ხუთშაბათი...

ნაბახუსევი საშინელი გრძნობაა... ამიტომაც მთელს დღეს სახლში ვატარებ, უფრო ზუსტად ჩემს ოთახში და კიდევ უფრო კონკრეტულად ჩემს საწოლში... თავი მისკდება, გულის რევის შეგრძნებაც თან დამყვება და უბრალოდ მეძინება... მეც მძინავს... სხვას არაფერს არ ვაკეთებ... საინტერესოც არაფერი მომხდარა... ასე, რომ ამ დღეს უბრალოდ გამოვტოვებ...

პარასკევი...

დღეს ვერ გამოვძვრები, გუშინდელ სკოლის გაცდენას დედაჩემი ყელში ამომადენს... მაგრამ იმ უფლებით ვსარგებლობ, რომ პირველი გაკვეთილის გაცდენის შესახებ ინფორმაცია მივიღე, თვით დეიდაჩემისგან... ამიტომაც შვიდ საათზე ადგომით თავს არ ვიწუხებ... არც თვალების გახელას ვაპირებ, არც მაშინ ვახელ, როცა კარი იღება და პატარა საყვარელი, გაყინული ფეხები ჩემსკენ მოაბოტებენ... ჩემს საბანს მაღლა სწევენ და მეც ერთიანად მივლის სიცივისგან ჟრუანტელი, როცა თავისი პაწაწუნა ცივი ხელებით მთელი ძალით მეხუტება... მინდა ამის გამო მაგრად მოვსცხო, მაგრამ ამის გამო უფრო მაგრად ვიხუტებ გულში, კისერში ვკოცნი და მისს ვანილის და მარწყვის სურნელს ღრმად ვისუნთქავ, რომელიც ასე მიყვარს... ჩემი ძმა ჩემი დამცველია, მშობლებს არ ელაპარაკება იმის გამო, რომ იმ დღეს დამცინეს და გამაბრაზეს... არც გუკის ელაპარაკებოდა, მაგრამ გუშინ ბაღიდან, რომ წამოიყვანა მოისყიდა გასართობი პარკით და უამრავი ტკბილეულით... და რადგან მშობლებს ამისთვის დრო არ რჩებათ სამსახურის გამო, ვუ ტაკი ისევ გაბრაზებულია მათზე... სავარაუდოთ შაბათ კვირას მოუწევთ რამე გრანდიოზულის მოფიქრება, რადგაან გაბუტვები დიდხანს გაიწელა...

- ბაღში შენ წამიყვანე რაა... - ჩემს მოთაფლას ცდილობს, ამიტომაც მის მოცუცქნულ ხელებს თმებში მიცურებს და ლოყაზე მკოცნის ... მეზარება, თან ძალიან მაგრამ შეუძლებელია ამ კოცნის შემდეგ უარის თქმა... რასაკვირველია წავიყვან.. ყველაფერს შევუსრულებ რასაც მეტყვის.. თუ მოუნდება კლდიდანაც გადავხტები... თუ მეტყვის ჯიმინსაც დავშორდები.... ნწწ... მაგას არასდროს ვიზამ... ასე, რომ ჩემს ძმას მოუწევს მსგავსი აზრი არასდროს დაებადოს თავში, თორე მოხვდება... ძაან არა... ცოტა.. ნუ სულ ცოტა, სუულ სულლ სულლ ცოტა...

- მეზარებაა ვუუ ...- მის გაბრაზებას ვცდილობ, მინდა მთელი ძალებით ეცადოს ჩემს გადარწმუნებას და ასეც იქცევა... პირდაპირ ზემოდან მახტება და თმებს მიწეწავს... არადა სხვანაირად წარმომედგინა, მეგონა ჩამეხუტებოდა, მაკოცებდა და მეტყოდა რომ ვუყვარვარ... ის კი მცემს.. რა მიკვირს, ჩემი ძმაა... არც მე ვრჩები ვალში, ვატრიალებ და იმდენს ვუღუტუნებ სანამ სიცილისგან არ ბჟირდება.. ამ მომენტში კი შემეშინდა მაგრამ, მაშინვე დავკიდე ფეხებით და მეც დანაშაულის გამოსასყიდათ.. არა მარტო წავიყავნო, არამედ უნდა წამოვიყვანო კიდეც და პლიუს ამას რაღაცეებიც ვუყიდო... ნუ როგორმე მოვრიგდებით...

