Zhoey's POV

I'm here at the market bus stop waiting for bus to ride on. I'm actually going to school, but i buyed some materials i'll used to my subjects, so i head first here, since it's only 6:30am. Nakatayo ako dito sa gilid nang waiting shed habang nagcecellphone nang maramdaman kong parang may nakatingin sakin sa bandang kanan ko. Nakita ko ang isang lalaki na naka black short sleeve bottons up at naka black jeans. Matangkad siya kasingtangkad ni Dain, gwapo at maputi. Naglakad siya patungo sa gawi ko, pero hindi siya nakatingin sakin, may kausap siya sa telepono, nakalagay sa magkabila niyang tainga ang puting earphone. Wala siyang dalang bag, ngunit nakapalibot sa katawan niya ang handle nang bag ng gitara sa likuran niya. Sakto namang may paparating na bus na pumarke sa harap namin, kaya naman nauna na siyang pumasok at ganun nadin ako. Pero sa kamalas malasan wala nang bakanteng upuan dahil puno na ang mga ito. Itong si kuya driver naman nagpapasakay pa eh wala na ngang maupuan yan tuloy siksikan na. Wala akong choice kundi kumapit sa hawakan nang maigi upang hindi ako masubsob kung sakaling mag preno ito ng malakas.

Dahil nga maraming ng tao at panay pa ang pasakay ng driver, nagkakatulakan na kaya wala akong choice kundi mag adjust ng mag adjust ng pwesto. Nabubunggo, nasisiko pa ako.

"𝐀𝐫𝐚𝐲 𝐝𝐚𝐡𝐚𝐧-𝐝𝐚𝐡𝐚𝐧 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐩𝐨 𝐬𝐚 𝐩𝐚𝐠𝐭𝐮𝐥𝐚𝐤!." Bigkas ko, eh nasasaktan ako kaliit liit kong tao eh binubunggo pa. Napatingin ako sa lalaking nakaupo sa harapan ko. Muntik ng lumaki ang mga mata ko, biruin niyo yun nakarating na pala ako sa pwesto niya dahil sa panunulak ng mga pasaherong sumasakay. Nagulat nalang ako ng tumayo ang lalaking nasa harapan ko, napaawang ang labi ko dahil ilang pulgada nalang ang layo ko mahahalikan ko na ang dibdib niya. Tulad nga nang sabi ko sa inyo kanina matangkad siya hanggang balikat niya lang ako. Baka nagtataka kayo sino itong lalaking tinutukoy ko, siya po yung lalaki kanina na nakasabay ko sa paghihintay nang bus.

"𝐒𝐢𝐭 𝐡𝐞𝐫𝐞." Sabi niya.

"𝐇𝐚?"Nakatanga kong tanong ako ba ang tinutukoy niya? like there's no way in the world he would notice me , and much offer me his seat. Sino ba itong lalaki na ito at tila ang bait.

"𝐈 𝐬𝐚𝐢𝐝 𝐲𝐨𝐮 𝐜𝐚𝐧 𝐬𝐞𝐚𝐭 𝐡𝐞𝐫𝐞." Pagkatapos niya sabihin yun hinawakan niya ako sa pulsuhan, at nakipagpalit siya ng pwesto sa akin. Ako ang pinaupo niya at siya ang tumayo sa gilid ko. Pagtakatapos tinanggal niya ang earphones niya.

"𝐇𝐨𝐥𝐝 𝐢𝐭."Sabay abot sa akin nang gitara niya. Hindi ako nakaimik i can't even look at him in the eyes the whole time. Nakapagtataka naman ang lalaking ito masiyado atang feeling close, sa gwapo niyang yun manonotice ako, ang ganda ko naman para kausapin niya ako, and offered me a seat pa haha. Makalipas ang 20 minutes, medyo nagulat ako nang magsalita nanaman itong lalaking ito.

"𝐇𝐞𝐲! 𝐖𝐞𝐫𝐞 𝐡𝐞𝐫𝐞, 𝐥𝐞𝐭'𝐬 𝐠𝐨."Kaswal niyang yaya sakin na para bang friends kami noon pa. Kinuha niya ang gitara niyang nakapatong sa lap ko para makatayo ako, nauna siyang lumabas ng bus, at pansin kong gumagawa siya ng daan para sakin sa gitna ng mga pasaherong nakatayo. Teka gulong gulo ang utak ko bakit ba niya ako pinapansin? bakit niya ako kinakausap? Teka anong oras na ba? Tinignan ko ang relo ko at 6:50 na buti nalang hindi pa ako late maglalakad pa ako papunta nang main gate ng DYU.

