#unicode

" တိုတိုယေ...Happy Birthday!တူးတူးလာရယ်။တိုတိုရှိရား။တိုတိုယေ...တိုတို့တူးတူးလာရယ်။ "

ကိုကိုထယ်ယောင်းဝယ်ပေးထားသည့် ယုန်ရုပ်လေးအပြင်၊လက်ဆောင်ဘူးကိုပါမနိုင်မနင်းပိုက်ထားရင်း ကင်မ်အိမ်တော်ထဲဝင်လာသည့် ကိုကို့အချစ်ဆုံးလေး ကူးကူးလေးဖြစ်သည်။

မာမီဟန်နီကရေချိုးပြင်ဆင်ပေးပြီး လွှတ်ပေးလိုက်တာမို့ စတော်ဘယ်ရီရနံ့ပေါင်ဒါသင်းသင်းလေး။ထို့အပြင်တီရှပ်အဖြူလေးနဲ့စိမ်းနုရောင် ဘောင်းဘီလေးဝတ်လာတာရယ်။ရှည်လာတဲ့ ဆံပင်ရွှေရောင်လေးကိုထိပ်လေးစီးထားတာမို့ ချစ်စရာကောင်းနေတာဖြစ်သည်။

" တိုတို...တိုတိုရှိဝူးရား။တိုတိုအိပ်နေရာရား။
ဟင်...ဘူတူရဲ။ဘူတူရောက်နေရာရဲ။ "

ကူးကူးလေးအိမ်တော်ထဲဝင်လာရင်း ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေသည့် ကောင်လေးတစ်ယောက်ကိုတွေ့တော့မေးလေသည်။ကောင်လေးကတော့ ကူးကူးကိုတွေ့တော့ ရယ်ပြလေသည်။

" တူးတူးမေးရယ်ယေ။ဘူတူရဲရို့။ဘာရို့ တိုတိုတို့ အိမ်ရဲ ရောက်နေတာရဲ။ "

" ဒါကငါ့ကိုကိုအိမ်။ "

ကူးကူးလေးကမေးလိုက်တော့ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေတဲ့ ကောင်လေးက ကူးကူးလေးရဲ့ကိုကို,ကိုသူ့ကိုကိုဟု ပြောလိုက်တာကြောင့် အရုပ်လေးနဲ့လက်ဆောင်ဘူးကို ကိုင်ထားရင်းပြောတော့သည်။

" ဟင်...ဟုတ်ဝူး။တိုတိုတ တူးတူးရဲ့တိုတို။မင်းရဲ့ တိုတိုဟုတ်ဝူး။အီး...တီတီယေ...တီတီယေ..
တူးတူးရဲ့တိုတိုတို လာလာလုနေရယ်။အီး... "

ကောင်လေးရဲ့စကားကြောင့် ကူးကူးလေးက
ကင်မ်မေမေရှိမည့်မီးဖိုဘက်သို့ ပြေးဝင်သွား၏။
မီးဖိုခန်းထဲရှိ ထယ်ယောင်းအမေကကူးကူးလေး အသံကြားထည်းက ထကြည့်တော့သူ့ရှိကိုလက်ဆောင်ဘူးကြီးကိုင်လို့ငိုပြီးပြေးလာသည်။

" တီတီ့ကပြားလေး ဘာဖြစ်တာလဲ။မွ..အမွှေးတုံးလေး ချော်လဲနေပါဦးမယ်။ "

ထယ်ယောင်းအမေက ကူးကူးလေးအသံကြားတော့ အနားကပ်လာရင်းထိုင်ချကာမေးသည်။
ကူးကူးလေးကတော့ မျက်ရည်စလေးဝိုင်းလို့
တိုင်ပြောတော့သည်။

" အီးဟီး...တိုတို...တူးတူးရဲ့တိုတို့တို လုနေရယ်။တူးတူးချစ်ရဲ့တိုတို့တို ဟိုရှေ့တတောင်က တူးတူးရဲ့တိုတို့တို လုနေရယ်။တီတီကြော.... "

" အာ...အရှေ့က ဒီကတီတီညီမလေးရဲ့သားလေ။
သူကလည်း ကပြားလေးကိုကိုရဲ့ညီလေးပဲ။ "

" ဟင့်အင်း...ရဝူး။တိုတိုတ တူးတူးရဲ့တိုတို။တူ့တို တီတီကြောပေး။တူးတူးရဲ့တိုတို့တို တိုတိုလို့ခေါ်ရဝူး။ဟင့်...တူးတူးရဲ့တိုတို့တိုလိုက်လုနေရာ။ "

ကူးကူးလေးကငိုပြီးပြောနေတော့ ထယ်ယောင်း
အမေမှာ အသည်းအသန်ချော့ရတော့သည်။
သူ့သားကိုအရမ်းအချစ်ပိုလွန်းနေသည့် ကူးကူးလေးကြောင့် သူမပိုအသည်းယားမိပါသည်။
မနက်မိုးလင်းကိုကိုမှကိုကိုဆိုပြီး အမြဲလိုလိုအိမ်ကိုဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်နေတာမို့ သူမကတော့ ညီမလေးဟန်နီလို ဆုံးဖြတ်ချက်ချမိပါတော့၏။

" ဟုတ်ပြီ။တီတီပြောပေးမယ်နော်။အိုက်ဂူး...မွှေးနေရောပါပဲလား။မာမီဟန်နီက ပြင်ပေးလိုက်တာလား ကပြားလေး။ "

" ဟီးဟီး...ဟုတ်ရယ်တီတီ။တိုတို့မွေးနေ့တို လှလှယေးပြင်ရရယ်လို့ကြောလို့ မာမီလုပ်ပေးရာ။တိုတိုမြင်ရင် ပိုပိုများရီးချစ်တွားအောင်ရို့။ "

ထယ်ယောင်းမေမေက တစ်ကိုယ်လုံးလှလှပပရှိနေသည့် အမွှေတုံးကပြားလေးရဲ့ပါးဖောင်းလေးအား နမ်းရင်းမေးတော့ ကပြားလေးကရယ်ပြီး သူ့လက်ထဲရှိလက်ဆောင်ဘူးကိုချကာ စကားဆိုပြသည်။

" အောင်မလေး...ကိုကိုကကပြားလေးဘာလုပ်လုပ်ချစ်နေပြီးသားပါရှင်။အရမ်းတွေတက်တာ။ "

" တီတီ...တိုတိုဘယ်မှာရဲ။တူးတူးရဲ့တိုတိုတ ဘယ်တွားနေရာရဲ။ "

" ဘယ်မှမသွားပါဘူး ကပြားလေးရယ်။သားရဲ့ မွေးနေ့ရှင်ကိုကိုက အိပ်နေသေးတာ။ကိုကို့ကို
သွားနှိုးမလား ကပြားလေး။ "

" ဟုတ်တဲ့...တီတီ။တူးတူး တိုတို့တိုနှိုးရယ်။ "

ကူးကူးလေးရဲ့စကားကြောင့် သူမပြုံးလိုက်ပြီး
အိမ်အကူတစ်ယောက်နဲ့သာ အပေါ်ထပ်သို့လွှတ်ပေးလိုက်ရသည်။တံခါးမဖွင့်တက်တာမို့
ငိုနေမှာဆိုးလို့။

" အစ်မ...အဲ့ကလေးက တူလေးထယ်ယောင်းချစ်တဲ့ ကလေးလေးလား။ချစ်စရာလေးနော်။ညီမတောင် အသည်းယားတယ်။ "

သူမ၏ညီမစကားကြောင့် ပြုံးလိုက်ပါသေးသည်။
ကပြားလေးက မွေးထည်းကကိုလူချစ်လူချင်ကသိပ်ပေါတာ။ဒါကြောင့်သူမတို့တောင်အရမ်းချစ်။

" အကုန်လုံးရဲ့ ဝိုင်းအုံချစ်လေးပေါ့ကွယ်။ "

သူမထိုသို့ပြောလိုက်ပြီး မီးဖိုခန်းထဲကထွက်သွားတဲ့ကူးကူးလေးကို လိုက်ကြည့်နေမိသည်။
ကပြားလေး၏အဓိကလာသည့် ရည်ရွယ်ချက်က သူ့ကိုကို့ရှိလာတာမို့ ကိုကို့ကိုသာမေးနေတော့၏။ ထယ်ယောင်းမေမေမှာတော့ မွေးနေ့ရှင်ကိုမနှိုးဘဲ ညပိုင်းပွဲအတွက်ပြင်ဆင်ပြီး နေ့လည်စာအတွက် ကိုယ့်ညီမလေးနဲ့ပဲတိုင်ပင်လို့ ဟင်းချက်နေတာ။
ညီမလေးနဲ့သူ့သားတုတ်တုတ်လေးက ဒီနေ့အိမ်မှာ ညအိပ်ကြမှာမို့လေ။

" ဟွန်း... "

မီးဖိုခန်းဘက်ကထွက်လာရင်း ဧည့်ခန်းထဲကဆိုဖာပေါ်ထိုင်​နေသည့်၅နှစ်အရွယ်ဝတုတ်လေးကိုလည်းမျက်စောင်းထိုးကြည့်သွားသေးသည်။ဒါဟာတော့ သူ့ကိုကို့ကိုလုထားလို့ဖြစ်၏။

" ကပြားလေးကလက်ဆောင်နဲ့အရုပ်ကိုကိုင်ထား။
အစ်မက အထဲကသခင်လေးကိုတံခါးခေါက်ပြီး မေးပေးမယ်။ပြီးရင်ဝင်သွားလိုက်။သခင်လေး အံ့ဩသွားအောင်နော်။ "

ကိုကိုထယ်ယောင်းအခန်းရှေ့ကိုရောက်သွားတော့ အိမ်အကူမလေးက ကူးကူးလေးလက်ထဲပါလာတဲ့ လက်ဆောင်ဘူးကိုမြင်တော့ ပြောလာသေးသည်။

" ဟုတ်တဲ့။တိုးတိုးခေါ်နော်။ကျယ်ကျယ်အော်ရင် တိုတိုလန့်နိုးတွားမှာ။တူးတူးရဲ့တိုတို အိပ်ရေးမဝ ဖြစ်နေလိမ့်ရယ်။ "

" ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်။ကျွန်မနှိုးလိုက်ပါ့မယ်။ "

ဒေါက်! ဒေါက်!

" သခင်လေးရှင့်...နှိုးပြီလား။ "

" အင်း...ပြန်အိပ်ဦးမယ်။နောက်မှထလာခဲ့မယ်။ "

ကိုကိုထယ်ယောင်းက ညကစာလုပ်ထားတာမို့
သူ့မွေးနေ့ကိုတောင်မေ့နေသည်အထိ ဆက်အိပ်ဖို့ တွေးပြီးအသံပြန်မပေးတော့ဘူး။အိမ်အကူမလေးကတော့ ကူးကူးလေးအတွက်တော့တံခါးအသာလေးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

" ကျေးဇူးတင်ပါရယ်ဂျ။ "

ကူးကူးလေးက လက်ဆောင်ဘူးနဲ့သူ့အရုပ်ကိုပိုက်ပြီးဝင်တော့မှ တံခါးကိုပိတ်လိုက်တော့သည်။
သူမလည်းအလုပ်တွေရှိသေးတာမို့ အောက်ထပ်ကို ပြန်ဆင်းလာခဲ့တော့သည်။

" ခစ်ခစ်...တိုတိုယေ။ "

" အဖြူလုံးလေး... "

အခန်းထဲဝင်လာသည့်အဖြူလုံးလေးက အိပ်နေတဲ့ကိုကိုထယ်ယောင်းအားကြားအောင်ခေါ်လိုက်ရင်း ကိုကိုထယ်ယောင်းက သူ့အဖြူလုံးလေးကိုမြင်တော့ အိပ်ရာပေါ်မှထထိုင်ကာကြည့်နေသည်။
တစ်ဆက်ထည်း အံ့ဩခြင်းတွေပါပေါင်းလို့။

" Happy Birthday To You Happy birthday to you.Happy birthday dear တိုတို။Happy birthday to you တူးတူးရဲ့ တိုတိုယေ Happy birthday! "

သူ့အိပ်ရာဘက်သို့ လက်ဆောင်ဘူးကြီးကိုင်လို့လမ်းလျှောက်လာရင်း မွေးနေ့ဆုတောင်းသီချင်းပါဆိုလာသေးသည်။ကိုကိုထယ်ယောင်းမှာ ချစ်စရာကောင်းလွန်းသည့် သူ့ရဲ့အဖြူလုံးလေးကြောင့်
သဘောကျစွာကြည့်နေမိသည်။

" တိုတို...တူးတူးတို အိပ်ရာပေါ်ခေါ်ယေ။တူးတူးတ မတက်တက်ဝူးလို့။တိုတို...ဘာမှန်းတိဝူး။တိုတိုတ အိပ်ပုတ်ရီး။ "

" အိုက်ဂူး...ချစ်လိုက်တာဗျာ။မွ..မွ..ကိုကို့အတွက် မွေးနေ့လက်ဆောင်ပါ,ပါတယ်ပေါ့ဗျာ။ဒီနေ့က
ကိုကို့မွေးနေမှန်းတောင် သတိမရဘူး။ညကဆို ကိုကိုစာတွေလုပ်နေတာ။ "

ထယ်ယောင်းက အိပ်ရာပေါ်ရောက်နေသည့်
ကူးကူးလေးကိုဖက်ထားလိုက်ရင်းပြောလိုက်သည်။ကူးကူးကတော့ သူ့ကိုကိုထယ်ယောင်းရဲ့ပါးကိုအုပ်ကိုင်လို့ စကားဆိုလိုက်၏။

" တိရယ်။တူးတူး..တိုတို့တိုချောင်းကြည့်နေရာ။
တိုတိုစာရေးနေရို့ တူးတူးမခေါ်ရာ။ "

ကူးကူးလေးက ထယ်ယောင်းအိပ်ရာပေါ်တွင် လက်ဆောင်ဘူးကိုချရင်း ယုန်ရုပ်လေးကိုပိုက်လို့ စကားဆိုနေတော့သည်။ကိုကိုထယ်ယောင်းမှာ သူ့အဖြူလုံးလေးကိုကြည့်လို့ အသည်းယားနေမိ၏။

" တိုတို... "

" ဗျာ...အဖြူလုံးလေး။ "

ကူးကူးလေးက ယုန်ရုပ်လေးကိုင်ထားရင်း
သူ့ကိုကိုရဲ့ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်လိုက်သည်။
ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းပိစိလေးတွေချွန်လို့ စကားသံသေးသေးလေးဖြင့် စကားဆိုသေးသည်။
ထယ်ယောင်းကတော့ တွေးမိပါ၏။ဘာတွေများ
မကျေမနပ်ဖြစ်နေရတာလဲလို့။

" တိုတိုတကောင်းဝူး။တိုတို့မှာ တူးတူးထပ်ချစ်ရမဲ့ တူရှိရယ်။တူးတူးမှာရော့ ဒီတိုတိုတိုချစ်လိုက်ရရာ။တိုတိုတရော့ တူချစ်ရဲ့ညီယေးရှိရယ်။ဟွန့်...
တူးတူးစိတ်မကောင်းဖြစ်ရယ်။ "

ကူးကူးလေးစကားကြောင့် ကိုကိုထယ်ယောင်းပို
စဥ်းစားမိသွားသည်။ကလေးမချစ်တက်သည့်သူက အဖြူလုံးလေးကိုမြင်မှချစ်တက်သွားခဲ့တာ။
ဒါကိုအဖြူလုံးလေးက သူ့တစ်ယောက်ထည်းကို
မချစ်တော့ဘူးထင်ကာ ပြောနေတာကြောင့်ချော့ပြောမှဖြစ်တော့မည်။

" ကိုကို့မှာအဖြူလုံးလေးတစ်ယောက်ပဲရှိတာပါ။ယုံပေးပါအဖြူလုံးလေးရယ်။ကိုကို့မှာထပ်ချစ်ဖို့ ဘယ်သူ့မှမရှိပါဘူး။ "

" တူးတူးဒီလာရော့ အောက်မှာတူးတူးတိုကြောရာ။
ဒါနာ့တိုတို့အိမ်ရဲ့။တူးတူးတို တိုတိုတမချစ်ဝူးရား။
တူးတူးကချိုးရို့ရား တိုတို။ "

ကူးကူးလေးက သူ့ကိုကိုထယ်ယောင်းကိုကြည့်လို့ စကားဆိုရင်း ငိုသံပါပါလေးပြောမိတော့
ထယ်ယောင်းမနေနိုင်တော့ဘူး။ချော့ချင်တာမို့
ကူးကူးလေးပြောသည်ကို စဥ်းစားနေမိသည်။