- ჯიმინს ცოლად უნდა გაყვე ?... - მეკითხება ბაღისკენ მიმავალ გზაზე, მეც თვალები ვჭყიტე, ამან საიდან მოიტანა მსგავსი რამ ?..

- ეგ ვინ გითხრა?...

- ჯიმინის მამამ თქვა...

- მამამ რა უთხრა?...

ხელზე მქაჩავს და მისკენ მაბრუნებს... ჩემს კითხვას აიგნორებს...

- ნუნაა ჯიმინი ჩემზე მეტად გიყვარს?... - ისეთი თვალებით მიყურებს, მზად ვარ აქვე, ჩავკოცნო იქამდე სანამ არ გავჭყლეთ... მაგრამ ეგოისტი ვარ, სულ მინდა, რომ მყავდეს... ასე, რომ მხოლოდ კოცნით დავკმაყოფილდები... მის სიმაღლეზე ვიხრები და გულში ვიკრავ... ბევრს ვკოცნი, სულ ვუკოცნი ამ ლამაზ და საყვარელ სახეს...

- შენ მიყვარხარ ყველაზე მეტად... მარტო შენ და სხვა არავინნ ...

- ჯიმინს არ ეწყინება, მე რო უფრო გიყვარვარ?...

- აარ ვიცი, რო ნახავ შენ თვითონ კითხე ...

- მეც შენ მიყვარხარ ყველაზე მეტად... - მისი პაწაწუნა თითებით სახიდან თმა გადამიწია და ლოყაზე მაკოცა... - ახლა შოკოლადი მიყიდე, მისოსთვისაც მინდა...

- ოჰოო... ეს კოცნები და სიყვარულის ახსნები ჩემს მოსასყიდათ იყო?... - წელში ვსწორდები, ის კი მის ხელს ჩემსაში აქცევს და სუპერმარკეტში შევდივართ... - აბა მომიყევი, რას აკეთებთ ხოლმე შენ და მისოო ?...

- არავის ეტყვი ?... - უარის ნიშნად თავს ვაქნევ, ის კი ფეხის წვერებზე იწევა, რომ ყურში მითხრას მაგრამ მაინც ვერ მწვდება... ამიტომ ხელში ამყავს და მთელი ყურადღებით ვუსმენ... - გუშინ მაკოცაა...

- იიიიიიი - თვალებს ვკარკლავ, ესეიგი ერთადერთი არ ვარ ვინც პირველი კოცნის ბიჭს... მშვენიერია... - მერე ?... მოგეწონა?.. შენ რა გააკეთე ?

- გაიქცა... ვერ დავეწიე... მეც მინდოდა, რომ მეკოცნა.. ნუნა იცი რა ლამაზიაა?...

- ჩემზე ლამაზია?... - ახხ... რამდენიმე წამიანი ფიქრის შემდეგ მაინც უარყო, მაგრამ დარწმუნებული ვარ ეს მხოლოდ იმიტომ გააკეთა, რომ შოკოლადის გარდა კიდევ მომთხოვა რაღაცები... მაგრამ არაუშავს... ჯიმინისთვის მეც ყველაზე ლამაზი ვარ... ნუ იმედი მაქვს ყოველ შემთხვევაში...

ვუ ტაკის ბაღში გაცილებების ამბები სწრაფად მოვაგვარე ... შენობაში ფეხი არ ქონდა შედგმული, რომ უცებ დაავიწყდა ჩემი არსებობა ... არაა ცოდვას ვერ ვიტყვი, წასვლის წინ ჩამეხუტა, მიყვარხარო მითხრა... მადლობაც გადამიხადა მთელი ჯგუფისთვის, რომ მაყიდინა ტკბილეული ... ჩემს ცარიელ საფულეს კი აღარ ეშველება, მაგრამ მამაჩემს ვაიძულებ ორმაგად ამინაზღაუროს დანაკარგი ...

