41๐Ÿฅบ

"Zemra si e marr godet,
Te ky trup me plote te fshehta,
Rri i ngrire dhe i pajete,
Sa te dali e verteta. "
************


Dhimbja sa vinte dhe behej me e padurueshme. Nuk kuptoja me asgje, pervec disa imazheve te turbullta qe vinin ne mendjen time, por dicka i pengonte.
Shtrengova koken me te dyja duart me shpresen se do largohej, por me shume me dhimbte.
Permes gjithe asaj vuajtje ende degjoja zerat e shqetesuar te te tjereve, por sapo ngrija koken dhe shikoja fytyrat e tyre , bashke me imazhet vinin dhe zera te cilat dhimbja e kokes nuk me linte ti kujtoja.


Tashme me dukej vetja si keto imazhe....e paqarte dhe e ngaterruar. Pas cdo sekondi qe kalonte dhimbja behej gjithmon e me torturuese, si mijra zinxhira me terhiqnin nga te gjitha anet me qellim ndarjen e trupit tim ne pjese.
Doja te kujtoja dicka....duhet te kujtoja dicka, por nuk mundesha....ende jo.


Sa here qe isha vetem ose ndjeja dhimbje therrisja emrin e babit, Danit edhe te Eleos, por tani....ku jane ata?
Ngrita doren nga toka sikur te kerkoja dicka dhe cuditerisht dora ime kapi instiktivisht doren e gruas me emrin Artemisa dhe doren e burrit te saj.


- Ameli!! Vogelushja ime!- degjova zerin e babit i cili po vraponte drejte meje pran Danit dhe Eleos.


- B..babi!-shqiptova me veshtirsi dhe buzet qe dridheshin nga dhimbja kur ne sekond babi largoje duart e burrit dhe gruas nga dora ime dhe i pa kercenueshem sikur kishte frike prej tyre, sikur kishte frike mos i merrnin dicka te vyer...por cfare?


- Ajo eshte vajza ime Djego! Si mund te me genjesh keshtu!?


- Ajo eshte e imja Orean! Ajo eshte vogelushja ime....Amelia ime e embel. - tha babi duke u dridhur me mua pran.


Tashme kisha degjuar mjafte. Te gjithe thonin histori te ndryshme. Dikush se jam vajza e tij ose dikush tjeter se jam e tij! Dikush thote se me do, kurse tjeter qe te mos i besoje askujt. Here-here me quajne Arelania dhe here-here Ameli, por si perfundim tani jam thjesht nje mendje e ngaterruar.


- Babi...pse me vine keto imazhe?? Cfare duhet te beje... me ndihmo te largoje dhimbjen babi! Te lutem!


- J..jo vogelushja ime...m..mos mendo. Dani do sjelli ilacin dhe do behesh mire!- tha babi me fytyren ende te zbehte nga frika dhe sapo mori ilacin te ma jepte mua, nje dore e bllokoje dhe e hodhi tutje babin.


Ngrita koken se kush ishte dhe ne sekond u perballa me fytyren e inatosur te Narsit.


- Nese guxon dhe i jep me ato ilace do te vras!


- C..cfare po thua keshtu Nars?


- Mos e lini te kaloje Arido! Sa here qe ajo pi keto ilace kur zgjohet nuk kujton asgje. - pas ketyre fjaleve dhimbja u be me e padurueshme dhe trupi po dridhej i gjithi.
Kerkoja diku ne skutat e mendjes sime per nje emer...nje emer qe mund te me shpetonte.
Zgjata doren drejte Eleos i cili kishte ngrire ne vend.


- Z..Zahin...me ndihmo....te lutem! Ktheu!- pash nga ai dhe pasi preka fytyren me njeren dore, dora u mbulua me gjake.


- Gj..gjak!? Asaj po i del gjak nga goja!- mermeriti Narsi i cili kishte rene ne toke dhe po dridhej.


- Cfare dreqin i keni dhene?- uleriti Arido dhe sa do gjuante Djegon dora e Lajdelit e terhoqi pas.


- Kj..kjo nuk duhet te ndodhte! D..doktori....ai..ai tha se trupi i saj mund ti perballonte ilacet. - po thoshte i friksuar Djego dhe mori pran trupin e vogelushes se tij.


- A...Ameli! Zgjohu vogelushja ime! Babi te jep fjalen qe nuk do te japi me kurr keto ilace....nuk do te fsheh me asgje...ve..vetem zgjohu.- po qante Djego dhe te gjithe po shikonin te shqetesuar derisa disa hapa pran e bene te kthente koken.


- Hiqi duart nga ajo!!


- Eleo??


- Hiqini duart tuaja te ndyra nga gruaja ime!- uleriti me shume sa i beri te gjithe te shtangur.


Pas ketyre fjaleve forma e tij prej femije filloje te ndryshoje dhe u kthye perseri Zahini.
Ai u ul pran dhe e shtrengoje trupin e Arelit ne krahe.


- Zahin!- berrtiti Narsi dhe sa do ta gjuante Zahinin mjaftoje vetem nje dore e tij ta shtynte pas.


