ဟန္ေရွာင္က အႏုပညာေလာကထဲမွာ ဆြဲေဆာင္မႈအရွိဆံုး အေခ်ာဆံုး အေက်ာ္ၾကားဆံုးေသာ သရုပ္ေဆာင္ျဖစ္သည္။

သူရဲ႕ဆြဲေဆာင္မႈရွိေသာ ခႏၶာကိုယ္၊ ေခ်ာေမာေသာ မ်က္ႏွာ၊ ခ်ိဳသာေသာ အသံႏွင့္ ကၽြမ္းက်င္လြန္းေသာ သရုပ္ေဆာင္စေကးေတြေၾကာင့္ သူက သရုပ္ေဆာင္မင္းသမီးအမ်ားစု၏ idea typeလည္း ျဖစ္သည္။

ဒီလိုပ်ိဳတိုင္းၾကိဳက္သည့္ ႏွင္းဆီခိုင္ၾကီးနဲ႔အတူတြဲျပီး သရုပ္ေဆာင္ရမည္ကို စုခ်င္းရီစိတ္မလႈပ္ရွားပဲ ေနမလား။

ထိုေန႔ည…

စုခ်င္းရီ ဇာတ္ညႊန္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဂရုတစိုက္ဖတ္ေနသည္။

အခန္း 23- ေရအတူတူခ်ိဳးရမယ္.

အခန္း 47- ျပင္းရွတဲ့အနမ္း

အခန္း 89- ခမ္းနားေသာ မဂၤလာဦးည

အခန္း 128- ဟန္ရွန္းဘုရားေက်ာင္းမွ မိုးသည္းေသာည

အခန္း 159- Wushan**သို႔သြားျခင္း

အခန္း 207- ညသန္းေခါင္ အိပ္ရာေပၚမွာ ပူးကပ္ေနျခင္း

ထိုအခ်ိန္မွာ ရိရန္က အခန္းထဲကို ဝင္လာျပီး ဆိုဖာေပၚမွာ စာအုပ္ကိုေသေသခ်ာခ်ာဖတ္ေနျပီး ရယ္သံတိုးတိုးထြက္ေနေသာ စုခ်င္းရီကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။

"စုခ်င္းရီ"

စုခ်င္းရီရဲ႕နားထဲမွာ ဘာမွမၾကားရေပ။

ဘယ္ေလာက္ထိေတာင္ စိတ္ဝင္စားေနတာလဲ။

ရိရန္ရဲ႕မ်က္ခံုးေတြ က်ံဳ႕သြားျပီး ေနာက္တစ္ေခါက္ေအာ္လိုက္သည္။

"စု ခ်င္း ရီ"

ထိုအခါမွ သူမကၾကားကာ အေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္လာသည္။

ရိရန္ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္နဲ႔ ျပံဳးေနေသာ သူမႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေတြက ခ်က္ခ်င္းကို တည္တ့ံသြားသည္။

"ေယာက်္ား. ျပန္လာျပီလား"

ရိရန္ သူမရဲ႕စာအုပ္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ျပီး
"မင္း ဘာေတြၾကည့္ေနတာလဲ"

စုခ်င္းရီ ဝတၳဳစာအုပ္ကို ေျမႇာက္ျပလိုက္ျပီး "ေနာက္ထပ္ရိုက္မယ့္ ဇာတ္လမ္းတြဲရဲ႕ဇာတ္ညႊန္းပါ။ ရွင္ ေရခ်ိဳးျပီး အိပ္သင့္ျပီ"

ရိရန္က သူမရဲ႕ဒရမ္မာေတြကို စိတ္မဝင္စားတာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ျပီး ေရခ်ိဳးေလေတာ့သည္။

သူေရခ်ိဳးျပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ စုခ်င္းရီက ေနရာမေျပာင္းပဲ ဇာတ္ညႊန္းဖတ္ေနတုန္းပင္ ျဖစ္သည္။

အိပ္ဖို႔ေစာေနေသးတာေၾကာင့္ ရိရန္က အျခားဆိုဖာတစ္ခုေပၚမွာ ထိုင္ကာ ဒီေန႔ရဲ႕က်န္ရွိေနေသာ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနလိုက္သည္။

