თავიდან ვიფიქრე ჩავალ თქო მერე ვიფიქრე წინა 2 კვირა რასაც აკეთებდა და გადავიფიქრე,მერე ვიფიქრე იქნებ რისი თქმა უნდა თქო მერე ის მერე ეს და მიახლოებით ნახევარი საათი ვფიქრობდი ბოლოს წამოვხტი და ჩავარდი კიბეებზე...
იმდენად მაინტერესებდა რაუნდოდა რო მართლა ვერ მოვითმინე.მეტიც,მეგონა წასული დამხვდებოდა ინდენი ვიფიქრე და ვალოდინე...მაგრამ რო ჩავედი მანქანასთან იდგა და სიგარეტს ეწეოდა..
ნელა მივუახლოვდი.შემამჩნია თუ არა სიგარეტი გადააგდო და ისიც წამოვიდა სწრაფი ნაბიჯებით..
-ვიცი გაბრაზებული ხარ..ხმა არგავეცი რათქმაუნდა ვიყავი აბა უნდა გამხარებოდა მაგის და თავის შეყვარებულის ამბავი?
-ეხლა დავიწყებ ლაპარაკს და ძალიან გთხოვ არშემაწყვეტინო...გთხოვ.
თავი დავუქნიე
-პირველი მინდა დავიწყო ბოდიშით ვიცი რო ბოდიში არუშველის იმ ყლეობას რაც გავაკეთე მაგრამ მაინც მინდა მოგიხადო ბოდიში.სინამდვილეში კატო არც მყვარებია..შენ მიყვარხარ..
გაფართოვებული თვალებით შევხედე ისიც მიყურებდა და ისევ გააგრძელა ლაპარაკი ისე რო მზერა არმოუშორებია..
-ეხლა შეიძლება გამლანძღო მეჩხუბო მაგრამ მაინც გეტყვი რომ ზაზაზე ვიეჭვიანე რომ ეცეკვებოდი..თავს ძლივს ვიკავებდი რო არმეცემა...ვიცი ნაბიჭვარი ვარ მაგის გამო შეყვარებული რომ გავიჩნიე თავიდან ვიფიქრე ერთი ორი დღე მეც ვაეჭვიანებ თქო,ვიცი დებილურად მოვიქეცი ჩემს თავზე ახლაც ნერვები მეშლება იმის ნაცვლად რომ მოვსულიყავი და ყველაფერი ამეხსნა კატოს დავუახლოვდი...მოკლედ კატოს
ყველაფერი ვუთხარი ავუხსენი რომ არმიყვარდა მაგრამ არმშორდებოდა და მეც ყოველდღე უფრო ძალიან მიჭირდა ამის ახსნა შენთვის და ასე გაიწელა ეს ამბავი...-არგთხოვ რომ გინდა თუ არა მაპატიო ვიცი ძალიან სულელურად მოვიქეცი და დამნაშავე ვარ მაგრამ იმის თქმა მინდოდა რომ შენ მიყვარხარ და არა კატო...ხმას ვერ ვიღებდი არც კი ვიცოდი რაუნდა მეთქვა და ისევ თვითონ დაიწყო..
-და აქ დასამშვიდობებლად მოვედი. ერთადერთი ხარ ვისი დამშვიდობებაც ყველაზე მეტად მინდოდა..ვერ მივხვდი რასიძახდა სად მიდიდოდა დებილივით ვუყურებდი ხმას ვერ ვიღებდი...
-გერმანიაში მივდივარ...თავი ჩახარა..
ოღონდ არგეგონოს რომ ჩემი ნებით მამაჩემს მივყავარ ძალით...ეს ამდენი დღე მაგიტომ არვჩანდი და მაგიტომ ვერ მოვდიოდი შენთან...ყველაფერი მისი ბრალია მაგრამ სხვა გზა არმაქვს...
და კიდე ბოდიში რომ მოვედი და ეს გითხარი...რომ არ მეთქვა ალბათ უკეთესადაც იქნებოდი..მაგრამ ხვალ მივფრინავ და ყველაზე მეტად ის მინდოდა რომ შენ დაგმშვიდობებოდი..
მოკლედ იცოდე რომ ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარხარ...არც კი ვიცი როგორ მოახერხე და როგორ შემაყვარე თავი ისე რომ სულ შენ მიტრიალებდე გონებაში..
ცრემლები წამომივიდა...
-არა ნუ ტირი გთხოვ.
ჩემს გამო არასდროს იტირო..
ცრემლები მომწმინდა თავისი თითებით და თავი ამაწევინა...ამ დროს მეგონა ბოლოჯერ შევხედე მის ლამაზ თვალებს...

___________________________
ბოდიში დაგვიანებისთვის..💗