Unicode

"သူလား?"

"ဟုတ်​ပါတယ်​ မမ​လေး "

လက်​ထဲမှာ အသင်​့ရှိ​နေတဲ့
ဓာတ်​ပုံထဲက ​​ကောင်​လေး ကိုကြည်​့ပြီး
သူမ ​နှုတ်​ခမ်​း​ကို တွန်​့​ကွေးရုံသာပြုံးသည်

"အကုန်​စုံစမ်​း​ပေးထားပါ..
သူတို့ဘယ်​သွားတယ်​ ဘာလုပ်​တယ်​
ဆိုတာက အစ စုံစမ်​း​ထား
မင်​းသွားလို့ရပြီ "
×××××××××××××××××××××××××

" Jungkook shi ​ဒီစာရွက်​တွေ
copy ဆွဲ​ပေးပါဦး"

"Nae !!!"

"Jungkook ​ရေ ​5 လွှာကို ဒီFile ​တွေသွားပို့​ပေးပါဦး"

"Nae "

"Jungkook oppa...HR ကို
Mail ​လေးပို့​ပေးပါဦး!!"

" Nae "

မနက်ထဲက ​တောက်​​လျောက်​
မနားတန်​း လုပ်နေရတာ
​ခြေကုန်​လက်​ပန်​းကျ​နေ​ပြီ

​အ​ပေါ်ထပ်​ဆင်​းလိုက်​ ​ပြေးလိုက်​ လွှားလိုက်​ နဲ့ နားချိန်​​လေး​တောင်​မရဘူး
​ခေါင်​း​တွေလဲ ပူထူ​နေပြီ

"ဟူးးးးးးးးး"

သက်​ပြင်​းချကာ
ကိုယ်​ပိုင်​စားပွဲမှာ
ထိုင်​ချလျက်

နာရီကြည်​့​မိတော့
၆နာရ​ီတောင်​​ကျော်​ပြီ

​ Jungkook အပြင်​ဖက်​က လူရိပ်​​တွေ့လို့
မှန်​ခန်​းအပြင်​ကို ကြည်​့မိသည်​

မနက်​ထဲက ခုထိ Appa ​နောက်​
လိုက်​​ပေးရ​နေရတဲ့ Hyung

မှန်​ခန်​းကိုဖြတ်​​ကျော်​၍ သူ့​ရုံးခန်​းထိ ​ဘေးဘီဝဲယာ လှည်​့မကြည်​့ပါဘဲနှင်​့
တန်​းမတ်​စွာ အခန်​းထဲဝင်​သွားပြီ

Hyung ကိုမြင်​လိုက်​တာနဲ့
တစ်​​နေကုန်​ပင်​ပန်​းသမျှ
ကြက်​​ပျောက်​ငှက်​​ပျောက်​ ​
ပျောက်​ကုန်​ကြပီ

Jungkook ရယ်​ မင်​းလဲ
ဘယ်​​တော့မှ
အမှတ်​သည်​း​ခြေ ရှိမလဲ

တစ်​​နေ့တစ်​​နေ့ စာရင်​းမှားလို့
အဆူခံရတာနဲ့
ရုံးကလူတွေနဲ့ စကား​များ​နေလို့
​နောက်​ကျမှရုံးဆင်​းခိုင်​းရတာနဲ့
​
ပြီးရင် ရုပ်​တည်​ကြီး​နေပြီး ရယ်​ရင်​​တောင်​
ကပ်​​စေးနှဲ ​သေးတာ ပြုံးရုံဘဲ

သွား​ပေါ်​အောင်​ပြုံးရင်​ ပဲ့ကျကုန်​မှာ
ဆိုးလို့လား
မူး​နေတာနဲ့များ တခြားစီဘဲ

ဒါ​ပေမဲ့ ဘယ်​​လောက်​ပင်​ပန်​း​နေပါ​စေ
ချစ်​ရသူရဲ့မျက်​နှာ​လေးကြည်​့လိုက်​ရလျှင်​

အရိုး​တွေပြုတ်​ထွက်​သွားပါ​စေ
မနက်​ကလို အခါတစ်​ရာမက
အလုပ်​လုပ်​နိုင်​​သေးသည်​

Taehyung ရဲ့ Secret​ary noona က
Jungkook တို့ အခန်​းထဲဝင်​လာကာ

"Director Kim က အားလုံး ရုံးဆင်​းလို့ရပါပြီတဲ့"

"YESSSSS!!!! "​
အ​ပျော်​လွန်​ပြီး စားပွဲ​ပေါ်က ပစ္စည်​း​တွေ​ကောက်​သိမ်​း​နေတုန်​း

အဖွဲမှူး Junho က
"Jungkook ​ရေ စတိုခန်​းထဲမှာ ပစ္စည်​း​တွေ
စစ်​ပြီးသွားပြီလား"

"ဟုတ်​..စစ်​ပြီးသွားပါပြီ"

"အိုကေ...သူရဲ့စာရင်​း​တွေ​ကော ​သေချာ​ရေးထားလား ပြီးရင်​ ဒီFILE ​တွေနဲ့လာတွဲလိုက်​ ​​နော်​ မနက်​ကျရင်​
အပြီးတင်​ပြရ​အောင်​ စိတ်​ချမယ်​​နော်​
ငါ​တော့ပြန်​​တော့မယ်​ "

"ဟုတ်​ "
ပါးစပ်​ကသာ ဟုတ်​လို့​ပြောမိတာ
စားပွဲ ​ပေါ်မှာ စာရင်​းFILE က ရှာမ​တွေ့

" ​သြော်​ ... စတိုခန်​းထဲမှာ
ကျန်​ခဲ့တာဘဲ Aish ​
အ​ဝေးကြီးပြန်​သွားရဦးမယ်​ "

ရုံးက လူ​တွေ အကုန်​နီးပါး
ရုံးဆင်​းကုန်​ကြပြီ
​မြေညီထပ်​က စတိုခန်​းကို
ပြန်​ဆင်​းလာသည်​

စတိုခန်​းထဲမှာ ဘယ်​သူမှ​တော့ရှိ​မ​နေ​​တော့​ပေ
အခန်​းက ​တော်​​တော်​့ကို ကျယ်​သည်​
ဂို​ထောင်​နဲ့အလားသဏ္ဌန်​တူသည်​
Stall အဆင်​့​တွေနဲ့ ပစ္စည်​းဘူး​တွေကို
အဆင်​့လိုက်​ ဆင်​့တင်​ထားသည်​

အ​ပေါ်ကို၁၀​ပေနီးပါးမြင်​့ပြီး ​ဘေးတိုက်​လဲ ​တော်​​တော်​့ကိုရှည်​သည်​
အခန်​းကျယ်​သ​လောက်​
အသက်​ရှုရလဲကြပ်​သလိုလို
​လေ​ဝင်​​လေထွက်​​အပေါက်​မရှိ
ပန်​ကာ​တွေနဲ့သာ
လည်​​ပတ်​​နေသည်​

Jungkook စတိုခန်​းထဲကို မဝင်​ခင်​
တံခါးက ခပ်​ဟဟ​လေး သာပွင်​့​နေသည်​
တစ်​​ယောက်​​ယောက်​​တော့ရှိ​နေတယ်​ဆိုတဲ့​
အထင်​နဲ့ Jungkook ဝင်​လိုက်​သည်​

​ပြန်​ပိတ်​ဖို့ ​သော့​လဲပါမလာတာနဲ့ ယူစရာရှိတဲ့File ကို အမြန်​ယူပြီး ပြန်​ထွက်​မည်​​လို့ဘဲစိတ်​ကူးထားလိုက်​သည်​

"Aish ... ဘယ်​နားထားမိမှန်​းမသိဘူး"
​ခေါင်​းတကုပ်​ကုပ်​နဲ့ ကျန်​ခဲ့တဲ့ file ကို
ဟိုဘက်​ရှာ ဒီဘက်​ရှာ
ရှ​ာ​နေတုန်​း

****ဂျ​လောက်​****

"Shit ​သေပြီ တံခါးပိတ်​သွားတာလား "

Jungkook တံခါးနားကို​
အသဲအသန်​​ပြေးသွားခဲ့​သော်​လဲ
တံခါးပိတ်​သွားခဲ့သည်​

ပိတ်​သွားခဲ့​သောအပြင်​ကလူသည်​
သီချင်​းနား​ထောင်​လျက်​
ထွက်​သွားသည်​

Jungkook တံခါးကို
တစ်​ဗုန်​းဗုန်​းထုသည်​
​ခြေ​ထောက်​နဲ့ကန်​သည်​
အပြင်​မှာ တစ်​​ယောက်​မှ မရှိ​တော့

​ခေါင်​းနပန်​းကြီးသွားသည်​ ​​

"Phone!!!!!"
ပြာပြာသလဲလဲ
​ဘောင်​းဘီထဲနှိုက်​ကြည်​့​သော်​လဲ
မ​တွေ့
စားပွဲ​ပေါ်မှာကျန်​ခဲ့သည်​

အ​ခြေအ​နေပို​ဆိုးသွားပြီ
​ချေွး​စေး​တွေလဲ ပြန်​လျက်​ ဘာလုပ်​လို့
ဘာကိုင်​ရမှန်​းမသိ
အခန်​းက ​လှောင်​ရတဲ့အထဲ
ပိုပိုအိုက်​လာပြီ

အကူအညီ​တောင်​း​ဖို့ ​အော်​သည်​ တံခါးကိုထုသည်​ ​ခြေ​ထောက်​နဲ့ထပ်ကန်သည်

​ခြေ​ထောက်​က နာ​နေတဲ့အရှိန်​နဲ့ကန်​မိ​တော့ လှုပ်​လို့​တောင်​မရ​တော့ အ​နောက်​သို့​
​ဖင်​ထိုင်​လျက်​လဲကျသည်​

"အာ့းးး... ကျွတ်​ကျွတ်​ ဘာလုပ်​လုပ်​ ဘာမှကိုအဆင်​မ​ပြေဘူး!!!""

