Ventuno: Faro

"Thank you for accomplishing the job," sinsero kong sabi kay Celestina matapos niyang sabihin ang magandang balita. This just mean my planned works, we are able to trick them. But I know this won't succeed twice, my husband is wise. Kaya naman kailangan ko pang mag-isip ng ibang paraan aside from this tactic, actually I need tons.


Matapos kong ibaba ang tawag ay muli kong tinutok ang aking atensyon sa mga naglalakihang monitor habang abala si Izaeri sa pagtitipa dahil mukhang pinapasok na naman ni Reighton ang system ng dalaga. Meanwhile, Dawn was also busy hacking the surveillance camera of Lopeza's Organization.


"This is weird," tila naguguluhang sabi ni Dawn habang tinitingnan ang mga kuha ng surveillance camera.


Kahit na nga ba tapos na ang trabaho at panglito na lamang ang gagawin ng grupo nila Xenon ay kinailangan ko pa rin itong bantayan. I need to be sure that no one will be harmed, lalo na at ang grupo ni Pierro ang naka-assign para sa misyong ito. I rarely know that man, actually before I lost my memories I don't know him yet. He was newly elected to the Tribunale together with Faro, just like two years ago. A year after I lost my memories. Ang tanging alam ko lamang sa lalaki ay ang background information na nakuha namin but aside that wala na akong alam patungkol rito. Aside from that, I also want to test Xenon, whether he will continue obeying my commands despite of me giving him a false missions or not.


Actually, I haven't told anyone about my plan. I just told them the normal drill but with a spice of my plan. Mabuti na lamang at kahit isa ay walang naghinala o nagtaka. Not until now, Dawn is confused upon seeing the silence within Lopeza's headquarters.


"Aren't you being alarmed seeing this? What if they already fled away?" naguguluhang tanong ni Dawn sa akin lalo na at kita nitong kalmado lamang ako.


Why would I let those ass*ole get away? They have done inhumane things towards innocent citizens, do they really think I would able to let them go away from my grasp? No.


"Parating na ba ang grupo ni Pierro?" I asked her instead. I heard her sighing upon I ignored her question.


"Yes, ilang kilometro na lamang ay parating na ang mga ito at kasunod lamang nila ang grupo nila Xenon. Mukhang mauunahan na naman tayo nila,"


"I highly doubt that," bulong ko habang pinapanuod ang paglipat-lipat ng mga eksena sa monitor, sinusundan ang pagtahak ng mga sasakyang papunta sa pugad ng mga demonyo. Ilang minuto lamang ay nakarating na ang grupo nila Pierro at kaagad na hinalughog ang headquarters.


Nakita ko ang kaguluhan sa mga mukha ng mga ito ng makitang malinis na ang lugar na iyon at kahit isang tauhan ay walang natira. Pinasigurado ko kay Celestina na kahit isa ay 'wag palalampasin. They don't deserve mercy, not when they don't even repent from their sins.


"Mukhang nakatakas na nga ang mga hayop na iyon,"


Lumipat ang eksena sa may entrada ng headquarters habang papasok ang grupo ni Xenon at kaagad nabungaran ng mga ito ang grupo ni Pierro. Even within the monitor, I could feel how their atmosphere heavied upon Pierro met Xenon.


"Access Xenon's chip so we could hear them," mabilis kong utos rito nang makitang nag-uusap ang dalawa.


"Fancy meeting you here, former Royal Council's dog," mapang-asar na bungad ni Pierro.


"Still has the daddy issues, I guess,"


'Tila hindi nagustuhan ni Pierro ang naging sagot ni Xenon buhat na rin ng pinapakita nitong reaksyon. Naging mas matulis ang tingin nito kay Xenon na 'tila ilang minuto lamang ay walang habas nitong pagbabarilin. But I could also see how Xenon fought back Pierro, para bang hindi ito naapektuhan. He was a assassin then, hindi na nakakagulat kung wala itong takot kahit kanino.


"You're no longer part of this war, neither part of any groups. I could easily kill you anytime at this moment, no one will save you,"


"How sure are you?"


