Part 18

JEMA:


ilang beses ko pang sinampal yung sarili ko nung magising ako dahil hindi ako makapaniwala sa nangyari.


"What are you doing?" tanong ni deans na kapapasok ng kwarto niya.


"Why are you hurting your self?" saka niya binaba yung dala niyang pagkain sa table.


"Totoo ba yung nakita ko?" tanong ko kaya napabuntong hininga siya at naupo sa tabi ko.


"Yes," tipid na sagot niya kaya napatingin ako sa mga mata niya.


"How?" hindi makapaniwalang tanong ko.


"I don't know," sagot lang niya saka nag iwas ng tingin sa akin.


"Nung pinanganak ako nasa pagkatao ko na yung ganitong kakaibang kakayahan," paliwanag niya.


"Hindi rin alam ng parents ko kung paano at saan galing yung kakayahan na yun sa pagkatao ko," dagdag pa niya, nakatingin parin siya ako sakanya pero siya sa salamin nakatingin.


"I will understand you kung lalayo kana because this," akmang tatayo siya nung bigla kong hawakan yung kamay niya.


"Kaya ba hanggang ngayon hindi mo parin napapatawad ang sarili mo sa nangyari?" tanong ko kaya napahinga siya nang malalim.


"Yes, dahil nagagamit ko itong kakayahan ko para ipagtanggol at protektahan ang ibang tao pero hindi ko nagawa yun mismo sa mga magulang ko," malalim na buntong hininga yung tanging nagawa niya nung sagutin yung tanong ko.


"Tama ako, nung unang beses na niligtas mo ako alam kung may kakaibang nangyari, dahil alam ko sa sarili ko na masasagasaan na ako nung araw na yun pero sa pagpikit ko ang bilis ng pangyayari."


"Alam mo bang hindi yun nawala sa isip ko dahil alam kung nakapa imposibleng mangyari nun," seryoso siyang nakatingin sa akin habang nagpapaliwanag ako, hindi ko mabasa kung ano ba talaga ang nasa isip niya.


"Iiwan mo naba ako?" tanong niya kaya kumunot yung nuo ko, bakit ko naman gagawin yun.


"Why would i?" tanong ko kaya napabuntong hininga siya.


"You see im not a normal," nailing naman ako sa sinabi niya, eh ano ka abnormal? charot.


"paanong hindi normal?"


"hindi mo ba naisip na gift o bunos na yang kakaibang kakayahan mo?"tanong ko sakanya.


kung ako lang yung  bibigyan ng ganung kakayahan magiging thankful ako.


"it's not to easy to have this Jema," sagot niya saka tumayo sa pagkakaupo sa tabi ko.


"what do you mean?" naguguluhang tanong ko.


"you see wala akong nagawa para iligtas ang mga magulang ko kahit pa may ganito akong kakayahan," paliwanag niya saka bumuntong hininga.


"deans isipin mo nalang lahat ng nangyayari my dahilan. Alam ni tito at tita na wala kang kasalanan sa nangyari kaya patawarin mo na yang sarili mo."


" anong dahilan Jema, yung mag isa ako?" tanong niya saka ako tinalikuran at naglakad papunta sa may viranda nitong kwarto niya.


bumangon na din ako at sumunod sakanya, napabuntong hininga nalang ako habang nakatingin sa likod niya kitang kita yung paghinga niya ng malalim.


"hindi ka naman nag iisa deans, nandito ako at mga kaibigan mo," seryosong sabi ko sakanya saka yumakap sa likod niya.


"what should i do now Jema?" wala na si mom and dad.


"paano ako mag uumpisa kung sa paggising ko palang sa umaga sakanila agad nag uumpisa yung araw ko."


"paano ko tatanggapin na wala na sila kung nasanay na akong lagi silang nasa tabi ko."


"ang hirap Jema, ang hirap isipin at tanggapin na sa isang iglap nawala yung mga taong mahalaga sa buhay ko."


Ramdam na ramdam ko yung bigat sa dibdib niya dahil sa lahat ng sinabi niya, ngayon mas naiintindihan ko na siya kung bakit hindi niya basta mapatawad ang sarili niya.


"Alam mo yung pakiramdam na gusto mo ikaw nalang yung nawala at hindi sila," dagdag pa niya habang nakatalikod parin sa akin at nakatingin sa kawalan.


"Yung iniisip mo na sana panaginip nalang lahat yung nangyari pero hindi eh dahil totoo lahat nang nangyari, totoong wala na sila at iniwan na nila ako."


hinayaan ko lang ilabas niya lahat ng gusto niyang sabihin baka sakaling makagaan sa pakiramdam niya kung alam niyang may nakikinig sakanya.


"Hindi ko matanggap Jema." naramdaman ko nalang na nagpunas siya ng luha niya kaya napapikit ako, ano bang magagawa ko para tulungan siya?


"sana kaya ko silang buhayin, but damn i know i can't do that at kelan hindi mangyayari yun,"


"deans, please patawarin muna yang sarili mo," malungkot na sabi ko.


"wala ka namang talagang kasalanan sa nangyari, at hindi gugustuhin ni tito at tita na nagkakaganyan ka,"


"you know what may magagawa ka naman para sakanila eh," bigla naman siyang napaharap sa akin dahil sa sinabi ko.


"what?" tanong niya kaya hinawakan ko yung kamay niya.


"bigyan mo nang hustisya yung pagkamatay nila, wag kang magmukmok dito sa kwarto mo,"


"deans hanapin mo yung may kasalanan kung bakit nangyari to kay tito at tita,para mapatawad mo din ang sarili mo," seryosong sabi ko sakanya.


"mahirap deans pero kailangan mong kayanin,"


"kailangan mong tanggapin,"


"deans nandito ako at mga kaibigan mo hindi ka namin iiwan," nagulat naman ako nung bigla niya akong yakapin.


"thank you, Jema".


"kumain na tayo please," nahihiyang sabi ko paano ba naman kasi biglang tumunog yung tiyan ko kaya napabitaw siya ng pagkakayakap sa akin.


"dito na tayo sa viranda kumain," seryosong sabi niya saka ako pinaghila ng upuan tapos naupo din siya, so sinong kukuha nung pagkain namin na dala niya kanina?


tatayo sana ako para kunin yung pagkain pero hindi ko nagawa kundi natulala ako sa nakikita ko.


Paano nangyari yun?my multo ba dito sa bahay nila, my gosh hunted house yata tong napuntahan ko.


"close your mouth bb," si deans kaya napalunok ako, kasalanan ko bang mapanganga dahil sa nakita ko.


"ikaw din ang may gawa nun?" nagtatakang tanong ko.


"yes," tipid na sagot niya.


"hey, what are you doing?" kunot nuong tanong niya nung tusuk tusukin ko ng daliri ko yung pisngi niya.


"hey, stop it."


"Jema, enough," saway parin niya sakin paano naman kasi nung matapos kong tusuk tusukin ng daliri yung pisngi niya pinisil ko naman yung ilong niya pati labi niya, and now kinukurot ko naman yung braso niya pero hindi naman madiin.


"teka lang kasi tinitingnan ko lang kung totoong tao ka," ngusong sabi ko kaya napahilamos siya ng palad niya sa mukha.


"Jema tao ako hindi ako alien," sagot niya pero tuloy parin ako ako sa ginagawa ko, pinisil ko pa yung pisngi niya kaya nagsalubong yung kilay niya.


"my extraordinary boyfriend, teka kame naba? boyfriend ko naba siya?

Comment