Jungkook ​တော်​​တော်​​လေးကိုစိတ်​အိုက်​လာပြီ တစ်​ကိုယ်​လုံးလဲ ​ရေ​ချိုးထားသလို​​ချွေး​တွေက စီးကျလျက်​

မနက်​ထဲက breakfast ဘဲ
စားရ​သေးတာ​ ​နေ့ခင်​းကလဲ အလုပ်​များ​နေလို့ ဘာမှ မစားဖြစ်​
ဗိုက်​က ဆာ​လောင်​​နေတာထက်​ ​စူးစူးနင်​့နင်​့​အောင်​့တဲ့အထိ ဖြစ်​လာပြီ အစာအိမ်​ကို
ဆွဲဆုပ်​ထားသလိုဖြစ်​​နေပြီ

​ခြေကုန်​လက်​ပန်​းကျပြီး လက်​​လျော့ပြီး
ထိုင်​ချကာ တံခါးပြန်​ဖွင်​့လာတာ​စောင်​့​နေရုံမှလွဲ၍

ဝမ်​းဗိုက်​ဆီမှ​အောင်​့​အောင်​့တက်​လာသည်​
လှုပ်​လို့လဲမရ နာလွန်​းလို့
မျက်​ရည်​​တောင်​ ကျရသည်

ထိုစဉ်​ မှီထား​သော Stall ဆီမှ
ပစ္စည်​း သည်​
Jungkook ​ခေါင်​း​ပေါ်သို့

မျက်​လုံးသည်​ ​ဝေဝါးလျက်​
အ​မှောင်​ထု က လွှမ်းသွားခဲ့ပြီီ
​
××××××××××××××××××××××××××
အလုပ်​လုပ်​ ​နေတာနဲ့
နာရီကြည်​့လိုက်​​တော့
၉ နာရီ​တောင်​ထိုးပြီ
ဝန်​ထမ်​း​တွေကိုလဲအကုန်​ပြန်​​ခိုင်​းလိုက်​ပြီ

လုပ်​လက်​စ ​တွေကို အပြီးသတ်​ပြီး
ကုတ်​အကျီ အ​ပေါ်ထပ်​ ထပ်​ကာ
Taehyung သည်​အခန်​းအပြင်​သို့
ထွက်​လာသည်​

အပြင်​ထွက်​ထွက်​ခြင်​း မှန်​ခန်​း က
မီးပွင်​့​နေတုန်​း

အကုန်​ပြန်​သွားပါ​သော်​လည်​း
လူမရှိဘဲ
ဖွင​်​့ထားတာ​တော့မဖြစ်​နိုင်​

ဝင်​ကြည်​့​တော့လဲ ဘယ်​သူမှမရှိ
ရှိ​နေတာက Jungkook ခုံ​ပေါ်က
လုပ်​လက်​စ စာရွက်​​တွေ ပြန်​့ကျဲလျက်​
ဖုန်​းလဲကျန်​​နေ​​သေးတယ်​

ဒီ​​ကောင်​​လေး မပြန်​​သေးတာလား

Jungkook ကို ညက အိမ်​မက်​ထဲမှာ
အ​မှောင်​ထဲက​နေ Hyung လို့​ခေါ်သံကြားရတယ်​
ဘာမှမမြင်​ရတာ​ကြောင်​့
ဘယ်​လိုမှရှာလို့မရခဲ့
စမ်​းတဝါးဝါးရှှာရင်​း
အိမ်​မက်​မှ လန်​့နိုးလာခဲ့သည်​

Taehyung စိတ်​ပူမိသည်​
အရင်​တုန်​းက Jungkook နဲ့ပ
တ်​သက်​လျှင်​
100 % ​လောက်​မမှန်​ပင်​မဲ့
အိမ်​မက်​ထဲက
အ​ကြောင်​းအရာ​တွေက
အပြင်​​လောက နဲ့ ဆက်​နွယ်​​နေသည်​

Toilet သွားတာဘဲဆိုပြီး​
စောင်​့ကြည်​့မိသည်​

မနက်​တင်​ပြရမဲ့ စာရွက်​​တွေထဲမှာ checking လိုက်​တဲ့ ပစ္စည်​းစာရင်​းမှလွဲလျှင်​
ကျန်​တာအကုန်​ ​သေချာစီစစ်​ပြီး
​စောင်​့​နေသည်​ ၁၀ နာရီ​ထိုးပြီ
ခုထိထွက်​မလာ​သေး

Toilet သွားတာမဖြစ်​နိုင်​​တော့ ​
သေချာပြီ သူတစ်​ခုခုဖြစ်​​နေပြီ...

ဂိတ်​​ပေါက်​က security လူ​တွေကို
​မေးကြည်​့​တော့ Jungkook
ထွက်​သွားသည်​ကို
မမြင်​ကြ​သေး

Security ​တွေနဲ့ ရှိသမျှ အိမ်​သာ
မိန်​းက​လေးအိမ်​သာပါမကျန်​
အကုန်​ လိုက်​စစ်​​ဆေးခိုင်​းသည်​

အရိပ်​အ​ယောင်​​တောင်​မ​တွေ့
Taehyung ​ချေွးစီး​တွေပြန်​လာပြီ
စိတ်​ပူနှုန်​း ပိုမိုမြင်​့တက်​လာလျက်​
ကတုန်​ကယင်​​တောင်​ဖြစ်​လာသည်​

ဘယ်​​တွေ​ရောက်​​နေတာလဲက​လေးရယ်​

တစ်​ရုံးလုံး အ​ပေါ်ထပ်​​​တွေ
​ခေါင်​မိုး​ထပ်​​တွေထိ
ပိုက်​​စေ့တိုက်​​နေ​အောင်​
လူစုခွဲပြီး ​ရှာရသည်​

၁၁ နာရီထိုးပြီ မ​တွေ့​သေး
အဲ့အချိန် Taehyung
သတိတချက်​ရသွားတာ
ခုနက Checking လိုက်​တဲ့
စာရွက်​​တွေ မရှိ​သေးဘူး

အဲ့အလုပ်​က ဂို​ဒေါင်​ဘက်​ ကို
ခါတိုင်​း အဖွဲ့မှူး ဂျွန်​
စစ်​​​ဆေးနေကျ

ဖုန်​းထုတ်​ကာ အဖွဲ့မှူး ဂျွန်​ဆီ
ဆက်​ကြည်​့သည်​

"ကျွန်​​တော်​ Jungkook shi ကို ​ပေးခဲ့
တူ တူ တူ"

Jungkook ဆိုတဲ့အသံကြားကြားပြီးချင်​း
ဖုန်​းချကာ ​မြေညီထပ်​သို့ဆင်​းသည်​

"​တောက်​ "​

​မြေညီထပ်​က ဂို​ထောင်​ မှာ တံခါးပိတ်​လျက်​သား
ဘယ်​လိုမှဖွင်​့ဝင်​၍မရ ပစ္စည်​း​တွေ
သိမ်​းတာဖြစ်​၍ ​တော်​ရုံလူမဖွင်​့နိုင်​​အောင်​
ထူထပ်​တဲ့ သံတံခါး ကို
အသုံးပြုထားသည်​

"ဒုန်​း ဒုန်​း ဒုန်​း ... JUNGKOOK!!!!!
အထဲမှာရှိလား
JUNGKOOK !!!!!!"

Taehyung တံခါးကိုထု​နေစဉ်​
security တစ်​​ယောက်​က
​သော့သွားယူသည်​

"​တောက်​ ဘာလုပ်​​နေကြတာလဲ !!!!
​သော့မြန်​မြန်​ယူလာ​လေ ​
စောက်​​ရေးမပါတာ !!
​​သော့​လေး သွားယူတာ
ဘာလို့ကြာ​နေရတာလဲ
ငါက ဒီဂို​ထောင်​​သော့က
အစ လိုက်​ရှာ​ပေး​နေရဦးမှာလား!!!! "

Taehyung ​​ဒေါသသံသည်​
ဟိန်​းထွက်​လျက်​ ​ဘေးနားမှာ ရှိ​နေတဲ့ Security ၅​ယောက်​ ​လောက်​ ​
ခြေမကိုင်​မိလက်​မကိုင်​မိ
ဖြစ်​​နေကြသည်​

"​သော့ရလာပါပြီ!!"

​သော့ သွားယူတဲ့ Security လူဆီမှ ​
သော့ကို အတင်​းဆွဲလုကာ
တံခါးကို ဖွင်​့သည်​

တံခါးဖွင်​့ဖွင်​့ချင်​း မြင်​လိုက်​ရတဲ့
မြင်​ကွင်​းက
Taehyung ကို
တုန်​လှုပ်​​ခြောက်​ခြား​သွား​စေသည်​
အခန်​းထဲမှာ
ငုတ်​တုတ်​​လေးထိုင်​​စောင်​့​နေမည်​လို့
ထင်​မိသည်​ ဒါ​ပေမဲ့

"​JUNGKOOK !!!!"
​​လဲ​လျောင်​း​နေတဲ့ Jungkook ကို
ထိုင်​လျက်​နှင်​့​ပွေ့လျက်​ လှုပ်​နိုးကြည်​့သည်​
တစ်​ကိုယ်​လုံးလဲ ​ချေွးတို့ဖြင်​့ ရွဲှစိုလျက်​

"Jungkook!!! Jungkoook !!!!"
အသက်​​ရှု​နေ​သေးတာကို ခံစားမိသည်​

"​​ဆေးရုံကား​ခေါ်လိုက်​ရမလား?""

"မ​ခေါ်နဲ့ အချိန်​ပိုကြာတယ်​
ငါ့ကားနဲ့သွားမယ်​..!!!!"
××××××××××××××××××××××××××××××××​
Jungkook ကိုအ​ရေး​ပေါ် ခွဲစိတ်​ပြီး
ဆရာဝန်​ထွက်​လာသည်​

"အစာအိမ်​ ​​ဖြစ်​​နေတာရယ်​
Stress များ​နေတာနဲ့
လူနာက ကိုယ်​ခံအားနည်​း​နေတဲ့
အချိန်​ဖြစ်​​နေတာရယ် ​ကြောင်​့ပါ​
ရုတ်​တရက်​ ​သွေးလန်​့ပြီး
မခံနိုင်​ဘဲလဲကျသွားတာပါ....
​ခေါင်​းက ဒဏ်​ရာက​တော့ ​သွေးစို့သွားရုံပါဘဲ...ကြီးကြီးမားမား
စိတ်​ပူစရာ​တော့မရှိပါဘူး
၃ ပတ်​​လောက်​​ကောင်​း​ကောင်​း
အနားယူရင်​ အဆင်​​ပြေသွားမှာပါ.... "

Taehyung အခုမှ ဘဲ သက်​ပြင်​းချနိုင်​​တော့သည်​

"​ကျေးဇူးပါ Doctor သူ
ဘယ်​ချိန်​​လောက်​ နိုးလာမလဲ!"

