စာမ်က္နွာထက္လက္ထဲက ေဘာပင္နဲ႔ဟုိျခစ္၊ဒီျခစ္လုပ္ေနေသာ္ျငားလည္း စာထဲစိတ္မဝင္စားႏုိင္ေပ။Jong inအတန္းထဲထုိင္ေနေပမယ့္ စိတ္ကစာသင္ခန္းထဲ ရွိမေနသည္ကေတာ့အမွန္။
"Jong in yaဆရာရွင္းျပေနတာ ေနာက္တစ္မ်က္နွာေရာက္ေနၿပီ"
Baekhyun ေျပာမွသူစိတ္မပါစြာ ေနာက္တစ္မ်က္နွာလွန္မိသည္။
"စာကဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ?"
"မင္းနွယ့္ကြာ အစာမစားရေသးတယ့္ ေမ်ာက္အုိႀကီးလုိမႈိင္မေနစမ္းပါနဲ႔။မင္းအဲ့ေလာက္စိတ္မခ်ရင္လည္း ဘာလုိ႔ေခၚလာေသးလဲ?"
တဆိတ္!
က်ေနာ္က စိတ္မခ်တာ!
ဟုိကုိယ္ေတာ္ကုိလုိ႔ Baekhyunထင္ေနတာလား?
အင္း!ဒါလည္းဟုတ္တာပဲေလ။သူစိတ္မခ်ဘူး။စိတ္မခ်ရတယ့္အေၾကာင္းအရင္းက ေမႊမွာစုိးလုိ႔။
ေက်ာင္းကုိမေခၚလာလုိ႔ အိမ္မွာထားခဲ့ရင္လည္း ၁၅မိနစ္ေလာက္နဲ႔ေတာင္ TVနဲ႔ဖုန္းကုိရစရာမရွိေအာင္လုပ္ခဲ့တာေလ။ဒီ၄နာရီစာထားခဲ့ရလ်ွင္ သူ႔အိမ္ကုိနွစ္ျခမ္းခြဲၿပီးမီးရႈိ႕ထားမယ့္ရုပ္။အခုေတာင္စာၾကည့္တုိက္ထဲ ထားခဲ့ရေတာင္စိတ္ကမေျဖာင့္ခ်င္။
ဒူးတုန္၊ရင္တုန္ေနရသည္ မဟုတ္ေပလား။
"မေခၚလာလုိ႔မရတာ မင္းလဲသိမွာပါကြာ။အခုေတာင္စာၾကည့္တုိက္မွာ ထားခဲ့ရေပမယ့္ ငါဘာျပသနာတတ္အုံးမလဲ ေၾကာက္ေနရတာ"
"ပါေမာကၡမင္းနာမည္ကုိ လာေခၚရင္ျပသနာတတ္ၿပီေပါ့ ဒါမွမဟုတ္စာၾကည့္တုိက္က မီးခုိးေတြထြက္လာရင္ေတာ့ မင္းကိစၥတုံးၿပီလုိ႔မွတ္ေတာ့"
Jong inေယာက်ာ္းပီသလြန္းစြာ ေစာင္ေျမာင္ၾကည့္လုိက္ၿပီး Baekhyunရဲ႕ပန္းေရာင္ဆံပင္ေတြဖြာထြက္သြားေအာင္ ေခါင္းကုိစာအုပ္နဲ႔ျဗင္းေပးလုိက္ေတာ့သည္။
စာထဲစိတ္မပါတယ့္အခ်ိန္ေတြဆုိ စာသင္ခ်ိန္ကပင္သိပ္ၾကာေနသလုိပဲ။က်ေနာ္Kim Jong Inအတြက္ေတာ့ ေန႔တုိင္းလုိလုိစာသင္ခ်ိန္ေတြက အရမ္းၾကာလြန္းလွသည္။အခုလည္းဖင္ေတြပူေအာင္ ထုိင္ေနရေသာ္လည္း အတန္းၿပီးဖုိ႔၁၀မိနစ္ေလာက္ကလုိေနေသးသည္။