သေချာစဥ်းစားကြည့်မှ ဒီနေ့ကသူရဲ့မွေးနေ့မို့ မေမေရဲ့ညီမရောက်နေမှာဖြစ်သည်။ဒါကြောင်မို့ သူ့အဖြူလုံးလေးက ဝတုတ်ကောင်ကိုတွေ့ကာ
သူ့ကိုမချစ်တော့ဘူးထင်ပြီး အထင်မှားနေတာ။

" အဖြူလုံးလေး...ကိုကို့ဘဝမှာအဖြူလုံးလေးက အရေးကြီးပြီးကိုကိုက အဖြူလုံးလေးကိုသာချစ်တာ။ကျန်တဲ့ကလေးတွေဆိုတာ ကိုကို့အတွက်ဘာမှမဟုတ်တာတွေလို့ပဲ ကိုကိုသတ်မှတ်ထားတာ။
ကိုကို့ကိုချစ်တယ်ဆို စိတ်မဆိုးပါနဲ့ဗျာ။ "

" တူးတူးတိုချစ်ရယ်ဆို ဟိုတစ်ယောက်တို တိုတိုကြောပေး။နာ့မှာ တူးတူးယေးပဲရှိရာရို့။ညော်...
တိုတိုညော်...တိုတိုကြောမှာရား။ "

ကူးကူးလေးက သူ့ကိုကိုသူ့ကိုဂရုမစိုက်မှာသိပ်ကြောက်နေသည်မို့ ကိုကိုထယ်ယောင်းက်ိုလည်း ကတိတွေတောင်းနေသည်။ကိုကိုထယ်ယောင်း
ပြုံးလိုက်ရင်း ကူးကူးလေးရဲ့ပါးဖောင်းလေးကို နမ်းရင်းပြောသည်။

" ကိုကိုပြောလိုက်မယ်။ကင်မ်ထယ်ယောင်းကို ဟောဒီက ကပြားအဖြူလုံးလေးပိုင်တာလို့။ "

" ခစ်ခစ်...တိုတို...တော်ရယ်။အာအာ...တူးတူးမေ့နေရာ။တိုတို့အတွက် တူးတူးလက်ဆောင်ပေးရာ။ တိုတိုဖွင့်ကြည့်။ညန်ညန်..ဖွင့်...ခစ်ခစ်။ "

ကူးကူးလေးက ထယ်ယောင်းပေါ်သို့လက်ဆောင်ဘူးတင်ပေးလိုက်သည်။ကိုကိုထယ်ယောင်းက ရယ်ရင်း ကူးကူးလေးပေးလာသည့်လက်ဆောင်ဘူးကို ဖွင့်ကြည့်ဖို့ပြင်ရသည်။ဘာလေးများလဲလို့ ရင်ခုန်ရင်းပေါ့။

ထယ်ယောင်း လက်ဆောင်ဘူးကိုဖွင့်ကြည့်တော့
ရွှေရောင်ဆံပင်လေးကိုနှစ်ဖက်စီးထားလို့
လက်နှစ်ချောင်းထောင်ပြီး ရိုက်ထားသည့်
ဓာတ်ပုံလေးကိုပေးလာသည်။ကိုကိုထယ်ယောင်း
သဘောကျတာမို့ ပါးစပ်တောင်မစိနိုင်ဘူး။

" ဟား....ချစ်စရာလေး။ကိုကို့မွေးနေ့ကို ဒါပေးရမယ်လို့ ကိုကို့ကလေးလေးက စဥ်းစားထားတာလား။ပြောပါဦး ကိုကို့အဖြူလုံးလေး။ "

ထယ်ယောင်းမှာ ဓာတ်ပုံလေးကိုထုတ်ကြည့်ရင်း အသည်းယားကာ ဓာတ်ပုံလေးကိုခဏခဏနမ်း
နေမိသည်။မရတော့ဘူး။အရမ်းကိုအသည်းယားစရာဖြစ်နေတာမို့ ထယ်ယောင်းမနေတက်တော့ဘူး။

" ဟုတ်ဝူး တိုတိုရဲ့။တူးတူးကြောချင်ရာတ တိုတို့တို တူးတူးတိုပေးရယ်။တူးတူးပုံရော တူးတူးတိုရော တိုတိုယူလို့ကြောရာ။ခစ်ခစ်...တိုတိုကြိုက်ရဲ့ရား တူးတူးပုံတို။ "

ကူးကူးလေးက ယုန်ရုပ်လေးကိုပိုက်လို့နှုတ်ခမ်းလေးချွန်ကာ သူ့ကိုကိုထယ်ယောင်းကိုကြည့်ရင်း မေးလာသည်။ကိုကိုထယ်ယောင်းမှာတော့ ကူးကူးပေးတာထက်ကိုပျော်နေသေးသည်။

" ကိုကိုကြိုက်တာပေါ့ဗျာ။အများကြီးကြိုက်တယ်။မွေးနေ့လက်ဆောင်ရတဲ့ ဟောဒီကကိုကို့ရဲ့ ကလေးကို တစ်သက်လုံးချစ်သွားပါ့မယ်လို့ ကိုကိုကတိပေးတယ်။ "

" ခစ်ခစ်...တိုတိုတည်ရရယ်။ "

ကူးကူးလေးက သူ့ကိုကိုထယ်ယောင်းရှိကကတိ
ရပြီးသည်နှင့် အိပ်ရာပေါ်ထခုန်နေတော့သည်။
ပြီးတော့မှ တစ်ခုခုကိုသတိရဟန်ဖြင့်ကူးကူးအား စကားဆိုလာသည်။

" တိုတို...မာမီတ တိုတို့တိုခေါ်ရီး shoppingတို
တူးတူးနဲ့အတူ ထွက်ရယ်ရဲ့။တိုတိုလိုက်မှာရား။ "

" ကိုကိုလိုက်မှာပေါ့။ကိုကိုရေချိုးလိုက်ဦးမယ်။
ဒီပေါ်မှာခဏစောင့်နေ။ပြီးရင်တော့ ကိုကိုတို့အောက်ထပ်ကိုအတူဆင်းကြမယ်။ "

" ဟုတ်တဲ့ တိုတို။ "

ကိုကိုထယ်ယောင်းက ကူးကူးလေးရဲ့စကားကို သဘောကျစွာဖြင့် နဖူးလေးကိုနမ်းသွားရင်းရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်။ကူးကူးလေးကတော့ ထယ်ယောင်းရဲ့အိပ်ရာပေါ်မှာပင် ယုန်ရုပ်လေးပိုက်လို့ ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်စောင့်နေသည်။

- - - - -

အတန်ကြာတော့ ထယ်ယောင်းရေမချိုးခင်သတိရလို့ ဗီရိုထဲရှိသူ့အဝတ်အစားတွေပါအမြန်ယူလို့ အဝတ်လဲပြီးတော့မှ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
သူထွက်လာတော့ အဖြူလုံးလေးကအိပ်ရာထဲ အိပ်တောင်အိပ်နေပြီဖြစ်သည်။

မနက်စောစောထရတော့ မျက်လုံးလေးတွေလည်း စင်းနေပြီထင်ပါ့။အဖြူလုံးလေးကို ခဏပေးအိပ်ရင်း သူ့ဆံပင်အပွတို့အားပြင်လိုက်ပြီး သပ်ရပ်စွာဖြစ်အောင် လုပ်ရတော့မည်။၁၀နှစ်ပြည့်တော့မည့် သူ့အတွက်တော့ ကလေးပဲရှိသေးတာမို့ ရေရှည်ကိုတွေးမိပြီး လူကြီးမြန်မြန်ဖြစ်ချင်မိသည်။

" တိုတို...တိုတိုရေချိုးရို့ ပြီးပြီရား။တိုတိုယေ... "

ကိုကိုထယ်ယောင်း မှန်ကြည့်လို့ဆံပင်ပြင်နေရင်း အိပ်ရင်းမှအိပ်မှုံစုံဖွားဖြင့်ထလာသည့် ကူးကူးလေးကြောင့် ထယ်ယောင်းမှာဆံပင်တို့ကို မဖြီးတော့ဘဲ ရှိရင်းစွဲဆံပင်ကောက်အပွလေးအတိုင်း ထားလိုက်သည်။အရေးကြီးတာက သူ့ကလေးမို့ အမြန်အနားသွားလိုက်သည်။

" ကိုကိုပြင်ဆင်လို့ပြီးပြီ။ကိုကိုတို့ အောက်ထပ်အတူတူဆင်းရအောင်။ "

" ဟုတ်...တိုတိုချီ... "

ကိုကိုထယ်ယောင်းက အောက်ဆင်းတော့မယ်ပြောလိုက်တော့ ကူးကူးလေးမှာအိပ်မှုံစုံဖွားမျက်နှာလေးဖြင့် လက်သေးလေးနှစ်ဖက်ဆန့်တန်းကာ နှုတ်ခမ်းလေးချွန်ရင်း ခွင့်တောင်းတော့သည်။

ကိုကိုထယ်ယောင်းလည်း သူ့အဖြူလုံးလေးကိုအသည်းယားတာမို့ချီလိုက်ရင်း ဧည့်ခန်းဘက်သို့ ဆင်းလာခဲ့ကြသည်။ဧည့်ခန်းကိုရောက်တော့ ကိုကိုထယ်ယောင်းမျက်မှောင်ကြုံ့မိသည်။သူ၏အရုပ်တွေနဲ့ဆော့နေသည့် ဝမ်းကွဲညီကြောင့်သာ။သို့ပေမဲ့ ထိုကောင်လေးကိုလှည့်မကြည့်ဘဲ မီးဖိုခန်းထဲရှိ မေမေ့အား အပြင်သွားရန်ခွင့်တောင်းဖို့စကားဆို ရမည်။

" မေမေ...သားတို့ တီတီဟန်နီတို့နဲ့လိုက်သွား
လိုက်ဦးမယ်။ "

" ဟုတ်ရယ် တီတီ။မာမီခေါ်ထားရာ။တိုတို့တွက် မွေးနေ့လက်ဆောင်ဝယ်ပေးဖို့။ "

ထယ်ယောင်းကသူ့အမေကို အော်ပြောရင်း ကူးကူးလေးကလည်း သူ့ကိုကိုအတိုင်းလိုက်ပြောပါသည်။
ထိုသည်ကို ဧည့်ခန်းရှိဆိုဖာပေါ်မှာအရုပ်တွေနဲ့ဆော့နေသည့် ဝတုတ်လေးကထယ်ယောင်းတို့နားပြေးလာကာ စကားဆို၏။

" သားလည်းလိုက်မယ် ကိုကိုကြီး။သားလည်း ကိုကိုကြီးတို့နဲ့ လိုက်ချင်တယ်။ "

ထယ်ယောင်းတို့ အပြင်သွားမည်ကိုသိတော့လည်း ဝတုတ်လေးက အရုပ်ကိုဆော့ရင်းမှချလိုက်ကာဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေရင်းမှထလာပြီးပြောသည်။

" မလိုက်နဲ့။ "

ကိုကိုထယ်ယောင်းက သူ့အဖြူလုံးလေးကိုချီထားရင်း ခပ်ပြတ်ပြတ်ငြင်းလိုက်သည်။

" သား...မေမေဘာပြောထားလဲ။ကိုယ့်ညီလေးကို အဲ့လိုတွေမပြောရဘူးလေ။ညီလေးက မင်းအနား ကပ်ချင်နေတာကို။အဲ့လိုမလုပ်ရဘူး။ "

" သားကအဖြူလုံးလေးကလွဲပြီး ကပ်လို့မရဘူး။သားကအဖြူလုံးလေးကိုပဲချစ်တာ။ "

ထယ်ယောင်းအမေက မီးဖိုခန်းမှထွက်လာရင်း
သူ့သားစကားကိုကြားတော့ ကာပြောလာခဲ့သည်။
မေမေကတော့ တကယ်လွန်ပါ၏။ငယ်ငယ်က
သူ့အရုပ်တွေကိုဆော့တုန်းကလည်း သူ့တူဘက်က ပါခဲ့တာဖြစ်သည်။အခုကတော့မရဘူး။အဖြူလုံးနဲ့ လည်ပတ်မည်ကို နောက်တစ်ယောက်ထပ်မခေါ်ချင်ဘူး။

" ဟုတ်ရယ်။တိုတိုတ တူးတူးပဲချစ်ရာ။ "

ထယ်ယောင်းအမေကတော့ အရမ်းကိုချစ်နေကြတဲ့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ရင်း သက်ပြင်းသာချမိ၏။
ထို့အတူဝတုတ်လေးဆို မျက်နှာငယ်လေးဖြင့်သာ ကြည့်နေသည်။သူလည်းကလေးဆိုတော့ သူတို့
ဘယ်သွားသွားလိုက်ချင်မှာပေါ့လေ။

" မွေးနေ့ရှင်လေးရေ...တီတီတို့သွားရအောင်လေ။
အယ်...အစ်မကင်မ် အစ်မရောလိုက်မလား။ "

ထယ်ယောင်းတို့ကိုလာခေါ်သည့် မာမီဟန်နီက
အိမ်ထဲဝင်လာရင်း ဧည့်ခန်းမှာရပ်နေသည့်
ထယ်ယောင်းရဲ့မေမေကိုတွေ့တော့ မေးလာ၏။

" ပြေပါတယ်ညီမရယ်။ဒါဖြင့် ညီမတို့သွားရင် အစ်မရဲ့တူလေးကိုပါ ခေါ်သွားပေးပါလား။
သူလည်း ကလေးဆိုတော့အဖော်လိုချင်နေတာ။
ညီမတို့ကခေါ်သွားပေးပါလား။ "

ထယ်ယောင်းမေမေက သူ့မတူလေးကိုသနားလို့ ထည့်ပေးချင်တာကြောင့် မာမီဟန်နီကိုပြော၏။
မာမီဟန်နီကတော့ ပြုံးချိုချိမျက်နှာထားဖြင့် လက်ခံတော့ ကူးကူးလေးကလက်မခံသဖြင့်
ငြင်းတော့သည်။

" မာမီ...နိုး...နိုး...တူ့တိုခေါ်နဲ့။ "

" ကူးကူးလေး...မာမီမကြိုက်ဘူးနော်။မာမီ့စကားနားမထောင်ရင် မာမီမချစ်တော့ဘဲနေမှာနော်။ "

" ဟင့်...တိုတို..တူးတူးတို့ကားပေါ်တက်ရယ်။
ဒယ်ဒီနဲ့တိုင်ကြောရယ်။ဖိုးနဲ့လည်းတူးတူးတ မာမီ့ကိုတိုင်ရယ်။တူးတူးတို စိတ်ချမ်းတာအောင်ထားဝူးလို့ တူးတူးများရီးကြောကြမှာဖိုးတို။ "

မာမီဟန်နီက အော်တာမျိုးမဟုတ်ဘဲစကားလေး ဟန့်လိုက်တာကို သူ့သားငယ်ကူးကူးလေးက မျက်ရည်ဝဲတဲတဲလုပ်ပြရင်း သူ့ဒယ်ဒီနဲ့ရော၊
မာမီဟန်နီရဲ့အဖေနဲ့ပါတိုင်မည်ဟုပြောကာ
သူ့ကိုကိုနဲ့အတူ ထွက်သွားတော့သည်။

" ဟန်နီအားနာပါတယ်နော်။ဒီသားငယ်လေးကို ဟန်နီခေါ်သွားလိုက်ပါ့မယ်။ "

" ကျေးဇူးပါညီမလေးဟန်နီရယ်။သူ့အမေကလည်း သူ့သားလေးကိုဆော့ဖော်ရစေချင်တာ။
သိတဲ့အတိုင်း အစ်မသားကကပြားလေးမှကပြားလေးဖြစ်နေတာကွယ်။ "

ထယ်ယောင်းမေမေကရယ်ရင်းပြောတော့ မာမီဟန်နီမှာလည်း သူမအတွေးကိုသူမသာသိတာမို့ ရယ်ပြုံးပြုံးဖြစ်နေသေးသည်။

" ဟန်နီသွားပြီနော် အစ်မ။ဒါဖြင့် သားထယ်ကို မွေးနေ့ကိတ်မှာပြီးပြီလား။ညအပြီးရောက်ဖို့ဆို ညီမလည်းကြိုမှာပေးထားတာရှိလို့ရယ်။နှစ်ခုဖြစ်နေမယ်ထင်တယ်။ "

