Ο καιρος περασε σχετικα γρηγορα, και μαζι του εφυγαν και οι 3 επομενοι μηνες. Eγω διαβαζα και παρεδειδα εργασιες μεχρι και που πηρα το πτυχυιιο μου προκειμενου να εχω οσο πιο καλη εικονα μπορω...με τον τζον ειχαμε ελλαχιστη επαφη ολο αυτο το διαστημα τον απεφευγα λιγακι με προφαση το διαβασμα και πραγματι δεν μ εμενε καιρος για απερισκεψιες...

Ο καιρος που θα γινοταν η ορκομωσια ειχε φτασει και εγω ειχα ηδη επιλεξει τι θα βαλω....

Επελεξα να βαλω αυτα μιας και πλεον ημουν μια υποψηφια οικονομολογος! ενιωθα να ερχονται τα καλυτερα..ο τζον με περιμενε στην εισοδο της πολυκατοικιας πο εμενα με το τζιπ του για να με συνοδευσει στην τελετη αποφοιτησης...μπηκα στο αυτοκινητο του και αφου μου εδωσε ενα φιλι και μου ειπε ποσο ομορφη ειμαι ξεκινησαμε. στο δρομο ειχε πολλη κινηση αλλα προλαβαμε...σχετικα καλα πηγε η ολη τελετη, ορκιστηκα και πηρα το πτυχειο μου και εκατσα στη θεση μου. η διευθυντρια της σχολης η Miss Privite μας ανακοινωσε οτι ειχε εναν συμαντικο καλεσμενο να μας συγχαρει και να μας μιλησει καθως και να δωσει ο ιδιος μια σπεσιαλ υποτροφια σε μια τυχερη μαθητρια....χαρηκα και περιμενα με ανυπομονησια να δω ποιος ειναι αυτο το πρωσοπο!!!

Δεν περασαν 5 λεπτα αφοτου η μιςς πριβιτ κατεβηκε απο το βημα και ειδα εναν αρκετα γοητευτικο κυριο να πλησιαζει προς το βημα (καθομουν πρωτες θεσεις και τον ειδα μονο απο πισω) -ωραιο κωλαρακι- τελος παντων κ περιμενα να ανεβει για να δω ποιος ειναι..ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ αναφωνησα καπως δυνατα...εκεινος το ακουσε και μου εσκασε ενα πλατυ χαμογελο αναδεικνυοντας τα καταλευκα ολοισια δοντια του....ηταν ο Αντονι Σαλβατορ εναας απο τους 3 πιο επιτυχημενους επιχειρηματιες της χρονιας...αχχχ μακαρι μακαρι μακαρι να μαι εγω η τυχερη της υποτροφιας...!

Κατα την διαρκεια του λογου του τον κοιταζα μαγεμενη απο το λεγειν του και εκεινος με κοιταγε επισης επιμονα...αυτο βεβαια δεν περασε απαρατηρητο απο τον τζον αλλα δεν με ενοιαξε καθολου...ηξερε πως η σχεση μας ηταν τυπικη και πως επισης δεν εκανα τιποτα κακο η προσβλητικο προς αυτον...τελειωσε τον λογο του και ανακοινωνε το αποτελεσμα της κληρωσης...και για μια στιγμη απο τις τοσες φορες που ελεγα απο μεσα μου "ας ειμαι εγω" νομιζα οτι στα αληθεια ειπε το ονομα μου...ξαφνηκα συνειδητοποιησα οτι οντως το ειπε  και γουρλωσα τα ματια μου κλεινοντας το στομα μου με την παλαμη μου μη πιστευοντας την ευκαιρια αυτη....ενιωθα οτι ηταν η πιο ευτυχησμενη μερα της ζωης μου και καθως πλησιαζα  προς το βημα, αρχισαν να τρεχουν δακρια χαρας....

"Συγχαρτηρια δεσποινης" ειπε

"Ευχαριστω πολυ" απαντησα και γελασα σαν μικρο παιδι, και αυτο μαλλον του αρεσε, φανηκε στο χαμογελο του.

Μου ψυθηρισε στο αυτι να μην κλαιω αλλο γιατι θα χαλασω το μακιγιαζ μου και μετα θα εχω νευρα και βαλαμε και οι δυο τα γελια...ο τζον με το που κατεβηκα, μου ειπε "τελικα κατι εκαναν οι γνωριμιες μου, ειδες ε?" ειπε ολο περιφανεια και εγω τα πηρα τοσο πολυ που οργισμενη του ειπα "ωστε, οντως ετσι εγινε" "τι νομιζες, οτι το κερδισες με την αξια σου?" ειπε σαρκαστηκα και εγω τον χαστουκισα και εφυγα κλαιγοντας απο κει...

Με ακολουθησε αλλα πηρα το πρωτο ταξιπου βρηκα και εξαφανηστικα απο το οπτικο του πεδιο...κλειδωθηκα σπιτι και εκλεισα το κινητο μου...δεν ηθελα να ακουσω κανενα και κυριως αυτον τον μαλακα....να παει στο διαολο ο ηλιθιος!!!