- Si eshte e mundur? Doktori tha se kujtesa e tij humbi pergjithmon. - tha Dani duke pare nga Zahini dhe Areli.


- Forca gruaja ime e bukur! Une u ktheva si premtova, tani eshte radha jote!


- Largohu prej saj Zahin!- tha Arido dhe sa do shkonte drejte tyre nje dore e ndaloje.


- Leri Arido. Kjo mund te jete e vetmja menyre qe ajo te zgjohet!- tha Andja dhe te gjithe u kthyen pas.
*****
Zeri i dikujte vazhdonte te me therriste gjithmon e me forte. Mes gjithe asaj erresire nuk dalloja asnje drite vetem disa imazhe dhe zera qe beheshin gjithmon e me te qarte ne mendjen time.
Arrija ende te ecja e perhumbur permes atyre imazheve qe sa vinin e beheshin me te qarta.
Tashme zerat ne mendjen time beheshin nje dhe te gjithe therrisnin vetem nje emer i cili me solli pas shume kujtime.
Si mund te mos zgjohesha kur me ne fund mesova kush isha...se kisha nje familje te madhe qe me ka pritur per vite me radhe.
Tani nuk lejoje te heq dore!


Hapa syte me veshtirsi dhe u hasa me fytyren e Zahinit i cili me kishte shtrenguar ne krahet e tij.
Ktheva koken nga gjithe te tjeret dhe ata po qanin. Ndjeva doren e Narsit siper times i cili kishte ulur syte njesh me toke sa dukej sikur asgje si interesonte.


- Kaq shpejte hoqet dore prej meje ju?!- thash une me shaka dhe te gjithe ngriten koken dhe po me shikonin te lumtur.


- Am..Ameli! Vogelushja ime!


- Emri im eshte Arelania babi!- thash une dhe ndjeva syte te me mbylleshin nga lodhja.
*******
Pas disa oresh Londer....


- Pse nuk po zgjohet ende doktor? Cfare ka vajza ime?


- Qetesohu zoti Porter. Trupi i saj eshte ende i dobet.


- Kur mund te zgjohet vajza ime?


- Ju lutem beni durim zoti Naraj.


- Ti doktori marr! Ke 4 ore qe po thua do zgjohet do zgjohet!- e mbertheu Meli doktorin e gjore prej fyti dhe po e perplaste si top.


- Se kam pare Melin kaq te inatosur prej vitesh!- tha Xhonasi i habitur.


- Ndoshta e kaย  nga shtatzania ! Kam degjuar se grave shtatezane iu ndryshon lehte humori.


- Mire Meli qe eshte shtatezan, po Lena cfare ka qe ktheu spitalin permbys plakush pervers!?


- Lena ka qene me nerva gjithe jeten!- tha Stiven duke ecur vertik neper koridore.


- Eshte me mire Artemisa tani Andja?- u degjua zeri i Enit.


- Artemisa eshte me mire. Tani po pushon te nje dhome ketu. Sava, Nila dhe te tjetat po i rrine pran.


- Me behet qejfi! Zahini nuk eshte ndare asnje sekond nga Areli keto ore , por gjithsesi nuk eshte ai qe me shqeteson me shume.


- Po kush ateher Eni?


- Oreani dhe Zoti Djego kane shpartalluar doktorin me pyetje. Avjusi po pyet infermjeret me radhe sa dalin nga dhoma,ย  Narsi, Arido, Hiran, dhe Skaili nuk kane lene gje pa thyer dhe perplasur. Mos harrojme dhe Fisjan ,Lionen dhe Teanen qe kane nje ore duke u uleritur doktoreve dhe infermjereve. Keshtu si e kane nisur rrezik do vdesin doktoret pa u zgjuar Arelania.


- Po Lajdeli me Sadin ku jane?


- Lajdelin po e mbysin nje grup vajzash, kurse Sadi po admiron bebet te marteniteti dhe po imagjinon me sy hapur nxenesit e tij te rinje te lezecem magjik. - po thoshte Eni kur nje tavolin i kaloje afer fytyres dhe goditi murin perball. Pas tavolines po vinte Arido, Skaili, Avjusi, Narsi dhe Hiran te inatosur dhe Lajdel me Sadin pas tyre.


- Ata doktoret idjot qe do ti ballcamos! - po uleriste Narsi me nervat ne trefazor.


- Asnje nuk kthen pergjigje e mori djalli!


- Duhet te jemi me te duruar!


- Mbylle Lajdel se per ate zot do te vras nese e degjoje dhe njeher kete fjali!


- Avjus Hirai Senor! Mos u drejto mesuesit tend keshtu!- iu kthye Lajdeli Avjusit dhe te dy po ziheshin si macja me miun.


- Ti Andja shko te te tjerat, sepse une do vendos pak qetesi ketu!- tha Eni duke shpire duart dhe shkoje drejte djemve qe po ziheshin si femije me nje kemb tavoline ne dore.
******
Sapo hapa syte dallova tavanin e bardhe dhe ndjeva aromen e ilaceve dhe surumeve kudo. Ktheva koken dhe pash Zahinin qe po rrinte pran meje me koken ulur dhe syte te perhumbur ne nje cep te dhomes.


