საშინელი სიცივე მაღვიძებს. თვალებს ვახელ და რაც პირველს ვამჩნევ ეს გაღებული ფანჯარაა არადა ზუსტად ვიცი რომ დაწოლის წინ დავკეტე და ფარდაც ჩამოვაფარე...ალბათ მეჩვენებაა? ან იქნებ ქარმა გააღო...ფანჯარაზე ცოტახნიანი დაკვირვების შემდეგ თავს დავაჯერე რომ მართლაც ქარის გამო გაიღო..ავდექი და სააბაზანოში შესასვლელად მოვემზადე პირსახოცი და ჩემი ტანსაცმელი ავიღე რომელიც გუშინ უკვე მეცვა...შხაპის მიღების შემდეგ თმა გავიშრე, ტანსაცმელი ჩავიცვი და ისევ საძინებელში დავბრუნდი რათა საწოლი გამესწორებინა...

საწოლის გასწორებისას ტუმბოზე სადაც ტელეფონი მედო იქვე პატარა ფურცელი იდო თავიდან ვიფიქრე იქნებ თეჰიონმა დატოვათქო, მაგრამ ვიცი, რომ თუ რაიმე სათქმელი ექნებოდა აუცილებლად გამაღვიძებდა და წერილს არ დამიტოვებდა...

პატარა მოყვითალო ფურცელი ავიღე რომელიც შუაზე გადაკეცილიყო , გავშალე და წაკითხვისას ერთიანად მომიცვა კანკალმა...

"მკვლელი...შენ ახლა მკვლელის სახლში მშვიდად გძინავს? ნეტავ იცოდე როგორი ლამაზი ხარ ძილის დროს"

ფურცელი გამოვარდა მე კი საწოლზე ჩამოვჯექი რათა გული არ წამსვლოდა. ჭიქაში წყალი ჩავასხი და სულმოუთქმელად დავლიე...ღია ფანჯარას გავხედე...

-არა ქარს ნამდვილად არ გაუღია...ვინ იყო აქ ?_კითხვით ჩავიჩურჩულე და დასაწყნარებლად კიდევ ერთი ჭიქა წყალი დავლიე.

ნივთები მოვაგროვე და დაბლა ჩავედი სადაც სამზარეულოში მოფუსფსე თეჰიონის დედა დამხვდა, თვითონ თეჰიონი კი სუფრასთან იჯდა და საუზმობდა

-დილამშვიდობა_მივესალმე და მაგიდასთან ადგილი დავიკავე

-დილამშვიდობისა საყვარელო_გამიღიმა ქალმა_გვირილის ჩაის დალევ?

-თუ არ შეწუხდებით_მეც გავიღიმე და თეჰიონს მივუბრუნდი რომელიც ტელეფონში რაღაცას გამალებით კითხულობდა _რას კითხულობ?

-ა?..არაფერს ისეთს_ტელეფონი მაგიდაზე დადო და გამიღიმა მეც გავიღიმე და ქალბატონ იუნს მოწოდებული ფინჯანი გამოვართვი_მადლობაა

-ევა საყვარელო წუხელ დაძინება გაგიჭირდა? _შემეკითხა და ისიც შემოგვიერთდა სუფრასთან

-ცოტახანს კი მაგრამ მერე მალევე დამეძინა...რატომ?

-გამთენიისას წყლის დასალევად გამოვედი და შენი ოთახიდან ხმა გამოდიოდა, ვიფიქრე ვერ დაიძინე

-გამთენიისას? _ გამთენიისას? მაგ დროს ხომ მეძინა ანუ რა გამოდის ოთახში ვიღაც მართლა იყო_ აა, დიახ ახალ გარემოს ძნელად ვეგუები.
ქალმა ნაზად დამიკრა თავი

-ევა არ წავიდეთ დავაგვიანებთ_შემეკითხა თეჰიონი

-ჰო რათქმაუნდა _დავეთანხმე და დედამისთან დამშვიდოდების შემდეგ სკოლისკენ წავედით...გზაში სულ იმ ადამიანზე ვფიქრობდი ვინ შეიძლება ყოფილიყო...

-რაზე ფიქრობ? _უეცრად შემეკითხა თეჰიონი

-რაა? რაზე უნდა ვფიქრობდე?

-მთელი გზაა რაღაცას გეკითხები შენ კი პასუხს არ მცემ

-აა, ხო .... თეჰიონ წუხელ ჩემთან ოთახში ხომ არ შემოსულ ხარ?

