Paramparça

Bana dokunma her yerim kan içinde, paramparçayım dört bir yana dağıldım. Senin cennetinden kovuldum, kimsesizim, yerim yurdum yok artık. Biliyor musun sevgilim buna alıştım sanırım gelip gitmelerine bunu bir oyuna çevirip her gidişinde bir parçamı koparman artık çok canımı yakmıyor. Başka bir kadını sevebilir miyim diye düşünüyorum mesela, başka bir tende uyuyabilir miyim, ağlayacak bir diz bulabilir miyim, belki de artık beni ağlatmayacak bir kadını sevebilirim. Yorgun telaşlı gecelerimde seni düşünmekten başka bir işi olmayan bu adam seni kimsenin sevmediği belki de kimsenin sevemeyeceği kadar derin ve anlamlı sevdi. Ancak bir filmde izleyebileceğin bir aşk hikâyesi, bir kadın ancak bu kadar güzel sevilir ötesi deliliktir, bende sınırdayım. Sense gerçeklik oyununda buzdan bir heykel olmuşsun, oysa gerçekler bizi her zaman mutlu etmez. Ömrümüzden bütün mutluluklarımızı alır, ardından yanık acısı gibi pişmanlıklar yaşarsın. Parmaklarının ucu donar bir el arasın ama ağzından tek bir cümle çıkmaz, gözlerin buzlar ülkesinde kaybolmuş, donuk donuk bakıyor. Ada'm sen nasıl bir bilmecesin bilmiyorum, belki de tüm dengelerimi alt üst eden kötü kalpli bir cadısın. Artık sen kimsin ben kimim neredeyim biz neyiz bilmiyorum. Aklımı alt üst eden cümlelerin yıllardır dolaştığım sokaklarda kaybediyor beni. Ve diyorsun ki seni en güzel ben severim, seni en güzel ben öperim, saçlarını en güzel ben okşarım. Keşke gerçek olsa diyorum, yine her yerim kan içinde dört bir yana dağılıyor parçalarım, dokunma lütfen bana gerçek değilse cümlelerin. Çünkü bir daha toparlanamayabilirim...