რადგან სკოლისთვის ჯერ ადრეა, ბონ ბონს დავურეკე და შევთავაზე, რომ სკოლამდე ფეხით გაგვესეირნა ... ისიც დამთანხმდა რა თქმაუნდა და მელოდება კიდევ როდის გავუვლი ... მეც გზაში ვარ და სანამ მის სიახლოვეს გავჩნდები ... გადავწყვიტე ჩემს შეყვარებულს დავურეკო და ძილი დავუფრთხო ... პროსტა როგორ გაბედა და დილით შეტყობინება არ დამახვედრა ... უხხხხ ...

რამდენიმე ზარის შემდეგ მპასუხობს ...

- ჰმმმმმმმ  - ხმის ვიბრაციით ვხვდები, რომ მე გავაღვიძე... ვისურვებდი, რომ კოცნით გამეღვიძებინა, მაგრამ არაუშავს ... გამოვსწორდებით ...

- ტკბილოო .... იცი როგორ მიყვარხაარ ???

- მეც მიყვარხარრრ - ჰოო, რათქმაუნდა დაზეპირებული ფრაზები, დარწმუნებული ვარ ვერც იაზრებს რას მეუბნება ... ანუ ეგრე, ახლა ამ საუბარს ჩავიწერ ...

- ჯიმინ ... ანუ რას მეუბნები ... უნდა დავშორდეთ ?? ჩემს მიტოვებას აპირებ ??? სწორად გავიგეე ???  ...

- ჰოოო ... სწორია - ანუ ჰოო... მშვენიერია ... მე შენ გაჩვენებ სეირს, მოიცა გაიღვიძოო ... უხხ კარგად უნდა გავერთო დღეს ...

- აღარ გიყვარვარ ???

- ყველაფერზე მეტად მიყვარხარ ❤️- მმმმმმ ამას ამოვჭრიი ...
- მეც ძალიან მიყვარხარრრ ❤️ - ბედნიერებისგან ყურებამდე ვიღიმი და ბონ ბონისკენ ხტუნვა ხტუნვით მივდივარ ...

- რატო იცინიი ?? - მეკითხება ბონბონი, როცა ჩემს მკლავებში მოჭყლეტილი, მსუბუქად მირტყამს მკერდზე ხელს, რომ მომიშოროს ...

- რაც გთხოვე წამომიღე ???

- კიი... მაგრამ ვერ მივხვდი რაში გჭირდება ??

- ისეთი შურისძიება უნდა დავგეგმო, ლანისტერებსაც რომ შეშურდებათ ... - ვიკრიჭები და ზურგიდან ვაწვები, თითქმის მივარბენინებ ...

- ანუ ვალში დარჩენას არ აპირებ ??? ... ჩემი რძალი ძლივს დავარწმუნე, რომ მხოლოდ გასართობად გვინდა და არაა ვინმესთან ,,შესატენად" ...

- არც ერთს არ დავრჩები ვალში ... ეგ იუნგისთვის მჭირდება... მაგის გარდა სხვანაირად ვერ დავაჯერებ ... მერე ჯიმინსაც გადაწვდება და ჰოპ ... მშვენიერი ამბავი გამოვა ... სხვებთან მარტივად მოვგვარდები ...

- მაშინეეეეებ ...- მეუბება თან ხელში პაკეტს მაჩეჩებს... რომელსაც მალევე ვტენი ჩანთაში...

- ასეც უნდა იყოსს ტკბილო - ლოყაზე ვაკოცე და მთელი ამ ხნის განმავლობაში, პირველად გავუსწორე თვალი გზას ... დღეს ზედმეტად აჟიტირებული ვარრ ...
- იქ რა თავშეყრაა ??? - უკვე სკოლასთან ვიყავით, როცა როუზი, ჯისუ და კიდევ 6 უცხო გოგო დავინახე ...

- 128 სკოლის განგსტერები არიან ... გამუდმებით რაღაც პრობლემები და ხელჩართული ომი აქვთ ამ ორთან ...

- რატო ??

- რავიი ... ცოტა დაცურებული აქვთ ...

- საინტერესოა ...

- ჩარევას არ აპირებ ხოო ??

