Chung Ae နိုင်ငံ၏ နန်းတက်ပွဲသည် တိုင်းပြည်အတွင်းသည်မက အိမ်နီးချင်း တိုင်းပြည်များ ထိပါကူးစက် ကုန်ကြ၏။ ဘုရင် တစ်ပါး၏ ရှိသင့်ရှိထိုက်တဲ့ အရည်အချင်းတို့ နှင့်အညီ တိုင်းပြည်အား အုပ်ချုပ်သဖြင့် ပြည်သူပြည်သားတို့ဟာ ဝမ်းသာပျော်ရွှင်နေရ၏။

" အရှင်ဟီဆွန်းက တကယ့်ကိုဘုရားပေး တဲ့လက်ဆောင်ပဲ "

အဘိုးအိုတစ်ယောက်၏ တုန်ရီပြောလာသည့် အသံနောက် လက်ဝဲရံသခင်လေးဟာ အပြုံးနုနုအား ဆင်မြန်း၏။ အဘိုးအိုသည် သူ့လက်ထဲက အသပြာထုပ်အား ပျော်ရွှင်စွာ ယူရင်း အိမ်သို့ ပြန်၏။

ထိုနည်းတူ နန်းဆောင်၏ လသာဆောင်မှ ကြည့်နေသည့် အရှင်မင်းမြတ်နှင့် အရှင့်၏ ကြင်ယာတော်သည်လဲ အပြုံးများ ဝေဆာ၏။

" အရှင် "

လက်ဆွဲတော်ဓားအား ကိုင်ကာ အရှင့်နဘေးရောက်လာတဲ့ လက်ဝဲရံသခင်။

" မြောက်ဘက် စစ်စခန်းကို သွားမစစ်ဆေးတော့ဘူးလား "

ဟွားရန်းကို သိမ်းပြီးစဉ်ထဲက ပြစ်ထားခြင်း ခံထားရတဲ့ ထိုစစ်စခန်း။ အရှင်က ဟုတ်သားဟု ရေရွတ်လိုက်ရင်း သွားရန်ပြင်ဆင်၏။

" လက်ဝဲရံ "

" မှန်လှပါ "

" မောင်မင်းရဲ့ ကြင်ယာတော်ပါ ခေါ်ခဲ့ကွာ "

" အမိန့်တော် တိုင်းပါ "

အရှင်မင်းမြတ်၏ အမိန့်တော်အတိုင်း လက်ဝဲရံနှင့် လက်ဝဲရံ၏ ကြင်ယာတော် ၊ အရှင်မင်းမြတ်နှင့်အတူ အရှင့်ကြင်ယာတော်တို့သည် စစ်သည် 30 နှင့်အတူ မြောက်ဘက် စစ်စခန်းသို့ ချီတက်၏။ မြင်းခွာ ရိုက်သံတို့၏ အနောက်တွင် ကျန်ခဲ့တဲ့ ဖုန်များ။

" အရှင်မင်းမြတ် ကြွချီတော်မူလာပါပြီ!! "

စခန်း အကြီးအကဲ၏ အသံကြောင့် စစ်သုံ့ပန်း များနှင့် စစ်သည်တို့ဟာ အရှင်မင်းမြတ်နှင့်အတူ လက်ဝဲရံအား ဂါရဝပြု၏။ တည်ကြည် ခန့်ညားလွန်းတဲ့ အရှင်သည် ဂါရဝပြုမှုအား အသိမှတ်ပြု၏။

" စခန်းက အဆင်ပြေရဲ့လား စစ်သူကြီး "

" ကောင်းကောင်းမွန်မွန် တည်ရှိနေပါတယ် အရှင် "

" အခုမှ လာမေးတာ ရှင့်အတွက်ဘာထူးသွားလို့လဲ!! "

ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရဲ့ဒေါသသံသည် အရှင့်အား ရည်ညွှန်းခြင်းဖြစ်သည်။ သတ္တိလွန်ကဲနေတဲ့ ထိုမိန်းကလေးဟာ ဓားရှည်တစ်ချောင်းအား ကိုင်ရင်း အရှင့်ဆီ ဦးတည်လာ၏။ လက်ဝဲရံသည် လက်ဆွဲတော်ဓားအား ထုတ်ကာ ထိုကောင်မလေးဆီသို့ ချိန်ရွယ်၏။

