"Me lejo te shoh ne hije,
Kur dhe drita ka mbaruar,
Sikur kurr ti mos te vije ,
Dhe asgje s'do kish ndryshuar.

*****************

I

sha e perhumbur nga ai ze i cuditshem dhe ende dyshoja nese ishte i vertet, apo thjesht imagjinata ime, por e lash pas dyshimin kur te gjithe po vraponin drejte meje.

- Arel, ku e kishe mendjen?

- Lena, mos i berrtit se ndoshta ka frike nga erresira..si une!

- Pusho Meli se vdiqa, rreshterja jone trime ka frike nga erresira!

- Nese vazhdon te qeshesh me shume Xhonas, ti theva turinjt!

- Po, me fal Lena!

- Areli im e bukur, ke ardhur dhe ti sot!?

- Mirmbrama presor Alan ...dhe te gjithe ju!

- Mirmbrama rreshtere!- u pergjigjen te gjithe ne nje kohe.

- Lerini pershendetjet dhe fillojme gjuetin, ekujpazhi im!

- Se mos do gjejme ndonje gje Lena, si zakonisht!

- Mbylle gojen Stiven dhe ndahemi ne grupe, sot o gjej nje fantazem o nuk largohem qe ketu!

- Zonjusha ime e bukur Arel, eja behemi bashke ne skuader!

- Pervers i keq, ti duhet te rrish sa me large vajzave, ndaj menjeher ne grup me Stiven dhe Xhonasin.

- Te pergjerohem Lena, shuaj pak flaket e luftes dhe merre vet perversin.

- Kishe ndonje problem me mua ti zoti Xhonas Kraja!

- J....jo jo plakush, une dhe Sti jemi te lumtur qe te kemi ne skuader!- tha Xhonasi duke u dridhur dhe vrapoje nga frika me Stivenin dhe zotin Alan pas.

- Arel, ti eja me mua dhe Melin!

- Jo Lena, shkoni para ju se tani u kujtova te marr fletoren e shenimeve per neser, meqe kam mbetur pas..

- Ok, por mos u vono dhe ki kujdes se mos kane bere djemt ndonje rreng si gjithmon!

- Pa merak fare!- thash une dhe pasi vajzat vrapuan drejte koridorit une eca drejte klases.

Kisha kontrolluar te gjitha bankat dhe ende nuk e kisha gjetur ate dreq fletore.
Tashme me kishte humbur durimi dhe sa do dilja e dorezu nga klasa, syte me shkuan poshte bankes se mesueses, ku ishte fletorja ime.

- Me ne fund te gjeta moj fletore idjote!

- Dhe une te gjeta perseri ty zonjusha ime!

- Kush je ti e mori djalli, dil nese ta mban!- ulerita une me sa fuqi kisha, por e vetmja gje qe degjoja ishte e qeshura e tij.

- Ti qenke kurioze , por nuk e di se kurioziteti i teper te merr koken?

- E di, por dhe ti duhet ta dish se nuk me intereson!

-Qenke trime...me pelqen shume, ndaj largohu para se te me duket te te marr si sakrific me te tjeret!

- Sakrific...cfare do te thuash?

- Cdo 5 vite ne henen e halluinit ,ose hena e plote si e gjuajme ne, hapet nje kalim mes dy botesh, qe prijesi...me pak fjale une te marr disa njerez per gjak.

- Disa njerez...pra ti...e mori dreqi, mos guxo ti prekesh miqt e mi ti....

- Mbreti i tokes se erret,  gezohem!- tha ai dhe pas ketyre fjaleve ra heshtja.

- E mori djalli, duhet ti largoje te gjithe!- berrtita une e friksuar dhe vrapova per te gjetur te gjithe grupet.

Me ne fund me te shumtet e nxeneve ia dola ti largoja nga shkolla, por nuk kam gjetur akoma Zotin Alan, Xhonasin, Stivenin dhe dy vajzat.

Teksa vrapoja si e cmendur klase me klase dhe nuk gjeja asnje prej tyre zemra gati me dilte vendit nga frika se mos u kishte ndodhur gje.

- Hej Arel, e gjete fletoren dhe ku jane nxenesit e tjere?- degjova zerin e Lenes  e cila po vinte perkrah Melit , djemeve dhe zotit Alan.

- Me ne fund, tani ejani...duhet te dilni qe ketu tani!

