​ေခ်ြး​ေတြလဲ တစ္​ကိုယ္​လုံး႐ြဲလုနီးနီး

ပါးကိုစမ္​းၾကည္​့မိ​​ေတာ့
ပူ​ေႏြး​ေႏြး မ်က္​ရည္​​ေတြကို
စမ္​းမိသည္​

သူ႕အိမ္​မက္ဆိုး​ေတြ ျပန္​မက္​လာၿပီ ....​
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
စာက်က္​ရင္​း အ​ေညာင္​း​​အညာ​
ေျပ​ေအာင္​ ျခံထဲလမ္​းဆင္​း​
ေလွ်ာက္​လိုက္​သည္​

Black shirt တစ္​ထည္​ ခပ္​ပြပြ ကိုဝတ္​ထားၿပီး
နက္​ျပာအားကစား​ေဘာင္​းဘီ ကလဲ ပြ​ေယာင္​း​ေယာင္​းျဖစ္​​ေနသည္​

အ​ေနာက္​ျခံထဲတြင္​ အဘြား ထိုင္​​ေနက်
အျဖဴ​ေရာင္​စားပြဲနဲ႔ခုံ​ေလး
​ေန႔ခင္​းဘက္​ျဖစ္​​ေသာ​ေၾကာင္​့အဘြား႐ွိမ​ေနပါ
​ေဆး​ေသာက္​ၿပီး အခန္​းထဲမွာ လွဲ​ေန​ေလာက္​သည္​

သူဒီကို​ေရာက္​တာ ၁လ​ေတာင္​ ျပည္​့ၿပီ
ျခံထဲကို ​ေသ​ေသခ်ာခ်ာ ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္​စပ္​
​ေလွ်ာက္​မၾကည္​့မိ
ပန္​းျခံသဖြယ္​
​​ေတာ္​​ေတာ္​​ေလးက်ယ္​သည္​
အဘြား​စိုက္​ထားတဲ့
ႏွင္​းဆီပန္​းပင္​​ေတြက တစ္​တန္​း ​
​ေရာင္​စုံသစ္​ခြ​ေတြ
အၿပိဳင္အဆိုင္​ အမ်ိဳးအမည္​မသ္ိတဲ့
ပန္​းပင္​​ေလး​ေတြ ​ေတာင္​ပါ​ေသး

အဘြား ကိုယ္​တိုင္​စိုက္​ထားတာ
လို႔ ၾကားဖူးသည္​
ဒီ​ေလာက္​မ်ားတဲ့ ပန္​း​ေတြကို
ဘယ္​သူ႕အကူအညီမွ မပါဘဲ
စိုက္​ခဲ့သည္​တဲ့

ပတ္​ပတ္​္​လည္​​ေလွ်ာက္​ၾကည္​့ၿပီး တအံ့တၾသ ​ျဖစ္​ရသည္​

သစ္​သားခုံ႐ွည္​​ေလးတစ္​ခု​ေတြ႕​ေတာ့
ထိုင္​လ်က္​ ထိုင္​​ေနရင္​းမွ လွဲလ်က္​
အ​ေနအထားသို႔ ​လဲွခ်ၿပီး ​
ေကာင္​းကင္​ကို မ်က္​ႏွာမူလိုက္​သည္​...

ငွက္​​​က​ေလး ၂ ​ေကာင္​သည္​
အထိန္​းအကြပ္​မ႐ွိ ​ေကာင္​းကင္​တြင္​
သူတို႔လိုရာ ခရီးသို႔သြားႏိုင္​ၾကသည္​

အားက်လိုက္​တာ...
ငွက္​လိုအ​ေတာင္​ပံ​ေတြသာ
ပါရင္​ အရင္​ဆုံး...​​ေျပး​ေတြ႕ခ်င္​တဲ့သူ..

ပထမဆုံး အာ႐ုံထဲ​ေရာက္​လာတာက
Hyung

hyung ပုံရိပ္​တစ္​ခ်ိဳ႕
အျမင္​အာ႐ုံထဲျဖတ္​​ေျပး​ေနၾကၿပီ...

