"Gamó! Itlog, sinasabi ko sa iyo ibigay mo na iyang basket ko kung ayaw mo makatikim sa akin ng sapak." nanggigigil na utos ko sa kalbong tambay dito sa amin. I immediately feel guilty because of what I have called him. It wasn't my intention though.

Hindi ako mabilis mapikon pero sumusobra na kasi talaga itong lalaking ito. Araw-araw na lang kinukuha niya ang mga dala kong gamit, kahit ano mang gamit basta dala ko, sapilitan niyang kinukuha. And it is so enochlitikós.

I even cursed him in greek because of my annoyance. Kapag narinig ako ni Lola Nefelia, panigurado tatalakan na naman ako nun. Hindi ko naman talaga ugali iyon, sadyang lumalabas lang kapag nasa kagipitan ako.

"Grabe ka naman sa akin my Darlene so sweet," tila nasasaktang sabi nito habang nakalagay ang isang kamay sa dibdib.

Napabuntong hininga ako para lamang makalma ang nag-aalburuto ng kalooban. I need to calm down or I might really smack this man.

"Look Paulo, kailangan ko nang bumalik sa eskwelahan. Inaantay na ako doon ng pinsan ko pati ng mga estudyante ko. Kaya please, ibigay mo na sa akin ang basket." I calmly told him while motioning my hands.

Nginitian muna ako nito ng pagkatamis-tamis bago dahan-dahang inabot sa akin ang basket. Oh God, finally.

Sinuklian ko naman ito ng maliit na ngiti bago tumalikod at muling maglalad papunta sa eskwelahan na aming pinagtatrabahuan. I am with my cousin, Cathy, we're both working as a volunteer teachers in our community school. Yes, we are not licensed teachers, just a volunteer one. Unfortunately, the one who's handling the school doesn't really care
if the students will learn or not. They didn't even bother to find a proper teachers for them. Basta tanggap lang sila nang tanggap ng kahit sinong gustong magturo sa mga bata.

As of now, lima lang kaming nagtuturo sa eskwelahan na iyon. Dahil sa kakulangan ng mga guro, kinailangan nang ipagsama ang grade 1 at grade 2 sa iisang klase. Sad but we can't do anything about it.

If only I was... no never mind.

For now, kailangan na lang namin magpursigido para turuan ang mga bata. They need to soar high and aim them high.

After a couple of minutes of walk, sa wakas ay nakarating na ako sa eskwelahan.

"Huwag masyadong magtakbuhan ha, baka mamaya may iiyak na naman diyan," natatawa kong saway sa mga estudyanteng naglalaro sa field.

Nagturuan naman kaagad ang mga ito nang marinig ang sinabi kong iiyak. Napailing na lang ako sa mga ito bago naglakad muli papunta sa kwartong para sa mga guro. Kaagad naman akong sinalubong ng reklamo ni Cathy.

"Grabe Darlene, akala ko kinidnap ka na sa sobrang tagal mo makarating. Tomguts na buwaya ko sis!"

I made a face before giving her the basket that I brought. Napa-aray naman ako nang gumanti ito ng hampas sa akin bago dumila rin. Apakaabnormal talaga.

"Hindi ko kasalanan kung bakit nahuli ako," lukot ang mukhang sabi ko rito. Napahinto ito sa paghalukay sa dala kong mga pagkain. Kunot-noong tiningnan ako nito bago humawak sa kaniyang baba na animo'y nag-iisip ng kung ano.

"Huhulaan ko, si my Darlene so sweet na naman iyan noh?"

Napanguso ako sa sinabi nito bago tumango. Lalo pang nagkandahaba ang aking nguso nang humalakhak pa ito bigla. Alam kasi nitong naiinis na ako sa lalaking iyon. Kaya naman para mainis ako lalo, sinasabi nito na the more you hate, the more you love raw. Hindi ko naman hate si Paulo, sadyang naiinis lang ako dahil lagi akong pinagtitripan nito. Hindi ko naman siya inaano pero ang hilig mangulet.

"Crush ka nga kasi non sis, bakit hindi mo na lang payagan manligaw, malay mo tigilan ka na sa pangungulet. Or maybe... lalong mangulet."

Parang gusto kong sabunutan si Cathy, ako ay sinisimulan na naman nito ha.

"Tigilan mo ako Cathy ha!" saway ko rito nang hindi pa rin matigil ang pagtawa kasama ang mapang-asar na tingin nito.

Hindi ko alam kung ilang beses ba ito inire ng nanay niya. Napakakulet.

Speaking of nanay, Cathy wasn't my real cousin. Well, I don't really have one. Even when I was a prin- nevermind.

Cathy, we don't really know her real identity. All I know was that, we found her unconscious at the bus station. We are still on the run that time, everyday palipat-lipat kami ng kinaruruonan. Everyday is a danger for us, kaya naman kinailangan naming magpalipat-lipat.

