"Doren kurr mos ma lesho,
Forte ne zemer ma shtrengo,
Qe te ndjeje rrahjet e tua,
Dhe ta dish sa shume te dua "
*********

N

ata ende nuk ka mbaruar dhe ende ndjeje neveri per ate puthje.
Pasi Zahini u largua dhe ra heshtja ,mora fryme e lehtesuar dhe u ngrita ngadal nga shtrati.
Ajo dhome, ai shtrat, ajo arome, erresira e nates dukeshin sikur po me mbysnin.

Shkova te dritarja dhe e hapa pa zhurem. Ne moment drita e meket e henes i dha pak drite asaj erresire te zbrazet.
Qe nga ajo dhome dukej qarte i gjithe vendi. Ngado kishte roje qe vraponin sa nga nje cep ne tjetrin, si duket ne kerkim te ndokujt.

- Cfare ke ndermend te besh pran dritares?A deshiron te arratisesh?- degjova zerin e Hijesit te zi , i cili ishte mbeshtetur pran deres dhe po me shikonte ne heshtje.

- Do ta beja, po te ishte e mundur, por kur nuk shpetoje dot, te pakten te shoh henen!- iu pergjigja une pa e hequr vemendjen nga qielli i nates.

- Mesa shoh nuk te mungoka sensi i humorit, sikurse gjyshit tend...por kete bukuri dhe keta sy....duket qe je mbesa e Andjas.

- Kam degjuar per ty dhe historine tende Hijesi i zi, ndaj nuk habitem te te gjej nje qen nen kembet e Zahinit.

- Keto fjale do me merzisnin te thena nga dikush tjeter, por mesa shoh ti je ndryshe lepurushe vogel. - tha ai duke qeshur.

- Nese ke ardhur per tu tallur, me mire largohu!

- Mos u inatos lepuri vogel! Kam ardhur te te them se Zahini nuk eshte ketu sot, ndaj sillu mire. Ka shkuar per te mbyllur nje pune te vogel, meqe neser do kthehesh te "familja jote e dashur ".

- Cfare pune? Nese guxon te lendoje gjyshrit e mi ose miqte e mi....- po berrtisja une po zeri i Hijesit te zi me ndaloje.

-Mos u shqeteso, pasi ai premtoje, plus tek e fundit vdekja e tyre nuk eshte ndonje gje aq interesante. Ai do behej gati per neser, pasi me ne fund pas kaq shume shekujsh pritje do takoje nje mike shume te vjeter...madje fare mire le te themi nje vella.

- Vella?! Pra ai eshte nga bota magjike?

- Po, por kaq mjafton! Pjesen tjeter ta tregon vet Zahini. - tha Hijesi i zi dhe u largua duke e mbyllur perseri deren.

Pasi ai u largua u nisa ngadal drejte shtratit kur nje dore me mbertheu nga pas dhe me perqafoje si kurr me pare.

- Me ne fund....sa me mungove lodra ime e embel!

- N..Nars!!! C..cfare dreqin po bene ketu? Mos do te te vrasin?!

- Sa e keqe! Si mund te vdes une, dhe te le ty te martohesh me ate manjakun?!

- Mjaft u talle dhe hiqi duart nga une tani!!

- Mesa shoh karakteri yt eshte ende i paprekur Arelania ime!

- Mjaft tani Nars! A e harrove se kush jam une? A harrove qe une zgjodha vet te isha me Zahinin? Nuk te mjaftuan fjalet qe thash te festa?

- E kujt i intereson! Une dua Arelin dhe jo Legjendat antike! Une e njoh Zahinin para teje dhe e di qe duhet te te kete detyruar te pranosh, dhe ne feste...une nuk degjova fjalet e tua false, por pash syte e tu te vertet....gjithsesi cili idjot e marton kaq lehte vajzen me armikun dhe monstren me te pashpirte ?