" ဟုတ်တယ် ညီမလေး။အစ်မတို့လည်းမှာထားသေးတာ။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ညီမလေးတို့မှာထားလည်း ကလေးတွေများရင်ပိုစားလို့ရတာပေါ့။
နောက်ကျနေဦးမယ်။အေးဆေးလည်ပတ်ခဲ့ကြနော်။သားဂျင်ဟျောင်းလေး လိမ္မာအောင်နေနော်။ "

" ဟုတ်ကဲ့... "

သူမကမှာလိုက်သည်နှင့် ၅နှစ်အရွယ်ဒူ​ဟျောင်းက ဟန်နီဂျွန်ရဲ့လက်ကိုတွဲကာ လိုက်ထွက်သွားသည်။

ကားပေါ်ရောက်တော့ ကူးကူးလေးနဲ့သူ့ကိုကိုက
ဒါလင်ဘေးက နေရာမှာရောက်နေပြီအသင့်ထိုင်နေကြပြီဖြစ်သည်။ဟန်နီကတော့ သူ့သားအကြောင်း သိလိုက်တာမို့ ဂျင်ဟျောင်းလေးနဲ့အတူနောက်ခန်းမှာသာထိုင်လိုက်သည်။

" ဟန်နီ...ကိုယ်တို့သားလေး ဟန်နီ့ကိုစိတ်ဆိုးနေတယ်သိလား။ "

ဒယ်ဒီဂျွန်က သူ့ဇနီးသေချာအဆင်ပြေပြီဆိုမှ
ကားစမောင်းရင်း နောက်ကြည့်မှန်မှတစ်ဆင့် စကားဆိုလာသည်။

" ဒယ်ဒီ..ကြောနဲ့။မာမီ့တို တူးတူးတဖိုးနဲ့တိုင်ကြောမှာ။ဖိုးတို များရီးကြောကြမှာ။မာမီတတောင်းဝူး။ "

" ဟုတ်ပါပြီဗျာ။ဒါဆိုဒယ်ဒီလည်း သားနဲ့အတူ
မာမီ့ကိုအဖိုးနဲ့တိုင်ရမယ်။ဒယ်ဒီ့ကိုအရမ်းအနိုင်
ကျင့်လို့။ "

ကားမောင်းရင်းဒယ်ဒီဂျွန်က စနောက်ပြောတော့ သူ့သားလေးကူးကူးကပါလိုက်ပြောလေသည်။
ကိုကိုထယ်ယောင်းကတော့ အနေအေးသူမို့ ရယ်ရင်းသာနားထောင်သည်။ပျော်စရာဆိုသည်ထက် ကြည်နူးစရာလေး။ဒါ့အပြင့် သူ့အတွက်တော့ အဖြူလုံးလေးက အေးချမ်းရာလေးပေါ့။

- - - - -

Mall,ကိုရောက်တော့ ကိုကိုထယ်ယောင်းနဲ့အတူ ကူးကူးလေးကလက်တွဲလမ်းလျှောက်နေသည်။
ဒယ်ဒီဂျွန်နဲ့မာမီဟန်နီကတော့ ထယ်ယောင်းရဲ့
ညီဝမ်းကွဲဖြစ်သည့် ၅နှစ်အရွယ်ဂျင်ဟျောင်းကို လက်တွဲပေးရင်း လျှောက်လာရသည်။

" ဒါလင်...ကြည့်ပါဦး။ဟန်နီတို့သားလေးက
သူ့ကိုကိုမှကိုကိုဖြစ်နေတော့တာပဲ။ကြီးလာရင်
ဟန်နီတို့ သဘောတူရအောင်နော်ဒါလင်။ကလေးတွေငိုမဲ့အဖြစ်မျိုး ဟန်နီမလိုလားဘူး။ "

မာမီဂျွန်က ဂျင်ဟျောင်းကိုလက်တွဲထားရင်းမှ အရှေ့က သူ့သားနဲ့အတူတွဲလျှောက်နေသည့် ကိုကိုထယ်ယောင်းကိုကြည့်ကာ စကားဆိုလေသည်။
ဒယ်ဒီဂျွန်ကတော့ သူ့ဇနီးစကားကြောင့်ရယ်ပြီး နဖူးပြင်လေးကို ခပ်ဖွဖွထုပြီးစကားဆိုသည်။

" ဘယ်လိုတွေပြောရတာလဲဟန်နီ။ကလေးတွေကငယ်သေးတယ်။ကိုယ်တို့ကြီးလာတဲ့အထိ သားထယ်ယောင်းရဲ့ အပြုအမူတွေကိုလေ့လာရမယ်။
ပြီးတော့ ကိုယ့်တိုသားကူးကူးလေးရဲ့ဆန္ဒ။ "

" မရပါဘူးနော်။ဟန်နီကတော့ ကြီးလာရင်သားကို သားထယ်ယောင်းနဲ့ပဲ သဘောတူပေးမှာ။ "

ဟန်နီကဂျင်ဟျောင်းလက်ကိုတွဲထားရင်း သူမဖြစ်ချင်တာကိုသာပြောသွားသည်။ဒယ်ဒီဂျွန်မှာတော့ သူ့ဇနီးစကားကြောင့်ရယ်လိုက်ပြီး အနောက်ကနေ လိုက်ရသည်။

" တိုတို...ဘာဝယ်မှာရဲ။တူးတူးဝယ်ပေးရယ်။တိုတို ကြိုက်တာကြောညော်။ "

" ကိုကိုလိုချင်တာက လက်ဆောင်တွေမလိုဘူး။ ကိုကိုလိုချင်တာရပြီးပြီပဲကို။မယူတော့ဘူး။ "

ကိုကိုထယ်ယောင်းက သူ့အဖြူလုံးလေးရဲ့လက်ကို တွဲရင်းလျှောက်ကြည့်ကာ စကားဆိုလိုက်သည်။
သဘောကျမိပါသည်။သူလိုချင်တာမရှိလည်း
တူးတူးတိုကြော၊ဝယ်ပေးရယ်လို့ ဆိုတာလေးကို တအားသဘောခွေ့နေမိပါသည်။ချစ်လိုက်တာ။

" သားထယ်ယောင်း...တီတီတို့အနားလာဦး။တီတီ
တို့ သားကိုပြောပြစရာရှိလို့။ "

" ဟုတ်ကဲ့...သားလာပြီတီတီ။ "

ကိုကိုထယ်ယောင်းက သူ့ကူးကူးလေးလက်ကိုဆွဲရင်း တီတီဟန်နီတို့အနားလျှောက်သွားသည်။
အနားကိုရောက်တော့ တီတီဟန်နီကဂျင်ဟျောင်းကိုလက်တွဲထားရင်း သူတို့ကိုကြည့်လို့စကားဆိုတော့သည်။

" သားနဲ့ကူးကူးလေးကို တီတီတို့ကဒီညပွဲတက်ဖို့
ဆင်တူလေးပြင်ထားပေးတယ်။သားကိုကြ Suitကောင်းကောင်းလေးနဲ့၊ကူးကူးလေးကိုတော့ suitပုံစံလေးနဲ့ကြိုးသိုင်းလေးပြင်ပေးထားတာ။
သားထယ်က အတူတူဝတ်ရဲလား။ "

တီတီဟန်နီစကားကြောင့် ကိုကိုထယ်ယောင်းမပြုံးဘဲမနေနိုင်တော့ဘူး။ဆင်တူလေးတောင်ဝတ်ခွင့်ရတော့မည်ဖြစ်တာကြောင့် ထယ်ယောင်းပျော်၏။

" ဝတ်ရဲတာပေါ့။အဖြူလုံးလေးနဲ့ဆို သားဆင်တူ ဝတ်တက်ပါတယ်။ပိုကြိုက်တယ် တီတီ။ "

" ဟုတ်ပြီရှင်။ညကြ ဝတ်ကြည့်ကြနော်။သားထယ်နဲတော်မယ်ဆိုတာ တီတီသိနေတယ်။သားထယ်ရဲ့ ကိုယ်တိုင်းကို တီတီသေချာမှတ်ထားတယ်။ "

" မာမီ...တူးတူးတို့ဗိုက်ချာရယ်။တူးတူးတို့ တစ်ထုထုတွားချားရအောင်။တူ့တိုပါ မုန့်ကျွေးရိုက်။ "

ထယ်ယောင်းနဲ့မာမီဟန်နီတို့စကားပြောနေရင်း
ကူးကူးလေးက မနက်စာမစားရသေးတာကြောင့်
ဗိုက်ဆာနေပြီမို့စကားဝင်ဖြတ်ပြောသည်။ဘေးရှိ ဂျင်ဟျောင်းလေးကိုလက်ညှိုးထိုး၍ ပြောပါသေး
သည်။ဘယ်လောက်ပဲစိတ်ဆိုးဆိုး စိတ်ထားကောင်းတဲ့ ကူးကူးလေးဖြစ်သည်။

" သားဒယ်ဒီက ခေါ်သွားလိမ့်မယ်။လိုက်သွား။
မာမီက ဒီကိုကိုကိုခေါ်လာပြီးလိုက်ခဲ့မယ်။ "

" ဟုတ်တဲ့...မာမီ။တိုတို တူးတူးတို့တွားရယ်။ "

သူ့မာမီစကားအတိုင်း သူ့ကိုကို,ကိုလက်ဆွဲခေါ်လို့သူ့ဒယ်ဒီအနားပြေးကာ လက်တွဲသွားကြသည်။
မာမီဟန်နီကတော့ သားထယ်နဲ့သားကူးလေးကို ကြည့်နေရင်း အပြုံးမပျက်တော့ဘူး။

" တီတီ...တီတီ့သားလေးက ချစ်စရာလေးနော်။
သားကိုပေးပါလား။ "

ဟန်နီလက်တွဲထားသည့် ဂျင်ဟျောင်းလေးက
ကူးကူးလေးကိုကြည့်ရင်း ပြောလာသည်။

" ရှင်...ဘယ်လိုတောင်။အိုက်တူး..ဂျွန်ဂျောင်ကူးတို့ငယ်ငယ်လေးနဲ့ တောင်းတဲ့သူတွေများနေပြီ။အရမ်းတွေချစ်ဖို့ကောင်းပြနေတယ်ထင်တယ်။ "

" ဟုတ်တယ် တီတီ။တူးတူးက ချစ်စရာလေး။ "

၅နှစ်အရွယ်ဂျင်ဟျောင်းက သူ့အဖေနဲ့ကိုကိုထယ်ယောင်းကြား လမ်းလျှောက်နေသည့်ကူးကူးကို
ကြည့်ရင်းပြောလာသည်။မာမီဟန်နီကတော့ ပြုံးမိပါသည်။သူ့သားကူးကူးလေးက လူတိုင်းရဲ့အချစ်ခံလေးဖြစ်နေတာမို့ ပြုံးပျော်နေမိသည်။

ဆိုင်ထဲရောက်တော့ ကလေးတွေအတွက်ကိုသာ
အရင်မှာပေးလိုက်သည်။ကလေးတွေအတွက် မနက်စာမှာပေးရင်း သူတို့အတွက်ကိုလည်းမှာရသေးသည်။

" သားထယ်လေး မွေးနေ့လက်ဆောင်ပေးချင်လို့ ဘာများလိုချင်တာရှိလဲ။တီတီ့ကိုပြောလေ။ "

" အဖြူလုံးလေး.... "

ကိုကိုထယ်ယောင်းရဲ့ မရဲတရဲပြောသံလေးကြောင့် တီတီဟန်နီမှာ သဘောကျသွားရသည်အထိဖြစ်နေပြီ။သားထယ်ယောင်းက ရိုးရိုးလက်ဆောင်လေးပဲ တောင်းမည်ထင်ခဲ့တာ။သူမသားကူးလေးကို တောင်းတာကြောင့် ဒါလင့်ကိုကြည့်ကာပြုံးမိ၏။

" အိုက်တူး...ရတာပေါ့နော်။အတက်လေးပဲ။ "

မာမီဟန်နီက ကိုကိုထယ်ယောင်းရဲ့ခေါင်းပွပွကို ကိုင်ကာသဘောကျကြောင်းပြောတော့ ဘေးရှိ
ကူးကူးလေးမှာလည်း သူ့ကိုကိုထယ်ယောင်းရဲ့ ခေါင်းကို မမှီတမှီကိုင်ရင်းပြောတော့သည်။

" အိုက်တူး...တိုတိုတက်ယေး။ "

" ဟီးဟီး...ချစ်နေလိုက်ကြတာ။ "

မာမီဟန်နီက ဒယ်ဒီဂျွန့်အနားကပ်ကာမှီလို့ သူ့သားနဲ့သားထယ်ယောင်းရဲ့ အပြုအမူလေးတွေကိုကြည့်နေသည်။ဒယ်ဒီသည်လည်း သူ့သားကူးကူးလေးရဲ့
အမူအရာကိုကြည့်လို့ သဘောကျနေတာအမှန်ပင်။

ထို့အတူငါးနှစ်အရွယ်ဂျင်ဟျောင်းလေးမှာလည်း သူ့ထက်တစ်နှစ်သာငယ်သည့် ကူးကူးလေးကို အသည်းယားနေသေးပါသည်လေ။ကလေးအရွယ်တွေကအစ ချစ်ရလောက်တဲ့အထိကူးကူးလေးက တကယ့်ကိုချစ်စရာလေးဖြစ်သည်။

- - - - -

" တိုတိုယေ...တူးတူးလာရယ်။အိုက်တူး...တိုတိုနဲ့တူးတူး ကာပယ်ဖြစ်တွားရီ။ "

" ဟာ...ကိုကို့ကူးကူးလေးချစ်စရာလေးကွာ။ "

မနက်တစ်ပိုင်းလုံးလည်ထားပြီး ညနေမှသာ
ကူးကူးလေးက သူ့ဒယ်ဒီနဲ့မာမီနဲ့အတူလာလို့
ကိုကိုထယ်ယောင်းရဲ့မွေးနေ့ပွဲကိုတက်သည်။

ဟန်နီဂျွန်စီစဥ်ပေးထားသည့်အတိုင်း ကိုကိုနဲ့ကူးကူးက ဆင်တူဝတ်စုံလေးသာဖြစ်ကြသည်။
ဟန်နီက ကိုကိုထယ်ယောင်းအတွက်တစ်စုံအား
နေ့လည်ထည်းကပို့ပေးထားတာမို့ ကိုကိုကဝတ်ဖို့ အဆင့်သင့်ဖြစ်သွားတာ။

" ဟယ်...သဘောကျစရာလေးတွေပဲ။ "

ကိုကိုထယ်ယောင်းက ဝတ်ထားတာsuit,အပြည့် မဟုတ်ပေမဲ့လည်း အပေါ်ပိုင်းရှပ်အဖြူအရှည်ကို အပေါ်ထပ်မှ အနက်ရောင်ဝတ်စကုတ်လေးခံဝတ်ထားသေးသည်။အောက်ပိုင်းတွင်တော့ အနက်ရောင်ဘောင်းဘီရှည်က စတိုင်လ်အမိုက်စား။

ကူးကူးလေးဆို အသားဖွေးဖွေးလေးနဲ့အတူ ရှပ်အဖြူလက်တိုလေးကိုမှ ဖဲပြားအနက်လေးတပ်ထားပြီး ဘောင်းဘီအနက်ကိုမှကြိုးလေးနဲ့သိုင်းထားတဲ့ဝတ်စုံလေး။ရွှေအိုရောင်ဆံပင်ရှည်လေး
ကို ချထားတာမို့ချစ်စရာလေးဖြစ်သည်။
ပါးဖောင်းလေးတွေပါထင်းနေတာမို့ ကာတွန်းဇာတ်ကောင်လေးနဲ့တောင်တူသည်။Boss Baby, ဆိုသည်လေး။

" တကယ်နှစ်ယောက်လုံးက လိုက်ဖက်လိုက်တာ။ ညီမလေးဟန်နီကတော်တယ်နော်။အစ်မရဲ့သားရော၊ကပြားလေးကိုပါ သေချာဆင်ပေးထားတာ။
အစ်မဖြင့် သဘောကျနေရောပဲရှင်။ "

ထယ်ယောင်းမေမေက ဟန်နီတို့အနားလာရင်းပြောတော့သည်။ဟန်နီဂျွန်နဲ့အတူဒယ်ဒီဂျွန်ရော
ထယ်ယောင်းရဲ့အဖေ ဒယ်ဒီကင်မ်ကတော့ ကူးကူးလေးနဲ့ကိုကိုထယ်ယောင်းကိုကြည့်ပြီးပြုံးနေတာ။