"​မေ့​ဆေး ​ပေးထားတာဆို​တော့
အနည်​းဆုံး ၄ နာရီ​လောက်​​ နေရင်​
နိုးလာပါလိမ်​့မယ်​ လူနာနိုးလာရင်​
အစာအ​ပျော့​နဲ့ အရည်​ဘဲ​ကျွေးပါ
ဘာမှစားလို့မရ​သေးပါဘူး...
သိချင်​တာရှိရင်​လာ​မေးလို့ရပါတယ်​
ခု​တော့ကျွန်​​တော့ကို ဒီ​လောက်​နဲ့ဘဲ
ခွင်​့ပြုပါဦး.... "

" ဟုတ်​ကဲ့ပါ Doctor ​ကျေးဇူးတင်​ပါတယ်​ "

Jungkook ကို VIP အခန်​းထဲသို့ ​
ရွေ့ကာ
Nurse တစ်​​ယောက်​က
Jungkook ​နိုးလာရင်​ ​
သောက်​ရမဲ့​ဆေး
​တွေ​ပေးခဲ့သည်​

အိပ်​​မောကျ​နေတဲ့ jungkook
မျက်​နှာ​လေးကို
​ငေး​မောစွာအကြာကြီး
ကြည်​့​နေမိသည်​

ကြည်​့​နေရင်​း ငုံ့နမ်​းပစ်​ချင်​စိတ်​တို့
ကို တဖွားဖွား​ပေါ်​အောင်​
ထို​ကောင်​​လေး၏မျက်​နှာသည်​
သံလိုက်​သဖွယ် ဆွဲ​ဆောင်​​နေသည်​

Jungkook ရဲ့ ​ကိုယ်​​ပေါ်မှာခြုံထားတဲ့
ဂွမ်​း​ဆောင်​သည်​ ​ခါး​အောက်​ပိုင်​းထိသာ
လုံ​နေ​သောကြောင်​့ ပုခုံးထိ
ဖုံးသွား​အောင်​ ခြုံ​ပေးလိုက်​သည်​

Jungkook ရဲ့ အ​ဖေ ဒုဥက္ကဌ အား
စိတ်​မပူ​​အောင်​ အကျိုးအ​ကြောင်​းရှင်​းပြရန်​​
ဖုန်​းဆက်​လိုက်​သည်​

မိနစ်​ပိုင်​းအတွင်​းချက်​ချင်​း​ရောက်​ချလာသည်​

"​ကျေးဇူးတင်​ပါတယ်​ Director Kim ရာ
မင်​း သတိထားပြီးရှာ​ပေးလို့​
​တော်​​သေးတာ​ပေါ့ ကွာ
ဒီ​ကောင်​က န​မော်​နမဲ့နဲ့
ခု​တော့ဖြစ်​ပြီ အဲ့ဒါမှမှတ်​သွားမှာ... "

"Nae ​ကျေးဇူးတင်​စရာမလိုပါဘူး
Jungkook ခုလိုဖြစ်​တာ ကျွန်​​တော်​
န​မော်​နမဲ့ ဖြစ်​လို့ပါ ​
စော​စော​တွေးမိရင်​ ​
စော​စောရှာလို့​တွေ့မှာ..."

"Taehyung ရာ.. အဲ့လိုမ​တွေးပါနဲ့
မင်​းကူညီလို့ ခုလို
သူကံ​ကောင်​းသွားတာ​လေ
​နောက်​ဆို Jungkook ကို
ည​ီ​လေးတစ်​​ယောက်​လိုသေချာ​လေး
ဆူသင်​့တာဆူပြီး
ဆုံးမ​ပေးပါကွာ
ကဲကဲ မင်​းလဲ ပင်​ပန်​း​နေ​ရော​ပေါ့
အိမ်​ပြန်​နားလိုက်​​တော့ မနက်​ကျ
ရုံးတက်​ရဦးမယ်​... "

"Nae အဲ့ဒါဆို ကျွန်​​တော်​ပြန်​
လိုက်​ပါဦးမယ်​"

Taehyung မှာ​တော့ Jungkook နိုးလာတဲ့အထိ ​စောင်​့​ပေးချင်​​ပေမဲ့

အိပ်​​ပျော်​​နေတဲ့ Jungkook မျက်​နှာ​လေးကို
​​တစ်​ချက်​ကြည်​့ပြီး ​​ဆေးရုံခန်​းထဲမှ
ထွက်​လာခဲ့သည်
××××××××××××××××××××××××××××××
" Jeon Jungkook!!!! ​ဟျောင်​့ Jungkook
ငါ့ကိုမြင်​ရလား ငါ့ကိုမှတ်​မိ​သေးလား ငါဘယ်​သူလဲ "

မျက်​လုံး၂လုံးမဖွင်​့ရ​သေးခင်​ Park Jimin ရဲ့ ခပ်​စူးစူး အသံ

အသံကြားရာကို အားယူပြီးဖွင်​့ကြည်​့သည်​
​မြင်​လိုက်​ရတဲ့နံရံအဖြူ

Jungkook အရမ်​းမုန်​းတဲ့ ​ဆေးရုံနံ့တို့က
​နှာ​ခေါင်​းထဲ ​ထောင်​းကနဲ

Jimin အပြင်​ သူ့ကိုကို Yoongi Hyung
Susan ​ရော hope ပါရောက်​​နေသည်​
Taehyung များရှိ​နေမလားဆိုပြီး
ရှာ​သော်​လဲ ရှိမ​နေ
​
အဲ့အချိန်​ မျက်​နှာနားကို
အတင်​းတိုးကပ်​လာတဲ့ jimin ရဲ့မျက်​နှာ

ဖယ်​စမ်​းကွာ လို့ပါးစပ်က ​လေထွက်​ရုံသာ​ ​ပြောနိုင်​သည်​

" ​ဘာ​ပြော​နေတာလဲ ငါ​သေချာမကြားရဘူး
ကျယ်​ကျယ်​​ပြော...."

ပါးစပ်​နားကို နားရွက်​ကပ်​လာသည်​
အဲ့အခါကျမှ အားယူပြီး

"​ချီးထုပ်​​ကောင်​.....မင်​းပါးစပ်​ကနံတယ်​
ငါ့ကို​ရေခပ်​​ပေး ​ရေဆာတယ်...."

hope က ကြားသွား​တော့
တခွီခွီ ရယ်​လျက်​

" Jungkook ရယ်​.. ညက Taehyung
ဖုန်​းဆက်​​တော့ ငါ​တော်​​တော်​
လန့်သွားတာ
မနက်​ကျ လူနာ​စောင်​့​ပေးပါဆိုလို့
Jimin တို့ Susan တို့ကို
အ​ကြောင်​းကြားလိုက်​တာ
ညကလဲ မင်​းအ​ဖေက
မင်​းမနိုး​သေးလို့
စိတ်​ပူ​နေတာ... "

Jimin က ​Jungkook ​
ရေ​သောက်​နိုင်​​အောင်​
ကိုယ်ကို ကူပြီး ထူ​ပေးသည်​

Hyung က ဖုန်​းဆက်လိုက်​တာတဲ့
မ​နေ့က စတိုခန်​းထဲမှာ
ပိတ်​မိ​နေတာကလွဲလျှင်​
ကျန်​တာဘာမှမမှတ်​မိ​တော့
Hyung လာ​ခေါ်တယ်ဆိုပြီး
​သေချာ​ပြောနိုင်​တာ
​Hyungရေ​မွှေးနံ့​ကြောင်​့...

Jimin က သူ့Yoongi Hyung
ကိုပြန်​လွှတ်​ပြီး သူ​နေခဲ့သည်​
Susan နဲ့ hope က​တော့ည​နေ
အလုပ်​​တွေပြီးမှ တစ်​​ခေါက်​ပြန်​လာကြမည်​

Jimin က ​တစ်​​နေကုန်​ ​ဘေးနားထိုင်​ပြီး ​ဆေးတိုက်​လိုက်​ ဆန်​ပြုတ်​တိုက်​လိုက်​

ကမာ ပေါ်မှာ အမုန်​းဆုံးက ဆန်​ပြုတ်​
လုံးဝ မ​သောက်​ချင်​ပါဘူးဆိုမှ

Game​ဆော့လို့ တစ်​ပွဲ ရံှုးရင်​ ၁၀ ဇွန်​း
​သောက်​ရမယ်​တဲ့

ငလူး​လေး ​သူအ​မေဗိုက်​ထဲမှာ​နေထဲက
Game ​ဆော့​နေတာလားမသိဘူး

၂ ပွဲ စလုံး ရံှုးလို့ အစွန်​း ၂၀ ​လောက်​ ​
သောက်​လိုက်​ရတယ်​
​​ဆေး​သောက်​ရမှာ​တော့ မ​ကြောက်​ဘူး

ဟို စွာကျယ်​ကျယ်​ Nurse မ တစ်​​ယောက်​က ​
ညကျရင်​ ​ဆေးတစ်​လုံးထိုးရမယ်​တဲ့
​ဆေးထိုးအပ်မြင်မိ ရင်​
အဖျားပိုတက်​လာ​ လောက်​တယ်​

3 နာရီ​လောက်​ကျ​တော့ hope နဲ့ Susan
​ရောက်​လာသည်​
Jimin ကို Yoongi hyung က
ပြန်​​ခေါ်သွားသည်​

​မျှော်​​နေတဲ့သူက ခုထိ​ပေါ်မလာ​သေး
တကယ်​ဆို လာသင်​့​နေပြီမဟုတ်​လား
​နေနိုင်​လိုက်​တာ Hyung ရယ်​...

hope နဲ့ကျ​တော့ ​ဘောလုံးပွဲကြည်​့သည်​
Susan က ​တော့ သူ့ဒီဇိုင်​း​တွေနဲ့
Laptop တစ်​လုံးနဲ့အလုပ်​ရှုပ်​​နေသည်​

ဖုန်​းမြည်​လာ​တော့
မျက်​နှာ ချက်​ချင်​းလန်​းသွားတဲ့
Jungkook
​​ခုံ​ပေါ်တင်​ထားတဲ့ ဖုန်​းကို
အမြန်​ယူကြည်​့လိုက်​သည်​

Jungkook လုပ်​သမျှကို အစအဆုံး
ကြည်​့​နေသူ​​က Hope

Jungkook က ဖုန်​းContact name ​
ပေါ်လာ​တော့ Appa ဆိုပြီး ​တွေ့လိုက်​ရ​တော့

မျက်​လုံးအ​ရောင်​ မှိန်​ကျသွားသည်​

"Nae...Appa!!!"

"ဟုတ်​... နာ​တော့ နာ​သေးတယ်​
ချုပ်​ရိုးက စပ်​​နေတုန်းဘဲ
​ဆေးမ ထိုးလို့ မရဘူးလား:??"

"​ဆေး​ဆိုရင်​ တစ်​ဖူး​ကုန်​​အောင်​​
သောက်​ဆိုလဲ ​​သောက်​နိုင်​တယ်​ ​
ဆေး​တော့မထိုးခိုင်​းပါနဲ့​နော်​... ​နော်​ ..."

"ဟာ Appa ကလဲ လူကြီးဖြစ်​တာနဲ့ ​ဆေးထိုးတာ မ​ကြောက်​ရ​တော့ဘူးလား ... ဒါဆိုလဲ
ပြီးရောလေ
မနက်​ဖြန်​ ဘာမှမစားဘူး ဒါဘဲ.... "

Hope က ​ဘေးနားထိုင်​ပြီး
ခွီ​နေသည်​

"​ဆေးထိုးခိုင်​းတယ်​မှတ်​လား!
မင်​း​မြန်​မြန်​​
သက်​သာ​အောင်​လေ
ဖြစ်​မှ ကယ်​မဲ့သူ ရှိရင်​​
တော်​​သေး ကယ်​မဲ့ သူမရှိရင်​
မင်​း​ဂိ သွားရင်​​တောင်​သိလိုက်​မှာမဟုတ်​ဘူး "

"​မင်​း​ဂျောင်​းလိုက်​​တော့ hope ... လူနာ
လာစောင်​့တာလား ​သေမင်​းဆီတွန်​းပို့​နေတာလား မသဲကွဲဘူး..."