" ရပ်လိုက်!! "

သူမ ကိုင်ဆောင်လာတဲ့ ဓား၏ ရှေ့မောက် ဝင်ရပ်လိုက်တဲ့ ဆောင်းဟွန်း။

" ဆောင်းဟွန်း ဖယ်! "

" နင်အရင်ဖယ်ရမှာ အရှင်မင်းမြတ်ကို ဓားနဲ့ရွယ်ရအောင် နင်က ဘာမို့လို့လဲ "

" ငါက နင့်အမတော် တစ်ချိန်က ဟွားရန်းရဲ့ မင်းသမီး! "

" ပတ်ခ် ဆိုရာ! "

ဆောင်းဟွန်းရဲ့ ‌ဒေါသသံတို့ စွတ်နေတဲ့ အသံကျယ်ကျယ်ဟာ အနားတစ်ဝိုက်သို့ ပျံ့နှံ့သွားခိုက် လူတိုင်းရဲ့ အာရုံစိုက်မှုဟာ ဆောင်းဟွန်းဆီသို့။

အနေအေးကာ ကြင်နာတတ်တဲ့ နှလုံးသားတို့ ရှိတဲ့ လက်ဝဲရံသခင်လေးရဲ့ ကြင်ယာတော်ဟာလဲ ဒေါသထွက်ရင် ယခုကဲ့သို့ ကြောက်စရာကောင်းသည်လား။

" အခုမှလာပြီး ဒေါသထွက်ပြမနေနဲ့ ပတ်ခ်ဆောင်းဟွန်း နင်ကတော့ နန်းတော်ကို ခေါ်သွားခံရပြီး အခုဆိုရင် လက်ဝဲရံရဲ့ ကြင်ယာတော် တောင် ဖြစ်နေပြီ! "

" ငါကတော့ အခုချိန်ထိ ဒီစခန်းမှာ စစ်သုံ့ပန်း အနေနဲ့ သုံးလ လုံးလုံးဒုက္ခ ခံနေရတာ "

စိတ်သဘောထား ကောင်းမွန်လှတဲ့ ဟွားရန်း နိုင်ငံရဲ့ မင်းသမီးတစ်ပါးဆီက ယခုကဲ့သို့ စကားထွက်လာတာ ကြားရတော့ ဆောင်းဟွန်း အနည်းငယ်တော့ အံ့ဩမိပါသည်။

" မနာလိုလိုက်တာ နင်က ငါ့ထက်ဘာတွေများ သာနေလို့ လက်ဝဲရံသခင်က နင့်ကို ကြင်ယာတော် တင်မြောက်တာလဲ "

ချော‌မောလှတဲ့ ရုပ်ရည်ဟာ အတွင်းစိတ်ပုတ်ပုတ်အား ဖုံးကွယ်ထားလို့နေ၏။ မနာလိုစိတ်တို့ ဒေါသတို့ လောင်ကျွမ်းနေတဲ့ စိတ်သည် သူမ၏ နှင်းဆီပွင့်ချပ်နှုတ်ခမ်းလေးအား တုန်ရီနေစေသည်။

ဆောင်းဟွန်း သက်ပြင်းတစ်ချက်ချ၏။

ပူလောင်လိုက်တာ။ အမတော်ကို ကြည့်ရတာ ‌ပူလောင်လိုက်လေခြင်း။ မောင်နှမအချင်းချင်းပဲ ဟာကို ဘာတွေများ မနာလိုစရာတွေ ရှိနေလို့လဲ။

" နင်အဲ့မှာ ရှိနေတဲ့ တစ်လျှောက်လုံးငါ့ကိုနင်သတိရလား ဟမ်!! တစ်ချက်လေးတောင် မတွေးမိဘူး မှတ်လားငါဘယ်လိုနေလဲဆိုတာ "