" ဟီးဟီး...သဘောကျလို့တော်သေးတယ်။ဟန်နီလုပ်လိုက်တာကို စိတ်ဆိုးမယ်ထင်သွားတာ။ "

ဟန်နီကရယ်ရင်းပြောတော့ ကင်မ်မေမေကလည်း အနားကပ်လို့ရယ်ရင်း စကားဆိုသည်။

" စိတ်ဆိုးစရာလား။ကလေးတွေရဲ့အခြေအနေကို အစ်မကသိပြီးသားပါ။လာပါဦး.. ခမည်းခမက်အလှလေးဟန်နီကို အစ်မရဲ့သူငယ်ချင်း​တွေနဲ့ ကြွားချင်လို့။မောင်လေးဂျွန်အစ်မခေါ်သွားမယ်နော်။ရတယ်မလား။ "

" ရတာပေါ့ဗျာ။ခေါ်သွားပါ။ကျွန်တော်က သားကူးလေးအနားနေလိုက်မယ်။ပြီးရင်တော့ ကျွန်တော့်ချစ်ဇနီးကိုလာပြန်ပို့ပေးပါဗျာ။ "

" ဟုတ်ပါပြီ။သားထယ်ယောင်း ကပြားလေးကို ကိုယ်နဲ့မကွာထား,ထားဦးနော်။ "

ထယ်ယောင်းမေမေက ဒယ်ဒီဂျွန်ကိုစကားပြောပြီးသူ့သားကိုသတိရတော့မှ ကူးကူးလေးကိုစောင့်ရှောက်ရန် ပြောလေသည်။ထယ်ယောင်းကခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရင်း သူ့အဖြူလုံးလေးကိုလက်တွဲရန် မုန့်စားဖို့အတွက်ခေါ်သွားသည်။

" ကိုကို့ကလေးလေးအတွက်ထည့်ပေးမယ်။
စားချင်တာဆို လက်ညှိုးထိုးပြော။ "

လူကြီးလေးလိုပင် သူ့ကလေးလေးစားဖို့အတွက် စားစရာများခင်းကျင်းပေးထားသည့်နေရာ၌
တင်းထားသည့်ပန်းကန်ပြားအဖြူတွေထဲမှ
တစ်ချပ်ကိုယူလိုက်ပြီး လိုက်ထည့်ပေးသည်။

" အိုက်ဂူး...တူးတူးလေးလာပြီ။တူးတူးလေးရေ မမတို့ကိုမှတ်မိလား။တူးတူးလေးရဲ့ကိုကိုအတန်းကသူငယ်ချင်းမတွေလေ။ "

" တူးတူးတိဝူး။ "

ကူးကူးကိုရောက်ထည်းကချောင်းနေကြသည့် ထယ်ယောင်းရဲ့သူငယ်ချင်းမလေးနှစ်ယောက်က
အနားကိုရောက်လာပြီးမိတ်ဆက်ကြသည်။

ကူးကူးလေးရဲ့စကားသံကိုကြားမှ ထယ်ယောင်းရဲ့သူငယ်ချင်းကောင်လေးသုံးယောက်ပါရောက်လာခဲ့ကြသည်။

" သူတို့ကိုမသိဘူးဆို ကိုကိုတို့ကိုရောသိလား။
တူးတူးလေးကိုအရမ်းတွေ့ချင်နေတာ။ "

" တူးတူးတွေ့ချင်ဝူး။တူးတူးမှာ တိုတိုတစ်ယောက်ပဲရှိရာ။ဟွန်း...တူးတူးပါးတိုထိနဲ့။အင့်..ဟင့်...
တိုတို...တူးတူးတိုထိနေရယ်။ "

ကူးကူးလေးအနားကိုလာရင်း ပါးဖောင်းလေးတွေ မထိတထိစကာ လုပ်နေကြသည့်ထယ်ယောင်းရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကြောင့် ကိုကိုထယ်ယောင်းက
လက်ကိုဖယ်ချလိုက်တော့သည်။

" ငါ့ကလေးစိတ်ညစ်နေပြီလေကွာ။ဖယ်ကြမင်းတို့။ငါ့ကလေးကိုထိရင် ထိုးလွှတ်မှာ။ "

" အောင်မလေး...ဖြစ်ပျက်နေလိုက်တာဟယ်။
သူ့ကလေးကိုထိတော့ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေတောင်
နေရာမရှိတော့တာ။ "

" အေးကွာ။ငါတို့တောင် ငါတို့သူငယ်ချင်းကြီးက ပစ်ထားပြီ။စိတ်တောင်မကောင်းတော့ဘူး။ "

ထယ်ယောင်းရဲ့စကားကြောင့် သူငယ်ချင်းငါးယောက်က စနောက်သလိုဖြင့်ပြောနေကြတော့ ထယ်ယောင်းကရယ်လိုက်ပေမဲ့ ကူးကူးလေးက
သူတို့ငါးယောက်ကို နှုတ်ခမ်းလေးချွန်ကာဖြင့်
ကြည့်နေရင်းစကားဆိုသေးသည်။

" ငိုရဲ့။ငိုရဲ့တော့။တူးတူးကြိုက်ဝူး။တိုတိုတ
စနေရာ။ငိုရဲ့ညော်။ငိုရင် တူးတူးရဲငိုချင်..ဟင့်...
အင့်....အီးဟီး...တိုတို..တူတို့ငိုနေရယ်။ "

" ဟောဗျာ...ကလေးလေးရယ်။ "

ကူးကူးလေးက ထယ်ယောင်းရဲ့ခြေထောက်ကိုဖက်ထားပြီးငိုနေတာမို့ ထယ်ယောင်းမှာပွေ့ချီရင်းချော့ရတော့သည်။ထယ်ယောင်းသူငယ်ချင်းငါးယောက်ကပိုလို့ကိ အသည်းယားနေတော့တာ။

" ဟယ်...အူယားစရာလေး။ငါတို့ရှေ့လာငိုနေတယ်ခေါ်ထုတ်ပြေးသွားလိုက်ရ။ကင်မ်ထယ်ယောင်း
ငါတို့ကိုပိုချနေမှာ။ "

" အေးလေဟာ။သူသည်းကဲချင်စရာဖြစ်အောင် အရမ်းတွေချစ်ဖို့ကောင်းနေတာ။ "

အကုန်လုံးရဲ့စကားကြောင့် ထယ်ယောင်းပြုံးပြီး သူ့လက်ထဲငိုနေသည့်ကလေးလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို အနမ်းလေးဖြင့်ချော့ပြီး သူငယ်ချင်းတွေဘက်
လှည့်လို့စကားဆိုရသည်။

" အေး...တော်ကြတော့။ငါ့ကလေးငိုနေပြီ။မင်းတို့ ကလေးစားမည့်ပန်းကန်ကိုသယ်လာပေးကြ။ကလေးဗိုက်ဆာနေတော့မယ်။ "

" အေးပါ။သယ်လာပါ့မယ်။ "

ထယ်ယောင်းက သူ့အဖြူလုံးလေးအတွက် စားဖို့သေချာထည့်လာပေးပြီး ထိုင်စရာနေရာမှာခွံ့ကျွေးနေသေးသည်။မွေးနေ့ရှင်က လာသမျှသူတိုင်းကို
ဧည့်မခံနေဘဲ သူ့ကလေးအနားမှာသာနေသည်။

ထယ်ယောင်းအဖိုးဆို သူ့မြေးသူ့အနားကိုတောင်
မကပ်တော့လို့ အတင်းပြောနေရသည်။မရဘူး။
ကိုကိုထယ်ယောင်းက အဖြူလုံးလေးအနားမှာဘဲ နေ,နေတာ။၅နှစ်အရွယ်ဂျင်ဟျောင်းလေးတောင် ကူးကူးလေးအနားတောင် ကပ်လို့မရဘူး။

အတန်ကြာတော့ မွေးနေ့ကိတ်ခွဲရတော့မှာမို့ ကလေးတွေအားလုံး အနားစုရောက်လာကြ၏။
အဖြူလုံးလေးကတော့ သူ့ကိုကိုချီထားတာမို့
သူ့ကိုကိုအခံနဲ့ ကြီးမားသည့်မွေးနေ့ကိတ်ကြီးရှေ့
ပျော်နေပါသည်။

ဒယ်ဒီကင်မ်နဲ့မေမေကင်မ်က မွေးနေကိတ်ပေါ်တွင် အလှဖယောင်းတိုင်လေးတွေအား မီးညှိပေးနေ သည်။ကူးကူးလေးကတော့ သူ့ကိုကိုချီထားရင်း
ဖယောင်းတိုင်မီးမှုတ်ချင်နေသည်။ဒယ်ဒီဂျွန်က
သူ့သားနဲ့ကိုကိုထယ်ယောင်းအတွက် Camera Man,အဖြစ်ရှိပေးနေသည်။

" ကဲ...မွေးနေ့သီချင်းဆိုလို့ရပါပြီ။ "

" Happy birthday to you. Happy birthday to you. Happy birthday, dear တိုတို/Kim Tae Hyung.Happy birthday to you ~ "

မွေးနေ့သီချင်းသံအဆုံး ကိုကိုထယ်ယောင်းက
ဖယောင်းတိုင်မီးဝိုင်းမှုတ်တော့မည့် သူတွေအား
လက်ဟန့်တားလိုက်ပြီး စကားဆိုသည်။

" ဒီဆုတောင်းက သားနဲ့အဖြူလုံးလေးဖို့။အဖြူလုံး ကိုကိုတို့အတူတူဆုတောင်းပြီးမှုတ်ကြမယ်။ "

" ဟုတ်တဲ့....တိုတို။ "

ကိုကိုထယ်ယောင်းရဲ့ အပြုအမူတွေကြောင့်
ထယ်ယောင်းမိဘရော၊ကူးကူးလေးရဲ့မိဘရော၊
သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ကျန်တဲ့သူတွေပါ ပိုသည်ဟု သတ်မှတ်လိုက်ကြသည်။

* အဖြူလုံးလေးကိုစောင့်ရှောက်ရပြီး အဖြူလုံးလေးနဲ့အတူ တစ်သက်လုံးအတူနေရပါစေ။ *

" တိုတို့တို တူးတူးများရီးချစ်ရယ်။ဖူး... "

ကိုကိုထယ်ယောင်းကတော့ စိတ်ထဲတွင်သာဆုတောင်းပြီး ကူးကူးလေးကတော့ကလေးပီပီ အကျယ်ကြီးနှုတ်မှပြောလိုက်တာမို့ အကုန်လုံးပွဲကျသွားကြတော့သည်။

ဖယောင်းတိုင်မီးမှုတ်ပြီးမှ ကိုကိုထယ်ယောင်းက
ကိတ်မုန့်ခွဲရသည်။စားရတော့မယ်ဆိုလို့ ကလေးတွေအားလုံးကတက်ကြွနေကြသည်။ကူးကူးဆို စားရဖို့ကိုစောင့်နေပြီ။

" ဖိုးရေ၊ဒယ်ဒီနဲ့မေမေ...သားဒီနှစ်မွေးနေ့တော့ သားအဖြူလုံးလေးကို အရင်ခွံ့ကျွေးပါရစေ။ "

အဖိုးဆိုရယ်ပြီး ခေါင်းငြိမ့်သလိုဒယ်ဒီတို့ကပါ ကြည်ဖြူတာမို့ ရယ်ပြနေသည်။ထယ်ယောင်းက
ပြုံးပြီး ကော်ဇွန်းလေးဖြင့်ကိတ်မုန့်အားကော်ယူလို့ ကူးကူးလေးကိုခွံကျွေးတော့သည်။

ကူးကူးလေးကိုခွံကျွေးပြီးမှ မိဘတွေကိုရော
ကူးကူးလေးရဲ့မိဘတွေကိုပါခွံကျွေးသည်။ပြီးမှ သူ့ညီဝမ်းကွဲနဲ့သူငယ်ချင်းတွေကိုသာဖြစ်၏။
ငယ်ပေါင်းသူငယ်ချင်း၅ယောက်မို့ သူ,မခွံ့ကျွေးလို့ မဖြစ်ဘူးလေ။

" ခစ်ခစ်...တိုတိုကျွေးရာ..တောင်းရယ်။ဟာ့..တိုတို
တူးတူးတို..တို့ရယ်။တူးတူးလှလှပျက်ဝါးရီ။မာမီ..
တူးတူးလှလှတွေ ပျက်ဝါးရား။ "

ကိုကိုထယ်ယောင်းက ကိတ်မုန့်ထပ်ခွံ့ကျွေးရင်း အသည်းယားတာမို့ ပါးဖောင်းလေးနဲ့နှာလုံးဖောင်းဖောင်းလေးကို ခရင်မ်ဖြင့်တို့လိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေချွန်ကာ သူ့မာမီကိုလှမ်းပြတော့သည်။

" မပျက်သွားပါဘူး။မာမီ့သားလေးက စောစော
ထည်းကချစ်စရာကောင်းပြီးသား။ "

" တူးတူး...တိုတို့တိုကျေနပ်ဝူးမာမီ။တိုတို့တို
တူးတူးပြန်တို့ရယ်။ "

" တို့ပါဗျာ။ကိုကိုတို့ခံပါ့မယ်။ "

ထယ်ယောင်းကိုတော့ လက်ညှိုးလေးနဲ့မဟုတ်ဘဲ လက်ဖဝါးဖောင်းဖောင်းသေးသေးလေးတွေက
သူ့လက်စာလောက်ယူလိုက်ကာ သုတ်ပစ်တော့ ကိုကိုထယ်ယောင်းက ပိုတောင်ပြုံးနေပါသည်။

ချစ်စရာကောင်းသည့်ကူးကူးလေးကတော့
ကိုကိုထယ်ယောင်းကို အများကြီးပြုံးစေပါ၏။
စရောက်သည့်နေကစလို့ အခုထက်ထိပေါ့။

To be continued ~

နောက်တစ်ပိုင်းတော့ ကူးကူးလေးတို့အရွယ်ရောက်လာပါတော့မယ်။Next Chapter
မှာရော ဘယ်လိုမျိုးချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ ဆယ်ကျော်သက်လေးဖြစ်နေဦးမှာလဲနော်။

ဒီFictionလေးက Sweet Romance,လေးဆိုတော့ အပိုင်းကတော့ထင်သလောက်မများပေမဲ့ အချိုလေးတွေရေးရမှာဆိုတော့ ဒါလေးကိုပါအရင်ဆက်အပ်ချင်ပါတယ်ဗျ။

> >

#Zawgyi

" တိုတိုေယ...Happy Birthday!တူးတူးလာရယ္။တိုတိုရွိရား။တိုတိုေယ...တိုတို႔တူးတူးလာရယ္။ "

ကိုကိုထယ္ေယာင္းဝယ္ေပးထားသည့္ ယုန္႐ုပ္ေလးအျပင္၊လက္ေဆာင္ဘူးကိုပါမႏိုင္မနင္းပိုက္ထားရင္း ကင္မ္အိမ္ေတာ္ထဲဝင္လာသည့္ ကိုကို႔အခ်စ္ဆုံးေလး ကူးကူးေလးျဖစ္သည္။

မာမီဟန္နီကေရခ်ိဳးျပင္ဆင္ေပးၿပီး လႊတ္ေပးလိုက္တာမို႔ စေတာ္ဘယ္ရီရနံ႔ေပါင္ဒါသင္းသင္းေလး။ထို႔အျပင္တီရွပ္အျဖဴေလးနဲ႔စိမ္းႏုေရာင္ ေဘာင္းဘီေလးဝတ္လာတာရယ္။ရွည္လာတဲ့ ဆံပင္ေ႐ႊေရာင္ေလးကိုထိပ္ေလးစီးထားတာမို႔ ခ်စ္စရာေကာင္းေနတာျဖစ္သည္။

" တိုတို...တိုတိုရွိဝူးရား။တိုတိုအိပ္ေနရာရား။
ဟင္...ဘူတူရဲ။ဘူတူေရာက္ေနရာရဲ။ "

ကူးကူးေလးအိမ္ေတာ္ထဲဝင္လာရင္း ဆိုဖာေပၚထိုင္ေနသည့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕ေတာ့ေမးေလသည္။ေကာင္ေလးကေတာ့ ကူးကူးကိုေတြ႕ေတာ့ ရယ္ျပေလသည္။