"ကဲ၊ဒီေန႔ေတာ့ဒီေလာက္ပဲ မနက္ျဖန္Tutoေျဖဖုိ႔ စာလုပ္ထားၾကေနာ္"
အတန္းေရွ႕ကဆရာ႕ရဲ႕ စကားသံေၾကာင့္ရင္ထဲပန္းေတြပြင့္သြားသလုိ။
လူကုိၾကဥ္စက္တုိ႔လုိက္သလုိ မတ္တပ္ထရပ္ၿပီး လြယ္အိတ္ထဲရွိသမ်ွစာအုပ္ေတြ ထုိးက်ိတ္ထည့္လုိက္ရင္း Baekhyunကုိပင္မေစာင့္ႏုိင္ေအာင္ jong inစာၾကည့္တုိက္သုိ႔ ေျခဦးတည္လုိက္ေတာ့သည္။
စာၾကည့္တုိက္ေရာက္ရင္ ကုိယ္ေတာ္ေရခင္ဗ်ားေလး မ်က္နွာေတာ္အရင္ဆုံး ေမာ္ဖူးခ်င္မိပါရဲ႕။Jong inစိတ္ထဲကရူးေၾကာင္ေၾကာင္ အေတြးတုိ႔ေၾကာင့္လူကျပဳံးၿဖီးၿဖီးပင္ ျဖစ္ေနမွာေသခ်ာသည္။
"ငါ့ေစာင့္ပါအုံး Jong inရ"
ေနာက္ကအူယားဖားယား ေျပးလုိက္လာတယ့္ ေျခေထာက္တုိတုိေလးနဲ႔ Byunဂ်ပုပင္။
"Sehun?"
ခပ္တုိးတုိးေခၚလုိက္တယ့္ jong inရဲ႕အသံေနာက္ ျပန္ထူးမယ့္ကုိယ္ေတာ္က ရွိမေနေပ။
Jong inေခါင္း မုိးၾကဳိးပစ္ခ်လုိက္သလုိ!
တစ္ေက်ာင္းလုံးပတ္ၿပီး လုိက္ရွာရမည္လုိ႔ေတာ့ ကံတရားႀကီးေရမစသင့္ပါ။သူထုိင္ေနခုိင္းထားတယ့္ ထုိင္ခုံမွာSehunဆုိလုိ႔ အရိပ္အေယာင္ပင္မေတြ႕ေခ်။
"အဟား jong inေရမင္းေတာ့ မီးေလာင္ၿပီ။မင့္ကုိယ္ေတာ္ ဘယ္ႂကြသြားၿပီလဲမသိဘူး"
ငုိခ်င္ရက္လက္တုိ႔ဆုိသည့္ စကားအတုိင္း ေပ်ာက္သြားလုိ႔စိတ္ညစ္ေနတာကုိ မီးလာရာေလလာပင့္ေနတယ့္ ေသာက္ဂ်ပုဘယ္ေတာ့မွ အရပ္ထြက္မလာပါေစနဲ႔။ေနာက္မွသခြားသီးအရည္ေဖ်ာ္ တုိက္ပစ္ဦးမည္။
"အရပ္သားေမာင္မင္း!"
သူတုိ႔ေနာက္ေက်ာဆီက အသံေလး။
တိတိက်က်ေျပာရရင္ လတ္တေလာဝယ္ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ အေကာင္းဆုံးေသာအသံေလး။
"Sehun ya!ဘယ္...."
ေမးခြန္းေတြဆက္မထြက္လာေအာင္ ရပ္တန္႔ပစ္ႏုိင္တယ့္ Oh Sehunဆုိတယ့္ကုိယ္ေတာ္မ်က္နွာ။ဖုန္ေတြနဲ႔မီးခုိးလုိ မဲမဲေတြကပ္ညိေနတယ့္ Sehunမ်က္နွာ....
"Sehun မင္းဘာလုိ႔ေလ်ွာက္သြားေနတာလဲ?ၿပီးေတာ့မင္းမ်က္နွာေတြ ဘာျဖစ္လုိ႔မဲတူးေနတာလဲ?"