"မင်​း Hyung လို​တော့ အနုအရွမ​ပြော
တက်​ဘူး ​လေကွာ အဲ့​တော့ တစ်​ခါထဲပိတ်​​
ပြောပလိုက်​တာ နား​အေး​ရော "

"​အေးပါ .. Nurse မ လာရင် ငါ့အစား
မင်​းဘဲ ​ ဆေးထိုးခံလိုက်​ "

"Knock knock "

"​အေးးးး ...လာပြီ... မင်​း nurse မ
ဟုတ်​ကဲ့ ဝင်​ခဲ့ပါ"

တံခါးပွင်​့တာနဲ့တစ်​ပြိုင်​နက်​ ဝင်​လာတဲ့
ဆရာဝန်​

"Jeon Jungkook shi ​ဆေးထိုး​ပေးပါ့မယ်​"

Jungkook နားကို ​ရောက်​လာတာနဲ့အမျှ ထိုဆရာဝန်​ကို
Jungkook ရင်​းရင်​းနီးနီး​မြင်​ဖူး​နေသည်​

"Oh.. မင်​း!! မင်​းဘီယာ​
မှောက်​ကျ တဲ့​တစ်​​ယောက်​
မှတ်​လား!!! "

"အဲ့တုန်းကတစ်ယောက်ာက်​
ဒီက ဆရာဝန်​လား?"

ကြားထဲမှာ မျက်​လုံး​လေး​တွေ
ကလယ်​ကလယ်​နဲ့ကြည်​့​နေကြ
သူ​တွေ က Susan နဲ့hope

"ထပ်​​တွေ့ကြပြီ​နော်..
လူနာ​တစ်​​ယောက်​အ​နေနဲ့
​တွေ့ရလိမ့်​မယ်​လို့ မထင်​ထားပါဘူးကွာ
ကြုံတုန်​း တစ်​ခါထဲ မိတ်​ဆက်​ထားရမယ်​
ကို်​ယ်​့နာမည်​က Jay .... Lee Jay!! "

ညာဘက်​လက်​ကို ဆန်​့ထုတ်​​ပေးလာသူ
Jungkook လဲ ပြန်​နှုတ်​ဆက်​လျှက်​

"အို​ကေ..မင်​းကို​ဆေးထိုးပြီးရင်​
​နောက်​လူနာ​တွေကြည်​့ရဦးမယ်​..."

" ဟိုဟွာ ..ဟိုဟွာ​လေ....
တင်​ပါးကိုမထိုးဘဲနဲ့
လက်​ကိုဘဲ ထိုးလို့မရဘူးလား ??"

" ဟင်​... ကိုယ်​လဲ
လက်​ကိုဘဲ ထိုး​ပေးမှာပါ
မင်​းက တင်​ပါးကိုထိုး​စေချင်​တာလား!"

"ဟာ.... မဟုတ်​ဘူး
မဟုတ်​ဘူး
လက်​ကိုဘဲထိုး​ပေးပါ ဟီး ဟီး"

Jungkook ​ခေါင်​းကုတ်​ပြီး
ခပ်​​ရေး​ရေးပြုံးပြသည်​

"ကဲ.... စိတ်​ကို ​လျော့ထား​နော်​
တင်​းမထားနဲ့
နံရံကိုကြည်​့​နေ ..ဒါနဲ့
မင်​းအသက်​ ဘယ်​​လောက်​ရှိပြီလဲ.. "

Jungkook က စိတ်​ကို​
လျော့ထားပြီး နံရံကိုကြည်​့​နေတုန်​း
သူ​မေးတဲ့​မေးခွန်​းကို​ဖြေဖို့
ဟန်​ပြင်​​နေစဉ်​ လက်​ဆီမှ
အသားထဲထိုးဝင်​လာတဲ့ အပ်​​ချောင်​း

"အာ့ .."

"၂၂ ​ပါ"

"ဒါဆို ငယ်​​သေးတာဘဲ Hyung က 29 ​တောင်​ပြည်​့ပြီ ​နောက်​ဆို Jay Hyung လို့​ခေါ်"

"Nae"

Jay က ပြုံးပြကာ Jungkook ​ခေါင်​းကို
ခပ်​ဖွဖွ​လေးပွတ်​သည်​

"Hope ဘက်​လှည်​့၍
လူနာ တစ်​ခုခုဖြစ်​ရင်​
​ခေါင်​းရင်​းက ခလုပ်​အနီကိုသာ
နှိပ်​​ပေးပါ
ကျွန်​​တော်​့ကို ခွင်​့ပြုပါဦး!!!"

"ဟုတ်​ကဲ့ပါ..​ကျေးဇူးပါ Doctor "

Hope က ထိုဆရာဝန်​
Jungkook ကိုကြည်​့တဲ့အကြည်​့​တွေကိုလဲ
သိပ်​သ​ဘောမကျဘူး

ဒီလိုသာ Taehyung မြင်​လိုက်​လျှင်​
​ဆေးရုံ​တောင်​ချက်​ချင်​း​ပြောင်​း​ပြေး
မှာအမှန်ပင်

Jungkook အိပ်​​ပျော်​သွား​တော့မှ
Susan က ကိစ္စ​ပေါ်လာလို့
အိမ် ပြန်​ဦးမယ်​
ဆိုလို့ Jungkook ကို
ခဏထားခ့ဲပြီး
Susan ကို Taxi ငှားတင်​
ပေးလိုက်​ရသည်​

အ​ပေါ်ပြန်​တက်​လာ​တော့ Elevator ထဲကို
သုတ်​သုတ်​ သုတ်​သုတ်​ နဲ့ဝင်​လာတဲ့ Taehyung

"Ya...Taehyung!!"

"aww..hope မင်​းဘာလို့​
အောက်​ဆင်​း​နေတာလဲ
အခန်​းထဲမှာ ဘယ်​သူရှိ​နေလို့လဲ.."

"ဘယ်​သူမှမရှိဘူး...Jungkookက
အိပ်​​ပျော်​​နေပြီ"

"ဟာ... မင်​းကလဲ
ဘာလို့တစ်​​ယောက်​ထဲထားခဲ့တာလဲ "

"​အောင်​မ​လေး သဲပြန်​ပြီ
ငါခဏ​လေး Susan
ကိုပြန်​လိုက်​ပို့တာပါကွ... "

6th floor ကို​ရောက်​တာနဲ့
Taehyung က အ​ရှေ့က​နေ
ခပ်​သွက်​သွက်​​လေး လမ်​း​လျှောက်​သည်​

အခန်​းထဲ​ရောက်​​တော့ ​
အေးချမ်​းစွာအိပ်​​နေတဲ့
Jungkook ကိုမြင်​မှ
သက်​ပြင်​းချနိုင်​တဲ့
Taehyung

"Jungkook က မင်​းကို မနက်​ထဲက
​မျှော်​​နေတာ....​ဆေးထိုးခံရလို့ မနက်ဖြန်​ဘာမှမစားဘူးဆိုပြီး သူ့ဘိုး​တော်​ကို ​
ပြော​နေတယ်​​ !!!"

"​အေးကွာ ...ငါလဲ အကုန်​လက်​စသတ်​​
နေတာနဲ့ ​နောက်​ကျသွားတာ မနက်​ဖြန်​
အစည်​းအ​ဝေးတက်​စရာရှိ​သေးတယ်​
Jimin ကိုဘဲ
အကူအညီ​တောင်​းရ​တော့မှာဘဲ"

"မင်​းကသာ အကူအညီ​တောင်​းရမယ်​​လေး
ဘာ​လေး လုပ်​​နေတာ
သူတို့ ၂​ယောက်​က
ည​နေက အ​လောင်​းအစားနဲ့
ဂိမ်​း​ဆော့တာ Jimin က
​စွန်​း​ပျော်​​နေတာ
ဆိုင်​မှာဆို အလုပ်​ကူလုပ်​​ပေးရလို့တဲ့
ဒီမှာဆို ဇိမ်​ဘဲတဲ့..ဘာအလုပ်​မှမရှိဘူးဆိုဘဲ "

Taehyung က ဟက်​ကနဲရယ်​သည်​

"ဗိုက်​​အောင်​့တာ​တွေ ဘာ​တွေရှိ​သေးလား"

"မရှိ​ဘူး...​ဆေးမ​ကြောက်​လို့​
တော်​​သေးတာ​ပေါ့"

" ကိုယ်​ပူကျန်​​သေးတယ်​ထင်​တယ်​
​နွေး​နေ​သေးတယ်​ "
Taehyung က Jungkook နဖူးကို စမ်​းလိုက်​
သူ့နှဖူး ကို စမ်​းလိုက်​ လုပ်​​သည်​

"ငါ​တော့ ဒီ​နေ့ ဒီမှာဘဲ ​အိပ်​​တော့မယ်​ မနက်​ကျမှ Jungkook မနိုးခင်​
အ​စောကြီး ပြန်​ထ ပြီးရုံးသွား​တော့မယ်​
မင်​းအိမ်​ပြန်​နားမလား"

"ရပါတယ်​ကွာ ..​စောင်​့လက်​စနဲ့ တစ်​ခါထဲ ​စောင်​့လိုက်​တာ​ပေါ့ ငါ​တော့အိပ်​​တော့မယ်​"
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Zawgyi

"သူလား?"

"ဟုတ္​ပါတယ္​ မမ​ေလး "

လက္​ထဲမွာ အသင္​့႐ွိ​ေနတဲ့
ဓာတ္​ပုံထဲက ​​ေကာင္​ေလး ကိုၾကည္​့ၿပီး
သူမ ​ႏႈတ္​ခမ္​း​ကို တြန္​့​ေကြး႐ုံသာျပဳံးသည္

"အကုန္​စုံစမ္​း​ေပးထားပါ..
သူတို႔ဘယ္​သြားတယ္​ ဘာလုပ္​တယ္​
ဆိုတာက အစ စုံစမ္​း​ထား
မင္​းသြားလို႔ရၿပီ "
×××××××××××××××××××××××××

" Jungkook shi ​ဒီစာ႐ြက္​ေတြ
copy ဆြဲ​ေပးပါဦး"

"Nae !!!"

"Jungkook ​ေရ ​5 လႊာကို ဒီFile ​ေတြသြားပို႔​ေပးပါဦး"

"Nae "

"Jungkook oppa...HR ကို
Mail ​ေလးပို႔​ေပးပါဦး!!"