- Arel, pse je kaq e friksuar?

- S'ka kohe Stiven dhe eja tani duhet te largohemi!

- Jo jo jo...tashme je me vones zonjusha ime!

- Dreqin, na gjeti!

- Arel...kush na gjeti dhe i kujt eshte ky zeri?

- S'ka kohe zoti Alan, tani merri te tjeret dhe largohuni nga shkolla.

- Aq shume i do keta njerez e dashur...Arel.

- Mos guxo ta permendesh emrin tim, Mbreti i tokes se erret!

- Arel...toka e erret, a nuk eshte vendi nga i cili te shpetuan gjyshja dhe gjyshi yt!?

- Po Lena, por me mire mos e permend, ai nuk me pelqen shume!

- I the lamtumire miqeve te tu" Arel " tani ata do vine me ne!- sapo tha keto fjale ne dysheme u krijua nje grop e zeze, nga e cila dolen krijesa te armatosur dhe te frikshem, te cilet po na afroheshin.

- Femije,  ju kaloni pas meje, nuk i lejoje keto krijesat, ngado qofshin te me prekin nxenesit me dore. - u hodhe zoti Alan duke nxjerr shpaten e tij te preferuar nga dollapi pas nesh.

- Kjo nuk eshte ore e mesimit me shpat zoti Alan, kaloni pas...ata nuk tallen!

- Por Arel!!

- Ajo ka te drejte njeri, me hyni dhe te vdekur ne pune, por dua te luaj nje loje meqe zonjusha ime dyblujt, me kujton dike...ose me sakte nje armike te vecant!

- Cfare do te thuash, c'dreq loje do luaje.?

- Ateher...zonjusha Arel. Kalo ushtrin time dhe nese arrin te vish te une, nese me preke njeher te vetme mund ti shpetosh miqte e tu te cmuar.

- Po ti cfare fiton?

- Nese humb do te marr dhe ty, por ndryshe nga sakrificat pas do me sherbesh mua perjete!

- Arel...jo, eshte e pamundur te fitosh .

- S' kemi zgjidhje Lena, gjithsesi ajo eshte e vetmja menyre tu shpetoje.

- Ateher...

- Pranoje, por me kushtin e nje shpate luftimi dhe duhet te tregosh veten tende?!

- Ne rregull!- tha ai dhe doli nga erresira e nates. Si dukej nga pamja, nuk ishte nje njeri.
Trupi i bardhe si bora, te jepte pershtypjen e nje jo te gjalli, krahet e medhenj te zinje si te korbit dhe briret e erret qe dukeshin ne floket e bardhe te shpupuritur.
Ne sy kishte nje drite flakeruese, e shoqeruar nga shprehia e ftohte e fytyres.

Pa thene asnje fjale te vetme u ul te froni pas dhe ngriti syte drejte meje.

- Premtoje te mos leviz nga ketu, ndaj te shohim si lufton!- pasi tha keto fjale ne duar mu shfaq nje shpate e madhe, te cilen e kisha pak te veshtir ta ngrija, por u mesova lehte.

- Filloje loja!

Sapo ushtaret e tij degjuan keto dy fjale u sulen drejte meje.
Arrija te perparoja, por duhet te mbroja dhe te tjeret, c'ka ma bente te veshtir te kaloja permes atyre ushtareve.

- Hej Arel, mos mendo per ne se ia dalim vet, por vazhdo perpara!

- Perversi ka te drejte Arel, ne mund t'ia dalim, plus kemi dhe makthin e cunave ne shkolles ketu!

- Per ke e kishe fjalen ti Xhonas, apo ta fus me karrige kokes!- u kthye Lena e inatosur, duke mbajtur nje karrige ne dore.

- Mesa shoh Lena e gjeti armen e betejes!- tha Stiven duke qeshur dhe te gjithe po me mbeshtesnin.

Pasi mora nje te berrtitur nga Lena, vazhdova perpara. Nuk them se mund ti hidhja dot ne toke, por per shkak te trupit tim te vogel, arrija ti shmangia lehte.

Isha afruar aq shume, kur ne sekond ndjeva nje te prere te kemba dhe rash nga dhimbja.
Njeri prej tyre me kishte prere dhe nga kemba po me dilte gjak.

