UNICODE

အခန်း(၁၂)
အိမ်တွင်းစီးဖိနပ်တစ်ရန်

ရှုကျင်းက ဆောင်းရာသီအိမ်တွင်းစီးအမွေးပွဖိနပ်လေးများစီတန်းထားသည့် စင်အရှေ့၌ မတ်တပ်ရပ်ရင်း တစ်ရန်ချင်းစီကို သေချာကြည့်နေမိ၏။ ထို့နောက် အမွေးပွအနားကွပ်ပါးပါးလေးပါရှိသည့် မီးခိုးနက်ရောင်မျက်နှာပြင်ကြမ်းသားရေဖိနပ်ပါးလေးကို အလျင်အမြန် ရွေးလိုက်လေသည်။ အိမ်၌ အပူပေးစက်တပ်ဆင်ထား၍ ကြမ်းပြင်က နွေးသော်လည်း ခြေအိတ်တစ်ခုတည်းဖြင့် လမ်းလျှောက်ရန်ကတော့ မသင့်တော်လှချေ။

နံနက်တုန်းက ရှုကျင်း ရှန့်ရှင်းဟယ် ကြမ်းပြင်ထက်၌ ထိုသို့ရပ်နေသည်ကို မြင်ရသော် ကိုယ်တိုင်ဂရုမစိုက်ပေးနိုင်သည့်အတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်ခဲ့ရသည်။

ဆိုဒ်ရွေးရာ၌ ရှုကျင်း အချိန်အတန်ကြာ စဥ်းစားလိုက်ရသေး၏။ ရှန့်ရှင်းဟယ်၏ဖိနပ်ဆိုဒ်ကို လုံးဝမသိရှိချေ။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာမြင့်ပြီးနောက် ရှန့်ရှင်းဟယ်၏အရပ်အမောင်းက သူမှတ်မိထားသည်နှင့် ခြားနားသွားခဲ့သောကြောင့်ပင်။

မိနစ်အနည်းငယ်မျှ မှန်းဆပြီးနောက် ရှန့်ရှင်းဟယ်အား စောင့်ခိုင်းထားသည့် နေရာသို့ ပြန်သွားလိုက်သည်။ ရှန့်ရှင်းဟယ်က ယခုထက်တိုင် ရပ်စောင့်နေဆဲ။ တစ်ယောက်ယောက်နှင့် ဖုန်းပြောနေသည့်ပုံပင်။

ဈေးဝယ်စင်တာက အင်မတန်ဆူညံလှ၏။ ငါးပိသိပ်ငါးချဥ်သိပ်တိုးကြိတ်နေသည့် လူများအပါအဝင် စတီရီယိုမှလည်း နှစ်သစ်ကူးသီချင်းများကို မရပ်မနားဖွင့်ထား၏။ ရှန့်ရှင်းဟယ်က ရှုကျင်းကို မြင်သည်နှင့် လက်မြှောက်ယမ်းပြလိုက်သည်။ ရှုကျင်းက ဖိနပ်ပါးကို ခြင်းတောင်းထဲ အလျင်အမြန် ထည့်ကာ နံဘေးရှိရောင်းကုန်စင်တန်းကိုသာ သဘာဝဆန်ဆန် ဟန်ဆောင်ကြည့်ပြလိုက်၏။

ထို့နောက် သူ၏နားရွက်ဖျားလေးက ဆိတ်ဆွဲခံလိုက်ရလေသည်။

ရှန့်ရှင်းဟယ်၏လက်ဖျားလေးများက နွေးထွေးကာ လှုပ်ရှားမှုကလည်း ညင်သာလှ၏။

ထို့နောက် သူ၏နောက်ကျောမှ ရှန့်ရှင်းဟယ်၏ဖုန်းပြောသံကို နီးနီးကပ်ကပ်ကြားလိုက်ရသည်။

"ကောင်းပြီ တစ်ခုခုနားမလည်တာမျိုးရှိရင်လည်း လာမေး"

"ခွင့်ပြုချက်ကို အရေးတကြီး လိုတယ်ဆိုရင်တော့ ကျင်းချောင်ကို သွားရှာလိုက်.. မဟုတ်လည်း သူက ဒီပိတ်ရက်ထဲ ဘာမှလုပ်စရာမရှိတော့"

"မင်္ဂလာနှစ်သစ်ပါ"

ထို့နောက် ရှန့်ရှင်းဟယ် ဖုန်းချလိုက်သည်။

ရှုကျင်းက အနောက်လှည့်၍ မေးမြန်းလိုက်၏။

"အလုပ်ကလား?"

သူ့အနား၌ ရှန့်ရှင်းဟယ် မည်မျှကြာကြာနေနိုင်မည်မှန်း မသိရှိသည့်တိုင် ဘာဆိုဘာမှ မမေးမြန်းခဲ့ချေ။ ရုတ်ခြည်းဆိုသလို သူတို့နှစ်ဦးအတူတကွရှိနိုင်သည့်အချိန်က အလွန်တိုတောင်းလှကြောင်း ခံစားလာမိသည်။

ရှန့်ရှင်းဟယ်က ပြောလေ၏။

"ကျန်းကျန်းလေ.. ကိုယ့်အတွင်းရေးမှူး.. ဟိုတစ်ခါက တွေ့ဖူးတယ်မလား?"

"အိုး.. "

အနှီအမျိုးသမီးအား ရှုကျင်း ကောင်းကောင်းမှတ်မိပါသည်။ နေမကောင်းဖြစ်ကာ အဖျားတက်နေသည့် ထိုနေ့၌ သူ(မ)လည်း ရှိနေခဲ့သည်ပဲ။ မျက်နှာပူတက်လာကာ ရှိုးတိုးရှန့်တန့်ဖြစ်လာတော့၏။

ရှုကျင်း :"ဒါဆို သူက ကျွန်တော်တို့....."

ရှန့်ရှင်းဟယ် : "သူသိတယ်"

ရှုကျင်း : "သူ တစ်မျိုးကြီးဖြစ်သွားမှာပေါ့နော်"

ခေတ်ကာလပြောင်းလဲလာသည်နှင့်အမျှ လူငယ်များသည်လည်း ယောက်ျား၊ မိန်းမဖြစ်တည်မှုနှင့်ပတ်သက်၍ ဆတ်ဆတ်ထိမခံ မဖြစ်တတ်ကြတော့ချေ။ ရှန့်ရှင်းဟယ်သည်လည်း ယခင်ကနှင့် လုံးဝခြားနားသွားခဲ့သည်ပင်။ ရှုကျင်း၏ပထမဆုံးတုံ့ပြန်မှုသည်ကား ဤကိစ္စနှင့်ပတ်သက်၍ ရှန့်ရှင်းဟယ်၏အလုပ်အပေါ် ထိခိုက်မှုရှိလေသလောဟူ၍။

ရှန့်ရှင်းဟယ်က ဆိုပါ၏။

"ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ.. သူတို့အကုန်လုံး ကိုယ့်အကြောင်းကို သိပြီးသား"

လိုအပ်သည်များကို ဝယ်ယူပြီးနောက် ငွေရှင်းကောင်တာဆီသို့ နှစ်ဦးအတူတကွ တွန်းလှည်းလေးကို ဖြည်းညင်းစွာတွန်းလာကြသည်။