" Nae "

မနက္ထဲက ​ေတာက္​​ေလ်ာက္​
မနားတန္​း လုပ္ေနရတာ
​ေျခကုန္​လက္​ပန္​းက်​ေန​ၿပီ

​အ​ေပၚထပ္​ဆင္​းလိုက္​ ​ေျပးလိုက္​ လႊားလိုက္​ နဲ႔ နားခ်ိန္​​ေလး​ေတာင္​မရဘူး
​ေခါင္​း​ေတြလဲ ပူထူ​ေနၿပီ

"ဟူးးးးးးးးး"

သက္​ျပင္​းခ်ကာ
ကိုယ္​ပိုင္​စားပြဲမွာ
ထိုင္​ခ်လ်က္

နာရီၾကည္​့​မိေတာ့
၆နာရ​ီေတာင္​​ေက်ာ္​ၿပီ

​ Jungkook အျပင္​ဖက္​က လူရိပ္​​ေတြ႕လို႔
မွန္​ခန္​းအျပင္​ကို ၾကည္​့မိသည္​

မနက္​ထဲက ခုထိ Appa ​ေနာက္​
လိုက္​​ေပးရ​ေနရတဲ့ Hyung

မွန္​ခန္​းကိုျဖတ္​​ေက်ာ္​၍ သူ႕​႐ုံးခန္​းထိ ​ေဘးဘီဝဲယာ လွည္​့မၾကည္​့ပါဘဲႏွင္​့
တန္​းမတ္​စြာ အခန္​းထဲဝင္​သြားၿပီ

Hyung ကိုျမင္​လိုက္​တာနဲ႔
တစ္​​ေနကုန္​ပင္​ပန္​းသမွ်
ၾကက္​​ေပ်ာက္​ငွက္​​ေပ်ာက္​ ​
ေပ်ာက္​ကုန္​ၾကပီ

Jungkook ရယ္​ မင္​းလဲ
ဘယ္​​ေတာ့မွ
အမွတ္​သည္​း​ေျခ ႐ွိမလဲ

တစ္​​ေန႔တစ္​​ေန႔ စာရင္​းမွားလို႔
အဆူခံရတာနဲ႔
႐ုံးကလူေတြနဲ႔ စကား​မ်ား​ေနလို႔
​ေနာက္​က်မွ႐ုံးဆင္​းခိုင္​းရတာနဲ႔
​
ၿပီးရင္ ႐ုပ္​တည္​ႀကီး​ေနၿပီး ရယ္​ရင္​​ေတာင္​
ကပ္​​ေစးႏွဲ ​ေသးတာ ျပဳံး႐ုံဘဲ

သြား​ေပၚ​ေအာင္​ျပဳံးရင္​ ပဲ့က်ကုန္​မွာ
ဆိုးလို႔လား
မူး​ေနတာနဲ႔မ်ား တျခားစီဘဲ

ဒါ​ေပမဲ့ ဘယ္​​ေလာက္​ပင္​ပန္​း​ေနပါ​ေစ
ခ်စ္​ရသူရဲ႕မ်က္​ႏွာ​ေလးၾကည္​့လိုက္​ရလွ်င္​

အ႐ိုး​ေတြျပဳတ္​ထြက္​သြားပါ​ေစ
မနက္​ကလို အခါတစ္​ရာမက
အလုပ္​လုပ္​ႏိုင္​​ေသးသည္​

Taehyung ရဲ႕ Secret​ary noona က
Jungkook တို႔ အခန္​းထဲဝင္​လာကာ

"Director Kim က အားလုံး ႐ုံးဆင္​းလို႔ရပါၿပီတဲ့"

"YESSSSS!!!! "​
အ​ေပ်ာ္​လြန္​ၿပီး စားပြဲ​ေပၚက ပစၥည္​း​ေတြ​ေကာက္​သိမ္​း​ေနတုန္​း

အဖြဲမႉး Junho က
"Jungkook ​ေရ စတိုခန္​းထဲမွာ ပစၥည္​း​ေတြ
စစ္​ၿပီးသြားၿပီလား"

"ဟုတ္​..စစ္​ၿပီးသြားပါၿပီ"

"အိုေက...သူရဲ႕စာရင္​း​ေတြ​ေကာ ​ေသခ်ာ​ေရးထားလား ၿပီးရင္​ ဒီFILE ​ေတြနဲ႔လာတြဲလိုက္​ ​​ေနာ္​ မနက္​က်ရင္​
အၿပီးတင္​ျပရ​ေအာင္​ စိတ္​ခ်မယ္​​ေနာ္​
ငါ​ေတာ့ျပန္​​ေတာ့မယ္​ "

"ဟုတ္​ "
ပါးစပ္​ကသာ ဟုတ္​လို႔​ေျပာမိတာ
စားပြဲ ​ေပၚမွာ စာရင္​းFILE က ႐ွာမ​ေတြ႕

" ​ေၾသာ္​ ... စတိုခန္​းထဲမွာ
က်န္​ခဲ့တာဘဲ Aish ​
အ​ေဝးႀကီးျပန္​သြားရဦးမယ္​ "

႐ုံးက လူ​ေတြ အကုန္​နီးပါး
႐ုံးဆင္​းကုန္​ၾကၿပီ
​ေျမညီထပ္​က စတိုခန္​းကို
ျပန္​ဆင္​းလာသည္​

စတိုခန္​းထဲမွာ ဘယ္​သူမွ​ေတာ့႐ွိ​မ​ေန​​ေတာ့​ေပ
အခန္​းက ​ေတာ္​​ေတာ္​့ကို က်ယ္​သည္​
ဂို​ေထာင္​နဲ႔အလားသဏၭန္​တူသည္​
Stall အဆင္​့​ေတြနဲ႔ ပစၥည္​းဘူး​ေတြကို
အဆင္​့လိုက္​ ဆင္​့တင္​ထားသည္​

အ​ေပၚကို၁၀​ေပနီးပါးျမင္​့ၿပီး ​ေဘးတိုက္​လဲ ​ေတာ္​​ေတာ္​့ကို႐ွည္​သည္​
အခန္​းက်ယ္​သ​ေလာက္​
အသက္​႐ႈရလဲၾကပ္​သလိုလို
​ေလ​ဝင္​​ေလထြက္​​အေပါက္​မ႐ွိ
ပန္​ကာ​ေတြနဲ႔သာ
လည္​​ပတ္​​ေနသည္​

Jungkook စတိုခန္​းထဲကို မဝင္​ခင္​
တံခါးက ခပ္​ဟဟ​ေလး သာပြင္​့​ေနသည္​
တစ္​​ေယာက္​​ေယာက္​​ေတာ့႐ွိ​ေနတယ္​ဆိုတဲ့​
အထင္​နဲ႔ Jungkook ဝင္​လိုက္​သည္​

​ျပန္​ပိတ္​ဖို႔ ​ေသာ့​လဲပါမလာတာနဲ႔ ယူစရာ႐ွိတဲ့File ကို အျမန္​ယူၿပီး ျပန္​ထြက္​မည္​​လို႔ဘဲစိတ္​ကူးထားလိုက္​သည္​

"Aish ... ဘယ္​နားထားမိမွန္​းမသိဘူး"
​ေခါင္​းတကုပ္​ကုပ္​နဲ႔ က်န္​ခဲ့တဲ့ file ကို
ဟိုဘက္​႐ွာ ဒီဘက္​႐ွာ
႐ွ​ာ​ေနတုန္​း

****ဂ်​ေလာက္​****

"Shit ​ေသၿပီ တံခါးပိတ္​သြားတာလား "

Jungkook တံခါးနားကို​
အသဲအသန္​​ေျပးသြားခဲ့​ေသာ္​လဲ
တံခါးပိတ္​သြားခဲ့သည္​

ပိတ္​သြားခဲ့​ေသာအျပင္​ကလူသည္​
သီခ်င္​းနား​ေထာင္​လ်က္​
ထြက္​သြားသည္​

Jungkook တံခါးကို
တစ္​ဗုန္​းဗုန္​းထုသည္​
​ေျခ​ေထာက္​နဲ႔ကန္​သည္​
အျပင္​မွာ တစ္​​ေယာက္​မွ မ႐ွိ​ေတာ့

​ေခါင္​းနပန္​းႀကီးသြားသည္​ ​​

"Phone!!!!!"
ျပာျပာသလဲလဲ
​ေဘာင္​းဘီထဲႏိႈက္​ၾကည္​့​ေသာ္​လဲ
မ​ေတြ႕
စားပြဲ​ေပၚမွာက်န္​ခဲ့သည္​

အ​ေျခအ​ေနပို​ဆိုးသြားၿပီ
​ေခ်ြး​ေစး​ေတြလဲ ျပန္​လ်က္​ ဘာလုပ္​လို႔
ဘာကိုင္​ရမွန္​းမသိ
အခန္​းက ​ေလွာင္​ရတဲ့အထဲ
ပိုပိုအိုက္​လာၿပီ

အကူအညီ​ေတာင္​း​ဖို႔ ​ေအာ္​သည္​ တံခါးကိုထုသည္​ ​ေျခ​ေထာက္​နဲ႔ထပ္ကန္သည္

​ေျခ​ေထာက္​က နာ​ေနတဲ့အ႐ွိန္​နဲ႔ကန္​မိ​ေတာ့ လႈပ္​လို႔​ေတာင္​မရ​ေတာ့ အ​ေနာက္​သို႔​
​ဖင္​ထိုင္​လ်က္​လဲက်သည္​

"အာ့းးး... ကြၽတ္​ကြၽတ္​ ဘာလုပ္​လုပ္​ ဘာမွကိုအဆင္​မ​ေျပဘူး!!!""

Jungkook ​ေတာ္​​ေတာ္​​ေလးကိုစိတ္​အိုက္​လာၿပီ တစ္​ကိုယ္​လုံးလဲ ​ေရ​ခ်ိဳးထားသလို​​ေခြၽး​ေတြက စီးက်လ်က္​

မနက္​ထဲက breakfast ဘဲ
စားရ​ေသးတာ​ ​ေန႔ခင္​းကလဲ အလုပ္​မ်ား​ေနလို႔ ဘာမွ မစားျဖစ္​
ဗိုက္​က ဆာ​ေလာင္​​ေနတာထက္​ ​စူးစူးနင္​့နင္​့​ေအာင္​့တဲ့အထိ ျဖစ္​လာၿပီ အစာအိမ္​ကို
ဆြဲဆုပ္​ထားသလိုျဖစ္​​ေနၿပီ

​ေျခကုန္​လက္​ပန္​းက်ၿပီး လက္​​ေလ်ာ့ၿပီး
ထိုင္​ခ်ကာ တံခါးျပန္​ဖြင္​့လာတာ​ေစာင္​့​ေန႐ုံမွလြဲ၍

ဝမ္​းဗိုက္​ဆီမွ​ေအာင္​့​ေအာင္​့တက္​လာသည္​
လႈပ္​လို႔လဲမရ နာလြန္​းလို႔
မ်က္​ရည္​​ေတာင္​ က်ရသည္

ထိုစဥ္​ မွီထား​ေသာ Stall ဆီမွ
ပစၥည္​း သည္​
Jungkook ​ေခါင္​း​ေပၚသို႔

မ်က္​လုံးသည္​ ​ေဝဝါးလ်က္​
အ​ေမွာင္​ထု က လႊမ္းသြားခဲ့ၿပီီ
​
××××××××××××××××××××××××××
အလုပ္​လုပ္​ ​ေနတာနဲ႔
နာရီၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့
၉ နာရီ​ေတာင္​ထိုးၿပီ
ဝန္​ထမ္​း​ေတြကိုလဲအကုန္​ျပန္​​ခိုင္​းလိုက္​ၿပီ

