"Hoy sue!!" Tinapik ako ni Bastian, nawala ako sa pag ka-kabalisa. Hindi ko namalayan na narito na pala kami sa shop, nakakapag taka lang at hanggang ngayon ay apektado parin ako ng kaganapan kanina.

"Huh? Ano iyon?"

"Order mo, kanina kapa. Anong flavor?" Bastian "Sue-"

I think a little moment, at tumingin sa menu ng flavor, and yes i found what i want.

"French vanilla" Sabi ko.

"Tanga. Sarado nga diba yung coffee shop. Nasa milk tea-han tayo!, diba nga?"

"Ayy!?" Natatawa nalang din' ako sa sarili ko, "Salted caramel."

"Ah okay? Away mo ng okinawa??" Bastian

"Nag tanong kapa kung ikaw den' naman pipili!?." I retorted.

"Puro ka kasi salted caramel. Iba naman!!"

"Ayoko!!"

"Ma'am, sr. Mag sadarado na po kami? Wala parin po ba kayong order??" Ani ng nag  be-benta.

"Mag sasarado ng ganitong oras!??, huh. talagaa ba? At this hour? Eh mag aalasais palang??!!"

"Bastian.."

"Ah opo eh, pasensya na pero bibili po ba kayo?"

"Wag nalang salamat sa lahat!!"

Hinatak ako ni bastian sa labas, ramdam ko ang init ng dugo niya sa oras na ito.

"Grabe ka naman!!" Pauna ko,"Malay mo ganon lang talaga ang oras ng closing nila isa pa baka pagod yung tao at gusto lang  naman niya umuwi after ng rush hours?"

Hindi siya kumikibo. At talaga namang pinag aalala ako ng lalaking ito...

"Hoy Sebastian!!"

Natigil siya sa pag lalakad, damang dama ko rin ang nangangamba niyang damdamin na ngayon ay nag paudyok rin sa akin na manahimik. Pero hindi ako nag patinag, nag lakas loob akong harapin siya at tanungin sa kung anong bagay na nararamdaman niya...

"Ano ba kasi ang problema?"

"Ako dapat ang mag tanong niyan sayo." Bastian.

Huh?

"Huh?? Bakit naman?"

He breaths deeply and said.."Nag aalala na ako sayo okay. Tinatanong kita pero heto ka nakatulala, malalim ang iniisip. Dahil ba kanina? At sa putanginang minatosaki nayon?"

"Bastian. Hindi naman"

"Inaantok?"

"Siguro.."

Natahimik siya at dumiretso nalang sa pag lalakad. Hindi man maganda ang mag sinungaling ngunit, makakatulong naman ito para hindi na siya mag alala pa.

Pag kadating sa apartment agad agad akong sumalampak sa couch at ipinahinga ang katawan kong bagsak, halos gusto ko nalang matulog o dikaya ay humiga habang kumakain.

"Ano nga ulit yun, bahala na pala..."

Binuksan ko ang cellphone ko at nag scroll sa tiktok para panoodin ang sikat na tiktoker na si Dace Williams...

[Drop it to the flow plays]

Message...

Sue, uminom ka ng gamot, nako kukutusan talaga kita.

Hays. Si tukmol, oo na!! Thankyou. Nanood lang ako ng tiktok.

Tiktok?

Oo, isa pa itong si muning nakahiga sa tiyan ko

[Picture send]

ang cute niya diba?

Aww totoo.  At oo wag morin siya kalimutan pakainin, matulog kaden ng maaga kaya ka balisa eh.

Noted, salamat sa pag alala.

Goodnight. 

Goodnight.

I take my medicine inside the shelf. I also prepare for my meal, para bago matulog ay may laman naman ang tiyan ko. I open up the lid and took a piece of buspirone so i can just drink it after i ate.

[Gasp]

Minsan hindi ko nalang mapigilang umiyak sa tuwing sinusubukan kong uminom ng gamot, hindi ko maisip kung papaano ako nahantong sa ganito lalo na't sa kagaya pa ni bastian na isang working student ay nadadagdagan ang pag hihirap niya lalo na't sa kagaya ko. I asked him to stop and pursue his dreams without me, but still he chose me. Ayokong masira ang expectations niya saakin, even if  i try my best, kaso lahat ng lakas ko hanggang doon lamang sa kung ano ito, hanggang duon nalang sa bagay na kinakaya ko...