- არამგონია საჭიროებამ მოითხოვოს ... - ბოლო სიტყვა უცნაურად გავწელე რადგან ზუსტად ამ დროს მოხვდა როუზ სახეში ძალიან მწარე სილა ... ინსტიქტურად მოვიკიდე ხელი ლოყაზე, ისე თითქოს მე დამარტყეს და არა მას ... - ჯისუ მაგრად მკიდია, მაგრამ როუზსს ვერავინ ვერ შეეხება - თეჰიონს უყვარს, მის თვალში ქულებს დავიწერ და გეგმისთვისაც გამომადგება ... მაგრამ ეგ რომ არა მაინც დავეხმარებოდი ... რადგან თეჰიონს უყვარს ...

- ჭკუიდან გადაგყავარ, მათ კინაღამ მოგკლეეს ...

- ჩრდილოეთს ახსოვს ... - ვიცინი, როცა მის ატრიალებულ თვალებს ვხედავ ... ტვინი შევუჭამე მას შემდეგ რაც გოთ-ის ყურებას დავიწყე ... - ისე  ნუ იძახი, თითქოს შენ არ გექავება ხელები ... ვიცი, რომ ერთ მოქნევაზე, მზად ხარ ექვსივე გაწიწკნო ...

- ნუუ ... ჩვენი სკოლის უპატივცემულობააა ... - მისს ვითომ ძალით გაწელილ საუბარზე გამეცინაა

- სხვა მიზეზი არც მე მაქვს ... თან დეიდაჩემი დირექტორია ... ხო ხვდები არაა ???

- ჰოო, ჰოო ... ქალბატონი ჰაა არ იმსახურებს მსგავს სირცხვილს ...

- რათქმაუნდა არ იმსახურებს... - სანამ ჩვენ იმას განვიხილავდით, რატომ უნდა ჩავრეოდით ჩხუბში... ის ჩვენს თვალწინ, ჩვენს გარეშე გახურდა...- კარგი წავედით, თორე ჩვენს გარეშე მოგვარდებიან... - ბონ ბონის ჩაცინებასაც მოვუსმინე და პირდაპირ მივაჭერით შეკრების ადგილას... სიმათლე გითხრათ მშვენიერი სანახაობა დამხვდა... ერთ-ერთი უცხოთაგანის ხელი პირდაპირ ჯისუს ლოყებზე იყო შემოხვეული და რაღაცას ჩუმად მაგრამ ძალიან აგრესიულად ეჩურჩულებოდა... სიამოვნებით კინაღამ მოვკვდი, როცა ხელი კრა და პირდაპირ ჩემს ფეხებთან დააგდო... ჯილდოსაც გადავცემდი ამის გამო.. მაგრამ ახლა პრინციპის ამბავია, ჩემს ტერიტორიაზე, როგორ ბედავენ საერთოდ ფეხის დადგმას... ჯისუსკენ დავიხარე და წამოვაყენე, ისეთი თვალებით შემომხედა თითქოს მოჩვენება ვიყო...

- შენზე მეტად მე მიკვირს ჩემი თავის... მაგამ დაიკიდე, ახლა მაგის დრო არ არის... - ჩავჩურჩულე და ტანსაცმლის გაფერთხვაში დავეხმარე... როუზმა ისეთი თვალებით შემოგვედა მე და ბონ ბონს, თითქოს ჩვენში მხსნელი ოპოვნა და მეც უფრო შევიფერე... ისეთი შემართებით და დიდი გულით წავედი უცხოებისკენ, ღირსიც ვიქნებოდი პირველივე წამებში, რომ კისერი მოეგრიხათ ჩემთვის... ამის წარმოდგენაზე ჩამეცინა... ფეხები ვერავინ მომჭამოს... თან ჩემი მეგობარიც აქვე მყავს... რამდენიმე დღის წინ ჰობი პირდაპირ ნოკაუტში ჩააგდო... მტერს მოხვდა მისი ხელი... ნუ პრინციპში მოხვდება კიდეც, ეს ექვსეული პირდაპირ ეშმაკის გამოგზავნილებს გვანან... ერთმა მათგანმა გზა გადაგვიღობა და ისეთი სახით შემომხედა შიშისგან გამაკანკალა...

