JHOANNA's POV

Hindi natuloy ang sasabihin ni Colet dahil biglang dumating si Taneo and she immediately left. Pinilit kong huminahon at huwag ipakita kay Taneo na sobrang naapektohan ako sa nangyaring confrontation namin ni Colet.

"Babe? Are you okay?" He worriedly asked habang hawak ako sa aking braso, so I forced a smile in front of him. "Yes, Tan. Pakibuhat no'ng kahon please tapos mauna kang dalhin 'yan sa training room namin. I'll go to rest room muna kasi gusto kong magbawas."

Bakas sa kaniyang mukha na hindi siya naniniwala sa pinagsasabi ko pero napilitan siyang tumango at sumunod sa akin. "Babe, akyat na ako ha. I'll wait sa training room n'yo."

"No, Tan, bukas na lang ulit tayo mag-usap kasi gabi na." I said with tipid na ngiti and he just nodded.

Lalapit pa sana siya ngunit agad na akong tumalikod at tumungo sa rest room dahil hindi ko na kaya.

Sobrang sikip na ng dibdib ko kasi what happened earlier was so intense.

Pagkapasok ko'y napatitig ako sa salamin.

TAMA BA ANG GINAWA KO? TAMA BA ANG MGA SINABI KO?

I sat down dahil hindi ko na maintindihan ang nararamdaman ko.

Gusto kong sumigaw, gusto kong magwala, gusto kong umiyak pero parang naubos ang lakas ko matapos kong sumabog kanina sa harap niya. I don't understand my feelings right now.

Ba't parang mas lalo lang akong nalilito ngayon?

I closed my eyes and did the inhale exhale.

"Girl?" Napaangat ako ng tingin sa may pintuan and as I saw Stacey ay doon pa tumulo ang mga luha ko. "My Gosh, Girl! What's wrong?" Agad na lumapit siya sa akin na may pag-aalala. I hugged her tightly.

"Staaaakuuuu!!" Parang bata kong iyak sa kaniya.

"It's fine, Girl, let it all out." Habang hinahaplos ang likuran ko. "I didn't mean to hurt her, Staaaks!!" I kept sobbing.

Humiwalay siya sa yakap namin at teary-eyed na rin siya.

"I just want our friendship back pero ba't ang hirap? I just want her back, Staks, please. I don't understaaand." I covered my face to lessen my emotions ngunit agad din 'yon tinanggal ni Stacey at hinawakan ang dalawang kamay ko.

"I understand, Girl, look at me." I looked her in the eyes at pinunasan niya ang mga luhang tumutulo sa pisngi ko. "It's no one's fault kung ba't naglaho ang pagkakaibigan n'yo ni Colet, you don't even need to effort nor find the answers of your WHY's kasi mas lalo ka lang malilito at mahihirapan."

"You want the truth?" I nodded as she asked. "Hindi naman mahirap ibalik 'yong pagkakaibigan ninyo. What makes it hard is your feelings for her that you keep denying, Girl." After she said that, I let go of her hands na hawak ang mga kamay ko kasi hindi ako naniniwala.

"You're inlove with Colet and you're JEALOUS AS HELL sa mga nagkakagusto sa kaniya that made you madly fall inlove with her. Don't you realize that?" Dirediretsong niyang sambit pa na siyang dahilan nang biglaang paghinto ng aking mga luha sa pagpatak nito.

I'm not inlove with her and of course I will deny it because it's not true.

I shake my head to show that I disagree and stood up. "Hindi, Staks, that's really impossible!" Pinunasan ko ang aking mga luha.

"It is possible, Jhoanna!" Tumayo rin siya at nakapameywang. "Sige nga, answer me now, do you like her? Do you like Colet more than friends?" And that question stiffened me.

Do I like her?

I will deny that I'm inlove with her, but like? Do I like her?

"Oh! See? Hindi ka nga makasagot tapos sa---"

"YES! Okay na?" Napasapok ako sa aking noo and I sighed. "I like her, I like Colet more than friends." I uttered habang napayuko kasi nahihiya ako.

But she just laughed at me kaya I pouted after kong nag-angat ng tingin sa kaniya. "I know, Girl, I know. We know actually. Come here." Hinila niya ako saka niyakap nang mahigpit and I hugged her back. "Take your time, Jhoanna, nandito lang kami para sa'yo. I know you're still confuse pa pero lilinaw rin lahat kapag tamang oras na." Tumulo na naman ang mga luha ko dahil sa pagdamay sa akin ni Stacey.

"But I don't want to hurt Taneo just because I like Colet more than him."