အချိန်တိုင်း ၊ မိနစ်တိုင်း ၊ စက္ကန့်တိုင်း ပတ်ခ်ဆိုရာ ဆိုတဲ့ နင်ကျန်းမာအောင် ၊ အဆင်ပြေအောင် ငါ့မှာ ဆုတောင်းလိုက်ရတာ။

ပြောချင်တဲ့ စကားတို့ဟာ စိတ်ထဲမှာတော့ တောင်ပုံယာပုံနေပင်မဲ့ တကယ့်တကယ်တမ်းတော့ ထွက်ကျမလာခဲ့ပေ။ ကိုယ့်အမတော် ကိုခံမပြောရဘူး ဆိုတဲ့ မယ်တော့်ရဲ့ ဆုံးမစကားတို့ဟာ နားစည်ထက် ပဲ့တင်ထပ်လျက်။

ဆောင်းဟွန်း အနားသို့ကပ်ကာ နှစ်ကိုယ်ကြားလေး ဆိုတဲ့စကားသည် ဆောင်းဟွန်းအား အကြီးအကျယ် တုန်လှုပ်စေသည်။

" နင့်သရုပ်မှန်ကို ငါဖော်ထုတ်ပြမယ် "

" ပတ်ခ် ဆိုရာ!! "

ရွယ်မိလိုက်တဲ့ လက်သည် သူ၏ အမတော် ဆိုတဲ့ အသိလေးကြောင့် လေထဲမှာပင် ရပ်တန့်သွားလေသည်။

မချိုမချဉ် ပြုံးပြလာတဲ့ သူမ သည် ဆောင်းဟွန်း ကိုယ်တိုင်တောင် သူ့ရဲ့ အမတော်လို့တောင် မခေါ်နိုင်။

" ဒိုဟျောင်း ဒီအမျိုးသမီးကို ‌အရှင့် ရှေ့မောက်က ခေါ်သွား "

လက်ဝဲရံရဲ့ တစ်ချက်လွှတ်အမိန့်တော် အတိုင်း သူမအား ထိုနေရာမှ ခေါ်ထုတ်သွားလေ၏။

" ဟွန်း "

" သူ့ကို လွှတ်ထားလို့မရဘူး မူရာ.. "

" သရုပ်မှန်ပေါ်သွားမှာ ဆိုးလို့လား အရှင်သိပြီးပြီ ဟွန်းရဲ့ ဘာမှမကြောက်နဲ့ "

အရည်ကြည်များ ဝေ့နေတဲ့ ဆောင်းဟွန်းရဲ့ မျက်ဝန်းငယ်သည် လှပလွန်းပါသည်။

" ငါကိုယ်တော်တို့ နားရအောင် နေရာစီစဉ်ပေး စစ်သူကြီး မင် "

" မှန်လှပါ "

-----

ညောင်စောင်းပေါ် ထိုင်ရင်း ဆောင်းဟွန်း အတွေးလွန်နေမိသည်။ သိုးရေချုံထားတဲ့ ဝံပုလွေ ဖြစ်တာကြောင့် သူမဟာ သေချာပေါက် ဆောင်းဟွန်းရဲ့ သရုပ်မှန်ကို ဖော်ထုတ်ပေလိမ့်မည်။

သူ့သရုပ်မှန်ပေါ်ရင် သေချာပေါက် ထိခိုက်မှာက မူရာ့ရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာ။ နာမည်ကြီး ဒဏ္ဍာရီလာ မိစ္ဆာ ဘန်ဂျမင် အား ကြင်ယာတော် တော်ထားသည် ဆိုသည်ကမဖြစ်သင့်တဲ့ အရာ။ မိစ္ဆာနဲ့ လူသားဆိုတာ မိုးနဲ့မြေလို ကွာခြားတဲ့ အရာ။

" ဟွန်းရေ မောင်တော် သစ်သီးသယ်လာတယ် "

မျက်စိရှေ့က သစ်သား စားပွဲလေးအားကြည့်ရင်း အတွေးလွန်နေတဲ့ ဆောင်းဟွန်း။

" ဟွန်း "

" အာ.. မောင်တော် "

မောင်တော်?

မောင်တော်?