#*မင္းက ဘုရင္မျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကုိယ္က ကမာၻၾကီးတစ္ခုလံုးကို မင္းအတြက္လက္ေဆာင္ေပးမယ္။ ဘာလို႔ဆို ကိုယ့္ဆီမွာ မင္းမွမရွိေတာ့ရင္ ဒီကမာၻၾကီးက ကိုယ့္အတြက္ ဘာမွအေရးမပါေတာ့ဘူးေလ* O My God…ဒီစာသားက ေတာ္ေတာ္ကို ထိတာပဲ. ဒီစကားေတြသာ ဟန္ေရွာင္တကယ္ေျပာရင္ ဘယ္လိုေနမယ္မသိဘူး။ ျပီးရင္ သူက ငါ့ကိုနမ္းလိမ့္မယ္။ အားးးးး…မဟုတ္ဘူး.မဟုတ္ဘူး…ငါ ေတြးေတာင္မေတြးရဲေတာ့ဘူး. ငါ့ႏွလံုးသားေလးက ခုန္ေနတာ ရပ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး#

#စားေသာက္ပြဲလည္းပါေသးတယ္။ စားေသာက္ပြဲျပီးတဲ့ေနာက္ မိုးေတြရြာျပီး အလင္းေရာင္မွိန္ဖ်ဖ် ရြက္ဖ်င္တဲထဲမွာ ႏူးညံ့ၾကင္နာသိမ္ေမြ႔ရင္ခုန္မႈေတြနဲ႔အတူ…အားးးး…ငါ ဒီအခန္းကို သရုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါ့မလား။ အေမေရ……ေသပါျပီ…#

#သူမက သူ႔ရဲ႕အဝတ္မပါတဲ့ ရင္ခြင္အက်ယ္ၾကီးထဲမွာ မွီေနတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ထိေတြ႔ေနတယ္။ သူမက တုန္ရီျပီး သူမလက္ဖဝါးေတြကို ပြတ္သပ္ေနတယ္။ သူ႔ခါးနားက ဓားဒဏ္ရာကို သူမက ပြတ္သပ္ေပးေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔မွာ အဝတ္ေတြမရွိေတာ့ဘူး…အဝတ္ေတြမရွိေေတာ့ဘူး. သူတို႔ထိေတြ႔ေနတယ္။ အား…ဒီအခန္းေရာက္ရင္ ဟန္ေရွာင္က အဝတ္ဝတ္ထားမွာမဟုတ္ဘူး။ ဟန္ေရွာင္မွာ eight packsရွိတယ္လို႔ ငါၾကားဖူးတယ္။ အဲဒါေတြကို ငါကိုင္ခြင့္ရႏိုင္မလား။ မဟုတ္ေသးဘူး…စုခ်င္းရီ ကိုယ့္ပံုရိပ္ကို ကိုယ္ထိန္းစမ္း#

#ဒါေပမဲ့ ဟန္ေရွာင္က ဆြဲေဆာင္မႈရွိလြန္းတယ္။ ငါမေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဘာလို႔ရိုက္ကြင္းက မနက္ျဖန္ကတည္းက မစရတာလဲ!!!#

(ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ ေယာက်္ားကိုလည္း အားနာပါဦး အယ္မရယ္……)

ရိရန္ သူ႔ေရွ႕က စားပြဲကို ၾကည့္ေနရာကေန သူ႔ခါးဆီကို ငံု႔ၾကည့္လိုက္ျပီးေနာက္ အေတြးတစ္ခုျဖတ္ခနဲ ဝင္ေရာက္လာသည္။

eight-pack absက ေတာ္ေတာ္ကို အံ့ၾသစရာေကာင္းတာလား။

ျပီးေတာ့ စုခ်င္းရီရဲ႕ေပ်ာ္ျမဴးေနေသာ မ်က္ႏွာၾကီးကို ၾကည့္လိုက္သည္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ စိုက္ၾကည့္လိုက္ေသာ္လည္း သူမက နည္းနည္းမွ မရိပ္မိေပ။

