ထယ်ယောင်းကိုအိမ်ကမောင်းထုတ်ပြီးနောက်မှာ
ဂျောင်ကုတစ်ယောက်အပြင်မထွက်
အိမ်မှာဘဲနေအရက်သောက်နေလို့
အိမ်ထဲမှာလဲအရက်ပုလင်းတွေနဲ့ပြည့်နေပြီ~

"စောက်ရူးလိုဘဲကွာ မကောင်းဆိုးဝါးတစ်ကောင်ကို
မွေးစားမိရုံမကချစ်ပါချစ်မိသွားတဲ့ငါတို့မိသားစု..တောက်စ်!"

*ငါ့အဖေကိုသတ်ရုံမက ငါ့ကိုပါလာလှည့်စားသွားသေးတယ် မကောင်းဆိုးဝါးကောင်~*

ထယ်ယောင်းဆီကအရူးလုပ်ခံလိုက်ရတဲ့ဂျောင်ကုတစ်ယောက်မခံထိမခံသာနဲ့ဘယ်လိုမှမဖြေသာဘဲ
အရက်ဘဲသောက်မိနေတော့တာ~

"အဲ့လိုဘဲနေမနေပါနဲ့အချစ်ရယ် ထပါ စိတ်ပြေလက်ပျောက်တစ်နေရာရာသွားကြအောင်~"

"ငါတစ်ယောက်တည်းဘဲနေချင်တယ်ဂွမ်ချီ~"

"တစ်ယောက်တည်းနေရင် အခြေနေဆိုးလာလိမ့်မယ်~"

"ဆိုးပါစေ ထွက်သွား~"

နေ့တိုင်းနီးပါးသူ့ဆီလာတဲ့ဂွမ်ချီက
စိတ်ဓာတ်ကျနေတဲ့သူ့ကိုဘယ်လိုမှဆွဲဆောင်လို့မရတာကြောင့်ပြန်သွားရတဲ့နေ့တွေချည်းဘဲ~

"ဒီကောင်ကို ချမ်းသာမပေးနိုင်ဘူး
ငါ့အကြောင်းကောင်းကောင်းသိစေရမယ်~"

အချိန်တစ်ပတ်ကြာတဲ့အထိဘာမှထမလုပ်နိုင်တဲ့ဂျောင်ကုကအခုတော့ရေမိုးချိုးပြီးသက်သေvideoကိုယူကာ
ရဲစခန်းသို့~

"အမှုဖွင့်ချင်လို့ပါ~"

"ဘာအမှုလဲပြောပါ~"

"လူသတ်မှု~"

"နစ်နာသူကဘယ်သူလဲ တရားခံကရော?"

"နစ်နာသူကကျွန်တော့်အဖေMr.jeon
တရားခံကဂျွန်ထယ်ယောင်း~"

"ဟုတ်ပြီ သက်သေပါလား~"

"Nae~~ဒီမှာပါ~"

စခန်းမှူးတွေကပထမတော့အေးဆေးလုပ်နေဘေမဲ့
ဂျောင်ကုပြတဲ့videoကြည့်ပြီးနောက်မှာ
ပြာယာခတ်သွားပြီး laptopအမြန်ကိုင်ရပြီ~

"နာမည်ကဂျွန်ထယ်ယောင်းနော် အသက်ကဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ~"

"21နှစ် မျက်လုံးအောက်နဲ့နှာခေါင်းမှာမှဲ့ပါတယ်~"

"တွေ့ပြီ~အမှုတွဲdataထဲမှာရှိနေတာဘဲ~"

"ဟင်?"

"သူကအသက်17နှစ် ဘူဆန်မှာကိုးလောင်းပြိုင်
လူသတ်မှုကျူးလွန်ဖူးတယ် ဒီvideoထဲကလူအပါအဝင်ဘဲ ဒါကအရင်ကvideoလား~"

"ဟုတ်တယ်~"

"အဲ့တာဆိုအမှုကပြီးပြီးသားကြီး အမှုပြန်ဖွင့်လို့မရဘူး~"

"ဒါဘေမဲ့သူဘာလို့ထောင်မကျတာလဲ~"

"အချက်လက်တွေအရ သူကစိတ်ရောဂါတစ်မျိုးကိုခံစားနေရလို့စိတ္တဇထောင်မှာနှစ်နှစ်ထောင်ကျခဲ့တယ်~"

"ဘယ်လို??"

"ပြီးတော့ စိတ်အခြေနေပြန်ကောင်းသွားလို့ထောင်ကလွတ်ပေးလိုက်တယ် သတိပေးချက်အရ နောက်ထပ်လူသတ်မှုဖြစ်ရင်ကြိုးမိန့်ပေးခံရမှာပါ~"

"စိတ်ရောဂါတဲ့လား သူကလုံးဝအကောင်းကြီးပါ~"

"ရောဂါရဲ့နာမည်ကPyromaniacတဲ့~"

"အဲ့တာက မီးမရှို့ရရင်မနေနိုင်တဲ့စိတ်ရောဂါလေ
ဒါဘေမဲ့သူကတစ်ခါမှမီးမရှို့ခဲ့ဘူး~"

"အဲ့တာတော့ကျွန်တော်တို့လဲမသိဘူး သူကျခဲ့တဲ့စိတ္တဇထောင်ကိုသွားပြီးမေးတာပိုကောင်းမယ်~"

"လိပ်စာလေးပေးပါ~"

"ကောင်းပါပြီ~"

ပေးခဲ့တဲ့ထောင်ရဲ့လိပ်စာကseoulမြို့ပြင်က
နာမည်ကြီးစိတ္တဇထောင်မို့လို့ဂျောင်ကုချက်ချင်းသွားကာ
သက်ဆိုင်ရာလူနဲ့တွေ့ဆုံရပြီ~

"လွန်ခဲ့တဲ့ငါးနှစ်ကအမှုဆိုဘေမဲ့ အဲ့ကလေးကိုတော့လုံးဝ
မမေ့သေးဘူး သူကစိတ်ရောဂါသည်လို့တောင်မထင်ရအောင်အေးဆေးတည်ငြိမ်လွန်းတယ်~"

"Pyromaniacရောဂါသည်လို့အမည်တပ်ထားတာတွေ့တယ် အဲ့တာလေးရှင်းပြပေးနိုင်မလား~"

"အဲ့တာကအလွယ်ပေးလိုက်တဲ့နာမည်ပါ သူ့ရောဂါကထူးဆန်းပြီးနာမည်တောင်မရှိသေးဘူး~"

"ဘယ်..ဘယ်လိုရောဂါမို့လို့လဲ~"

"မျိုးရိုးဗီဇထဲမှာပါပြီးသားစိတ်ရောဂါ~"

"ဘယ်လို??အဲ့တာကဖြစ်နိုင်လို့လား~"

"ဟုတ်တယ် အဲ့ရောဂါကသူမွေးကတည်းကပါခဲ့ပြီးသား
သူ့မိဘတစ်ယောက်ယောက်ဆီကဖြစ်မယ်
မင်းနဲ့ကညီအစ်ကိုဆိုတော့~~~~"

"သူကမွေးစားညီလေးပါ ငယ်ကတည်းကမွေးစားထားတာ
ဒါဘေမဲ့သူမူမမှန်တာတစ်ခါမှမတွေ့ခဲ့ဖူးဘူး~"

"အဲ့လိုကိုး~သူ့ရောဂါကမွေးရာပါဆိုဘေမဲ့
အလိုအလျောက်ထွက်ပေါ်မလာဘူး အတင်းဖိအားပေးခံရတဲ့အခါ အကြောက်လွန်တဲ့အခါ စိတ်ဓာတ်ကျလွန်းတဲ့အခါတွေမှပေါ်ထွက်လာတာ~"

"ပုံမှန်အချိန်ဆို အဲ့ရောဂါကပြန်ပျောက်သွားတာလား~"

"မပျောက်သွားတော့ဘူးအမြဲရှိနေမှာဒါဘေမဲ့အသိစိတ်မလွတ်ဘူး စိတ်ဒဏ်ရာနဲ့တိုက်ဆိုင်လာတဲ့အခါမှာမှလူသတ်ချင်လာတာ~"

".........."