တစ်လျှောက်လုံး 'မူရာ' သာ ခေါ်နေကြ ဟွန်းက သူ့ကို 'မောင်တော်' လို့ခေါ်တယ်။ မဖြစ်နိုင်လေစွ။

" ‌ဟွန်း မောင့်ကို မောင်တော် လို့ခေါ်လိုက်တာလား "

" အင်းလေ လာပါ ကြောင်မနေနဲ့ ဗိုက်ဆာတယ် "

" မှန်လှပါ မင်းသားလေး သုံးဆောင်ဖို့အတွက် ကျွန်တော်မျိုး ဤ သစ်သီးဝလံများအား သယ်ဆောင်လာပါတယ် ဘုရား "

နီညိုရောင် ခြင်းလေးအတွင်း ရှိတဲ့ သရက်သီးမှဲ့ ၊ ပန်းသီး စပျစ်သီး နှင့် အခြားသော သစ်သီးဝလံများ။ ဝါဝင်းကာ တောက်ပနေတဲ့ သရက်သီး တို့အား သေချာအခွံနွှာပေးရင်း ဆောင်းဟွန်း လက်ထဲ ထည့်ပေး၏။

" ကောင်းလား "

" ချိုနေရောပဲ "

" ကြိုက်ရင် ပြီးပါရောဗျာ "

အသီးအား တမြု့မြု့စားနေတဲ့ ဆောင်းဟွန်း အားပုံဖော်ရရင် ပင်ကွင်းလေး တစ်ကောင်နှင့်တူသည်။ ရယ်လိုက်တိုင်း ပေါ်လာတဲ့ အစွယ်လေး နှစ်ချောင်းတို့ဖြင့် သွေးစုပ်ခြင်းအား ၊ ခံခဲ့ရတဲ့ သတ္တဝါတွေကို မူရာ အားကျမိပါသည်။

" ဟွန်း စိတ်မဆိုးဘူးလို့ ကတိပေး "

" ဘာမေးမလို့တုန်း "

" လူသွေးစုပ်ဖူးလားဟင် "

" ဟင့်အင်း သေပြီးသား တိရစ္ဆာန်တွေရဲ့ သွေးပဲ သောက်တာ "

ကျစ်!

ပြည့်ရှင်မင်းရဲ့ လက်ဝဲရံ ၊ နတ်ရွာစံပြီးသော အရှင်မင်းမြတ်၏ သားတော် မူရာ့ရဲ့ သွေးကို စုပ်ကြည့်ပါလားကွာ။

" အဲ့ ချစ်စရာအစွယ်လေး နဲ့ ကိုက်- အား!! "

စ ချင်‌စောများကာ ဆောင်းဟွန်းရဲ့ အစွယ်နား ကပ်လာတဲ့ ‌လက်ညိုးလေးသည် အစွယ်လေးအား အသုံးပြုကာ ကိုက်ချင်း ခံခဲ့ရ၏။

" နာလိုက်တာ "

" အဲ့တာများ ငါသွေးစုပ်တာ ခံချင်နေသေးတယ် "

ဆူပုတ်ပြတဲ့ မျက်နှာ ခပ်ချောချောအား မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဆောင်းဟွန်း နမ်းလိုက်မိသည်။

ဖိကပ်သွားတဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်စုံတို့သည် ခနအကြာတွင်တော့ မူရာ့၏ စုပ်ယူချင်းအား ခံလိုက်ရ၏။ နူးညံ့သည့် ပဒုမ္မာနှုတ်ခမ်း လွှာတို့သည် မရိုးအီနိုင်တဲ့ အနမ်းအား ပေးစွမ်းသည် ၊ သိုင်းဖက်လိုက်တိုင်း ပါလာတတ်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ငယ်ရှိ ခါးသွယ်သွယ်လေးသည် ရူးခါစေသည်။

သိက္ခာတောင် မထိန်းနိုင်တော့တဲ့ အထိ လက်ဝဲရံ သခင်လေးသည် ပတ်ခ်ဆောင်းဟွန်း ဆိုတဲ့ မင်းသားလေးအား သဲသဲလှုပ်ချစ်ပါသည်။