- თქვენ ორს, არ გინდათ გზა განაგრძოთ ?... - ეს რო მითითებს რა მინდა და რა არა, ტვინში სისხლი მექცევა... ვაიგნორებ მის სიტყვებს და როუზს ვუყურებ... ლოყაზე ნაკაწრი აქვს... თეჰიონი გაგიჟდება... ეს ნაბიჭვრები...

- როუზ.. კარგად ხარ?... - სანამ როუზი თავს მიქნევს და ჩვენს მხარეს გადმოდის, ეს ვითომ ჯგუფის ლიდერი ცინიკურად იცინის და ლოყებზე ხელს მიჭერს...

- ლამაზი ხარ... და ნერვების მომშლელი...

- ჰო რასაც შენზე ვერ ვიტყვი... - ისევ ცინიკურად იცინის და ისე ახლოს იწევა, ლამის მაკოცოს... თავს გვერდით ვაბრუნებ... არ მინდა ჯიმინს ამასთან ვუღალატო...

- და უზრდელი... - ამატებსს უხეშად... თვით ვიღაც მეორე ჩემს ტერიტორიაზე მოთრეული ყურში რაღაცას ეჩურჩულება, რის გამოც ისევ იცინის, აი ისე სიმწრის სიცილს რო ეძახიან...

- ესეიგი შენ ხარ შიუმინის ძუკნა ?...- წამში სიბრაზე მიპყრობს, და გონებაც მინათდება... თუ ის არის ვისზეც შიუსგან მსმენია... მაშინ კიდევ ერთი მიზეზი მაქვს, რომ აქვე ვათრიო... მაგრამ ჯერ საოცრად მომთმენი ვარ, რაც მის ნერვებს უფრო წეწავს... - მას აღარასდროს მიუახლოვდეე... გასაგებიაა?... - იმხელაზე დამიღრიალა, ქარის ეფექტით თმა გამიწეწა და ბოლოს ძალიან მწარედაც გამარტყა... როუზი კიდევ უფრო შემეცოდა... ამ ბოზის ხელი, მასაც ხომ მოხვდაა...

- ბონ ბონ... - ორი წლის ბავშვივით წუწუნს და ფეხების ბაკუნს მოვყევი - მერამდენედ უნდა მცემონ ბიჭისს გამო ?... - მოჩვენებით ტირილ დავიწყე და ერთი ისეთი ვხეთქე, მოულოდნელობისგან მიწაზე დაეცაა... სალანძღვი სიტყვებით დამესხნენ თავს და მე მეცინებოდა, რადგან ბონ ბონი საჩხუბრად ემზადებოდა...

- სამაგიეროდ ახლა მარტო არ ხარ... - გაიკრიჭა და ისს ძუკნა მომაშორა რომელიც პირდაპირ ზედ მეჯდა...

- და ახლა ერთ მხარეს ვიბრძვით... - ჩაილაპარაკა როუზმა და იქ ამბავი ატყდა დედა შვილს არ აიყვადა ხელში... საბოლოო ჯამში იმ ფეხბურთის გუნდმა გაგვაშველა, ჩვენი სკოლის სტადიონით, რომ სარგებლობს... სანამ მათი რემონტდება... ვაღიარებ... რაოდენობაში გვაჯობესს, მაგრამ არც ჩვენ დაგვიკლია... საკაიფოდ ვცემეთ... ნუ გვცემეს კიდეც...

გაკვეთილის გამოსვლამდე დროა დარჩენილი... ბიჭებიც ჯერ არ მოსულან... ამიტომაც საპირფარეშოში გავიძურწეთ თავის მოსაწესრიგებლად... კარის დახურვა და სიცილის დაწყება ერთი გვქონდა... თან იმ მომენტებს ვიხსენებდით, როგორ ვეჭირე ორ კაცს და მესამე მირტყამდა და ამ დროს უკნიდან, როუზმა როგორ ათრია თმით...

- ჯიმინი... შიუმინი... კიდევ რამდენის ძუკნა ხარ ?... - მოულოდნელად ახეთქებს ჯისუ...

- მადლობის მაგიერია?... - თავს ძლივს ვიკავებ, რომ ნიჟარაზე არ დავაფშვნა...

- რისთვის ?... იმისთვის, რომ უფრო გაამწვავე სიტუაცია ?... - აი უმადურობა მესმის...