လုပ္​လက္​စ ​ေတြကို အၿပီးသတ္​ၿပီး
ကုတ္​အက်ီ အ​ေပၚထပ္​ ထပ္​ကာ
Taehyung သည္​အခန္​းအျပင္​သို႔
ထြက္​လာသည္​

အျပင္​ထြက္​ထြက္​ျခင္​း မွန္​ခန္​း က
မီးပြင္​့​ေနတုန္​း

အကုန္​ျပန္​သြားပါ​ေသာ္​လည္​း
လူမ႐ွိဘဲ
ဖြင​္​့ထားတာ​ေတာ့မျဖစ္​ႏိုင္​

ဝင္​ၾကည္​့​ေတာ့လဲ ဘယ္​သူမွမ႐ွိ
႐ွိ​ေနတာက Jungkook ခုံ​ေပၚက
လုပ္​လက္​စ စာ႐ြက္​​ေတြ ျပန္​့က်ဲလ်က္​
ဖုန္​းလဲက်န္​​ေန​​ေသးတယ္​

ဒီ​​ေကာင္​​ေလး မျပန္​​ေသးတာလား

Jungkook ကို ညက အိမ္​မက္​ထဲမွာ
အ​ေမွာင္​ထဲက​ေန Hyung လို႔​ေခၚသံၾကားရတယ္​
ဘာမွမျမင္​ရတာ​ေၾကာင္​့
ဘယ္​လိုမွ႐ွာလို႔မရခဲ့
စမ္​းတဝါးဝါး႐ွွာရင္​း
အိမ္​မက္​မွ လန္​့ႏိုးလာခဲ့သည္​

Taehyung စိတ္​ပူမိသည္​
အရင္​တုန္​းက Jungkook နဲ႔ပ
တ္​သက္​လွ်င္​
100 % ​ေလာက္​မမွန္​ပင္​မဲ့
အိမ္​မက္​ထဲက
အ​ေၾကာင္​းအရာ​ေတြက
အျပင္​​ေလာက နဲ႔ ဆက္​ႏြယ္​​ေနသည္​

Toilet သြားတာဘဲဆိုၿပီး​
ေစာင္​့ၾကည္​့မိသည္​

မနက္​တင္​ျပရမဲ့ စာ႐ြက္​​ေတြထဲမွာ checking လိုက္​တဲ့ ပစၥည္​းစာရင္​းမွလြဲလွ်င္​
က်န္​တာအကုန္​ ​ေသခ်ာစီစစ္​ၿပီး
​ေစာင္​့​ေနသည္​ ၁၀ နာရီ​ထိုးၿပီ
ခုထိထြက္​မလာ​ေသး

Toilet သြားတာမျဖစ္​ႏိုင္​​ေတာ့ ​
ေသခ်ာၿပီ သူတစ္​ခုခုျဖစ္​​ေနၿပီ...

ဂိတ္​​ေပါက္​က security လူ​ေတြကို
​ေမးၾကည္​့​ေတာ့ Jungkook
ထြက္​သြားသည္​ကို
မျမင္​ၾက​ေသး

Security ​ေတြနဲ႔ ႐ွိသမွ် အိမ္​သာ
မိန္​းက​ေလးအိမ္​သာပါမက်န္​
အကုန္​ လိုက္​စစ္​​ေဆးခိုင္​းသည္​

အရိပ္​အ​ေယာင္​​ေတာင္​မ​ေတြ႕
Taehyung ​ေခ်ြးစီး​ေတြျပန္​လာၿပီ
စိတ္​ပူႏႈန္​း ပိုမိုျမင္​့တက္​လာလ်က္​
ကတုန္​ကယင္​​ေတာင္​ျဖစ္​လာသည္​

ဘယ္​​ေတြ​ေရာက္​​ေနတာလဲက​ေလးရယ္​

တစ္​႐ုံးလုံး အ​ေပၚထပ္​​​ေတြ
​ေခါင္​မိုး​ထပ္​​ေတြထိ
ပိုက္​​ေစ့တိုက္​​ေန​ေအာင္​
လူစုခြဲၿပီး ​႐ွာရသည္​

၁၁ နာရီထိုးၿပီ မ​ေတြ႕​ေသး
အဲ့အခ်ိန္ Taehyung
သတိတခ်က္​ရသြားတာ
ခုနက Checking လိုက္​တဲ့
စာ႐ြက္​​ေတြ မ႐ွိ​ေသးဘူး

အဲ့အလုပ္​က ဂို​ေဒါင္​ဘက္​ ကို
ခါတိုင္​း အဖြဲ႕မႉး ဂြၽန္​
စစ္​​​ေဆးေနက်

ဖုန္​းထုတ္​ကာ အဖြဲ႕မႉး ဂြၽန္​ဆီ
ဆက္​ၾကည္​့သည္​

"ကြၽန္​​ေတာ္​ Jungkook shi ကို ​ေပးခဲ့
တူ တူ တူ"

Jungkook ဆိုတဲ့အသံၾကားၾကားၿပီးခ်င္​း
ဖုန္​းခ်ကာ ​ေျမညီထပ္​သို႔ဆင္​းသည္​

"​ေတာက္​ "​

​ေျမညီထပ္​က ဂို​ေထာင္​ မွာ တံခါးပိတ္​လ်က္​သား
ဘယ္​လိုမွဖြင္​့ဝင္​၍မရ ပစၥည္​း​ေတြ
သိမ္​းတာျဖစ္​၍ ​ေတာ္​႐ုံလူမဖြင္​့ႏိုင္​​ေအာင္​
ထူထပ္​တဲ့ သံတံခါး ကို
အသုံးျပဳထားသည္​

"ဒုန္​း ဒုန္​း ဒုန္​း ... JUNGKOOK!!!!!
အထဲမွာ႐ွိလား
JUNGKOOK !!!!!!"

Taehyung တံခါးကိုထု​ေနစဥ္​
security တစ္​​ေယာက္​က
​ေသာ့သြားယူသည္​

"​ေတာက္​ ဘာလုပ္​​ေနၾကတာလဲ !!!!
​ေသာ့ျမန္​ျမန္​ယူလာ​ေလ ​
ေစာက္​​ေရးမပါတာ !!
​​ေသာ့​ေလး သြားယူတာ
ဘာလို႔ၾကာ​ေနရတာလဲ
ငါက ဒီဂို​ေထာင္​​ေသာ့က
အစ လိုက္​႐ွာ​ေပး​ေနရဦးမွာလား!!!! "

Taehyung ​​ေဒါသသံသည္​
ဟိန္​းထြက္​လ်က္​ ​ေဘးနားမွာ ႐ွိ​ေနတဲ့ Security ၅​ေယာက္​ ​ေလာက္​ ​
ေျခမကိုင္​မိလက္​မကိုင္​မိ
ျဖစ္​​ေနၾကသည္​

"​ေသာ့ရလာပါၿပီ!!"

​ေသာ့ သြားယူတဲ့ Security လူဆီမွ ​
ေသာ့ကို အတင္​းဆြဲလုကာ
တံခါးကို ဖြင္​့သည္​

တံခါးဖြင္​့ဖြင္​့ခ်င္​း ျမင္​လိုက္​ရတဲ့
ျမင္​ကြင္​းက
Taehyung ကို
တုန္​လႈပ္​​ေျခာက္​ျခား​သြား​ေစသည္​
အခန္​းထဲမွာ
ငုတ္​တုတ္​​ေလးထိုင္​​ေစာင္​့​ေနမည္​လို႔
ထင္​မိသည္​ ဒါ​ေပမဲ့

"​JUNGKOOK !!!!"
​​လဲ​ေလ်ာင္​း​ေနတဲ့ Jungkook ကို
ထိုင္​လ်က္​ႏွင္​့​ေပြ႕လ်က္​ လႈပ္​ႏိုးၾကည္​့သည္​
တစ္​ကိုယ္​လုံးလဲ ​ေခ်ြးတို႔ျဖင္​့ ႐ြဲွစိုလ်က္​

"Jungkook!!! Jungkoook !!!!"
အသက္​​႐ႈ​ေန​ေသးတာကို ခံစားမိသည္​

"​​ေဆး႐ုံကား​ေခၚလိုက္​ရမလား?""

"မ​ေခၚနဲ႔ အခ်ိန္​ပိုၾကာတယ္​
ငါ့ကားနဲ႔သြားမယ္​..!!!!"
××××××××××××××××××××××××××××××××​
Jungkook ကိုအ​ေရး​ေပၚ ခြဲစိတ္​ၿပီး
ဆရာဝန္​ထြက္​လာသည္​

"အစာအိမ္​ ​​ျဖစ္​​ေနတာရယ္​
Stress မ်ား​ေနတာနဲ႔
လူနာက ကိုယ္​ခံအားနည္​း​ေနတဲ့
အခ်ိန္​ျဖစ္​​ေနတာရယ္ ​ေၾကာင္​့ပါ​
႐ုတ္​တရက္​ ​ေသြးလန္​့ၿပီး
မခံႏိုင္​ဘဲလဲက်သြားတာပါ....
​ေခါင္​းက ဒဏ္​ရာက​ေတာ့ ​ေသြးစို႔သြား႐ုံပါဘဲ...ႀကီးႀကီးမားမား
စိတ္​ပူစရာ​ေတာ့မ႐ွိပါဘူး
၃ ပတ္​​ေလာက္​​ေကာင္​း​ေကာင္​း
အနားယူရင္​ အဆင္​​ေျပသြားမွာပါ.... "

Taehyung အခုမွ ဘဲ သက္​ျပင္​းခ်ႏိုင္​​ေတာ့သည္​

"​ေက်းဇူးပါ Doctor သူ
ဘယ္​ခ်ိန္​​ေလာက္​ ႏိုးလာမလဲ!"