-წყალი რომ შემოგიტანე მის მერე არა...ან რატომ უნდა შემოვსულიყავი სწორი არიქნებოდა_ჩაიცინა და სკოლის ეზოში შევიდა მეც უკან მივყევი ბოლოს კი საერთო გაკვეთილზე აღმოვჩნდით სადაც ერთ მერხზე დავსხედით...

Time skip
________________________

-ისევ იუნგისთან მიდიხარ? _ ხელი დამიჭირა თეჰიონმა როცა მერხიდან ვდგებოდი

-აჰამ...წამოხვალ? _შევეკითხე და ხელი გავუწოდე მანაც ყოყმანით ჩამჭიდა ხელი და მასთან ერთად გავედი სკოლის დერეფანში...

როგორც ყოველთვის იონა და სონმი როგორც ყოველთვის ერთად იდგნენ და ალმაცერად უყურებდნენ ყველას...სკოლის დანარჩენები კი საუბრობდნენ ზოგიც სოციალური ქსელისთვის ახალ ფოტოს იღებდა...ახლა კი ჩემი მეგობრები გამახსენდნენ რომლებიც ლოს-ანჯელესში დავტოვე..დიდი ხანია მათ არ შევხმიანებივარ, სოციალურ ქსელებსაც ნაკლებად ვიყენებ...

-იუნგიი_დავუძახე შუა დერეფანში მდგარ იუნგის რომელიც ტელეფონზე საუბრობდა. ჩემი ხმამაღალი ხმის ტემბრისგან კი ადგილზე შეხტა და დაფეთებულმა გამომხედა

-ევა რატომ ყვირიი? ისეც გაიგონებდა_გაეცინა თეჰიონს

-კარგი რაა_მხარი მსუბუქად გავკარი და იუნგიც მოგვიახლოვდაა

-რა გაყვირებს? ახლა შენი ყვირილის გამოც , რომ კედლები მახეხიონ თავს წაგაძრობ_მე და იუნგიმ გუშინდელ დღეზე გავაგრძელეთ საუბარი თუ როგორ დავალაგეთ ოთახი და რომ დღესაც გვტკიოდა ყველაფერი...

-როდის იყო ყვირილისთვის გვსჯიდნენ...აუუჩ, ისე დღესაც მთელი სხეული მტკივა, არ მეგონა იატაკის მოწმენდა ასე რთული თუ იქნებოდა..._დავიწუწუნეთ თუ არა ამ დრომდე ჩუმად მყოფმა თეჰიონმა თავისთვის ჩაიბუტბუტა

-გამოსასწორებელი კოლონია უარესია_და ჩაიცინა...დაბნეულები ვუყურებდით თეჰიონს მერე კი მივხვდით რაშიც იყო საქმე ერთმანეთს გადავხედეთ შემდეგ კი თეჰიონისკენ გავიწიე რომ ჩავხუტებოდი მაგრამ ზუსტად ამ დროს ვიღაც დამეტაკა და რომ არა თეჰიონი იატაკზე აღმოვჩდებოდი

-კარგად ხარ?_შემეკითხა და შემათვალიერა

-კი კარგად ვარ...მადლობა_გავუღიმე

სამივემ იმ ადამიანს გავხედეთ რომელიც დამეტაკა...მე თეჰიონსა და იუნგის გადავხედე რომლებიც დაჟინებით აშტერდებოდნენ ჩვენს წინ მდგარ შავგვრემან მაღალ და ცინიკურად მომღიმარ ბიჭს...

უცნობი შეტრიალდა და ნელი და დინჯი ნაბიჯებით წავიდა დირექტორის კაბინეტისკენ...მაგრამ თითქოს საიდანღაც მეცნობა უცებ კი წუხანდელი ამბავი გამახსენდა ადამიანი რომელიც სკოლის ჭიშკართან იდგა...მას კი ზუსტად ისეთი ფეხსაცმელები აცვია როგორიც იმ ადამიანს...გულმა იცნაურად დაიწყო ძგერა, თითქოს ჰაერი არ მყოფნიდა, მაგრამ ხომ შეიძლება რომ ასეთი ფეხსაცმელი უამრავ ადამიანს ჰქონდეს?