ဤသည်က ရှန့်ရှင်းဟယ်၏အလုပ်နှင့်ဘဝအကြောင်းကို ပြောဆိုဖူးသည့် ပထမဆုံးအကြိမ်ပင်ဖြစ်လေ၏။ ရှုကျင်းက ဤအကြောင်းများအား လုံးဝမသိခဲ့ချေ။ ရှန့်ရှင်းဟယ်က ဤနှစ်များအတွင်း ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာသာမက စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာပါ မျှခြေညီဖွံ့ဖြိုးလာခဲ့သည်ပင်။ အတန်းကျော်တက်ခဲ့ခြင်းကြောင့် ရှန့်ရှင်းဟယ်က အသက်နှစ်ဆယ်၌ ဘွဲ့ရခဲ့၏။ မဟာတန်းတက်ရမည့်အစား အတန်းဖော်များနှင့် ကုမ္ပဏီအသေးလေးတစ်ခုကို စတင်လိုက်သည်။ အစကနဦး၌ မသိသာမထင်ရှားသည့် အသေးအဖွဲပရောဂျက်လေးများသာ လုပ်ဖြစ်သော်လည်း ကုမ္ပဏီ၌ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုတစ်ခုကြောင့် သူတို့၏ထူးချွန်ပြောင်မြောက်မှုများကို တရားဝင်ပြသနိုင်ခွင့်ရခဲ့၏။ နည်းပညာအသစ်အဆန်းကြောင့် ကြက်ကန်းဆန်အိုးတိုးသည်ဟု လူအများက မှတ်ချက်ပြုဝေဖန်ကြသော်လည်း ရှန့်ရှင်းဟယ်တို့အဖွဲ့က အောင်မြင်သည်ထက် အောင်မြင်လာခဲ့သည်။​ သူတို့ဟာ မရပ်မနား အထက်သို့ ဆန်တက်နေကြသည်ဟူသော အချက်ကိုတော့ လူအများ ငြင်းပယ်၍ မရနိုင်ချေ။

ဤအချက်သည်ကား အင်တာနက်မှတစ်ဆင့် ရှုကျင်း တစ်ဖက်သတ် ကြားသိခဲ့ရသည့် အကြောင်းအရာများသာ ဖြစ်လေသည်။

ရှန့်ရှင်းဟယ်က ရှုကျင်းအား ပြောလိုက်၏။

"ကိုယ်တို့အဖွဲ့က တစ်ဆယ့်ရှစ်ယောက်ပဲရှိတာ.. အဖွဲ့က စီမံခန့်ခွဲတာကလည်း အိမ်ထောင်ရှင်တစ်ယောက်ရယ်၊ သက်ကျားအိုတစ်ယောက်ရယ်၊ မင်းသိတဲ့တစ်ယောက်ရယ်ဆိုတော့ ကိုယ့်ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး ပြဿနာတက်မှာ စိုးရိမ်စရာမလိုဘူး"

"ကျွန်တော်သိတဲ့တစ်ယောက်? ဘယ်သူလဲဟင်?"

"ကျင်းချောင်.. ကိုယ့်ရဲ့ကောလိပ်အခန်းဖော်.. မင်း တွေ့ဖူးပါတယ်"

ထို့နောက်တွင်မှ ရှုကျင်းလည်း ကျင်းချောင်ဆိုသည့်လူအား မှတ်မိသွားသည်။ ဤနာမည်ကို ကြားကတည်းက ရင်းရင်းနှီးနှီးဖြစ်နေသည်မှာ မထူးဆန်းတော့ချေ။

ထိုလူနှင့်တော့ နှစ်ကြိမ်၊ သုံးကြိမ်ခန့် ဆုံဖူးလိမ့်မည်။ အရပ်ရှည်ရှည်၊ အသားညိုညိုနှင့် တက်တက်ကြွကြွရှိသည့်ကောင်လေးတစ်ဦးအဖြစ် အမှတ်ရနေ၏။ ထိုအချိန်၌​ ရှန့်ရှင်းဟယ်နှင့် ကျင်းချောင်တို့က ကုမ္ပဏီစတည်ထောင်ခါစအချိန်ဖြစ်၏။ သို့သော် ကျင်းချောင်၏မိသားစုက ငွေကြေးကြွယ်ဝသူများဖြစ်၍ ယခုထိတိုင် ရှန့်ရှင်းဟယ်နှင့် အလုပ်အတူတူလုပ်နေလိမ့်မည်ဟု မထင်မှတ်ထားခဲ့။

ရှန့်ရှင်းဟယ် : "ပထမဆုံးရင်းနှီးမြှုပ်နှံပေးခဲ့တဲ့လူက သူ့အဖေလေ"

ထို့နောက် ယခင်နှစ်များ၌ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်တို့ကို ရှုကျင်းအား အကျဥ်းချုပ်ပြောပြ၏။ စကားတပြောပြောဖြင့် လျှောက်လာကြသည်မှာ ငွေရှင်းကောင်တာအနီးသို့ ရောက်ရှိခဲ့လေပြီ။

တန်းစီနေသည့်လူတန်းကြီးက ရှည်လျားလှ၏။ ယခုကဲ့သို့ တရင်းတနှီးရှိကြမယ့်လူငယ်လေးနှစ်ဦးကို တွေ့မြင်ရသည်မှာ အမြဲတစေမဟုတ်သည့်အပြင် ရှန့်ရှင်းဟယ်၏ထင်းခနဲမြင်သာစေသော ရုပ်ရည်သွင်ပြင်ကြောင့် လူအများကြား ပေါ်လွင်နေ၏။။ တချို့ကလေးငယ်များဆိုလျှင် ရှန့်ရှင်းဟယ်၏မီးခိုးမှိုင်းရောင်မျက်လုံးကို မသိမသာငေးကြည့်နေကြကာ တခြားဈေးဝယ်သူများဆိုလျှင်လည်း အားမနာတမ်း စူးစိုက်ကြည့်နေကြသည်။

ရှုကျင်းအတွက်တော့ ထိုအကြည့်များက နှင်းဆီပန်း၏ဆူးခက်ပမာ တဂျစ်ဂျစ်ကုတ်ခြစ်နေသကဲ့သို့။ ရုတ်တရက်ဆိုသလို နောင်တရမိလာသည်။ ရှန့်ရှင်းဟယ်အား ထိုကဲ့သို့ လူများသည့်နေရာအား ခေါ်မလာသင့်။ ရှန့်ရှင်းဟယ်လည်း အခြားကမ္ဘာမှလာသည့် လူထူးဆန်းပမာ အကြည့်ခံနေရတော့မည်မဟုတ်။

ရှုကျင်းက မေးမြန်းလိုက်၏။

"အဲ့အချိန်တုန်းက တော်တော်ပင်ပန်းခဲ့မှာပေါ့နော်.. ကုမ္ပဏီကို ဘယ်သူမှ လာမရင်းနှီးကြသေးတဲ့အချိန်"

"အဆင်ပြေပါတယ်.. အချိန်တော်တော်များများက မြေအောက်ခန်းထဲ ထိုင်ပြီး ခေါက်ဆွဲပြုတ်ထိုင်စားနေရုံပဲကို.. အားလုံးကလည်း ပင်ပန်းတယ်မတွေးကြတော့ အချိန်အရမ်းကြီး မကြာသွားသလိုပဲ.. ခြောက်လလောက်ပဲ ပင်ပန်းခဲ့ရတာလေ"

ဤသည်က ရှန့်ရှင်းဟယ် ရှုမိသားစုထံမှ ထွက်ခွာလာသည့် ခြောက်လတာကာလပတ်ပင် ဖြစ်လေသည်။

ရှုကျင်းလည်း ထိုအချိန်အကြောင်း မေးမြန်းခြင်းမပြုတော့ပေ။ မမေးရဲသလို မေးဖို့ရာလည်း အရည်အချင်းမရှိချေ။

တဖြည်းဖြည်း ကောင်တာအနီး ရောက်လာချေပြီ။

ရှန့်ရှင်းဟယ်က ပြောပါ၏။

"အချိန်ရရင် မင်းတို့နှစ်ယောက်ကို တွေ့ပေးဦးမယ်.. ကျင်းချောင်က လူကောင်းတစ်ယောက်ပါ"