"သူများတွေတော့မသိဘေမဲ့ ထယ်ယောင်းက
မိုးခြိမ်းတဲ့အခါမှာလူသတ်ဖို့ကြိုးစားတယ်
လူမသတ်ရရင် မေ့မျောသွားတယ် ပြီးရင်ဘာမှမမှတ်မိဘူး~"

"မိုးခြိမ်းရင်??"

ထိုလူပြောမှမိုးခြိမ်းသံကြားတိုင်း ချစ်စရာကလေးလေးအသွင်ပျောက်သွားကာ သူ့ကို'ကိုကိုလား'လို့ခဏခဏမေးတဲ့ထယ်ယောင်းရဲ့ပုံစံကိုပြန်မြင်မိနေတဲ့ဂျောင်ကု~

"ဟုတ်တယ် မိုးခြိမ်းသံကျယ်လေ လူသတ်ချင်စိတ်ပြင်းပြလေဘဲ မသဲမကွဲလေးကြားနေရရင်တော့ကြောက်ဘေမဲ့
သူ့ကိုယ်သူထိန်းနိုင်တယ်~"

"ဘယ်လိုတွေဖြစ်ခဲ့တာလဲပြောပြပေးပါ~"

"အဲ့တာတော့ဘူဆန်တရားရုံးကဘဲသိမှာ ကျွန်တော်တို့ကသူ့ကျန်းမာရေးနဲ့ လူကိုထိန်းသိမ်းထားရုံဘဲ~"

ထယ်ယောင်းရဲ့အချက်လက်တွေကိုcopyယူကာ
အရင်ကထယ်ယောင်းရဲ့cctvမှတ်တမ်းတွေကိုကြည့်ကြည့်တော့ သာမာန်ကလေးတစ်ယောက်ကိုအခန်းထဲပိတ်လှောင်ထားသလိုဖြစ်နေတာမို့ဂျောင်ကုရင်တွေနာတာအမှန်~

"ဟူးး မနက်ဖြန်ဘူဆန်သွားရမယ်~"

ထယ်ယောင်းရဲ့ဖြစ်ရပ်အစုံကိုသိရဖို့အတွက်
ဘူဆန်သွားမှာဖြစ်တဲ့ဂျောင်ကုကတစ်ညလုံး
ဘယ်လိုအိပ်အိပ် အိပ်မပျော်~

"ရောဂါကအရှင်းမပျောက်သေးဘူး ဒါဘေမဲ့
မင်းရဲ့အခြေနေအရမ်းကောင်းနေလို့လွတ်ပေးလိုက်တာ~"

"Nae~"

"လူသတ်မှုထပ်ဖြစ်ရင်ကြိုးမိန့်ပေးခံရမှာမို့
ကောင်းကောင်းနေ~"

"ဟုတ်ကဲ့~"

နှစ်နှစ်တိတိစိတ္တဇထောင်မှာနေရပြီး
လွတ်လာတဲ့ထယ်ယောင်းကဘူဆန်အိမ်ကိုပြန်သွားဘေမဲ့
အိမ်ကလွဲပြီးဘာမှမကျန်~

"ကိုကို့ကိုရှာရမယ် အမှားကိုဝန်ခံရမယ်~"

အရင်ကMrs.jeonအသုံးစရိတ်ထားထားတဲ့ငွေသားဝမ်ခြောက်သိန်းနဲ့အဝတ်စားတွေယူကာ
seoulကိုတက်သွားတဲ့ထယ်ယောင်း~

"နောက်တစ်ယောက်~"

"Nae~"

"မင်းကပိန်လွန်းတယ် အုတ်ဆယ်ချပ်ကိုသယ်နိုင်မှာလား~"

"သယ်နိုင်ပါတယ်သူဌေး~"

ပညာကမပြည့်စုံ လည်လည်ဝယ်ဝယ်ကမရှိတဲ့ထယ်ယောင်းကseoulကိုရောက်လာဘေမဲ့ လမ်းကြိုလမ်းကြားနေကာ ရသမျှအလုပ်ကြမ်းတွေလုပ်နေတော့ဂျောင်ကုကိုရှာရဖို့နေနေသာသာစားဖို့တောင်အနိုင်နိုင်~

"waiter~"

"လာပါပြီ~"

"အိုး အချောလေးဘဲ မမနဲ့ပျော်မလား
ထိုက်ထိုက်တန်တန်ပေးမှာပါ~"

clubမှာwaiterစလုပ်ချိန်မှာ
မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ဆွဲဆောင်မှုကြောင့်
ပိုက်ဆံရဖို့ပထမဆုံးအိပ်လိုက်တဲ့ထယ်ယောင်း~

"အ'လိုက်တာထယ်ယောင်းရာ ဒါမင်းကိုသက်သက်စော်ကားသွားတာ~"

"ငါးသောင်းပေးသွားတယ်လေ~"(မြန်မာငွေ7သောင်းဝန်းကျင်)

"ငါပြောမယ်ထယ်ယောင်း
မင်းကငါးသောင်းမကဘူးတန်တယ်ကွ
နောက်ဆိုမင်းကိုခေါ်တဲ့လူရှိရင်ငါ့ကိုအသိပေး~"

clubကသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ကူညီမှုကြောင့်
သူဌေးမတွေနဲ့မှsexလုပ်ရင်း ပိုင်းလုံးဖြစ်လာကာ
ပိုက်ဆံပေါလာတော့ဂျောင်ကုသတင်းကိုလဲစုံစမ်းလို့လွယ်လာတယ်လေ~

"ဒီနေ့ကနောက်တစ်ယောက်ဘဲ~"

seoulကိုရောက်ပြီးတစ်နှစ်ကျော်မှာ
ဂျောင်ကုကိုကိုယ်တိုင်တွေ့လိုက်ရဘေမဲ့ချက်ချင်းထွက်တွေ့လို့ရတဲ့အခြေနေမဟုတ်တာကြောင့်ဒီတိုင်းလိုက်ချောင်းရင်းဂျောင်ကုနဲ့ပတ်သက်တာအကုန်စုံစမ်းတဲ့ထယ်ယောင်း~