Sumasabay sakin ang lalaking yun, ibig bang sabibin estudyante din siya sa DYU? ah baka nga haha, hindi ko alam kung bibilisan ko ba ang lakad ko o babagalan ko para hindi ko siya makasabay. Kaso may utang pa ako sa kanya, hindi pa ako nakakapagpasalamat sa pagtulong niya sakin kanina.

"𝐔𝐡𝐦 𝐡𝐢!." Paninimula ko, habang nakatingin sa kanya akala ko hindi niya ako papansinin pero tumingin siya sakin. Medyo nahiya pa ako kasi tinitigan niya ako.

"𝐔𝐡𝐦, 𝐦𝐚𝐠𝐤𝐚𝐤𝐢𝐥𝐚𝐥𝐚 𝐛𝐚 𝐭𝐚𝐲𝐨? 𝐏𝐚𝐧𝐬𝐢𝐧 𝐤𝐨 𝐤𝐚𝐬𝐢 𝐤𝐚𝐧𝐢𝐧𝐚 𝐦𝐨 𝐩𝐚 𝐚𝐤𝐨 𝐤𝐢𝐧𝐚𝐤𝐚𝐮𝐬𝐚𝐩 𝐥𝐢𝐤𝐞 𝐰𝐞 𝐰𝐞𝐫𝐞 𝐟𝐫𝐢𝐞𝐧𝐝𝐬." Nagtataka kong tanong sa kanya.

"𝐍𝐨𝐩𝐞, 𝐰𝐞 𝐝𝐨𝐧'𝐭 𝐤𝐧𝐨𝐰 𝐞𝐚𝐜𝐡 𝐨𝐭𝐡𝐞𝐫, 𝐛𝐮𝐭 𝐰𝐞 𝐤𝐞𝐞𝐩 𝐨𝐧 𝐜𝐫𝐨𝐬𝐬𝐢𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐭𝐡𝐬."Paliwanag niya, ano daw we keep on crossing paths? Ano ang ibig niyang sabihin doon?.

" 𝐇𝐮𝐡? 𝐖𝐡𝐚𝐭 𝐝𝐨 𝐲𝐨𝐮 𝐦𝐞𝐚𝐧 𝐰𝐞 𝐤𝐞𝐞𝐩 𝐜𝐫𝐨𝐬𝐬𝐢𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐭𝐡𝐬? Tanong ko ulit sa kanya.

"𝐖𝐡𝐚𝐭 𝐢 𝐚𝐦 𝐭𝐫𝐲𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐨 𝐬𝐚𝐲 𝐢𝐬 𝐥𝐚𝐠𝐢 𝐤𝐢𝐭𝐚𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐤𝐢𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐬𝐚 𝐬𝐜𝐡𝐨𝐨𝐥, 𝐥𝐢𝐤𝐞 𝐡𝐚𝐥𝐨𝐬 𝐰𝐚𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐚𝐫𝐚𝐰 𝐧𝐚 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐧𝐚𝐤𝐢𝐤𝐢𝐭𝐚. 𝐦𝐚𝐩𝐚 𝐜𝐚𝐟𝐞𝐭𝐞𝐫𝐢𝐚, 𝐥𝐢𝐛𝐫𝐚𝐫𝐲, 𝐬𝐚 𝐬𝐭𝐚𝐢𝐫𝐜𝐚𝐬𝐞, 𝐨𝐫 𝐛𝐚𝐬𝐭𝐚 𝐚𝐫𝐨𝐮𝐧𝐝 𝐭𝐡𝐞 𝐮𝐧𝐢𝐯𝐞𝐫𝐬𝐢𝐭𝐲. 𝐎𝐩𝐩𝐬, 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐢𝐧𝐢𝐬𝐬𝐭𝐚𝐥𝐤 𝐚𝐡 𝐢𝐭'𝐬 𝐣𝐮𝐬𝐭 𝐚 𝐜𝐨- 𝐢𝐧𝐜𝐢𝐝𝐞𝐧𝐜𝐞 𝐧𝐚 𝐧𝐚𝐤𝐢𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐤𝐢𝐭𝐚, 𝐚𝐧𝐝 𝐤𝐚𝐧𝐢𝐧𝐚, 𝐢 𝐰𝐚𝐬 𝐣𝐮𝐬𝐭 𝐭𝐫𝐲𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐨 𝐛𝐞 𝐚 𝐠𝐞𝐧𝐭𝐥𝐞𝐦𝐚𝐧, 𝐧𝐚𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐤𝐨 𝐤𝐚𝐬𝐢 𝐤𝐚𝐧𝐢𝐧𝐚 𝐧𝐚 𝐲𝐨𝐮 𝐧𝐞𝐞𝐝 𝐬𝐨𝐦𝐞 𝐡𝐞𝐥𝐩 𝐭𝐡𝐚𝐭'𝐬 𝐰𝐡𝐲 𝐢 𝐨𝐟𝐟𝐞𝐫𝐞𝐝 𝐲𝐨𝐮, 𝐬𝐢𝐧𝐜𝐞 𝐥𝐚𝐠𝐢 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐤𝐢𝐭𝐚𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐤𝐢𝐤𝐢𝐭𝐚." Dahil sa mga sinabi niya bigla nalang akong napangiti, knowing that he is a good person. I think hindi dapat ako mag alala.