ရှုကျင်းလည်း ခေတ္တမျှ တိတ်ဆိတ်သွားပြီးနောက် ပြန်လည်ပြောလိုက်သည်။

"ကောင်းပြီလေ.. အချိန်ရရင် နောက်တစ်ခါ ထပ်တွေ့ကြတာပေါ့"

အဖြေက ဝတ်ကျေတမ်းကျေပြောလိုက်ပုံ ပေါက်သည်။ ရှန့်ရှင်းဟယ်လည်း ရှုကျင်း မည်သည်ကို တွေးနေကြောင်း နားလည်ပါသည်။ သို့သော် ဘာဆိုဘာမှ မပြောတော့ဘဲ တန်းစီစောင့်နေလိုက်တော့သည်။

ကောင်တာ၌ ငွေရှင်းရန် အချိန်ကျလာပြီ။

ရှုကျင်းက ခေါင်းငုံ့ထားသော်လည်း အကြည့်များက ငွေရှင်းကောင်တာနံဘေးရှိ ပစ္စည်းအတန်းထံ ဖြတ်ခနဲ ရောက်ရှိသွား၏။

ရှန့်ရှင်းဟယ်က ဈေးဝယ်ခြင်းတောင်းထဲမှ ပစ္စည်းတစ်ခုချင်းစီ ယူထုတ်ကာ ဝန်ထမ်းနှင့်စကားပြောနေသည်။ သူ၏ဘေးစောင်းပုံရိပ်က အင်မတန်မှ ကြည့်ကောင်းလှ၏။ ညာဘက်၌ ရပ်နေရင်း တိတ်တခိုး ငေးကြည့်မိသည်။ ညာဘက်၌ ရပ်လျှင် ရှန့်ရှင်းဟယ် ရှုကျင်းအား မြင်နိုင်မည်မဟုတ်။ ထို့နောက် ထိုရောင်စုံဘူးသေးလေးများထံ အကြည့်ပို့၏။

ပစ္စည်းအတန်း၌ ရောင်စုံဘူးလေးများက တံဆိပ်စုံ၊ ဆိုဒ်စုံ ရှိနေသည်။ အရသာအမျိုးမျိုးပင် ရှိနေသေး၏။

ရှုကျင်းလည်း ထိုအရာအကြောင်း သိပ်မသိရှိ။ တစ်ခါဝယ်ခဲ့ဖူးသည့် ဈေးကြီးသည့်အရာသည်လည်း တလွဲလုပ်မိခဲ့၍ ကောင်းမွန်သည့်အတွေ့အကြုံလည်း မရရှိခဲ့။

ထိုအချိန်ကို ပြန်တွေးရင်း မွန်းကြပ်လာသည်။

~~~

ဒုတိယအထပ်ရှိ အခန်းထဲ၌ ရှုကျင်း၏လက်များက တုန်ယင်နေ၏။ အခါခါကြိုးစားကြည့်သော်လည်း မအောင်မြင်။ မတတ်သာသည့်အဆုံး ရှန့်ရှင်းဟယ်ကိုယ်တိုင် ကူညီမှ အဆင်ပြေတော့၏။ နောက်ဆုံး၌ ရှုကျင်းအား ကြမ်းပြင်ထက် ဖိနှိပ်ကာ ရယ်မောလေတော့သည်။ ရှုကျင်းလည်း ဒေါသထွက်ကာ လက်သီးဖြင့် ပခုံးကို ထိုးလိုက်၏။

ဆိုင်၌ ထိုအရာအား ဝယ်တုန်းကဆိုလျှင် ရှုကျင်း မျက်စောင်းနှင့်ပင် မကြည့်ရဲခဲ့။ ချက်ချင်းကောက်ယူကာ အိတ်ကပ်ထဲ အလျင်အမြန် ထိုးထည့်ရ၏။ သို့သော်ငြား ဆိုဒ်မှားဝယ်ခဲ့မိ၍လည်း ရှုကျင်းအား အပြစ်မတင်နိုင်။ အကြောင်းမှာ သူကိုယ်တိုင်က ရှန့်ရှင်းဟယ်အား လက်တည့်စမ်းရန် အမြဲအဖော်ညှိသော်လည်း လက်တွေ့မလုပ်ဖူးကြသေးကြောင့် ရှန့်ရှင်းဟယ်၏အရာအား မြင်တွေ့ဖူးခြင်းမရှိသည့်အတွက်။

ထိုအချိန်၌ ရှန့်ရှင်းဟယ်လည်း မဝယ်ခဲ့ချေ။ တဟားဟား ရယ်မောပြီးနောက် ရှုကျင်းအား ပွေ့ဖက်လိုက်၏။ နှစ်ဦးသား ဘူးခွံကို အတူတကွ ကြည့်ရင်း ဆိုဒ်အမှားမှန်း သိရှိပြီးနောက် အမှိုက်ပုံးထဲ ပစ်ထည့်လိုက်ကြသည်။

သို့သော် အိမ်အကူအဒေါ်ကြီးက သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေရင်း တွေ့ရှိသွားလေ၏။

ထိုအကြောင်းကို ရှုကျုံးယွမ်အား ပြောပြလိုက်သည်။

အိမ်၌ ယောက်ျားလေးနှစ်ဦးသာရှိ၏။ တစ်ယောက်က အသက်(၂၀)ရှိပြီး ကျန်တစ်ယောက်က လတ်တလောကမှ အသက်(၁၈)နှစ်ပြည့်ပြီးသူဖြစ်သည်။ လူပျိုဖော်ဝင်ကာစအရွယ်ကတည်းက လိင်ပညာပေးနှင့်ပတ်သက်၍ သင်ကြားဖူးသူများဖြစ်၍ ကောလိပ်တက်စဥ် ချိန်းတွေ့လျှင်လည်း အဆင်ပြေ၏။ သို့သော် လုံလုံလောက်လောက် ရင့်ကျက်မှုမရှိကြသေး။ မိန်းကလေးတစ်ဦးအား စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအရ နာကျင်အောင်လုပ်မိသည်ရှိသော်၊ သို့တည်းမဟုတ် တစ်စုံတစ်ရာ ဆိုးဆိုးရွားရွား လုပ်မိသည်ရှိသော် သူတို့ဘဝတစ်လျှောက်၌ အမည်းစက်အဖြစ် စွဲထင်ကျန်ရစ်ပေလိမ့်မည်။

ရှုကျုံးယွမ်လည်း ဖုန်းလက်ခံရရှိပြီးသည်နှင့် ညတွင်းချင်း အိမ်သို့အမြန်ပြန်လာခဲ့သည်။

အိမ်ရောက်သော် ရှန့်ရှင်းဟယ်အား ရှာမတွေ့။ ထို့နောက် ဒုတိယထပ်ကို တက်သွားကာ သားဖြစ်သူ၏အခန်းတံခါးအား ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။

ကြာညောင်းလှသည့် အချိန်ကာလတစ်လျှောက် ထိုည ရှန့်ရှင်းဟယ် အိမ်၌ရှိမနေသည်ကို ရှုကျင်း စိတ်သက်သာရာရမိခြင်းပင်။ မဟုတ်လျှင် ရှုကျုံးယွမ်တစ်ယောက် သားဖြစ်သူ၏အခန်းထဲ၌ စိတ်တုန်လှုပ်စရာတစ်စုံတစ်ရာကို မြင်တွေ့မိမည်သာ။

ရှုကျုံးယွမ်က တဲ့တိုးမေးမြန်းလာ၏။

"ဘယ်သူဝယ်လာတာလဲ? ရှောင်ရှန့်လား?"

ရှုကျင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

"ကျွန်တော်ဝယ်တာ"

"မင်း ကောင်မလေးကို အိမ်ခေါ်လာပြီးပြီလား?"

"ဟင့်အင်း"

နောက်တစ်နေ့နံနက်၌ ရှုကျုံးယွမ်၏လေသံအနေအထားက ဆိုးဆိုးရွားရွားတုန်ယင်နေ၏။ ဆိုရလျှင် ရှုကျင်းဟာ ဖခင်ဖြစ်သူ၏ထိန်းကျောင်းမှုအောက်၌သာ ကြီးပြင်းလာရခြင်းပင်။ ရှုကျုံးယွမ်ကိုယ်တိုင်သည်လည်း စီးပွားရေးကိစ္စများအား စီမံခန့်ခွဲနေရသည်နှင့် သားဖြစ်သူအနား နီးနီးကပ်ကပ် မနေမိ။ ဖခင်တစ်ဦးအနေနှင့် သားအား ကြပ်ကြပ်မတ်မတ် ဆုံးမသွန်သင်ပေးရတော့မည်။

ရှုကျုံးယွမ်က ရှုကျင်းအား ပြောလိုက်၏။

"အဖေ မင်းကို မနေ့ညက အပြစ်တင်တာမဟုတ်ပါဘူး.. မင်းလည်း အရွယ်ရောက်လာပြီဆိုတော့ ဒီလိုမျိုး သဘောကျတဲ့လူရှိတာမျိုးကတော့ ဓမ္မတာပါပဲ.. ဒါပေမယ့် စိတ်ကူးယဥ်ဆန်တဲ့လူနဲ့ တွဲတာမျိုးက သိပ်မစောလွန်နေသေးဘူးလား? ကောင်မလေးက ဘယ်နှနှစ်လဲဆိုတာ အသာထားဦး.. သူ့မိသားစုအခြေအနေက ဘယ်လိုဘယ်ဝါဆိုတာတောင် အဖေ့ကို မပြောပြရသေးဘူး"

ရှုကျင်းလည်း ပြောပြလိုက်ရသည်။

"ကျွန်တော် ဘယ်သူ့ကိုမှ မတွဲပါဘူး"

"ဒါဆို ဘာလို့အဲ့လိုဟာမျိုးကို ဝယ်တာလဲ?"

ရှုကျင်းလည်း စူးစမ်းလို၍ ဝယ်ယူခြင်းသာဖြစ်ကြောင်း လုပ်ဇာတ်ခင်းလိုက်ရ၏။

"ကောင်းပြီလေ.. သား အဲ့လိုမဟုတ်ရင်လည်း တော်သေးတာပေါ့.. သားအရွယ်က ငယ်သေးတယ်.. ဒီလိုငယ်တဲ့အချိန် ဘယ်သူနဲ့မှ မတွဲတာ အကောင်းဆုံးပဲ.. တကယ်လို့ ရင်ဖွင့်ချင်တယ်ဆိုရင်လည်း အဖေ့ကိုရင်လာဖွင့်.. အဖေ နားထောင်ပေးမယ်"

