Kabanata 2

Kabanata 2


Ang Mundo Ko




      Losing him, the First Guy I've loved is the most scariest nightmare for me


Yah, I treat that as a nightmare
Bangungot




Well, sana nga bangungot nalang


Sana hindi nalang talaga totoo
Sana buhay parin sya hanggang ngayon


Pero kahit ilang milyong beses ko pang pagsisihan ang lahat, hindi na nun maibabalik ang lahat sa simula




HINDI NAMAN TOTOO ANG TIME MACHINE






Kaya hindi na ako nangarap pa


Years had passed away too slow for me, na pakiramdam ko ay ang bagal bagal dahil nandito parin yung sakit


That Hole


That Big Hole In my heart when he left me
Time went by, na parang walang naging rason ang pag exist ko sa mundong to






Seems like its all about guilt, and sadness inside


Thats why I decided to Leave my Home and Find a place for me.




Ako lang mag isa


Wala ang pamilyang nagpapahalaga lang sakin dahil sa ako ang nag iisang babae saming apat na magkakapatid


Yah, I left that life with plenty of money na kahit anong gustuhin ko ay mabibili ko
Just tell them what I need'


I left Them.






Ginawa kong excuse ang pag aaral ko ng highschool dito sa Manila para payagan nila akong tumira na lang sa apartment,
Nung una, They prefer Condo more than this apartment, but thats just too big para sakin lang mag isa diba


Kaya naman sa huli pinayagan na rin nila ako.




I wanna live like ordinary





Hindi yung kikilalanin ka ng lahat dahil lang sa may ari ng Sikat na Kompanya ang Pamilya mo


Hindi ko gusto ang Fame


Hangga't maaari, dito sa school ay itago ko ang identity ko


Gusto ko ng normal na buhay, kahit ako lang mag isa




Kahit wala akong kaibigan
Mas okay na yun kaysa naman sa magkaron ka ng maraming kaibigan na puro Pera at fame lang ang habol sayo


Hindi madali mag aral
Pero atleast naman e nakakapasa ako sa acads. Ko, at pag iisipin kong para saan pa ba itong boring kong buhay, nanlulumo lang ako lalo sa sarili ko
Second year highschool na ko, grade 8 at ilang taon pa ang kailangan kong pag daanan para makatapos ng highschool




So ilang taon pa rin ang pagpapatuloy ng gantong klase ng lifestyle



Gigising dahil sa Rooster Alarm ng phone ko


Magluluto, kakain


Maliligo, toothbrush, bihis,


Kukunin ang bag at earphone ko
At lalabas ng pinto ng apartment at mula sa Fourth Floor na tinutuluyan ko,  maglalakad na papuntang school





Araw araw ganito ang ginagawa ko



Sanay na akong mag isa at naeenjoy ko na nga halos ang own company ko


Sometimes, its Better to be alone


Araw ng Martes ngayon, at heto na naman ako sa routine ko, pagpasok ng school ay lalaksan ko ang volume ng Music sa earphone ko dahil ayokong marinig ang ingay ng campus


Iiwasan kong tingnan ang mga couples na maagang naglalampungan sa hallways


Ano ba yan* Aga aga ang haharot!


Pero anyways, dedma na lang din. Halos nasanay na rin naman ako sa ganung tanawin e





Ako ang pinaka maagang pumasok palagi sa classroom namin kaya naman habang wala pa akong ginagawa ay Tumatambay muna ako sa mga benches sa likod ng mga Bldg. Sa School


Halos naging kapatid ko na ang Music
I really love my earphone. And especially the music in it.


Pakiramdam ko ang gaan gaan ng mga bagay bagay kapag nasa sariling mundo ng music ako eh


Pagsapit ng 7:00 babalik na ako sa Classroom para hintayin ang pagtawag sa Pangalan ko


"Ashley Keith Ferrer"-
Matabang na sabi ng teacher namin na akala mo palaging merong dalaw


"Present" at matapos nun ay ang pagtawag sa iba ko pang mga kaklase



Isa na namang araw na matatapos sa pagpapagawa ng mga maka lugaw utak na activities


Buti nalang at kadalasan ay pang individual at hindi groupings
Hindi pa naman ako sanay makipag socialize
Matapos nun ay Uuwi na ako sa bahay at kung minsan mag pe painting ako, sketch ng mga imaginary na tao, at design ng kung ano anong pumasok sa utak ko



O kaya naman ay  tatambay nalang ako sa rooftop ng apartment na tinutuluyan ko para pagmasdan ang mga bituin dun,


Lahat ng yun.


Ang maliliit na pagkislap nito
Ang maliwanag na buwan. Kung minsan kalahati, minsan buo


Im so Addicted in all of it


Gumagaan ang pakiramdam ko tuwing pagmamasdan ko ang mga yun


Ang Music, Art , ang mga Stars at Buwan.. Mga simpleng bagay




Pero Yun na lang ang nakapagpapasaya kahit papano ng Tahimik at Nagkukubli kong Mundo

Comment