Minho'nun anlatımı

   Uzun zaman sonra kendimi evden dışarı atmıştım. Güneşi görmek bile sinirlerimi bozuyordu. Hiçbir şey yolunda gitmiyordu. Pek kötü bi hayatım olduğu söylenemezdi ama iyi bi hayatım olduğu anlamına da gelmezdi. Tek yaptığım bütün gün müzik dinleyip uyumaktı. Hiçbir şeyden zevk alamıyordum. Şey gibiydi

Duygularım yok olmuş gibi

   Gibi fazlalık olur aslında. Sanırım uzun zaman önce, annem öldüğünde bütün duygularımı silip atmıştım. Her şey fazla canımı yakınca hissetmesem düzeleceğini düşündüm çünkü. Ve düşündüğüm gibi de oldu.

   Hislerim yok
isteklerim yok
hayatta kalmak için nedenim yok
sevdiğim biri yok
hoşuma giden bir şey yok
aşk yok
yetenek yok
iyi olup olmadığımı soran yok
beni önemseyen yok
arkadaş yok
aile yok
sevgili yok
Umut yok
ölsem mezarıma gelen de olmaz zaten..

  Elimde ne kaldı onu bile bilmiyorum. Fazla karamsar olduğumu düşünebilirsiniz. Doğru, öyleyim. Emin olun ki böyle olmayı hiç istemedim. Kim ister ki zaten?!
  
   2 yıl önce babam annemi kullanıp attı, aldattı ve annem ne kadar istemese de boşandılar. Annem babama bağımlıydı, onsuz dayanamadı. Stres vücuduna fazla geldi ve bir gece yarısı kalp krizinden öldü. O günden beri beni mutlu edecek en ufak bişey bile olmadı. Babam desen zaten olaylardan sonra yurt dışına yerleşti ve bizimle iletişimini kesti. Onu sevmiyorum. Ondan nefret ediyorum ve ona sinirliyim. Her şey onun yüzünden oldu. Onu özlemiyorum. Aslında, duygularım olmadığı için özleyemiyorum.