"ေအာ္...ကုိယ္ေတာ္အရမ္းခ်မ္းလာလုိ႔ မီးလင္းဖုိဖုိေနတာ။လာေမာင္မင္း ဒီေနရာသိပ္ေအးတယ္ ကုိယ္ေတာ္မီးဖုိဖုိေနတာရေတာ့မယ္"
၄နာရီေလာက္ air-conခန္းထဲရွိေနတာေၾကာင့္ ထုိေကာင္ေလးရဲ႕ေအးစက္စက္လက္ေတြက သူ႔လက္တုိ႔ကုိလာဆုပ္ကုိင္တာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ပင္တြန္႔သြားသည္။ဒီေလာက္ခ်မ္းေနတာကုိ ဒီအခန္းထဲ ဘာေၾကာင့္ႀကိတ္မွိတ္သည္းခံေနရတာလဲ?တကယ္ပဲ Oh Sehunဆုိတယ့္ေကာင္ေလးေၾကာင့္ သူရူးလိမ့္မည္။
"Jong inမင္းေတာ့ေသၿပီပဲ"
Baekhyun သူ႔ကုိလက္တုိ႔ရင္း ၫႊန္ျပလုိက္သည့္အရာက တကယ္ပင္လဲေသခ်င္စရာ ျမင္ကြင္းပင္။အပုိင္းပုိင္းဆုတ္ၿဖဲထားတယ့္ စာအုပ္၄အုပ္နီးပါးရယ္ မီးေလာင္ထားေသာစကၠဴစုတ္အခ်ဳိ႕ရယ္ ဘယ္ကဘယ္လုိရလာတယ့္ေက်ာက္တုံးေတြရယ္က သူ႔မ်က္လုံးေရွ႕အပုံလုိက္။
"Sehun ဒါဘာလုပ္ေနတာလဲ?"
"မီးလင္းဖုိလုပ္ေနတာေလ ကုိယ္ေတာ္အရမ္းခ်မ္းေနလုိ႔။ေမာင္မင္းက ဒီအခန္းထဲကလုံးဝမထြက္နဲ႔ဆုိလုိ႔ ကုိယ္ေတာ္ျပတင္းေပါက္က ခဏေလးဆင္းၿပီး ေက်ာက္ခဲသြားေကာက္ၿပီးေတာ့ မီးဖုိေနတာ"
ေအာ္!
ဆုိလုိခ်င္တာက က်ေနာ႔စကားကုိ နားေထာင္ၿပီး ခ်မ္းေနတာေတာင္ ဒီအခန္းထဲကမထြက္ပဲ မီးေလးဖုိရုံေပါ့ေလ။
"ခ်မ္းရင္လည္း အျပင္ထြက္ေနပါလားကြာ။အခုေတာ့ Sehunမင္းနဲ႔ေတာ့ ငါရူးမွာပဲ"
"ေမာင္မင္းပဲကုိယ့္ေတာ့ကုိ စကားနားေထာင္မွ ထမင္းဆက္သမွာဆုိ။ေမာင္မင္းလဲၾကားဖူးမွာပါ ၾကဳိက္မရွက္၊ငုိက္မရွက္၊ငတ္မရွက္တယ့္"
"အခုနဲ႔ ဘာဆုိင္လုိ႔လဲ"
"ခ်မ္းရင္လည္း မရွက္ႏုိင္ဘူးေလ။အဲ့ေတာ့ရွိတယ့္စာအုပ္ေတြကုိ ကုိယ္ေတာ္နွေျမာၿပီးအားနာေပမယ့္ မီးဖုိတယ့္ထဲထည့္ရတာေပါ့"
လားလားမွမဆုိင္တယ့္ စကားေတြနဲ႔ ပညာရွိေလာင္းလ်ာOh SeHunအား Jong inကုိင္ေဆာင့္ခ်င္စိတ္အလုံးလုိက္ပင္ ျဖစ္လာေတာ့သည္။ကံေကာင္းတယ္လုိ႔ေျပာရမလား?သူသာအေရာက္မျမန္ရင္ ေသခ်ာတယ္ဒီေနရာ ျပာက်ၿပီးက်ေနာ္Kim Jong Inလည္း အခ်ဳပ္နန္းစံရေတာ့မည့္ကိန္းေပ။