" ငါကြောက်တယ် "

" ဘာကို ကြောက်တာလဲ "

" ဆိုရာ့ရဲ့ အကျင့်ကို ငါပဲသိတယ် သူကပြောရင် ပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်တယ်- "

" ရှူး.. "

တုန်လှုပ်စွာ ပြောလာတဲ့ ဆောင်းဟွန်း၏ နှုတ်ခမ်းနုနုထက် မူရာ့ရဲ့ လက်ချောင်းသွယ်သွယ်ဟာ ဖိကပ်လျက်။

" မောင်တော်ရှိတယ် အရှင်မင်းမြတ်ရှိတယ် အရှင့်ကြင်ယာတော် ရှိတယ် ဟွန်းဘက်မှာ မောင်တော်နဲ့ အရှင် ရှိနေပြီးသားကို ဘာကိစ္စ ကြောက်ရမှာလဲ "

------

Chung Ae ၏ အမှောင်တစ်နေရာ ၊ ပြည့်တန်ဆာ များနှင့်သာ ပြည့်နှယ့်နေသည့် တစ်နေရာ။ သာမန်မိန်းကလေးတွေ မလာရဲတဲ့ တစ်နေရာ အန္တရာယ်တြိဂံ။ လောင်းကစားဝိုင်း ၊ အရက်ဆိုင် နှင့် တရားမဝင် အလုပ်တွေ လုပ်နိုင်တဲ့ တြိဂံ။

လူ‌တွေပြည့်နှယ့်နေတဲ့ လမ်းအတွင်း ကောင်မလေး တစ်ယောက်သည် ရှေ့ဆောင်လမ်းပြဖြစ်နေသော အရပ်ရှည်ရှည် ထောင်ထောင် မောင်းမောင်း၏ ကောင်လေးနောက် လိုက်ကာ အရက်ဆိုင်သို့ ဦးတည်နေလေသည်။

" ဘာသောက်မလဲ "

" ဘယ့်ဟျွန်း နဲ့တွေ့ချင်တယ် "

" ဘယ်သူလဲ "

နှာခေါင်း၌ အုပ်ထားသော အဝတ်စအား ဖယ်လိုက်တဲ့ ကောင်မလေးကြောင့် လာမေးတဲ့ကောင်လေးရဲ့ မျက်နှာဟာ ထိတ်လန့်လျက်။

" ပတ်ခ်‌ဆိုရာ "

" အွန်း ပတ်ခ်ဆိုရာက တွေ့ချင်နေတယ်လို့ ပြောလိုက် "

" ဟုတ်ဟုတ် "

အရက်ဆိုင်၏ အနောက်ထဲသို့ ဝင်သွားပြီး ခနအကြာ ပြန်ထွက်လာကာ ဘယ့်ဟျွန်းက ဝင်ခွင့်ပြုကြောင်း ပြန်ပြောသည်။

" ထိုင်ပါ ဆိုရာရှီး ပြောပါအုံး ဘာကူညီရ
မလဲ "

" ပတ်ခ်ဆောင်းဟွန်း ကိုလုပ်ကြံချင်တယ် "

ဘယ့်ဟျွန်းရဲ့ မျက်ဝန်းတို့ဟာ ဝိုင်းစက်သွား၏။

" လက်ဝဲရံသခင်ရဲ့ ကြင်ယာတော် မဟုတ်လား "

ဆိုရာဟာ စိတ်ညစ်စွာ ခေါင်းညှိမ့်၏။

" ဟုတ်တယ် "

" မလုပ်ပေးနိုင်ဘူး "

" ဘာလို့လဲ "

မျက်ခုံးထူထူတို့အား ပင့်လျက်သူမဟာ ခနဲ့သည့် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်ကာ မေးခွန်းထုတ်လေသည်။

" လက်ဝဲရံရဲ့ ကြင်ယာတော်ကို ငါမသတ်နိုင်ဘူး "

" အဲ့ကောင်က ရိုးရိုးတန်းတန်းတော့ မသေနိုင်ဘူး အဲ့တာကြောင့် ငါမင်းဆီလာတာ "

