Helene 💬

-Doktor! Ku je!?

-Cfare ka zonjusha Davas!?

-Pse nuk me the qe Adeliane eshte ne Firence!?

-Me falni zonjusha Davas! Nuk mendova se ajo ishte ne kerkimin tend!

-Duhet te largohemi nga ky vend zonjusha Davas!?

-Po! Le te shkojme ne aeroport! Nese ajo na gjen bej gati kurthin! Sot do ta vrase ate femer! Adeliane Mejer nuk meriton te jete sozia ime!

-Kuptova, zonjusha Helene!
*******
Adeliane 💬

Me pretekstin se kisha nje pune te pambaruar ne Firence , Itali gjeta mundesine te shkoja.

Aideni nuk me la te shkoja, por kur i thashe se Roberti, Ronaldi, Liami dhe Xhoni do ishin me mua, ai me ne fund pranoj.

Nuk i kisha thene asgje per Helenen Matias apo Stivit, ndaj nuk i mora me vete.

-Adeliane...je e sigurt qe nuk do te vije me ty!?- pyeti Aideni i shqetesuar.

- Mos u shqeteso tani! Cunat jane me mua! Ti kujdesu per femijet.

-Pse nuk na le dhe ne te vijme me ty!?- degjova zerin e Matias dhe Stivit pas meje.

-Ju te dy duhet te kujdeseni per familjen! Nese vini dhe ju kush do merret me menaxhimin e gjerave ketu!?- thashe une dhe ata thjesht pohuan me koke.

-Mjafte u qurravitet kot! Ajo do vije perseri! Nuk iken ne hene!- berrtiti Raeli duke ardhur me Haronin prej krahu.

-Hej ti! Me kthe menjehere vellain tim!- u degjua zeri i Elises, e cila po vinte duke shfryre nga inati.

-Mos u inatos kunat! Ti nuk je aq e keqe sa te ndash nje cifte kaq te persosur si ne!- tha ajo duke buzeqeshur djallezisht.

-Hem! A ka mundesi te grindeni me njera tjetren dhe te me lini te qete mua!- tha Haroni i bezdisur.

-Po Rina dhe ai kokeboshi ku jane!?- erdhi Eduardo me Artemiden dhe Apollonin ne krahet e tij.

-Me duket se Rajani tha se me ne fund do bej bebe, meqe Raeli e ka mendjen te Haroni!-tha Alani duke qeshur, kur ne sekond Raeli pa e inatosur.

-Cfare do ti bej mamit ky kokeboshi!? Alo! Ju roje te pavlere!! Per cfare ju paguaj une juve! Kapeni babain tim dhe nxireni nga dhoma e mamit! Nuk dua vella ose moter une!! - po berrtiste Raeli ne telefon dhe u largua.

-Rajani i gjore!! Cfare torture qe mos te flesh dot as me gruan tende! Sa mire qe ajo djalli nuk eshte femija im!- tha Aideni me keqardhje, kurse te tjeret ia plasen te qeshures.

-Adele!?- kthehu koken drejte meje Aideni.

-Cfare...- po thoja une kur zilja e telefonit me ndaloje.

-Me duhet te flase!- thashe une dhe u largova nga dhoma.
**********
-Po doktor!?

-Me vjen keq per shqetesimin zonja Adeliane, por do lajmeroja qe salla eshte gati!

-Edhe sa kohe me kane mbetur!?

-Kontrollova analizat e fundit dhe nuk ishin mire. Zemra jote eshte ne grahmat e fundit.

-Me thoni edhe sa kohe doktor!?

-...Kj..kjo...

-Ju lutem!

-Ne rregull atehere zonja Adeliane! Keni edhe 48 ore kohe! Mund te jene me pak ore nese e sforconi teper veten.

-Faleminderit doktor! Beni gati gjithcka qe duhet per operacionin. Keto ore do jem ne Firence.

-E kuptova zonja Adeliane! Nese dicka ndodhe ne Firence ne do jemi atje....dhe...me vjen keq! Nuk ju premtoi dot se kur do zgjoheni perseri pas operacionit...ndoshta 1 vite, 5 vite... apo pergjithmon.

-Mos u shqetesoni doktor! Kjo eshte zgjedhja dhe mundesia ime e fundit.

-Sallen ku qendron trupi juaj e kemi gati! Temperatura eshte pershtatur dhe aparaturat jane atje!

- E shoh! Ju lutem per dicka! Mos i tregoni gje familjes sime deri pas operacionit!

-Por ata...

-Ju lutem doktor!

-Ne rregull atehere zonja Adeliane!
******
-Me ke po flisje Adele!?

-Nuk ishte asgje e rendesishme Aiden. Me moren ata te aeroportit qe nisja e avionit do vonohet.- thashe une dhe ai pohoje.