Humiwalay kami ulit sa aming yakapan and she smiled at me sweetly. "I said, take your time, and it is you to find out, Girl. Hindi man magkatugma sa ngayon ang sinisigaw ng puso't isip mo, but time will lead you sa tamang oras na whoever is on your mind is also the one that makes your heart beat."

She's right. Maybe, I just need more time for this.

I'm sorry, Tan.

*VARIETY SHOW DAY*

Kinabukasan ay maaga kaming nagising, kahit na hirap akong makatulog kagabi ay pinilit ko na lang kasi ayoko ng mahimatay ulit.

"Goodmorning, Colet!" "Goodmorning, Ate Colet!" They greeted Colet as she entered the training room. Hindi ako lumingon pero naririnig ko sila. "Goodmorning, Girls." She coldly greeted back na parang kagigising niya lang.

Saan siya natulog kagabi?

Nag-breakfast kami na hindi siya kasama, and after that, dumating din ang aming mga make up artist and stylist kaya agad na kaming kumilos.

And now with her presence around, my hearts beat so fast.

Kahapon lang ay inis na inis ako sa kaniya dahil sa mga pinanggagawa niya, but now, my heart betrayed me.

Now, my heart betrayed me again. Such a traitor!

"Where did you sleep, Ate Colet? Hindi ka na namin nakita kagabi." Sheena curiously asked. "In my car." She answered na halatang wala sa mood.

"What? Bakit? May tent ka naman dito ah!" Gwen with her follow up question. "I was just taking a nap lang sana tapos hindi ko na namalayang umaga na pala." Pagsisinungaling niya.

"Weh? Mukhang namamazxzsdvdnasvdhsdga" Kahit na hindi ako lumilingon ay alam kong tinakpan na naman ng kung sino man ang bibig ni Gwen. "Bebe naman eh!" So it was Sheena who stopped her from talking.

After naming maghanda ay tumungo na rin kaming lahat sa Sky Gym since ang mga President ng clubs na ngayon ang mag-a-assist sa mga members. We already instructed them kung ano ang mga dapat nilang gawin at may tiwala akong lahat ng pagod nila ay may magandang resulta.

Pagkaakyat namin ay nagsigawan ang lahat kaya binabati lang namin sila habang hindi inaalis ang ngiti sa aming mga mukha.

This is the reality of being popular, kahit na marami kang pinagdadaanan, you need to be strong, you need to show in public na okay lang lahat, na walang problema kahit deep inside naman talaga ay durog na durog ka na.

But it's fine, as long as I'm with these girls, with my sisters, I'm all good na. My Tahanan.

Lahat ng students bawat Club ay nasa Sky Gym ngayon, sobrang puno na at halos nakatayo na lang ang iba.

As the PPOP Girl Group who represents this school, and represents all the Clubs ay kami ang unang nagbigay ng intermission number.

Pagktapos naming mag-perform ay tumungo agad kami sa backstage para makapagbihis. Naabutan ko pa si Taneo na naghihintay at may dalang bouquet and cake. "Hi, Babe, for you." Inabot ko ang kaniyang mga dala at nginitian naman siya. "Thank you, Tan. I'll go to rest room muna saglit. You wait here." Inilapag ko sa mesa ang kaniyang mga binigay bago ako bumaba.

As I walked down sa second floor ay natanaw ko sa hindi kalayuan si Colet, so tumakbo ako habang tinatawag siya. "VERGARA!"

She stopped and faced me kaya huminto rin ako.

I fought her stares despite the hesitance that I felt nang magtama ulit ang paningin namin, but all I can see in her eyes are sadness and pain. I'm sorry.

"W-where are you going?" Nauutal kong tanong because my hearts beats so fast.

At ilang araw ko na 'tong nararamdaman sa tuwing kaharap o nakikita ko siya, at lalo na kapag nilalapitan niya ako kaya dinadala ko sa inis ang pakikipag-usap sa kaniya.

"Just somewhere..." She stopped at tinalikuran ako. "Kung saan, 'yong wala ka." Saka siya naglakad ulit.

Hindi agad ako nakapagsalita o nakagalaw man lang nang sabihin niya 'yon hanggang sa naglaho na siya sa aking paningin.

Did I hurt her too much?

Is this a Friendship Over?

I wiped my tears nang maramdam kong tumutulo na naman ito. FUCK! THIS FEELING!

**********************

Oh nooo! Sad moments muna tayo ngayon ng JhoLet kasi may ayuda sa concert nila hahaha 1 chapter muna tayo ngayon kasi pagod si author huhu thank you for your understanding, mahal ko kayooo💛