"စုခ်င္းရီ. မင္းရဲ႕ဒရမ္မာက ဘာအေၾကာင္းလဲ?"
စုခ်င္းရီက လွည့္ၾကည့္လာျပီး စာအုပ္ကို ေျမႇာက္ျပလာသည္။

"ဖီးနစ္ရာဇဝင္ေလ"

"အဲဒီမွာ နမ္းတဲ့အခန္းေတြပါလား"

စုခ်င္းရီ မ်က္လံုးေတြ က်ဥ္းေျမာင္းသြားျပီး ျပန္ေျပာလာသည္။

"မပါဘူး"

"အိပ္ရာေပၚက အခန္းေတြပါလား"

"မပါဘူး"

"ထိေတြတဲ့့အခန္းေတြပါလား"

"မပါဘူး"

ရိရန္က သူ႔မ်က္လံုးေတြကို က်ဥ္းေျမာင္းလိုက္ျပီး သူမကို မယံုၾကည္ဟန္ျဖင့္ စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။

"တကယ္လား"

"အင္း"

#ဒီမွာ ဘာေတြပါလဲဆိုတာကို ကၽြန္မက ရွင့္ကို ျပရဦးမွာလား။ ငါေလးရဲ႕လြတ္လပ္ခြင့္ေလး ေပ်ာက္ဆံုးသြားမွာေပါ့။ ဘာလဲ ဝင္ဖ်က္ဆီးခ်င္လို႔လား။ နင္ငါ့ကို ဒီကားမွာ မပါခိုင္းဘူးဆိုရင္ ငါက အဖိုးကို သြားတိုင္ျပီး နင့္ကိုဆူခိုင္းမွာ. ဟြန္႔#

"…"ရိရန္ လက္ထဲက စာရြက္စာတမ္းေတြကို စားပြဲေပၚသို႔ပစ္ခ်လိုက္သည္။

"စုခ်င္းရီ မင္းကိုယ္မင္းသိေနာ္။ မင္းက ခင္ပြန္းရွိတဲ့ ဇနီးသည္။ အျပင္က အျခားေယာက်္ားေတြနဲ႔ အသားခ်င္းထိဖို႔ မစဥ္းစားနဲ႔။ မင္းကိုယ္မင္းလည္း အသက္ႏွစ္ဆယ့္ခုနစ္ႏွစ္ဆိုတာကို သတိရဦး။ ေနာက္လေတြမွာပဲ ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ေကာင္မေလးေတြလို အျပင္က ေယာက်္ားေတြကို လိုက္ငမ္းမေနနဲ႔။ မင္းက အသက္ၾကီးေနျပီ"

ေျပာျပီးတာနဲ႔ ရိရန္က ထရပ္ကာ လွည့္ထြက္လာခဲ့သည္။ စုခ်င္းရီကို စကားျပန္ေျပာခြင့္ေလးေတာင္ မေပးလိုက္ေပ။

ထြက္ခြါသြားေသာ ရိရန္ရဲ႕ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ရင္း စုခ်င္းရီတစ္ေယာက္ အံၾကိတ္ျပီး က်န္ခဲ့ရသည္။

#အသက္ၾကီးေနျပီ?#

#အားးး….ငါ လူသတ္ခ်င္ေနျပီေနာ္… စိတ္ေလ်ာ့.စိတ္ေလ်ာ့ စုခ်င္းရီ စိတ္ေလ်ာ့..။ ဟန္ေရွာင္ အေၾကာင္းကို စဥ္းစား. ဟန္ေရွာင္နဲ႔အတူ နမ္းတဲ့အခန္း၊ ဒရမ္မာ၊ အိပ္ရာ၊ ဒရမ္မာ၊ အခ်စ္ခန္း၊ အိပ္ရာေပၚက အခန္း၊ အသားခ်င္းထိေတြ႔ရမယ့္ အခန္း၊ ဟန္ေရွာင္ရဲ႕ၾကြက္သားေတြ။ အဲဒါေတြကို ဒီေခြးေကာင္ရဲ႕အေႏွာင့္အယွက္ မခံနဲ႔#