I could easily tell that they both had personal wrath towards each other. I personally don't know it but Dawn and Izaeri might know it, especially looking how they fidgetly moves from their seats. They both know that any moment from now one will use their guns to kill each other. And I won't let that happen, not in my watch.


"Dawn, call Xenon," utos ko habang hindi pa rin tinatanggal ang tingin sa pinapanuod.


Nakita kong natamik ang dalawang lalaki matapos marinig ang pagtunog ng telepono ni Xenon. Pero saktong sasagutin na ni Xenon ang tawag nang biglang tutukan siya ni Pierro ng baril at sabay kasa nito. Isang kalabit lamang ay tatama ang bala nito sa ulo ni Xenon, kung saan perpektong nakaasenta ang baril kahit na nga ba ilang distansya ang layo ng dalawa.


"Aren't we being rude now?"


Pero imbis na pakinggan si Pierro ay winagaywsy pa ni Xenon ang telepono nito.


"I would rather be rude to you than to her, you know how her mind works. With or without memories, she can take us down,"


Pagkatapos nitong sabihin iyon ay sinagot na nito ang tawag at niloudspeaker ito, sapat para marinig ng mga malapit rito.


"Retreat," seryoso at may otoridad na sabi ko rito.


Nakita ko ang paglapat ng mapanuyang ngiti sa labi ni Pierro, a smirked that I know wasn't only intended for Xenon but also for me.


"Is that the woman you just told me a minute ago that will take me down? I don't think so," tumatawang sabi nito.


Hindi ko nagustuhan ang tabas ng dila nito kaya naman hindi ko napigilan ang sarili na patulan ito.


"Bow down peasant, I'm still higher than you, don't ever use that tone to me. This woman you just taunt is just starting. Don't be shocked when I finally take you down without your knowing. Be careful," kalmado ngunit may halong panunyang sabi ko rito.


I saw how his smile fade away and clenched his jaws. I could play with your whines Pierro, I was trained with Firo's attitude. Wala ka pa nga sa talampakan ng ulupong na iyon, kaya 'wag mo akong subukan.


"Again, Xenon, retreat," muli kong sabi sa kabilang linya.


Xenon nod to his men before leaving the premises and abandoning Pierro's group who are still finding where Lopeza's men went. Without their knowing that they are already dead and burnt by now.


"Did I passed your test?" rinig kong tanong ni Xenon matapos nilang makalabas sa lugar na iyon.


"What do you mean?" kunwari'y walang ideya na tanong ko rito.


"You giving me a fake mission, using me as your divertion,"


So he already got an idea about my real plan, bakit nga ba nagugulat pa ako.


"I thought you didn't get any idea, now I must remind myself not to underestimate you. And also yes, Xenon, you passed my test. Welcome to the group of mentally unstable people and has a emotional baggages,"


Natawa ito matapos marinig ang huli kong sinabi bago nagpasalamat at nagpaalam.


"Really, now you accept this group with that caption?" hindi makapaniwalang tanong ni Izaeri habang tinutukoy ang lagi niyang biro sa grupo namin.


"Why not? Isn't it true? We all are not mentally stable because of this stupid war that we need to finish. And it's also correct that we all have emotional baggages? Aren't we?"


Tinuro ko si Izaeri.


"You with Reighton,"


Nakita ko kung paano umasim ang mukha nito matapos marinig ang pangalan ng lalaki. Nakita ko rin ang kaagad na pagsuot muli nito ng headphone 'tila iniiwasan na madagdagan ko pa ang sasabihin. So I divert my gaze to Dawn.


"You with my t-"


"NO!" hiyaw nito na 'tila ayaw marinig ang pangalan na dapat kong babanggitin.


"Lalalala, I don't hear anything," parang batang sabi nito habang tinatakpan pa ang tenga.


Hindi ko napigilang matawa matapos makita ang parehas na reaksyon ng dalawa. Their reactions were very far away on how they act whenever they work. Tama nga siguro ang sabi ng iba na kapag patungkol na sa taong mahal mo ay nagbabago ang lahat ng bagay, ang lahat ng mga nakagawian.


