-Hejzell eja. - Therriti Tajsoni teksa po rregullonte floket.

-Erdha erdha- tha ajo duke dale nga tualeti dhe Tajsoni e pa nga pasqyra dhe mbeti duke e pare.

-Si dukem?

Tajsoni u kthye drejt saj dhe e pa nga koka te kembet.

-Nuk do doje ta dije mendimin tim.

-Aq keq dukem?- pyeti ajo me pesimizem. Po beheshin gati te shkonin ne dasmen e nje shokut te Tajsonit te cilin ajo se njihte por duhej te shkonte edhe ajo dhe ishte perpjekur shume qe te dukej bukur por me sa duket nuk ia kishte dale.

-Nuk ta thashe per keq, dukesh bukur.

-Bukur?

-Po.

-A nuk duhet te thuash ti ne kete moment qe: Hejzell je e mrekullueshme kur te shikoj ty mbes pa fjale, je shume e bukur, te lutem qendro vetem afer meje sonte sepse do behem shume xheloz.

-Po po ehe. Hajde zbresim edhe ikim se po te jete per ty do rrijme ketu gjithe naten.

-Prit te te rregulloj pak kemishen- tha duke i rregulluar jaken e kemishes- dukesh seksi o kafshe, je shume i bukur, mwah si yll. Lum une qe te kam ty. Me fat jam, jemi super cift.

-Sillu mire atje, se mos len ndonje gafe andej se ta kepus koken si te zogut. Pak qe po vjen kshu gjys vesh e gjys zhvesh...

-Mbylle gojen se super jam vesh. Eja tani ikim.

Zbriten shkallet te dy prane njeri tjetrit dhe te gjithe familjaret e Tajsonit ndodheshin aty.

-Drite une per ju sa te mire qe jeni- Tha Marta direkt sa i pa. -Shyqyr qe e pashe edhe kete dite.

-O vella i dashur a ke nevoje per syze? Hejzell nuk te paska  shikuar mire me duket keshtu si je vesh.

-Ta ka qejfi ta kthej pas Markgjon?

-Ti po ti, ecni se super jeni qe te dy. - tha Alesja.

-O dajaaa- thirri Altea e vogel tek kembet e tij.

-Urdhero lepurush?

-Jeni shume te bukur bashke ju, kur te rritem une dua qe te jem njejte si ju te dy.

-Po ti s do martohesh kurre moj, aty do rrish.

-Po po.

-Ne tani po ikim. - tha Tajsoni dhe pasi i pershendeten u larguan.

-

****

-A do kete shume njerez thua?

-Them se po.

-Kam pak emocione.

-Pse?

-Po ngaqe nuk njoh asnje aty dhe do jene edhe shoket e tu te cilet une s njoh askend.

-Po jam une aty cke ti.

-Ama vetem te rrish vec me mua ama- tha Hejzelli me sy lutes.

-Po normal se perndryshe humbet atje ti. - tha duke qeshur.

-Iii legen. Rri mire te bejme nje foto aman- tha duke nxjerre telefonin.

-Ik moj me gjithe foto.

-Aman te lutemmmm.

-Vec nji.

-Okej.

U kthye drejt telefonit por nuk shikoi telefonin aty ku ajo i tha por pa Hejzellin dhe Hejzelli qeshi pasi shkrepi foton, kishte dale aq e mrekullueshme ajo foto, aq e gjalle dhe me ndjenje brenda.

-Yes, doli super.

-U kenaqe? - pyeti teksa i jepte makines.

-Po. - tha dhe u zgjat dhe e puthi ne faqe. -A e di pse me pelqeu aq shume ajo foto?

-Pse?

-Sepse thjesht menyra sesi me shikon tregon aq shume, thjesht shikimi yt flet shume. Tregon qe me don, tregon qe je i dashuruar pas meje edhe pse se pranon.

-Ehe, fiks sic thua ti eshte- tha me ironi.

-M

ohoje sa te duash ama ti me don mua, aq shume sa s ke dashur askend ne jeten tende.

-Po pra po them ashtu eshte.

-E mireee, ashtu e lejme. - Me pas nuk foli me por i kapi doren e tij duke i gershetuar gishtat e tij me te sajat, ai e pa por nuk foli, por as doren nuk e hoqi.

Pas disa minutash arriten, dolen nga makina dhe u drejtuan drejt lokalit ku do te mbahej dasma.

Hejzelli futi doren ne krahun e Tajsonit dhe ashtu te dy perkrah hyne brenda ne lokal.

Ishte nje ambjent shume i bukur aty brenda, dukej nje ambjent shume familjar.

Ne pritje ishin prinderit e shokut te Tajsonit te cilet ky i fundit i njihte mire.

-Qenke martuar edhe ti o Tajson?- e pyeti gruaja e cila ishte ne pritje.

-Epo na vjen koha.

-Nusen e paske per marshalla, mos e zene syri i keq. Te dy te bukur jeni, si yje.

-Faleminderit- i tha Hejzelli me nje buzeqeshje te embel.