*ဒီတိုင်းကြီးဆိုသိသာသွားလောက်မှာ~*

"မောင် ဘာတွေတွေးနေတာလဲ
ဒီနေ့စိတ်မပါဘူးလား~"

"ကျွန်တော်မနက်ဖြန်ကစပြီးလူပြောင်းတော့မယ် မမ~"

"မ'ကိုရက်စက်တော့မှာလားမောင်ရဲ့~"

"စိတ်မကောင်းပါဘူး ဒီနေ့နောက်ဆုံးအနေနဲ့ပျော်ပေးပါ့မယ်~"

"အင်းပါ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ..ပြွတ်စ်~"

သူဌေးမတွေနဲ့တွဲတာက ဂျောင်ကုနဲ့တွေ့ဖို့ကောင်းတဲ့နည်းလမ်းမဟုတ်လို့ ဂျောင်ကုကုမ္ပဏီကမိန်းကလေးတွေကိုယှဥ်းကပ်ရာ သုံးယောက်မြောက်ဂျောင်ကုကုမ္ပဏီကထွက်ထားတဲ့ကောင်မလေးနဲ့တွဲမှ သူ့ကိုသတိထားမိသွားတဲ့ဂျောင်ကု~

"အား~~ကားမောင်းသွားဖို့မဖြစ်ဘူးထင်တယ်~"

တစ်ညလုံးကောင်းကောင်းအိပ်မပျော်တဲ့ဂျောင်ကုက
ဘူဆန်ကိုကားမောင်းသွားဖို့အဆင်မပြေတာကြောင့်
လေယာဥ်လက်မှတ်ဖြတ်ကာလေယာဥ်နဲ့သာသွားလိုက်ရတယ်။

"ဒီတလော ထယ်ယောင်းရဲ့မှုခင်းအကြောင်းလာမေးတဲ့သူတွေအရမ်းပေါတာဘဲ မင်းကဘယ်သူလဲ~"

"ဂျွန်ဂျောင်ကုပါ ဂျွန်ထယ်ယောင်းရဲ့အစ်ကို
ဘူဆန်နယ်သားပါ~"

ဘူဆန်ရောက်လို့ရဲစခန်းကိုချက်ချင်းသွားတဲ့
ဂျောင်ကုကထယ်ယောင်းရဲ့မိသားစုဝင်ဖြစ်ကြောင်း
သက်သေတွေနဲ့တကွရှင်းပြပြီးမှ ထယ်ယောင်းရဲ့အမှုတွဲfileကိုကြည့်ခွင့်ရတယ်။

"အမှုမဖြစ်ခင်ကMrs.Jeonအသက်ခံရကြောင်းအမှုလာဖွင့်သေးတယ် ဒါဘေမဲ့ဘာသက်သေမှရှာမတွေ့ခဲ့လို့
ငါတို့လဲ ဘာမှလုပ်မပေးနိုင်ခဲ့ဘူး နောက်မကြာခင်မှာဘဲဒီအမှုဖြစ်တော့တာ~"

"ဘယ်လိုတွေဖြစ်ခဲ့တာလဲ~"

"သူတို့ကြားကပြဿနာကိုမသိဘေမဲ့
ငါတို့ရောက်သွားတဲ့အချိန်မှာ လူရှစ်ယောက်ကရက်ရက်စက်စက်အသတ်ခံထားရတာ~"

"ကိုးယောက်ဆို?"

"အေ~သေဆုံးသူလက်ထဲကvideoတွေကြောင့်တရားခံကိုအလွယ်လေးဖမ်းမိပြီး သူ့အဖေအပါအဝင်လူကိုးယောက်သတ်ခဲ့ကြောင်းပေါ်လွင်သွားတာ~"

"ကျွန်တော့်အဖေရဲ့အလောင်းကိုမတွေ့ခဲ့ရဘူးလား~"

"သင်္ချိုင်းမှာ တရားခံနဲ့အတူတွေ့ခဲ့တယ်လေ
ဟိုလူတွေလိုရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်တော့ဖြစ်မနေဘူး~"

မှတ်တမ်းဓာတ်ပုံတွေကိုဂျောင်ကုကြည့်ရှုရာ
သွေးပျက်စရာကောင်းအောင် ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်တွေချည်းမို့
သေသေချာချာတောင်မကြည့်ရဲ~

*ဒီလောက်ရက်စက်တဲ့နည်းလမ်းကိုသူဘယ်ကများသင်လိုက်တာလဲ~*

"videoမှတ်တမ်းကိုကြည့်ရပုံအရ
ကလေးကဖိအားပေးခံရပုံဘဲ ဖုန်းအပြာရောင်ကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်~"

"ဖွင့်လို့ရောရပါ့မလား~"

"သိပ်မကြာခင်ကဘဲ စခန်းမှူးရဲ့အမိန့်နဲ့လူတစ်ယောက်ကိုကူးပေးခဲ့ရသေးတာမို့ ရတယ်~"

*ဂွမ်ချီဘဲဖြစ်မှာ~*

တွေးရင်းနဲ့ဂျောင်ကုကဖုန်းထဲကVideoကိုဖွင့်ကြည့်ရာ
ထိုင်ခုံပေါ်ကြိုးတုပ်ခံထားရတဲ့Mr.jeonရှေ့
ဒူးထောက်ထိုင်ချထားပြီးငိုနေတဲ့ထယ်ယောင်းကိုတွေ့ရတာမို့
Mr.jeonပြောတဲ့စကားအားလုံးနီးပါးကိုသိလိုက်ရပြီ~

*Appaကိုယ်တိုင်တောင်းဆိုခဲ့တာဘဲ
ခွေးကောင်ဂွမ်ချီက videoကိုဖြတ်ပြီးလာပြတယ်~*

"တရားခံကိုသွားဖမ်းလာတဲ့အချိန်တစ်ပတ်လုံးမေ့မျှောနေလို့ဆေးစစ်ချက်တွေလုပ်တဲ့အခါမှာမျိုးရိုးဗီဇထဲကစိတ်ရောဂါလက္ခဏာတွေ့လို့ စိတ္တဇထောင်ကိုလွဲပြောင်းလိုက်ရတယ်~

"Nae~ပြောပြပေးလို့ကျေးဇူးတင်ပါတယ်~"

ဂျောင်ကုကပိုပြီးအကြောင်းစုံအောင်သိရဖို့အတွက်
အိမ်နီးချင်းတွေကိုမေးကြည့်ခဲ့ဘေမဲ့ အဲ့နေ့ကမိုးအရမ်းရွာနေလို့အပြင်မထွက်ခဲ့ကြတဲ့အကြောင်းနဲ့ထယ်ယောင်းMr.jeonကိုပိုးပြီးပြန်လာတဲ့အကြောင်းဘဲသိလိုက်ရတယ်။

"မင်းဘယ်ရောက်နေလဲငယ်ငယ်
ငါမင်းကိုတွေ့အောင်ရှာမယ် ငါ့ကိုအကုန်ပြောပြ~"

နေ့မနားညမနားနဲ့ခရီးဘဲသွားနေတဲ့ဂျောင်ကုက
အရင်နေ့ကတည်းကအရက်ဘဲသောက်နေတာမို့
လူကပိန်ကျနေပြီ~