U perpoqa perseri te ngrihesha por shume te tjere pas meje me linin te prera ne shume pjese te trupit.

- Arel....hiqini duart prej saj!- degjova zerin e Lenes e cila po perpiqej te vinte drejte meje por ata si kishin lene me hapsire askujt.

- Me vjen keq, por humbe, tek e fundit ishte e pamundur ti shpetoje.

- M..mbylle gojen dhe hiqi duart nga miqt e mi!- berrtita une me sa fuqi kisha dhe kerceva me ane te trupit te njerit prej rojeve duke ia dal ti shpetoja.

Ia dola te largohesha prej tyre, por tashme trupi me ishte mbuluar nga gjaku dhe me dhimbjen qe ndjeja ende nuk e dija si qendroja ne kemb para tij.

- Por si...si ia dole!?

- Une fitova ...ndaj mbaje fjalen dhe leri te lire miqt e mi...te lutem, mbaje fjalen...- thash une e mberthyer pas krahut te tij dhe pas ketyre fjaleve nuk e ndjeja me trupin.

Teksa me mbylleshin syte e vetmja gje qe pash ishte fytyra e tij dhe te berrtiturat e miqeve te mi.

- Ajo fitoje, ndaj largohuni te gjithe!- i tha rojeve te tij dhe ne sekond e gjithe ushtria u kthye ne ere.

- Hiqi duart nga shoqa jone, ajo ka nevoje per doktor, po humbet shume gjak!

- Emri yt ishte Lena...tani merr miqte e tu dhe largohuni, por ajo do vije me mua.

- Ajo po humbet gjak, nese nuk kurohet do vdes e mori djalli!

- Zoti Alan ka te drejte, te lutem na i kthe Arelanin.

- Mjafton tani ,largohuni ose do ta thyej premtimin tone!- paralejmeroje per here te fundit dhe pas ketyre fjaleve u zhduk me Arelin ne krahet e tij.

- Prite...e mori djalli! Arelll!

****
-Roje, shkoni dhe me therrisni Selen te vije ne dhomen time!

- Po mbreti im!

Duke ecur me Arelanin ne krahe, e cila kullonte nga gjaku, shkoje ne nje dhome te erret dhe e vendosi trupin e saj mbi shtratin gjigand.

- Mbreti Nars...cfare ka ndodhur!?- erdhi me nxitim nje grua ne dukje e madhe ne mosh me floke te shkurter te bardhe dhe nje pamje jo njerzore.

- Selen, lajmero doktorin dhe e dua vajzen gjalle!

- Femija i gjore, ti e bere kete Nars, ajo ka prerje te thella ne trup, duhet ta mjekojme shpejte!

- Leri pyetjet zonja Selen dhe mjekoje!

- Mos u drejto keshtu dados tende," madheria juaj " dhe sa te lajmeroje doktorin grisja te gjitha rrobat ne trup vajzes... i thuaj dhe Hiranit te ndihmoje!- iu drejtua nje krijese te frikshme me trup te bardhe dhe krahe te medhenj te kuq.

- Cfare dreqin, si i kerkoni dicka kaq te pahijshme mbretit Nars, dhe une jam nje gjenaral i madhe, jo kujdestar!

- Ishte faji juaj, tani nxitoni sepse nese vajza vdes, do hani ushqimet e qeneve roje per nje vite!- urdheroje gruaja dhe u largua duke i lene dy te tjeret te shtangur dhe duke pare njeri tjetrin ne sy.

- Mbreti im, merrem une nese e keni te veshtir!

- Jo gjenaral Hirani, une do merrem me rrobat e saj, kurse ti sigurohu te vije nje doktore femer!

- Cfare...femer!!

- Tani gjeneral!!- urdheroje Narsi me nje shikim vrases, dhe tjetri u largua i friksuar.

- Mos vdis...jo tani...nuk lejoje te vdesesh zonjush e vogel!

*******
Hej te gjithe, epo ja ku doli dhe Mbreti i Arelit. Gjenerali eshte pak i rrept, por do sillet me mire.

Persa kohe qe dado Selen te jete rrotull Areli do jete e sigurt, sepse si me e vjeter dhe dadua kujdestare e Narsit, asnje, madje dhe vet Narsi nuk ia kthen fjalen.

Ledjona18 dhe gjithe te tjeret shpresoje tu pelqeje pjesa 😍😍😍😍