~~~

ကောင်တာ၌ ရှန့်ရှင်းဟယ်က ငွေရှင်းရန်အတွက် ဖုန်းယူထုတ်လိုက်၏။

ရှုကျင်းလည်း အတိတ်ကာလအတွေးဂယက်မှသည် ပစ္စုပ္ပန်သို့ ပြန်ရောက်လာသည်။

နှစ်ဦးသား အိတ်ကြီးအိတ်ငယ်အသွယ်သွယ်နှင့် အိမ်ပြန်ရောက်သော် ရှန့်ရှင်းဟယ်က နာရီကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး မွန်းတည့်ချိန်မရောက်သေးကြောင်း သိရှိသော် ရှုကျင်းအား ပြောလိုက်၏။

"ကိုယ် ပြန်ပြီး အဝတ်အိတ်သွားယူလိုက်ဦးမယ်"

ရှုကျင်းလည်း အံ့အားသင့်သွားရ၏။

"အဝတ်အိတ်ပါ ယူလာတာလား?"

ရှုကျင်းက ရှန့်ရှင်းဟယ် ဤကို ခေတ္တခဏ လာရောက်ခြင်းဟု ထင်မှတ်ထားခြင်းသာ။

"အင်း ကိုယ့်အိတ်တွေကို မနေ့က ဟိုတယ်မှာထားခဲ့တာ"

ရှုကျင်း၏မျက်နှာအမူအရာကို မြင်သော် ရှန့်ရှင်းဟယ်က နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းများကို အထက်သို့ ကွေးညွတ်၍ ပြောလိုက်၏။

"ရှုကျင်း ကိုယ်လည်း စောင့်ထိန်းသင့်တာရှိသေးတယ်လေ.. ဟိုတစ်ခါ ကိုယ်မေးတာကို ဖြေတုန်းက လိမ်ပြောတာဆိုရင် ကိုယ်အထုပ်ကြီးနဲ့ မင်းအိမ်ရှေ့ရောက်ချလာရင် ရဲတင်းလွန်းရာမကျဘူးလား?"

ရှုကျင်းလည်း ချက်ချင်း နားလည်လိုက်သည်။

ရှန့်ရှင်းဟယ်က သူတို့ နောက်ဆုံးအကြိမ်တွေ့စဥ် ရှုကျင်းအား ချစ်သူရှိ၊ မရှိမေးမြန်းခဲ့ရာ ရှုကျင်းက မရှိကြောင်း ဖြေခဲ့သည်လေ။

သို့သော်လည်း ငါးနှစ်တာခွဲခွာမှုက အလွန်ကြာညောင်းခဲ့သည်။ မသေချာ မရေရာမှုများနှင့် ပြည့်နှက်နေသည်သာ။ ရှန့်ရှင်းဟယ်က ရှုကျင်း၏အသည်းနှလုံးအား ထိုးဖောက်မြင်နိုင်သော်လည်း နဂိုမူလက မာနကြီးသူဖြစ်သည်လေ။ ထို့ကြောင့် ရှုကျင်းအား ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ဖြေစေသော်လည်း ယုံကြည်ဖို့ရာ မဝံ့ရဲဖြစ်နေလိမ့်မည်။

အဖြေသေချာမပေးနိုင်သူတစ်ယောက်အား တွေ့ဆုံခွင့်ရရန် တစ်နယ်ရပ်ခြားမှ လာရောက်ခဲ့သည်တဲ့လား။

ရှန့်ရှင်းဟယ် ရှုကျင်း၏တံခါးဝ၌ ခပ်တည်တည် မတုန်မလှုပ်ဘဲ ရုတ်ခြည်းပေါ်လာတုန်းကလည်း မာနအစုံ ခဝါချခဲ့ရပေလိမ့်မည်။

ရှုကျင်းလည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်လာ၏။

"အဝတ်အိတ်က များလား? ကျွန်တော် လိုက်ပေးမယ်လေ"

"ရတယ်.. အိမ်မှာနေပြီး အခုဝယ်လာတဲ့ပစ္စည်းတွေကိုသာ နေရာချ.. ပြီးတော့ ကိုယ့်ဖိနပ်ကို တံခါးနံဘေးက ဖိနပ်စင်မှာ တင်ထားဖို့ မမေ့နဲ့ဦးနော်"