>> 17Century Prince <<
Oh Sehunေကာင္းမႈ အေၾကာင္းျပဳရင္း က်ေနာ္Kim Jong In ရုံးခန္းသုိ႔အလည္အပတ္ ထြက္ခဲ့ရသည့္သကာလ။
ပါေမာကၡဆုိသည့္ အဘုိးႀကီးကလည္း ဘယ္တုန္းတည္းက ၾသဝါဒေႁခြခ်င္ေနသည္လဲမသိ သူ႔အားနားပူေအာင္ကုိ မိန္႔ခြန္းေႃခြလႊတ္လုိက္သည္။အခ်ိန္ပုိင္းအလုပ္ေတာ့ ေနာက္က်ျပန္ၿပီ။
"အရပ္သားေမာင္မင္း ကုိယ္ေတာ္ဗုိက္ဆာလာၿပီ"
ဒါကBus carေပၚဝယ္ သူ႔ေဘးကမုန္႔စားေနတယ့္ ကေလးရဲ႕အသားညႇပ္ေပါင္မုန္႔ကုိ မ်က္လုံးေတြျပဴးထြက္မတတ္ စုိ္က္ၾကည့္ရင္းေျပာသည့္စကား။ထုိမ်ွမက ေပါင္မုန္႔ကုိလက္ညဳွိးတစ္ထုိးထုိးနဲ႔ ေျခေထာက္ပါေဆာင့္လာတာေၾကာင့္ jong inကေလးအေမကုိ အားနာလုိ႔သြားေတြ ၿဖီးျပခဲ့ရေသးသည္။
"Sehun တိတ္တိတ္ေနကြာ။ၿပီးရင္ဝယ္ေက်ြးမယ္"
"အဲ့ျဖဴျဖဴေရာ၊ထမင္းေရာ၊မေန႔ကကုိယ္ေတာ့ကုိ ဆက္သခဲ့တယ့္ ေဂါက္ဆြဲလားအဲ့တာေရာ ဆက္သေနာ္"
ၿငိမ္သြားေအးေရာ သေဘာနဲ႔ထုိေကာင္ေလးေျပာသမ်ွ သူေခါင္းၿငိမ့္ျပလုိက္သည္။
"Jong in yaေနာက္က်တယ္ကြာ။ဧည့္သည္ေတြ အရမ္းၾကပ္ေနခ်ိန္မင္းေရာက္လာတာ ေတာ္ေသးတယ္။သြား အဝတ္စားျမန္ျမန္လဲၿပီး ထြက္လာခဲ့လုိက္။ဒါနဲ႔သူက?"
Barမန္ေနဂ်ာက သူ႔ေနာက္ကကပ္လ်က္ပါလာတယ့္ Sehunကုိၾကည့္ရင္းေမးလာသည့္စကား။
"က်ေနာ႔ညီဝမ္းကြဲပါ"
"ေအာ္ ေခ်ာေခ်ာေလးပဲ။မင္းထက္ေတာ္ေတာ္ငယ္မယ့္ပုံပဲ ခ်ာတိတ္အသက္ဘယ္ေလာက္တုန္း"
"ရာရာစစ ေတာ္ဝင္နန္းတတ္မင္းသားကုိ သက္ေတာ္လာေမးရဲတယ္။အရပ္သားေသဒဏ္ က်ခံခ်င္လုိ႔လား?"
အံ႕ၾသသြားတယ့္ဂ်ာႀကီးကုိ သူသြားၿဖီးျပလုိက္ရင္း နားထင္ကုိလက္ညဳွိးထုိးျပၿပီး လက္ခါျပလုိက္ေတာ့ ဂ်ာႀကီးသေဘာေပါက္သြားသည္ထင္။
"ဆရာဝန္နဲ႔တုိင္ပင္လုိက္ေလကြာ ကေလးခမ်ာရုပ္ရည္ေလးနဲ႔ေတာင္ မလုိက္ဘူး။ငါ့အသိစိတ္ေရာဂါကုဆရာဝန္ရွိတယ္ မိတ္ဆက္ေပးရမလား?"