ဟင္​့အင္​း ဟင္​့အင္​း
ကြၽန္​​ေတာ္​ မလြမ္​းခ်င္​ဘူး
​ေခါင္​းတြင္​တြင္​ခါလ်က္​
မ်က္​လုံးအစုံကို
မွိတ္​ခ် ပစ္​လိုက္​ရင္​​ေတာ့

သူ႕ပုံရိပ္​တု႔ိ ​ေပ်ာက္​ကြယ္​သြား
ႏိုင္​သည္ဟုထင္​မိသည္​
​
သို႔​ေသာ္​
hyung ရဲ႕​မ်က္​ႏွာ အစိတ္​အပိုင္​း
တစ္​ခုခ်င္​းဆီက အာ႐ုံထဲ
စိုးမိုးလာၾကၿပီ

သူဒီကိုလာတုန္​းက Hyung ကို
​ဘာမွမ​ေျပာခဲ့ရဘူး
သူငယ္​ခ်င္​းတစ္​​ေယာက္​လို
ခင္​တြယ္​​ေနၿပီးမွ
သူ႕အနားက ထြက္​သြားမယ္​ဆိုရင္​
Hyung ခံစား​ေနရမွာ​လား....
​
ဘယ္​လိုမွ​ေျပာမထြက္​ခဲ့ဘူး ...

ဖုန္​းကို သိမ္​းထား​ေတာ့
ဘယ္​လိုမွ ဆက္​သြယ္​မရ
အိမ္​ဖုန္​းနဲ႔ ဆက္​သြယ္​မယ္​ဆိုရင္​လဲ

Hyung ဆီ
ဆက္​ျဖစ္​မယ္​မထင္​ဘူး
အသံၾကားတာနဲ႔ခ်က္​ခ်င္​းျပန္​​
ေျပးလာမိလိမ္​့မယ္​...

အဘြားနဲ႔​ေပးထားတဲ့ကတိ
ဖ်က္​လို႔မျဖစ္...​

Jimin တို႔ susan တို႔ Hope တို႔နဲ႔
အဆက္​အသြယ္​ရသည္​
ဒီအိမ္​က ႀကိဳးဖုန္​းနဲ႔
သူတို႔နံပါတ္​​ေတြ
အလြတ္​​ရ​ေန​ေတာ့
သူတို႔ဆီက တစ္​ဆင္​့
Hyung အ​ေၾကာင္​း​ေတြ ျပန္​ၾကားရတာက

Hyung က ကြၽန္​​ေတာ္​
ထြက္​သြားၿပီလို႔
သိတဲ့​ေန႔ကထဲက

ကြၽန္​​ေတာ္​့အ​ေၾကာင္​း
တစ္​ခြန္​း​ေတာင္​မဟဘူးတဲ့​ေလ
​အားကစားကြင္​းထဲ​လဲ ေျခမခ်ဘူးတဲ့
ခါတိုင္​းလို ​ေအးတိ​ေအးစက္​ႀကီး​
ေန​ေနတာလို႔ အသံၾကားတယ္​ ​
ထစ္​ကနဲ႐ွိ​ေဒါသထြက္​ရန္​ျဖစ္​လို႔
႐ုံးခန္​းထိတက္​ၿပီး လတ္​မွတ္​ထိုးရတယ္​ တဲ့

Hyung ဘာ​ေတြလုပ္​​ေနတာလဲ hyung ရယ္​
ကြၽန္​​ေတာ့ကို စိတ္​ပူၿပီး​
ျပန္​​ေျပးလာ​ရေအာင္​ လုပ္​​ေနတာလား

​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​ Hyung
​ကိုစိတ္​ပ်က္​​ေစခဲ့မိလို႔

"Jungkook !!"

​အိပ္​​ေနရင္​းပက္​လက္​က​ေန
ပါးျပင္​ေပၚက ပ​ူေႏြး​ေႏြး
မ်က္​ရည္​​ေတြကို ခပ္​ျမန္​ျမန္​သုတ္​ၿပီး
အဘြား​ကိုလွည္​့ၾကည္​့လိုက္​သည္​

အသက္​ ၇၀ အ႐ြယ္​နဲ႔မလိုက္​​ေအာင္​
​ဘယ္​​ေန႔​ေသမလဲ ဟု ထိုင္​​ေစာင္​့​ေနရတဲ့
​ေရာဂါသည္​ အဘြား..