"ထယ်ယောင်းလာသေးလား~"

"မလာတာကြာပေါ့~"

"သူ့ကိုဘယ်မှာရှာရင်တွေ့နိုင်မလဲ~"

"ကျွန်မသိသလောက်တော့ သူက
clubတွေbarတွေမှာအနေများတယ်~"

"ok~ကျေးဇူးဘဲ~"

ထယ်ယောင်းကိုပထမဆုံးသူရှာတွေ့ခဲ့တုန်းက
အတူရှိနေတဲ့ကောင်မလေးကို
သွားမေးတဲ့ဂျောင်ကုက ချက်ချင်းclubတွေbarတွေကိုသွားကာဧည့်စာရင်းတွေစစ်ထယ်ယောင်းကိုလိုက်ရှာရပြီ~

"စည်းကမ်းအရ ဧည့်စာရင်းကိုပြလို့မရဘူးခဗျ~"

"အသက်မပြည့်သေးတဲ့ငါ့ညီကဒီကိုရောက်နေတယ်ကြားလို့~"

"အသက်မပြည့်သေးတဲ့ကလေးတွေကိုလက်မခံထားဘူးဗျ Idတွေကိုလဲသေချာစစ်ပါတယ်~"

"သူ့ပုံစံကအသက်ပြည့်တဲ့ပုံစံဖြစ်နေတာမို့ဘယ်သူမှမသိနိုင်ဘူး ပြီးတော့ငါ့Idကဒ်ကိုယူသွားသေးတယ်~"

"အဲ့တာဆို ခနလေးပါ~"

များပြားလှတဲ့barတွေclubတွေမှာ
ထယ်ယောင်းကိုလိုက်ရှာရာ မနက်သုံးနာရီမှ
clubတစ်ခုရဲ့ဧည့်စာရင်းထဲထယ်ယောင်းကိုတွေ့ပြီ~

"လိုက်မရှာပေးတော့ဘူးနော် ကိုယ့်ဟာကိုယ်ရှာ~"

"ရပါတယ်~"

မီးရောင်စုံအောက်မျက်စိနှောက်စရာကောင်းအောင်
ကနေကြတဲ့လူတွေကြား သောက်စားမူးရူးနေကြတဲ့လူတွေကြား ထယ်ယောင်းကိုလိုက်ရှာဘေမဲ့
လုံးဝမတွေ့တာကြောင့်toiletတွေထဲ
သွားရှာတော့လဲမတွေ့~

"ရှာစရာတစ်နေရာဘဲကျန်တော့တယ်~"

နောက်ဆုံးအပေါ်ထပ်အိပ်ခန်းတွေမှာ
တစ်ခန်းပြီးတစ်ခန်းတံခါးသွားဆွဲဖွင့်ရှာရာ
တွေ့ရတဲ့ထယ်ယောင်းကအိပ်ယာပေါ်ထိုင်ရင်းဆေးလိပ်သောက်နေပြီး ကောင်လေးတစ်ယောက်ကblow jobလုပ်နေနေတာ~

"ငယ်ငယ်?"

ဒါဘဲလားဆိုတော့မဟုတ် ကောင်မလေးနှစ်ယောက်နဲ့
ကောင်လေးတစ်ယောက်က ကိုယ်လုံးတီးတွေနဲ့
နေရာအနှံ့မှာ သုက်ရည်တွေပလပွဖြစ်နေပုံအရ
တော်တော်လေးတောင်းကြမ်းထားပုံ~

"ဘယ်အချိန်ထိစုပ်နေမှာလဲ ဖင်ကိုအလုပ်မပေးသေးဘူးလား~"

"ပြွတ်စ်...အခုအဆင်သင့်ဖြစ်ပါပြီ~"

"ဟေ့!"

ထယ်ယောင်းပေါင်ပေါ်ကိုခွတက်သွားတဲ့ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ကောင်လေးကိုဂျောင်ကုသွားဆွဲဖယ်လိုက်တော့
သူ့ကိုမော့ကြည့်ကာပြုံးလာတဲ့ထယ်ယောင်းပုံစံကိုဂျောင်ကုတစ်ခါမှမမြင်ဖူးတာအမှန်~

*ကြောက်စရာကောင်းတယ်~*

"ဟား~ထပ်ပြီးအိပ်မက်မက်ပြန်ပြီဘဲ~"

"ငယ်ငယ် သတိထားဦး ကိုကိုလေ~"

"ဒီတစ်ခေါက်တော့ အိပ်မက်ကအရမ်းပီပြင်လွန်းတယ်
အသံတွေပါ~"

"အိပ်မက်မဟုတ်ဘူး သတိလေး...အွတ်~"

သူ့ကိုဆွဲနမ်းလာတဲ့ထယ်ယောင်းက
ဆေးလိပ်နံ့တွေမွန်ထူနေပြီး သာမာန်ဆေးလိပ်အနံ့နဲ့မတူတာမို့မူးယစ်ဆေးတစ်ခုခုပါနေမှာမလွဲ~

"အွန်း...ပြွတ်စ်...ငယ်ငယ်...အွတ်~"

"ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်~"

"ပြွတ်စ်...ရပ်ဦး...ဟေး~"

"မတားပါနဲ့ တောင်းပန်ပါတယ် မတွန်းထုတ်ပါနဲ့~"

သူ့လည်တိုင်ကိုစုပ်နမ်းလာတဲ့ထယ်ယောင်းက
အသိစိတ်ကပ်နေပုံလဲမပေါ်တာမို့
ဂျောင်ကုဘယ်လိုတားတားမရ~

"အာ့...ရပ်တော့..စကားပြောရအောင်~"

"ပြွတ်စ်...မွ~"

"ဟား တကယ်ပါဘဲ~"

*ဒုတ်!..ဘုတ်!*

ဂျောင်ကုကထယ်ယောင်းရဲ့ဗိုက်ကို
လက်သီးနဲ့တစ်ချက်ထိုးပြီး လည်ဂုတ်ကိုတံတောင်ဆစ်နဲ့ဆောင့်ချလိုက်မှသတိလစ်သွားတော့တယ်။

"ဟူးး တကယ်မလွယ်တဲ့ကောင်~"

သတိလစ်သွားတဲ့ထယ်ယောင်းကိုဂျောင်ကုက
ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ကာကားဆီကိုခေါ်သွားပြီး
အိမ်ပြန်ခေါ်သွားလေရဲ့~

👉🌟👈💬💬

.............................................................

Thank you for reading🙏

#Zawgyi#

ထယ္ေယာင္းကိုအိမ္ကေမာင္းထုတ္ၿပီးေနာက္မွာ
ေဂ်ာင္ကုတစ္ေယာက္အျပင္မထြက္
အိမ္မွာဘဲေနအရက္ေသာက္ေနလို႔
အိမ္ထဲမွာလဲအရက္ပုလင္းေတြနဲ႔ျပည့္ေနၿပီ~

"ေစာက္ရူးလိုဘဲကြာ မေကာင္းဆိုးဝါးတစ္ေကာင္ကို
ေမြးစားမိရံုမကခ်စ္ပါခ်စ္မိသြားတဲ့ငါတို႔မိသားစု..ေတာက္စ္!"

