"Ngrije koken me shiko,
Nga une kurr mos u largo,
Se per vete ty te prita,
Dhe per te kurr su merzita. "
***********

Te festa ne mbremje.....

- Ameli, je mire e dashur, mund te kthehemi nese nuk ndihesh mire?!- u degjua zeri i shqetesuar i zotit Djego i cili po zbriste nga makina perkrah Danit Amelis dhe Eleos se vogel.

- Mos u shqeteso babi, jam mire! Tek e fundit tani erdhem dhe do ishte e pasjellshme te largohemi keshtu pa takuar te tjeret!

- Motra e madhe! Je semur? Te dhemb gje?- tha djali 8 vjecar brune me sy te bukur kafe.

- Mos u shqeteso Eleo! Motra jote eshte me mire tani!

- Por zoteria tha...- po thoshte vogelushi kur zeri i Amelis e nderpreu.

- Jo "zoteri" Eleo! Quaje babi dhe ti.  Edhe pse nuk kemi lidhje gjaku ti perseri je i familjes. - tha autoritare dhe sapo vogelushi degjoje fjalen familje buzeqeshi i lumtur dhe kapi doren e zotit Djego dhe Amelis.

- Le te shkojme tani!- tha Dani dhe te kater shkuan brenda.

Kopeshti rrotull ishte madheshtor dhe ngado neper deget e pemeve te larta ishin vendosur drita shumengjyreshe. Babi dhe Dani po bisedonin me disa miqe me tutje, kurse Eleo po perpiqej te gjente femije moshe me te. Po ecja vertik nga e majta ne te djathte dhe ky vend me jepte nje ndjesi te cuditshme. E perhumbur ate mbremje vura re sy te tjere te cilet kishin rene mbi mua dhe sa ktheva koken pash dy vajza mosha ime dhe dy djem simpatik krahe tyre. Njera nga barku i madhe mu duke se ishte shtatezan dhe ne moment mu kujtua nje buzeqeshje si padashur.
Sa do afrohesha te zija shoqeri me ta vajza shtatzan vrapoje drejte meje duke qare dhe me perqafoje forte. Kisha ngrire ne vend dhe nuk po kuptoja asgje, derisa dhe tre te tjeret me mbeshtollen ne nje perqafim te ngrohte miqesor.

- U ktheve! Fal zotit je gjalle!- filloje te qeshte me ze vajza shtatzan.

- Forca tani Meli...ne duhet te jemi te lumtur qe ajo u kthye....mos ta presim me lot.

- E di Xhonas, por nuk pushoje dot.

- Ah moj idjote si guxon te na lesh te presim 7 vite per ta prur koken ne shtepi!- filloje te berrtiste vajza tjeter e inatosur ne pamje, por ende si ndalonin lotet.

- E trembe Lena!

- Mbylle Stiven ose do te le pa buke kur te shkojme ne shtepi!- e kercenoje te shkretin, kurse ai u spraps nga frika.

Mblodha pak veten nga gjithe ato cfare degjova dhe u largova prej perqafimit te tyre.

- Me vjen keq por une nuk ju njoh...nuk ju kam pare ndonjeher! Mos me keni ngatrruar per dike tjeter?

- C..cfare po thua keshtu Arel? Mos te kane shperlare trurin moj vajze?!- u kthye e shokuar vajza me emrin Lena.

- Me vjen keq por une nuk jam....- po thoja une kur nje tjeter perqafim i ngrohte me mbertheu pas.

- Fal zotit....j..je mire! Mendova se nuk do te shikoja me kurr! - ndjeva pas vetes zerin e nje burri. Ktheva koken dhe u perballa me syte e tij te kuq, floket e zinje si nata dhe dy brire te gjate rrinin kryelarte ne koke.
Pa e menduar gjate e shtyta large vetes dhe po shikoja e cuditur dhe ngatrruar.

- Cfare ka Arel...

- Lere te qetesohet pak Arido!- tha e qete vajza me emrin Meli.

- Ju lutem tani! Me keni ngatrruar me dike tjeter. Une nuk quhem Arel...emri i eshte Ameli!- thash une dhe sa do largohesha prej tyre, dora e burrit me emrin Arido me kapi dhe me afroje pran vetes.

- Cfare po thua keshtu Arelania? Ti me ne fund u ktheve pas 7 vitesh pritje dhe thua qe s'na njeh...qe nuk je Areli yn. Mjafte u talle tani! E di sa na ke munguar gjithe keto vite?! Kujtohu!!

Pas cdo fjale te tij ndjeja nje dhimbje therse dhe zemra rrihte pertej limitit. Cfare duhet te kujtoja vall?! Perpiqesha te gjeja dicka ne koken time, por nje mjegull e trash me mbulonte gjithcka.

U sprapsa disa hapa dhe ne sekond e vetmja gje qe kisha nevoje te beja ishte te vrapoja large ketyre personave. Nuk e dija ku po shkoja, por po largohesha...po largohesha nga keto mendime dhe emocione te turbullta brenda meje.