" တူးတူးေမးရယ္ေယ။ဘူတူရဲ႐ို႕။ဘာ႐ို႕ တိုတိုတို႔ အိမ္ရဲ ေရာက္ေနတာရဲ။ "

" ဒါကငါ့ကိုကိုအိမ္။ "

ကူးကူးေလးကေမးလိုက္ေတာ့ ဆိုဖာေပၚထိုင္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးက ကူးကူးေလးရဲ႕ကိုကို,ကိုသူ႔ကိုကိုဟု ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ အ႐ုပ္ေလးနဲ႔လက္ေဆာင္ဘူးကို ကိုင္ထားရင္းေျပာေတာ့သည္။

" ဟင္...ဟုတ္ဝူး။တိုတိုတ တူးတူးရဲ႕တိုတို။မင္းရဲ႕ တိုတိုဟုတ္ဝူး။အီး...တီတီေယ...တီတီေယ..
တူးတူးရဲ႕တိုတိုတို လာလာလုေနရယ္။အီး... "

ေကာင္ေလးရဲ႕စကားေၾကာင့္ ကူးကူးေလးက
ကင္မ္ေမေမရွိမည့္မီးဖိုဘက္သို႔ ေျပးဝင္သြား၏။
မီးဖိုခန္းထဲရွိ ထယ္ေယာင္းအေမကကူးကူးေလး အသံၾကားထည္းက ထၾကည့္ေတာ့သူ႔ရွိကိုလက္ေဆာင္ဘူးႀကီးကိုင္လို႔ငိုၿပီးေျပးလာသည္။

" တီတီ့ကျပားေလး ဘာျဖစ္တာလဲ။မြ..အေမႊးတုံးေလး ေခ်ာ္လဲေနပါဦးမယ္။ "

ထယ္ေယာင္းအေမက ကူးကူးေလးအသံၾကားေတာ့ အနားကပ္လာရင္းထိုင္ခ်ကာေမးသည္။
ကူးကူးေလးကေတာ့ မ်က္ရည္စေလးဝိုင္းလို႔
တိုင္ေျပာေတာ့သည္။

" အီးဟီး...တိုတို...တူးတူးရဲ႕တိုတို႔တို လုေနရယ္။တူးတူးခ်စ္ရဲ႕တိုတို႔တို ဟိုေရွ႕တေတာင္က တူးတူးရဲ႕တိုတို႔တို လုေနရယ္။တီတီေၾကာ.... "

" အာ...အေရွ႕က ဒီကတီတီညီမေလးရဲ႕သားေလ။
သူကလည္း ကျပားေလးကိုကိုရဲ႕ညီေလးပဲ။ "

" ဟင့္အင္း...ရဝူး။တိုတိုတ တူးတူးရဲ႕တိုတို။တူ႔တို တီတီေၾကာေပး။တူးတူးရဲ႕တိုတို႔တို တိုတိုလို႔ေခၚရဝူး။ဟင့္...တူးတူးရဲ႕တိုတို႔တိုလိုက္လုေနရာ။ "

ကူးကူးေလးကငိုၿပီးေျပာေနေတာ့ ထယ္ေယာင္း
အေမမွာ အသည္းအသန္ေခ်ာ့ရေတာ့သည္။
သူ႔သားကိုအရမ္းအခ်စ္ပိုလြန္းေနသည့္ ကူးကူးေလးေၾကာင့္ သူမပိုအသည္းယားမိပါသည္။
မနက္မိုးလင္းကိုကိုမွကိုကိုဆိုၿပီး အၿမဲလိုလိုအိမ္ကိုဝင္လိုက္ထြက္လိုက္လုပ္ေနတာမို႔ သူမကေတာ့ ညီမေလးဟန္နီလို ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်မိပါေတာ့၏။

" ဟုတ္ၿပီ။တီတီေျပာေပးမယ္ေနာ္။အိုက္ဂူး...ေမႊးေနေရာပါပဲလား။မာမီဟန္နီက ျပင္ေပးလိုက္တာလား ကျပားေလး။ "

" ဟီးဟီး...ဟုတ္ရယ္တီတီ။တိုတို႔ေမြးေန႔တို လွလွေယးျပင္ရရယ္လို႔ေၾကာလို႔ မာမီလုပ္ေပးရာ။တိုတိုျမင္ရင္ ပိုပိုမ်ားရီးခ်စ္တြားေအာင္႐ို႕။ "

ထယ္ေယာင္းေမေမက တစ္ကိုယ္လုံးလွလွပပရွိေနသည့္ အေမႊတုံးကျပားေလးရဲ႕ပါးေဖာင္းေလးအား နမ္းရင္းေမးေတာ့ ကျပားေလးကရယ္ၿပီး သူ႔လက္ထဲရွိလက္ေဆာင္ဘူးကိုခ်ကာ စကားဆိုျပသည္။

" ေအာင္မေလး...ကိုကိုကကျပားေလးဘာလုပ္လုပ္ခ်စ္ေနၿပီးသားပါရွင္။အရမ္းေတြတက္တာ။ "

" တီတီ...တိုတိုဘယ္မွာရဲ။တူးတူးရဲ႕တိုတိုတ ဘယ္တြားေနရာရဲ။ "

" ဘယ္မွမသြားပါဘူး ကျပားေလးရယ္။သားရဲ႕ ေမြးေန႔ရွင္ကိုကိုက အိပ္ေနေသးတာ။ကိုကို႔ကို
သြားႏႈိးမလား ကျပားေလး။ "

" ဟုတ္တဲ့...တီတီ။တူးတူး တိုတို႔တိုႏႈိးရယ္။ "

ကူးကူးေလးရဲ႕စကားေၾကာင့္ သူမၿပဳံးလိုက္ၿပီး
အိမ္အကူတစ္ေယာက္နဲ႔သာ အေပၚထပ္သို႔လႊတ္ေပးလိုက္ရသည္။တံခါးမဖြင့္တက္တာမို႔
ငိုေနမွာဆိုးလို႔။

" အစ္မ...အဲ့ကေလးက တူေလးထယ္ေယာင္းခ်စ္တဲ့ ကေလးေလးလား။ခ်စ္စရာေလးေနာ္။ညီမေတာင္ အသည္းယားတယ္။ "

သူမ၏ညီမစကားေၾကာင့္ ၿပဳံးလိုက္ပါေသးသည္။
ကျပားေလးက ေမြးထည္းကကိုလူခ်စ္လူခ်င္ကသိပ္ေပါတာ။ဒါေၾကာင့္သူမတို႔ေတာင္အရမ္းခ်စ္။

" အကုန္လုံးရဲ႕ ဝိုင္းအုံခ်စ္ေလးေပါ့ကြယ္။ "

သူမထိုသို႔ေျပာလိုက္ၿပီး မီးဖိုခန္းထဲကထြက္သြားတဲ့ကူးကူးေလးကို လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
ကျပားေလး၏အဓိကလာသည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္က သူ႔ကိုကို႔ရွိလာတာမို႔ ကိုကို႔ကိုသာေမးေနေတာ့၏။ ထယ္ေယာင္းေမေမမွာေတာ့ ေမြးေန႔ရွင္ကိုမႏႈိးဘဲ ညပိုင္းပြဲအတြက္ျပင္ဆင္ၿပီး ေန႔လည္စာအတြက္ ကိုယ့္ညီမေလးနဲ႔ပဲတိုင္ပင္လို႔ ဟင္းခ်က္ေနတာ။
ညီမေလးနဲ႔သူ႔သားတုတ္တုတ္ေလးက ဒီေန႔အိမ္မွာ ညအိပ္ၾကမွာမို႔ေလ။

" ဟြန္း... "

မီးဖိုခန္းဘက္ကထြက္လာရင္း ဧည့္ခန္းထဲကဆိုဖာေပၚထိုင္​ေနသည့္၅ႏွစ္အ႐ြယ္ဝတုတ္ေလးကိုလည္းမ်က္ေစာင္းထိုးၾကည့္သြားေသးသည္။ဒါဟာေတာ့ သူ႔ကိုကို႔ကိုလုထားလို႔ျဖစ္၏။

" ကျပားေလးကလက္ေဆာင္နဲ႔အ႐ုပ္ကိုကိုင္ထား။
အစ္မက အထဲကသခင္ေလးကိုတံခါးေခါက္ၿပီး ေမးေပးမယ္။ၿပီးရင္ဝင္သြားလိုက္။သခင္ေလး အံ့ဩသြားေအာင္ေနာ္။ "

ကိုကိုထယ္ေယာင္းအခန္းေရွ႕ကိုေရာက္သြားေတာ့ အိမ္အကူမေလးက ကူးကူးေလးလက္ထဲပါလာတဲ့ လက္ေဆာင္ဘူးကိုျမင္ေတာ့ ေျပာလာေသးသည္။

" ဟုတ္တဲ့။တိုးတိုးေခၚေနာ္။က်ယ္က်ယ္ေအာ္ရင္ တိုတိုလန္႔ႏိုးတြားမွာ။တူးတူးရဲ႕တိုတို အိပ္ေရးမဝ ျဖစ္ေနလိမ့္ရယ္။ "

" ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္။ကြၽန္မႏႈိးလိုက္ပါ့မယ္။ "

ေဒါက္! ေဒါက္!

" သခင္ေလးရွင့္...ႏႈိးၿပီလား။ "

" အင္း...ျပန္အိပ္ဦးမယ္။ေနာက္မွထလာခဲ့မယ္။ "

ကိုကိုထယ္ေယာင္းက ညကစာလုပ္ထားတာမို႔
သူ႔ေမြးေန႔ကိုေတာင္ေမ့ေနသည္အထိ ဆက္အိပ္ဖို႔ ေတြးၿပီးအသံျပန္မေပးေတာ့ဘူး။အိမ္အကူမေလးကေတာ့ ကူးကူးေလးအတြက္ေတာ့တံခါးအသာေလးဖြင့္ေပးလိုက္သည္။

" ေက်းဇူးတင္ပါရယ္ဂ်။ "

ကူးကူးေလးက လက္ေဆာင္ဘူးနဲ႔သူ႔အ႐ုပ္ကိုပိုက္ၿပီးဝင္ေတာ့မွ တံခါးကိုပိတ္လိုက္ေတာ့သည္။
သူမလည္းအလုပ္ေတြရွိေသးတာမို႔ ေအာက္ထပ္ကို ျပန္ဆင္းလာခဲ့ေတာ့သည္။

" ခစ္ခစ္...တိုတိုေယ။ "

" အျဖဴလုံးေလး... "

အခန္းထဲဝင္လာသည့္အျဖဴလုံးေလးက အိပ္ေနတဲ့ကိုကိုထယ္ေယာင္းအားၾကားေအာင္ေခၚလိုက္ရင္း ကိုကိုထယ္ေယာင္းက သူ႔အျဖဴလုံးေလးကိုျမင္ေတာ့ အိပ္ရာေပၚမွထထိုင္ကာၾကည့္ေနသည္။
တစ္ဆက္ထည္း အံ့ဩျခင္းေတြပါေပါင္းလို႔။

" Happy Birthday To You Happy birthday to you.Happy birthday dear တိုတို။Happy birthday to you တူးတူးရဲ႕ တိုတိုေယ Happy birthday! "

သူ႔အိပ္ရာဘက္သို႔ လက္ေဆာင္ဘူးႀကီးကိုင္လို႔လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း ေမြးေန႔ဆုေတာင္းသီခ်င္းပါဆိုလာေသးသည္။ကိုကိုထယ္ေယာင္းမွာ ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းသည့္ သူ႔ရဲ႕အျဖဴလုံးေလးေၾကာင့္
သေဘာက်စြာၾကည့္ေနမိသည္။

" တိုတို...တူးတူးတို အိပ္ရာေပၚေခၚေယ။တူးတူးတ မတက္တက္ဝူးလို႔။တိုတို...ဘာမွန္းတိဝူး။တိုတိုတ အိပ္ပုတ္ရီး။ "

" အိုက္ဂူး...ခ်စ္လိုက္တာဗ်ာ။မြ..မြ..ကိုကို႔အတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ပါ,ပါတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ဒီေန႔က
ကိုကို႔ေမြးေနမွန္းေတာင္ သတိမရဘူး။ညကဆို ကိုကိုစာေတြလုပ္ေနတာ။ "

ထယ္ေယာင္းက အိပ္ရာေပၚေရာက္ေနသည့္
ကူးကူးေလးကိုဖက္ထားလိုက္ရင္းေျပာလိုက္သည္။ကူးကူးကေတာ့ သူ႔ကိုကိုထယ္ေယာင္းရဲ႕ပါးကိုအုပ္ကိုင္လို႔ စကားဆိုလိုက္၏။

" တိရယ္။တူးတူး..တိုတို႔တိုေခ်ာင္းၾကည့္ေနရာ။
တိုတိုစာေရးေန႐ို႕ တူးတူးမေခၚရာ။ "

ကူးကူးေလးက ထယ္ေယာင္းအိပ္ရာေပၚတြင္ လက္ေဆာင္ဘူးကိုခ်ရင္း ယုန္႐ုပ္ေလးကိုပိုက္လို႔ စကားဆိုေနေတာ့သည္။ကိုကိုထယ္ေယာင္းမွာ သူ႔အျဖဴလုံးေလးကိုၾကည့္လို႔ အသည္းယားေနမိ၏။

" တိုတို... "

" ဗ်ာ...အျဖဴလုံးေလး။ "

ကူးကူးေလးက ယုန္႐ုပ္ေလးကိုင္ထားရင္း
သူ႔ကိုကိုရဲ႕ေပါင္ေပၚတက္ထိုင္လိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းပိစိေလးေတြခြၽန္လို႔ စကားသံေသးေသးေလးျဖင့္ စကားဆိုေသးသည္။
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ေတြးမိပါ၏။ဘာေတြမ်ား
မေက်မနပ္ျဖစ္ေနရတာလဲလို႔။

" တိုတိုတေကာင္းဝူး။တိုတို႔မွာ တူးတူးထပ္ခ်စ္ရမဲ့ တူရွိရယ္။တူးတူးမွာေရာ့ ဒီတိုတိုတိုခ်စ္လိုက္ရရာ။တိုတိုတေရာ့ တူခ်စ္ရဲ႕ညီေယးရွိရယ္။ဟြန္႔...
တူးတူးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရယ္။ "

ကူးကူးေလးစကားေၾကာင့္ ကိုကိုထယ္ေယာင္းပို
စဥ္းစားမိသြားသည္။ကေလးမခ်စ္တက္သည့္သူက အျဖဴလုံးေလးကိုျမင္မွခ်စ္တက္သြားခဲ့တာ။
ဒါကိုအျဖဴလုံးေလးက သူ႔တစ္ေယာက္ထည္းကို
မခ်စ္ေတာ့ဘူးထင္ကာ ေျပာေနတာေၾကာင့္ေခ်ာ့ေျပာမွျဖစ္ေတာ့မည္။

" ကိုကို႔မွာအျဖဴလုံးေလးတစ္ေယာက္ပဲရွိတာပါ။ယုံေပးပါအျဖဴလုံးေလးရယ္။ကိုကို႔မွာထပ္ခ်စ္ဖို႔ ဘယ္သူ႔မွမရွိပါဘူး။ "

" တူးတူးဒီလာေရာ့ ေအာက္မွာတူးတူးတိုေၾကာရာ။
ဒါနာ့တိုတို႔အိမ္ရဲ႕။တူးတူးတို တိုတိုတမခ်စ္ဝူးရား။
တူးတူးကခ်ိဳး႐ို႕ရား တိုတို။ "

ကူးကူးေလးက သူ႔ကိုကိုထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္လို႔ စကားဆိုရင္း ငိုသံပါပါေလးေျပာမိေတာ့
ထယ္ေယာင္းမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ေခ်ာ့ခ်င္တာမို႔
ကူးကူးေလးေျပာသည္ကို စဥ္းစားေနမိသည္။

ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္မွ ဒီေန႔ကသူရဲ႕ေမြးေန႔မို႔ ေမေမရဲ႕ညီမေရာက္ေနမွာျဖစ္သည္။ဒါေၾကာင္မို႔ သူ႔အျဖဴလုံးေလးက ဝတုတ္ေကာင္ကိုေတြ႕ကာ
သူ႔ကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူးထင္ၿပီး အထင္မွားေနတာ။