*ငါ့အေဖကိုသတ္ရံုမက ငါ့ကိုပါလာလွည့္စားသြားေသးတယ္ မေကာင္းဆိုးဝါးေကာင္~*

ထယ္ေယာင္းဆီကအရူးလုပ္ခံလိုက္ရတဲ့ေဂ်ာင္ကုတစ္ေယာက္မခံထိမခံသာနဲ႔ဘယ္လိုမွမေျဖသာဘဲ
အရက္ဘဲေသာက္မိေနေတာ့တာ~

"အဲ့လိုဘဲေနမေနပါနဲ႔အခ်စ္ရယ္ ထပါ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္တစ္ေနရာရာသြားၾကေအာင္~"

"ငါတစ္ေယာက္တည္းဘဲေနခ်င္တယ္ဂြမ္ခ်ီ~"

"တစ္ေယာက္တည္းေနရင္ အေျခေနဆိုးလာလိမ့္မယ္~"

"ဆိုးပါေစ ထြက္သြား~"

ေန့တိုင္းနီးပါးသူ႔ဆီလာတဲ့ဂြမ္ခ်ီက
စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့သူ႔ကိုဘယ္လိုမွဆြဲေဆာင္လို႔မရတာေၾကာင့္ျပန္သြားရတဲ့ေန့ေတြခ်ည္းဘဲ~

"ဒီေကာင္ကို ခ်မ္းသာမေပးႏိုင္ဘူး
ငါ့အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိေစရမယ္~"

အခ်ိန္တစ္ပတ္ၾကာတဲ့အထိဘာမွထမလုပ္ႏိုင္တဲ့ေဂ်ာင္ကုကအခုေတာ့ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးသက္ေသvideoကိုယူကာ
ရဲစခန္းသို႔~

"အမႈဖြင့္ခ်င္လို႔ပါ~"

"ဘာအမႈလဲေျပာပါ~"

"လူသတ္မႈ~"

"နစ္နာသူကဘယ္သူလဲ တရားခံကေရာ?"

"နစ္နာသူကကြၽန္ေတာ့္အေဖMr.jeon
တရားခံကဂြၽန္ထယ္ေယာင္း~"

"ဟုတ္ၿပီ သက္ေသပါလား~"

"Nae~~ဒီမွာပါ~"

စခန္းမွဴးေတြကပထမေတာ့ေအးေဆးလုပ္ေနေဘမဲ့
ေဂ်ာင္ကုျပတဲ့videoၾကည့္ၿပီးေနာက္မွာ
ျပာယာခတ္သြားၿပီး laptopအျမန္ကိုင္ရၿပီ~

"နာမည္ကဂြၽန္ထယ္ေယာင္းေနာ္ အသက္ကဘယ္ေလာက္ရိွၿပီလဲ~"

"21ႏွစ္ မ်က္လံုးေအာက္နဲ႔ႏွာေခါင္းမွာမွဲ႔ပါတယ္~"

"ေတြ့ၿပီ~အမႈတြဲdataထဲမွာရိွေနတာဘဲ~"

"ဟင္?"

"သူကအသက္17ႏွစ္ ဘူဆန္မွာကိုးေလာင္းၿပိဳင္
လူသတ္မႈက်ူးလြန္ဖူးတယ္ ဒီvideoထဲကလူအပါအဝင္ဘဲ ဒါကအရင္ကvideoလား~"

"ဟုတ္တယ္~"

"အဲ့တာဆိုအမႈကၿပီးၿပီးသားႀကီး အမႈျပန္ဖြင့္လို႔မရဘူး~"

"ဒါေဘမဲ့သူဘာလို႔ေထာင္မက်တာလဲ~"

"အခ်က္လက္ေတြအရ သူကစိတ္ေရာဂါတစ္မ်ိဳးကိုခံစားေနရလို႔စိတၲဇေထာင္မွာႏွစ္ႏွစ္ေထာင္က်ခဲ့တယ္~"

"ဘယ္လို??"

"ၿပီးေတာ့ စိတ္အေျခေနျပန္ေကာင္းသြားလို႔ေထာင္ကလြတ္ေပးလိုက္တယ္ သတိေပးခ်က္အရ ေနာက္ထပ္လူသတ္မႈျဖစ္ရင္ႀကိဳးမိန္႔ေပးခံရမွာပါ~"

"စိတ္ေရာဂါတဲ့လား သူကလံုးဝအေကာင္းႀကီးပါ~"

"ေရာဂါရဲ့နာမည္ကPyromaniacတဲ့~"

"အဲ့တာက မီးမရိႈ႔ရရင္မေနႏိုင္တဲ့စိတ္ေရာဂါေလ
ဒါေဘမဲ့သူကတစ္ခါမွမီးမရိႈ႔ခဲ့ဘူး~"

"အဲ့တာေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔လဲမသိဘူး သူက်ခဲ့တဲ့စိတၲဇေထာင္ကိုသြားၿပီးေမးတာပိုေကာင္းမယ္~"

"လိပ္စာေလးေပးပါ~"

"ေကာင္းပါၿပီ~"

ေပးခဲ့တဲ့ေထာင္ရဲ့လိပ္စာကseoulၿမိဳ႔ျပင္က
နာမည္ႀကီးစိတၲဇေထာင္မို႔လို႔ေဂ်ာင္ကုခ်က္ခ်င္းသြားကာ
သက္ဆိုင္ရာလူနဲ႔ေတြ့ဆံုရၿပီ~

"လြန္ခဲ့တဲ့ငါးႏွစ္ကအမႈဆိုေဘမဲ့ အဲ့ကေလးကိုေတာ့လံုးဝ
မေမ့ေသးဘူး သူကစိတ္ေရာဂါသည္လို႔ေတာင္မထင္ရေအာင္ေအးေဆးတည္ၿငိမ္လြန္းတယ္~"

"Pyromaniacေရာဂါသည္လို႔အမည္တပ္ထားတာေတြ့တယ္ အဲ့တာေလးရွင္းျပေပးႏိုင္မလား~"

"အဲ့တာကအလြယ္ေပးလိုက္တဲ့နာမည္ပါ သူ႔ေရာဂါကထူးဆန္းၿပီးနာမည္ေတာင္မရိွေသးဘူး~"

"ဘယ္..ဘယ္လိုေရာဂါမို႔လို႔လဲ~"

"မ်ိဳးရိုးဗီဇထဲမွာပါၿပီးသားစိတ္ေရာဂါ~"

"ဘယ္လို??အဲ့တာကျဖစ္ႏိုင္လို႔လား~"

"ဟုတ္တယ္ အဲ့ေရာဂါကသူေမြးကတည္းကပါခဲ့ၿပီးသား
သူ႔မိဘတစ္ေယာက္ေယာက္ဆီကျဖစ္မယ္
မင္းနဲ႔ကညီအစ္ကိုဆိုေတာ့~~~~"

"သူကေမြးစားညီေလးပါ ငယ္ကတည္းကေမြးစားထားတာ
ဒါေဘမဲ့သူမူမမွန္တာတစ္ခါမွမေတြ့ခဲ့ဖူးဘူး~"

"အဲ့လိုကိုး~သူ႔ေရာဂါကေမြးရာပါဆိုေဘမဲ့
အလိုအေလ်ာက္ထြက္ေပၚမလာဘူး အတင္းဖိအားေပးခံရတဲ့အခါ အေၾကာက္လြန္တဲ့အခါ စိတ္ဓာတ္က်လြန္းတဲ့အခါေတြမွေပၚထြက္လာတာ~"

"ပံုမွန္အခ်ိန္ဆို အဲ့ေရာဂါကျပန္ေပ်ာက္သြားတာလား~"

"မေပ်ာက္သြားေတာ့ဘူးအၿမဲရိွေနမွာဒါေဘမဲ့အသိစိတ္မလြတ္ဘူး စိတ္ဒဏ္ရာနဲ႔တိုက္ဆိုင္လာတဲ့အခါမွာမွလူသတ္ခ်င္လာတာ~"

".........."