-Do shkoje te shoh te tjeret! Ti shko prite te dhoma e femijeve.

-Ne rregull dashuria ime!

Mora fryme thelle dhe shkova te familja Willson.
Sapo hyra brenda, Alani erdhi me vrap drejte meje.

-Adele!! Nuk ke ikur ende ne Itali!?

-Do nisem pas disa oresh Alan.

-E dija qe nuk do ikje pa na takuar!- tha gjyshe Lina duke buzeqeshur.

-Sigurisht qe jo gjyshe!- thashe une dhe e perqafova forte. Ndjeva lotet te me binin ne fytyre kur e mendova se kjo mund te ishte hera e fundit qe e shoh.

-Adeliane!? Po qan si bebe moj vajze! Nuk do ikesh pergjithmon! Une ketu do jem duke pritur!

-Sigurisht qe po gjyshe! Ketu dua te te shoh gjithmon! Vazhdo dhe me prite!

-Sigurisht bija ime!- tha ajo kur ne sekond ndjeva krahet e Rines qe me terhoqen.

-Po qane bebushi!- tha ajo duke buzeqeshur djallezisht.

-Bebushi qe ti nuk po ben dot!- thashe une me ironi!

-Epo Raeli nuk do bebush!

-Mos harro ,te gjej me bebush kur te kthehem!

-Nuk behet bebushi per 2 dite idjote!- tha ajo dhe te dyja po qeshnim.

-Ti te faleminderit per fjalet e bukura kunat, po te le ajo djalli aty!- tha Rajani duke pare nga Raeli, e cila po rrinte sikur kishte fituar llotarine.

-Nga fytyra e lumtur e Raelit ,ve baste te nxori me shkelma nga krevati i Rines!- thashe une duke qeshur.

-Me shkelma eshte pak!- u kthye Alani duke qeshur me te madhe.

-Hem! Idjota! Une thashe qe nuk ka moter ose vella pa u martuar une me Haronin!

-Paska vendosur rregulla te reja!- u ktheva une duke buzeqeshur.

-Ti zonjushe dashke burre, kurse une nuk dua bebe!?- tha Rajani i fyer.

-Nuk ta ka lidhur njeri gruan! Po ta mbajti shko e merre!- ia ktheu ajo me nje buzeqeshje djallezore.

-Ku eshte zoti Eduardo!?

-Ai eshte te zyra kunat!

-Ne rregull atehere!- thashe une dhe shkova drejte zyres.

Hapa deren dhe ai po rrinte i menduar.

-Mund te....- po thoja une, kur ai ktheu koken dhe foli menjehere.

-Eja brenda! Degjova se do ikesh ne Itali keto dite!?

-Po! Erdha te te kerkoje te jesh nje gjyshi mire per femijet e mi. Kujdesu dhe mbeshtete familjen time. Nese jo per mua, beje per babain tim Eduardo!- thashe une dhe ai po me shikonte i habitur.

-Sigurisht qe do jem nje gjyshi mire Adele! Do jem nje mbeshtetje per familjen Adeson, por pse po mi thua keto!?

-Thjesht mbaje fjalen dhe dije se te kam falur..."baba" !- thashe une dhe u largova nga zyra duke e lene burrin pas te ngrire ne vend.

-A..Ajo me fali! M..me quajti baba.... A e degjove kete Adeon!? Vogelushja jote me quajti edhe mua baba!- tha Eduardo me shikimin nga fotoja e vjeter ne murin e dhomes.

Pasi u largova nga vila Willson, shkova te rezidenca Misaki! Sapo arrita Alice erdhi drejte meje dhe me perqafoj.

-Si je Alice? Me behet qejfi qe je e lumtur zemer!

-Faleminderit! ...kur te rritem do behem e forte si ty! D..do behem e forte...

-Shhh Alice! E di qe ti do behesh nje e rritur e mrekullueshme e dashur! - thashe une dhe ajo fshiu lotet me me buzeqeshi embel.

-Adele!?

-Si je Xavier! Me behet qejfi qe te shoh te buzeqeshur perseri!

-Kjo eshte vetem fal teje Adele! Pavarsisht se tashme ti zgjodhe Aidenin ne fund, une gjithmon do te dua ty!

-Ti je nje njeri i mrekullueshem Xavier! Ti meriton te jesh i lumtur! Me premto se do gjesh nje vajze qe do te jete nje grua e mire per ty dhe nje nene e dashur per Alicen! Behu familja e saj dhe jeto i lumtur!- thashe une dhe dola pa pritur per reagimin e tij.

-Ike kaq shpejte...

-Po Alex! Te lutem kujdesu per Xavierin dhe Alicen!

-Sigurisht Adeliane!- tha ai dhe me pershendeti kur u largova.