" အျဖဴလုံးေလး...ကိုကို႔ဘဝမွာအျဖဴလုံးေလးက အေရးႀကီးၿပီးကိုကိုက အျဖဴလုံးေလးကိုသာခ်စ္တာ။က်န္တဲ့ကေလးေတြဆိုတာ ကိုကို႔အတြက္ဘာမွမဟုတ္တာေတြလို႔ပဲ ကိုကိုသတ္မွတ္ထားတာ။
ကိုကို႔ကိုခ်စ္တယ္ဆို စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ဗ်ာ။ "

" တူးတူးတိုခ်စ္ရယ္ဆို ဟိုတစ္ေယာက္တို တိုတိုေၾကာေပး။နာ့မွာ တူးတူးေယးပဲရွိရာ႐ို႕။ေညာ္...
တိုတိုေညာ္...တိုတိုေၾကာမွာရား။ "

ကူးကူးေလးက သူ႔ကိုကိုသူ႔ကိုဂ႐ုမစိုက္မွာသိပ္ေၾကာက္ေနသည္မို႔ ကိုကိုထယ္ေယာင္းက္ိုလည္း ကတိေတြေတာင္းေနသည္။ကိုကိုထယ္ေယာင္း
ၿပဳံးလိုက္ရင္း ကူးကူးေလးရဲ႕ပါးေဖာင္းေလးကို နမ္းရင္းေျပာသည္။

" ကိုကိုေျပာလိုက္မယ္။ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကို ေဟာဒီက ကျပားအျဖဴလုံးေလးပိုင္တာလို႔။ "

" ခစ္ခစ္...တိုတို...ေတာ္ရယ္။အာအာ...တူးတူးေမ့ေနရာ။တိုတို႔အတြက္ တူးတူးလက္ေဆာင္ေပးရာ။ တိုတိုဖြင့္ၾကည့္။ညန္ညန္..ဖြင့္...ခစ္ခစ္။ "

ကူးကူးေလးက ထယ္ေယာင္းေပၚသို႔လက္ေဆာင္ဘူးတင္ေပးလိုက္သည္။ကိုကိုထယ္ေယာင္းက ရယ္ရင္း ကူးကူးေလးေပးလာသည့္လက္ေဆာင္ဘူးကို ဖြင့္ၾကည့္ဖို႔ျပင္ရသည္။ဘာေလးမ်ားလဲလို႔ ရင္ခုန္ရင္းေပါ့။

ထယ္ေယာင္း လက္ေဆာင္ဘူးကိုဖြင့္ၾကည့္ေတာ့
ေ႐ႊေရာင္ဆံပင္ေလးကိုႏွစ္ဖက္စီးထားလို႔
လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ၿပီး ႐ိုက္ထားသည့္
ဓာတ္ပုံေလးကိုေပးလာသည္။ကိုကိုထယ္ေယာင္း
သေဘာက်တာမို႔ ပါးစပ္ေတာင္မစိႏိုင္ဘူး။

" ဟား....ခ်စ္စရာေလး။ကိုကို႔ေမြးေန႔ကို ဒါေပးရမယ္လို႔ ကိုကို႔ကေလးေလးက စဥ္းစားထားတာလား။ေျပာပါဦး ကိုကို႔အျဖဴလုံးေလး။ "

ထယ္ေယာင္းမွာ ဓာတ္ပုံေလးကိုထုတ္ၾကည့္ရင္း အသည္းယားကာ ဓာတ္ပုံေလးကိုခဏခဏနမ္း
ေနမိသည္။မရေတာ့ဘူး။အရမ္းကိုအသည္းယားစရာျဖစ္ေနတာမို႔ ထယ္ေယာင္းမေနတက္ေတာ့ဘူး။

" ဟုတ္ဝူး တိုတိုရဲ႕။တူးတူးေၾကာခ်င္ရာတ တိုတို႔တို တူးတူးတိုေပးရယ္။တူးတူးပုံေရာ တူးတူးတိုေရာ တိုတိုယူလို႔ေၾကာရာ။ခစ္ခစ္...တိုတိုႀကိဳက္ရဲ႕ရား တူးတူးပုံတို။ "

ကူးကူးေလးက ယုန္႐ုပ္ေလးကိုပိုက္လို႔ႏႈတ္ခမ္းေလးခြၽန္ကာ သူ႔ကိုကိုထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္ရင္း ေမးလာသည္။ကိုကိုထယ္ေယာင္းမွာေတာ့ ကူးကူးေပးတာထက္ကိုေပ်ာ္ေနေသးသည္။

" ကိုကိုႀကိဳက္တာေပါ့ဗ်ာ။အမ်ားႀကီးႀကိဳက္တယ္။ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ရတဲ့ ေဟာဒီကကိုကို႔ရဲ႕ ကေလးကို တစ္သက္လုံးခ်စ္သြားပါ့မယ္လို႔ ကိုကိုကတိေပးတယ္။ "

" ခစ္ခစ္...တိုတိုတည္ရရယ္။ "

ကူးကူးေလးက သူ႔ကိုကိုထယ္ေယာင္းရွိကကတိ
ရၿပီးသည္ႏွင့္ အိပ္ရာေပၚထခုန္ေနေတာ့သည္။
ၿပီးေတာ့မွ တစ္ခုခုကိုသတိရဟန္ျဖင့္ကူးကူးအား စကားဆိုလာသည္။

" တိုတို...မာမီတ တိုတို႔တိုေခၚရီး shoppingတို
တူးတူးနဲ႔အတူ ထြက္ရယ္ရဲ႕။တိုတိုလိုက္မွာရား။ "

" ကိုကိုလိုက္မွာေပါ့။ကိုကိုေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္။
ဒီေပၚမွာခဏေစာင့္ေန။ၿပီးရင္ေတာ့ ကိုကိုတို႔ေအာက္ထပ္ကိုအတူဆင္းၾကမယ္။ "

" ဟုတ္တဲ့ တိုတို။ "

ကိုကိုထယ္ေယာင္းက ကူးကူးေလးရဲ႕စကားကို သေဘာက်စြာျဖင့္ နဖူးေလးကိုနမ္းသြားရင္းေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္။ကူးကူးေလးကေတာ့ ထယ္ေယာင္းရဲ႕အိပ္ရာေပၚမွာပင္ ယုန္႐ုပ္ေလးပိုက္လို႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေစာင့္ေနသည္။

- - - - -

အတန္ၾကာေတာ့ ထယ္ေယာင္းေရမခ်ိဳးခင္သတိရလို႔ ဗီ႐ိုထဲရွိသူ႔အဝတ္အစားေတြပါအျမန္ယူလို႔ အဝတ္လဲၿပီးေတာ့မွ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
သူထြက္လာေတာ့ အျဖဴလုံးေလးကအိပ္ရာထဲ အိပ္ေတာင္အိပ္ေနၿပီျဖစ္သည္။

မနက္ေစာေစာထရေတာ့ မ်က္လုံးေလးေတြလည္း စင္းေနၿပီထင္ပါ့။အျဖဴလုံးေလးကို ခဏေပးအိပ္ရင္း သူ႔ဆံပင္အပြတို႔အားျပင္လိုက္ၿပီး သပ္ရပ္စြာျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရေတာ့မည္။၁၀ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မည့္ သူ႔အတြက္ေတာ့ ကေလးပဲရွိေသးတာမို႔ ေရရွည္ကိုေတြးမိၿပီး လူႀကီးျမန္ျမန္ျဖစ္ခ်င္မိသည္။

" တိုတို...တိုတိုေရခ်ိဳး႐ို႕ ၿပီးၿပီရား။တိုတိုေယ... "

ကိုကိုထယ္ေယာင္း မွန္ၾကည့္လို႔ဆံပင္ျပင္ေနရင္း အိပ္ရင္းမွအိပ္မႈံစုံဖြားျဖင့္ထလာသည့္ ကူးကူးေလးေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းမွာဆံပင္တို႔ကို မၿဖီးေတာ့ဘဲ ရွိရင္းစြဲဆံပင္ေကာက္အပြေလးအတိုင္း ထားလိုက္သည္။အေရးႀကီးတာက သူ႔ကေလးမို႔ အျမန္အနားသြားလိုက္သည္။

" ကိုကိုျပင္ဆင္လို႔ၿပီးၿပီ။ကိုကိုတို႔ ေအာက္ထပ္အတူတူဆင္းရေအာင္။ "

" ဟုတ္...တိုတိုခ်ီ... "

ကိုကိုထယ္ေယာင္းက ေအာက္ဆင္းေတာ့မယ္ေျပာလိုက္ေတာ့ ကူးကူးေလးမွာအိပ္မႈံစုံဖြားမ်က္ႏွာေလးျဖင့္ လက္ေသးေလးႏွစ္ဖက္ဆန္႔တန္းကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးခြၽန္ရင္း ခြင့္ေတာင္းေတာ့သည္။

ကိုကိုထယ္ေယာင္းလည္း သူ႔အျဖဴလုံးေလးကိုအသည္းယားတာမို႔ခ်ီလိုက္ရင္း ဧည့္ခန္းဘက္သို႔ ဆင္းလာခဲ့ၾကသည္။ဧည့္ခန္းကိုေရာက္ေတာ့ ကိုကိုထယ္ေယာင္းမ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕မိသည္။သူ၏အ႐ုပ္ေတြနဲ႔ေဆာ့ေနသည့္ ဝမ္းကြဲညီေၾကာင့္သာ။သို႔ေပမဲ့ ထိုေကာင္ေလးကိုလွည့္မၾကည့္ဘဲ မီးဖိုခန္းထဲရွိ ေမေမ့အား အျပင္သြားရန္ခြင့္ေတာင္းဖို႔စကားဆို ရမည္။

" ေမေမ...သားတို႔ တီတီဟန္နီတို႔နဲ႔လိုက္သြား
လိုက္ဦးမယ္။ "

" ဟုတ္ရယ္ တီတီ။မာမီေခၚထားရာ။တိုတို႔တြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ဝယ္ေပးဖို႔။ "

ထယ္ေယာင္းကသူ႔အေမကို ေအာ္ေျပာရင္း ကူးကူးေလးကလည္း သူ႔ကိုကိုအတိုင္းလိုက္ေျပာပါသည္။
ထိုသည္ကို ဧည့္ခန္းရွိဆိုဖာေပၚမွာအ႐ုပ္ေတြနဲ႔ေဆာ့ေနသည့္ ဝတုတ္ေလးကထယ္ေယာင္းတို႔နားေျပးလာကာ စကားဆို၏။

" သားလည္းလိုက္မယ္ ကိုကိုႀကီး။သားလည္း ကိုကိုႀကီးတို႔နဲ႔ လိုက္ခ်င္တယ္။ "

ထယ္ေယာင္းတို႔ အျပင္သြားမည္ကိုသိေတာ့လည္း ဝတုတ္ေလးက အ႐ုပ္ကိုေဆာ့ရင္းမွခ်လိုက္ကာဆိုဖာေပၚထိုင္ေနရင္းမွထလာၿပီးေျပာသည္။

" မလိုက္နဲ႔။ "

ကိုကိုထယ္ေယာင္းက သူ႔အျဖဴလုံးေလးကိုခ်ီထားရင္း ခပ္ျပတ္ျပတ္ျငင္းလိုက္သည္။

" သား...ေမေမဘာေျပာထားလဲ။ကိုယ့္ညီေလးကို အဲ့လိုေတြမေျပာရဘူးေလ။ညီေလးက မင္းအနား ကပ္ခ်င္ေနတာကို။အဲ့လိုမလုပ္ရဘူး။ "

" သားကအျဖဴလုံးေလးကလြဲၿပီး ကပ္လို႔မရဘူး။သားကအျဖဴလုံးေလးကိုပဲခ်စ္တာ။ "

ထယ္ေယာင္းအေမက မီးဖိုခန္းမွထြက္လာရင္း
သူ႔သားစကားကိုၾကားေတာ့ ကာေျပာလာခဲ့သည္။
ေမေမကေတာ့ တကယ္လြန္ပါ၏။ငယ္ငယ္က
သူ႔အ႐ုပ္ေတြကိုေဆာ့တုန္းကလည္း သူ႔တူဘက္က ပါခဲ့တာျဖစ္သည္။အခုကေတာ့မရဘူး။အျဖဴလုံးနဲ႔ လည္ပတ္မည္ကို ေနာက္တစ္ေယာက္ထပ္မေခၚခ်င္ဘူး။

" ဟုတ္ရယ္။တိုတိုတ တူးတူးပဲခ်စ္ရာ။ "

ထယ္ေယာင္းအေမကေတာ့ အရမ္းကိုခ်စ္ေနၾကတဲ့ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းသာခ်မိ၏။
ထို႔အတူဝတုတ္ေလးဆို မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္သာ ၾကည့္ေနသည္။သူလည္းကေလးဆိုေတာ့ သူတို႔
ဘယ္သြားသြားလိုက္ခ်င္မွာေပါ့ေလ။

" ေမြးေန႔ရွင္ေလးေရ...တီတီတို႔သြားရေအာင္ေလ။
အယ္...အစ္မကင္မ္ အစ္မေရာလိုက္မလား။ "

ထယ္ေယာင္းတို႔ကိုလာေခၚသည့္ မာမီဟန္နီက
အိမ္ထဲဝင္လာရင္း ဧည့္ခန္းမွာရပ္ေနသည့္
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ေမေမကိုေတြ႕ေတာ့ ေမးလာ၏။

" ေျပပါတယ္ညီမရယ္။ဒါျဖင့္ ညီမတို႔သြားရင္ အစ္မရဲ႕တူေလးကိုပါ ေခၚသြားေပးပါလား။
သူလည္း ကေလးဆိုေတာ့အေဖာ္လိုခ်င္ေနတာ။
ညီမတို႔ကေခၚသြားေပးပါလား။ "

ထယ္ေယာင္းေမေမက သူ႔မတူေလးကိုသနားလို႔ ထည့္ေပးခ်င္တာေၾကာင့္ မာမီဟန္နီကိုေျပာ၏။
မာမီဟန္နီကေတာ့ ၿပဳံးခ်ိဳခ်ိမ်က္ႏွာထားျဖင့္ လက္ခံေတာ့ ကူးကူးေလးကလက္မခံသျဖင့္
ျငင္းေတာ့သည္။

" မာမီ...ႏိုး...ႏိုး...တူ႔တိုေခၚနဲ႔။ "

" ကူးကူးေလး...မာမီမႀကိဳက္ဘူးေနာ္။မာမီ့စကားနားမေထာင္ရင္ မာမီမခ်စ္ေတာ့ဘဲေနမွာေနာ္။ "

" ဟင့္...တိုတို..တူးတူးတို႔ကားေပၚတက္ရယ္။
ဒယ္ဒီနဲ႔တိုင္ေၾကာရယ္။ဖိုးနဲ႔လည္းတူးတူးတ မာမီ့ကိုတိုင္ရယ္။တူးတူးတို စိတ္ခ်မ္းတာေအာင္ထားဝူးလို႔ တူးတူးမ်ားရီးေၾကာၾကမွာဖိုးတို။ "

မာမီဟန္နီက ေအာ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲစကားေလး ဟန္႔လိုက္တာကို သူ႔သားငယ္ကူးကူးေလးက မ်က္ရည္ဝဲတဲတဲလုပ္ျပရင္း သူ႔ဒယ္ဒီနဲ႔ေရာ၊
မာမီဟန္နီရဲ႕အေဖနဲ႔ပါတိုင္မည္ဟုေျပာကာ
သူ႔ကိုကိုနဲ႔အတူ ထြက္သြားေတာ့သည္။

" ဟန္နီအားနာပါတယ္ေနာ္။ဒီသားငယ္ေလးကို ဟန္နီေခၚသြားလိုက္ပါ့မယ္။ "

" ေက်းဇူးပါညီမေလးဟန္နီရယ္။သူ႔အေမကလည္း သူ႔သားေလးကိုေဆာ့ေဖာ္ရေစခ်င္တာ။
သိတဲ့အတိုင္း အစ္မသားကကျပားေလးမွကျပားေလးျဖစ္ေနတာကြယ္။ "

ထယ္ေယာင္းေမေမကရယ္ရင္းေျပာေတာ့ မာမီဟန္နီမွာလည္း သူမအေတြးကိုသူမသာသိတာမို႔ ရယ္ၿပဳံးၿပဳံးျဖစ္ေနေသးသည္။

" ဟန္နီသြားၿပီေနာ္ အစ္မ။ဒါျဖင့္ သားထယ္ကို ေမြးေန႔ကိတ္မွာၿပီးၿပီလား။ညအၿပီးေရာက္ဖို႔ဆို ညီမလည္းႀကိဳမွာေပးထားတာရွိလို႔ရယ္။ႏွစ္ခုျဖစ္ေနမယ္ထင္တယ္။ "