- Arel!- degjoja zerin e tyre pas dhe me shkoje ne mendje se po vraponin pas meje.

- Ouch! Me vrave Arido! Pse bredh si idjot!?- i berrtiti Eni e cila po rrinte ne nje cep me Avjusin, Renen dhe Lajdelin.

- Areli....Pash Arelin ketu ne feste, por vrapoje!- tha ai me te shpejte dhe te gjithe mbeten te shtangur.

- C..cfare po thua keshtu Arido? Vogelushja ime eshte ende gjalle?! - e pyeti Avjusi duke u dridhur i gjithi dhe pasi Arido tundi koken u largua ne drejtim te saj me vrap.

- Eni...thuaj te tjereve ,kurse une dhe Avjusi dhe shkojme pas Aridos. - tha Lajdeli dhe te dy u larguan me vrap.

- Xh..xhaxhi Orean...ne pame...pame Arelin!- therriti Meli duke marr fryme me veshtirsi ,kurse burri perball ne sekond ra ne toke duke qare.

- V..vajza ime...ajo..Arelania ime e vogel...u kthye!- mermeriti ai me veshtirsi.

- Cfare po thoni vajza?! Ku eshte tani? - u hodhe Skaili ne sekond.

- Vrapoje ndan pyllit pas viles...djemt dhe Lena po e kerkojne.

Sa degjuan keto fjale u nisen me vrap ne drejtim te pyllit, kurse Meli shkoje te merrte te tjeret.
******
Po vrapoja ende e friksuar dhe me  syte e turbullt nga lodhja dhe lotet, te cilet se dija pse me dilnin. Dhimbja e kokes me shoqeronte ne cdo hap derisa u perplasa me silueten e dikujte.

- Auch... kjo dhembi!- thash une duke ferkuar koken dhe sa u ngrita u perballa me silueten e nje krijese te cuditshme me trup te zbehte , floke te bardhe, sy te kuq pishtar, dy brire te gjate ne koke dhe krahe te zinje si nata.

- Me fal...- thash une dhe ai ngriti syte drejte meje, kur ne sekond shtangi dhe ra ne gjunje.

- U.. u ktheve ....u ktheve dashuria ime, apo mos ndoshta jam ne enderr!- tha ai duke me vendosur fytyren mes duarve te tij ,sikur donte te ndjente nese isha e prekshme.

- L..largohu!- berrtita une dhe u sprapsa me e ngatrruar se me pare.

- Cfare ke dashuria ime....e di...e di qe me urren se nuk te mbrojta dot....por mos me largo keshtu! Gjithe keto vite...7 vite pa ty mu duke jeta si ferre. Po jetoja me keq se vdekja....aroma jote...zeri yt...prekjet e tua...disa rroba qe kishe veshur...nuk mund te jetoja as nje sekond pa i marr ere dhe pa enderruar cdo nate per ty. Me shiko ne sy Arelania ime...jam Narsi yt!- tha ai duke me perkedhelur fytyren me njeren dore.

- U..une nuk jam ajo...s'jam Arelania!

- Cfare po thua keshtu lodra ime bukur... ti je...ti je...- po thoshte ai, kur zeri nje nje krijese tjeter me floke te zinje dhe krahe te kuq e nderpreu.

- Njeriu im i bukur...je ti? U ktheve...perseri!- tha ai dhe me shtrengoje ne krahet e tij.

- Hiqi duart nga gruaja ime Hiran!- degjova zerin e atij me emrin Nars i cili u duke i nxehur, por pavarsisht gjithckaje krijesa me krahet e kuq nuk i kushtoje vemendje.

Sa me shume rrija pran tyre aq me shume nje dhimbje therese brenda kokes sime me bente te dridhesha.

U shkeputa prej tij dhe shikoja ne nje menyre te pakuptueshme personat perball.
Ne sekond pas tyre erdhen dhe shume te tjere. Ne fytyrat e te gjitheve shikoja lot dhe syte e tyre shprehnin mall dhe nostalgji, por perseri edhe pse perpiqesha te kuptoja se c'donin nga une, nuk gjeja pergjigje, por me shume dhimbje.

- V..vajza ime e bukur! Areli im!- degjova te qarat e nje gruaje me floke te gjata te zinje dhe sy blu.

- Artemisa...vogelushja jone...ajo eshte ende gjalle!

- Nuk eshte nje enderr Orean..nuk eshte nje enderr apo jo?

- Mbesa ime e bukur....ku ke qene gjithe keto vite?- mu afrua pran nje krijes e cuditshme, por dhe e frikshme ne te njejten kohe. Megjithate ne vend te frikes, ai me falte nje tjeter ndjesi.... te gjithe me falnin nje ndjesi te panjohur....nje ndjesi familjare.

Ai u afrua me pran, kur hapat dhe zeri i Eleos se vogel e bene te ndalonte.

- Hiqini duar nga ajo....mos e prekni motren e madhe!- berrtiti ai dhe doli perpara meje.