-ევა არ მოდიხარ?_ფიქრებიდან თეჰიონის ხმამ გამომაფხიზლა

-რა?.._ვკითხე გაკვირვებულმა

-კაფეტერიაში მოვდივართ ხომ წამოხვალ?..._ხელით მის უკან მანიშნა, თავი დავუქნიე და მას გავყევი...

____________________

-დიდი ხანია მე და შენ ასე ერთად არ ვმხსდარვართ_ჩაეღიმა იუნგის და კიმჩის კიდევ ერთი ლუკმა შეჭამა

-უცნაურია, თითქოს საუკუნე გავიდა_ჩაეღიმა თეჰიონსაც

-ვიცი ახლა არც ამის თქმის დროა და არც ადგილი მაგრამ, მინდა იცოდე, რომ შეგიძლია ნებისმიერი რამ გამანდო, შეგიძლია ისევ რომ მენდო?.. იციი?... იმ ამბიდან მოყოლებული სულ ვფიქრობ რომ არასწორი ვიყავი...მაშინ არ უნდა...ხომ ხვდები?_ენის ბორძიკით ესაუბრებოდა იუნგი თეჰიონს

-ვიცი...მაგრამ იცი რა გადავიტანე? გამოსასწორებელი კოლონია...სიტყვებით არც ისე საშიშად ჟღერს სანამ ამას არ გამოცდი

-თეჰიონ...მაპატიე, იმ პერიოდში ჩცენც აგვებნა თავგზა , ვიცი გვიანია მაგრამ..._იუნგის კიდევ უნდა ეთქვა რაღაც რომ კაფეტერიაში ვიღაც ხმაურით შემოვიდა და ყველამ მას გახედა

-ვერ ვხვდები აქ რა უნდა , ან დილას როგორ მოიქცა_ჩაიბუტბუტა იუნგიმ

-ჰეჯუ...ყველაფერი მის გამო დაიწყო_თავი გააქნია თეჰიონმაც და თავის თეფშს მოუბრუნდა_არ მინდა ევა მას შეხვდეს სისულელეებით გამოუჭედავს თავს...ჯერ ჯონგუკიც როგორ უყურებს სადაცაა აფეთქდება_თავით ჯონგუკისკენ ანიშნა იუნგის

ამასობაში კი რიგში მდგარ ევას ჰეჯუ მიუახლოვდა
-ეველიიინ_ყურში ჩასჩურჩულა რის გამოც ევა ადგილზე შეხტა

-შემაშინე_გვერდით გახედვის შემდეგ კი ადგილზე გაიყინა_რა გნებავთ?

-ჰმმ...დავფიქრდე_ევას დონემდე დაიხარა ჰეჯუ_ისეთი არაფერი

-თუ არაფერი გამატარე_მზარეულისთვის ლანგრის გამორთმევის შემდეგ ჰეჯუს გვერდის ავლა სცადა მაგრამ მან შეაჩერა
-ერთი წამი...აი ეს აიღე_ჩაიცინა ჰეჯუმ და ევას ლანგარზე პატარა ფურცელი დაუდო შემდეგ კი ჯონგუკის მაგიდისკენ წავიდა სადაც დანარჩენებიც ისხდენ დაჰიონისა და ჰობის ჩათვლით...

-იდიოტი..._ფურცელი ლანგრიდან აიღო და ჯიბეში ჩაიდო შემდეგ კი მოსაუბრე ბიჭების გვერდით დაიკავა ადგილი

-ამდენი რატომ აიღე ? შეჭამ ამდენს?
-ნუ ცინიკოსობ მინ...ყველასთვის ავიღე
-ოჰ გმადლობთ მილედი_გაეცინა იუნგის და თავისი წილი ღვეზელი გამოართვა ევას

-რატომ არ იღებ? სულ ჩემი თეფშიდან ჭამდი_შეეკითხა ევა თეჰიონს

-ჰაჰ, ისევ შეიძლება ? არადა მახსოვს არ მოგწონდა_გაეღიმა თეჰიონს და ერთი ნაჭერი აიღო

-ყველაფერი იცვლება...არმომწონდა ახლა მომწონს_მხრები აიჩეჩა ევამ და მანაც გაუღიმა თეჰიონს

-გრძნობებიც იცვლება? _იკითხა უეცრად

-გრძნობებიც იცვლება...ზოგჯერ ადამიანი იმაზე მეტად გძულდება ვიდრე წარმოგიდგენია, მე კი იმაზე მეტად მიყვარდება და ისე ადვილად ვიდრე წარმოგიდგენია...