"​ေမ့​ေဆး ​ေပးထားတာဆို​ေတာ့
အနည္​းဆုံး ၄ နာရီ​ေလာက္​​ ေနရင္​
ႏိုးလာပါလိမ္​့မယ္​ လူနာႏိုးလာရင္​
အစာအ​ေပ်ာ့​နဲ႔ အရည္​ဘဲ​ေကြၽးပါ
ဘာမွစားလို႔မရ​ေသးပါဘူး...
သိခ်င္​တာ႐ွိရင္​လာ​ေမးလို႔ရပါတယ္​
ခု​ေတာ့ကြၽန္​​ေတာ့ကို ဒီ​ေလာက္​နဲ႔ဘဲ
ခြင္​့ျပဳပါဦး.... "

" ဟုတ္​ကဲ့ပါ Doctor ​ေက်းဇူးတင္​ပါတယ္​ "

Jungkook ကို VIP အခန္​းထဲသို႔ ​
ေ႐ြ႕ကာ
Nurse တစ္​​ေယာက္​က
Jungkook ​ႏိုးလာရင္​ ​
ေသာက္​ရမဲ့​ေဆး
​ေတြ​ေပးခဲ့သည္​

အိပ္​​ေမာက်​ေနတဲ့ jungkook
မ်က္​ႏွာ​ေလးကို
​ေငး​ေမာစြာအၾကာႀကီး
ၾကည္​့​ေနမိသည္​

ၾကည္​့​ေနရင္​း ငုံ႔နမ္​းပစ္​ခ်င္​စိတ္​တို႔
ကို တဖြားဖြား​ေပၚ​ေအာင္​
ထို​ေကာင္​​ေလး၏မ်က္​ႏွာသည္​
သံလိုက္​သဖြယ္ ဆြဲ​ေဆာင္​​ေနသည္​

Jungkook ရဲ႕ ​ကိုယ္​​ေပၚမွာျခဳံထားတဲ့
ဂြမ္​း​ေဆာင္​သည္​ ​ခါး​ေအာက္​ပိုင္​းထိသာ
လုံ​ေန​ေသာေၾကာင္​့ ပုခုံးထိ
ဖုံးသြား​ေအာင္​ ျခဳံ​ေပးလိုက္​သည္​

Jungkook ရဲ႕ အ​ေဖ ဒုဥကၠဌ အား
စိတ္​မပူ​​ေအာင္​ အက်ိဳးအ​ေၾကာင္​း႐ွင္​းျပရန္​​
ဖုန္​းဆက္​လိုက္​သည္​

မိနစ္​ပိုင္​းအတြင္​းခ်က္​ခ်င္​း​ေရာက္​ခ်လာသည္​

"​ေက်းဇူးတင္​ပါတယ္​ Director Kim ရာ
မင္​း သတိထားၿပီး႐ွာ​ေပးလို႔​
​ေတာ္​​ေသးတာ​ေပါ့ ကြာ
ဒီ​ေကာင္​က န​ေမာ္​နမဲ့နဲ႔
ခု​ေတာ့ျဖစ္​ၿပီ အဲ့ဒါမွမွတ္​သြားမွာ... "

"Nae ​ေက်းဇူးတင္​စရာမလိုပါဘူး
Jungkook ခုလိုျဖစ္​တာ ကြၽန္​​ေတာ္​
န​ေမာ္​နမဲ့ ျဖစ္​လို႔ပါ ​
ေစာ​ေစာ​ေတြးမိရင္​ ​
ေစာ​ေစာ႐ွာလို႔​ေတြ႕မွာ..."

"Taehyung ရာ.. အဲ့လိုမ​ေတြးပါနဲ႔
မင္​းကူညီလို႔ ခုလို
သူကံ​ေကာင္​းသြားတာ​ေလ
​ေနာက္​ဆို Jungkook ကို
ည​ီ​ေလးတစ္​​ေယာက္​လိုေသခ်ာ​ေလး
ဆူသင္​့တာဆူၿပီး
ဆုံးမ​ေပးပါကြာ
ကဲကဲ မင္​းလဲ ပင္​ပန္​း​ေန​ေရာ​ေပါ့
အိမ္​ျပန္​နားလိုက္​​ေတာ့ မနက္​က်
႐ုံးတက္​ရဦးမယ္​... "

"Nae အဲ့ဒါဆို ကြၽန္​​ေတာ္​ျပန္​
လိုက္​ပါဦးမယ္​"

Taehyung မွာ​ေတာ့ Jungkook ႏိုးလာတဲ့အထိ ​ေစာင္​့​ေပးခ်င္​​ေပမဲ့

အိပ္​​ေပ်ာ္​​ေနတဲ့ Jungkook မ်က္​ႏွာ​ေလးကို
​​တစ္​ခ်က္​ၾကည္​့ၿပီး ​​ေဆး႐ုံခန္​းထဲမွ
ထြက္​လာခဲ့သည္
××××××××××××××××××××××××××××××
" Jeon Jungkook!!!! ​ေဟ်ာင္​့ Jungkook
ငါ့ကိုျမင္​ရလား ငါ့ကိုမွတ္​မိ​ေသးလား ငါဘယ္​သူလဲ "

မ်က္​လုံး၂လုံးမဖြင္​့ရ​ေသးခင္​ Park Jimin ရဲ႕ ခပ္​စူးစူး အသံ

အသံၾကားရာကို အားယူၿပီးဖြင္​့ၾကည္​့သည္​
​ျမင္​လိုက္​ရတဲ့နံရံအျဖဴ

Jungkook အရမ္​းမုန္​းတဲ့ ​ေဆး႐ုံနံ႔တို႔က
​ႏွာ​ေခါင္​းထဲ ​ေထာင္​းကနဲ

Jimin အျပင္​ သူ႕ကိုကို Yoongi Hyung
Susan ​ေရာ hope ပါေရာက္​​ေနသည္​
Taehyung မ်ား႐ွိ​ေနမလားဆိုၿပီး
႐ွာ​ေသာ္​လဲ ႐ွိမ​ေန
​
အဲ့အခ်ိန္​ မ်က္​ႏွာနားကို
အတင္​းတိုးကပ္​လာတဲ့ jimin ရဲ႕မ်က္​ႏွာ

ဖယ္​စမ္​းကြာ လို႔ပါးစပ္က ​ေလထြက္​႐ုံသာ​ ​ေျပာႏိုင္​သည္​

" ​ဘာ​ေျပာ​ေနတာလဲ ငါ​ေသခ်ာမၾကားရဘူး
က်ယ္​က်ယ္​​ေျပာ...."

ပါးစပ္​နားကို နား႐ြက္​ကပ္​လာသည္​
အဲ့အခါက်မွ အားယူၿပီး

"​ခ်ီးထုပ္​​ေကာင္​.....မင္​းပါးစပ္​ကနံတယ္​
ငါ့ကို​ေရခပ္​​ေပး ​ေရဆာတယ္...."

hope က ၾကားသြား​ေတာ့
တခြီခြီ ရယ္​လ်က္​

" Jungkook ရယ္​.. ညက Taehyung
ဖုန္​းဆက္​​ေတာ့ ငါ​ေတာ္​​ေတာ္​
လန္႔သြားတာ
မနက္​က် လူနာ​ေစာင္​့​ေပးပါဆိုလို႔
Jimin တို႔ Susan တို႔ကို
အ​ေၾကာင္​းၾကားလိုက္​တာ
ညကလဲ မင္​းအ​ေဖက
မင္​းမႏိုး​ေသးလို႔
စိတ္​ပူ​ေနတာ... "

Jimin က ​Jungkook ​
ေရ​ေသာက္​ႏိုင္​​ေအာင္​
ကိုယ္ကို ကူၿပီး ထူ​ေပးသည္​

Hyung က ဖုန္​းဆက္လိုက္​တာတဲ့
မ​ေန႔က စတိုခန္​းထဲမွာ
ပိတ္​မိ​ေနတာကလြဲလွ်င္​
က်န္​တာဘာမွမမွတ္​မိ​ေတာ့
Hyung လာ​ေခၚတယ္ဆိုၿပီး
​ေသခ်ာ​ေျပာႏိုင္​တာ
​Hyungေရ​ေမႊးနံ႔​ေၾကာင္​့...

Jimin က သူ႕Yoongi Hyung
ကိုျပန္​လႊတ္​ၿပီး သူ​ေနခဲ့သည္​
Susan နဲ႔ hope က​ေတာ့ည​ေန
အလုပ္​​ေတြၿပီးမွ တစ္​​ေခါက္​ျပန္​လာၾကမည္​

Jimin က ​တစ္​​ေနကုန္​ ​ေဘးနားထိုင္​ၿပီး ​ေဆးတိုက္​လိုက္​ ဆန္​ျပဳတ္​တိုက္​လိုက္​

ကမာ ေပၚမွာ အမုန္​းဆုံးက ဆန္​ျပဳတ္​
လုံးဝ မ​ေသာက္​ခ်င္​ပါဘူးဆိုမွ

Game​ေဆာ့လို႔ တစ္​ပြဲ ရံွဳးရင္​ ၁၀ ဇြန္​း
​ေသာက္​ရမယ္​တဲ့

ငလူး​ေလး ​သူအ​ေမဗိုက္​ထဲမွာ​ေနထဲက
Game ​ေဆာ့​ေနတာလားမသိဘူး

၂ ပြဲ စလုံး ရံွဳးလို႔ အစြန္​း ၂၀ ​ေလာက္​ ​
ေသာက္​လိုက္​ရတယ္​
​​ေဆး​ေသာက္​ရမွာ​ေတာ့ မ​ေၾကာက္​ဘူး

ဟို စြာက်ယ္​က်ယ္​ Nurse မ တစ္​​ေယာက္​က ​
ညက်ရင္​ ​ေဆးတစ္​လုံးထိုးရမယ္​တဲ့
​ေဆးထိုးအပ္ျမင္မိ ရင္​
အဖ်ားပိုတက္​လာ​ ေလာက္​တယ္​

3 နာရီ​ေလာက္​က်​ေတာ့ hope နဲ႔ Susan
​ေရာက္​လာသည္​
Jimin ကို Yoongi hyung က
ျပန္​​ေခၚသြားသည္​

​ေမွ်ာ္​​ေနတဲ့သူက ခုထိ​ေပၚမလာ​ေသး
တကယ္​ဆို လာသင္​့​ေနၿပီမဟုတ္​လား
​ေနႏိုင္​လိုက္​တာ Hyung ရယ္​...

hope နဲ႔က်​ေတာ့ ​ေဘာလုံးပြဲၾကည္​့သည္​
Susan က ​ေတာ့ သူ႕ဒီဇိုင္​း​ေတြနဲ႔
Laptop တစ္​လုံးနဲ႔အလုပ္​႐ႈပ္​​ေနသည္​

ဖုန္​းျမည္​လာ​ေတာ့
မ်က္​ႏွာ ခ်က္​ခ်င္​းလန္​းသြားတဲ့
Jungkook
​​ခုံ​ေပၚတင္​ထားတဲ့ ဖုန္​းကို
အျမန္​ယူၾကည္​့လိုက္​သည္​

Jungkook လုပ္​သမွ်ကို အစအဆုံး
ၾကည္​့​ေနသူ​​က Hope

Jungkook က ဖုန္​းContact name ​
ေပၚလာ​ေတာ့ Appa ဆိုၿပီး ​ေတြ႕လိုက္​ရ​ေတာ့

မ်က္​လုံးအ​ေရာင္​ မွိန္​က်သြားသည္​

"Nae...Appa!!!"

"ဟုတ္​... နာ​ေတာ့ နာ​ေသးတယ္​
ခ်ဳပ္​႐ိုးက စပ္​​ေနတုန္းဘဲ
​ေဆးမ ထိုးလို႔ မရဘူးလား:??"

"​ေဆး​ဆိုရင္​ တစ္​ဖူး​ကုန္​​ေအာင္​​
ေသာက္​ဆိုလဲ ​​ေသာက္​ႏိုင္​တယ္​ ​
ေဆး​ေတာ့မထိုးခိုင္​းပါနဲ႔​ေနာ္​... ​ေနာ္​ ..."