#အား…… ဒီႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္အရြယ္ ေခြးေကာင္. ထြက္သြား….။ ငါက အျမဲတမ္း ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ပဲ…ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္!!!#

Unicode

ဟန်ရှောင်က အနုပညာလောကထဲမှာ ဆွဲဆောင်မှုအရှိဆုံး အချောဆုံး အကျော်ကြားဆုံးသော သရုပ်ဆောင်ဖြစ်သည်။

သူရဲ့ဆွဲဆောင်မှုရှိသော ခန္ဓာကိုယ်၊ ချောမောသော မျက်နှာ၊ ချိုသာသော အသံနှင့် ကျွမ်းကျင်လွန်းသော သရုပ်ဆောင်စကေးတွေကြောင့် သူက သရုပ်ဆောင်မင်းသမီးအများစု၏ idea typeလည်း ဖြစ်သည်။

ဒီလိုပျိုတိုင်းကြိုက်သည့် နှင်းဆီခိုင်ကြီးနဲ့အတူတွဲပြီး သရုပ်ဆောင်ရမည်ကို စုချင်းရီစိတ်မလှုပ်ရှားပဲ နေမလား။

ထိုနေ့ည

စုချင်းရီ ဇာတ်ညွှန်းကို သေသေချာချာ ဂရုတစိုက်ဖတ်နေသည်။

အခန်း 23- ရေအတူတူချိုးရမယ်.

အခန်း 47- ပြင်းရှတဲ့အနမ်း

အခန်း 89- ခမ်းနားသော မင်္ဂလာဦးည

အခန်း 128- ဟန်ရှန်းဘုရားကျောင်းမှ မိုးသည်းသောည

အခန်း 159- Wushan**သို့သွားခြင်း

အခန်း 207- ညသန်းခေါင် အိပ်ရာပေါ်မှာ ပူးကပ်နေခြင်း

ထိုအချိန်မှာ ရိရန္က အခန်းထဲကို ဝင်လာပြီး ဆိုဖာပေါ်မှာ စာအုပ်ကိုသေသေချာချာဖတ်နေပြီး ရယ်သံတိုးတိုးထွက်နေသော စုချင်းရီကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"စုချင်းရီ"

စုချင်းရီရဲ့နားထဲမှာ ဘာမှမကြားရပေ။

ဘယ်လောက်ထိတောင် စိတ်ဝင်စားနေတာလဲ။

ရိရန်ရဲ့မျက်ခုံးတွေ ကျုံ့သွားပြီး နောက်တစ်ခေါက်အော်လိုက်သည်။

"စု ချင်း ရီ"

ထိုအခါမွ သူမကကြားကာ အနောက်သို့လှည့်ကြည့်လာသည်။

ရိရန်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်နဲ့ ပြုံးနေသော သူမနှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းတွေက ချက်ချင်းကို တည်တ့ံသွားသည်။

"ယောကျ်ား. ပြန်လာပြီလား"

ရိရန် သူမရဲ့စာအုပ်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး
"မင်း ဘာတွေကြည့်နေတာလဲ"

စုချင်းရီ ဝတၳုစာအုပ်ကို မြှောက်ပြလိုက်ပြီး "နောက်ထပ်ရိုက်မယ့် ဇာတ်လမ်းတွဲရဲ့ဇာတ်ညွှန်းပါ။ ရှင် ရေချိုးပြီး အိပ်သင့်ပြီ"

ရိရန္က သူမရဲ့ဒရမ်မာတွေကို စိတ်မဝင်စားတာကြောင့် ချက်ချင်းပင် ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ရေချိုးလေတော့သည်။

သူရေချိုးပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ စုချင်းရီက နေရာမပြောင်းပဲ ဇာတ်ညွှန်းဖတ်နေတုန်းပင် ဖြစ်သည်။