အထက်စီးဆန်လွန်းလှသည့် ဆိုရာသည် တစ်ချိန်က မည်သို့ပင် မင်းသမီးဖြစ်စေကာမူ ယခုအခါ‌တွင်တော့ Chung Ae နိုင်ငံ မြောက်ဘက် စစ်စခန်း၏ စစ်သုံ့ပန်း တစ်ဦး‌သာဖြစ်သည်။

" လုပ်ကြံချင်တာများ မင်းဘာသာ လုပ်ပေါ့ "

ဂုဏ်သိက္ခာတို့ ထိခိုက်သွားတဲ့ မင်းသမီးဟာ မျက်မှောင်တို့အား ကြုံ့လျက် ဘယ့်ဟျွန်းအား ကြည့်လေသည်။

" နာမည်ကြီး ဒဏ္ဍာရီလာ သတ္တဝါ ဘန်ဂျမင် ကိုသိတယ်မဟုတ်လား ဘန်ဂျမင်ဆိုတဲ့ အဲ့မိစ္ဆာက ပတ်ခ်ဆောင်းဟွန်းပဲ အဲ့ကောင်ကို လွယ်လွယ် နဲ့သတ်လို့ရမှာမဟုတ်ဘူး "

" ငါပြောပြီးပြီ မလုပ်ပေးနိုင်ဘူးလို့ "

ဆိုရာက ခနဲ့သလို ရယ်မော၏။

ထို့နောက် ထင်းရှူးတို့ဖြင့် ပြုလုပ်ထားတဲ့ စားပွဲကြီး၏ အလည်ဗဟိုသို့ အနီထုပ်လေးအား ပြစ်တင်ပေးလိုက်၏။

ထိုအိတ်ထဲတွင်တော့ အသပြာ ရွှေဒင်္ဂါးများနှင့် လက်ဝတ်ရတနာများ။ မင်းသမီးတစ်ပါး လို့ပြောစရာမလိုအောင် ရှားပါး ရတနာအမျိုးအစားများဖြင့် စီချယ်ထားသော လည်ဆွဲ လက်စွပ် များ။

" ကောင်းပြီ သန်ဘက်ခါလောက် လက်နက်တွေလာယူ "

အသပြာဟာ အသက်ရှင်သန်နေတဲ့ လူသားတို့အား ရုပ်သေးရုပ်ပမာ ကခုန်စေရန် အမိန့်ပေးနိုင်တဲ့ အရာလိုမျိုး။

" ကောင်းပြီ "

ထ ထွက်သွားတဲ့ ထိုမင်းသမီး၏ နံဘေး၌ မကောင်းသည့် အငွေ့အသက်တို့ဟာ ဝေ့သီလျက်။ ‌လူကြီးတွေ ပြောနေကြ လူတိုင်းတွင် ကောင်းတဲ့ စိတ်နဲ့ ဆိုးတြို စိတ်တို့ဟာ ဒွန်တွဲနေပါသည်တဲ့။

သို့သော်။

သူမတွင်တော့ မကောင်းတဲ့စိတ်သာ ရှိသည်ဟာ ဘယ့်ဟျွန်း ကောက်ချက်ချမိသည်။ ဤမျှပင် မွေးချင်းမောင်ဖြစ်သူကို မနာလိုနေတဲ့ သူမ ကို ဟွားရန်းရဲ့ မင်းသမီးလို့ ပြောရန် လုံးဝ မထိုက်တန်ပေ။

အမိုက်အမဲကို ခွင့်လွှတ်ပါ အရှင်။

------

မှောင်မိုက်နေနဲ့ ကောင်းကင်ယံဟာ ကြယ်လေးတွေရဲ့ ကျေးဇူးတော်ကြောင့် လှပစွာတည်ရှိနေလေ၏။ တစ်လက်လက် တောက်ပနေတဲ့ ကြယ်လေးတွေရဲ့ ကြား၌ ဖိုးလမင်းဟာ မြက်ခင်းပေါ်ထိုင်နေတဲ့ ဆောင်းဟွန်းအား ပြုံးပြလျက်။