အား​ေဖ်ာ့​ေနပင္​မဲ့ ​မာန္​ က​ေတာ့ အျပည္​့
Omma နဲ႔ ခြၽတ္​ဆြတ္​တူသည္​္​
ဘယ္​​ေသာအခါမွ ျပဳံးမျပတက္
​
သူဒါဆို ဒါ ရ​ေအာင္​လုပ္​တက္​သည္​ ကလဲ
Omma က အ​ေမြရခဲ့ပုံ​ေပၚသည္​

အဘြားက ခပ္​သာသာ​ေလး
Jungkook ​ေဘးကိုဝင္​ထိုင္​ၿပီး

" အိမ္​ကိုသတိရလို႔လား?? "

ဟင္​့အင္​း....Hyung ကို သတိရတာ
သတရလြန္​းလို႔ ႐ူးမတက္​ဘဲ

Jungkook ဘာမွ ျပန္​မ​ေျပာမိ
Jungkook ဒီအိမ္​​စ​ေရာက္​ထဲက
စကားမ်ားမ်ားစားစား သိပ္​မ​ေျပာ

Jungkook ႐ိႈက္​သံ​ေၾကာင္​့
ငိ​ု​ေနမွန္​းရိပ္​မိကာ

"မင္​းကို ​ေကာင္​း​ေစခ်င္​လို႔
ဒီလို​ေတြလုပ္​​ေပး​ေနတာ
မင္​းအစ္​ကိုတုန္​းကလဲ ​ဒီ​ေလာက္ထိ
ၿပီးျပည္​့စုံ​ေအာင္​ထား​ေပးထားတာကို
ေျခစုန္​ကန္​ထြက္​သြားတယ္​
မင္​းအစ္​ကိုမ႐ွိ​ေတာ့ မင္​းဘဲ
ဒီမိသားစု စီးပြား​ေရးကို
ဆက္​ထိန္​းသိန္​းရမွာ ဂုဏ္​သိကၡာ ႐ွိတဲ့
မိန္​က​ေလးနဲ႔ လက္​ထပ္​ၿပီး
သား​ေတြ​ေျမး​ေတြကို Jeon မ်ိဳးႏြယ္​ကို
လက္​ဆင္​့ကမ္းရမယ္​​ေလ
အဘြားလဲ... သိပ္​​ေနရ​ေတာ့မွာမဟုတ္​ဘူး
အခု Jungkook ​ေလးက ငယ္​​ေသးလို႔ပါ ​ေနာက္​မွ ဒီတန္​ဖိုး​ေတြကို နားလည္​လာမွာ
စိတ္​ကစားတာ​ေတြ႐ွိႏိုင္​တယ္​
ဒါ​ေပမဲ့ မင္​းက ​ေယာက်ာ္​း​ေလးဆိုတာကို
မ​ေမ့ပါနဲ႔"

ဟုတ္​တယ္​ ကြၽန္​​ေတာ္​ငယ္​​ေသးတယ္​
ဘာကိုမွ နားမလည္​​​ေပးႏိုင္​ဘူး
နားလဲ မလည္​ခ်င္​ဘူး
ဘယ္​မိန္​းက​ေလးကိုမွ
လက္​လဲမထပ္​ႏိုင္​ဘူး

​ကြၽန္​​ေတာ္​လဲေယာက်္​ား​ေလးတစ္​​ေယာက္​ Hyung လဲ ​ေယာက်္​ား​ေလး​တစ္​​ေယာက္​ဘဲ
ဒါ​ေပမဲ့ hyung မို႔လို႔ခ်စ္​တာ
Kim Taehyung ျဖစ္​ေနလို႔ကို ခ်စ္​တာ
တစ္​ျခား​ဘယ္​ေယာက်္​ား​ေလး​ကိုမွလဲ
စိတ္​မဝင္​စားခဲ့ဘူး

ပန္​းခ်ီဘဲ ဆြဲခ်င္​တယ္​ Hyung ကို
လြမ္​းရင္​း ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး
ဘဝကိုျဖတ္​သန္​းခ်င္​တယ္​