" ဟုတ္တယ္ ညီမေလး။အစ္မတို႔လည္းမွာထားေသးတာ။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ညီမေလးတို႔မွာထားလည္း ကေလးေတြမ်ားရင္ပိုစားလို႔ရတာေပါ့။
ေနာက္က်ေနဦးမယ္။ေအးေဆးလည္ပတ္ခဲ့ၾကေနာ္။သားဂ်င္ေဟ်ာင္းေလး လိမၼာေအာင္ေနေနာ္။ "

" ဟုတ္ကဲ့... "

သူမကမွာလိုက္သည္ႏွင့္ ၅ႏွစ္အ႐ြယ္ဒူ​ေဟ်ာင္းက ဟန္နီဂြၽန္ရဲ႕လက္ကိုတြဲကာ လိုက္ထြက္သြားသည္။

ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ကူးကူးေလးနဲ႔သူ႔ကိုကိုက
ဒါလင္ေဘးက ေနရာမွာေရာက္ေနၿပီအသင့္ထိုင္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ဟန္နီကေတာ့ သူ႔သားအေၾကာင္း သိလိုက္တာမို႔ ဂ်င္ေဟ်ာင္းေလးနဲ႔အတူေနာက္ခန္းမွာသာထိုင္လိုက္သည္။

" ဟန္နီ...ကိုယ္တို႔သားေလး ဟန္နီ႔ကိုစိတ္ဆိုးေနတယ္သိလား။ "

ဒယ္ဒီဂြၽန္က သူ႔ဇနီးေသခ်ာအဆင္ေျပၿပီဆိုမွ
ကားစေမာင္းရင္း ေနာက္ၾကည့္မွန္မွတစ္ဆင့္ စကားဆိုလာသည္။

" ဒယ္ဒီ..ေၾကာနဲ႔။မာမီ့တို တူးတူးတဖိုးနဲ႔တိုင္ေၾကာမွာ။ဖိုးတို မ်ားရီးေၾကာၾကမွာ။မာမီတေတာင္းဝူး။ "

" ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ။ဒါဆိုဒယ္ဒီလည္း သားနဲ႔အတူ
မာမီ့ကိုအဖိုးနဲ႔တိုင္ရမယ္။ဒယ္ဒီ့ကိုအရမ္းအႏိုင္
က်င့္လို႔။ "

ကားေမာင္းရင္းဒယ္ဒီဂြၽန္က စေနာက္ေျပာေတာ့ သူ႔သားေလးကူးကူးကပါလိုက္ေျပာေလသည္။
ကိုကိုထယ္ေယာင္းကေတာ့ အေနေအးသူမို႔ ရယ္ရင္းသာနားေထာင္သည္။ေပ်ာ္စရာဆိုသည္ထက္ ၾကည္ႏူးစရာေလး။ဒါ့အျပင့္ သူ႔အတြက္ေတာ့ အျဖဴလုံးေလးက ေအးခ်မ္းရာေလးေပါ့။

- - - - -

Mall,ကိုေရာက္ေတာ့ ကိုကိုထယ္ေယာင္းနဲ႔အတူ ကူးကူးေလးကလက္တြဲလမ္းေလွ်ာက္ေနသည္။
ဒယ္ဒီဂြၽန္နဲ႔မာမီဟန္နီကေတာ့ ထယ္ေယာင္းရဲ႕
ညီဝမ္းကြဲျဖစ္သည့္ ၅ႏွစ္အ႐ြယ္ဂ်င္ေဟ်ာင္းကို လက္တြဲေပးရင္း ေလွ်ာက္လာရသည္။

" ဒါလင္...ၾကည့္ပါဦး။ဟန္နီတို႔သားေလးက
သူ႔ကိုကိုမွကိုကိုျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ။ႀကီးလာရင္
ဟန္နီတို႔ သေဘာတူရေအာင္ေနာ္ဒါလင္။ကေလးေတြငိုမဲ့အျဖစ္မ်ိဳး ဟန္နီမလိုလားဘူး။ "

မာမီဂြၽန္က ဂ်င္ေဟ်ာင္းကိုလက္တြဲထားရင္းမွ အေရွ႕က သူ႔သားနဲ႔အတူတြဲေလွ်ာက္ေနသည့္ ကိုကိုထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္ကာ စကားဆိုေလသည္။
ဒယ္ဒီဂြၽန္ကေတာ့ သူ႔ဇနီးစကားေၾကာင့္ရယ္ၿပီး နဖူးျပင္ေလးကို ခပ္ဖြဖြထုၿပီးစကားဆိုသည္။

" ဘယ္လိုေတြေျပာရတာလဲဟန္နီ။ကေလးေတြကငယ္ေသးတယ္။ကိုယ္တို႔ႀကီးလာတဲ့အထိ သားထယ္ေယာင္းရဲ႕ အျပဳအမူေတြကိုေလ့လာရမယ္။
ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္တိုသားကူးကူးေလးရဲ႕ဆႏၵ။ "

" မရပါဘူးေနာ္။ဟန္နီကေတာ့ ႀကီးလာရင္သားကို သားထယ္ေယာင္းနဲ႔ပဲ သေဘာတူေပးမွာ။ "

ဟန္နီကဂ်င္ေဟ်ာင္းလက္ကိုတြဲထားရင္း သူမျဖစ္ခ်င္တာကိုသာေျပာသြားသည္။ဒယ္ဒီဂြၽန္မွာေတာ့ သူ႔ဇနီးစကားေၾကာင့္ရယ္လိုက္ၿပီး အေနာက္ကေန လိုက္ရသည္။

" တိုတို...ဘာဝယ္မွာရဲ။တူးတူးဝယ္ေပးရယ္။တိုတို ႀကိဳက္တာေၾကာေညာ္။ "

" ကိုကိုလိုခ်င္တာက လက္ေဆာင္ေတြမလိုဘူး။ ကိုကိုလိုခ်င္တာရၿပီးၿပီပဲကို။မယူေတာ့ဘူး။ "

ကိုကိုထယ္ေယာင္းက သူ႔အျဖဴလုံးေလးရဲ႕လက္ကို တြဲရင္းေလွ်ာက္ၾကည့္ကာ စကားဆိုလိုက္သည္။
သေဘာက်မိပါသည္။သူလိုခ်င္တာမရွိလည္း
တူးတူးတိုေၾကာ၊ဝယ္ေပးရယ္လို႔ ဆိုတာေလးကို တအားသေဘာေခြ႕ေနမိပါသည္။ခ်စ္လိုက္တာ။

" သားထယ္ေယာင္း...တီတီတို႔အနားလာဦး။တီတီ
တို႔ သားကိုေျပာျပစရာရွိလို႔။ "

" ဟုတ္ကဲ့...သားလာၿပီတီတီ။ "

ကိုကိုထယ္ေယာင္းက သူ႔ကူးကူးေလးလက္ကိုဆြဲရင္း တီတီဟန္နီတို႔အနားေလွ်ာက္သြားသည္။
အနားကိုေရာက္ေတာ့ တီတီဟန္နီကဂ်င္ေဟ်ာင္းကိုလက္တြဲထားရင္း သူတို႔ကိုၾကည့္လို႔စကားဆိုေတာ့သည္။

" သားနဲ႔ကူးကူးေလးကို တီတီတို႔ကဒီညပြဲတက္ဖို႔
ဆင္တူေလးျပင္ထားေပးတယ္။သားကိုၾက Suitေကာင္းေကာင္းေလးနဲ႔၊ကူးကူးေလးကိုေတာ့ suitပုံစံေလးနဲ႔ႀကိဳးသိုင္းေလးျပင္ေပးထားတာ။
သားထယ္က အတူတူဝတ္ရဲလား။ "

တီတီဟန္နီစကားေၾကာင့္ ကိုကိုထယ္ေယာင္းမၿပဳံးဘဲမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ဆင္တူေလးေတာင္ဝတ္ခြင့္ရေတာ့မည္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းေပ်ာ္၏။

" ဝတ္ရဲတာေပါ့။အျဖဴလုံးေလးနဲ႔ဆို သားဆင္တူ ဝတ္တက္ပါတယ္။ပိုႀကိဳက္တယ္ တီတီ။ "

" ဟုတ္ၿပီရွင္။ညၾက ဝတ္ၾကည့္ၾကေနာ္။သားထယ္နဲေတာ္မယ္ဆိုတာ တီတီသိေနတယ္။သားထယ္ရဲ႕ ကိုယ္တိုင္းကို တီတီေသခ်ာမွတ္ထားတယ္။ "

" မာမီ...တူးတူးတို႔ဗိုက္ခ်ာရယ္။တူးတူးတို႔ တစ္ထုထုတြားခ်ားရေအာင္။တူ႔တိုပါ မုန္႔ေကြၽး႐ိုက္။ "

ထယ္ေယာင္းနဲ႔မာမီဟန္နီတို႔စကားေျပာေနရင္း
ကူးကူးေလးက မနက္စာမစားရေသးတာေၾကာင့္
ဗိုက္ဆာေနၿပီမို႔စကားဝင္ျဖတ္ေျပာသည္။ေဘးရွိ ဂ်င္ေဟ်ာင္းေလးကိုလက္ညႇိဳးထိုး၍ ေျပာပါေသး
သည္။ဘယ္ေလာက္ပဲစိတ္ဆိုးဆိုး စိတ္ထားေကာင္းတဲ့ ကူးကူးေလးျဖစ္သည္။

" သားဒယ္ဒီက ေခၚသြားလိမ့္မယ္။လိုက္သြား။
မာမီက ဒီကိုကိုကိုေခၚလာၿပီးလိုက္ခဲ့မယ္။ "

" ဟုတ္တဲ့...မာမီ။တိုတို တူးတူးတို႔တြားရယ္။ "

သူ႔မာမီစကားအတိုင္း သူ႔ကိုကို,ကိုလက္ဆြဲေခၚလို႔သူ႔ဒယ္ဒီအနားေျပးကာ လက္တြဲသြားၾကသည္။
မာမီဟန္နီကေတာ့ သားထယ္နဲ႔သားကူးေလးကို ၾကည့္ေနရင္း အၿပဳံးမပ်က္ေတာ့ဘူး။

" တီတီ...တီတီ့သားေလးက ခ်စ္စရာေလးေနာ္။
သားကိုေပးပါလား။ "

ဟန္နီလက္တြဲထားသည့္ ဂ်င္ေဟ်ာင္းေလးက
ကူးကူးေလးကိုၾကည့္ရင္း ေျပာလာသည္။

" ရွင္...ဘယ္လိုေတာင္။အိုက္တူး..ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကူးတို႔ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ေတာင္းတဲ့သူေတြမ်ားေနၿပီ။အရမ္းေတြခ်စ္ဖို႔ေကာင္းျပေနတယ္ထင္တယ္။ "

" ဟုတ္တယ္ တီတီ။တူးတူးက ခ်စ္စရာေလး။ "

၅ႏွစ္အ႐ြယ္ဂ်င္ေဟ်ာင္းက သူ႔အေဖနဲ႔ကိုကိုထယ္ေယာင္းၾကား လမ္းေလွ်ာက္ေနသည့္ကူးကူးကို
ၾကည့္ရင္းေျပာလာသည္။မာမီဟန္နီကေတာ့ ၿပဳံးမိပါသည္။သူ႔သားကူးကူးေလးက လူတိုင္းရဲ႕အခ်စ္ခံေလးျဖစ္ေနတာမို႔ ၿပဳံးေပ်ာ္ေနမိသည္။

ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ ကေလးေတြအတြက္ကိုသာ
အရင္မွာေပးလိုက္သည္။ကေလးေတြအတြက္ မနက္စာမွာေပးရင္း သူတို႔အတြက္ကိုလည္းမွာရေသးသည္။

" သားထယ္ေလး ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးခ်င္လို႔ ဘာမ်ားလိုခ်င္တာရွိလဲ။တီတီ့ကိုေျပာေလ။ "

" အျဖဴလုံးေလး.... "

ကိုကိုထယ္ေယာင္းရဲ႕ မရဲတရဲေျပာသံေလးေၾကာင့္ တီတီဟန္နီမွာ သေဘာက်သြားရသည္အထိျဖစ္ေနၿပီ။သားထယ္ေယာင္းက ႐ိုး႐ိုးလက္ေဆာင္ေလးပဲ ေတာင္းမည္ထင္ခဲ့တာ။သူမသားကူးေလးကို ေတာင္းတာေၾကာင့္ ဒါလင့္ကိုၾကည့္ကာၿပဳံးမိ၏။

" အိုက္တူး...ရတာေပါ့ေနာ္။အတက္ေလးပဲ။ "

မာမီဟန္နီက ကိုကိုထယ္ေယာင္းရဲ႕ေခါင္းပြပြကို ကိုင္ကာသေဘာက်ေၾကာင္းေျပာေတာ့ ေဘးရွိ
ကူးကူးေလးမွာလည္း သူ႔ကိုကိုထယ္ေယာင္းရဲ႕ ေခါင္းကို မမွီတမွီကိုင္ရင္းေျပာေတာ့သည္။

" အိုက္တူး...တိုတိုတက္ေယး။ "

" ဟီးဟီး...ခ်စ္ေနလိုက္ၾကတာ။ "

မာမီဟန္နီက ဒယ္ဒီဂြၽန္႔အနားကပ္ကာမွီလို႔ သူ႔သားနဲ႔သားထယ္ေယာင္းရဲ႕ အျပဳအမူေလးေတြကိုၾကည့္ေနသည္။ဒယ္ဒီသည္လည္း သူ႔သားကူးကူးေလးရဲ႕
အမူအရာကိုၾကည့္လို႔ သေဘာက်ေနတာအမွန္ပင္။

ထို႔အတူငါးႏွစ္အ႐ြယ္ဂ်င္ေဟ်ာင္းေလးမွာလည္း သူ႔ထက္တစ္ႏွစ္သာငယ္သည့္ ကူးကူးေလးကို အသည္းယားေနေသးပါသည္ေလ။ကေလးအ႐ြယ္ေတြကအစ ခ်စ္ရေလာက္တဲ့အထိကူးကူးေလးက တကယ့္ကိုခ်စ္စရာေလးျဖစ္သည္။

- - - - -

" တိုတိုေယ...တူးတူးလာရယ္။အိုက္တူး...တိုတိုနဲ႔တူးတူး ကာပယ္ျဖစ္တြားရီ။ "

" ဟာ...ကိုကို႔ကူးကူးေလးခ်စ္စရာေလးကြာ။ "

မနက္တစ္ပိုင္းလုံးလည္ထားၿပီး ညေနမွသာ
ကူးကူးေလးက သူ႔ဒယ္ဒီနဲ႔မာမီနဲ႔အတူလာလို႔
ကိုကိုထယ္ေယာင္းရဲ႕ေမြးေန႔ပြဲကိုတက္သည္။

ဟန္နီဂြၽန္စီစဥ္ေပးထားသည့္အတိုင္း ကိုကိုနဲ႔ကူးကူးက ဆင္တူဝတ္စုံေလးသာျဖစ္ၾကသည္။
ဟန္နီက ကိုကိုထယ္ေယာင္းအတြက္တစ္စုံအား
ေန႔လည္ထည္းကပို႔ေပးထားတာမို႔ ကိုကိုကဝတ္ဖို႔ အဆင့္သင့္ျဖစ္သြားတာ။

" ဟယ္...သေဘာက်စရာေလးေတြပဲ။ "

ကိုကိုထယ္ေယာင္းက ဝတ္ထားတာsuit,အျပည့္ မဟုတ္ေပမဲ့လည္း အေပၚပိုင္းရွပ္အျဖဴအရွည္ကို အေပၚထပ္မွ အနက္ေရာင္ဝတ္စကုတ္ေလးခံဝတ္ထားေသးသည္။ေအာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ အနက္ေရာင္ေဘာင္းဘီရွည္က စတိုင္လ္အမိုက္စား။

ကူးကူးေလးဆို အသားေဖြးေဖြးေလးနဲ႔အတူ ရွပ္အျဖဴလက္တိုေလးကိုမွ ဖဲျပားအနက္ေလးတပ္ထားၿပီး ေဘာင္းဘီအနက္ကိုမွႀကိဳးေလးနဲ႔သိုင္းထားတဲ့ဝတ္စုံေလး။ေ႐ႊအိုေရာင္ဆံပင္ရွည္ေလး
ကို ခ်ထားတာမို႔ခ်စ္စရာေလးျဖစ္သည္။
ပါးေဖာင္းေလးေတြပါထင္းေနတာမို႔ ကာတြန္းဇာတ္ေကာင္ေလးနဲ႔ေတာင္တူသည္။Boss Baby, ဆိုသည္ေလး။