"𝐀𝐡𝐲 𝐨𝐨 𝐧𝐠𝐚 𝐩𝐚𝐥𝐚 𝐭𝐡𝐚𝐧𝐤 𝐲𝐨𝐮 𝐤𝐚𝐧𝐢𝐧𝐚, 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐝𝐚𝐡𝐢𝐥 𝐬𝐚𝐲𝐨 𝐬𝐢𝐠𝐮𝐫𝐚𝐝𝐨𝐧𝐠 𝐬𝐮𝐛𝐬𝐨𝐛 𝐧𝐚 𝐢𝐧𝐚𝐛𝐨𝐭 𝐤𝐨 𝐝𝐮𝐧, 𝐬𝐢 𝐤𝐮𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐝𝐫𝐢𝐯𝐞𝐫 𝐤𝐚𝐬𝐢 𝐚𝐥𝐚𝐦 𝐧𝐚 𝐧𝐠𝐚 𝐧𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐩𝐮𝐧𝐨 𝐧𝐚 𝐧𝐚𝐠𝐩𝐚𝐩𝐚𝐬𝐚𝐤𝐚𝐲 𝐩𝐚𝐫𝐢𝐧 𝐬𝐢𝐲𝐚 𝐞𝐡." Pagkasabi ko nun bigla siyang tumawa, kaya nagtaka naman ako pero ngumiti rin ako, ewan ko pero para bang nadala ako sa mga tawa niya ang weird hahaha.

𝐃𝐨𝐧'𝐭 𝐭𝐡𝐚𝐧𝐤 𝐦𝐞, 𝐬𝐢𝐧𝐚𝐝𝐲𝐚 𝐤𝐨 𝐭𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚 𝐲𝐮𝐧, 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐬𝐢 𝐩𝐚𝐧𝐠 𝐮𝐩𝐨- 𝐮𝐩𝐨 𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐠𝐰𝐚𝐩𝐮𝐡𝐚𝐧 𝐤𝐨 𝐝𝐚𝐩𝐚𝐭 𝐝𝐢𝐧𝐢𝐝𝐢𝐬𝐩𝐥𝐚𝐲." Nakangiti niyang sinabi, wow may pagkamayabang din naman ang lalaking ito haha.

"𝐀𝐧𝐠 𝐲𝐚𝐛𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐨 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐚𝐭𝐚 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐠𝐚𝐧𝐮𝐧." Patawa kong sambit. Feeling ko ang gaan ng loob ko sa lalaking ito, mayabang pero palabiro.

"𝐀𝐧𝐲𝐰𝐚𝐲, 𝐈'𝐦 𝐀𝐧𝐝𝐡𝐫𝐢𝐞 𝐓𝐚𝐝𝐝𝐞𝐨." Inabot niya sakin ang kaniyang kaliwang kamay. Hindi naman ako nag alinlangan at nakipagkamay din ako sa kanya.

"𝐙𝐡𝐨𝐞𝐲 𝐊𝐚𝐭𝐚𝐫𝐢𝐧𝐚 𝐑𝐢𝐯𝐞𝐫𝐚." Pagkasambit ko ng pangalan ko ngumiti ulit siya sakin na animoy may iniisip na namang kalokohan.