မ်က္​ရည္​က ပါးျပင္​​ေပၚသို႔
တသြင္​သြင္​
လွိမ့္​ဆင္​းကုန္​ၿပီ

အဘြားက Jungkook
ဘာမွျပန္​မ​ေျပာသည္​့အတြက္​
သက္​ျပင္​းခ်ၿပီးထြက္​သြားသည္​

Omma က အဘြားကို ကြၽန္​​ေတာ္​က
​ေယာက္​်ား​ေလး
အခ်င္​းခ်င္​း ႀကိဳက္​​ေနတယ္​ဆိုတာ
ႀကိဳ​ေျပာခဲ့ပုံရသည္​

အဘြားရဲ႕​ေရာဂါအ​ေျခအ​ေနက ​
ကင္​ဆာ​ေနာက္​ဆုံး အဆင္​့

Jungkook သနားသည္​ ​
ေန႔တိုင္​းလိုလို
​ေသြးအန္​​အန္​ေနရတဲ့
သူ႕အဘြားရဲ႕​ေနာက္​ဆုံးဆႏၵကိုလဲ
မျငင္​းဆန္​ခ်င္​...

ဒီအိမ္​ထဲမွာ သူမြန္​းၾကပ္​သည္​
​ေက်ာင္​းမတက္​ရဘဲ
အိမ္​ကို ဆရာမ​ေတြ​ေခၚၿပီးသင္​​ေစသည္​
အျပင္​ေျဖသ​ေဘာမ်ိဳးနဲ႔​ေျဖခိုင္​းသည္​
အိမ္​ကိုလာသင္​တဲ့ဆရာမ​ေတြကို ​
ဒီ​နယ္​က အ​ေခ်ာဆုံးအလွဆုံး​ေတြကို မွ ​
ေ႐ြးခန္​့ထားသည္​

Jimin နဲ႔ Susan တစ္​ခါလာလည္​တုန္​းက
လုံးဝ အဝင္​မခံဘဲ ႏွင္​ထုတ္​မယ္​ လုပ္​လို႔
ျခံျပင္​က​ေနဘဲ ႏႈတ္​ဆက္​ရတာမို႔
အရမ္​းအားနာရသည္​...

ျခံျပင္​ကို ထြက္​တာနဲ႔ အဘြားက
တစ္​ရက္​လုံး
ဘာမွမစားဘဲ​ေနသည္​ ​​
ေဆးမ​ေသာက္​ဘဲ
အကုန္​လႊင္​့ပစ္​သည္​

omma ရဲ႕အ​ေမ လို႔မ​ေျပာရ
စိတ္​ကလဲ omma လိုဘဲ
စိတ္​ႀကီးသည္​

အခန္းထဲ ျပန္​ဝင္​ၿပီး စားပြဲ​ေပၚမွာ႐ွိ​ေနတဲ့
စာအုပ္​​ေတြကိုဖယ္​ကာ

Hyung ပုံ​ေတြဆြဲထားတဲ့
ကြၽန္​​ေတာ္​ သိပ္​ကို တန္​ဖိုးထားရတဲ့
Drawing book ​ေလး​ေတြ

တစ္​႐ြက္​ခ်င္​း လွန္​ၾကည္​့​ေနရင္​း
မ်က္​ရည္​က ပိုးပိုး​ေပါက္​​ေပါက္​က်လာသည္
​
ကြၽန္​​ေတာ္​ အရမ္​း​ေပ်ာ့ညံ့တယ္​​ေနာ္​ hyung.
Hyung နဲ႔ပတ္​သတ္​တိုင္​း
ငို​ေနရတာႀကီးပင္ ​

Hyung ပုံကို ​ေနာက္​ဆုံးဆြဲထားမိတာက
စာသင္​​ေနတုန္​း ခိုးဆြဲထားတဲ့
Hyung ရဲ႕​ေဘးတိုက္​ပုံစံ

Jungkook လက္​​ေလး​ေတြ က
Taehyung ရဲ႕ နင္​​ေမွာင္​​ေနတဲ့
ဆံပင္​​​ေနရာကို တို႔ထိၾကည္​့ၿပီး

"Hyung ကို ​ေမ့လို႔ရရင္​​ေကာင္​းမယ္​ "
---------------------------------------------------
​ဟိုက​ေလး ​ေက်ာင္​းမလာတာ၂ ရက္​႐ွိၿပီ
ဘာသတင္​းမွလဲမရ
သူ႕သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြကို ​
ေမးခ်င္​​ပင္​မဲ့ စကား​ေျပာမယ္​
ၾကံတိုင္း အခြင္​့မသာခဲ့

