(Zhuck POV)

Siguro naka move-on na sa akin si cara, dahil sa mga ginawa ko at sa mga ginawa namin ni angel, putekkk!! Kasing babae yun, ako naman si tanga pumatol sa kanya, siguro kung hindi ko pinili si angel, kami pa ngayon ni cara.

"Hoyy zhuck, uminom na lang nga tayo" sabi ni jeremy, sabay taas sa drink niya "cheers!" Sigaw pa niya.

May babae sa stage at kumakanta.

Si angel ba yun?, putekkk hindi niya dapat ako makita, manlalandi lang yan, bakit ba andito na rin siya?.

"Zhuck!!" Sigaw ni jeremy, putekk!! Wala rin pala akong takas sa lalaking 'to.

"Ano ba ang ingay mo, umuwi ka na nga" bulong ko sa kanya.

"Ayoko ang daming chixx!! Dito ohh" sabu niya sabay akbay sa babaeng una niyang nakita..

"Ano ba, lumayo ka nga sa akin" angal ng babae pero hindi yun pinansin ni jeremy "ano ba, get lost!" Sigaw na nang babae.

At ang sumunod na nang yari naka higa na sa sahig si jeremy

"Babe, he's pervert" maarteng sabi nung babae.

"Tarantado ka" sabi nung lalaki at sinuntok niya nanaman si jeremy, lumapit ako sa lalaki at sinipa siya sa likod

"Walang pwedeng manakit sa kaibigan ko" bulong ko sa tenga niya ang kinuha ang kwelyo niya. "Wag mo nang tangkain na saktan pa ulit siya"

"Hindi ka parin talaga nagbabago" napailing nalang siya at lumapit sa akin.

"Hi, zhuck" sabi niya sabay ngiting nakakaloko.

Hindi ko siya pinansin at umalis na ako dun, pero bago pa man ako maka-alis,

"Hindi mo alam kung sino ang kinakalaban mo"

"Hoyy!!, jeremy tumayo ka nga jan, bakla ka ba?" Sabi ko kay jeremy at inalalayan siyang tumayo.

"Tan*gina sino yun ahh?!" Tanong niya, at tiningnan ko lang siya nang masama.

"Bakla!" Sigaw ko, pero hindi na siya pumalag at umalis nalang kami dun.

-----

( CARA POV)

" mabuti na ba ang pakiramdam mo anak?" Tanong sa akin ni mommy, at sumang-ayon lang ako "mabuti kung ganun"

"Little sis. Maasyos na ba talaga ang pakiramdam mo?" Tanong rin sa akin ni kuya.

"Oo nga kuya, wag kayong mag-alala at magaling na ako"

"Little sis. Hindi ako boto kay chan ahh" sabi ni kuya pero sinamaan ko lang siya ng tingin.

"Kuya naman"

"Ahh, basta dadaan muna siya sa akin" sabi niya at lumabas na ng kwarto.

"Aalis na muna ako baby ahh, ill be back later" mom said at umalis, saktong dating ni chan.

"Hello, how are you?" Bungad niya

"Im good" sabi ko sabay ngiti sa kanya.

"Maganda yan, keep it up" he said and sit beside me.

"Bakit ngayon ka lang dumalaw ulit ha?" Tanong ko, at napangiti siya nang napaka-lapad.

"Why?, did you miss me?"

"Of course.." at mas lumapad pa ang ngiti niya, "of course NOT!" sigaw ko at parang epic fail yung mukha niya, hindi ko tuloy mapigilang tumawa.

"Kailan kaba ulit papasok?" And he touch my face.

"Soon!, pag super lakas ko na!, babalikan natin lahat ng mga happy moments natin" pero bigla siyang nalungkot "bakit?, ayaw moba?" And this time ako naman ang humawak sa mukha niya.

"Hindi naman sa ganun" sabi niya at inilapit niya sa akin yung mukha niya..

"Ehhemm!!" Bungad ni kuya na nasa pinto ng hospital room ko.

"Ohh, chard anjan ka pala" sabi ni chan kay kuya,pero hindi niya pinansin si chan at umupo sa kabilang side ng hospital bed ko.

"Cara yung sinabi ko sayo ahh"

"Yes naman oo kuya chard, ikaw pa" sabi ko sabay apir.

"Yan ganyan dapat" kuya said at nag apir kami ulit, "i have a good news" masayang sabi ni kuya.

"What's that?" Syempre exited rin na tanong ko.

"Pwede ka na daw lumabas bukas" sabi niya at sobrang saya.

Tiningnan ko ang buong paligid ang private hospital room ko at ang daming letter, chocolate , banner na naka lagay 'get well soon cara', mga bulaklak, at karamihan mga bulaklak.

(Sa wakas,after 2 months makakalabas na rin ako at makaka-alis na sa hospital bed na ito)

Bigla na lang akong napa-iyak dahil na rin siguro sa tuwa, dahil bawat tusok sa akin ng karayum sa aking kamay napakasakit at napakahirap, pero hindi ko yun pinapakita sa mga family ko dahil mas nahihirapan sila kaysa sa akin.

"Oh, bakit ka umiiyak?" Tanong ni chan.

"Because im happy, finally makaka-alis na rin ako" at pinunasan ang bawat patak ng mga luha ko na umaagos sa mga mata ko.

"Im happy for you" sabi niya at niyakap ako.

"Thank's chan" i said

"For what?" Tanong niya.

"Because your always there for me"

"Wala yun sa akin"

Dumating si mommy na may malungkot na mukha at parang kakatapos lang na umiyak.

"Bakit mom?" Lumapit si kuya kay mommy at hinaplos ang likod.

"Wala na ang lola niyo"

A/n:
Thank you guys, keep reading.