- ჰოო... პრინციპში შენნაირისგან არც მიკვირს, მიწაზე ფორთხვა, რომ ნორმალურია... თან მაშინ, თუ ჩემს ფეხებთან ხარ გართხმული...

- ძუკნა ხარრრ... - იცინის და სახეში მირტყამს... ღმერთო გაძლება მომეცი...

- მაგრამ არა ბოზი... - ახლა კი ვერავინ გამომაცლის მის თავს ხელიდან... ვერც გვაშველებენ... მისი ქმედება უკვე ყველანაირ ზღვარს გასცდა... აქამდე თავს ვიკავებდი... მიუხედავად იმ ყველაფრისა რაც დამიშავა... არაფერს ვამბობდი, მაგრამ ახლა ასე მარტივად არ ჩაივლის... იმდენხანს ვურტყამ სახეში, რომ დამსკდარი ტუჩებიდან წამოსული სისხლით კბილები წითლად ეღებება...

- მოჩი გეყოფა... - მექაჩება ბონ ბონი როუზთან ერთად... არ მეყოფა, არაა... უკვე წინააღმდეგობასაც ვეღარ მიწევს... და როცა ამას ვამჩნევ ვჩერდები, არ მინდა ზედმეტი მომივიდეს, არ მინდა რამე გამოუსწორებელი დავუშვა... მის ლოყებს ხელებში ვიქცევ და ყურთან ვეჩურჩულები...

- მადლობა თქვი, რომ საოცარი მოთმინების უნარი მაქვს... გეფიცები ნაკუწებად გაქცევ, თუ კიდევ ერთხელ გაბედავ და მომიახლოვდები... ესს ჯიმინსაც ეხება... მოაშორე შენი ბინძური თვალები მას... - ძლივს ვდგები ფეხზე, ბრაზისგან დამძიმებული და შინაგანად დაშლილი ვარ, სარკეში ჩემს თავს ვამჩნევ... გახეთქილი წარბი, ტუჩი .. ცხვირიდანაც კი სისხლი მომდის... ერთს ვღრიალებ ბრაზისგან და საპიფარეშოდან გავრბივარ... პირველი გაკვეთილი ისევ არ გამოსულა... შესაბამისად დერეფნები ცარიელია... ბონ ბონი მომსდევს, როუზიც ... მაგრამ გავრბივარ, სახლში მინდა... სკოლის ეზოში გასულსს ბიჭები მხვდებიან, კალათურთის გუნდის გარდა... მხოლოდ თეჰიონი, ჯიმინი და ჰოსოკი... ჯიმინი შორიდან მეძახის, რომ მირეკავდა და მწერდა... მე კი არც მახსოვს ტელეფონი სად მიგდია, მაგრამ მის მოსაძებნად დრო არ მაქვს... სახლში მეჩქარება... როცა მათ ვუახლოვდები, სამივეს თვალები შუბლზე გადადის გაკვირვებისგან და სანამ რამეს იტყვიან მანამდე მე ვასწრებ...

- შემდეგში, როცა ვინმეს გაჟიმვა მოგინდებათ... კარგად დარწმუნდით, რომ ფსიქოპატი არ იყოს... - მე თვითონაც მიკვირს, მსგავს რამეს, რომ ვიძახი მათ თვალწინ, მაგრამ ახლა მკიდია, ბონ ბონი აუხსნის სიტუაციას, ჰობის რეაქციაზე მივხვდი, რომ ისიც მოგვიახლოვდა... პასუხს არ ველოდები, ჭიშკრისკენ მივრბივარ, რადგან უკვე მეზიზღება ეს სკოლა... ჯიმინი მომსდევს, მთხოვს, რომ დაველოდო... მეწევა, წინ მეღობება... მაგრამ გვერდს ვუვლი და გზას ვაგრძელებ...

,, არ იტირო მადონა... მერე რა, რომ გტკივა, მერე რა, რომ სულიერად გატყდი... მერე რა, რომ ასეთად გაქციეს... მერე რააა.... მერე რააა... შენ ძლიერი ხარ... თავი ხელში აიყვანე და არ იტირო... '' ვაწრმუნებ ჩემს თავს, მაგრამ ერთი მაგისიც... უკან ვბრუნდები და ჯიმინისკენ გავრბივარ, რაც ძალი და ღონე მაქვს ვეხუტები და ტირილს ვიწყებ...