- Zahin! Ku jam? Po te tjeret?- therrita une dhe sapo ai me pa vrapoje drejte meje dhe me perqafoje.


- Je zgjuar! U ktheve me ne fund gruaja ime e bukur! Na mori malliย  per ty....me mori malli per ty!


Pas cdo fjale zeri i tij dilte gjithmon e me i trishtuar dhe syte iu mbuluan nga lotet. Ia ktheva perqafimin dhe ne sekond me erdhen shume gjera ne mendje te cilat ende si kuptoja...si pse u bera Ameli Porter dhe si mbjetova nga gropa e zeze?


- Pse jam ende gjalle?- thash e perhumbur ne perqafimin e Zahinit dhe sapo ai degjoje keto fjale me shtrengoje me forte sikur kishte frike mos i ikja.


- Une se mbajta premtimin qe beme...s'te lija dot te vdisje. Erdha pas teje dhe duke perdorur cdo fuqi qe kisha ne trup te riktheva ne jete dhe mbylla gropen para se te na perpinte, por te dy humbem kujtesen si perfundim....per mos te thene humba trupin...derisa ti me zgjove....therrite emrin tim!- tregoje ai kur ne sekond dera u hap me furi dhe te gjithe hyne brenda dhe filluan te me perqafonin dhe puthnin sikur isha kthyer nga te vdekurit.


- Hiqini duart nga gruaja ime para se ta mbysni!- u degjua e berrtitura e Narsit dhe sapo te gjithe u larguan pak Narsi erdhi drejte meje dhe me perqafoje pran vetes.


- Cilen po perqafon tani Nars,ย  Amelin apo Arelin?


- Po perqafoje te vetmen femer qe dua dhe do te dua perjete. Nuk ka rendesi Ameli apo Arel, persa kohe qe ti je e vetmja per mua gruaja ime!


- E thua tani qe kujtova ti!? Nese ende do isha Am...- po thoja une kur buzet e tij me moren fjalet e tjera.


- Je e imja dhe e askujt tjeter!- tha Narsi pasi me puthi kur nje grushte kokes e beri te ulesh.


- Po ty kush ta lindi qe e more!- tha babi i inatosur dhe te gjithe po shikonin.


Pash rreth e rrotull dhe nuk ishte e gjithe familja. Rastesisht hodha syte nga dera dhe pash babin dhe Danin qe shikonin fshehur.


- Babi! Dan! Pse rrini aty, kur une jam ketu brenda?- thash une dhe ne sekond te gjithe kthyen koken nga dera.


- Jo...ti duhet te me urresh qe te genjeva vogelushja ime...qe je ne kete spital...


- Per cfare tjeter duhet te te urrej babi....qe me fale nje familje te re? Qe me deshe pa kushte? Qe me rrite dhe edukove keto 7 vite? Qe te quajta baba dhe me quajte bija ime? Apo ndoshta sepse fal teje sot une dhe Zahini jemi gjalle dhe jo te vdekur ne nje vend te panjohur? Une ndoshta nuk mund te jem Amelia jote babi, por kjo nuk do te thote se nuk do jem Arelania jote. Edhe pse kujtesa ime u kthye kjo nuk do te thote se ti dhe Dani nuk jeni me familja ime!- thash une dhe te dy vrapuan drejte meje dhe me perqafuan.
*******
Duke jetuar 17 vite si Arelania Naraj me beri te kuptoje se jo cdo zoge mund te mbahet ne nje kafaze te arte per ta mbrojtur nga era dhe stuhite qe e perball jeta.
Mjafton vetem ti falesh pak besim dhe nje dore qe ta hedhi drejte qiellit dhe do shikosh sa i forte do te rritet.
Mos e mbaj pas hekurave qe e detyrojne te arratiset, por hapja vet deren e kafazit qe te mesoje si te perballet vetem me qiellin e pafund. Kur nje dite ky zoge te mbetet vetem, dhe ti mos te jesh aty per ta mbrojtur, ai do ta mbroje vet veten e tij....por e ke menduar se si mundet kur nuk njeh asgje pervec kafazit ne te cilin ti vet e ke futur?!
Tani qe zogu fluturoje nga large teje ai i rriti vet krahet e tij dhe u njoh me vende dhe emocione te reja. Here- here lekundej nga era e forte, here- here e merrte ndonje stuhi dimerore, dhe here - here ledhatohej nga flladi i embel qe i pershkonte krahet, por ne fund su dorezua. Luftoje deri ne fund edhe pse sakrifikoje krahet per shtepine!
***********
Hej te gjithe! Pa u vonuar shume postova pjesen tjeter.
Me ne fund dhe Arelit iu kthye kujtesa se do me mbetej Narsi pa grua dhe Zahini ende i vogel.
Por gjithcka shkoje ne vend si duhet te ishte, ose te pakten deri ne cmendurine e radhes.


bufi1234 dhe gjithe te tjeret faleminderit shume dhe shihemi pjesen tjeter qe do jete edhe e parafundit ๐Ÿ˜‰๐Ÿ˜๐Ÿ˜

Comment