★彡★彡★彡★彡★彡★彡★彡

ZAWGYI

အခန္း(၁၂)
အိမ္တြင္းစီးဖိနပ္တစ္ရန္

ရွုက်င္းက ေဆာင္းရာသီအိမ္တြင္းစီးအေမြးပြဖိနပ္ေလးမ်ားစီတန္းထားသည့္ စင္အေရွ႕၌ မတ္တပ္ရပ္ရင္း တစ္ရန္ခ်င္းစီကို ေသခ်ာၾကည့္ေနမိ၏။ ထို႔ေနာက္ အေမြးပြအနားကြပ္ပါးပါးေလးပါရွိသည့္ မီးခိုးနက္ေရာင္မ်က္ႏွာျပင္ၾကမ္းသားေရဖိနပ္ပါးေလးကို အလ်င္အျမန္ ေရြးလိုက္ေလသည္။ အိမ္၌ အပူေပးစက္တပ္ဆင္ထား၍ ၾကမ္းျပင္က ေႏြးေသာ္လည္း ေျခအိတ္တစ္ခုတည္းျဖင့္ လမ္းေလၽွာက္ရန္ကေတာ့ မသင့္ေတာ္လွေခ်။

နံနက္တုန္းက ရွုက်င္း ရွန့္ရွင္းဟယ္ ၾကမ္းျပင္ထက္၌ ထိုသို႔ရပ္ေနသည္ကို ျမင္ရေသာ္ ကိုယ္တိုင္ဂ႐ုမစိုက္ေပးနိုင္သည့္အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရသည္။

ဆိုဒ္ေရြးရာ၌ ရွုက်င္း အခ်ိန္အတန္ၾကာ စဥ္းစားလိုက္ရေသး၏။ ရွန့္ရွင္းဟယ္၏ဖိနပ္ဆိုဒ္ကို လုံးဝမသိရွိေခ်။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္ၿပီးေနာက္ ရွန့္ရွင္းဟယ္၏အရပ္အေမာင္းက သူမွတ္မိထားသည္ႏွင့္ ျခားနားသြားခဲ့ေသာေၾကာင့္ပင္။

မိနစ္အနည္းငယ္မၽွ မွန္းဆၿပီးေနာက္ ရွန့္ရွင္းဟယ္အား ေစာင့္ခိုင္းထားသည့္ ေနရာသို႔ ျပန္သြားလိုက္သည္။ ရွန့္ရွင္းဟယ္က ယခုထက္တိုင္ ရပ္ေစာင့္ေနဆဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ ဖုန္းေျပာေနသည့္ပုံပင္။

ေဈးဝယ္စင္တာက အင္မတန္ဆူညံလွ၏။ ငါးပိသိပ္ငါးခ်ဥ္သိပ္တိုးႀကိတ္ေနသည့္ လူမ်ားအပါအဝင္ စတီရီယိုမွလည္း ႏွစ္သစ္ကူးသီခ်င္းမ်ားကို မရပ္မနားဖြင့္ထား၏။ ရွန့္ရွင္းဟယ္က ရွုက်င္းကို ျမင္သည္ႏွင့္ လက္ေျမႇာက္ယမ္းျပလိုက္သည္။ ရွုက်င္းက ဖိနပ္ပါးကို ျခင္းေတာင္းထဲ အလ်င္အျမန္ ထည့္ကာ နံေဘးရွိေရာင္းကုန္စင္တန္းကိုသာ သဘာဝဆန္ဆန္ ဟန္ေဆာင္ၾကည့္ျပလိုက္၏။

ထို႔ေနာက္ သူ၏နားရြက္ဖ်ားေလးက ဆိတ္ဆြဲခံလိုက္ရေလသည္။

ရွန့္ရွင္းဟယ္၏လက္ဖ်ားေလးမ်ားက ေႏြးေထြးကာ လွုပ္ရွားမွုကလည္း ညင္သာလွ၏။

ထို႔ေနာက္ သူ၏ေနာက္ေက်ာမွ ရွန့္ရွင္းဟယ္၏ဖုန္းေျပာသံကို နီးနီးကပ္ကပ္ၾကားလိုက္ရသည္။

"ေကာင္းၿပီ တစ္ခုခုနားမလည္တာမ်ိဳးရွိရင္လည္း လာေမး"

"ခြင့္ျပဳခ်က္ကို အေရးတႀကီး လိုတယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်င္းေခ်ာင္ကို သြားရွာလိုက္.. မဟုတ္လည္း သူက ဒီပိတ္ရက္ထဲ ဘာမွလုပ္စရာမရွိေတာ့"

"မဂၤလာႏွစ္သစ္ပါ"

ထို႔ေနာက္ ရွန့္ရွင္းဟယ္ ဖုန္းခ်လိုက္သည္။

ရွုက်င္းက အေနာက္လွည့္၍ ေမးျမန္းလိုက္၏။

"အလုပ္ကလား?"

သူ႔အနား၌ ရွန့္ရွင္းဟယ္ မည္မၽွၾကာၾကာေနနိုင္မည္မွန္း မသိရွိသည့္တိုင္ ဘာဆိုဘာမွ မေမးျမန္းခဲ့ေခ်။ ႐ုတ္ျခည္းဆိုသလို သူတို႔ႏွစ္ဦးအတူတကြရွိနိုင္သည့္အခ်ိန္က အလြန္တိုေတာင္းလွေၾကာင္း ခံစားလာမိသည္။

ရွန့္ရွင္းဟယ္က ေျပာေလ၏။

"က်န္းက်န္းေလ.. ကိုယ့္အတြင္းေရးမွူး.. ဟိုတစ္ခါက ေတြ႕ဖူးတယ္မလား?"

"အိုး.. "

အႏွီအမ်ိဳးသမီးအား ရွုက်င္း ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိပါသည္။ ေနမေကာင္းျဖစ္ကာ အဖ်ားတက္ေနသည့္ ထိုေန႔၌ သူ(မ)လည္း ရွိေနခဲ့သည္ပဲ။ မ်က္ႏွာပူတက္လာကာ ရွိုးတိုးရွန့္တန့္ျဖစ္လာေတာ့၏။

ရွုက်င္း :"ဒါဆို သူက ကၽြန္ေတာ္တို႔....."

ရွန့္ရွင္းဟယ္ : "သူသိတယ္"

ရွုက်င္း : "သူ တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္သြားမွာေပါ့ေနာ္"

ေခတ္ကာလေျပာင္းလဲလာသည္ႏွင့္အမၽွ လူငယ္မ်ားသည္လည္း ေယာက္်ား၊ မိန္းမျဖစ္တည္မွုႏွင့္ပတ္သက္၍ ဆတ္ဆတ္ထိမခံ မျဖစ္တတ္ၾကေတာ့ေခ်။ ရွန့္ရွင္းဟယ္သည္လည္း ယခင္ကႏွင့္ လုံးဝျခားနားသြားခဲ့သည္ပင္။ ရွုက်င္း၏ပထမဆုံးတုံ႔ျပန္မွုသည္ကား ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ရွန့္ရွင္းဟယ္၏အလုပ္အေပၚ ထိခိုက္မွုရွိေလသေလာဟူ၍။

ရွန့္ရွင္းဟယ္က ဆိုပါ၏။

"ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ.. သူတို႔အကုန္လုံး ကိုယ့္အေၾကာင္းကို သိၿပီးသား"

လိုအပ္သည္မ်ားကို ဝယ္ယူၿပီးေနာက္ ေငြရွင္းေကာင္တာဆီသို႔ ႏွစ္ဦးအတူတကြ တြန္းလွည္းေလးကို ျဖည္းညင္းစြာတြန္းလာၾကသည္။

