-ვალე...როგორ შემაშინე... თავს როგორ გრძნობ?
გუკი ვალეს ჩაეხუტა.
-ჯიმინ...
ვალე საწოლიდან წამოხტა.
-ჯიმინთან უნდა წავიდე!
-გაჩერდი ორი წამი ჯერ აზრზე მაინც მოდი.
-ჯიმინს უნდა ავუხსნა ყველაფერი.
ოთახში ვალეს მამა შემოვიდა.
-სახლიდან ფეხს ვერ გაადგავ!
-გამიშვი!
-არა თქო!
კაცმა ვალეს ხელი გაარტყა.
-რას აკეთებთ!?
გუკი ვალეს გადაეფარა.
-გაუშვი გუკ მომკლას! იქნებ დაგიჭირონ და ციხეში ამოლპე!
-როგორ ბედავ!?
-შენ როგორ ბედავ!? ხვალვე წავალ და ქორწილიც ჩაგეშლებათ!
დაიღრიალა გუკიმ.
-რა ადამიანი ხარ შენი საკუთარი შვილია! ბიზნესის გამო მზად ხარ პირველ შემხვედრს გაატანო!
პირველად გავიცანი ასეთი კეთილი, თბილი და მზრუნველი ადამიანი, შენ კი მას აბოროტებ.
-მეტს არაფერს იმსახურებს!
-ხო!? და შენ რას იმსახურებ!? საკუთარ შვილს დააჯერე რომ თავისი დედის სიკვდილშია დამნაშავეა!
ვალეს ცრემლები წამოუვიდა.
-რატომ არ უყვები რომ შენი ცოლი შენს გამო მოკვდა! რამდენჯერ ცემე ორული, შენს გამო ინვალიდი დარჩა!
ვალეს ბნედა დაეცა მთელი ცხოვრება ის საკუთარ თავს ადანაშაულებდა.
-გუკ... ეს სიმართლეა?
-კი ვალე!
ვალემ მამამის გახედა.
-მამა...
-მაპატიე შვილო.
-არა! არასდროს გაპატიებ!
უეცრად კაცმა გულზე ხელი მოიჭირა, გათეთრდა და ჩაიკეცა.
ვალემ გაანალიზებაც ვერ მოასწრო, ისე აღნოჩნდა საავადმყოფოში.
-გუკ ეს ყველაფერი საიდან გაიგე?
-მამაჩემმა მითხრა.
-არც კი ვიცი რა ვქნა... ამდენი წელი...
გუკი ვალეს ჩაეხუტა.
-ვალე ჯიმინთან წადი.
გუკიმ ვალეს ტელეფონი მიაწოდა.
-მამაშენმა მისწერა სანამ შენ უგონოდ იყავი.
,,ჯიმინ მადლობა ყველაფრისთვის, საუკეთესო იყო შენთან გატარებული დრო. სამწუხაროა მაგრამ ადამიანები იცვლებია, გრძნობები კი...
ეხლა ჩემს გულში გუკია და სხვა არავინ.
მაპატიე❤️"
ვალემ ტელეფონი კედელს შეალეწა.
-ნაბიჭვარი კაცი! როგორ გაბედა!? არ შევარჩენ!
-ვალე ეხლა ისტერიკის დრო არაა, ჯიმინთან წადი.
-მადლობა გუკ... საუკეთესო ხარ.
გუკიმ ვალეს ცრემლები მოწმინდა.
-გაიქეცი.
ვალე ჯიმინის სახლში გავარდა, მისვლის თანავე ვალე ისტერიულად აბრახუნებდა კარებზე.
-ჯიმინ! გააღე გთხოვ!
კარები მაღალმა შავგვრემანმა გოგონამ გახსნა.
-ვინ ხარ!? ჯიმინი სადაა!?
-წასულია...
გაოცებული სახით თქვა უცნობმა გოგომ.
-მისი ზედა...
ვალე სახლისკენ გაბრუნდა, ჭიშკართან კი ჯიმინს შეეჯახა.
-წიწილა...
-აქ რა გინდა!?
-ჯიმინ ყველაფერს აგიხსნი, ორი წუთი მომეცი გთხ...
-ვალე შენი დანახვა არ მინდა! გუკისთან წადი!
-მამაჩემა მოგწერა, ჯიმინ ტყუილია.
-მხოლოდ შერტყობინება რომ იყოს დავიჯერებდი... წადი!
-ჯიმინ გთხოვ მომისმინე.
-გააჯვი! აღარასდროს დამენახო!
-ჯიმინ ამდენწლიანი ურთიერთობის შემდეგ არ ვიმსახურებ იმას რომ ორი წუთი მაინც მომისმინო?
-არა! ისევე ძლიერად მძულღარ როგორც ოდესღაც მიყვარდი.
-ჯიმინ...
ვალეს ცხოვრება დაენგრა, მისი ყველაზე საყვარელი ადამიანი მას უხეშად და ცივად იშორებდა.
-ჯიმინ ვიღაც გოგო იყო მოსული.
-დაივიწყე, შენ რაქენი მოეწყე?
-კი, რაღაც მაისური ვნახე...
-ჩემია, არაფერია გეცვას, დედა მალე მოვალა და საჭმელს მოამზადებს.
-კარგი ძამიკო.
-ლიზა, როზა რაც გქვია... ბავშობაში მყავხარ ორჯერ ნანახი, ის ფაქტი რომ ერთი გვარი გვაქვს არაფერს ნიშნავს.
-მაპატიე...