"𝐒𝐚 𝐧𝐠𝐢𝐭𝐢 𝐦𝐨𝐧𝐠 𝐲𝐚𝐧 𝐩𝐚𝐫𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐲 𝐢𝐧𝐢𝐢𝐬𝐢𝐩 𝐤𝐚 𝐧𝐚 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐥𝐨𝐤𝐨𝐡𝐚𝐧 𝐢𝐤𝐚𝐰 𝐚𝐡 𝐦𝐚𝐬𝐚𝐬𝐚𝐧𝐚𝐲 𝐭𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚 𝐚𝐤𝐨 𝐬𝐚𝐲𝐨 𝐩𝐚𝐠 𝐠𝐚𝐧𝐲𝐚𝐧."

"𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐚𝐡, 𝐢'𝐦 𝐣𝐮𝐬𝐭 𝐬𝐦𝐢𝐥𝐢𝐧𝐠 𝐛𝐮𝐭 𝐲𝐨𝐮'𝐫𝐞 𝐫𝐢𝐠𝐡𝐭 𝐚𝐡𝐚𝐡 𝐚𝐧𝐲𝐰𝐚𝐲 𝐰𝐡𝐚𝐭'𝐬 𝐲𝐨𝐮𝐫 𝐜𝐨𝐮𝐫𝐬𝐞?."Tanong niya sakin.

"𝐁𝐒𝐄𝐃." (𝐁𝐚𝐜𝐡𝐞𝐥𝐨𝐫 𝐎𝐟 𝐒𝐞𝐜𝐨𝐧𝐝𝐚𝐫𝐲 𝐄𝐝𝐮𝐜𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧)Sagot ko sa kanya

"𝐖𝐡𝐚𝐭 𝐚𝐛𝐨𝐮𝐭 𝐲𝐨𝐮?."Tanong ko din sa kanya.

"𝐁𝐒 𝐀𝐫𝐜𝐡𝐢." (𝐁𝐚𝐜𝐡𝐞𝐥𝐨𝐫 𝐨𝐟 𝐒𝐜𝐢𝐞𝐧𝐜𝐞 𝐢𝐧 𝐀𝐫𝐜𝐡𝐢𝐭𝐞𝐜𝐭𝐮𝐫𝐞). Sambit niya, wow ang talino naman nito sa math, ako kasi sa english lang ako malakas eh aahah.

"𝐓𝐚𝐥𝐢𝐧𝐨 𝐦𝐨 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐬𝐚 𝐦𝐚𝐭𝐡 𝐚𝐡𝐡."Patawa kong sabi.

"𝐒𝐲𝐞𝐦𝐩𝐫𝐞 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐚𝐤𝐨 𝐩𝐚 𝐛𝐚 𝐢𝐦 𝐠𝐨𝐨𝐝 𝐚𝐭 𝐚𝐥𝐥 𝐭𝐡𝐢𝐧𝐠𝐬." Paliwanag niya na ikinatawa ko nanaman.

"𝐀𝐧𝐠 𝐲𝐚𝐛𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐨 𝐭𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚 𝐡𝐚𝐥𝐢𝐤𝐚 𝐧𝐚 𝐧𝐠𝐚 𝐦𝐚𝐥𝐚𝐥𝐚𝐭𝐞 𝐧𝐚 𝐭𝐚𝐲𝐨 𝐛𝐢𝐥𝐢𝐬𝐚𝐧 𝐧𝐚 𝐧𝐚𝐭𝐢𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐠𝐥𝐚𝐤𝐚𝐝." Habang naglalakad kami patuloy parin kami sa pag-uusap hanggang makarating na kami sa main gate. Doon nakita ko si Kiera nagcecellphone at naghihintay ako ba hinihintay niya?.

"𝐇𝐨𝐲, 𝐬𝐢𝐧𝐨 𝐡𝐢𝐧𝐢𝐡𝐢𝐧𝐭𝐚𝐲 𝐦𝐨 𝐝𝐢𝐭𝐨 𝐬𝐚 𝐠𝐚𝐭𝐞?" Tanong ko sa kanya na nakakunot noo.

"𝐄𝐡 𝐬𝐢𝐧𝐨 𝐩𝐚 𝐛𝐚 𝐤𝐮𝐧𝐝𝐢 𝐢𝐤𝐚𝐰 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐠𝐢𝐫𝐥 𝐰𝐚𝐥𝐚 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐚𝐤𝐨𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐬𝐢𝐲𝐚𝐝𝐨𝐧𝐠 𝐜𝐥𝐨𝐬𝐞 𝐝𝐢𝐭𝐨 𝐩𝐚𝐫𝐚 𝐡𝐢𝐧𝐭𝐚𝐲𝐢𝐧 𝐬𝐢𝐥𝐚, 𝐤𝐚𝐲𝐚 𝐡𝐢𝐧𝐢𝐧𝐭𝐚𝐲 𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐠𝐚𝐥 𝐦𝐨."Pagrereklamo niya eh sino ba kasing nagsabing hintayin niya ako ahaa ito talagang babaeng ito palareklamo eh.