ဤသည္က ရွန့္ရွင္းဟယ္၏အလုပ္ႏွင့္ဘဝအေၾကာင္းကို ေျပာဆိုဖူးသည့္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ပင္ျဖစ္ေလ၏။ ရွုက်င္းက ဤအေၾကာင္းမ်ားအား လုံးဝမသိခဲ့ေခ်။ ရွန့္ရွင္းဟယ္က ဤႏွစ္မ်ားအတြင္း ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာသာမက စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာပါ မၽွေျခညီဖြံ႕ၿဖိဳးလာခဲ့သည္ပင္။ အတန္းေက်ာ္တက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ရွန့္ရွင္းဟယ္က အသက္ႏွစ္ဆယ္၌ ဘြဲ႕ရခဲ့၏။ မဟာတန္းတက္ရမည့္အစား အတန္းေဖာ္မ်ားႏွင့္ ကုမၸဏီအေသးေလးတစ္ခုကို စတင္လိုက္သည္။ အစကနဦး၌ မသိသာမထင္ရွားသည့္ အေသးအဖြဲပေရာဂ်က္ေလးမ်ားသာ လုပ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ကုမၸဏီ၌ ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံမွုတစ္ခုေၾကာင့္ သူတို႔၏ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္မွုမ်ားကို တရားဝင္ျပသနိုင္ခြင့္ရခဲ့၏။ နည္းပညာအသစ္အဆန္းေၾကာင့္ ၾကက္ကန္းဆန္အိုးတိုးသည္ဟု လူအမ်ားက မွတ္ခ်က္ျပဳေဝဖန္ၾကေသာ္လည္း ရွန့္ရွင္းဟယ္တို႔အဖြဲ႕က ေအာင္ျမင္သည္ထက္ ေအာင္ျမင္လာခဲ့သည္။​ သူတို႔ဟာ မရပ္မနား အထက္သို႔ ဆန္တက္ေနၾကသည္ဟူေသာ အခ်က္ကိုေတာ့ လူအမ်ား ျငင္းပယ္၍ မရနိုင္ေခ်။

ဤအခ်က္သည္ကား အင္တာနက္မွတစ္ဆင့္ ရွုက်င္း တစ္ဖက္သတ္ ၾကားသိခဲ့ရသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားသာ ျဖစ္ေလသည္။

ရွန့္ရွင္းဟယ္က ရွုက်င္းအား ေျပာလိုက္၏။

"ကိုယ္တို႔အဖြဲ႕က တစ္ဆယ့္ရွစ္ေယာက္ပဲရွိတာ.. အဖြဲ႕က စီမံခန့္ခြဲတာကလည္း အိမ္ေထာင္ရွင္တစ္ေယာက္ရယ္၊ သက္က်ားအိုတစ္ေယာက္ရယ္၊ မင္းသိတဲ့တစ္ေယာက္ရယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျပႆနာတက္မွာ စိုးရိမ္စရာမလိုဘူး"

"ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့တစ္ေယာက္? ဘယ္သူလဲဟင္?"

"က်င္းေခ်ာင္.. ကိုယ့္ရဲ့ေကာလိပ္အခန္းေဖာ္.. မင္း ေတြ႕ဖူးပါတယ္"

ထို႔ေနာက္တြင္မွ ရွုက်င္းလည္း က်င္းေခ်ာင္ဆိုသည့္လူအား မွတ္မိသြားသည္။ ဤနာမည္ကို ၾကားကတည္းက ရင္းရင္းႏွီးႏွီးျဖစ္ေနသည္မွာ မထူးဆန္းေတာ့ေခ်။

ထိုလူႏွင့္ေတာ့ ႏွစ္ႀကိမ္၊ သုံးႀကိမ္ခန့္ ဆုံဖူးလိမ့္မည္။ အရပ္ရွည္ရွည္၊ အသားညိဳညိဳႏွင့္ တက္တက္ႂကြႂကြရွိသည့္ေကာင္ေလးတစ္ဦးအျဖစ္ အမွတ္ရေန၏။ ထိုအခ်ိန္၌​ ရွန့္ရွင္းဟယ္ႏွင့္ က်င္းေခ်ာင္တို႔က ကုမၸဏီစတည္ေထာင္ခါစအခ်ိန္ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ က်င္းေခ်ာင္၏မိသားစုက ေငြေၾကးႂကြယ္ဝသူမ်ားျဖစ္၍ ယခုထိတိုင္ ရွန့္ရွင္းဟယ္ႏွင့္ အလုပ္အတူတူလုပ္ေနလိမ့္မည္ဟု မထင္မွတ္ထားခဲ့။

ရွန့္ရွင္းဟယ္ : "ပထမဆုံးရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံေပးခဲ့တဲ့လူက သူ႔အေဖေလ"

ထို႔ေနာက္ ယခင္ႏွစ္မ်ား၌ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္တို႔ကို ရွုက်င္းအား အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာျပ၏။ စကားတေျပာေျပာျဖင့္ ေလၽွာက္လာၾကသည္မွာ ေငြရွင္းေကာင္တာအနီးသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ေလၿပီ။

တန္းစီေနသည့္လူတန္းႀကီးက ရွည္လ်ားလွ၏။ ယခုကဲ့သို႔ တရင္းတႏွီးရွိၾကမယ့္လူငယ္ေလးႏွစ္ဦးကို ေတြ႕ျမင္ရသည္မွာ အျမဲတေစမဟုတ္သည့္အျပင္ ရွန့္ရွင္းဟယ္၏ထင္းခနဲျမင္သာေစေသာ ႐ုပ္ရည္သြင္ျပင္ေၾကာင့္ လူအမ်ားၾကား ေပၚလြင္ေန၏။။ တခ်ိဳ႕ကေလးငယ္မ်ားဆိုလၽွင္ ရွန့္ရွင္းဟယ္၏မီးခိုးမွိုင္းေရာင္မ်က္လုံးကို မသိမသာေငးၾကည့္ေနၾကကာ တျခားေဈးဝယ္သူမ်ားဆိုလၽွင္လည္း အားမနာတမ္း စူးစိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။

ရွုက်င္းအတြက္ေတာ့ ထိုအၾကည့္မ်ားက ႏွင္းဆီပန္း၏ဆူးခက္ပမာ တဂ်စ္ဂ်စ္ကုတ္ျခစ္ေနသကဲ့သို႔။ ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ေနာင္တရမိလာသည္။ ရွန့္ရွင္းဟယ္အား ထိုကဲ့သို႔ လူမ်ားသည့္ေနရာအား ေခၚမလာသင့္။ ရွန့္ရွင္းဟယ္လည္း အျခားကမၻာမွလာသည့္ လူထူးဆန္းပမာ အၾကည့္ခံေနရေတာ့မည္မဟုတ္။

ရွုက်င္းက ေမးျမန္းလိုက္၏။

"အဲ့အခ်ိန္တုန္းက ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းခဲ့မွာေပါ့ေနာ္.. ကုမၸဏီကို ဘယ္သူမွ လာမရင္းႏွီးၾကေသးတဲ့အခ်ိန္"

"အဆင္ေျပပါတယ္.. အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေျမေအာက္ခန္းထဲ ထိုင္ၿပီး ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ထိုင္စားေန႐ုံပဲကို.. အားလုံးကလည္း ပင္ပန္းတယ္မေတြးၾကေတာ့ အခ်ိန္အရမ္းႀကီး မၾကာသြားသလိုပဲ.. ေျခာက္လေလာက္ပဲ ပင္ပန္းခဲ့ရတာေလ"

ဤသည္က ရွန့္ရွင္းဟယ္ ရွုမိသားစုထံမွ ထြက္ခြာလာသည့္ ေျခာက္လတာကာလပတ္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ရွုက်င္းလည္း ထိုအခ်ိန္အေၾကာင္း ေမးျမန္းျခင္းမျပဳေတာ့ေပ။ မေမးရဲသလို ေမးဖို႔ရာလည္း အရည္အခ်င္းမရွိေခ်။

တျဖည္းျဖည္း ေကာင္တာအနီး ေရာက္လာေခ်ၿပီ။

ရွန့္ရွင္းဟယ္က ေျပာပါ၏။

"အခ်ိန္ရရင္ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ေပးဦးမယ္.. က်င္းေခ်ာင္က လူေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ"