"သူမ်ားေတြေတာ့မသိေဘမဲ့ ထယ္ေယာင္းက
မိုးၿခိမ္းတဲ့အခါမွာလူသတ္ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္
လူမသတ္ရရင္ ေမ့ေမ်ာသြားတယ္ ၿပီးရင္ဘာမွမမွတ္မိဘူး~"

"မိုးၿခိမ္းရင္??"

ထိုလူေျပာမွမိုးၿခိမ္းသံၾကားတိုင္း ခ်စ္စရာကေလးေလးအသြင္ေပ်ာက္သြားကာ သူ႔ကို'ကိုကိုလား'လို႔ခဏခဏေမးတဲ့ထယ္ေယာင္းရဲ့ပံုစံကိုျပန္ျမင္မိေနတဲ့ေဂ်ာင္ကု~

"ဟုတ္တယ္ မိုးၿခိမ္းသံက်ယ္ေလ လူသတ္ခ်င္စိတ္ျပင္းျပေလဘဲ မသဲမကြဲေလးၾကားေနရရင္ေတာ့ေၾကာက္ေဘမဲ့
သူ႔ကိုယ္သူထိန္းႏိုင္တယ္~"

"ဘယ္လိုေတျြဖစ္ခဲ့တာလဲေျပာျပေပးပါ~"

"အဲ့တာေတာ့ဘူဆန္တရားရံုးကဘဲသိမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကသူ႔က်န္းမာေရးနဲ႔ လူကိုထိန္းသိမ္းထားရံုဘဲ~"

ထယ္ေယာင္းရဲ့အခ်က္လက္ေတြကိုcopyယူကာ
အရင္ကထယ္ေယာင္းရဲ့cctvမွတ္တမ္းေတြကိုၾကည့္ၾကည့္ေတာ့ သာမာန္ကေလးတစ္ေယာက္ကိုအခန္းထဲပိတ္ေလွာင္ထားသလိုျဖစ္ေနတာမို႔ေဂ်ာင္ကုရင္ေတြနာတာအမွန္~

"ဟူးး မနက္ျဖန္ဘူဆန္သြားရမယ္~"

ထယ္ေယာင္းရဲ့ျဖစ္ရပ္အစံုကိုသိရဖို႔အတြက္
ဘူဆန္သြားမွာျဖစ္တဲ့ေဂ်ာင္ကုကတစ္ညလံုး
ဘယ္လိုအိပ္အိပ္ အိပ္မေပ်ာ္~

"ေရာဂါကအရွင္းမေပ်ာက္ေသးဘူး ဒါေဘမဲ့
မင္းရဲ့အေျခေနအရမ္းေကာင္းေနလို႔လြတ္ေပးလိုက္တာ~"

"Nae~"

"လူသတ္မႈထပ္ျဖစ္ရင္ႀကိဳးမိန္႔ေပးခံရမွာမို႔
ေကာင္းေကာင္းေန~"

"ဟုတ္ကဲ့~"

ႏွစ္ႏွစ္တိတိစိတၲဇေထာင္မွာေနရၿပီး
လြတ္လာတဲ့ထယ္ေယာင္းကဘူဆန္အိမ္ကိုျပန္သြားေဘမဲ့
အိမ္ကလြဲၿပီးဘာမွမက်န္~

"ကိုကို႔ကိုရွာရမယ္ အမွားကိုဝန္ခံရမယ္~"

အရင္ကMrs.jeonအသံုးစရိတ္ထားထားတဲ့ေငြသားဝမ္ေျခာက္သိန္းနဲ႔အဝတ္စားေတြယူကာ
seoulကိုတက္သြားတဲ့ထယ္ေယာင္း~

"ေနာက္တစ္ေယာက္~"

"Nae~"

"မင္းကပိန္လြန္းတယ္ အုတ္ဆယ္ခ်ပ္ကိုသယ္ႏိုင္မွာလား~"

"သယ္ႏိုင္ပါတယ္သူေဌး~"

ပညာကမျပည့္စံု လည္လည္ဝယ္ဝယ္ကမရိွတဲ့ထယ္ေယာင္းကseoulကိုေရာက္လာေဘမဲ့ လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားေနကာ ရသမ်ွအလုပ္ၾကမ္းေတြလုပ္ေနေတာ့ေဂ်ာင္ကုကိုရွာရဖို႔ေနေနသာသာစားဖို႔ေတာင္အႏိုင္ႏိုင္~

"waiter~"

"လာပါၿပီ~"

"အိုး အေခ်ာေလးဘဲ မမနဲ႔ေပ်ာ္မလား
ထိုက္ထိုက္တန္တန္ေပးမွာပါ~"

clubမွာwaiterစလုပ္ခ်ိန္မွာ
မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ့ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္
ပိုက္ဆံရဖို႔ပထမဆံုးအိပ္လိုက္တဲ့ထယ္ေယာင္း~

"အ'လိုက္တာထယ္ေယာင္းရာ ဒါမင္းကိုသက္သက္ေစာ္ကားသြားတာ~"

"ငါးေသာင္းေပးသြားတယ္ေလ~"(ျမန္မာေငြ7ေသာင္းဝန္းက်င္)

"ငါေျပာမယ္ထယ္ေယာင္း
မင္းကငါးေသာင္းမကဘူးတန္တယ္ကြ
ေနာက္ဆိုမင္းကိုေခၚတဲ့လူရိွရင္ငါ့ကိုအသိေပး~"

clubကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ့ကူညီမႈေၾကာင့္
သူေဌးမေတြနဲ႔မွsexလုပ္ရင္း ပိုင္းလံုးျဖစ္လာကာ
ပိုက္ဆံေပါလာေတာ့ေဂ်ာင္ကုသတင္းကိုလဲစံုစမ္းလို႔လြယ္လာတယ္ေလ~

"ဒီေန့ကေနာက္တစ္ေယာက္ဘဲ~"

seoulကိုေရာက္ၿပီးတစ္ႏွစ္ေက်ာ္မွာ
ေဂ်ာင္ကုကိုကိုယ္တိုင္ေတြ့လိုက္ရေဘမဲ့ခ်က္ခ်င္းထြက္ေတြ့လို႔ရတဲ့အေျခေနမဟုတ္တာေၾကာင့္ဒီတိုင္းလိုက္ေခ်ာင္းရင္းေဂ်ာင္ကုနဲ႔ပတ္သက္တာအကုန္စံုစမ္းတဲ့ထယ္ေယာင္း~

