-სულ ესე გატარებ და არგავიცნოთ მაინც?
-მგონი ჯობდა შენთვის არმეთქვა წამიყვანე თქო
-ყველაფერს ცუდად ნუიღებ
-კარგი...ლილე ნოზაძე,17ის ვარ,დედაჩემთან ერთად ვცხოვრობ და ძაან კაი ურთიერთობა მაქვს,სწავლაზე დიდად არვგიჟდები,სიმღერების მოსმენა მიყვარს ძაან,საჭმლის გაკეთება არგამომდის და იმედია ამაზე არდამცინებ..
-არცმიფიქრია....და მამაშენი
-არმინდა მასზე საუბარი
-როგორც გინდა
ცოტა ხნის მერე ვთქვი
-4 წლის ვიყავი ავარიაში მოყვა და გარდაიცვალა. რომ გითხრა მახსოვს კარგად თქო მოგატყუებ მარა როგორც დედაჩემი იძახის მასზე მეტად მიყვარდა....
-ცუდია.
-და შენზე არაფერს მეტყვი?
-ჩემი მშობლები ბათუმში ცხოვრობენ. ერთი წლის წინ სახლიდან წამოვედი და ახლა აქ ვცხოვრობ როგორც მიხვდი კარგი ურთიერთობა არმაქვს...პატარა და მყავს 2 წლის ძალიან მენატრება მაგრამ ვერ ვნახულობ...თავი დახარა
-ძაან ცუდია მშობლებთან ცუდი ურთუერთობა...არმეტყვი რატო წამოხვედი?
-ჩემს ცხოვრებაში ძალიან ერეოდნენ...თითქმის ისინი წყვეტდნენ რასაც ყველაზე მეტად ვერ ვიტან და ვეღარ გავუძელი მეტს..
-მესმის...ამასობაში მივედით
-მადლობა დიდი და კარგად...
გადავიხარე და ლოყაზე ვაკოცე
-ტკბილიძილი...გამიღიმა ვაღიარებ ლამაზი ღიმილი აქვს.

ავედი ნინას ეძინა მეც დავწექი და world in my eyes მოსმენა დავიწყე ჩემი საყვარელი სიმღერაა ამასობაში ჩამეძინა... დილით ადრე გამეღვიძა არვიცი როგორ მეც მიკვირდა გავემზადე და წავედი სკოლაში.

კლაში მერხზე თავი მედო და თვალები დახუჭული მქონდა ალბათ ადრე რო გავიღვიძე მაგიტომ.
-სალამი..ბოხი და ნაცნობი ხმა მომესმა ავიხედე და ლუკა იყო
-იქნებ მეძინა
-როგორც ჩანს არგეძინა...ეხლა კარგად ხარ?
-ძალიან...შენ როგორ ხარ?
-იდეალურად
-შესანიშნავია...ზარი დაირეკა

გაკვეთილები როგორც ყოველთვის უაზროდ დამთავრდა მივდიოდი როცა ემა და ამელია შევამჩნიე და მივედი
-ჩემთან წამოხვალთ?
-რავი ხო
წავედით ჩემთან გავერთეთ და ვჭორაობდით როცა....