ရွုက်င္းလည္း ေခတၱမၽွ တိတ္ဆိတ္သြားၿပီးေနာက္ ျပန္လည္ေျပာလိုက္သည္။

"ေကာင္းၿပီေလ.. အခ်ိန္ရရင္ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ေတြ႕ၾကတာေပါ့"

အေျဖက ဝတ္ေက်တမ္းေက်ေျပာလိုက္ပုံ ေပါက္သည္။ ရွန့္ရွင္းဟယ္လည္း ရွုက်င္း မည္သည္ကို ေတြးေနေၾကာင္း နားလည္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဘာဆိုဘာမွ မေျပာေတာ့ဘဲ တန္းစီေစာင့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။

ေကာင္တာ၌ ေငြရွင္းရန္ အခ်ိန္က်လာၿပီ။

ရွုက်င္းက ေခါင္းငုံ႔ထားေသာ္လည္း အၾကည့္မ်ားက ေငြရွင္းေကာင္တာနံေဘးရွိ ပစၥည္းအတန္းထံ ျဖတ္ခနဲ ေရာက္ရွိသြား၏။

ရွန့္ရွင္းဟယ္က ေဈးဝယ္ျခင္းေတာင္းထဲမွ ပစၥည္းတစ္ခုခ်င္းစီ ယူထုတ္ကာ ဝန္ထမ္းႏွင့္စကားေျပာေနသည္။ သူ၏ေဘးေစာင္းပုံရိပ္က အင္မတန္မွ ၾကည့္ေကာင္းလွ၏။ ညာဘက္၌ ရပ္ေနရင္း တိတ္တခိုး ေငးၾကည့္မိသည္။ ညာဘက္၌ ရပ္လၽွင္ ရွန့္ရွင္းဟယ္ ရွုက်င္းအား ျမင္နိုင္မည္မဟုတ္။ ထို႔ေနာက္ ထိုေရာင္စုံဘူးေသးေလးမ်ားထံ အၾကည့္ပို႔၏။

ပစၥည္းအတန္း၌ ေရာင္စုံဘူးေလးမ်ားက တံဆိပ္စုံ၊ ဆိုဒ္စုံ ရွိေနသည္။ အရသာအမ်ိဳးမ်ိဳးပင္ ရွိေနေသး၏။

ရွုက်င္းလည္း ထိုအရာအေၾကာင္း သိပ္မသိရွိ။ တစ္ခါဝယ္ခဲ့ဖူးသည့္ ေဈးႀကီးသည့္အရာသည္လည္း တလြဲလုပ္မိခဲ့၍ ေကာင္းမြန္သည့္အေတြ႕အၾကဳံလည္း မရရွိခဲ့။

ထိုအခ်ိန္ကို ျပန္ေတြးရင္း မြန္းၾကပ္လာသည္။

~~~

ဒုတိယအထပ္ရွိ အခန္းထဲ၌ ရွုက်င္း၏လက္မ်ားက တုန္ယင္ေန၏။ အခါခါႀကိဳးစားၾကည့္ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္။ မတတ္သာသည့္အဆုံး ရွန့္ရွင္းဟယ္ကိုယ္တိုင္ ကူညီမွ အဆင္ေျပေတာ့၏။ ေနာက္ဆုံး၌ ရွုက်င္းအား ၾကမ္းျပင္ထက္ ဖိႏွိပ္ကာ ရယ္ေမာေလေတာ့သည္။ ရွုက်င္းလည္း ေဒါသထြက္ကာ လက္သီးျဖင့္ ပခုံးကို ထိုးလိုက္၏။

ဆိုင္၌ ထိုအရာအား ဝယ္တုန္းကဆိုလၽွင္ ရွုက်င္း မ်က္ေစာင္းႏွင့္ပင္ မၾကည့္ရဲခဲ့။ ခ်က္ခ်င္းေကာက္ယူကာ အိတ္ကပ္ထဲ အလ်င္အျမန္ ထိုးထည့္ရ၏။ သို႔ေသာ္ျငား ဆိုဒ္မွားဝယ္ခဲ့မိ၍လည္း ရွုက်င္းအား အျပစ္မတင္နိုင္။ အေၾကာင္းမွာ သူကိုယ္တိုင္က ရွန့္ရွင္းဟယ္အား လက္တည့္စမ္းရန္ အျမဲအေဖာ္ညႇိေသာ္လည္း လက္ေတြ႕မလုပ္ဖူးၾကေသးေၾကာင့္ ရွန့္ရွင္းဟယ္၏အရာအား ျမင္ေတြ႕ဖူးျခင္းမရွိသည့္အတြက္။

ထိုအခ်ိန္၌ ရွန့္ရွင္းဟယ္လည္း မဝယ္ခဲ့ေခ်။ တဟားဟား ရယ္ေမာၿပီးေနာက္ ရွုက်င္းအား ေပြ႕ဖက္လိုက္၏။ ႏွစ္ဦးသား ဘူးခြံကို အတူတကြ ၾကည့္ရင္း ဆိုဒ္အမွားမွန္း သိရွိၿပီးေနာက္ အမွိုက္ပုံးထဲ ပစ္ထည့္လိုက္ၾကသည္။

သို႔ေသာ္ အိမ္အကူအေဒၚႀကီးက သန့္ရွင္းေရးလုပ္ေနရင္း ေတြ႕ရွိသြားေလ၏။

ထိုအေၾကာင္းကို ရွုက်ဳံးယြမ္အား ေျပာျပလိုက္သည္။

အိမ္၌ ေယာက္်ားေလးႏွစ္ဦးသာရွိ၏။ တစ္ေယာက္က အသက္(၂၀)ရွိၿပီး က်န္တစ္ေယာက္က လတ္တေလာကမွ အသက္(၁၈)ႏွစ္ျပည့္ၿပီးသူျဖစ္သည္။ လူပ်ိဳေဖာ္ဝင္ကာစအရြယ္ကတည္းက လိင္ပညာေပးႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္ၾကားဖူးသူမ်ားျဖစ္၍ ေကာလိပ္တက္စဥ္ ခ်ိန္းေတြ႕လၽွင္လည္း အဆင္ေျပ၏။ သို႔ေသာ္ လုံလုံေလာက္ေလာက္ ရင့္က်က္မွုမရွိၾကေသး။ မိန္းကေလးတစ္ဦးအား စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ နာက်င္ေအာင္လုပ္မိသည္ရွိေသာ္၊ သို႔တည္းမဟုတ္ တစ္စုံတစ္ရာ ဆိုးဆိုးရြားရြား လုပ္မိသည္ရွိေသာ္ သူတို႔ဘဝတစ္ေလၽွာက္၌ အမည္းစက္အျဖစ္ စြဲထင္က်န္ရစ္ေပလိမ့္မည္။

ရွုက်ဳံးယြမ္လည္း ဖုန္းလက္ခံရရွိၿပီးသည္ႏွင့္ ညတြင္းခ်င္း အိမ္သို႔အျမန္ျပန္လာခဲ့သည္။

အိမ္ေရာက္ေသာ္ ရွန့္ရွင္းဟယ္အား ရွာမေတြ႕။ ထို႔ေနာက္ ဒုတိယထပ္ကို တက္သြားကာ သားျဖစ္သူ၏အခန္းတံခါးအား ဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။

ၾကာေညာင္းလွသည့္ အခ်ိန္ကာလတစ္ေလၽွာက္ ထိုည ရွန့္ရွင္းဟယ္ အိမ္၌ရွိမေနသည္ကို ရွုက်င္း စိတ္သက္သာရာရမိျခင္းပင္။ မဟုတ္လၽွင္ ရွုက်ဳံးယြမ္တစ္ေယာက္ သားျဖစ္သူ၏အခန္းထဲ၌ စိတ္တုန္လွုပ္စရာတစ္စုံတစ္ရာကို ျမင္ေတြ႕မိမည္သာ။

ရွုက်ဳံးယြမ္က တဲ့တိုးေမးျမန္းလာ၏။

"ဘယ္သူဝယ္လာတာလဲ? ေရွာင္ရွန့္လား?"

ရွုက်င္း ျပန္ေျဖလိုက္သည္။

"ကၽြန္ေတာ္ဝယ္တာ"

"မင္း ေကာင္မေလးကို အိမ္ေခၚလာၿပီးၿပီလား?"

"ဟင့္အင္း"

ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္၌ ရွုက်ဳံးယြမ္၏ေလသံအေနအထားက ဆိုးဆိုးရြားရြားတုန္ယင္ေန၏။ ဆိုရလၽွင္ ရွုက်င္းဟာ ဖခင္ျဖစ္သူ၏ထိန္းေက်ာင္းမွုေအာက္၌သာ ႀကီးျပင္းလာရျခင္းပင္။ ရွုက်ဳံးယြမ္ကိုယ္တိုင္သည္လည္း စီးပြားေရးကိစၥမ်ားအား စီမံခန့္ခြဲေနရသည္ႏွင့္ သားျဖစ္သူအနား နီးနီးကပ္ကပ္ မေနမိ။ ဖခင္တစ္ဦးအေနႏွင့္ သားအား ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္ ဆုံးမသြန္သင္ေပးရေတာ့မည္။

ရွုက်ဳံးယြမ္က ရွုက်င္းအား ေျပာလိုက္၏။

"အေဖ မင္းကို မေန႔ညက အျပစ္တင္တာမဟုတ္ပါဘူး.. မင္းလည္း အရြယ္ေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳး သေဘာက်တဲ့လူရွိတာမ်ိဳးကေတာ့ ဓမၼတာပါပဲ.. ဒါေပမယ့္ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တဲ့လူနဲ႔ တြဲတာမ်ိဳးက သိပ္မေစာလြန္ေနေသးဘူးလား? ေကာင္မေလးက ဘယ္ႏွႏွစ္လဲဆိုတာ အသာထားဦး.. သူ႔မိသားစုအေျခအေနက ဘယ္လိုဘယ္ဝါဆိုတာေတာင္ အေဖ့ကို မေျပာျပရေသးဘူး"

ရွုက်င္းလည္း ေျပာျပလိုက္ရသည္။

"ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မတြဲပါဘူး"

"ဒါဆို ဘာလို႔အဲ့လိုဟာမ်ိဳးကို ဝယ္တာလဲ?"

ရွုက်င္းလည္း စူးစမ္းလို၍ ဝယ္ယူျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း လုပ္ဇာတ္ခင္းလိုက္ရ၏။

"ေကာင္းၿပီေလ.. သား အဲ့လိုမဟုတ္ရင္လည္း ေတာ္ေသးတာေပါ့.. သားအရြယ္က ငယ္ေသးတယ္.. ဒီလိုငယ္တဲ့အခ်ိန္ ဘယ္သူနဲ႔မွ မတြဲတာ အေကာင္းဆုံးပဲ.. တကယ္လို႔ ရင္ဖြင့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္း အေဖ့ကိုရင္လာဖြင့္.. အေဖ နားေထာင္ေပးမယ္"