Sapo shkova ne shtepi u drejtova te zyra e gjyshit, ku ai dhe Mikaeli po shikonin disa dokumente.

-Adeliane!? Eja e dashur!

- Me duhet te iki gjyshi!- thashe une dhe e perqafova forte.

-Gjyshi do te presi ketu vogelushja ime!- tha ai dhe me struki ne krahet e tij sikur te isha nje femije i vogel. Ndjeva lotet te me pushtonin fytyren ndaj u struka te kraharori i tij qe te mos me shikonte.

-Adeliane!? Pse po qan vogelushja ime!? Kush te beri ty per te qare t'ia thyej turinjt!?

-Asnje gjyshi! Faleminderit! Nese nuk do ishte per ty...tani nuk e mendoje ku do isha une dhe familja ime...ti..

-Shhh! Jo Adele Jo! Ju jeni dhurata ime me e bukur Adele! Une se mendoje jeten pa ju!- tha ai dhe me puthi lehte ne balle.

-Mos qaj vogelushe!- tha Mikaeli duke me drejtuar nje shami te fshija lotet.

-Faleminderit Mikael! Kujdesu per gjyshin tim.- thashe une dhe u largova drejte kuzhines.

-Erdhe Adele!? Te bera gati ushqimet ti marresh me vete!

-Faleminderit mami!- thashe une dhe e putha lehte ne faqe.

-Ik tani mos mu llasto shume!

-Cfare kam une qe te dua kaq shume!?

-I ka ikur miza me duket!- tha Elise dhe Haroni duke qeshur.

-E me ka ikur, keni ndonje gje ju!?- i thashe une dhe ata nxoren gjuhen.

-Idjota! Kujdesuni per mamin dhe te tjeret! Rrituni me mend ne koke dhe...."anata ga sugoku daisuki"

-Fol shqip idjote!

-Nuk dua!- thashe une dhe u largova para se lotet te binin faqeve.

-Ku vrapon moj vajze!?

-Zonja Tasha!?

-Merre telefonin se vajzat duan te flasin me ty!

-Faleminderit Zonja Tasha! Qendro gjithmon prane familjes sime!- thashe une dhe u largova te hapja telefonin.

-Hej shoqe!!- doli Ilsa, Endi, Oriana dhe rreshteri.

-Mire po ia kaloni me pushime!

-Pfft! Tallu ti! Rreshteri nuk na le te veshim rroba plazhi! Me duket vetja si ndonje ushtare me keto kostumet verore qe na bleu!-po qahej Endi kur rreshteri doli pas dhe e terhoqi prej veshi.

-Ca po thoje ti kaleshe!?

-S..sa me pelqen ky kostumi qe bleve rreshter!- tha Endi duke ferkuar veshin.

-Oh zot! Me rreshterin ketu nuk na u afrua as ndonje yll!

-Pse Oriana?

-Ai i trembi te gjithe cunat e bukur!

-Hej zot! Cfare drame! - tha Ilsa e bezdisur.

-Hej vajza!

-Po!- u pergjigjen te gjitha ne nje kohe.

-Mbajeni mire babain tim! Ai mund te jete pak i rrepte, por kujdeset per ju! Mos e lini asnjehere vetem! Eshte shume i rendesishem per mua! Jeni shume te rendesishme per mua.
Qendroni prane femijeve te mi, pasi e di qe jeni teze te mrekullueshme dhe rreshter, sterviti dhe edukoi ata si me edukove mua!

-Adele..c..cfare po thua!? Po me tremb! Duket sikur po thua lamtumire!- tha Oriana e shqetesuar.

-Hutaqe! Mos me tremb keshtu!- degjova zerin e shqetesuar te rreshterit.

-Ju dua shume! Prisni per mua deri ne fund!- thashe une.

-Ad..Adele! Mos me thuaj qe...

-Mirupafshim te gjithe!

-Jo! Mos e mbyll...- po thoshte Ilsa por telefoni u mbyll.

-D..dduhet te kthehemi...

-Pse po dridhesh Ilsa?

-Bej gati biletat Endi! Duhet te kthehemi menjehere te vila Adeson!

-N..ne rregull!

Pasi mbylla telefonin me vajzat shkova te dhoma ku Matia dhe Stivi po rrinin te menduar.

- Kush ka vdekur ketu!?- thashe une duke buzeqeshur ironike.

- Zemra ime qe u genjeva kaq keq!

-Eja tani Stivi bualli! Ti duhet te zesh vendin tim dhe te stervitesh ata idjotet e tjere.
Ti e di se ata jane si tufa delesh pa udheheqes!? E kuptove?

-Po karkalec! Por kthehu shpejte!- tha ai dhe u largua drejte kampit.