Kaya naman hindi ko na magawa pang sisihin ang aking asawa dahil sa mga pinili nitong desisyon. He just wants me safe, away from this mess, na kahit ang kapalit noon ay ang walang kasiguraduhan naming muling pagkikita. But this mess is also mine, this all start with me and it was very inevitable for me to stay out of it. Kahit anong gawin niyang pigil ay darating pa rin sa puntong hindi niya ako maitatago sa mata ng mga kalaban.


I felt my phone rang and when I saw the caller, I immediately went away. Nagpunta ako sa aking kwarto at sinagot ang tawag.


"I miss you," kaagad na bungad nito.


Naramdaman ko ang paghaplos sa aking dibdib buhat ng katagang mahinahon nitong binungad sa akin. As I felt the sooth he brought, I also felt the pain of longing.


"I also miss you, my love,"


"I really hate your decisions, mas madali sa akin ang naunang sitwasyon. After long years of being away from you, I finally able to see you even bit by bit but then you mess my plan,"


Mahina akong natawa sa inaakto nito, he sounds like he is still sulking. Hindi talaga nito matanggap ang desisyon kong lumayo sa kanila at bumuo ng sariling grupo. But whether we like or not, this is the best way to do. Naipaliwanag ko naman sa kaniya ang dahilan kung bakit ko ito pinili, right after I remember everything ay kaagad ko itong kinontak. He was enthusiastic upon knowing the news and was edgy to meet me personally but then I refused. I told him about the traitor within the group, he was shocked just like how I was when I first got the knowledge about that pest. Sinabihan ko rin ito na kailangan naming mag-ingat at baka may ibang makaalam patungkol sa pagbabalik ng aking mga alaala. Tanging siya at si Xenon lamang ang nakakaalam ng bagay na iyon.


"Just back down, my love. I could finish her just tell me, why do you really have to be away from me?" may halong inis na sabi nito. I couldn't help but chuckle, kung iisipin mo talaga he was very far away from what other people could see and portray. It was very different that one could be shocked upon knowing this side of his.


"Stupid, what if oo nga napatay mo siya then what? Let her other spawn of demons freely swarms within your group?"


Natahimik ito sa kabilang linya pero alam kong hindi pa rin nito buong tanggap ang aking paliwanag. Rather, he just can't accept the fact I am away. How did he even survive those years I am really away from him and got no news about my being except from the fact I was fine then?


"We need to identify them first before eliminating them one by one. The slower it takes, the dangerous they will get,"


"Fine," napipilitang sagot nito.


"I love you," panglalambing ko rito para kahit papaano ay mawala ang tampururot ng aking magaling na asawa.


Hindi ito kaagad sumagot kaya naman inulet ko. Medyo choosy ang lolo, kailangan talagang suyuin. Hampasin ko siya ng french fries at milktea with feelings diyan eh.


"Love, I love you," mas malambing na sagot ko rito.


"Fine, you really knows how to weakens me. I love you too, mia principessa,"


Mas lumawak ang aking ngiti ng marinig ko ang tugon nito. Iba talaga ang dating ng mga katagang iyon kapag nanggaling sa bibig ng pinakamamahal nating tao. The happiness, the euphoric it brought us.


"I know this is really hard and I am really grateful to have you as my half. You never let me down but instead protect me with all your might. I promised you after this war, I will give you the love we both deserve. I love you, Faro,"


Hindi ko maiwasang maging madamdamin sa tuwing nakakausap ito. It was really frustrating how this mess affects us, whereas we need to sacrifice our happiness for the sake of each other's safeness.


I mentally sighs the frustration that is slowly building within me. But it was immediately washed away when Faro talks about the mission earlier. Hindi ko na naman mapigilan matawa at asarin ito.


"Ano ka ngayon, bleh," parang bata kong sabi rito.



[A/N: Ayan na may pangalan na asawa ni Daria, ako ang nahihirapan sa pagtatago hshshs hindi ko naman alam ang purpose bakit ko tinatago, baka pangthrill hshshs? Anyways, sorry talaga kung matagal na updates ko at minsan umaabot na ng week, marami lang talaga ginagawa. It was making me exhausted kaya hindi na ako nagkakaroon ng time magsulat. I hope you will understand me, thank you.]

Comment