~~~

ေကာင္တာ၌ ရွန့္ရွင္းဟယ္က ေငြရွင္းရန္အတြက္ ဖုန္းယူထုတ္လိုက္၏။

ရွုက်င္းလည္း အတိတ္ကာလအေတြးဂယက္မွသည္ ပစၥဳပၸန္သို႔ ျပန္ေရာက္လာသည္။

ႏွစ္ဦးသား အိတ္ႀကီးအိတ္ငယ္အသြယ္သြယ္ႏွင့္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာ္ ရွန့္ရွင္းဟယ္က နာရီကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး မြန္းတည့္ခ်ိန္မေရာက္ေသးေၾကာင္း သိရွိေသာ္ ရွုက်င္းအား ေျပာလိုက္၏။

"ကိုယ္ ျပန္ၿပီး အဝတ္အိတ္သြားယူလိုက္ဦးမယ္"

ရွုက်င္းလည္း အံ့အားသင့္သြားရ၏။

"အဝတ္အိတ္ပါ ယူလာတာလား?"

ရွုက်င္းက ရွန့္ရွင္းဟယ္ ဤကို ေခတၱခဏ လာေရာက္ျခင္းဟု ထင္မွတ္ထားျခင္းသာ။

"အင္း ကိုယ့္အိတ္ေတြကို မေန႔က ဟိုတယ္မွာထားခဲ့တာ"

ရွုက်င္း၏မ်က္ႏွာအမူအရာကို ျမင္ေသာ္ ရွန့္ရွင္းဟယ္က ႏွုတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းမ်ားကို အထက္သို႔ ေကြးညြတ္၍ ေျပာလိုက္၏။

"ရွုက်င္း ကိုယ္လည္း ေစာင့္ထိန္းသင့္တာရွိေသးတယ္ေလ.. ဟိုတစ္ခါ ကိုယ္ေမးတာကို ေျဖတုန္းက လိမ္ေျပာတာဆိုရင္ ကိုယ္အထုပ္ႀကီးနဲ႔ မင္းအိမ္ေရွ႕ေရာက္ခ်လာရင္ ရဲတင္းလြန္းရာမက်ဘူးလား?"

ရွုက်င္းလည္း ခ်က္ခ်င္း နားလည္လိုက္သည္။

ရွန့္ရွင္းဟယ္က သူတို႔ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ေတြ႕စဥ္ ရွုက်င္းအား ခ်စ္သူရွိ၊ မရွိေမးျမန္းခဲ့ရာ ရွုက်င္းက မရွိေၾကာင္း ေျဖခဲ့သည္ေလ။

သို႔ေသာ္လည္း ငါးႏွစ္တာခြဲခြာမွုက အလြန္ၾကာေညာင္းခဲ့သည္။ မေသခ်ာ မေရရာမွုမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္သာ။ ရွန့္ရွင္းဟယ္က ရွုက်င္း၏အသည္းႏွလုံးအား ထိုးေဖာက္ျမင္နိုင္ေသာ္လည္း နဂိုမူလက မာနႀကီးသူျဖစ္သည္ေလ။ ထို႔ေၾကာင့္ ရွုက်င္းအား ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေျဖေစေသာ္လည္း ယုံၾကည္ဖို႔ရာ မဝံ့ရဲျဖစ္ေနလိမ့္မည္။

အေျဖေသခ်ာမေပးနိုင္သူတစ္ေယာက္အား ေတြ႕ဆုံခြင့္ရရန္ တစ္နယ္ရပ္ျခားမွ လာေရာက္ခဲ့သည္တဲ့လား။

ရွန့္ရွင္းဟယ္ ရွုက်င္း၏တံခါးဝ၌ ခပ္တည္တည္ မတုန္မလွုပ္ဘဲ ႐ုတ္ျခည္းေပၚလာတုန္းကလည္း မာနအစုံ ခဝါခ်ခဲ့ရေပလိမ့္မည္။

ရွုက်င္းလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္လာ၏။

"အဝတ္အိတ္က မ်ားလား? ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ေပးမယ္ေလ"

"ရတယ္.. အိမ္မွာေနၿပီး အခုဝယ္လာတဲ့ပစၥည္းေတြကိုသာ ေနရာခ်.. ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ဖိနပ္ကို တံခါးနံေဘးက ဖိနပ္စင္မွာ တင္ထားဖို႔ မေမ့နဲ႔ဦးေနာ္"

★彡★彡★彡★彡★彡★彡★彡★彡★彡★彡