[Message pop ups]

Hoy, have you drink your meds naba?
Baka umiiyak ka na naman ah.

I swept my tears, and type.

Opo kuya, papainom palang ng gamot.
I hate to say this but, how do you know?

Sue. I been with you since we're kids.
Wag ka na umiyak okay?

I smile and laughed. He never lost a chance to make me smile, whenever i cry.

He always there even if i can't feel him.

Which reminds me to be tough and to fight. So i take this meds and drink it. I guess he's still with me kahit na nangyari ang mga tampuhan. Nakakahiya man pero isa lang naman akong tao na humihingi ng attention at pag mamahal.

....

"Busy?" Bastian.

Sumulpot siya sa likuran ko dito sa locker, tumitingin kasi ako ng mga libro and yes it is Wednesday at nakalipas na ang ilang araw..

"Ahh hindi, hinahanap ko lang yung mga books kasi pupunta ako ng library. Bakit mo pala natanong?."

I gaze at his gersey, it suits in him lalo na't kulay blue ito, nakakapag taka at sumasali na siya sa sports. Ni art clubs lang naman ang interest niya, pero at least i see him having interest in trying new things.

"May laro kayo?"

"Oo, niyaya ako ni damian sumali sa basketball. Dahil may league sila ngayon.."

"Ahh ok."

Well louix been a good influence to him since the day he came to our section. He always makes me impressed.

"Bakit nga pala parang taranta ka?, gusto mo tulungan kita?"

"Oh sure," i insisted,"iba-balik ko na sana itong books, due date na kasi sila baka hindi ako pahiramin. Like okay lang ba kuya??"

"Oo naman okay lang. Siya nga pala sue baka pag katapos ng laro namin, laro na naman kami soccer nako, kung hindi lang umabsent si alam mo na baka hindi ako alanganin sa soccer." Bastian

"Ahh okay, go lang." Ani ko." Like ikaw ang pinalit ano?"

"Oo.." he said, and continues.."In advance baka antayin mo pa ako, if manood ka punta ka nalang o ikaw bahala kahit umuwi kana."

"Titignan ko mamaya."

"Okay."

We both smile to each other.

"Ito? Kasama ba to?"
He asked as he lend the book he found.

"Yes, actually may tatlo pa."

"Isang dozena ba naman ata iyang books sa locker mo!!, mag bawas kana. Tapos yung pag kakagalay mo hindi pa kita title. Mahihirapan katalaga niyan!!" Bastian.

"Taktik ko yan para hindi nila malaman!!"

"Ano ba binabasa mo?, bold?"

"Hoy gago, hindi."

"Hello Sue!!" Louix." Sorry to bother pero pwede ko ba mahiram si Bastian?"

I look at him, at oo yung soot niyang jersey literally fit's at his. I can also see his masculinity kahit na payat siya. Inshort pogi.

"Sure louix. Go lang!!"

"Okay, thankyouu." Louix." Ikaw sue? Makakapunta ka?"

"Hmm titignan ko, may errands pa kasi ako."

"Punta ka ahh, kung di ka makakapunta edi wag." He just walked away with him, Tukmol talaga.

"Bye kuya!!"
I wave at him to gave a farewell, and yes he do wave as well.

So at my journey, i continue to search for that book that tooks me minutes to find. And finally, i have my way to go to the library...The hall was too big, napaka open area niya mula sa glass pane na rilling at sa sariwang hangin na nang gagaling sa labas.

Talagang chill dito dahil nga't balit na balot ng puno ang kapaligiran, na kahit na civilized na ang panahon sa school na ito pantay lang ang lahat.

Fast forward, Paliko nako ng corridor nang hindi ko inaasahang maka banggaan si Mr. Sungit. Alam kong nag kasalpukan kami in unexpected ways, pero ang masama lang ay natapon ko ang hawak niyang mainit na kape sa maganda niyang suot.

He look unbothered as well, lalo na sa init nito. Hindi ko nalang alam ang masasabi ko subalit lahat ng tao ngayon nakatingin saaming dalawa. Also sa hawak kong libro they all been damage. Lagot na lagot na ako sa owner ng Library!!