- Zahin!! Ende nuk shkove ne ferre e mori djalli!- berrtiti ai me emrin Nars dhe sa do kapte Eleon une dola para dhe e perqafova forte.

- M..mos guxo ta lendosh ate! Largohuni prej meje! U..une nuk jam Areli juaj....me lini te qete .

- Cfare po thua vogelushja ime!?- tha perseri gruaja me floke te gjata te zinje dhe sy blu.

Sapo pash fytyrat e tyre me radhe, ndjeva lotet te me binin pa kuptuar pse dhe nje dhimbje koke me beri te bia ne toke.

- Arel!!- berrtiti i shqetesuar Narsi dhe sa do vinte pran une vendosa doren para ta ndaloja.

- M...me ndihmoni....babi...Dan! Ku jeni?- therrita une dhe nje burre me tipare te errta dhe sy gjithe lot u afrua pran meje.

- Babi eshte ketu zemra ime...babi eshte ketu!- tha ai dhe sa do me pelqente nje dore e largoje prej meje dhe zuri vendin e tij ne perqafim! E njihja ate arome dhe ndjesi.

- Babi...ti erdhe babi...po Dani...ku eshte ai??

- Babi eshte ketu vogelushja ime...dhe Dani po vjen!- tha ai kur ne sekond silueta e Danit u shfaq perball meje dhe me mori nga krahet e babit drejte nje tjeter perqafimi te ngrohte.

- Fal zotit je mire...zonjusha ime...isha kaq i shqetesuar!

- D..Dan...koka...koka me dhemb perseri. Pse keta persona me bejne te ndihem kaq cuditshem Dan? Kush jane ata?!

- Shhh! Mos mendo per kete zonjusha ime, por pi ilacin!- tha ai dhe me dha nje kokerr te vogel te verdhe aq te hidhur sa me beri te nxirrja gjuhen si bebe.

- HIQI DUART NGA GRUAJA IME !

- Mbreti Nars...te lutem qetesohu!

- Nuk mundem dado Selen....si guxon ai te perqafoje Arelanian time...ku e gjeti guximin!- uleriti me keq dhe sa do i sulesh Danin, krijesa me emrin Avjus e mbertheu mos te levizte.

- Mjafte tani! Ajo eshte vajza ime dhe ju nuk keni asnje te drejte ti afroheni!- berrtiti babi duke i pare kercenueshem.

- Djego...cfare po thua keshtu mike i vjeter! Ajo eshte vajza ime!

- Mjafte tani Orean! Ajo nuk eshte Arelania Naraj...ajo eshte vajza ime....thesari im Ameli Porter!- berrtiti ai dhe te gjithe ngrine ne vend.

- Si guxon ti ta quash te tenden ate njeri i pavlere!

- Qetesohu tani Arido!

- Cfare dreqin po thua Avjus...ai po merr Arelin tone...mbesen tende ore idjot!

- Ha...mbesa!! Me te vertet do besoje se nje engjell i bukur si vajza ime ka nje gjysh si ti!- u kthye babi atij.

- Si guxon ti te me heqesh dhe te drejten per te qene gjyshi i mbeses sime! Une te vras me duart e mia!

- Mjafte tani Avjus! Leri te ikin tani per tani! Duhet te mendojme per te miren e vajzes. Ajo ka nevoje te pushoje!

- Por Andja!

- Ju lutem!- tha gruaja me sy blu dhe floke biond dhe te gjithe ulen koken.

- Dan...

- Fli tani zonjusha ime e embel!- me tha ai dhe ne sekond me zuri gjumi.

- Shkojme tani Dan dhe Eleo!

- Nje moment zoti Djego!- tha Dani dhe me Amelin ne krahet e tij shkoje te Narsi!

- Nuk me intereson kush je apo cfare je, por mbaje mend se zonjusha "ime " e embel nuk eshte gruaja e askujt e aq me pak e jotja.
Jam kujdesur per te per vite me radhe dhe nuk lejoje te ma marri kush. Do kujdesem perjete per " te emblen time "- tha dhe u largua duke lene nje Nars gati ne te shperthyer nga nervat.

Sot me ne fund pas 7 vitesh te gjata engjelli i tyre u kthye, dhe per ta ishte si nje thike ne zemer t'ia mernin para syve. Kur priten per vite me radhe, me friken se kurr nuk do ta shihnin, tani e pane, por ne krahet e dikujt tjeter, pjese e familjes se dikujt tjeter dhe si nje e huaj per ta!
*************
Hej hej te gjithe ! Ja dhe pjesa tjeter u publikua.
Me ne fund e takova Narsin me Arelin e tij, por fatkeqesisht eshte ende heret ti bashkoje.

Narsi tani duhet ta beje Arelin e tij te bieri perseri ne dashuri me te, por nuk do jete aq e lehte sepse ka nje rival te forte.

Anastaglia31 dhe gjithe te tjeret shpresoje tu pelqeje pjesa 🤩🤩🤩😍😍