- არ შეიძლება ამ დამპალ სკოლას მოვშორდეთ...?.. მეზიზღება აქაურობა :(

- ეს ჯისუმ ჩაიდინა ?...

- ის უარეს დღეშია, მაგრამ ჰო... მწყობრიდან გამომიყვანა, გეფიცები არ მინდა მოძალადე ვიყო... მაგრამ მაიძულებს :((

- ჩემთან წავიდეთ კარგი ?...

-  არა სახლში უნდა წავიდე... ღმერთო დედაჩემი გაგიჟდება ასეთ მდგომარეობაში, რომ დამინახავს...

- ვფიქრობ შენი ჭრილობების დამუშავებას მეც შევძლებ...-  ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და გამსკდარ ტუჩზე მაკოცა... ტკივილსგან ამოვიკნავლე... - გუშინ არ მინახიხარ, ისე მენატრებოდი... ახლა კი გახეთქილი ტუჩის გამო მიწევს კოცნაზე უარი ვთქვა... ამის გამო იმ ბოზსს ნაკუწებად ვაქცევ...

- უშენოდაც დავპირდი მაგას... იმდენად მაღიზიანებს, რომ მზად ვარრ ... ჯიმინ ვერც კი წარმოიდგენ რისთვის ვარ მზაად, ისეთებს დავმართებ... საკუთარ თავს ვეღარ იცნობს... - იღიმის და გულში მიკრავს...

- შენ არ გინდა... ყველაფერს მე მოვაგვარებ...

- არ მინდა, რომ რამე გააკეთო მასთან მიმართებაში... არ მინდა, რომ არსებობდეს ჩვენს სიახლოვეს.. არც კი იფიქრო, იმის გაფიქრებაც კი მზარავს, რომ წარმოვიდგენნ მასზე ფიქრობ... თუნდაც ცუდათ...  გიკრძაალააავ.... არც კი შეხედო... არც ახსენო.. არც შეაგინო , არაფერი არ გააკეთო რაც მასთან დაგაკავშირებს... იცოდე ჯიმინ...!!! მოგკლავ...

- მინდა ერთი რამე კარგად დაიმახსოვრო... რაც არ უნდა მოხდეს... მე მხოლოდ შენ მიყვარხარ... შენ მინდიხარ და შენ მჭირდები... გასაგებია ?... არაფერი არ არის ამ ქვეყნად შენზე ძვირფასი ჩემთვის... - ამჯერად მე ვკოცნი, ტკივილის მიუხედავად მაინც... მისი ვნებიანი ტუჩები კი ყველა ტკივილს ახშობენ ჩემთვის...

- დილით სხვანაირად ჭიკჭიკებდიი... ახლა აღარ გინდა დაშორება ?... - ჩემს კითხვაზე სახეზე ფერი ეკარგება და თვალებ გაფართოვებული მიყურებს... მე კი ტელეფონს ვუფრიალებ ცხვირწინ და დილანდელ ჩანაწერს ვასმენინებ... მხოლოდ იმ დეტალს სადაც დაშორებაზე მეთანხმება... და გეფიცებით, ვინანე, რომ საერთოდ მსგავსი რამ მოვიფიქრე... ეწყინაა :( გამებუტა... :( - შენთან წავიდეთ ჯიმინ?...

- სახლში წადი ... საზიზღარო... მსგავსი რამ როგორ მათქმევინე ... - მგონი არ მატყუებს... მგონი მართლა ვაწყენინე... :(

- კარგი რა... შენ თვითონ თქვი, მე ხო იქ არ ვიყავი და იარაღით არ გემუქრებოდი არა?...

- მოდი ჩემთან... აღარ მინდა უაზრობებზე კამათი... ისედაც ძლივს მოვაბით ურთიერთობას თავი... - ძლიერად მომხვია მკლავები და ყელში მაკოცა... სანამ მანქანის სიგნალის ხმა არ გავიგე.. მანამდე საერთოდ არც კი მახსოვდა, რომ შუა ქუჩაში ვიყავი ჩემი ბიჭის სიყვარულით დაკავებული... - გპირდები მეცადინეობაში ხელს არ შეგიშლი... გონებას არ გაგიფანტავ... სხვა და სხვა ოთახებში ვიმეცადინებთ... მაგრამ არ მინდა მოთმენა, დაგპირდი, რომ მამაჩემის აზრს ყურადღებას არ მივაქცევდი... მაგრამ პატარავ, ვკვდები ისე მინდა გვერდით მყავდე ყოველ წამს...

