"Me shiko jam para teje,
Dhe te dua si i marr,
Zemra kurr nuk kerkon leje,
Ke do doje ,e ke ka ndar."
**********

Bota magjike....

Pasi u beme gati u nisem te gjithe drejte botes magjike. Do genjeja nese do thoja se nuk isha kurjoze cfare me priste atje, por sot nga cdo dite tjeter e ndjeja veten me te rend sa me duket sikur dhe vet trupi im kishte nje peshe te paperballueshme.
I largova keto mendime nga koka kur ndjeva trupin tim te shkeputej nga toka.

- Nars?! Cfare bene? Me ul ne toke perseri! - thash une duke u perpjekur te largohesha, por sa me shume shkeputesha nga krahet e tij, me forte Narsi me shtrengonte pran vetes qe mos ti ikja.

- Edhe nje i verber mund ta kuptoje qe je e lodhur, ndaj mos beje naze.

- Mbreti Nars ka te drejte. Kur te shkojme te shtepia e Andjas dhe Avjusit duhet te pushosh pak!- u hodhe dado Selen dhe me shume mu duke si urdher, ndaj nuk kisha si te refuzoja.

- Mire ,por dua te me mbaj Hiran!- thash duke varur turinjt, pasi nje ndjesi e cuditshme me bente me te afert me Narsin.
Nuk doja te krijoja ndjenja per te...tek e fundit ai i perkiste dikujt tjeter, dashuria e tij ishte vetem per te, ndaj nuk ndihesha mire, me duket sikur po i merrja vendin vajzes qe ai donte...dhe..dhe ky mendim me trishton dhe dhemb sa me shume qe e mendoje.

- Nuk e lejoje sa te jem gjalle! Si mund te preferosh krahet e Hiranit e mori djalli! Ti je e imja dhe askujt tjeter!

-Une jam e jotja!? Mjafte u talle tani! Si mund te thuash se e do Arelania Naraj, kur tani mban nje tjeter femer ne krahet e tu!? Nuk jam ai lloje personi qe i merr nje vajze tjeter burrin qe do...kurr nuk do jem, ndaj me lere te Hiran!

Pas ketyre fjaleve ra heshtja. Narsi nuk levizi asnje muskul, por me pa njeher me sy gati te zbrazet, qe ne dukje nuk shprehnin asgje dhe me la ne krahet e Hiranit.

- Ke te drejte! Ti nuk je vajza qe une dua! Ti je asgje, por thjesht nje sozi e saj per mua. Me fal qe e humba per pak dhe rash per pamjen tende!- degjova zerin e forte te Narsit pas meje dhe ne sekond sa ktheva koken ai ishte larguar.

U struka ne krahet e Hiranit dhe ne mendje me vinin fjalet e Narsit. Ai kishte gjithe te drejten e botes te mi perplaste ne fytyre si pa te keq, por perseri nuk e mendoje vall se sa vrisnin? Pse  nuk me ka pare asnje moment te vetem si Ameli Porter? Pse me krahasonte me nje person tjeter? Vall une s'kam ndjenja? S'kam te drejte te dua? A e kupton se sa dhemb zemra kur me quan nje sozi, sikur mos te isha e gjalle? Po Amelia vall, c'ndryshim ka nga Arelania?
E perbashketa midis nesh eshte se ndajme ndjenja per te njejtin person, por ajo qe lendohet nga keto ndjenja jam une ne fund?

Pa e kuptuar lotet kishin filluar te me lagnin fytyren, por kur ngrita syte vura re se syte e Hiranit ishin mbi mua gjate gjithe kohes.

- Hiran! M..me fal! Mos me shiko!- u ktheva une e sikletosur dhe fillova te fshija lotet me dore.

-Nuk eshte nevoja ti fshehesh lotet persa kohe je me mua .  Qaje nese do! Te jap fjalen qe nuk do ti theme askujt .- tha ai dhe ndaloje.

- Gjeneral Hiran!?

- Thuaj dados dhe Nites te shkojne para Gost!- tha ai dhe te tjeret u larguan. Me mua ne krahe u ul pran nje peme dhe me perqafoje forte pran vetes.

- Tani leri lotet! Mos i mbaj me.  Ulerit! Une jam ketu dhe jap fjalen qe do te jeme gjithmon....mbrojtesi dhe gatdiani i jetes tende. Doja te isha me shume per ty...me shume se thjesht mbrojtesi yt, por nuk e kam kete te drejte.

Fjalet e tij ishin me te hidhura se helmi. Pas cdo fjale, dukej sikur edhe ai po qante me mua.
*****
Dado Selen! Erdhet? Ku jane Hirani dhe Areli?

- Ata po vine pas nesh. Hirani ndaloje pak, por them se nuk vonohen. - i tha dado Selen dhe hyri ne shtepi te pershendeste te tjeret.

- Cfare do te thote kjo? Si mund ti lesh ata vetem dado?