"𝐌𝐬. 𝐋𝐢𝐢𝐭 𝐢 𝐠𝐮𝐞𝐬𝐬 𝐢'𝐥𝐥 𝐠𝐨 𝐢𝐧𝐬𝐢𝐝𝐞 𝐟𝐢𝐫𝐬𝐭." NAgulat ako muntik ko nang makalimutan nasa likod ko pala si Andhrie. Pero what did he just call me Ms. Liit? Argg what was that for andhrie mukha ba talaga akong maliit huhu mapapatay ko na ata itong lalaking ito eh.

"𝐇𝐨𝐲, 𝐰𝐡𝐚𝐭 𝐝𝐢𝐝 𝐲𝐨𝐮 𝐣𝐮𝐬𝐭 𝐜𝐚𝐥𝐥 𝐦𝐞 ? 𝐈 𝐤𝐧𝐨𝐰 𝐢'𝐦 𝐧𝐨𝐭 𝐭𝐡𝐚𝐭 𝐬𝐦𝐚𝐥𝐥 𝐭𝐨 𝐛𝐞 𝐜𝐚𝐥𝐥𝐞𝐝 𝐨𝐧𝐞 𝐠𝐮𝐬𝐭𝐨 𝐦𝐨 𝐭𝐨𝐡?" Sabay pakita nang suntok sa kanya, but instead of matakot he just mess with my hair, sabay pasok sa loob.

"𝐇𝐨𝐲 𝐙𝐡𝐨𝐞𝐲 𝐰𝐡𝐨'𝐬 𝐭𝐡𝐚𝐭?"Biglang tanong naman ni Kiera sabay hawak sa magkabila kong braso, kaya nagulat ako.

"𝐀𝐧𝐨 𝐛𝐚 𝐊𝐢𝐞𝐫𝐚 𝐦𝐚𝐤𝐚𝐡𝐚𝐰𝐚𝐤 𝐤𝐚 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐬𝐚 𝐛𝐫𝐚𝐬𝐨 𝐤𝐨 𝐠𝐮𝐥𝐚𝐭 𝐧𝐚 𝐠𝐮𝐥𝐚𝐭 𝐤𝐚 𝐠𝐢𝐫𝐥? 𝐇𝐞 𝐢𝐬 𝐀𝐧𝐝𝐡𝐫𝐢𝐞 𝐓𝐚𝐝𝐝𝐞𝐨, 𝐈 𝐣𝐮𝐬𝐭 𝐦𝐞𝐭 𝐡𝐢𝐦 𝐚𝐭 𝐭𝐡𝐞 𝐛𝐮𝐬 𝐡𝐞 𝐨𝐟𝐟𝐞𝐫𝐞𝐝 𝐦𝐞 𝐚 𝐜𝐡𝐚𝐢𝐫 𝐤𝐚𝐬𝐢 𝐰𝐚𝐥𝐚 𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐮𝐩𝐮𝐚𝐧 , 𝐭𝐡𝐞𝐧 𝐬𝐚𝐛𝐚𝐲 𝐤𝐚𝐦𝐢 𝐧𝐚𝐠𝐥𝐚𝐤𝐚𝐝 𝐩𝐚𝐩𝐮𝐧𝐭𝐚 𝐝𝐢𝐭𝐨. 𝐀𝐧𝐨 𝐨𝐤𝐚𝐲 𝐧𝐚 𝐛𝐚?" Pagpapaliwanag ko sakanya.

"𝐍𝐚𝐠𝐤𝐚𝐬𝐚𝐛𝐚𝐲 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐲𝐨, 𝐧𝐠𝐚𝐲𝐨𝐧 𝐜𝐥𝐨𝐬𝐞 𝐧𝐚 𝐤𝐚𝐲𝐨? 𝐀𝐲𝐚𝐰 𝐦𝐨 𝐧𝐠𝐚𝐧𝐠 𝐠𝐢𝐧𝐮𝐠𝐮𝐥𝐨 𝐤𝐨 𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐛𝐮𝐡𝐨𝐤 𝐦𝐨 𝐭𝐚𝐩𝐨𝐬 𝐬𝐚 𝐤𝐚𝐧𝐲𝐚 𝐨𝐤𝐚𝐲 𝐥𝐚𝐧𝐠? 𝐘𝐨𝐮 𝐝𝐢𝐝𝐧'𝐭 𝐞𝐯𝐞𝐧 𝐫𝐞𝐚𝐜𝐭 𝐠𝐢𝐫𝐥 𝐚𝐧𝐨 𝐛𝐚. 𝐍𝐚𝐤𝐚𝐦𝐨𝐯𝐞 𝐨𝐧 𝐤𝐚𝐧𝐚 𝐛𝐚 𝐤𝐚𝐲 𝐃𝐚𝐢𝐧? Grabe itong kaibigan ko na ito umuwi nalang kaya ako hahaha daming tanong eh at advance din mag isip haystt.