သဘာဝအတိုင်း ရှည်လျားတဲ့ မျက်တောင်တို့နှင့် သွယ်လှလှ နှာတံတို့သည် ဘေးတစောင်း အနေအထားဖြင့် လှပလွန်း၏။

ဝတ်ရုံတော် ပန်းနုရောင်သည် ဖြူဖွေးဖွေးအသားအရည်ထက် လှပသည်ထက် ပို၍ လိုက်ဖက်နေ၏။ ခါးလောက်ထိ ရှည်လျားတဲ့ ဆံနွယ်နက်နက်တို့သည် တစ်ဝက်စည်းခြင်းခံထားရ၍ ကျောပြင်ကျယ်ကျယ်ထက် နေရာယူနေ၏။

" ဟွန်းငယ် "

" ဟင် "

အနားသို့ ရောက်လာတဲ့ လက်ဝဲရံ (ခ) ပတ်ခ်ဆောင်းဟွန်းရဲ့ မောင်တော်။ ကောင်းကင်ယံထက် မော့ကြည့်ရင်း မူရာဟာ စကားဆိုလေသည်။

" ငယ်ငယ်တုန်းပ ကြယ်လေးတွေကို ရေတွက်ဖူးလား "

" မြောက်မြားလှတဲ့ ကြယ်လေးတွေကို ငါက ဘယ်လိုလုပ် ရေတွက်နိုင်မှာလဲ "

" ဟုတ်ပနော် ကြယ်လေးတွေက မောင်‌တော့်အချစ်လိုပဲ ဟွန်းရဲ့ ရေတွက်ဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ဘူး "

မီးတုတ်၏ အကူအညီဖြင့် ဆောင်းဟွန်း၏ အလှ အားမြင်နေရသည့် ကြားမှ ရှက်သွေးဖြာသည့် ဆောင်းဟွန်းဟာ စိတ်လှုပ်ရှားဟန် ဝတ်ရုံတော် လက်အစများအား စွဲချ၍ မျက်နှာများ နီမြန်းစပြုလာ၏။

" မျက်နှာတွေ နီနေပြီ "

စနောက်ချင်ဟန် အသံဖြင့်ဆိုလာတဲ့ မူရာ့ရဲ့ လက်မောင်းအား တစ်ချက်ရိုက်မိလိုက်သည်။

" ခွေးကောင်လေး "

" ဟားဟား "

" ဒါနဲ့ မူရာ ၊ ငါသေသွားရင် မင်းငိုမှာလား "

မူရာ့ရဲ့ အပြုံးတို့ဟာ ချက်ချင်းဆိုသလို ပြုတ်ကျကာ အဖက်တောင်မဆယ်နိုင်တော့သည်အထိ ဖြစ်သွားလေသည်။ ပါးနုနုနှစ်ဖက်အား အုပ်ကိုင်ရင်း..။

" ဒီမှာ ဟွန်း မင်းမရှိတဲ့ကမ္ဘာမှာ ကိုယ်ကငိုကြွေးရင်း ရှင်သန်မယ်မင်းထင်နေတာလား "

လေးနက်မှုတို့ ပြည့်နှံ့နေတဲ့ လေသံဟာ ဆောင်းဟွန်းအား ရင်ခုန်အောင် အမိန့်ပေးနေလေသည်။ ဩရှရှ လေသံ ၊ မြတ်နိုးမှုတို့ ပြည့်နေတဲ့ မျက်ဝန်း ၊ ချောမောလှသည့် မျက်နှာ။

" အဲ့အစား မင်းရှိတဲ့ကမ္ဘာကို ကိုယ်ကလိုက်လာမှာ "

ချစ်တတ်လိုက်တာ ၊ ချစ်တတ်လိုက်တာ မူရာရယ်။

" ချစ်တယ် မူရာ "

" မောင်တော်လဲ ချစ်တယ် "

‌လရောင်အောက်တွင် ချယ်သခဲ့တဲ့ အနမ်းပန်းချီတို့၏ လှပမှုသည် သမိုင်းတွင် ထင်ကျန်ရစ်ခဲ့ပေမည်။

-------
12.3.2024