ဖုန္​းဆက္​ၾကည္​့​ေတာ့ လဲ
ဆက္​ပိတ္​ထားသည္​တဲ့
​ေလးလုံး​ေလး​ေရ မင္​းတကယ္​ဘဲ
ငါ့ကို စိတ္​ပူ​ေအာင္​လုပ္​​ေနတာလား

စိတ္​ညစ္​ညစ္​နဲ႔ ​အားကစား႐ုံထဲ​ေရာက္​​ေတာ့ ​ေရာက္​​ေတာ့ hopeက

"​ေဟ်ာင္​့မင္​းကလဲ ဘယ္​သြား​ေနမွန္​းမသိဘူး
အတန္​းထဲက ထြက္​လာကတည္​းက
ငါက လိုက္​႐ွာ​ေနတာ ၾကာလိုက္​တာဆိုတာ
ဒီမွာလူဆုံ​ေနၿပီ ခဏ​ေန
စကစားေတာ့မွာ"

"​ေဟ်ာင္​့ ငါ​ေမးစရာ႐ွိလို႔... "

"​ေအး​ေျပာ !"

"မင္​း Jungkook ဘာလို႔​
ေက်ာင္​းမလာတာလဲ သိလား?"

"သူ​Busanဘက္​က ေက်ာင္​း​ေျပာင္​း​ေတာ့မယ္​ ဆိုၿပီး​ေျပာ​တယ္​​ေလ
မင္​းမသိဘူးလား???"

ရင္​ထဲ ​ေျဗာင္​းဆန္​သြားသည္​
နားၾကားမ်ားမွား​ေလသလား

Hope ​ေျပာသမွ် စကားတိုင္​း
မ်က္​လုံး​မ်က္​ဆန္​​ေတြျပဴးက်ယ္​
သြားရတာ​ေတာ့ အမွန္​ပင္​

အိမ္​မက္​ထဲက သူ ထြက္​သြားတာ ???????

hope က​ေတာ့ ​ေအး​ေအးလူလူ ​sport shoes ဖိနပ္​ကို ထိုင္​ခ်ည္​​ေနသည္​

" ​ေက်ာင္​း​ေျပာင္​းတယ္​ ဟုတ္​လား ဘာစကားႀကီးလဲ ??? hoppie ဘာ​ေတြလဲ
ငါလဲမသိရပါလား !"

ပါးစပ္​ကသာ မသိရပါလားလို႔​ေျပာ​ေနတာ ဟိုးတစ္​​​​ေခါက္​က ႐ုံးခန္​းထဲJungkook သြားရတဲ့အ​ေၾကာင္​းက ​
သက္​​ေသပင္​ျဖစ္​သည္​

"ဒါဆို မင္​းကို မ​ေျပာခဲ့တာ​ေပါ့
မသိပါဘူး ငါက ဒီရက္​ပိုင္​း
မင္​းနဲ႔သူနဲ႔ကိုတစ္​ပူးပူး တစ္​တြဲတြဲ
ျမင္​​ေန​ေတာ့ မင္​းက​ေတာ့
အရင္​ဆုံးသိမွာဘဲ လို႔ထင္​​ေနတာ..."

Hope ​ေျပာတာ မွန္​သည္​
တကယ္​ဆို ငါ​
အရင္​ဆုံးသိသင္​့တာဘဲ ဟာ
ဘာလို႔​ေျပာမသြားရတာလဲ

သူ႕ကို ကြၽန္​​ေတာ္​့ညီ​ေလးတစ္​​ေယာက္​လို
အရင္​းႏွီးဆုံးသူငယ္​ခ်င္​းတစ္​​ေယာက္​လို
သတ္​မွတ္​ထားၿပီးမွ
အခုလို ႏႈတ္​ဆက္​စကား​ေတာင္​မ​ေျပာဘဲ သြားႏိုင္​သည္​တဲ့

သိပ္​ကို ခံစားရခက္​လွသည္​
သူ႕ကိုခင္​တြယ္​​ေနၿပီးမွ
အခုလို ထြက္​သြားသည္​ဆို​ေတာ့
ရင္​ထဲဟာတာတာႀကီးက်န္​ခဲ့သည္​...