-Urdheroni brenda, Albanit do ti behet shume qejfi qe erdhe Tajson. E ka marre malli per ty.

-Edhe mua gjithashtu.

Albani ishte nje nder shoket e femijerise se Tajsonit me te cilin akoma mbante kontakte.

Hyne brenda ne lokal dhe po drejtoheshin drejt ciftit. Gjithe vemendja e te ftuarve ishte mbi to, ishte dicka e sikletshme.

U afruan drejt ciftit dhe Albani sapo e pa Tajsonin menjehere u ngrit dhe e perqafoi.

-Sa kohe kishe pa ardhur mor burre u bere per mall.

-Ja pra erdha. Te trashegohesh- tha duke e perqafuar perseri.

-Rrofsh vellai, gjithashtu edhe ti. Kjo eshte Ermira, gruaja ime.

-Gezohem, te trashegoheni- tha duke i dhene doren Ermires.

-Faleminderit. - tha ajo perzemersisht.

-Kjo eshte Hejzelli gruaja ime, ndersa ky eshte Albani dhe gruaja e tij- i prezantoi Tajsoni.

-Gezohem dhe te trashegoheni- tha Hejzelli duke i dhene doren me nje buzeqeshje ne fytyre.

-Vazhdoni rehatohuni ne tavolinen tuaj- i tha Albani dhe ato te dy u nisen drejt tavolines qe i udhezuan ku ndodheshin edhe disa shoke te vjeter te Tajsonit.

****

Dasma po shkonte per mrekulli, ambjenti ishte i bukur por edhe njerezit me te cilet ishin ulur ne tavoline ishin miqesore ose ndoshta e njihnin mire Tajsonin dhe nuk guxonin te benin veprime te pahijshme prej tij.

Tajsoni po bisedonte me shoket e tij dhe Hejzelli kishte zene shoqeri me grate dhe te dashurat e tyre.

Nderkohe qe Tajsoni po fliste me shoket e tij Hejzelli ishte duke e pare, ishte aq burreror, aq i bukur saqe ajo kurre nuk e kishte enderruar nje njeri te tille, buzet e tij kur fliste, vetullat qe ngryseshin here pas here, ishte aq perfekt.

Ishte perhumbur duke e pare dhe ne vete e solli zeri i Uesles, te dashures se njerit prej shokeve te Tajsonit.

-Sa me dashuri po e shikon.

-Ke?- u kthye Hejzelli drejt saj.

-Tajsonin. Duket qe e don shume, ama edhe ai duket qe te don shume.

-Normal qe e dua, shume madje- tha Hejzelli duke qeshur. E donte, po e donte. Ai ishte i saji, dhe do te ishte pergjithmone, e donte, njejte sic duam ajrin, e donte, njejte sic duam ujin, e donte.

-Qenka me fat Tajsoni.

-Mendoj se jam une me fat.

-Tajsoni eshte nje njeri i veshtire, kemi qene ne nje klase me te dhe e njoh pak a shume.

-Tajsoni nuk eshte nje njeri i veshtire, thjesht sillet si i tille. Mund te duket i vrazhde, acarues, autoritar, jo se s eshte, por ai eshte njeriu me zemren me te madhe dhe me te mire ne bote. Ai lendon veten perpara se te lendoje te tjeret.

-Ti paske rene brenda por aq keq saqe askush s te nxjerr dot.

-Nuk eshte se kam deshire te dal ne fakt. -Tha duke pare nga Tajsoni, i cili ktheu koken nga ajo dhe luajti koken si te donte ta pyeste "ka ndonje problem" , ajo i buzeqeshi si per ti thene qe "jo".

-Ti qenke ai qe paska me shume fat more djale- i tha Uesla.

-Pse?- pyeti Tajsoni i habitur.

-Paske gruan me te mire  more. Me te bukuren po e po, me te dashuren, me gojeemblen, edhe te dashka aq shume sa s di ca t them. - tha ajo dhe Tajsoni pa Hejzellin.

-Epo diku do kisha fat edhe une-Tha ai krenar.

-Paske pasur fat ne vendin me te mire, jo se ne s kemi por per ty se kemi prit kshu. - tha njeri nga shoket e tij.

-Dhe pastaj kush e mendonte se do merrje motren e Rejan dhe Miri Behramit ti? Askush. Kush do guxonte njehere.

-Kaq frike i paskeni pasur vellezerit e mi?- pyeti Hejzelli.

-I kemi akoma, cuditeshim sesi Tajsoni rrinte me to. Njeri i cuditshem Tajsoni.

-Jo s ka lidhje. Pse te jete njeri i cuditshem, edhe vellezerit e mi njerez jane sic jeni ju, s kane asgje me teper, ama ka edhe dicka, ata e zgjedhin shoqerine, dhe kane ditur ke te zgjedhin- tha Hejzelli dhe Tajsoni buzeqeshi krenar.

Soo hej hej hej hej hej.

Pas 1560 vjeteve u ktheva perseri, sorry per mungesen.

Shpresoj t ju pelqeje pjesa ❤❤