-ახლა რომანტიული გარემო არ შექმნათ_დაიწუწუნა იუნგიმ და ფეხზე წამოდგა_ჰე ,კლასში წამოდით თორემ მაგ თქვენ რომანტიკას ჰაერში დავაქუცმაცებ_თქვა და კაფეტერიიდან სწაფად გავიდა

-რა პირდაპირია_თავი გააქნია და თეჰიონს გახედა, წამოდგა და ნარჩენები ურნაში ჩაყარა

-სულაც არ შეცვლილა_ჩაიცინა თეჰიონმა და ევასთან ერთად კაფეტერია დატოვა...

time skip:
_____________________

-სახლში ისევ არ წახვალ? _იკითხა თეჰიონმა

-არ მინდა ჯონგუკის სახის დანახვა...ხომ მოგიყევი ვიჩხუბეთ_სვლა შევანელე და თეჰიონს ავხედე

-დაჰიონი?

-არაა...არვიცი რატომ მაგრამ არ მელაპარაკება_მივიტყუე ვითომ არ ვიცოდი არადა იმ დღიდან არ მელაპარაკება როცა თეჰიონის დაცვა გადავწყვიტე, ისიც ჯონგუკს უჭერს მხარს_ბექიონი და ჯონგინი ისევ ჩვენთანაა

-ევაა...ბექიონი გასაგებია მაგრამ ჯონგინი ვინღაა_ეჭვისთვალით შემომხდდა მე კი გამეცინა

-ეჭვიანობ თეჰიონ?_გამეცინა_რატომ?

-არვიცი..._მხრები აიჩეჩა და პატრა ბავშვის გამომეტყველებით შემომხედა...შემდეგ ჩემს სიმაღლემდე დაიხარა _კი...ვეჭვიანობ

-რატომ?

-არ შეიძლება , ვიეჭვიანო როცა ჩემი საყვარელი ადამიანი სხვა ბიჭის სახელს ახსენებს?

-საყ...საყვარელი ადამიანი?_ვკითხე და თითით საკუთარ თავზე მივუთითე

-დიახაც...საყვარელი...ადამიანი...ანუ შენ_წინადადება დამარცვლით თქვა და სახე უფრო ახლოს მოიტანა, ასეთი სიახლოვისგან კი სახე ამეწვა

-მომწონხარ..._მის ბოლო სიყვაზე კი ვიგრძენი გული ჩვეულებრივზე სწრაფად მიფეთქავდა. მალევე გასწორდა და გზა გააგრძელა...საბოლოოდ კი ჩემ სახლამდე მიმაცილა თან წვიმაც დაიწყო

-მოიცადე ჩემს მოსაცმელს მოგცემ დასველდები_შევაჩერე სანამ წავიდოდა_დიდი გზა გაქ გასავლელი..._მოსაცმლის ჯიბიდან ტელეფონი და პატარა ფურცელი ამოვიღე, ჟაკეტი კი თეჰიონს გავუწოდე , გამომართვა მე კი ის პატარა ფურცელი გავხსენი

"ისევ მასთან ერთდ ხარ? არც კი გეშინია?"
ისევ წერილი და ისევ ისეთი კალიგრაფია და ის ბიჭი სკოლიდან...ნუთუ ? არარსებობს...ის იყო? როგორ შემოვიდა? ან რატომ?
გაქვავებული მივჩერებოდი ფურცელს, შემდეგ კი აზრზე მოვედი და ფურცელი შარვლის ჯიბეში ჩავიდე...

-ევა კარგად ხარ?.._შემეკითხა თეჰიონი და ხელი ლოყაზე შემახო_სულ გაფითრდი_მეორე ხელი შუბლზე დამადო_არა სიცხე არ გაქვს...რა მოგივიდა?

-არაფერი...სახლში წავალ თორემ შეიძლება მართლაც გავცივდე_გავუღიმე მან კი ლოყაზე მაკოცა და ავტობუსის გაჩერებისკენ სწრაფი ნაბიჯებით წავიდა...

მე კი ტელეფონში იუნგის ნომერი ავკრიფე და სახლში შევედი...

___________

იმედია ახალი თავი მოგეწონათ? გაქვთ თუ არა რაიმე კითხვა ავტორთან?
რას შეცვლიდით ან დაამატებდით ამ ფიქციაში?