- Ne te vertet je ti qe e le vetem Arelin dhe ne fund i vure kapak me ato fjale qe i the. Ndoshta ty s'tu duken ndonje gje e madhe, por ate te gjoren e lenduan shume.

- Une..une nuk doja...se mendova. Sa idjot qe jam vall?! Arel!!- berrtiti Narsi dhe sa do vraponte te gjente Arelin dhe Hiranin silueta e tyre u shfaq nga hijet e pemeve.

- Arel! Cfare ka ajo Hiran? Pse i ka syte e kuq?

- Qetesohu mbreti Nars! Po fle pasi qau shume sot!

- Qau? Pse duhet...

-Kete e dini me mire se une mbreti Nars! Dhe tani duhet ta pranoni qe ajo eshte Ameli Porter. Mjafte e krahasuat me nje person te cilen ajo as e di kush eshte. Tani duhet ta coje ne dhome!- tha Hiran dhe u largua me Arelin duke lene pas nje Nars te ngaterruar.

- Selen me tregoje gjithcka, ndaj nuk i ve faje qe Hiran te qortoje ne ate menyre.

- Andja! Cfare do tani?

- Thjesht te flasim!

- Cfare do te thuash qe mund te me interesoje?

- Perse e more Amelin dhe kujdesesh aq shume per te Nars?

- Sepse e dua ate!

- E do, por cilen do? A e do Amelin vetem sepse eshte Areli? A e ke menduar ndonjeher nese Amelia nuk do kujtohej kurr dhe do mbetej perjete Amelia ... a do ta doje ende? A do ta doje aq shume sa Arelin? Nese Amelia nuk eshte Areli, ti do ta largoje apo jo? Por a do mendoje si ndihet ajo? A e di sa i dhemb kur ti e krahason me dike te cilen ajo aq e ka pare ndonjeher? C'ndryshim ka Amelia nga Areli kur jane i njejti person? Ato mund te jene vetem i njejti person, por tani ato jane dy personalitete, dy karaktere te ndryshme. Nese nuk meson te duash Amelin si ajo eshte tani, ateher dyshoje nese e ke dashur ndonjeher Arelanian. Mendoje kete Nars.

"Nje person, dy personalitete, dy ndjenja te njejta kundrejt te njejtit person!"

Pas fjaleve te saj Andja thjesht e gjuajti lehte ne balle Narsin dhe u largua duke e lene kete te fundit te ngrire ne vend.

- Prandaj ajo nuk perpiqej te me afrohej mua...prandaj ajo e fshihte gjithmon veten. Ndjente per mua...me donte, por une kurr nuk e kuptova se cfare po perjetonte gjithe kete kohe.
Edhe pse une e di qe Areli eshte Ameli, ajo nuk e di.
Gjate gjithe kesaj kohe une e kam larguar ate nga vetja. Permendja emrin e Arelit, flisja vetem per te dhe sa e doja, kur nga ana tjeter perqafoja dhe kujdesesha per Amelin! Me fal...sa idjot jam! Ar..Ameli!- tha Narsi dhe u largua me vrap drejte dhomes ku Lena, Meli, Rene dhe Teana po rregullonin Arelin per festen e sotme.

- Ameli...ku je? Me fa..- po thoshte Narsi sapo hapi deren dhe ne sekond ngriu duke pare engjellin e bukur perball.

- Me duket i hengri macja gjuhen!- tha Teana dhe te tjerat filluan te qeshnin.

- Eja i lini ciftin pak vetem ju!- iu therriti Sava dhe te gjitha u larguan nga dhoma.

Per te mos u ndeshur me syte e Narsit e ktheva koken nga pasqyra dhe mund te shikoja veten.
Floket te kapura model dhe nje kordon i bukur me trendafila te vegjel blu ne nje ane ndanin baluket e crregullta.
Nje shirit i bukur me dekore i shtonte bukurine qafes bardhoshe.
Fustani me bishte te gjate deri te kembet te linte pa fryme dhe sandalet jo shume te larta edhe pse te thjeshta shkonin bukur.
Kete nate as vet nuk po dalloja kush isha. Duke veshtruar pasqyren disa pamje te cuditshme mu shfaqen dhe perseri dhimbja e kokes me beri te ulesha pak.

- Ameli! Je mire?

- Kujt po ia drejton kete pyetje Nars?- e pyeta ftohte dhe u ngrita ngadal ne kembe.

- Cfare po thua keshtu engjelli im!? Ty...vetem ty!

- Engjelli yt? Te lutem mjafte me ngatrrove. Une mund te jem nje sozi e vajzes qe ti do, por kjo nuk do te thote se sozit nuk kane ndjenja, se nuk lendohen...ato jane te gjalla po ashtu...une jam e gjalle.

- Me fal! Nuk doja te te lendoja!

- Keto fjale duhet t'ia thuash Arelanias, jo mua!- thash per here te fundit dhe u largova drejte kopeshtit.