အိပ်ဖို့စောနေသေးတာကြောင့် ရိရန္က အခြားဆိုဖာတစ်ခုပေါ်မှာ ထိုင်ကာ ဒီနေ့ရဲ့ကျန်ရှိနေသော အလုပ်တွေကို လုပ်နေလိုက်သည်။

#*မင်းက ဘုရင်မဖြစ်ချင်တယ်ဆိုရင် ကိုယ်က ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးကို မင်းအတွက်လက်ဆောင်ပေးမယ်။ ဘာလို့ဆို ကိုယ့်ဆီမှာ မင်းမှမရှိတော့ရင် ဒီကမ္ဘာကြီးက ကိုယ့်အတွက် ဘာမှအရေးမပါတော့ဘူးလေ* O My Godဒီစာသားက တော်တော်ကို ထိတာပဲ. ဒီစကားတွေသာ ဟန်ရှောင်တကယ်ပြောရင် ဘယ်လိုနေမယ်မသိဘူး။ ပြီးရင် သူက ငါ့ကိုနမ်းလိမ့်မယ်။ အားးးးးမဟုတ္ဘူး.မဟုတ္ဘူးငါ တွေးတောင်မတွေးရဲတော့ဘူး. ငါ့နှလုံးသားလေးက ခုန်နေတာ ရပ်တော့မှာ မဟုတ္ဘူး#

#စားသောက်ပွဲလည်းပါသေးတယ်။ စားသောက်ပွဲပြီးတဲ့နောက် မိုးတွေရွာပြီး အလင်းရောင်မှိန်ဖျဖျ ရွက်ဖျင်တဲထဲမှာ နူးညံ့ကြင်နာသိမ်မွေ့ရင်ခုန်မှုတွေနဲ့အတူအားးးးငါ ဒီအခန်းကို သရုပ်ဆောင်နိုင်ပါ့မလား။ အေမေရသေပါပြီ#

#သူမက သူ့ရဲ့အဝတ်မပါတဲ့ ရင်ခွင်အကျယ်ကြီးထဲမှာ မှီနေတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ထိတွေ့နေတယ်။ သူမက တုန်ရီပြီး သူမလက်ဖဝါးတွေကို ပွတ်သပ်နေတယ်။ သူ့ခါးနားက ဓားဒဏ်ရာကို သူမက ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ နောက်တော့ သူတို့မှာ အဝတ်တွေမရှိတော့ဘူးအဝတ်တွေမရှိေတော့ဘူး. သူတို့ထိတွေ့နေတယ်။ အားဒီအခန်းရောက်ရင် ဟန်ရှောင်က အဝတ်ဝတ်ထားမှာမဟုတ်ဘူး။ ဟန်ရှောင်မှာ eight packsရှိတယ်လို့ ငါကြားဖူးတယ်။ အဲဒါတွေကို ငါကိုင်ခွင့်ရနိုင်မလား။ မဟုတ်သေးဘူးစုချင်းရီ ကိုယ့်ပုံရိပ်ကို ကိုယ်ထိန်းစမ်း#

#ဒါပေမဲ့ ဟန်ရှောင်က ဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်းတယ်။ ငါမစောင့်နိုင်တော့ဘူး။ ဘာလို့ရိုက်ကွင်းက မနက်ဖြန်ကတည်းက မစရတာလဲ!!!#

(ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့ ယောကျ်ားကိုလည်း အားနာပါဦး အယ်မရယ်)

ရိရန် သူ့ရှေ့က စားပြဲကို ကြည့်နေရာကနေ သူ့ခါးဆီကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် အတွေးတစ်ခုဖြတ်ခနဲ ဝင်ရောက်လာသည်။

eight-pack absက တော်တော်ကို အံ့သြစရာကောင်းတာလား။

ပြီးတော့ စုချင်းရီရဲ့ပျော်မြူးနေသော မျက်နှာကြီးကို ကြည့်လိုက်သည်။ အချိန်အတော်ကြာ စိုက်ကြည့်လိုက်သော်လည်း သူမက နည်းနည်းမှ မရိပ်မိပေ။