𝐆𝐢𝐫𝐥 𝐟𝐢𝐫𝐬𝐭 𝐨𝐟 𝐚𝐥𝐥, 𝐧𝐚𝐠𝐮𝐥𝐚𝐭 𝐝𝐢𝐧 𝐚𝐤𝐨 𝐨𝐤𝐚𝐲, 𝐥𝐢𝐤𝐞 𝐰𝐡𝐲 𝐰𝐨𝐮𝐥𝐝 𝐡𝐞 𝐦𝐞𝐬𝐬 𝐦𝐲 𝐡𝐚𝐢𝐫 𝐥𝐢𝐤𝐞 𝐭𝐡𝐚𝐭? 𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚 𝐚𝐤𝐨 𝐧𝐚𝐤𝐚𝐫𝐞𝐚𝐜𝐭 𝐤𝐚𝐲𝐚 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐤𝐨 𝐬𝐢𝐲𝐚 𝐧𝐚𝐛𝐚𝐭𝐮𝐤𝐚𝐧 𝐡𝐚𝐡𝐚𝐡. 𝐀𝐥𝐚𝐦 𝐦𝐨 𝐭𝐢𝐧𝐚𝐧𝐨𝐧𝐠 𝐤𝐨 𝐧𝐚 𝐬𝐢𝐲𝐚 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐛𝐚𝐤𝐢𝐭 𝐧𝐢𝐲𝐚 𝐚𝐤𝐨 𝐤𝐢𝐧𝐚𝐤𝐚𝐮𝐬𝐚𝐩 𝐭𝐡𝐞𝐧 𝐡𝐞 𝐞𝐱𝐩𝐥𝐚𝐢𝐧𝐞𝐝 𝐭𝐡𝐚𝐭 𝐥𝐚𝐠𝐢 𝐧𝐢𝐲𝐚 𝐝𝐚𝐰 𝐚𝐤𝐨𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐤𝐢𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐝𝐢𝐭𝐨 𝐬𝐚 𝐮𝐧𝐢𝐯𝐞𝐫𝐬𝐢𝐭𝐲, 𝐚𝐭 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐧𝐢𝐲𝐚 𝐝𝐢𝐧 𝐚𝐥𝐚𝐦 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐛𝐚𝐤𝐢𝐭. 𝐌𝐚𝐲𝐛𝐞 𝐭𝐡𝐞𝐢𝐫𝐬 𝐚 𝐫𝐞𝐚𝐬𝐨𝐧 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐛𝐚𝐤𝐢𝐭 𝐥𝐚𝐠𝐢 𝐧𝐢𝐲𝐚 𝐚𝐤𝐨𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐤𝐢𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐚𝐧𝐝 𝐧𝐨𝐰 𝐜𝐨- 𝐢𝐧𝐜𝐢𝐝𝐞𝐧𝐜𝐞 𝐧𝐚 𝐧𝐚𝐠𝐦𝐞𝐞𝐭 𝐤𝐚𝐦𝐢. 𝐍𝐨 𝐦𝐚𝐭𝐭𝐞𝐫 𝐰𝐡𝐚𝐭 𝐭𝐡𝐞 𝐫𝐞𝐚𝐬𝐨𝐧 𝐢𝐬 𝐊𝐢𝐞𝐫𝐚 𝐢 𝐤𝐧𝐨𝐰 𝐭𝐡𝐚𝐭 𝐡𝐞 𝐢𝐬 𝐚 𝐠𝐨𝐨𝐝. 𝐊𝐚𝐲𝐚 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐝𝐨𝐧'𝐭 𝐰𝐨𝐫𝐫𝐲, 𝐤𝐚𝐲𝐚 𝐭𝐚𝐫𝐚 𝐧𝐚".Pagkatapos ko ipaliwanag sa kanya hinila ko na siya papasok dahil ilang minuto nalang magsasara na ang gate.