Atmosfera ngado ishte e ngrohte dhe familjare. Te gjithe me buzeqeshnin dhe me merrnin pran tyre, sa per nje moment ndihesha pjese e asaj familje te madhe. U ula pran nje peme lisi dhe gruaja me emrin Artemisa mu afrua dhe vendosi koken te supi im.

- Mund te rri pak keshtu...te lutem!- mu drejtua gruaja me sy te trishtuar dhe une thjesht tunda koken.
E shikoja teksa pushonte e qete e mbeshtetur pran meje. Here- here ferkonte koke pran krahut tim sikur donte te ndjente ngrohtesine qe ky trup percillte.
Ngrita koken dhe pash Narsin i cili ishte perball meje dhe po me shikonte me sy te cilet me sillnin me shume imazhe te cuditshme ne mendje.

- Une....- po thoshte ai kur nje shkelem i ardhur si me porosi nga Fisja e hodhi disa metra large.

- Po kjo c' ishte?

- Pra ti e bere vogelushen time te embel per te qare more horr i ndyre!? Mi tha Andja te gjitha, ndaj tani do te fus nje dru ta mbash mend per gjithe jeten.- po uleriste Fisja dhe sa do shkonte drejte Narsit Avjusi dhe Lajdeli e mberthyen nga krahet.

Ktheva koken nga cepi tjeter dhe ishte Eni me kepucet e Avjusit ne dore te cilat isha gati t'ia hidhte Narsit kokes, por Sava, Arnidi dhe Sadi po perpiqeshin ta ndalonin.

- Po keto cfare i zuri?

- Se di Skaili, me duket se pine pak si shume sot.- iu pergjigje Liona duke shijuar shfaqen.

- Maaa! Te lutem duhet te ruash etiken dhe hijeshin e nje mbretereshe!

- Etiken!? E ruaj une etiken sapo ti fus nje dru te mire ketij. - ngriti njerin krahe Fisja duke perfunduar turinjeve te Avjusit te gjithe.

- Me ne fund! - Tha Eni e lehtesuar pasi kishte marr Sadin dhe po e perplaste si top bulingu.

Duke i pare teksa ziheshin si femije ne mendje me kalonin imazhe te cilat vinin gjithmon e me te qarta ndaj per nje moment fillova te qeshja duke i bere te gjithe te ndalonin dhe vinin drejte meje.

Pasi zenka mbaroje dhe Avjusi, Sadi, Narsi, Llajdel dhe Skaili dolen me ndonje te nxire, te gjithe u ulen dhe po tregonin histori.
Andja tregoje historine e " zotit drejtor " i cili kishte shume fanse te zjarrta dhe ne sekond fytyra e Avjusit u be e kuqe.
Historite e tyre nuk mbaronin derisa Lena dhe Meli erdhen drejte nesh me nje skelet kallcuku ne dore.

- Ende e keni dhuraten e atij mesuesit idjot!

- Jo aq sa ty plaku pervers!- i tha Lena plakut 57 vjecar me emrin Alan dhe te gjithe po qeshnin.

- Ky skelet kallcuku ishte ish burri i Melit shpalli Lena dhe Meli filloje ti berrtiste e inatosur.

- Dhe lajmesia i takon Lenes dhe Arelit!- tha Meli duke gjuajtur Lenen me fshesen e vogel.

- Historia...dua ta degjoje!- thash une pa e kuptuar.

- Ate dite do lexonim letren qe xhaxhi Arnidi i dergoje teta Artemises. Shkuam te dhoma e Arelit dhe si idjote mbyllem deren me celes para se te ndiznim driten. E gjithe dhoma ishte erresire sa nuk shikonim as kembet tona. U shperndam te gjenim celsin e drites kur filluam te perplaseshim me njera tjetren.

- Po me pas Lena?- e pyeti Rene duke qeshur.

- Areli ndezi driten ,kurse Lena kishte perfunduar ne verand me firmatot e Arelit ne koke!- tregoje Meli dhe te gjithe po qeshnin.

- Po Meli?- pyeti Nita kurioze.

- Kishte perfunduar poshte krevatit duke perqafuar skeletin e kallcukut. Kur hapi syte filloje te uleriste. - po flisja une edhe pse nuk e di se si e dija.

- Arel!? Ti...ti po kujton?- tha Narsi dhe te gjithe u kthyen nga une.

Ne sekond sa i pash ndjeva nje dhimbje te cuditshme koke e cila sa vinte dhe behej me e forte.....
Vazhdon.....
***********
Hej te gjithe! Me ne fund edhe Arelit po i kthehet kujtesa, por se cfare do ti ndodhi pas dhimbjes se kokes le te mbetet surpriz.
Pervec Arelit kujtesa do ti kthehet edhe dikujt tjeter, por per mire apo per keq vetem autorja e di!😋

Anastaglia31 dhe gjithe te tjeret shpresoje tu pelqeje pjesa 😍😍😍😍

Shenim: Edhe pak fareee na ndajne nga fundi 😔