"အာ ရပါတယ္။တစ္ခါတစ္ေလ လြတ္သြားရုံေလးပါ"
မ်က္နွာကုိတမင္တကာ ေမာ့ထားသည့္ေတာ္ဝင္မင္းသားကေတာ့ သူနဲ႔ဂ်ာႀကီးေျပာေနသည္ကုိ နားမလည္၍သာေတာ္ေသးသည္။နားလည္သြားတယ့္အခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔အားဆဲမွာေသခ်ာသည္။
"Jong inေရမင္းဖုန္းက ေခၚလုိ႔မရပါလား?မေန႔ညငါေခၚၿပီးတည္းက လုံးဝေခၚမရေတာ့ဘူး"
Kyung sooတစ္ေယာက္ သူနဲ႔Sehunရွိရာ အဝတ္လဲခန္းကုိ ပ်ာယာခတ္ဝင္လာရင္း ေျပာလာသည္။
"ေအးကြာ ငါ့ဖုန္းကြဲသြားလုိ႔"
"ငါမေန႔က Video callေခၚေတာ့ မင္းကုိင္လုိက္ေသးတယ္ေလ ၿပီးေတာ့ေအာ္သံလုိလုိၾကားၿပီး ထပ္ေခၚေတာ့စက္ပိတ္သြားတယ္"
"မေျပာပါနဲ႔ေတာ့ အခုေလာေလာဆယ္ ဖုန္းျပန္ဝယ္ဖုိ႔ေတာင္ ပုိက္ဆံမရွိလုိ႔။မင္းအလုပ္ခ်ိန္ၿပီးၿပီလား?"
"ေနာက္နာရီဝက္ဆုိ ငါနားၿပီ"
ျပည့္ျပည့္ေဖာင္းေဖာင္းမ်က္နွာနဲ႔ ဂတုံးဆံပင္ေပါက္ျဖစ္ေနတယ့္ Do Kyung Sooရဲ႕video callကုိ သရဲနဲ႔မွားၿပီးဖုန္းကုိပစ္ခြဲလုိက္တယ့္ ကုိယ္ေတာ္ကုိေတာ့ အံ႕ၾသမိပါတယ္။
Kyung sooကုိ ဘာကိစၥနဲ႔သရဲနဲ႔မွားလဲဆုိတာေတာ့ သူလည္းမၾကဳံလုိက္၍ မသိေတာ့ေပ။
"Sehun ငါတုိ႔ဝင္လာတယ့္ ဝင္ေပါက္ေတြ႕တယ္မလား?"
သူၫႊန္ျပလုိက္တယ့္ Exitတံခါးဝကုိ လွမ္းၾကည့္ၿပီးsehun ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။
"ေရာ႕ ဒီပုိက္ဆံယူသြား အေရွ႕ကMini-mart ဆုိင္မွာေခါက္ဆြဲဘူးသြားဝယ္စား။ဝယ္တတ္တယ္မလား?"
သူျပလုိက္တယ့္ ဝမ္တစ္ေသာင္းတန္တစ္႐ြက္ကုိ ေသခ်ာစူးစုိက္ၾကည့္ၿပီး လန္႔သြားတယ့္မ်က္နွာေၾကာင့္ Jong inအံ႕ၾသေနရသည္။
"ဘုိးေတာ္မင္းႀကီး!သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ ရွည္ပါေစ"
အား!ရူးေတာ့မွာပဲ!
အစိမ္းေရာင္ ဝမ္တစ္ေသာင္းတန္ကုိ ျမင္လုိက္ခ်ိန္ ပုိက္ဆံထက္ကဘုရင္ပုံေၾကာင့္ ထုိင္ကန္ေတာ့ေနတယ့္ Sehunဆုိသည့္ေကာင္ေလးကုိ Lockerခန္းထဲက ရွိသမ်ွလူအားလုံး ဆြံ႕အသလုိအထူးအဆန္း ဝုိင္းၾကည့္ကုန္သည္။
ထုိေန႔ကလည္း mini martကုိတစ္ေယာက္ထဲ မလႊတ္ရဲေတာ့လုိ႔ သူကုိယ္တုိင္လုိက္ဝယ္ၿပီး ေခါက္ဆြဲဝယ္ေက်ြးရသည္။ေတာ္ၾကာဘာမသိ၊ညာမသိနဲ႔ ေခၚရင္မအူမလည္နဲ႔ ပါသြားရင္သူနဲ႔အျပစ္မကင္းျဖစ္ဦးမည္။
တကယ္ပဲ အသက္၂၀ျဖစ္ေနတယ့္ ကေလးႀကီးတစ္ေယာက္ကုိ သူထိန္းေနရသည္မလား!
ကုိယ္ေတာ္ကေတာ့ စားခ်င္တာစားေနရ၍ ျပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ေခါက္ဆြဲဝါးေနေလေတာ့သည္။
.
.
.
.
.
.
.
.........
Chapter (5) End.
16/July/2018.
We Are One.
OTP 12Forever.
Thanks You All.