*ဒီတိုင္းႀကီးဆိုသိသာသြားေလာက္မွာ~*

"ေမာင္ ဘာေတြေတြးေနတာလဲ
ဒီေန့စိတ္မပါဘူးလား~"

"ကြၽန္ေတာ္မနက္ျဖန္ကစၿပီးလူေျပာင္းေတာ့မယ္ မမ~"

"မ'ကိုရက္စက္ေတာ့မွာလားေမာင္ရဲ့~"

"စိတ္မေကာင္းပါဘူး ဒီေန့ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ေပ်ာ္ေပးပါ့မယ္~"

"အင္းပါ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ..ႁပြတ္စ္~"

သူေဌးမေတြနဲ႔တြဲတာက ေဂ်ာင္ကုနဲ႔ေတြ့ဖို႔ေကာင္းတဲ့နည္းလမ္းမဟုတ္လို႔ ေဂ်ာင္ကုကုမၸဏီကမိန္းကေလးေတြကိုယွဥ္းကပ္ရာ သံုးေယာက္ေျမာက္ေဂ်ာင္ကုကုမၸဏီကထြက္ထားတဲ့ေကာင္မေလးနဲ႔တြဲမွ သူ႔ကိုသတိထားမိသြားတဲ့ေဂ်ာင္ကု~

"အား~~ကားေမာင္းသြားဖို႔မျဖစ္ဘူးထင္တယ္~"

တစ္ညလံုးေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္တဲ့ေဂ်ာင္ကုက
ဘူဆန္ကိုကားေမာင္းသြားဖို႔အဆင္မေျပတာေၾကာင့္
ေလယာဥ္လက္မွတ္ျဖတ္ကာေလယာဥ္နဲ႔သာသြားလိုက္ရတယ္။

"ဒီတေလာ ထယ္ေယာင္းရဲ့မႈခင္းအေၾကာင္းလာေမးတဲ့သူေတြအရမ္းေပါတာဘဲ မင္းကဘယ္သူလဲ~"

"ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုပါ ဂြၽန္ထယ္ေယာင္းရဲ့အစ္ကို
ဘူဆန္နယ္သားပါ~"

ဘူဆန္ေရာက္လို႔ရဲစခန္းကိုခ်က္ခ်င္းသြားတဲ့
ေဂ်ာင္ကုကထယ္ေယာင္းရဲ့မိသားစုဝင္ျဖစ္ေၾကာင္း
သက္ေသေတြနဲ႔တကြရွင္းျပၿပီးမွ ထယ္ေယာင္းရဲ့အမႈတြဲfileကိုၾကည့္ခြင့္ရတယ္။

"အမႈမျဖစ္ခင္ကMrs.Jeonအသက္ခံရေၾကာင္းအမႈလာဖြင့္ေသးတယ္ ဒါေဘမဲ့ဘာသက္ေသမွရွာမေတြ့ခဲ့လို႔
ငါတို႔လဲ ဘာမွလုပ္မေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး ေနာက္မၾကာခင္မွာဘဲဒီအမႈျဖစ္ေတာ့တာ~"

"ဘယ္လိုေတျြဖစ္ခဲ့တာလဲ~"

"သူတို႔ၾကားကျပႆနာကိုမသိေဘမဲ့
ငါတို႔ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ လူရွစ္ေယာက္ကရက္ရက္စက္စက္အသတ္ခံထားရတာ~"

"ကိုးေယာက္ဆို?"

"ေအ~ေသဆံုးသူလက္ထဲကvideoေတြေၾကာင့္တရားခံကိုအလြယ္ေလးဖမ္းမိၿပီး သူ႔အေဖအပါအဝင္လူကိုးေယာက္သတ္ခဲ့ေၾကာင္းေပၚလြင္သြားတာ~"

"ကြၽန္ေတာ့္အေဖရဲ့အေလာင္းကိုမေတြ့ခဲ့ရဘူးလား~"

"သခ်ၤိဳင္းမွာ တရားခံနဲ႔အတူေတြ့ခဲ့တယ္ေလ
ဟိုလူေတြလိုရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ေတာ့ျဖစ္မေနဘူး~"

မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုေတြကိုေဂ်ာင္ကုၾကည့္ရႈရာ
ေသြးပ်က္စရာေကာင္းေအာင္ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ေတြခ်ည္းမို႔
ေသေသခ်ာခ်ာေတာင္မၾကည့္ရဲ~

*ဒီေလာက္ရက္စက္တဲ့နည္းလမ္းကိုသူဘယ္ကမ်ားသင္လိုက္တာလဲ~*

"videoမွတ္တမ္းကိုၾကည့္ရပံုအရ
ကေလးကဖိအားေပးခံရပံုဘဲ ဖုန္းအျပာေရာင္ကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္~"

"ဖြင့္လို႔ေရာရပါ့မလား~"

"သိပ္မၾကာခင္ကဘဲ စခန္းမွဴးရဲ့အမိန္႔နဲ႔လူတစ္ေယာက္ကိုကူးေပးခဲ့ရေသးတာမို႔ ရတယ္~"

*ဂြမ္ခ်ီဘဲျဖစ္မွာ~*

ေတြးရင္းနဲ႔ေဂ်ာင္ကုကဖုန္းထဲကVideoကိုဖြင့္ၾကည့္ရာ
ထိုင္ခံုေပၚႀကိဳးတုပ္ခံထားရတဲ့Mr.jeonေရ႔ွ
ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ထားၿပီးငိုေနတဲ့ထယ္ေယာင္းကိုေတြ့ရတာမို႔
Mr.jeonေျပာတဲ့စကားအားလံုးနီးပါးကိုသိလိုက္ရၿပီ~

*Appaကိုယ္တိုင္ေတာင္းဆိုခဲ့တာဘဲ
ေခြးေကာင္ဂြမ္ခ်ီက videoကိုျဖတ္ၿပီးလာျပတယ္~*

"တရားခံကိုသြားဖမ္းလာတဲ့အခ်ိန္တစ္ပတ္လံုးေမ့ေမ်ွာေနလို႔ေဆးစစ္ခ်က္ေတြလုပ္တဲ့အခါမွာမ်ိဳးရိုးဗီဇထဲကစိတ္ေရာဂါလကၡဏာေတြ့လို႔ စိတၲဇေထာင္ကိုလြဲေျပာင္းလိုက္ရတယ္~

"Nae~ေျပာျပေပးလို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္~"

ေဂ်ာင္ကုကပိုၿပီးအေၾကာင္းစံုေအာင္သိရဖို႔အတြက္
အိမ္နီးခ်င္းေတြကိုေမးၾကည့္ခဲ့ေဘမဲ့ အဲ့ေန့ကမိုးအရမ္းရြာေနလို႔အျပင္မထြက္ခဲ့ၾကတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ထယ္ေယာင္းMr.jeonကိုပိုးၿပီးျပန္လာတဲ့အေၾကာင္းဘဲသိလိုက္ရတယ္။