-Pse nuk me more me vete shefe!?

-Matia...

-Nuk funksionojne genjeshtrat me mua.

-Kur une isha e vogel kisha dy baballare! Njeri ishte ai qe me rriti dhe gjaku im, kurse tjetri ishte ai qe me edukoi dhe me beri kjo qe jam sot! Te dy kishin nje te perbashket...ata me falnin te dy dashuri! Njeri kur linda dhe tjetri kur u rrita. Edhe ti do behesh nje baba i dyte i mrekullueshem per femijet e mi Matia, si ishte rreshteri per mua. Kur te kesh familjen tende do jesh dyfish me i lumtur, por dije se kurre nuk do jesh i vetem.

-Pse e thua kete shefe!?

-Sepse te duhet idjot!- thashe une dhe u largova drejte dhomes se femijeve.

-Erdhe Adele!?

-Po Aiden! Femijet jane duke fjetur?

-Sapo i zuri gjumi!- tha ai dhe ne sekond syte e Adeonit u kthyen drejte meje.

-Mami!

-Te zgjova i vogli im!

-Jo mami!- foli ai me fytyren e pergjumur.

-Fli zemra ime! Ne te ardhmen do behesh nje i rritur i mrekullueshem! Kujdesu per vellain dhe motren tende dhe qendro prane babit! Pavarsisht gjithckaje mami te do shume!- thashe une teksa e puthja pa ndalim ne gjithe fytyren e pergjumur.

-Apollon! Artemida! Engjejt e mamit! Rrituni te shendetshem Zemrat e mia.
Degjojeni babin dhe vellain e madhe! Respektoni me te rriturit dhe mos u beni nazeli me ushqimin, edhe pse e di qe i keni ngjare mamit.
Sa here te shikoni babin, gjyshen ose kedo ne familje duke qare, perqafoheni dhe tregoni se jeni ketu! E di se do zini shpejte shoqeri, pasi jeni femijet e mi! Cmojeni shoqerine dhe familjen! Mami ju do shume! Nuk e di kur do ju shoh perseri por dijeni se ju dua me zemer femijet e mi!- i putha dhe me lotet ne fytyre dola nga dhoma.

-Adele, solla goten me uje....-po thoshte Aiden kur ne sekond lotet e mi e ngrine ne vend.

-Pse po qan dashuria ime!? Adele!

-Thjesht...eshte hera e pare qe iki larg tyre!- thashe une dhe ai me mori prane vetes.

-Mos ik atehere Adele! Qendro dashuria ime!

-Ti e di se duhet Aiden!

-E di se jane vetem dy dite, por me duken si shekuj pa ty!

-Pavarsisht sa shekuj, une e di qe ti do me presesh Aiden.

-Do vdisja duke pritur per ty dashuria ime!- tha ai dhe ne sekond une e putha lehte.

-Te dua Aiden! Gjithmon te kam dashur! Ti je personi i pare dhe i fundit ne zemren time. - thashe une dhe u struka ne krahet e tij.

-Adeliane! Ti the se me do! Ti me do mua! Zemra ime! Dashuria ime! Te dua aq shume Adele! Te dua me shume se jeta ime!- tha ai dhe me puthi perseri.

Pa u shkeputur nga ajo puthje Aideni me mori ne krahe dhe me vendosi ngadal te shtrati. Ndryshe nga cdo here, sot ishte ndryshe. Ai perseriste te njejten fjali pas cdo puthje dhe prekje qe linte ne trupin tim "te dua " .
E perqafova pas kur kuptova se kishte frike mos me lendonte.

-Te dua shume Aiden- psheretita te veshi i tij dhe e njejta fjali u tha deri ne agimin tjeter.
****
-Ikim shefe!

-Po Robert! Me vjen keq per vonesen!

-Te kuptoje shefe! Je e sigurt qe nuk do i thuash gje per Helenen ose gjendjen tende shendetesore!?

-Po Robert! Bej gati makinen! Per 1 ore te jemi ne aeroport.

-Kuptova! Do i them cunave te behen gati! - tha ai dhe u largua.

-Erdha sapo te vishem!- thashe une dhe ai doli menjehere nga dhoma.

-Do me marri malli per te gjithe ju, dashuria ime! Me prite deri ne fund te gjithckaje Aiden! - thashe une dhe sapo e putha u largova nga dhoma drejte udhetimit nga i cili nuk e di kur mund te kthehem me!
*****

Me ne fund gjeta pak kohe te shkruaj! Jeta e nje maturanti eshte torture me vete😂.
dhe gjithe te tjeret shpresoje tu pelqeje pjesa ❤ ♥.

Edhe pak edhe vjen fundi!
Kam gjetur edhe personazhet e sa mezi prese ti postoj 😍😍😍