Hope ထိုင္​​ေနတဲ့
ေဘးကအုတ္​ခုံမွာထိုင္​ၿပီး
သက္​ျပင္​း႐ွည္​ႀကီး ခ်မိသည္​

"မင္​းကို ၾကည္​့ရတာ ခုတစ္​​ေလာ
Jungkook ကိုအရမ္​း​ေတြ ဂ႐ုစိုက္​​ေပး​ေနသလိုဘဲ
ငါ့ထင္​တာမမွား​ေလာက္​ပါဘူး​ေနာ္​???"

Hope က ဆက္​မ​ေျပာဘဲ Taehyung
အ​ေျဖကိုသာ ​ေစာင္​့​ေနသည္​

ကိုယ္​့ကို္​ယ​္​​ေတာ့ သတိထားမိ​ေပမဲ့ ​
ေဘးလူ​ေတြပါသတိထားမိကုန္​ၿပီတ့ဲလား
အရမ္​းႀကီးသိသာ​ေနတာလား...

hope က​ေတာ့ သိလဲသိ​ေလာက္​ပါသည္​
သူနဲ႔လဲအ​ေၾကာင္​းသိ​ေတြဆို​ေတာ့
hope သိတာ​ေတာ့မထူးဆန္​း​ေပ
ဒါ​ေပမဲ့

"မင္​းထင္​လို႔ပါကြာ
သူကခင္​ဖို႔​ေကာင္​းတာ​ေလးတစ္​ခုဘဲ
သူငါ့က္ိဳ တကယ္​မခင္​လို႔
ခုလိုသြားတာ​ေတာင္​​ေျပာမသြားဘူး "

Hope က ဟက္​ကနဲရယ္​သည္​

Hope pov :မညာပါနဲ႔ Kimtaehyung ရာ
ဟိုးအရင္​ထဲက မင္​း​ေဘာလုံးကန္​​ေနတိုင္​း လာလာထိုင္​​ၾကည္​့​ေနတတ္​တဲ့
Jungkookကို အၿမဲတမ္​း ၾကည္​့ၾကည္​့​ေနတာ
မင္​းနဲ႔ရင္​းႏွီးသြား​ေတာ့လဲ မင္​းသူ႕ကို မ်က္​စိ​ေအာက္​က အ​ေပ်ာက္​မခံဘူး​ေလ...

" မင္​းက​​ေတာ့ တကယ္​ခင္​သြားတယ္​​ေပါ့! "

Hope စကား​ေၾကာင္​့ပိုၿပီးအၾကပ္​႐ိုက္​ရသည္​

"ထားပါကြာ အဲ့ဒါ​ေတြ​ေျပာမ​ေနနဲ႔
ဒီ​ေန႔ အမုန္​း​ေဆာ့မယ္​...."

သူ႕က္ိဳ ထပ္​​ေတြ႕ခြင္​့မ႐ွိ​ေတာ့ဘူးဆိုကတည္​းက
ဘာလုပ္​လုပ္​ စိတ္​မ​ေပ်ာ္​​ေတာ့တာ အမွန္​

မင္​း​ေနႏိုင္​တယ္​​ေနာ္​ Jungkook
​ေက်ာင္​း​ေျပာင္​းမယ္​ဆိုၿပီး
အသိ​ေပးသင္​့တယ္​ မဟုတ္​လား

​ေက်ာင္​းလာရင္​ လြတ္​​ေနတဲ့ သူ႕​ေနရာ​ေလးကို စာသင္​တိုင္​းလွည္​့လွည္​့ၾကည္​့မိသည္​

​ေက်ာင္​းတက္​ရင္​ သူစီး​ေနၾက Bus
ကားမွတ္​တိုင္​
သူနဲ႔႐ွိ​ေနခဲ့တဲ့ ပုံရိပ္​​ေတြက ​
ေက်ာင္​းသြား​ေက်ာင္​းျပန္​
ျမင္​ယာင္​မိ​ေနသည္​....

