-ვალეე! ვალეე! გაიღვიძე მალე!
აღვიძებს დას აფორიაქებული ანი.
-რა ჯანდაბა გინდა?
-იცი რა სიმპატიური ბიჭები გადმოვიდნენ ჩვენს მეზობლად?
-შენ დებილი ხომ არ ხარ? დამაძინე!
-გოგო რა დროს ძილია!? წამო!
ანი მიჩვეული იყო ვალეს უხეში ლაპარაკის მანერას.
-სად?
-ბლინები გავუკეთე და უნდა ავუტანო.
-დებილი და უტვინო ხარ!
ვალემ ძილის გააგრძელება ცადა.
-ხოდა იყავი მარტო სული შენს საბუთებთან და აღრიცხვასთან ერთად.
-წადი შენი!
ვალემ ანის შუა თითი აჩვენა, ანიმ კი თეფში ხელში აიღო და ზედა სართულის ახალ მეზობლებს ესტუმრა.
-ვინ ჯანდაბაა?
კარები მაღალმა ბიჭმა გახსნა.
-გამარჯობა მე ანი ვარ.
-გილოცავ.
უეცრად მეორე ბიჭი გამოჩნდა.
-გამარჯობა, მე ვლადი.
ვლადმა ინტერესით აათვალიერა უცხო გოგონა, რომლის ვიზუალმა სასიამოვნოთ იმოქმედა ვლადზე.
-ეს თქვენ.
ანიმ ვლადს თეფში მიაწოდა.
-მადლობა.
ღიმით უთხრა ვლადმა.
-თქვენი მეზობელი ვარ და ეს გაცნობის ნიშნათ მოგიმზადეთ, ანი მქვია.
-მე ვლადი სასიამივნოა, ეს ჩემი ძმა იუჯინი.
-სასიამოვნოა.
-ყავას ხომ არ მიირთმევთ?
საკვირველი ისაა რომ რამოდენიმე წუთში ანიმ ვლადის სიმპატია დაიმსახურა.
-არა მადლობა.
-კარგი, მადლობა დიდი.
-ნახვანდის.
-დროებით.
ვლადმა კარი დახურა
უარის მიუხედავათ ვლადი სასიამოვნოდ გრძნობდა თავს.
-იუჯინ რა უხეში ხარ.
-აჰჰ თავი მისკდება, შემეშვი!
-ნაკლები დაგელია.
-წადი შენი!
გაღიზიანებული იუჯინი თავის საძინებელში დაბრუნდა.

-ვალე იცი რა სიმპ...
-არ მაინტერესებს!
-რა გჭირს?
-არაფერი.
ანი ვალეს მიუჯდა, ის გრძნობდა თავისი დის ტკივილს.
-ჰეიი ხომ ვხედავ რომ ნამტირალევი ხარ, რა მოხდა?
-კრისმა დამირეკა.
ვალე იმედ გაცრუებას და ტკივილს გრძნობდა, ყველაფრის ამოღება და ემოციების ამოფქვევა უნდოდა მაგრამ შინაგანი ხმა აკავებდა მას.
-ვალე უკვე ერთი წელი გავიდა, ის სულ გირეკავს შენ სულ ტირიხარ, როდემდე?
-არ ვიცი.
ანი ვალეს ჩაეხუტა.
-ჩემო გოგო დამშვიდდი, ყველაფერი კარგადაა.
-ოთახში ვიქნები მე.
-მიდი.
ვალე ოთახში შებრუნდა.

-ვლად ძამიკი როგორ ხარ?
-კარგად, რა იყო გამოიძინე?
-კი და დღეს წვეულებას ვმართავ.
-რა წვეულებას?
-ბევრი სასმელი, მუსიკა და რაც მთავარია გოგოები.
-როგორ არ გბეზრდება?
-ჰმმ რას იძახი? შენ რა არ მოგწონს?
-ყოველდღე არა.
-მოკლედ იქნებ დღეს?
-კი.
-მშვენიერი ძამიკო, გავერთოდ დღეს.