Not until that night, Lola Nefelia decided to go here, in this province we are currently living. Maingat kaming nagpunta sa sakayan ng mga bus, naaalala ko pa nga ang disguise na pinasuot sa akin noon ni Lola Nefelia. I was very tall way back then despite of my age. Kaya ang ginawa ni Lola Nefelia, she dresses me up as an 18 year old then so no one will suspect. She also told me not to speak then, kasi noong mga panahong iyon hindi pa ako marunong magsalita ng tagalog.

That night, noong pasakay na kami sa bus naabutan namin ang umiiyak na batang si Cathy na pinapababa ng konduktor. She was crying so hard that time. Her eyes were pleading for something no one could read but I did. So before I could stop myself, nagsalita ako kahit alam kong pinagbabawal ni Lola Nefelia. Lola Nefelia wasn't my grandmother then but my teacher, my dakalos. When I was still in my old life, she was the one who were assigned to taught me all skills a royal needed.

Kaya noong mga panahon na iyon I was very scared na paparusahan niya ako like how she did when I didn't do all the task she assigned me. But also at that time, even though I know I might get punished, I didn't regret disobeying her, not even a bit.

"Ano iniisip mo Darlene? Don't tell me iniisip mo si Paulo, myGod!"

Walang sabing nilapitan ko ito at kinaltukan dahil kahit hindi niya sabihin naiintindihan ko ang nais niyang ipahiwatig.

"Aray! Aray! Joke lang naman!"

Nang makawala ito sa akin ay mabilis na lumabas ito ng pinto habang bitbit ang pagkaing ginawa ni Lola Nefelia para sa kaniya. Tumigil pa muna ito sa tapat ng pintuan habang mapang-asar na tiningnan ako.

Alam kong may kalokohan na naman itong gagawin.

"Ayy oo nga pala, hindi ka makamove on dun sa pirslab mo!" sigaw nito habang tumatakbo palabas.

What??!!

"HINDI KO FIRST LOVE IYON! PUPPY LOVE LANG!"

Inis na napatayo ako mula sa upuan at hahabulin sana ang pasaway kong pinsan. Pero paglabas ko ng pintuan ay nakita ko na kaagad itong nasa malayo na. Alam ko namang wala akong laban sa bilis nitong tumakbo kaya naman sumuko na kaagad ako at tiningnan na lamang itong tumatakbo pa rin palayo. Pero kaagad nawala ito sa aking paningin, as in literal na nawala dahil may humarang sa aking line of sight. Ito ay ang co-volunteer teacher namin na si Ate Imelda, kung may isusunget pa ata sa pinakamasunget paniguradong itong si Ate Imelda ang pambato ng school nanin.

"Hindi magandang ehemplo ang ginagawa niyo Darlene, pati ang mga bata iyon na ang pinag-uusapan. Paki-ayos naman mga pag-uugali niyo!" asik nito sa akin bago tiningnan ako ng mula ulo hanggang paa. Hindi pa ata nasatisfied dahil inirapan pa ako nito bago pumasok ng kwarto.

Wala sa sariling napanguso na lamang ako sa naging komento nito. Grabe naman siya, hindi naman kami masamang ehemplo baka masamang elemento pwede pang pumasa si Cathy.

Hindi ko alam pero kami lagi ni Cathy ang napagtitripan ng kasungetan nito ni Ate Imelda, wala naman kaming ginagawa sa kaniya. Naalala ko tuloy iyong sinabi ni Cathy, baka raw inggit lang ito sa amin dahil raw maganda kami. Which is I don't get, I don't think beauty is enough to get envy. Beauty couldn't do anything to fix our messy life, so what's the use of it? Pang-display ganun?

It's somehow a non-sense to me. But maybe, I don't know. We are all living in different shoes, so why bother be someone's foot if the shoes won't fit anyway.

"Pasensya na po Ate Imelda, sisiguraduhin po namin na hindi na ito mauulet muli," pahingi kong tawad rito habang dahan-dahang kinukuha ang aking pagkain. Baka kasi kapag nakarinig na naman ito ng panibagong ingay mula sa akin ay baka madouble kill na ako sa kaniya.

"Iyan! Diyan naman kayo magagaling! Puro na lang pangako! Pangakong laging napapako!"

Pasimple ko itong tiningnan bago hindi makapaniwalang napatingin sa aking pagkain.

Drama ka sis?

Hindi ako makapaniwala na narinig ko ito mula sa kaniya. Sa halos mag-aapat na taong kasama ko ito ay puro kasungetan at kaseryosohan lang ang nakikita ko rito. Bihira as in sobrang bihira nga lang namin ito makitang nakangiti. But now, humugot siya right?

So maybe Cathy is somehow right, not the envy part though. Nasabi rin kasi ni Cathy na baka raw kaya masunget ito dahil broken hearted ito. Cathy even said that the reason was Paulo, yes the itlog man.

Kung ano man ang unfinished business nila, sana sila-sila na lang. Na-iistress ako dahil nadadamay ako sa kanila.