- Mamaja ime e fiksuar per te me mbrojtur!- thash une duke rrotulluar syte e bezdisur.

- Po tani?...une nuk do te le kurr te behesh e dikujt tjeter sepse tashme je e imja!

- Diten e dasmes ai me premtoje se do ti linte te lire gjyshrit e mi dhe do largohej nga kjo bote. Ndoshta kjo saktafic ia vlen!

- Jo!! Nuk ia vlen! Si dreqin supozohet te jetoje une pa ty? A ia ke iden sa e rendesishme je per mua?

- Por edhe kjo bote eshte e rendesishme per ty...tek e fundit eshte shtepia jote.
E di qe ndoshta mund te jete nje lamtumire kur botet tona te ndahen perseri, por kjo eshte me e mira per te gjithe Nars!- thash une me keqardhje dhe kur ngrita koken drejte tij ai po me shikonte me inat.

- Si mund te thuash lamtumire! Je e imja tani dhe ne te ardhmen te premtoje se do behesh gruaja ime! - berrtiti Narsi duke me shtrenguar me forte dhe vendosi koken pran qafes sime. Fryma e tij te digjte sikur vet trupi i tij.

- Ateher cfare mendon gjeni! Do me rrembesh duke i bere gropen vetes dhe kesaj bote, apo do luftosh me Zahinin dhe do i japesh puthjen e lamtumires jetes tende. Me gjysmat e fuqive te tua ne duart e Zahinit dhe i vetem kunder te gjithe ndjekesve te tij s'ka asnje shanc??!!

- Ke te drejte...por po sikur te te beje gruan time ne nje tjeter menyre.

- Cfare menyre?

- Te te beje nje mama!

- C..C..cfare dreqin po thua? Jam vetem 17 psikopat! Mos e merr as per shaka!
Madje Zahini nuk do me beje gje mua dhe bebit, por dyshoje nese " baban me fat " do ta leri gjalle. Me e keqa edhe nese nuk te vret Zahini, do te vrasi familja ime!

- Te pakten do vdes i lumtur!

- Si ka mundesi qe ende ke mendje per idjotesira te tilla!?- thash une duke tundur koken e zhgenjyer, kurse ai si duket ishte ne qiellin e shtate.

- Mbreti Nars! Ti e gjete Arelin?

- Hiran!! Edhe ti je ketu?- thash une sapo e pash.
Ai nuk po fliste, por vetem me veshtronte ngultas me sy qe nuk shprehnin asgje.
E dija sa e urrente prejardhjen time,ndaj nuk habitem te me urrente dhe mua.

Mbylla syte dhe vetem degjoja hapat e tij qe afroheshin gjithmon e me shume drejte meje.
Syte i kisha mbyllur deri sa hapat ndaluan dhe i ndjeja shume pran meje.

- E di qe me urren Hiran....- thash me veshtirsi, kur ne moment dy krahe me mberthyen pran vetes dhe me shtrenguan forte.

- Ti njeri idjot! E di sa me trembe kur nuk po te gjenim askund?!

- Por...une jam armiku jote Hiran?! Ti duhet te me urresh.

- E si mund te te urrej te vetmen femer qe dua me shume se gjithcka! Une do jem gjithmon pran teje, te premtoje! - tha ai duke me fshire lotet.

- Hiran!! Mos harro qe ajo eshte gruaja ime!

- Se harroje mbreti im, por nuk premtoje se s'do ta dua! Nuk heq dore nga dashuria per te!- tha i vendosur Hirani.

- Kjo eshte zgjedha jote!

Tashme lotet nuk me ndalonin dot. Fillova te qaja me ze ne krahet e tyre derisa doli dielli dhe kesaj radhe vall do ti takoja perseri?
********
Kjo ishte pjesa dhe per sot si premtova .
Shpresoje shume shume tu pelqeje te gjithe!
bufi1234 dhe gjithe te tjeret 😍😍😍