" တကယ္ႏွစ္ေယာက္လုံးက လိုက္ဖက္လိုက္တာ။ ညီမေလးဟန္နီကေတာ္တယ္ေနာ္။အစ္မရဲ႕သားေရာ၊ကျပားေလးကိုပါ ေသခ်ာဆင္ေပးထားတာ။
အစ္မျဖင့္ သေဘာက်ေနေရာပဲရွင္။ "

ထယ္ေယာင္းေမေမက ဟန္နီတို႔အနားလာရင္းေျပာေတာ့သည္။ဟန္နီဂြၽန္နဲ႔အတူဒယ္ဒီဂြၽန္ေရာ
ထယ္ေယာင္းရဲ႕အေဖ ဒယ္ဒီကင္မ္ကေတာ့ ကူးကူးေလးနဲ႔ကိုကိုထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္ၿပီးၿပဳံးေနတာ။

" ဟီးဟီး...သေဘာက်လို႔ေတာ္ေသးတယ္။ဟန္နီလုပ္လိုက္တာကို စိတ္ဆိုးမယ္ထင္သြားတာ။ "

ဟန္နီကရယ္ရင္းေျပာေတာ့ ကင္မ္ေမေမကလည္း အနားကပ္လို႔ရယ္ရင္း စကားဆိုသည္။

" စိတ္ဆိုးစရာလား။ကေလးေတြရဲ႕အေျခအေနကို အစ္မကသိၿပီးသားပါ။လာပါဦး.. ခမည္းခမက္အလွေလးဟန္နီကို အစ္မရဲ႕သူငယ္ခ်င္း​ေတြနဲ႔ ႂကြားခ်င္လို႔။ေမာင္ေလးဂြၽန္အစ္မေခၚသြားမယ္ေနာ္။ရတယ္မလား။ "

" ရတာေပါ့ဗ်ာ။ေခၚသြားပါ။ကြၽန္ေတာ္က သားကူးေလးအနားေနလိုက္မယ္။ၿပီးရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္ဇနီးကိုလာျပန္ပို႔ေပးပါဗ်ာ။ "

" ဟုတ္ပါၿပီ။သားထယ္ေယာင္း ကျပားေလးကို ကိုယ္နဲ႔မကြာထား,ထားဦးေနာ္။ "

ထယ္ေယာင္းေမေမက ဒယ္ဒီဂြၽန္ကိုစကားေျပာၿပီးသူ႔သားကိုသတိရေတာ့မွ ကူးကူးေလးကိုေစာင့္ေရွာက္ရန္ ေျပာေလသည္။ထယ္ေယာင္းကေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ရင္း သူ႔အျဖဴလုံးေလးကိုလက္တြဲရန္ မုန္႔စားဖို႔အတြက္ေခၚသြားသည္။

" ကိုကို႔ကေလးေလးအတြက္ထည့္ေပးမယ္။
စားခ်င္တာဆို လက္ညႇိဳးထိုးေျပာ။ "

လူႀကီးေလးလိုပင္ သူ႔ကေလးေလးစားဖို႔အတြက္ စားစရာမ်ားခင္းက်င္းေပးထားသည့္ေနရာ၌
တင္းထားသည့္ပန္းကန္ျပားအျဖဴေတြထဲမွ
တစ္ခ်ပ္ကိုယူလိုက္ၿပီး လိုက္ထည့္ေပးသည္။

" အိုက္ဂူး...တူးတူးေလးလာၿပီ။တူးတူးေလးေရ မမတို႔ကိုမွတ္မိလား။တူးတူးေလးရဲ႕ကိုကိုအတန္းကသူငယ္ခ်င္းမေတြေလ။ "

" တူးတူးတိဝူး။ "

ကူးကူးကိုေရာက္ထည္းကေခ်ာင္းေနၾကသည့္ ထယ္ေယာင္းရဲ႕သူငယ္ခ်င္းမေလးႏွစ္ေယာက္က
အနားကိုေရာက္လာၿပီးမိတ္ဆက္ၾကသည္။

ကူးကူးေလးရဲ႕စကားသံကိုၾကားမွ ထယ္ေယာင္းရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးသုံးေယာက္ပါေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။

" သူတို႔ကိုမသိဘူးဆို ကိုကိုတို႔ကိုေရာသိလား။
တူးတူးေလးကိုအရမ္းေတြ႕ခ်င္ေနတာ။ "

" တူးတူးေတြ႕ခ်င္ဝူး။တူးတူးမွာ တိုတိုတစ္ေယာက္ပဲရွိရာ။ဟြန္း...တူးတူးပါးတိုထိနဲ႔။အင့္..ဟင့္...
တိုတို...တူးတူးတိုထိေနရယ္။ "

ကူးကူးေလးအနားကိုလာရင္း ပါးေဖာင္းေလးေတြ မထိတထိစကာ လုပ္ေနၾကသည့္ထယ္ေယာင္းရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြေၾကာင့္ ကိုကိုထယ္ေယာင္းက
လက္ကိုဖယ္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။

" ငါ့ကေလးစိတ္ညစ္ေနၿပီေလကြာ။ဖယ္ၾကမင္းတို႔။ငါ့ကေလးကိုထိရင္ ထိုးလႊတ္မွာ။ "

" ေအာင္မေလး...ျဖစ္ပ်က္ေနလိုက္တာဟယ္။
သူ႔ကေလးကိုထိေတာ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြေတာင္
ေနရာမရွိေတာ့တာ။ "

" ေအးကြာ။ငါတို႔ေတာင္ ငါတို႔သူငယ္ခ်င္းႀကီးက ပစ္ထားၿပီ။စိတ္ေတာင္မေကာင္းေတာ့ဘူး။ "

ထယ္ေယာင္းရဲ႕စကားေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းငါးေယာက္က စေနာက္သလိုျဖင့္ေျပာေနၾကေတာ့ ထယ္ေယာင္းကရယ္လိုက္ေပမဲ့ ကူးကူးေလးက
သူတို႔ငါးေယာက္ကို ႏႈတ္ခမ္းေလးခြၽန္ကာျဖင့္
ၾကည့္ေနရင္းစကားဆိုေသးသည္။

" ငိုရဲ႕။ငိုရဲ႕ေတာ့။တူးတူးႀကိဳက္ဝူး။တိုတိုတ
စေနရာ။ငိုရဲ႕ေညာ္။ငိုရင္ တူးတူးရဲငိုခ်င္..ဟင့္...
အင့္....အီးဟီး...တိုတို..တူတို႔ငိုေနရယ္။ "

" ေဟာဗ်ာ...ကေလးေလးရယ္။ "

ကူးကူးေလးက ထယ္ေယာင္းရဲ႕ေျခေထာက္ကိုဖက္ထားၿပီးငိုေနတာမို႔ ထယ္ေယာင္းမွာေပြ႕ခ်ီရင္းေခ်ာ့ရေတာ့သည္။ထယ္ေယာင္းသူငယ္ခ်င္းငါးေယာက္ကပိုလို႔ကိ အသည္းယားေနေတာ့တာ။

" ဟယ္...အူယားစရာေလး။ငါတို႔ေရွ႕လာငိုေနတယ္ေခၚထုတ္ေျပးသြားလိုက္ရ။ကင္မ္ထယ္ေယာင္း
ငါတို႔ကိုပိုခ်ေနမွာ။ "

" ေအးေလဟာ။သူသည္းကဲခ်င္စရာျဖစ္ေအာင္ အရမ္းေတြခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာ။ "

အကုန္လုံးရဲ႕စကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းၿပဳံးၿပီး သူ႔လက္ထဲငိုေနသည့္ကေလးေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကို အနမ္းေလးျဖင့္ေခ်ာ့ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြဘက္
လွည့္လို႔စကားဆိုရသည္။

" ေအး...ေတာ္ၾကေတာ့။ငါ့ကေလးငိုေနၿပီ။မင္းတို႔ ကေလးစားမည့္ပန္းကန္ကိုသယ္လာေပးၾက။ကေလးဗိုက္ဆာေနေတာ့မယ္။ "

" ေအးပါ။သယ္လာပါ့မယ္။ "

ထယ္ေယာင္းက သူ႔အျဖဴလုံးေလးအတြက္ စားဖို႔ေသခ်ာထည့္လာေပးၿပီး ထိုင္စရာေနရာမွာခြံ႕ေကြၽးေနေသးသည္။ေမြးေန႔ရွင္က လာသမွ်သူတိုင္းကို
ဧည့္မခံေနဘဲ သူ႔ကေလးအနားမွာသာေနသည္။

ထယ္ေယာင္းအဖိုးဆို သူ႔ေျမးသူ႔အနားကိုေတာင္
မကပ္ေတာ့လို႔ အတင္းေျပာေနရသည္။မရဘူး။
ကိုကိုထယ္ေယာင္းက အျဖဴလုံးေလးအနားမွာဘဲ ေန,ေနတာ။၅ႏွစ္အ႐ြယ္ဂ်င္ေဟ်ာင္းေလးေတာင္ ကူးကူးေလးအနားေတာင္ ကပ္လို႔မရဘူး။

အတန္ၾကာေတာ့ ေမြးေန႔ကိတ္ခြဲရေတာ့မွာမို႔ ကေလးေတြအားလုံး အနားစုေရာက္လာၾက၏။
အျဖဴလုံးေလးကေတာ့ သူ႔ကိုကိုခ်ီထားတာမို႔
သူ႔ကိုကိုအခံနဲ႔ ႀကီးမားသည့္ေမြးေန႔ကိတ္ႀကီးေရွ႕
ေပ်ာ္ေနပါသည္။

ဒယ္ဒီကင္မ္နဲ႔ေမေမကင္မ္က ေမြးေနကိတ္ေပၚတြင္ အလွဖေယာင္းတိုင္ေလးေတြအား မီးညႇိေပးေန သည္။ကူးကူးေလးကေတာ့ သူ႔ကိုကိုခ်ီထားရင္း
ဖေယာင္းတိုင္မီးမႈတ္ခ်င္ေနသည္။ဒယ္ဒီဂြၽန္က
သူ႔သားနဲ႔ကိုကိုထယ္ေယာင္းအတြက္ Camera Man,အျဖစ္ရွိေပးေနသည္။

" ကဲ...ေမြးေန႔သီခ်င္းဆိုလို႔ရပါၿပီ။ "

" Happy birthday to you. Happy birthday to you. Happy birthday, dear တိုတို/Kim Tae Hyung.Happy birthday to you ~ "

ေမြးေန႔သီခ်င္းသံအဆုံး ကိုကိုထယ္ေယာင္းက
ဖေယာင္းတိုင္မီးဝိုင္းမႈတ္ေတာ့မည့္ သူေတြအား
လက္ဟန္႔တားလိုက္ၿပီး စကားဆိုသည္။

" ဒီဆုေတာင္းက သားနဲ႔အျဖဴလုံးေလးဖို႔။အျဖဴလုံး ကိုကိုတို႔အတူတူဆုေတာင္းၿပီးမႈတ္ၾကမယ္။ "

" ဟုတ္တဲ့....တိုတို။ "

ကိုကိုထယ္ေယာင္းရဲ႕ အျပဳအမူေတြေၾကာင့္
ထယ္ေယာင္းမိဘေရာ၊ကူးကူးေလးရဲ႕မိဘေရာ၊
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔က်န္တဲ့သူေတြပါ ပိုသည္ဟု သတ္မွတ္လိုက္ၾကသည္။

* အျဖဴလုံးေလးကိုေစာင့္ေရွာက္ရၿပီး အျဖဴလုံးေလးနဲ႔အတူ တစ္သက္လုံးအတူေနရပါေစ။ *

" တိုတို႔တို တူးတူးမ်ားရီးခ်စ္ရယ္။ဖူး... "

ကိုကိုထယ္ေယာင္းကေတာ့ စိတ္ထဲတြင္သာဆုေတာင္းၿပီး ကူးကူးေလးကေတာ့ကေလးပီပီ အက်ယ္ႀကီးႏႈတ္မွေျပာလိုက္တာမို႔ အကုန္လုံးပြဲက်သြားၾကေတာ့သည္။

ဖေယာင္းတိုင္မီးမႈတ္ၿပီးမွ ကိုကိုထယ္ေယာင္းက
ကိတ္မုန္႔ခြဲရသည္။စားရေတာ့မယ္ဆိုလို႔ ကေလးေတြအားလုံးကတက္ႂကြေနၾကသည္။ကူးကူးဆို စားရဖို႔ကိုေစာင့္ေနၿပီ။

" ဖိုးေရ၊ဒယ္ဒီနဲ႔ေမေမ...သားဒီႏွစ္ေမြးေန႔ေတာ့ သားအျဖဴလုံးေလးကို အရင္ခြံ႕ေကြၽးပါရေစ။ "

အဖိုးဆိုရယ္ၿပီး ေခါင္းၿငိမ့္သလိုဒယ္ဒီတို႔ကပါ ၾကည္ျဖဴတာမို႔ ရယ္ျပေနသည္။ထယ္ေယာင္းက
ၿပဳံးၿပီး ေကာ္ဇြန္းေလးျဖင့္ကိတ္မုန္႔အားေကာ္ယူလို႔ ကူးကူးေလးကိုခြံေကြၽးေတာ့သည္။

ကူးကူးေလးကိုခြံေကြၽးၿပီးမွ မိဘေတြကိုေရာ
ကူးကူးေလးရဲ႕မိဘေတြကိုပါခြံေကြၽးသည္။ၿပီးမွ သူ႔ညီဝမ္းကြဲနဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကိုသာျဖစ္၏။
ငယ္ေပါင္းသူငယ္ခ်င္း၅ေယာက္မို႔ သူ,မခြံ႕ေကြၽးလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ။

" ခစ္ခစ္...တိုတိုေကြၽးရာ..ေတာင္းရယ္။ဟာ့..တိုတို
တူးတူးတို..တို႔ရယ္။တူးတူးလွလွပ်က္ဝါးရီ။မာမီ..
တူးတူးလွလွေတြ ပ်က္ဝါးရား။ "

ကိုကိုထယ္ေယာင္းက ကိတ္မုန္႔ထပ္ခြံ႕ေကြၽးရင္း အသည္းယားတာမို႔ ပါးေဖာင္းေလးနဲ႔ႏွာလုံးေဖာင္းေဖာင္းေလးကို ခရင္မ္ျဖင့္တို႔လိုက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြခြၽန္ကာ သူ႔မာမီကိုလွမ္းျပေတာ့သည္။

" မပ်က္သြားပါဘူး။မာမီ့သားေလးက ေစာေစာ
ထည္းကခ်စ္စရာေကာင္းၿပီးသား။ "

" တူးတူး...တိုတို႔တိုေက်နပ္ဝူးမာမီ။တိုတို႔တို
တူးတူးျပန္တို႔ရယ္။ "

" တို႔ပါဗ်ာ။ကိုကိုတို႔ခံပါ့မယ္။ "

ထယ္ေယာင္းကိုေတာ့ လက္ညႇိဳးေလးနဲ႔မဟုတ္ဘဲ လက္ဖဝါးေဖာင္းေဖာင္းေသးေသးေလးေတြက
သူ႔လက္စာေလာက္ယူလိုက္ကာ သုတ္ပစ္ေတာ့ ကိုကိုထယ္ေယာင္းက ပိုေတာင္ၿပဳံးေနပါသည္။

ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ကူးကူးေလးကေတာ့
ကိုကိုထယ္ေယာင္းကို အမ်ားႀကီးၿပဳံးေစပါ၏။
စေရာက္သည့္ေနကစလို႔ အခုထက္ထိေပါ့။

To be continued ~

ေနာက္တစ္ပိုင္းေတာ့ ကူးကူးေလးတို႔အ႐ြယ္ေရာက္လာပါေတာ့မယ္။Next Chapter
မွာေရာ ဘယ္လိုမ်ိဳးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးျဖစ္ေနဦးမွာလဲေနာ္။

ဒီFictionေလးက Sweet Romance,ေလးဆိုေတာ့ အပိုင္းကေတာ့ထင္သေလာက္မမ်ားေပမဲ့ အခ်ိဳေလးေတြေရးရမွာဆိုေတာ့ ဒါေလးကိုပါအရင္ဆက္အပ္ခ်င္ပါတယ္ဗ်။

> >