"စုချင်းရီ. မင်းရဲ့ဒရမ်မာက ဘာအကြောင်းလဲ?"
စုချင်းရီက လှည့်ကြည့်လာပြီး စာအုပ္ကို မြှောက်ပြလာသည်။

"ဖီးနစ်ရာဇဝင်လေ"

"အဲဒီမွာ နမ်းတဲ့အခန်းတွေပါလား"

စုချင်းရီ မျက်လုံးတွေ ကျဉ်းမြောင်းသွားပြီး ပြန်ပြောလာသည်။

"မပါဘူး"

"အိပ်ရာပေါ်က အခန်းတွေပါလား"

"မပါဘူး"

"ထိတွေတဲ့့အခန်းတွေပါလား"

"မပါဘူး"

ရိရန္က သူ့မျက်လုံးတွေကို ကျဉ်းမြောင်းလိုက်ပြီး သူမကို မယုံကြည်ဟန်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

"တကယ္လား"

"အင်း"

#ဒီမွာ ဘာတွေပါလဲဆိုတာကို ကျွန်မက ရှင့်ကို ပြရဦးမှာလား။ ငါလေးရဲ့လွတ်လပ်ခွင့်လေး ပျောက်ဆုံးသွားမှာပေါ့။ ဘာလဲ ဝင်ဖျက်ဆီးချင်လို့လား။ နင်ငါ့ကို ဒီကားမွာ မပါခိုင်းဘူးဆိုရင် ငါက အဖိုးကို သွားတိုင်ပြီး နင့်ကိုဆူခိုင်းမှာ. ဟွန့်#

""ရိရန် လက်ထဲက စာရွက်စာတမ်းတွေကို စားပွဲပေါ်သို့ပစ်ချလိုက်သည်။

"စုချင်းရီ မင်းကိုယ်မင်းသိနော်။ မင်းက ခင်ပွန်းရှိတဲ့ ဇနီးသည်။ အပြင်က အခြားယောကျ်ားတွေနဲ့ အသားချင်းထိဖို့ မစဉ်းစားနဲ့။ မင်းကိုယ်မင်းလည်း အသက်နှစ်ဆယ့်ခုနစ်နှစ်ဆိုတာကို သတိရဦး။ နောက်လတွေမှာပဲ နှစ်ဆယ့်ရှစ်ဖြစ်တော့မယ်။ ကောင်မလေးတွေလို အပြင်က ယောကျ်ားတွေကို လိုက်ငမ်းမနေနဲ့။ မင်းက အသက်ကြီးနေပြီ"

ပြောပြီးတာနဲ့ ရိရန္က ထရပ္ကာ လှည့်ထွက်လာခဲ့သည်။ စုချင်းရီကို စကားပြန်ပြောခွင့်လေးတောင် မပေးလိုက်ပေ။

ထွက်ခွါသွားသော ရိရန်ရဲ့နောက်ကျောကို ကြည့်ရင်း စုချင်းရီတစ်ယောက် အံကြိတ်ပြီး ကျန်ခဲ့ရသည်။

#အသက်ကြီးနေပြီ?#

#အားးး.ငါ လူသတ်ချင်နေပြီနော် စိတ်လျော့.စိတ်လျော့ စုချင်းရီ စိတ်လျော့..။ ဟန်ရှောင် အကြောင်းကို စဉ်းစား. ဟန်ရှောင်နဲ့အတူ နမ်းတဲ့အခန်း၊ ဒရမ္မာ၊ အိပ်ရာ၊ ဒရမ္မာ၊ အချစ်ခန်း၊ အိပ်ရာပေါ်က အခန်း၊ အသားချင်းထိတွေ့ရမယ့် အခန်း၊ ဟန်ရှောင်ရဲ့ကြွက်သားတွေ။ အဲဒါတွေကို ဒီခွေးကောင်ရဲ့အနှောင့်အယှက် မခံနဲ့#

#အား ဒီနှစ်ဆယ့်ရှစ်နှစ်အရွယ် ခွေးကောင်. ထြက္သြား.။ ငါက အမြဲတမ်း ဆယ့်ရှစ်နှစ်ပဲဆယ့်ရှစ်နှစ်!!!#