"ဟာ Appa ကလဲ လူႀကီးျဖစ္​တာနဲ႔ ​ေဆးထိုးတာ မ​ေၾကာက္​ရ​ေတာ့ဘူးလား ... ဒါဆိုလဲ
ၿပီးေရာေလ
မနက္​ျဖန္​ ဘာမွမစားဘူး ဒါဘဲ.... "

Hope က ​ေဘးနားထိုင္​ၿပီး
ခြီ​ေနသည္​

"​ေဆးထိုးခိုင္​းတယ္​မွတ္​လား!
မင္​း​ျမန္​ျမန္​​
သက္​သာ​ေအာင္​ေလ
ျဖစ္​မွ ကယ္​မဲ့သူ ႐ွိရင္​​
ေတာ္​​ေသး ကယ္​မဲ့ သူမ႐ွိရင္​
မင္​း​ဂိ သြားရင္​​ေတာင္​သိလိုက္​မွာမဟုတ္​ဘူး "

"​မင္​း​ေဂ်ာင္​းလိုက္​​ေတာ့ hope ... လူနာ
လာေစာင္​့တာလား ​ေသမင္​းဆီတြန္​းပို႔​ေနတာလား မသဲကြဲဘူး..."

"မင္​း Hyung လို​ေတာ့ အႏုအ႐ြမ​ေျပာ
တက္​ဘူး ​ေလကြာ အဲ့​ေတာ့ တစ္​ခါထဲပိတ္​​
ေျပာပလိုက္​တာ နား​ေအး​ေရာ "

"​ေအးပါ .. Nurse မ လာရင္ ငါ့အစား
မင္​းဘဲ ​ ေဆးထိုးခံလိုက္​ "

"Knock knock "

"​ေအးးးး ...လာၿပီ... မင္​း nurse မ
ဟုတ္​ကဲ့ ဝင္​ခဲ့ပါ"

တံခါးပြင္​့တာနဲ႔တစ္​ၿပိဳင္​နက္​ ဝင္​လာတဲ့
ဆရာဝန္​

"Jeon Jungkook shi ​ေဆးထိုး​ေပးပါ့မယ္​"

Jungkook နားကို ​ေရာက္​လာတာနဲ႔အမွ် ထိုဆရာဝန္​ကို
Jungkook ရင္​းရင္​းနီးနီး​ျမင္​ဖူး​ေနသည္​

"Oh.. မင္​း!! မင္​းဘီယာ​
ေမွာက္​က် တဲ့​တစ္​​ေယာက္​
မွတ္​လား!!! "

"အဲ့တုန္းကတစ္ေယာက္ာက္​
ဒီက ဆရာဝန္​လား?"

ၾကားထဲမွာ မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ
ကလယ္​ကလယ္​နဲ႔ၾကည္​့​ေနၾက
သူ​ေတြ က Susan နဲ႔hope

"ထပ္​​ေတြ႕ၾကၿပီ​ေနာ္..
လူနာ​တစ္​​ေယာက္​အ​ေနနဲ႔
​ေတြ႕ရလိမ့္​မယ္​လို႔ မထင္​ထားပါဘူးကြာ
ၾကဳံတုန္​း တစ္​ခါထဲ မိတ္​ဆက္​ထားရမယ္​
ကို္​ယ္​့နာမည္​က Jay .... Lee Jay!! "

ညာဘက္​လက္​ကို ဆန္​့ထုတ္​​ေပးလာသူ
Jungkook လဲ ျပန္​ႏႈတ္​ဆက္​လွ်က္​

"အို​ေက..မင္​းကို​ေဆးထိုးၿပီးရင္​
​ေနာက္​လူနာ​ေတြၾကည္​့ရဦးမယ္​..."

" ဟိုဟြာ ..ဟိုဟြာ​ေလ....
တင္​ပါးကိုမထိုးဘဲနဲ႔
လက္​ကိုဘဲ ထိုးလို႔မရဘူးလား ??"

" ဟင္​... ကိုယ္​လဲ
လက္​ကိုဘဲ ထိုး​ေပးမွာပါ
မင္​းက တင္​ပါးကိုထိုး​ေစခ်င္​တာလား!"

"ဟာ.... မဟုတ္​ဘူး
မဟုတ္​ဘူး
လက္​ကိုဘဲထိုး​ေပးပါ ဟီး ဟီး"

Jungkook ​ေခါင္​းကုတ္​ၿပီး
ခပ္​​ေရး​ေရးျပဳံးျပသည္​

"ကဲ.... စိတ္​ကို ​ေလ်ာ့ထား​ေနာ္​
တင္​းမထားနဲ႔
နံရံကိုၾကည္​့​ေန ..ဒါနဲ႔
မင္​းအသက္​ ဘယ္​​ေလာက္​႐ွိၿပီလဲ.. "

Jungkook က စိတ္​ကို​
ေလ်ာ့ထားၿပီး နံရံကိုၾကည္​့​ေနတုန္​း
သူ​ေမးတဲ့​ေမးခြန္​းကို​ေျဖဖို႔
ဟန္​ျပင္​​ေနစဥ္​ လက္​ဆီမွ
အသားထဲထိုးဝင္​လာတဲ့ အပ္​​ေခ်ာင္​း

"အာ့ .."

"၂၂ ​ပါ"

"ဒါဆို ငယ္​​ေသးတာဘဲ Hyung က 29 ​ေတာင္​ျပည္​့ၿပီ ​ေနာက္​ဆို Jay Hyung လို႔​ေခၚ"

"Nae"

Jay က ျပဳံးျပကာ Jungkook ​ေခါင္​းကို
ခပ္​ဖြဖြ​ေလးပြတ္​သည္​

"Hope ဘက္​လွည္​့၍
လူနာ တစ္​ခုခုျဖစ္​ရင္​
​ေခါင္​းရင္​းက ခလုပ္​အနီကိုသာ
ႏွိပ္​​ေပးပါ
ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို ခြင္​့ျပဳပါဦး!!!"

"ဟုတ္​ကဲ့ပါ..​ေက်းဇူးပါ Doctor "

Hope က ထိုဆရာဝန္​
Jungkook ကိုၾကည္​့တဲ့အၾကည္​့​ေတြကိုလဲ
သိပ္​သ​ေဘာမက်ဘူး

ဒီလိုသာ Taehyung ျမင္​လိုက္​လွ်င္​
​ေဆး႐ုံ​ေတာင္​ခ်က္​ခ်င္​း​ေျပာင္​း​ေျပး
မွာအမွန္ပင္

Jungkook အိပ္​​ေပ်ာ္​သြား​ေတာ့မွ
Susan က ကိစၥ​ေပၚလာလို႔
အိမ္ ျပန္​ဦးမယ္​
ဆိုလို႔ Jungkook ကို
ခဏထားခ့ဲၿပီး
Susan ကို Taxi ငွားတင္​
ေပးလိုက္​ရသည္​

အ​ေပၚျပန္​တက္​လာ​ေတာ့ Elevator ထဲကို
သုတ္​သုတ္​ သုတ္​သုတ္​ နဲ႔ဝင္​လာတဲ့ Taehyung

"Ya...Taehyung!!"

"aww..hope မင္​းဘာလို႔​
ေအာက္​ဆင္​း​ေနတာလဲ
အခန္​းထဲမွာ ဘယ္​သူ႐ွိ​ေနလို႔လဲ.."

"ဘယ္​သူမွမ႐ွိဘူး...Jungkookက
အိပ္​​ေပ်ာ္​​ေနၿပီ"

"ဟာ... မင္​းကလဲ
ဘာလို႔တစ္​​ေယာက္​ထဲထားခဲ့တာလဲ "

"​ေအာင္​မ​ေလး သဲျပန္​ၿပီ
ငါခဏ​ေလး Susan
ကိုျပန္​လိုက္​ပို႔တာပါကြ... "

6th floor ကို​ေရာက္​တာနဲ႔
Taehyung က အ​ေ႐ွ႕က​ေန
ခပ္​သြက္​သြက္​​ေလး လမ္​း​ေလွ်ာက္​သည္​

အခန္​းထဲ​ေရာက္​​ေတာ့ ​
ေအးခ်မ္​းစြာအိပ္​​ေနတဲ့
Jungkook ကိုျမင္​မွ
သက္​ျပင္​းခ်ႏိုင္​တဲ့
Taehyung

"Jungkook က မင္​းကို မနက္​ထဲက
​ေမွ်ာ္​​ေနတာ....​ေဆးထိုးခံရလို႔ မနက္ျဖန္​ဘာမွမစားဘူးဆိုၿပီး သူ႕ဘိုး​ေတာ္​ကို ​
ေျပာ​ေနတယ္​​ !!!"

"​ေအးကြာ ...ငါလဲ အကုန္​လက္​စသတ္​​
ေနတာနဲ႔ ​ေနာက္​က်သြားတာ မနက္​ျဖန္​
အစည္​းအ​ေဝးတက္​စရာ႐ွိ​ေသးတယ္​
Jimin ကိုဘဲ
အကူအညီ​ေတာင္​းရ​ေတာ့မွာဘဲ"

"မင္​းကသာ အကူအညီ​ေတာင္​းရမယ္​​ေလး
ဘာ​ေလး လုပ္​​ေနတာ
သူတို႔ ၂​ေယာက္​က
ည​ေနက အ​ေလာင္​းအစားနဲ႔
ဂိမ္​း​ေဆာ့တာ Jimin က
​စြန္​း​ေပ်ာ္​​ေနတာ
ဆိုင္​မွာဆို အလုပ္​ကူလုပ္​​ေပးရလို႔တဲ့
ဒီမွာဆို ဇိမ္​ဘဲတဲ့..ဘာအလုပ္​မွမ႐ွိဘူးဆိုဘဲ "

Taehyung က ဟက္​ကနဲရယ္​သည္​

"ဗိုက္​​ေအာင္​့တာ​ေတြ ဘာ​ေတြ႐ွိ​ေသးလား"

"မ႐ွိ​ဘူး...​ေဆးမ​ေၾကာက္​လို႔​
ေတာ္​​ေသးတာ​ေပါ့"

" ကိုယ္​ပူက်န္​​ေသးတယ္​ထင္​တယ္​
​ေႏြး​ေန​ေသးတယ္​ "
Taehyung က Jungkook နဖူးကို စမ္​းလိုက္​
သူ႕ႏွဖူး ကို စမ္​းလိုက္​ လုပ္​​သည္​

"ငါ​ေတာ့ ဒီ​ေန႔ ဒီမွာဘဲ ​အိပ္​​ေတာ့မယ္​ မနက္​က်မွ Jungkook မႏိုးခင္​
အ​ေစာႀကီး ျပန္​ထ ၿပီး႐ုံးသြား​ေတာ့မယ္​
မင္​းအိမ္​ျပန္​နားမလား"

"ရပါတယ္​ကြာ ..​ေစာင္​့လက္​စနဲ႔ တစ္​ခါထဲ ​ေစာင္​့လိုက္​တာ​ေပါ့ ငါ​ေတာ့အိပ္​​ေတာ့မယ္​"

Thanks u so much 4 reading!!!
29 October 2018