- მამაჩემი გაგიჟდება... არაფრის დიდებით არ გამათხოვებს....

- მაშინ ჩემთან ცხოვრების უფლება მოგცეს... და მანამდე არ დავქორწინდეთ სანამ თვითონ არ გადაწყვეტს...

- და ეგ ორი რითი განსხვავდება ერთმანეთისგან ?...

- იმით, რომ ოფიციალურად ჩემი ცოლი არ იქნები... მაგრამ სხვა ყველაფრით.. ბუნების ყველა კანონით... ზეციური და მიწიერი ძალებით... ჩვენ ორი მხოლოდ ერთმანეთის საკუთრებები ვიქნებით...

- ჯიმინნ... იცი, რომ ძალიან იღბლიანი ხარ...

- ჰოო... სხვა გვარად შეუძლებელია, შენი თავი დამემსახურებინა... - კიდევ ერთი ჩაღიმება და ტუჩებზე კოცნა... - ჩემთან წავიდეთ რაა, ძალიან, ძალიაან მინდიხარ...

- არაა... სახლში უნდა წავიდე...

- კარგი რა.. შაბათ-კვირა მოდის... დედაშენი სახლში იქნება... მერე კი მთელი კვირა უნდა ველოდო შენი სტუმები როდის წავლენ...

- არანაირ სტუმრებს არ ველოდები...

- ჰმ... როგორ არა, ზუსტად ორშაბათს გიწევს... ნუ შეიძლება ერთი დღით გადაგიცდეს...

- რას ბოდიალობ ?... - თვალები დავუქაჩე...

- არ დაგავიწყდეს პირველად როგორ შევხვდით ერთმანეთს... ზუსტად მახსოვს 15 იყო... და შენ ყოველი თვის მაგ მომენტში საშინლად აგრესიული და მგრძნობიარე ხარ... კალენდარიც კი გავაკეთეე სახლში, რა დროს არ შემიძლია შენი შეხება...

- გილოცავ ჯიმინ... შენ ოფიციალურად გააფრინე- მსუბუქად მივარტყი ხელი და დიდი ხნის მივიწყებული სიარული განვაახლე...

- მნიშვნელოვანია, ჩემთვის მაგის ცოდნა... და ნუ ჭირვეულობ ... ჩემთან წამოდი...

- შენთვის მხოლოდ საწოლში გარკვეული ურთიერთობაა მნიშვნელოვანი ?...

- შენ ახლა მართლა შეცვალე ჩემთან ტონი მაგის გამო ?... რამდენჯერ უნდა გითხრა, რომ უბრალოდ ვაბოდებ შენზე?... ყველგან და ყოველთვის... ყველანაირ პოზაშიც კი... და ის გრძნობა ჭკუიდან მშლის, როცა მთლიანად გავსებ და შენ თვალებს ნაბავ ჩემს ქვემოთ... - თან ტუჩს იკვნეტს, მე კიდევ ვერ მივეჩვიე, მის მსგავს გამოხტომებს... ღმერთო როგორ მარცხვენსს ..:(

- მეზიზღებიი... - ვუბღვერ, ის კი მკლავით მიჭერს და წელზე მეხვევა....

- მაგრამ მაინც წამოხვალ ჩემთან, ხოო ?...  თანხმობის ნიშნად თავს ვუქნევ და ჯილდოთ მის ვნებიან კოცნასაც ვიმსახურებ...

ჭკუიდან გადაგყავარ პარკ ჯიმინ...
და ამას როგორ ახერხებ, ვერ ვხვდები :((((((

_______________________________________

როცა მუზა ტყეში გაიქცა და მეც ვერაფერი გავაკეთე მის დასაბრუნებლად, სწორედ მაშინ გამოჩნდა ეს რაღაცნაირი თავი...