"မင္းဘယ္ေရာက္ေနလဲငယ္ငယ္
ငါမင္းကိုေတြ့ေအာင္ရွာမယ္ ငါ့ကိုအကုန္ေျပာျပ~"

ေန့မနားညမနားနဲ႔ခရီးဘဲသြားေနတဲ့ေဂ်ာင္ကုက
အရင္ေန့ကတည္းကအရက္ဘဲေသာက္ေနတာမို႔
လူကပိန္က်ေနၿပီ~

"ထယ္ေယာင္းလာေသးလား~"

"မလာတာၾကာေပါ့~"

"သူ႔ကိုဘယ္မွာရွာရင္ေတြ့ႏိုင္မလဲ~"

"ကြၽန္မသိသေလာက္ေတာ့ သူက
clubေတြbarေတြမွာအေနမ်ားတယ္~"

"ok~ေက်းဇူးဘဲ~"

ထယ္ေယာင္းကိုပထမဆံုးသူရွာေတြ့ခဲ့တုန္းက
အတူရိွေနတဲ့ေကာင္မေလးကို
သြားေမးတဲ့ေဂ်ာင္ကုက ခ်က္ခ်င္းclubေတြbarေတြကိုသြားကာဧည့္စာရင္းေတြစစ္ထယ္ေယာင္းကိုလိုက္ရွာရၿပီ~

"စည္းကမ္းအရ ဧည့္စာရင္းကိုျပလို႔မရဘူးခဗ်~"

"အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ငါ့ညီကဒီကိုေရာက္ေနတယ္ၾကားလို႔~"

"အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ကေလးေတြကိုလက္မခံထားဘူးဗ် Idေတြကိုလဲေသခ်ာစစ္ပါတယ္~"

"သူ႔ပံုစံကအသက္ျပည့္တဲ့ပံုစံျဖစ္ေနတာမို႔ဘယ္သူမွမသိႏိုင္ဘူး ၿပီးေတာ့ငါ့Idကဒ္ကိုယူသြားေသးတယ္~"

"အဲ့တာဆို ခနေလးပါ~"

မ်ားျပားလွတဲ့barေတြclubေတြမွာ
ထယ္ေယာင္းကိုလိုက္ရွာရာ မနက္သံုးနာရီမွ
clubတစ္ခုရဲ့ဧည့္စာရင္းထဲထယ္ေယာင္းကိုေတြ့ၿပီ~

"လိုက္မရွာေပးေတာ့ဘူးေနာ္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ရွာ~"

"ရပါတယ္~"

မီးေရာင္စံုေအာက္မ်က္စိေနွာက္စရာေကာင္းေအာင္
ကေနၾကတဲ့လူေတြၾကား ေသာက္စားမူးရူးေနၾကတဲ့လူေတြၾကား ထယ္ေယာင္းကိုလိုက္ရွာေဘမဲ့
လံုးဝမေတြ့တာေၾကာင့္toiletေတြထဲ
သြားရွာေတာ့လဲမေတြ့~

"ရွာစရာတစ္ေနရာဘဲက်န္ေတာ့တယ္~"

ေနာက္ဆံုးအေပၚထပ္အိပ္ခန္းေတြမွာ
တစ္ခန္းၿပီးတစ္ခန္းတံခါးသြားဆြဲဖြင့္ရွာရာ
ေတြ့ရတဲ့ထယ္ေယာင္းကအိပ္ယာေပၚထိုင္ရင္းေဆးလိပ္ေသာက္ေနၿပီး ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကblow jobလုပ္ေနေနတာ~

"ငယ္ငယ္?"

ဒါဘဲလားဆိုေတာ့မဟုတ္ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ကိုယ္လံုးတီးေတြနဲ႔
ေနရာအႏွံ႔မွာ သုက္ရည္ေတြပလပျြဖစ္ေနပံုအရ
ေတာ္ေတာ္ေလးေတာင္းၾကမ္းထားပံု~

"ဘယ္အခ်ိန္ထိစုပ္ေနမွာလဲ ဖင္ကိုအလုပ္မေပးေသးဘူးလား~"

"ႁပြတ္စ္...အခုအဆင္သင့္ျဖစ္ပါၿပီ~"

"ေဟ့!"

ထယ္ေယာင္းေပါင္ေပၚကိုခြတက္သြားတဲ့ကိုယ္လံုးတီးနဲ႔ေကာင္ေလးကိုေဂ်ာင္ကုသြားဆြဲဖယ္လိုက္ေတာ့
သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္ကာၿပံဳးလာတဲ့ထယ္ေယာင္းပံုစံကိုေဂ်ာင္ကုတစ္ခါမွမျမင္ဖူးတာအမွန္~

*ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္~*

"ဟား~ထပ္ၿပီးအိပ္မက္မက္ျပန္ၿပီဘဲ~"

"ငယ္ငယ္ သတိထားၪီး ကိုကိုေလ~"

"ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ အိပ္မက္ကအရမ္းပီျပင္လြန္းတယ္
အသံေတြပါ~"

"အိပ္မက္မဟုတ္ဘူး သတိေလး...အြတ္~"

သူ႔ကိုဆြဲနမ္းလာတဲ့ထယ္ေယာင္းက
ေဆးလိပ္နံ႔ေတြမြန္ထူေနၿပီး သာမာန္ေဆးလိပ္အနံ႔နဲ႔မတူတာမို႔မူးယစ္ေဆးတစ္ခုခုပါေနမွာမလြဲ~

"အြန္း...ႁပြတ္စ္...ငယ္ငယ္...အြတ္~"

"ႁပြတ္စ္...ႁပြတ္စ္~"

"ႁပြတ္စ္...ရပ္ၪီး...ေဟး~"

"မတားပါနဲ႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ မတြန္းထုတ္ပါနဲ႔~"

သူ႔လည္တိုင္ကိုစုပ္နမ္းလာတဲ့ထယ္ေယာင္းက
အသိစိတ္ကပ္ေနပံုလဲမေပၚတာမို႔
ေဂ်ာင္ကုဘယ္လိုတားတားမရ~

"အာ့...ရပ္ေတာ့..စကားေျပာရေအာင္~"

"ႁပြတ္စ္...မြ~"

"ဟား တကယ္ပါဘဲ~"

*ဒုတ္!..ဘုတ္!*

ေဂ်ာင္ကုကထယ္ေယာင္းရဲ့ဗိုက္ကို
လက္သီးနဲ႔တစ္ခ်က္ထိုးၿပီး လည္ဂုတ္ကိုတံေတာင္ဆစ္နဲ႔ေဆာင့္ခ်လိုက္မွသတိလစ္သြားေတာ့တယ္။

"ဟူးး တကယ္မလြယ္တဲ့ေကာင္~"

သတိလစ္သြားတဲ့ထယ္ေယာင္းကိုေဂ်ာင္ကုက
ပုခံုးေပၚထမ္းတင္ကာကားဆီကိုေခၚသြားၿပီး
အိမ္ျပန္ေခၚသြားေလရဲ့~

👉🌟👈💬💬

.............................................................

Thank you for reading🙏