ခက္​တာက ထစ္​ကနဲ႐ွိ ​ေဒါသကထြက္​လာၿပီ
ထိုးခ်င္​ႏွပ္​ခ်င္​စိတ္​​ေတြႀကီးဘဲ
​ေပၚ​ေပၚလာသည္​ ဒါ​ေၾကာင္​့ ႐ုံးခန္​းထဲ
လတ္​မွတ္​ထိုးရသည္​့အျဖစ္​

ညညဆိုလဲ အိမ္​မက္​ဆိုး​ေတြျပန္​မက္​လာသည္​ သူခ်စ္​တဲ့ လူ​ေတြက စြန္​့ပစ္​ခဲ့ၾကသည္​ဆိုတဲ့
အိမ္​မက္​ဆိုး​ထဲမွာ

ထိုက​ေလးသည္​
သူ႕က္ိဳထားခဲ့ၿပီးထြက္​သြားသည္​

သူ႕ကို​ေတြ႕ရင္​ သူ႕အ​ေၾကာင္​းစဥ္​းစားမိရင္​
ထထခုန္​လာတဲ့ ႏွလုံးသားရယ္

မ​ေတြ႕ဘဲ​ေနျပန္​​ေတာ့ သတိရသလိုလိုနဲ႔
ငိုခ်င္​သလ္ိဳလိုနဲ႔

အၿမဲတမ္​း​ေတြ႕ခ်င္​​ေနတယ္​
​ေတြ႕ျဖစ္​ခဲ့ရင္​လဲ
သူ႕အနားမွာဘဲ​႐ွိေနခ်င္​တယ္​
လက္​ကိုင္​ထားခ်င္​တယ္​

သူ႕ကိုဘယ္​​ေလာက္​လြမ္​း​ေၾကာင္​း
​ေျပာျပမယ္​

သူ႕ကိုယ္​​ေသး​ေသး​ေလးကို
ဖက္​ထားခ်င္​တယ္​
႐ွက္​​ေနရင္​ နီရဲ​ေနတဲ့ပါး​ေလး​ေတြက
အသဲယား​ေအာင္ ခ်စ္​ဖို႔​ေကာင္​းလို႔
ဖက္​နမ္​းပစ္​ခ်င္​တယ္​

ဒါ​ေပမဲ့ကိုယ္​ေၾကာက္​တယ္​...
ကိုယ္​့အခ်စ္​​ေတြက
မင္​းကို ဒုကၡျဖစ္​​ေနမွာမ်ိဳး
ကိုယ္​မလိုလားဘူး...

Diary တစ္​ခါမွ မ​ေရးဘူးတဲ့ သူက
ေရးထားတဲ့
စာ​ေၾကာင္​း​ေလးကို ဖတ္​ၿပီး
ျပဳံးမိသည္​
အဲ့​ေလာက္​ထိ ႐ူး​ေနၿပီလား​ေပါ့

ဘယ္​အခ်ိန္​ထဲက ဒီခံစားခ်က္​မ်ိဳး႐ွိ​ခဲ့မွန္​း
မသိပင္​မဲ့

သူ႕ကိုခ်စ္​​ေနတာ​ေသခ်ာသည္​

ဘာလိုလိုနဲ႔ မင္​းကို​မ​ေတြ႕ရတာ
၁လ​ေတာင္​ျပည္​့ၿပီ

အခ်ိန္​ေတြ က မင္​းနဲ႔​ေတြ႕တုန္​းက
အရမ္​းျမန္​ၾကတယ္​

မင္​းနဲ႔မ​ေတြ႕ရခါမွ ၁ နာရီဆိုတာ ​
ေတာ္​​ေတာ့ကိုၾကာတယ္​

လြမ္​းတယ္​ Jungkook ရယ္​ မင္​းမ႐ွိ​ေတာ့
ကိုယ္​့ဘဝအဓိပၸာယ္​မဲ့​ေနသလိုဘဲ

Jungkook ....Hyung ကို မလြမ္​းဘူးလားဟင္​

ထို​ေန႔ကစၿပီး JUNGKOOK ကို
အိမ္​မက္​ထဲမွာ​ေတာင္​
႐ွာမ​ေတြ႕​ေတာ့​ေခ်

THANKS u so much readers...
တစ်​​နေ့ထဲ 2 ပိုင်​း​တောင်​
Update ​ပေးလိုက်​ပါပြီ​နော်...​
I will be happy if u press star to vote..