-შენი გართობის ხასიათზე არ ვარ.
ჯიმინი თავის ოთახში გამოიკეტა და ვალესთან ერთად გადაღებულ ფოტოებს ათვალიერებდა.
რატომ გამიკეთა ეს!? რა დავუშავე!?

ვლადის სახლში.
-ძამიკო...
-ვალე რა გჭირს? რატომ ტირი?
-გთხოვ! გევედრები მალე წამიყვანე აქედან!
-დამშიდდი დაიკო და ისე მელაპარაკე, რა მოხდა? მამამ რამე დაგიშავა?
ვლადმა ვალე შიგნით შეიყვანა.
-რა მოხდა სიხარულო? ვინ გაგანერვიულა?
-დედა... მამამ...
ვალე ბოლოხმაზე ტიროდა.
-მამასგამო დედა ინვალიდი დარჩა, ამდენი წელი თავს ვიდანაშაულებდი და... და...
ვალე ვლადს ჩაეხუტა.
-გთხოვ აქედან მალე წამიყვანე, საშინელი რაღაცეები გავიგე და ჯიმინი... ძამიკო ჯიმინი დამშორდა, ვიღაც გოგოსთანაა ეხლა.
-რა გაიგე? მომიყევი.
-მამას გამო დედა ინვალიდი გახდა და მერე მამამ... მამამ... მოკლა.
-ნაბიჭვარი!
-ძამიკო შენ არ იცოდი?
-დედა რო დაორსულდა მამამ სხვა ქალაქშუ გამიშვა, რო ჩამოვედი მითხრა რომ მშობიარობის გამო ფეხები წაერთვა და თავი მოიკლა, შენ საიდან გაიგე?
-გუკიმ მითხრა, მამამისმა გაიგო და გაარკვია.
-ნაბიჭვარი! დაიკო და ჯიმინი რატო დაგშორდა? რა მოხდა?
-მამამ დაგვაშორა... რაღაცეები მიწერა, მასთან რომ მივედი ვიღავ გოგო დამხვდა მაგის მაოსურით.
-ჩემო პატარა...
-ლაპარაკიც კი არ მაცალა, ძამიკო აღარ ვიცოდი სად წავსულიყავი.
-დაიკო ხვალ დილითვე წავალთ, გპირდები, ეხლა კი მითხარი თან რამე საბუთები გააქვს?
-ჩანთაში მაქვს პირადობა.
-საკმარისია, ხვალ დილით მანქანით წავალთ.
-შენ გარდა არავინ მყავს ძამიკო.
ვლადმა ვალეს ლოყაზე აკოცა.
-ცუდზე არ იფიქრო, წადი დაიძინე, ხვალ დიდი გზა გველის.
-ძამიკო სად დავიძინო?
-ჩემს ოთახში.
-ჩემთან დაიძინებ? როგორც ბავშვობაში.
-კი დაიკო, გახსოვს ბავშობაში ჩემს ხელზე ჩამოკონწიალებულს რომ გეძინა?
-კი, ისიც მახსოვს მამა რომ სჯიდა და ჩემთვის ტკბილეულობა რო მოგქონდა.
ვალე და ვლადი საწოლში მოთავადნენ.
-ტკბილიძილი პრინცესავ.
-მიყვარხარ ძამიკო.
-მეც.
ვალე ვლადის ხელს ჩაეხუტა და დაიძინა, სანამ ვალეს მშვიდათ ეძინა გუკი ვალეს მთელს ქალაქში ეძებდა.
მეორე დილით და-ძმა გაემგზავრა, ანერვიულებული გუკი კი სკოლაში ჯიმინს ეძებდა.
-ჯიმინ ვალე სადაა? ღამე შენთან დარჩა?
-გააჯვი თორე დაგარტყავ!
-რა!?
-რაც გაიგე! თქვენ ურთიერთიბაში ნუ მრევ!
-რა ურთიერთობაში!? შეტყობინება მამამისმა გამოგიგზავნა.
-ფოტოებზე რას იტყვი!?
ჯიმინმა  გუკის მუშტი გაარტყა.
-ნაბიჭვარო!
-რა ფოტოები?
ჯიმინმა გუკის ფოტოები აჩვენა.
-ეგ გოგო ჩემი ყოფილია, სახე არსად უჩანს, მხოლოდ ერთგან, მაგ დღეს უბრალოდ გავისეირნეთ.
-ჩემი ნაჩუქარი სამაჯურია.
-ეგეთი ქვეყანა იყიდება.
-ხო ხო პარკში ჩახუტებულები მაგიტო იჯექით.
-ატირებული და აკანკალებული იყო, სხვათაშორის შენს გამო.
-ჩემ გამო?
-ხო, არაფრის ახსნა არ აცადე და გააგდე.
ჯიმინი იატაკზე დაჯდა.
-ვალე... რა გავაკეთე? ჩემი გოგო...
-გუშინ შენთან წამოვიდა შესარიგებლად და მთელი ღამე სახლში არ ყოფილა.
-ვლადთან იქნება.
-ვლადი?
-ვალეს ძმა, წამოდი მალე!
რათქმაუნდა ჯიმინს ვალე არ დახვდა.
-ახალგაზრდებო ვის ეძებთ?
-აქ ბიჭი ცხოვრობდა.
-გამთენიისას თავის დასთან ერთად სეულში წავიდა.
ჯიმინს ბნედა დაეცა, მან გაანალიზა რომ საკუთარი ხელით დაანგრია ამდენი წლის ურთიერთობა.